Belastinginspecteurs schieten
jaarlijks miljoenen autofotootjes
BAKKERSVAK
Toenemende
drang
om ook
stilstaande
auto's te
belasten
ONTDUIKING MOEILIJKER
Baby levend
begraven:
eis 6 jaar
Pleidooi voor
samenwerking
ziekenfondsen
Russen warm
maken voor
Hollandse bloembol
Er broeit iets in de botanische tuin van Moskou
giiiiiH
op hoger plan brengen
DINSDAG 10 OKTOBER 1967
DE LEIDSE COURANT
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG 's Rijks kas wordt dit jaar
fors gespekt door de gemotoriseerde weg
gebruikers, die ruim anderhalf miljard
gulden in het laatje brengen. Dat is aan
zienlijk meer dan aanvankelijk was ge
raamd. Bij de begroting-1967 gingen de
cijferaars namelijk uit van inkomsten op
de benzine-accijns ten bedrage van 930
miljoen gulden. Mede als gevolg van de
iets opgetrokken benzineprijzen was dat
een te lage schatting: de werkelijke op
brengsten zullen het miljard overschrijden
met 75 miljoen gulden. Met deze som zijn
de gezamenlijke autobezitters nog niet
van het rijk af. Het houdt zich sterk aan
bevolen voor de betaling van motorrijtui
genbelasting. Dat betekent, met de sinds
1 februari verhoogde opcenten voor het
rijkswegenfonds, nog eens een bedrag van
ruim een half miljard.
Deze foto is genomen uit een van
de controle-auto's van de belas
tingen. Er worden er zo ongeveer
vier miljoen per jaar geschoten.
In Apeldoorn controleert een
computer of deze automobilisten
hun motorrijtuigenbelasting hebben
betaald.
De hoogte van deze bedragen, de inning ervan en de controle daarop vormen
vaak inzet van verbeten discussies. „Kijk", zo redeneren veel automobilisten,
„vvjj brengen met z'n allen een slordige anderhall miljard op, maar hoeveel
wordt er besteed ten behoeve van het wegennet Dat is volgend jaar nog lang
geen miljard, dus we worden veel te zwaar belast". Dat is op het eerste gehoor
een sluitende redenering. Wat men evenwel uit het oog verliest is, dat de
benzineaccyns niet als bestemmingsheffing is bedoeld. Tenslotte komen, om een
vergelijking te trekken, do opbrengsten van de bieraccyns ook niet ten goede
aan het horeca-bestel.
De controle op de betaling van de mo-.
torrijtuigenbelasting is nu sinds een
jaar sterk geïnvesteerd. Op 1 okto
ber 1966 stapte de belastinginspectie af
van het gedecentraliseerde innings- en
controlesysteem. Een computer in het
Apeldoornse Centraal Bureau Motorrij
tuigenbelasting slurpt nu alle gegevens
betreffende de betaling op en op de we-
(Van
verslaggevers)
BREDA Tegen de 47-jarlge D.G. uit
St.-Willibrord heeft de officier van justi
tie bij de Bredase rechtbank zes jaar
gevangenisstraf geëist met onvoorwaar
delijke terbeschikkingstelling van de re
gering.
G. had het kind van zijn 18-jarige
dochter, dat door hemzelf was verwekt,
kort na de geboorte in de tuin achter
zijn huis levend begraven. Tegen de
echtgenote van G., de 42-jarige D. v. Z.,
die medeplichtigheid aan de moord ten
laste werd gelegd, vorderde de officier
van Justitie 3 jaar en voorwaardelijke
terbeschikkingstelling. De zaak werd
met gesloten deuren behandeld. Uit
sprak over veertien dagen.
gen vindt een voortdurende controle
plaats door een aantal fotograferende
auto's. De gemaakte foto's worden in
Apeldoorn teruggelezen door middel van
een viewer, de kentekens worden ver
volgens overgebracht op een ponskaart,
waarna de computer antwoord geeft op
de vraag of de betrokken automobilist
al dan niet in gebreke is gebleven bij
het betalen van zijn belasting. Is er in
derdaad sprake van ontduiking (resp.
vergeetachtigheid), dan volgt er een
aanslag. Behalve voor de verschuldigde
belasting komt men tevens in aanmer
king voor een boete van vijftig procent
van het belastingbedrag, tot een maxi
mum van vijfhonderd gulden.
