Schandaal rond paardevlees in Frankrijk
Met geweld uit Y.S. gedeporteerd
Eenzame vrouw (38) bivakkeert reeds
tien dagen in vertrek hal van Schiphol
Spanning en onzekerheid wegnemen
Stakingsrecht snel wettelijk regelen
MINISTER POLAK BLIJFT MAAR
WACHTEN OP S.E.R.-ADVIEZËN
-IOE LANG IS DE WEG VAN ABATTOIR NAAR BORD
Gebrek aan
lygiëne
jij handel
Vanmorgen
naar R'dam
Geen grote
moeilijkheden
door vrijer
huurbeleid
Olifant doodt
20 mensen
Klopjacht op
ontvoerders
op Sardinië
Geen wijziging
gratieverlening
Ongeval in
suikerfabriek
gerechtelijk
onderzocht
VRIJDAG 20 OKTOBER 1967
DE LEIDSE COURANT
onze correspondent L. J. Kleijn)
PARIJS De vergiftigings
verschijnselen met bedorven
paardevlees houden de open
bare mening in Frankrijk bezig.
Een schoolkind is overleden,
bij ongeveer honderd andere
slachtoffers hebben de gevol
gen zich beperkt tot hoge
koortsen en hallucinaties, maar
voor hen is het ergste voorbij.
De paardenslagers zitten ermee, want
het geschokken publiek mijdt hun win
kels. De slager, in wiens wijk het meis
je is overleden, moest ervan worden
weerhouden een poging tot zelfmoord
te doen. Andere slagers hebben hun
verkoop dermate zien dalen, dat velen
zich afvragen, of het maar niet ver
standiger is de zaak te sdiuiten en weer
als slagersknecht elders in dienst te
gaan. Op verzoek van de 4.000 leden
heeft de federatie van paardenslagers
een officieel onderzoek gevraagd om de
verantwoordelijkheid vast te stellen.
Het parket van de Seine heeft een
klacht ingediend tegen de grote onbe
kende X.
Waar zit die X en zal hij ooit worden
gevonden?
Het onderzoek van de justitie begint als
regel pas, als het te laat is, als er do
den of zieken zijn. De justitie heeft een
lange en kronkelige weg voor zich om
de schuldigen te vinden. Waar is het
besmette karkas en waar kwam, in dit
geval, het bacillendragende paard van
daan? Dat viel niet zo moeilijk uit. te
zoeken. Paarden voor Franse slachthui
zen komen hoofdzakelijk uit Duitsland,
want in Frankrijk zelf zijn niet veel
paarden meer. De ingevoerde paarden
worden, voor zij naar het slachthuis
gaan. gecontroleerd door de veterinaire
dienst. Die had op het besmette paard
een stempel gezet: goed voor de con
sumptie. Is derhalve de opgespoorde
veearts verantwoordelijk?
Er zijn bacillen zeggen de veeartsen
die wij niet of moeilijk kunnen vin
den zolang zij in de spijsverteringsorga
nen zitten. Wij doen wat wij kunnen,
maar hebben geen controle op wat er
met vlees gebeurt, dat door ons is
goedgekeurd. Wij, veeartsen, zijn toch
al de gebeten hond van ledereen, die
met vee omgaat. Met een scheel oog
worden wij aangekeken door de boeren,
die met vuil vee op de marlot aanko
men. Veel boeren is het erom te doen
met hun vee ln de kortst mogelijke
tijd zoveel mogelijk geld te verdienen
en daar wordt de hygiëne aan opge
offerd. Verder zijn wij de vijanden van
alle groot- en kleinhandelaren en van
allen, die op de Parijse abattoirs van
La Vilette en Vaugirard te maken
hebben met het slachten van vee en
met het manipuleren van vlees.
De stallen bij de grote slachtplaatsen
laten veel te wensen over. La Vilette is
een moderne inrichting, maar de diep
vriesinstallaties zijn er te klein. Op
Vaugirard is de toestand nog veel
slechter. En nog erger is de situatie op
de Parijs® hallen, waar duizenden kar
kassen haak aan haak naast elkaar
hangen, blootgesteld in de open lucht
aan vuil, stof en besmetting. BIJ de
kleinhandel men kan dat in Parijs
iedere dag zien ligt het vlees bulten
in de open etalages. Duizenden mensen
sloffen er voorbij, gezonden en zieken.
