Grandioze platenstunl
öe kRAntentuin
Het
niet alles goud
wat er blinkt i
in de show
wereld
VOOR
JOU
llaagse
MOTIONS
The Chantays
OP VAKANTIE
DE DRIE
CORRESPONDENTIE
öok
Het muziekblad Teenbeat heeft een
grote najaarsstunt op het programma
staan. Bij de aanvang van het nieuwe
seizoen brengt dit „maandblad voor tie
ners en twens", zoals het zichzelf graag
noemt, een serie langspeelplaten uit van
topartiesten. De stunt daarbij is dat
de platen de 'abnormaal lage prijs van
7,50 gaan kosten. De eerste verscheen
onlangs.
In samenwerking met de platenmaat
schappij Negram-Delta NV presenteert
Teenbeat als eerste het „Motions Song-
hoek". Het ls overigens ook de eerste
keer in de geschiedenis van de grammo
foonplaat dat een muzlektydschrift een
dergelijke actie onderneemt.
En het klinkt misschien een beetje
vreemd, maar wanneer men de plaat
gehoord heeft, dan zal men moeten toe
geven dat do uitgevers erin geslaagd
zijn, iets volkomen nieuws te brengeu.
De nummers die worden uitgevoerd zijn
zonder meer fijn. Er zijn oude bekende
bij en ook nieuwe songs die nog nooit
eerder zijn gepresenteerd. Op de ene kant
staan o.m. „Same old song", „How can
we hang on to a dream", „Why don't
you take It". „Ramblln' Rose", „I want
MET
D£
you I need you" en „Tonight will be
stoned". De keerzijde bevat de nummers
„Wasted words", „Merci merci", „A
reason tot believe", „Susy Baby" en „One
million red balloons". De nummers wor
den stuk voor stuk op een prima wijze
door The Motions vertolkt. Maar wat ei
genlijk de grote charme van de plaat
bepaalt ls het feit dat In de groeven,
anders niets staat nu Interviews staan,
anders niet staat nu Interviews staan.
En het ls niemand minder dan Joost den
Draayer, van Radio Veronica, die met
de bandleden Rudy Bennett, Henk
Smitskamp, Gerard Romeyn en Sieb
Warner en met hun Engelse producer
Peter Sterling spreekt. Uit deze ge
sprekjes komt men diverse dingen over
The Motions te weten.
Zo vertelt Rudy Bennett, dat hij zich
enorm bekend voelt als zanger en als
populair figuur, laat Sieb Warner weten,
dat The Rolling Stones volgens hem al
tijd maar een beetje achter The Beatles
aankomen en vertelt Sieb Warner hoe
hij de liedjes schrijft.
Op een vraag van JooBt den Draayer
of The Motions wel eens iets „slikken",
behalve bier, ontkennen zy eenstemmig.
Ze gaan zelf», zover te doen alsof ze niet
weten wat LSD ls („heeft zeker Iets te
maken met Disneyland").
De hoes van de plaat is bijzonder
fraai. The Motions staan er heel „lief"
op met een konyntje ln de handen en
tussen duizenden bloemen. De kleuren
zyn mooi en voor iedere liefhebber van
beat is het dan ook beslist de moeite
waard deze plaat te bezitten.
Volgende week:
uit Sassenheim
IS
Lekker de hele dag niets doen, af en toe naar de
platenstudio's hobbelen en centen ontvangen van de
plaatverkoop. Verder af en toe t.v.-opnames maken
om iedereen te laten zien hoe goed je wel bent en
om de plaat bekend te maken. Niet te vergeten de
geweldige vakantiereizen die je gaat maken, dit heet
dan voor de belastingen een tournee maken maar
het moet in feite een vakantiereis zijn. Dit is het (be
lachelijke) idee dat veel mensen in hun hoofd hebben
over het leven van een topartiest. Een alleraardigst
voorbeeld van het plotseling toenemende sukses is
de groep Procul Harum, deze groep werd plotseling
nummer één en kreeg daardoor enorm veel werk te
doen, na drie weken was de hele groep overwerkt
en geniet nu van het zalige nietsdoen in een zieken
huis!