Meer vrachtauto's
Genoemde ontduikers en vergeters
hebben bij het huidige systeem bedui
dend minder kans om door de maasjes
van het belastlngnet te duiken dan vroe
ger. Door de foto-auto's is het aantal
gecontroleerde voertuigen acht- tot tien
maal zo hoog geworden. Bij het afge
schafte controlesysteem bleek ongeveer
drie procent van de aangehouden auto
mobilisten de verschuldigde belasting
om de een of andere reden nog in eigen
beheer te hebben. Nu is dat percentage
iets hoger geworden: bij de belasting
dienst bestaat de indruk dat het aantal
„vergeters" de neiging heeft iets op te
Het nationale wagenpark geeft een
verhouding te zien tussen de aantallen
personenauto's enerzijds en vrachtau
to's, bussen en touringcars anderzijds
van 5 1. De overeenkomstige relatie
bij de ontduikers van de motorrijtui
gen belasting ligt geheel anders.
Dit als gevolg van het feit, dat de be
lasting voor zware wagens dusdanig
hoog is dat de eigenaars sneller geneigd
zijn het risico van ontdekking te lopen.
Het is bepaald geen uitzondering, dat
zware vrachtauto's een bedrag van
vijftienhonderd gulden per kwartaal ver
schuldigd is en dat stemt kennelijk vaak
tot nadenken
Dag en nacht
Na enige aanvangsproblemen raakt
de controle thans goed op dreef. De
controle-voertuigen (het zijn er, volgens
't ministerie van Financiën, „tussen de
tien en twintig") werken in een ploegen-
systeem en zijn vrijwel dag en nacht
in bedrijf. Er worden per jaar zo'n vier
miljoen foto's genomen. Dit komt er op
neer, dat iedere automobilist de kans
loopt twee maal per jaar „gekiekt" te
worden. Overigens is het natuurlijk wel
zo, dat beroepschauffeurs, die veel weg-
uren maken, veel frequenter aan contro
le onderhevig zijn dan incidentele zon-
dagsruiters. Bovendien wordt er, gezien
de ervaringen, een extra oogje gehou
den op het vrachtvervoer.
Financieel gezien verdient deze nu een
jaar oude methode verre de voorkeur
boven de vroegere gang van zaken. Door
het nieuwe heffingssysteem zijn 240 amb
tenaren minder nodig. Uitbreiding van
het wegennet en het autopark vergen
per jaar tien nieuwe controleurs en in-
ners. Bij het vroegere systeem zouden
dat er vijfig zijn geweest. Toch kan men
de vraag stellen, of hiermee de meest
efficiënte werkwijze gevonden is. Uit
gaand van de omstandigheid, dat in ons
land niet het bezitten van een voertuig,
maar het rijden op de openbare weg
een belastbaar feit is, moet deze vraag
bevestigend worden beantwoord.
Wrakopruiming;
Maar wat zijn de consequenties wan
neer motorrijtuigenbelasting wordt ge
heven op ieder voertuig al dan niet in ge
bruik, zoals ook in een aantal andere
landen het geval is? In ieder geval wordt
er mee bereikt, dat de mogelijkheid
tot fraude vrijwel wordt uitgesloten. Een
tweede voordeel zou zijn, dat de wrak-
opruiming in belangrijke mate wordt
bevorderd: eigenaars van onbruikbaar
geworden rammelkasten hebben er na
melijk groot belang bij het kenteken in
te leveren en kunnen dan direct worden
genïterpelleerd over de wijze waarop
hun vehikel is afgevoerd. Het zou de po
litie een belangrijke ruggesteun geven
bij het steeds veeleisender oprulmings-
werk van onbeheerd achtergelaten
wrakken.