De een hoest, de ander niest, een der
de pakt vlees alvorens het te kopen
met de vingers aan, ofschoon er vaak
een vork naast ligt.
Mals vlees
biefstuk zo snel mogelijk en laat hem
niet thuis In dc ijskast liggen, laat ge
hakt bij de slager draaien waar ge hij
staat... Maar ook daar valt moeilijk de
hand aan te houden, want ln zeer veel
gevallen wordt in Frankrijk collectief
gegeten: in kantines van grote bedrijven
met een eigen keuken, in schoolkanti
nes of in restaurants voor ouden van
dagen. Bovendien op de markt de laat
ste tijd hoe langer hoe meer vlcesarti-
kelen verpakt in cellofaan. Hoe lang is
de weg van abattoir naar het bord van
de consument?
Lang is tussen de regering en de sla
gers getwist over de zogenaamde ,,at-
tendrisseur", 'n apparaat met 'n zeer
grote hoeveelheid fijne naalden, die
door het vlees worden geperst om het
mals te maken. Die gewoonte is spe
ciaal in Frankrijk ingevoerd en niet
zonder reden. De Fransman is een
vleeseter. Voor hem is de jaarlijkse
vakantie niet volmaakt, als hij niet
thuis kan komen om aan al zijn vrien
den te vertellen, dat hij in dit of dat
restaurant voortreffelijk heeft gegeten.
Daar komt bij, dat meer dan de helft
van de Franse vrouwen werkende vrou
wen zijn. Zij gaan om zes uur, half ze
ven van kantoor, moeten menigmaal
een uur in metro of bussen zitten en
moeten dan nog op een draf naar de
slager om vlees te kopep, want een
Fransman eet liefst tweemaal per dag
warm eten. Om vlees lang te bereiden
heeft zij thuis geen tijd. Ieder® huis
vrouw koopt dus om zo gauw mogelijk
het eten op tafel te hebben 'n biefstuk
of een gehakte biefstuk. Het gevolg er
van is. dat de slager met de stukken
van mindere kwaliteit blijft zitten. Daar
gooit hij de naalden van de ..attendris-
seur" doorheen. Jarenlang is dit appa
raat in Frankrijk verboden geweest,
omdat er gevaren voor de volksgezond
heid aan waren verbonden. Een .atten-
drisseur" is door de vele naalden moei
lijk schoon te maken en wordt zeer
spoedig een broeinest van bacillen. Bij
na alle slagers hadden het apparaat in
hun achterwinkel verdekt opgesteld om
geen bekeuring te riskeren als contro
leurs binnenkwamen. De regering ia
tenslotte voor 't verzet van de alagers
gezwicht en heeft de ..attendrisseure"
toegelaten met de waarschuwing voor
't publiek erbij, dat aldus geprepa
reerd en bewerkt vlees direct dient te
worden geconsumeerd. In Nederland
eet men met 't grootste genoegen een
bal gehakt met rijst en kerrie, en
dergelijk gerecht zal men zelden op 'n
Franse tafel zien staan om de eenvou
dige reden, dat men de slager niet ver
trouwt.
Het zal waarschijnlijk lang duren voor
het parket van de Seine de schuldige X
heeft gevonden.
Vleesdrager bij de Parljse holle*.
(Van onze correspondent)
AMSTERDAM. Met een (ge
leende) blauwe regenjas over haar
nmiddels smoezelig geworden jurk
campeert de 38-jarige Yvonne
'aul, Nederlandse van nationali
teit, al tien dagen in de vertrekhal
ran Schiphol, 's Nachts slaapt zij
>p eèn bank onder de KLM-deken,
lie éen goedwillende luchthaven
employé haar gegeven heeft,
s Morgens poetst zij op het toilet
haar tanden en maakt zij zich op
met de restanten uit haar beauty
case, ongevèer de enige bagage
die zij heeft. De rest van de dag
hangt zij maar wat rond in de
vertrekhal, eet af en toe wat in
het luehthavenrestaurant. De poli
tie staat machteloos: de vrouw
doet niemand overlast aan, ge
draagt zich keurig en weigert een
stap buiten de vertrekhal te zetten.
Een publieke hal, waarin iedereen
zich vrij mag ophouden. Ze wil
terug naar haar geliefd Amerika?