Zelfmoordpoging
voor je succes, enorm doordouwen en
niet denken dat je er al bent. Je gaat
een moeliyke en vermoeiende tijd tege
moet waarin je haast geen tjjd meer
hebt om aan jezelf te denken. Dat is
dan het leven van een artiest. Je moet je
niet laten bedriegen door de schyn die er
omheen is gemaakt, Je moet er door
kijken. Als een artiest op vakantie gaat
denkt men vaak van „Gut, is die alweer
op vakantie". Men vergeet dat deze va-
te zien hoe een groep met niet eens kanties dubbel en dwars verdiend zyn.
zulke grote kwaliteiten het presteert,
om een zaal op zyn kop te zetten.
Er zyn ook groepen die haast niet met
i act werken, om maar eens wat te
ging te organiseren. Zou hy dat doen noemen: C B, z(j hebben meer dan
omdat de pop zo geweldig ls. omdat alles genoeg aan die geweldige muziek die ze
zo fijn gaat of omdat hy er voor moet maken. Maar je moet maar net die
vechten, vechten voor de gunst van het kwaliteiten hebben om zulke muziek te
publiek! Maar artiesten mogen niet maken. Want wie muzikaal niet sterk
laten merken dat ze het rot vinden en ls, moet slim zyn.
zo stapelen de moeiiykheden zich op Daye B had ook alle8 zyn act
Maar als je dan zo graag popster wilt ,d Hij heeft een afschuwelijke
worden willen wfl Ju 11e graag helpen eQ Qm aan te zlen icht
om een goede start ln de richting te met twee gluuroogJea er ln> maar om_
krygen. dat hy ZQ 0ngei0fenjk maf deed op het
Zie dat Je een „Image" kunt vormen, podium, gingen zyn platen als broodjes
een opvallende „image", dat is heel be- over de toonbank. Dave had echter niet
langrljk. Bob Dylan heeft ln twee jaar door dat hij binnen een bepaalde tijd zijn
al geen plaat meer gemaakt, maar hy act moest veranderen en dat ls dan ook
bleek een zo sterke „Image" te hebben de oorzaak geweest dat hy nu volkomen
gevormd dat men hem maar niet kan stll is. Je verveelt nameiyk vlug met
vergeten. Dylan maakt absoluut weer dezelfde act als je vader op een niet aan
een hit want hy leeft gewoon in het pu- te horen manier kucht, lach je er de eer
bliek. ste keer om maar na de tiende keer
Dan de muziek: Ga niet de Beatles, begin je Je eraan te storen, zo is het
Stones, Kinks en andere topgroepen ook met de act, je moet er steeds veran-
imlteren! Je moet duldeiyk werken naar deringen ln aanbrengen, vooral als je
een eigen styi. Als Je geen styi hebt gaat veel in dezelfde plaatsen optreedt,
men zo vlug zeggen dat je waardeloos
bent omdat m ennlet van de door jouw
band gespeelde nummers houdt. Je
moet ook steeds je repertoir veranderen.