Het tegen-argument, dat juist de mln-
der-draagkrachtigen die hun auto zelden
gebruiken onevenredig worden belast,
spreekt onze regeerders echter sterker
aan. De aandrang om dit standpunt te
verlaten, neemt desondanks krachtig
toe. De aardigheid voor de naar schat
ting zestigduizend ontduikers zou er, als
de oppositie mocht winnen, wel van af
zijn.
UTRECHT, (A.N.P.) Alleen grotere
ziekenfondsen zullen kunnen biyven vol
doen aan de eisen van byzondere des
kundigheid en interne controle. Daarom
is plaatseiyk en regionaal een
nauwere samenwerking of een fusie
tussen de verschillende fondsen geboden.
Tot deze conclusie komt een studie
commissie van de centrale bond van
onderling beheerde ziekenfondsen in het
rapport „Apart of samen", dat zy heeft
opgesteld en dat vandaag wordt be
sproken op de algemene vergadering
van de CBOZ in Utrecht. Het bonds-
bestuur heeft de vergadering in een pre
advies aangeraden, dit rapport aan te
nemen en het bestuur op te dragen, te
streven naar realisering van de i
bevelingen van de commissie.
De studiecommissie stelt de vraag
de orde, of de door haar voorgestelde
samenwerking en het eventueel samen
gaan van fondsen beperkt zou moeten
blijven tot de ziekenfondsen die by de
CBOZ zyn aangesloten. In de jaren '50
mislukten dergelijke pogingen. De studie
commissie wil de mogelijkheden nu nog
eens nagaan.
ADRI VAN DIEPEN
ZET JONGE SCHOUDERS
ONDER NATIONALE TAAK
bolleboos op
(Van een onzer verslaggevers)
BERKHOUT. De 20-Jarige Adrl C. van Diepen te Berk
hout heeft een Russisch leerboek gekocht. HIJ heeft er alleen
ln gekeken, meer niet. B(J het abc wist l»U al voldoende.
„Russisch leren Is vreeeltyk moeilUk. Na de z komen er nog
enkelo lettertekens, maar Ik heb er geen Idee vnn, wat ze
betekenen en hoe Je ze moet uitspreken". Er zyn tegen
woordig lessen ln bet Russisch op de televisie Adrl van
Diepen heeft geen tijd om daar naar te kijken. IHJ gelooft,
dat hU zich met Engels best zal kunnen redden, nu hU dezer
dag envoor ongeveer een half Jaar naar Moskou Is gegaan.
Het niet kennen van de Russische taal vermindert hot
enthousiasme van de jonge Weatfrleo niet. De exportbevor-
deringsgroep Oost-Europa heeft hem. zo zegt hy zelf, een
geweldig fijne opdracht gegeven. Adrl van Diepen zal er
voor zorgen, dat die tot In de puntjes wordt uitgevoerd. Het
Is een byzonder verantwoordt iyke taak. Nederland zoekt In
Rusland een nieuw afzetgebied voor de Hollandse bollen.
In verband daarmee wordt In Moskou een voorllchtings-
en demonstratlecentrum opgericht, dat ter plaatse mal wor
den geleld door Van Diepen. Een 26-Jarige Nederlander
moet de Russen warm maken voor ons nationaal produkt:
bloembollen.
Uit het jaarverslag van het produkt-
schap voor siergewassen over 1966
blijkt, dat in totaal 83.691 ton bollen is
geëxporteerd tegen een waarde vnn 323
miljoen gulden. Hiervan vond 82 ton
(waarde 260 duizend gulden) zijn weg
naar de U.S.S.R. Voor zo'n groot gebied
als oostelijk Europa betekent dat maar
weinig. De heer E. H. Krelage schrijft
in zijn boek „Drie eeuwen bloembol
lenexport", dat Rusland voor de eerste
wereldoorlog een belangrijke afnemer
van ons nationale produkt was. In 1912
werd ir via de Oostzeehavens een hoe
veelheid van 883.000 kg. verscheept. Dat
is dan alleen nog maar het cijfer van
de hoeveelheid bollen, die over zee naar
de Oosteupopese landen werd ge
bracht. Er vond ook transport over land
plaats via Duitsland. Cijfers zijn de
heer Krelage daarover niet bekend.