Tien dagen geleden werd ze met ge
weld door de Amerikaanse emigratie-
dienst op een KLM-toestel gezet en naar
Nederland gedeporteerd. Ze werd met
liandboeien aan een vliegtuigstoel vast
gebonden. Ze namen geen halve maat
regelen. Ze werd uitgewezen als onge
wenst vreemdelinge. De Amerikaanse
autoriteiten motiveren deze stap met ver-
g naar een artikel van het Ame
rikaans burgerlijk wetboek, dat betrek
king heeft op geesteszieken.
Yvonne Paul ging negen jaar gele-
>n naar Amerika, waar ze een betrek
king kreeg als secretaresse bij het Ne
derlands consulaat. Op grond van haar
diplomatieke status had ze toen geen
en andere baan. De (persoonlijke) moei-
Jkheden en werd ontslagen. Ze zocht
enandere baan. De (persoonlijke) moei-
jkheden, waarover ze zich verder niet
wil uitlaten, bleven en waren er uitein
delijk aanleiding toe, dat zij door haar
vrienden bij de politie werd aangegeven
omdat zij geen verblijfsvergunning had.
sou toen voor de keuze zijn gesteld:
verlaat onmiddellijk het land of laat u
onder doktersbehandeling stellen. Ze
koos het laatste en kwam in een zenuw-
Inrichting terecht, waaruit zij later als
genezen werd ontslagen.
Onderzoek psychiaters
Het is volgens Yvonne Paul dit laatste,
dat de verlening van een verblijfsvergun
ning in Amerika in de weg staat. Tijdens
haar tiendaags verblijf op Schiphol Is zij
overigens tweemaal door een Nederland-
psychiater onderzocht, die tot de be
vinding kwam dat de vrouw als nor
maal moet worden beschouwd.
Begin januari werd de vrouw voor de
eerste maal uit Amerika gedeporteerd.
Ze slaagde er eohter enkele dagen later
to toch weer terug te keren naar New
York, hoewel ze geen visum had. Aan
genomen wordt dat er bij de KLM een
fout ia gemaakt, want die moet contro
leren of er een visum in het paspoort
staat. Op Kennedy Airport liep ze echter
weer ln de val, maar slaagde er toch ln
tijdelijk toegang tot V.S. te krtygen. De
zaak werd ultgezooht. De Amerikaanse
wet was onverbiddelijk. Ze moest terug
naar Nederland, hoewel ee de Ameri
kaanse autoriteiten bezwoer dat zij geen
Nederlandse meer wilde zijn en de Ame
rikaanse nationaliteit wilde
I^ven of dood
Tot tweemaal toe probeerden de emi
gratieautoriteiten de hevig tegenstrib
belende vrouw op een KLM-toestel te
"etten, maar de gezagvoerders weiger
den haar mee te nemen. Begin januari
"laagde de derde poging. Vastgeketend
«an een vliegtuigstoel arriveerde zij op
Schiphol, waar zij zich in de vertrekhal
De achtendertigjarige Yvonne Paul op haar zit-slaapbank m de vertrekhal
van de luchthaven Schiphol. Ze is als ongewenst vreemdelinge uit de V.S.
gezet, maar blijft halsstarrig tvachten op een visum.
installeerde. Van hieruit tracht ztf nu,
tot op heden vergeefs, alsnog een visum
voor de V.S. te krijgen.
„Ik wil terug naar rojjn flatje ln New
York. Dat is voor m(j een kwestie van
leven of dood. Tot geen prijs wil Ik van
de luchthaven weg. Ik heb het idee, dat
ik geen enkele kans meer krijg als ik
Schiphol eenmaal verlaten heb", vertel
de de vrouw gisteravond. Niettemin
stapte zij vanmorgen in een KLM-bus
naar Rotterdam, om een bezoek te bren
gen aan de Amerikaanse immigratie
dienst aldaar.
De Nederlandse autoriteiten zullen
Yvonne Paul geen haarbreed in de weg
leggen als zij bijvoorbeeld haar intrek
zou nemen bij haar Indonesische moeder
(met wie zij in de oorlog in een Jappen
kamp zou hebben gezeten) en Perzische
vader, die in Amsterdam wonen. Maar
de vrouw wil niet. „Ik ben geen kind
meer", zegt ze. zich met zichtbare kop
pigheid vasthoudend aan de bank in de
vertrekhal op Schiphol. „Ik wil terug
naar mijn geliefd Amerika".