Met eigen repertoir heb Je niet de kans
dat ze zeggen: „Dat nummer was twee
Jaar geleden
ADVERTENTIE
Hard vechten
het
nog?". Er zyn zelfs py
i auditie aan te vragen. Het
Sexy Act
groepen die „Hello Josephine" spelen, beste kun je dit door de manager laten
doen, want het is moeilijk om je zelf op
te gaan blazen. Wees wel voorzichtig
met wat je zegt, ga nooit van het stand
punt uit dat er nog wel vraag zou zijn
om by een of andere platenmaatschappij
Na twee keer Dave Dee, Dozy, Beaky, te gaan werken, want dan zetten ze je
Mlck and Tlch te hebben bekeken dach- zo aan de kant. Zoek de meest commer-
ten wij: Daar heb je het voorbeeld van ciële composities uit en laat deze op de
een groep met goede sexy act. Zij zullen plaat zetten. Je moet het van de eerste
wel ln het bezit zyn van een zeer han- plaat hebben. Verkoopt deze redeiyk of
dlge manager die deze act heeft bedacht, goed, dan laat de platenmaatschappy je
Niet dat lk de stijl van DDDBM&T zo nog een plaat opnemen. Heb je eenmaal
goed vind, maar het is toch wel leuk om een hit dan moet je keihard vechten
nvThönögram
Ze hadden afgesproken, om om I
zes uur aan de haven bij de boot te
zyn. De bagage was al aan boord en
Karei en Paul, die zich toch wel een
beetje zenuwachtig voelden zo vlak
voor de lange reis. waren er al om
kwart voor zes. Hun ouders waren
meegekomen, om ze uit te zwaaien.
Ze wachten nu alleen nog op Jean-
Luc. Het was nu al zes uur en Jean-
Luc was er nog niet. En het werd
kwart over zes en wie kwam er
Jean-Luc niet! De jongens begonnen
ongerust te worden. Zou er soms iets
gebeurd zijn? En juist toen Pauls
vader ergens wilde gaan opbellen om
na te vragen wat er aan de hand
was, zagen de jongens de auto van
Jean-Lucs vader in de verte aanko
men. Ze hadden een lekke band ge
had onderweg. Maar nu was het dan
toch zo ver. alles was klaar en ze
konden vertrekken. De bezorgde
moeders drukten de jongens nog eens
op het hart erg voorzichtig te zijn.
En na deze vermaningen konden ze
weg gaan, op vakantie met een boot.
De motor werd gestart, de trosen los
gegooid en op weg waren ze, uit
gezwaaid door hun ouders.
Het was erg druk op het water,
al die grote schepen en ze voelden
zich in hun kleine motorbootje net
alsof ze in een notedop zaten. Maar
Jean-Luc kende het water en was
een goede roerganger, zodat hij de
boot overal netjes tussendoor loodste.
Bovendien was- er een goede taak
verdeling gemaakt. Paul zpu voor de
machines zorgen en het dek schoon
maken. Jean-Luc en Karei hadden
samen een taak. Jean-Luc stond aan
het roer en moest kaartlezen. Karei
zou eten koken en de kajuit schoon
houden, terwijl hij ook het roer van
Jean-Luc overnam als deze moest
eten. Nu is zo'n taakverdeling op
papier wel erg mooi, maar de jongens
wisten van tevoren al dat ze zich
er niet aan zouden houden. En geef
ze eens ongelijk, ze zijn tenslotte
met vakantie.
Maar aan het begin van zon reis
ls het toch wel fijn, want je weet
nog niet precies hoe alles loopt en je
bent nog niet gewend. Alles liep dan
ook op rolletjes en ze zouden de
Noordzee al opvaren toen ze plotse
ling een schok voelden. Wat was er
Door neef TON
gebeurd? Paul en Karei kwamen
nieuwsgierig en ook wel een beetje
bang het dek op Daar stond Jean-
Luc op zichzelf te foeteren. Hij had
een boei over het hoofd gezien en
ze waren vastgelopen. Karei en Paul
stonden een beetje verbouwereerd
te kijken, maar Jean-~Luc was direct
een en al actie. Hij ging weer achter
het roer staan en liet de motor
volle kracht achteruit draaien, maar
er was geen beweging in te krijgen.
De boot zat vast en bleef vastzitten.
Wat konden ze doen? Ze hadden
geen radio aan boord om hulp te
vragen en er was opeens geen boot
meer in de verre omtrek te bekennen.
Teneinderaad probeerde Jean-Luc 't
nog eens. en nog eens en nog
eens. Eindeliik na zes keer opnieuw
proberen voelden ze oneens 'n schok
en los was de boot.