Maar dat het een belangrijke hoeveel
heid was, daarvan is hij wel overtuigd.
Minder export
Met het verloop van de eerste we
reldoorlog verminderde de export naar
Rusland. In 1914 werd er 90.000 kg via
zee naar het oosten getransporteerd, ln
1915 vond nog een opleving plaats
(572.000 kg), terwijl in het Jaar daarna
slechts een hoeveelheid van 51.000 kg.
werd bereikt. Sindsdien gaat nog maar
een beperkte hoeveelheid bollen naar
Rusland. Exporteurs, die op alle moge
lijke manieren trachten goede afzetmo
gelijkheden te vinden voor 't nog steeds
groeiende nationale produkt, slagen
wel in een over het algemeen genomen
beperkte hoeveelheid in de Oosteurope-
se landen te verkopen.
Nog niet zolang geleden is uit de
Bond van bloembollenhandelaren te
Haarlem de exportbevorderlngsgroep
Oost-Europa ontstaan, die zoals de naam
reeds zegt, wil trachten de afzet va
Hollandse bollen in deze landen te
groten. Er wordt naar gestreefd de si
tuatie van vroeger te herstellen en
goede bollenmarkt op te bouwen.
Binnen vijf of tien jaar, zo hoopt
zou een belangrijke opleving van de af
name plaats kunnen vinden. Aan prog
noses wil men zich niet wagen, omdat
er geen marktonderzoek kan worden
verricht.
Botanische tuin
„Wij doen dit op grond van onze
tacten", zo zegt drs. J. A. Meerman,
secretaris van de export-bevorderlngs-
groep Oost-Europa.
Om in een bepaald land een goede
afzet mogelijk te maken van bloembol
len, heeft men ook goed onderlegde
krachten nodig, die alles van bollen, de
broei en de bloei afweten. De theoreti
sche kennis van de Russen op dit ge
bied is groot genoeg, maar zij zullen
ook moeten weten, hoe men in de prak
tijk met de bloembollen dient or
springen nodig. De exportbevorderings-
Een wensdroom, die wellicht broeit bij bollenbroeier Adri van Diepen, fleurig
in beeld gebracht op dit fototrucje: uitgelaten Moskovieten maken een
vreugdedans op t Rode Plein, dat één groot Hollands bollenveld is geworden.
lichting nodig. De export-bevorderings-
groep heeft, om dat te kunnen doen, sa
menwerking gezocht met de directie
van de ongeveer 300 ha grote botani
sche tuin in Moskou. De contacten heb
ben geleld tot de bouw van een broei
kas, bloembollenkelder en demonstratie
ruimte met -een totale oppervlakte van
540 m2. Adrl van Diepen zal er deze
winter aan de Russische specialisten la
ten zien hoe men bloembollen afbroeit.
Er worden 250.000 bollen (tulpen, hya
cinten, narcissen en bijgoed in allerlei
soorten en kleur) naar de Russische
hoofdstad overgebracht. De blonde, ge
brilde Westfries vertrekt morgen. Voor
zijn vertrek heeft hij ons verzekerd, dat
ook in Rusland de bollen bij een rede
lijke temperatuur moeten worden ge-
Begin januari rullen de eerste Hol
landse bollen ln Rusland moeten bloei
en. Eind april of begin mei de laatste.
n—i
■■■IliB
(Van e
r verslaggevers)
BEVERWIJK Knisperend, knappe
rig, geurig en vers brood. Zo uit de
oven. Dat wil men tegenwoordig. En
vergeet de sortering niet. want heel
veel menden kopen iets anders dan de
geknipte bol. Denk eens aan maan
zaadbroodjes, vloerbroodjes, vloerka
detjes, Duitse en Belgische bolletjes,
krentenvlinders. Die heeriyke dingen
vliegen soms de deur uit.