MINISTER SCHUT:
Geen reden tot
intrekking van
huurliberalisatie
DEN HAAG (ANP) —De minister van
Volkshuisvesting en Ruimtelijke Orde
ning. ir. W. F. Schut, heeft aan het lan
delijk verbond van luiurdersverenigin-
gen te Rotterdam meegedeeld, dat hU
«e«sn aijpleidyjg .ziet jopi intrekking/van
gomtregferet-4
Mede op grond van de ingewonnen
adviezen van de colleges van Gedepu
teerde Staten en van vele gemeentera
den is de regering van oordeel ,dat in
de per 1 oktober j.l. geliberaliseerde ge
bieden globaal bezien van schaar
ste aan gebouwd onroerend goed niet
meer kan worden gesproken.
Grote spanningen of moeilijkheden
als gevolg van de invoering van een
vrijer huurbeleid behoeven daar in het
algemeen dan ook niet te worden ge
vreesd. Bovendien voorziet de van
kracht geworden regeling in de moge
lijkheid, dat de huurder, die niet aan
de eisen van de verhuurder wenst te-
voldoen en aan wie deswege ontruiming
van het gehuurde is aangezegd, door een
beslissing van de kantonrechter gedu
rende twee jaar voor \yoningen
respectievelijk drie jaar voor be
drijfspanden tegen een door de kan
tonrechter vast te stellen redelijke huur
prijs in het genot van het onroerend
goed wordt gelaten.
Het landelijk verbond van huurders
verenigingen had op 26 september de
minister in een telegram verzocht de
maatregelen tot liberalisatie niet per
1 oktober in werking te doen treden,
maar deze op te schorten tot 1 januari
1969 of later.
Zoals gisteren in een deel van onze
editie gemeld, bestaan er plannen
om aan het Rotterdamse Marconi-
plein een wolkenkrabber van 1^3
meter hoog te bouwen. In 't gebouw,
dat vijfendertig etages zal letten,
worden kantoren gevestigd. De
bouw sou in ongeveer anderhalf jaar
voltooid kunnen worden.
Verlichting streng
arrest militairen
Van i
i parlementaire redactie)
DEN HAAG. Minister Polak heeft
ln de commissie Justitie van de Tweede
Kamer gistermiddag meegedeeld, dat
een vernieuwing van het militair
tuchtrecht ln studie ls. Voorbereid wordt
een wetsontwerp tot verlichting van het
streng arrest voor militairen.
MINISTER SCHUT»
(Van onze parlementaire redactie
DEN HAAG Grote spanningen of
moeilijkheden door de invoerinr van een
▼rijer huurbeleid behoeven in de vrij
gemaakte gebieden in het algemeen niet
te worden gevreesd. Dat zegt minister
Schut (Volkshuisvesting) in een brief
aan het landelijk verbond van huurders-
verenigingen. Het verband had op 26
september de minister in een telegram
verzocht de maatregelen tot vrijmaking
van de buren in een aantal gebieden niet
op 1 oktober te laten ingaan, maar deze
op te schorten tot 1 Januari.
De minister hèerft geantwoord hiertoe
niet over te gaan. De regering ia van
oordeel, dat globaalgezien ln de vrij
gemaakte gebieden niet meer van
schaarste aan gebouwd onroerend gebied
kan worden gesproken.
De minister wijst op de mogelijkheid,
dat d ehuurder, die niet aan de eisen
van de verhuurder wenst te voldoen en
aan wie ontruiming van het verhuurde
is aangezegd, door een beslissing van de
kantonrechter gedurende twee jaar te
gen een door de kantonrechter vast te
stellen redelijke huurprijs kan blijven
wonen, mits daartoe een verzoek in drie
voud is gedaan.
CALCUTTA (AFP) Een wilde oli
fant heeft ln de Indiase staait Orlssa
twintig mensen gedood. Een groep po
litiemannen heeft vergeefs getracht het
dier te doden. Het ging tot de aanval
over en verwondde verschelden® poli
tiemannen, onder wie een Inspecteur
die zich kon redden door in een boom
t® klimmen. Daar heeft hij een nacht
gezeten voordat hij geholpen kon won
den. Er is nu een beloning van vijftig
Indiase ponden uitgeloofd voor degene
die het dier doodt.