Och. wat waren ze opgelucht en
wat hadden ze in angst gezeten.
Gelukkig konden ze nu weer verder
gaan en na een half uurtje waren ze
in volle zee. Paul had zich van de
zee heel wat anders voorgesteld,
maar het was mooi weer en dus was
de zee kalm. Door alle opwinding en
angst was Karei helemaal vergeten
dat hij in het kombuis iets op het
vuur had staan en toen hij dan ook
weer beneden kwam zag hij niets
als een dikke blauwe walm en een
stank dat er hing, verschrikkelijk.
Wel, dat was dus een goed begin.
De 'biéfstuk was helemaal aange
brand en de vissen konden zich te
goed doen aan een heerliik stukie
biefstuk met een lekkere, dikke,
zwarte rand.
De ioneens vonden het niet zo heel
erg. ..Een ongeluk komt zelden al
leen," zeiden ze. En dus wierp Paul
met nieuwe moed oo de
het middageten. Na 'n
half uurxje was hij klaar en ging
Jean-Luc aflossen, zodat deze kon
gaan eten. De stank en walm was nu
gelukkig al bijna helemaal verdwe
nen en ze vonden allemaal, dat ze
in lange tijd niet zo lekker gegeten
hadden. Na de maaltijd werkte Jean-
Luc het logboek bij. Dit schreef hij
„6.45 u. vertrokken Rotterdam,
de Zeeuwse wateren voor-
bereiding
half uurtje
Reis uvei uc
spoedig. 11.30 u. vastgelopen op een
zandbank, na zes keer starten los.
Biefstuk aangebrand. Paul kookt
overigens uitstekend."
(Wordt vervolgd)
Antoinette Kallenberg vertelt ons:
3 oktober
Wij zijn eerst naar het veld gegaan,
daar was de kennis. Daar waren ook
een heleboel mensen, vooral mensen
met kinderen, want die kinderen
wilden graag naar de kermis. Op de
kermis was een draaimolen, een tent
waar je feesttoeters en feestmutsen
kon halen en van alles was er nog.
Ik ben in de rups geweest, in de
draaimolen en ook nog in 'n vlieg-
tuigie. We zaten er met zijn vieren
in. Helemaal vooraan zat m'n zusje
en daarachter mijn neefje Onno en
ik. Ook mijn vader zat er bij, want
mijn tante was bang. dat mijn neefje
er uit zou vallen. We hebben ook
nog een zuurstok gehad, een lange
dropstaaf en een ijsje. Toen het half
twaalf was, zijn we naar huis gegaan
om hutspot te eten en daarna zijn
we naar het station gegaan. We stap
ten in de trein en gingen naar Den
Haag. Door een luidspreker werd
afgeroepen dat we in Den Haag wa
ren. dus stapten,we uit ;en kw^nien
ih cle hall van het ^tatidp. Met een
gele bps gingen we naar dë.Bijen-
kórf en kregen daar een gebakje mét
een glas chocolademelk. We gingen
de Bijenkorf weer uit en stapten een
sieradenwinkel binnen, waar we een
ring kochten voor mijn moeder haar
waar ik geweest ben. Hoor maar.
Eerst in de draaimolen, toen in de
auto'tjes. De vliegtuigen gingen heel
hoog. Ik heb ook een lekkere sui
kerspin gegeten, 's Middags gingen
we naar de optocht kijken. Het wa
ren allemaal leuke poppen. Op het
laatst schoot er een wagen los en die
wagen bleef achter. Er was ook een
mooie wagen met een meisje er op,
met een hele prachtige jurk aan. Ook
waren er pipo's op tandems. Ze had
den gekke kleren aan. De één had
een trommel, de andere een trompet
en allemaal wat. Ze liepen op de
maat van de muziekkorpsen.