Warme bakker L. de Jong, C. Maters-
weg 91 te Beverwijk probeert samen
met ongeveer 300 andere warme bak
kers in ons land het bakkersvak op een
hoger plan te brengen. Is het dan geen
gewaardeerd beroep, vraag je je dan
af. Neen, zegt de Beverwijker, dat is
het niet. Men denkt nog altijd dat de
bakker als een sloof door het leven
gaat. 's Morgens vijf uur opstaan en
's middags of 's avonds als een zout
zak op een stoel neervallen.
Broodfabriek
Zo is het niet. We kunnen nog iets
anders dan geknipte bollen bakken.
Juist daarom hebben we de „Stichting
Echte Bakkersgilde" opgericht om onze
plaats in het economisch bestel van de
ambachtelijke bakker te behartigen.
De heer De Jong is landelijk secretaris
van deze snel groeiende stichting van
bakkers, allen /arme bakkers, die de
verschillende soorten knisperende,
knapperige, geurige en verse broden en
broodjes in hun eigen bedryf bakken.
Levert de broodfabriek 's morgens aan
een bakker honderd merkbroden af,
die aan de klanten worden verkocht,
deze bakker kan dan geen lid worden
van de stichting. De statuten worden
streng gehandhaafd, want de stichting
tracht haar doel te bereiken door het
bevorderen van bakken van brood als
in het al oude bakkersvak; zelf men
gen, zelf de smaak bepalen van het
brood, zelf bakken óf in de oven óf
op de vloer van de oven. Want dat
zijn heerlijke broden, zegt bakker
secretaris De Jong. Het zelf gebakken
brood moet onder de aandacht van de
consument gebracht worden, de warme
bakker moet het stichtingsembleem
zie foto) aan de muur hangen, de bak
ker moet een groot assortiment brood
kunnen bakken en de man die ons van
het verse produkt voorziet moet bevor
deren dat groot en klein brood tegen
economisch verantwoorde prijzen wordt
verkocht.
Een hoeveelheid eisen, die niet mals
zijn. Want menige bakker heeft geen
tijd om zich te bekwamen in het bak
ken van vloerbroden, maanzaadbollen,
krentenvlinders, vlerkante roggebrood
jes, koffiebroodjes, paneerpunters, mi-
nibroodjes, bietelbroodjes en ga zo
„Dat is juist het centrale punt. De
Stichting echte
bakkersgilde
voortgekomen
uit moordende
concurrentiestrijd
in Haarlem
bakker moet om lid van onze stichting
te kunnen worden iets kunnen preste
ren. Hij moet tevens een intensieve
controle van ons en van het Station
Maalderij en Bakkerij uit Wageningen
toestaan", zegt de heer De Jong. Een
nieuw artikel bij een bakker. Oké, zeg
gen we. Maar wanneer ondanks een
goed opgezette reclamecampagne, fol
ders, affiches, het niet lukt om het pro
dukt of de produkten na een maand in
grote ho .'eelheden te verkopen moet
je ermee kappen. Zo denken wij er-
De image van een bakker is in Neder
land nog niet zo slecht, maat we willen
nu eenmaal van het idee af dat een
bakker zich dag in dag uit uitslooft
voor de „bol". We kunnen ook iets
anders. Kwaliteit is voor ons belang
rijk en als iemand er met de pet naar
gooit moeten we hem niet meer. Het is
hard, maar zakelijk".
SNUFJE HIER
Hoe ziet de heer De Jong de toekomst
van de bakkers. Niet zo somber en dat
is een goed teken. Volgens de Bever
wijker, die al het geproduceerde brood
in de winkel verkoopt en de bakkers
kar reeds lang van de hand heeft ge
daan, moeten de bakkers niet bang
zyn voor de grote broodfabrieken.
„Laten die maar een enorme stapel
broden maken, wij beperken ons tot
het fijne en het voor de klant meest
smakelijke produkt. In een fabriek
kijkt men niet zo nauw. Kan ook niet.