CAGLIABI, (AJ*.). Een advocaat en
vijf andere mannen ztjn er van beschul
digd op Sardinië een mlsdadlgersbende op
grote schaal te hebben gevormd. De vijf
werden een week lang ondervraagd over
een ontvoerdersbende, die wapens sou
hebben geleverd aan bandieten en betrok
ken zou zijn bij een ware golf van ont
voeringen tegen hoge losprijzen.
werden op 10 oktober gear
resteerd nadat de politie een klopjacht
was begonnen na de tiende grote ontvoe
ring van dit Jaar. Naar verluidt zouden
familieleden van de ontvoerde man, prof
Giuseppe Deriu, een röntgenspeciallst al
enkele dagen geleden een losprijs van 50
tot 80 miljoen lire <80.000 tot 128 000
dollar) hebben betaald. De ontvoerders,
die op de hielen worden gereten door 3000
politiemannen en 1000 manschappen van
het Italiaanse leger, hebben d<* professor
echter nog niet vrijgelaten. Men vreest
dat «IJ hem hebben vermoord Dit is si
twee keer eerder dit Jaar gebeurd met
slachtoffers vaxl ontvoeringen.
OORLOGSMISDADIGERS
Van
i parlementairs redactie
DEN HAAG. Minister Polak van
Justitie handhaaft het beleid van de
regering Inzak® d« gratieverlening aan
oorlogsmisdadigers, van wi® er nog dri®
ln de Bredase gevangenis verblijven. In
de vergadering van de commissie
Justitie van do Tweede Kamer deelde
hij gistermiddag mee, dat verzoeken om
gratieverlening, een voorrecht van de
kroon, afzonderlijk sullen worden
bekeken. De heren Wlebenga (P.8.P.)
en Geertsema (V.VJD.) spraken ziet» uit
tegen gratieverlening aan de drie
oorlogsmisdadigers. Over de gezond
heidstoestand van de oorlogsmisdadiger
Lagen, die nu ln Duitsland verblijft,
wilde minister Polak geen inllohtlngen
geven.
(Van o
t correspondent)
BREDA D« officier v*n justitie,
mr. B. Ben them, overweegt om een ge
rechtelijk onderzoek in te laten stellen
naar een ongeval in de suikerfabriek in
Stampersgat. Daarbij verloren twee in
woners van Achtmaal, de heren J.
Mertens en C. Dokx, het leven. De offi
cier van justitie wacht nog op het pro
ces-verbaal van de rijkspolitie en h®t
rapport van de arbeidsinspectie.
(Van onze juridiwhe medewerker)
DEN HAAG Maandag wordt aan een Neder
landse rechter, in dit geval de president van de
Haagse rechtbank weer eens een stakingsgeschil
voorgelegd, namelijk dat tussen de Bata te Best
en de vakbonden. De Bata eist de intrekking van
het stakingsparool, omdat dit een uitlokking zou
zijn van wanprestatie door de individuele arbeiders
jegens hun werkgever, dcy Bata. De stellingname
van de Bata sluit daarmede geheel aan bU de
gangbare opvattingen in de Nederlandse recht
spraak sinds 1960. volgens welke het stakings-
parool van een vakbond moet worden beoordeeld
naar de vraag of de individuele arbeider al dan
niet terecht weigert zijn arbeid voort te zetten.
De Hoge Raad heeft namelijk in dat jaar de mo
gelijkheid open gelaten in zeer vage en alge
mene bewoordingen dat er zich omstandigheden
kunnen voordoen waarin „volgens de heersende
rechtsovertuiging" in redelijkheid van de arbeider
niet gevergd kan worden de arbeid voort te zet
ten. In dc rechtspraak bestaat dus zeer wel de
mogelijkheid van staking.