Johnnie Hogervorst
3 oktober
We gingen die dag eerst naar de
kermis en natuurlijk het eerst naar
de draiamolen. Daarna ging ik naar
het spookhuis. O wat was het donker
daar binnen. Hè, hè', ik was blij dat
ik er uit was. We gingen verder en
ik ging touwtje trekken. Gelijk had
ik een zak knikkers te pakken. Weer
verder en ik kwam bij het speren-
gooien, drie voor vijftig centen en
eindelijk kwam ik bij de botsautb's.
Toen gingen we naar huis om te eten
en na het eten gingen we naar de
optocht kijken. Die was heel leuk,
EEN TIEN VOOR OOM TOON
Maar wat is dat nu toch.
Waar blijft nu onze Oom Toon t
Wij hebben overal gezocht.
Maar nergens hem gevonden
Wel zagen we een verhaal.
Ondertekend door neef Ton.
Het was wel 'n leuk onthaal.
Maar wij missen Oom Toon.
Z'n leuke verhalen ied're keer.
Zelfs 'n heel lang verhaal.
Piet Hein kwam telkens weer.
En vertelde ons van zijn streken.
Knutselen heeft TJ ons geleerd.
en dingen uit te vinden.
Maar nu is het omgekeerd.
en gaan wij iets voor U maken.
Rusten gaat U nu misschien.
Dat gunnen wij U van harte.
Van ons krijgt U een tien.
Voor alles wat U hebt gedaan.
Oom Toon onze hartelijke dank.
iii Van de hele derde klas.
Dit komt vanaf onze bank.
Zo direct maar in de krant.
Wij wensen U nog vele gelukkige jaren.
Tante Jo die blijft toch nog.
We zijn nu nog aan het sparen.
En dan komt de verrassing.
DERDE KLAS SINT ANTHONIUSSCHOOL
II Ingrid Broeders. Ronny van Giezen. Antoinette Kallenberg, Yolanda
Philippo, Annemarleke Wingelaar, Monique v.d. Westen, Hans Dubbel- g
dcman, Rieneke Barendse, Hans Kallenberg, Hans Duindam, Marjolein
Beijersbergen, Desirée Wernars, Roosje van Krimpen. Irma Gioia, Ma
rianne van Amsterdam. Karin van Beek, Robert Jordens. Dorien Lam-
boo. Rober Overain. Rietje, Johnie Hogervorst, Johan Sanders, Steef
Grootes, Ulda Bizzoni, Jos Baak. Leontien Zwetsloot, Margriet Bave-
laar. Leonneke de Hey, Henriëtte Bakker, Jan Beugelsdyk, Yvonne 8
Wisse, Hanny van Schagen, Mirjam Blekkingh, Ellen van Beek, Jaap j
Rigter, /fnita Vorst, Mary Eijck, MarliesBosman, Ton Luykx en H. M.
de Leeuw.
Yvonne Wisse
3 oktoberfeest
Op een morgen toetertde m'n zusje
me wakker. Ik keek verbaasd om me
heen. Toen dacht ik ineens: „ha, drie
oktober" en ik kleedde me vlug aan.
Ik rende de trap af. Nadat we brood
gegeten hadden, vroeg ik aan moeder
of er nog iets te doen was. Ik mocht
de tafel afruimen en toen gingen we
naar de kermis. Ik stond te trappelen
van ongeduld. Eindelijk hadden we
de kermis bereikt. Het eerste mocht
ik touwtje trekken, toen in de draai
molen en later in het spookhuis.
Daar was het maar eng hoor. We
kregen een suikerspin. Dat was heer
lijk. Ook mochten we een envelop
trekken, maar ik won geen prijs.
We gingen ook ballen-gooien. De
eerste keer won ik niks en de tweede
keer een klein prijsje, een hartje
met zilveren spikkeltjes er op en een
poppetje middenin.