Dit zijn heel in het kort de beginselen waaraan
een stakingsparool in onze Nederlandse recht
spraak wordt getoetst. Waarschijnlijk zal de
Haagse president op datzelfde stramien voortbor
duren. Bepaald geen benijdenswaardige opdracht,
immers een wettelijke regeling van het stakings
recht is er nog steeds niet. Sinds vorig jaar maart
ligt er bij de S.EJL een voorontwerp van wet be
treffende de werkstaking, maar daar is tot nog
toe niets uitgekomen. Toch is het niet onmogelijk,
dat de rechtsopvattingen zoals die in dat ontwerp
zijn neergelegd, nu reeds een rol gaan spelen. Dat
ware zelfs te wensen. Op de eerste plaats, omdat
rechter is dan om heel het optreden van d® vak
bond niet meer wordt beoordeeld naar de vraag
of de individuele arbeider terecht of niet terecht
zijn arbeid wenst voort te zetten. Dat standpunt
DEN HAAG Minister Po
lak (Justitie) wilde gisterei
in de vergadering van <l'
commissie justitie van <l<
Tweede Kamer geen mede
wachten. Ook ovrj
uitzicht nestelde
werpen tot herziening
het enquêterecht bU n
ootschappen
delingen doen over zyn i uitbreiding van de jaarver
standpunt met betrekking tot 1 slaggeving der N.V.'s hield
de herziening van het onder- j de minister zich op dc vlakte,
nemingsrechl en het sta- I De heer Van Schaik (KVP) gen. Recente ervaringen met
kingsreeht. HU wilde liever I vond dat de minister niet betrekking tot het wanbe-
de SER-advtezen hierover af- lydelUk moest hlUven toe-
de in het /jt.n tot de SER ooit eens
wetsont- advies over de herziening
van de ondernemingsstruc
tuur uitbrengt. F.n de heer
Wieringa (P.v.d.A.) vroeg of
de minister er geen goed
aan doet by de SER op spoed
in de advisering aan te' drin-
leid in ondernemingen de
monstreren duidelijk dat er
met de economische demo
cratie ernst moet worden
gemaakt.
Wat betreft liet stakings
recht achtte de heer Daanis
(P.v.d.A.) het onwenselUk
dat de beoordeling van de
geoorloofdheid van een sta
king aan de rechten wordt
overgelaten. Deie zaak moet
zUns Inziens wettelijk wor
den geregeld. Maar daarvoor
voelde de communist Van 't
Schip niets, want dat zou de
vrijheid van de arbeiders
verder beknotten, omdat de
ondernemen ln dit land toch
alles voor het zeggen hebben.
is namelijk zeker in het onderhavige geval
helemaal niet reëel. Het zijn immers niet de indi
viduele arbeiders, die tot staken besluiten, maai
de vakbonden die de staking uitroepen. Laat do
rechter, als hij tot een beslissing in een stakings
conflict geroepen wordt, dan ook op de «liereerste
plaats de handelwijze van die vakbonden aan zijn
oordeel onderwerpen.
Een tweede gunstige ontwikkeling in de rechts
opvattingen over de staking, zoals die zich in dat
voorontwerp aftekent, is dat de staking onder lei
ding van een bonafide vakvereniging in principe
als rechtmatig beschouwd wordt, tenzij er bijzon
dere redenen zijn om het optreden van de vakver
eniging onrechtmatig te achten. De taak van de
rechter is dan, om heel het optreden van de vak
vereniging te toetsen aan de beginselen van de
zorgvuldigheid in het maatschappeiyk verkeer.
Zo iets kunnen wij aan 'de Nederlandse rechter
met een gerust hart overlaten.
Deze opvatting doet recht aan de reële positie van
de bonafide vakverenigingen in ons land, die
zeker in vergelijking met het buitenland een
toonbeeld zijn van overleg en samenwerking. Maar
dit brengt nog niet mee, dat de werkstaking als
strijdmiddel geheel uit het maatschappelijke leven
gebannen kan worden. De rechtsovertuiging ln ons
land heeft de werkstaking steeds beschouwd als
een uiterste, doch aanvaardbaar middel om druk
op de werkgever te kunnen uitoefenen, tot welke
druk de individuele arbeider niet in staat is. Zou
de bonafide vakvereniging dit strijdmiddel vol
strekt moeten missen, dan zou haar onderhands -
lingspositle zeer zwak worden.
Tenslotte bevat het genoemde voorontwerp een
bepaling die voor het onderhavige geschil van
groot belang kan zijn. Dit ontwerp veroordeelt
namelijk een werkstaking wanneer die ln strijd is
met de verplichtingen die een vakvereniging heeft
krachtens een collectieve arbeidsovereenkomst. In
het geschil tussen Bata en de bonden speelt juist
die collectieve arbeidsovereenkomst een belang
rijke rol.
leder stakingsgeschil dat voor de rechter komt,
brengt voor ale betrokkenen spanning en onzeker
heid mee. Wat zal er nu weer voor nieuws uit de
bus komen? Laat de wetgever nu eens eindelijk
haast maken met de wettelijke regeling van het
stakingsrecht. Het wordt er voor alle betrokkenen,
werkgevers, vakbonden en ook de rechterlijke
macht, alleen maar beter op.