Met m'n vader ben ik in de rups
geweest, later ging mijn moeder met
m'n kleine zusje. We kregen ook een
zuurstok. We.kwampn langs een tent
waar ze oliebolen bakten. „Daar zul
le we, er tien van meenemen", zei
moeder. Toén'we thuis kwamen, gin
gen we hutspot eten en 's avonds
paling.
Met my'n vader mocht ik 's avonds
nog naar de kermis. Wat was dat
mooi met al die lichtjes. Ik mocht
weer een envelop trekken en won
nu een grote pop. Toen gingen we
naar huis. Ik moest vlug naar bed,
daar had ik zin in. Reken maar hoor!
Ellen van Beek
kermis
Ik ben met m'n vader en moeder
naar de kermis geweest. Ik zal het
hele verhaal vertellen. We waren
onderweg toen we de optocht tegen
kwamen. Eerst gingen de politie en
rijtuigen voorop. Het waren leuke
grote poppen, die in de optocht mee
liepen. Toen gingen we verder en
kwamen bij de kermis. We gingen
het allereerst touwtje trekken. Mijn
broertje had een fluit, mijn zusje
een diertje en ik een sleutelhanger.
Het was erg leuk op de kermis. We
kwamen langs fluiten, trompetten
en wandelstokken. Mijn vader had
een keer geschoten, toen viel er een
bloem af. Een mevrouw pakte de
roos en gaf hem aan myn vader.
We gingen verder. Mijn broertje
vroeg om een wandelstok en ik om
een fluit, maar die kosten 40 centen
en dat vond mijn moeder een beetje
duur. Een eindje verder zagen we
weer trompetten.
„Laten we die eens proberen," zei
moeder. Ja, die was mooier en klonk
veel harder, mar die kosten dan ook
60 centen. „Hoe sterker, hoe duurder,
't Is toch zo," zei moeder. Het werd
tijd om naar huis te gaan. Onderweg
kwamen we onze nicht nog tegen.
Ze is pas getrouwd, maar komt steeds
naar haar moeder terug, omdat haar
man over de zeeën vaart en dan is
ze toch alleen.
Toen we thuis kwamen kregen we
paling. M'n zusje Karin lustte ze
niet, maar die lust ook niks, zelfs
geen boerenkool. Maar wij lusten
wel wat. Mijn broertje Bert gooide
een graat weg met nog veel vis er
aan. Nou dat is toch zonde van de
paling en het geld. Vanavond eten
we hutspot. Hoi! hoi! hoi!
verjaardag. Om vijf uur zijn we naar
huis gegaan.
Ik vond het leuk, dat ik nog een
hoed gekregen had van de juffrouw,
maar moeder vond, dat hij mij niet
stond en daarom heb ik hem aan mijn
zusje gegeven. Ik kreeg toen een
andere. Om 11 uur mochten we naar
het vuurwerk kijken. Het was erg
mooi. Het waren prachtige kleuren:
rood, geel, wit, paars en groen. Toen
was de fijne dag om en gingen we
slapen.
Tilda Bizzoni
3 oktober
Drie oktober is de fijnste dag van
het jaar. Je kan vliegen, draaien en
o zo veel. Het fijnste is lekker
snoepen en poffertjes eten. Dat is
wel niet zo goed voor je tanden, maar
toch lekker! Zal ik eens vertellen
allemaal poppen en ook veel muziek
korpsen.
O ja, er kwam een heel leuke clown
op het plein. Je moest steeds om
hem lachen. Eerst ging hij fluiten.
Hoepla!, weg was de fluit in zijn
broek. Maar nee hoor, geen fluit te
vinden. Hij trok zijn broek uit en
daar kwam er een ei uitvallen. Toen
kreeg hij een rijksdaalder.
Na de optocht ging ik weer naar
de kermis en won met speertje-
werpen een wandelstok. Het was een
mooie 3 oktober geweest. De volgen
de morgen hoefde ik pas om kwart
voor tien op school te zijn en dat
was ook fijn. Weet je wat het toen,
4 oktober, voor een dag was? Het
was dierendag.