Mengketel waar honderden kilo's deeg
worden klaar „gestoomd" voor de oven,
gaan zelf hun gang. De warme bakkers
staan er met hun neus boven, snufje
zout hier, stukje vet daar."
Over bezorgen zegt hy: „Het meren
deel van onze bakkers bezorgt niet
meer. Bepaalde streken op het platte
land houden deze traditie nog ln ere,
omdat de afstand van de klant en de
bakker te ver is. Het geeft ook i
bepaalde binding met de consument
de bakker, maar in de grootstedelijke
agglomeraties is die binding verdw
nen. De fabrieken hebben onze taak
overgenomen of mensen die zelf
karretje kopen, broden van de fabriek
betrekken en eigenhandig de wijk in
gaan om een paar centen te verdie-
Zeven jaar geleden namen 12 Haar
lemse bakkers het initiatief. Voortge
komen uit een moordende concurren
tiestrijd, compleet mot zegeltjes, zijn
de Haarlemmers nu omringd door zo'n
300 bakkers uit geheel Nederland. De
stichting is gevestigd te Breda, want
de Brabantse vrienden wilden ook een
vinger in de „deegpap" hebben.
„Stichting Echte Bakkersgilde" heeft
vorm gekregen, het aloude bakkersvak,
dat tientallen soorten brood en brood
jes het licht deed zien, bloeit op. Se
cretaris De Jong kan ervan meepra
ten: hij bakt nu een groot assortiment
brood: 50 soorten. Misschien daarom
staat er op zijn langwerpig reclame
bord geschreven: Hier: blitz broodjes.
De broei ie geconcentreerd op drie
hoogtijdagen, namelijk 1 Januari, 8
maart (socialistische vrouwendag) en 1
mei. Rond deze dagen zullen Hollandse
weken worden georganiseerd, waarin
voorlichting en demonstraties worden
gegeven aan vertegenwoordigers van
wetenschap en praktijk in de U.S.S.R.
Tijden» de voorlichting»- en demon-
stratiedagen zullen aan bezoekers van
de demonstratieruimte brochures in de
Russische taal over het project worden
aangeboden, die eveneens op grote
schaal onder belangstellenden in Rus
land worden verspreid.
Het laboratorium van bloembollenon-
derzoek te Llsae, dat de temperatuur-
b (-handeling onder Russische omstan
digheden heeft geadviseerd, wordt vol
ledig bij de uitvoering betrokken. Van
Russische zijde is men er zeer ln ge
ïnteresseerd.
Adrl van Diepen is weliswaar pas 26
Jaar, maar hij heeft ln zijn Jonge leven
al heel wat aandacht aan bloembollen
en bolbloemen besteed. Hij is opge
groeid op een bollenbedrijf, wa.ir hij
na zijn opleiding aan een rijks middel
bare tuinbouwschool ook heeft gewerkt.
Na verschillende vakcursussen te
hebben gevolgd kwam hij In 1963 ln
dienst bij de stichting proefbedrijf Bo-
venkarspel. Vier Jaar lang heeft hij in
het praktijkonde -zoek gezeten. BIJ dat
werk deed hij heel wat ervaring op.
's Winters verdiepte hij zich ln de
broelproblemen en 's zomers was hij
bezig met het veldonderzoek.
Rijkstuinbouwasslstent Van Diepen zou
met deze werkzaamheden zijn doorge
gaan, ware het niet, dat een adverten
tie In het weekblad voor bloembollen
cultuur zijn hoofd op hol bracht. Werken
bij een voorllchtlngs- en demonstratie
project voor experimentele broelproe-
ven van bollen leek hem wel wat. HIJ
solliciteerde, en... met succes.
Adrl van Diepen is naar Moskou gegaan
als broelspeclallst. Het ls de bedoeling, dat
hij zijn praktische kennis aan enkele
Russische hollenspcclalisten overdraagt.
Eenzaam avontuur
Eens in de maand zal
26-jarige Nederlander, broeler Jan van
der Hoek uit het Noordhollandae ,,'t
Veld", ook het vliegtuig naar Moskou
nemen om de proeven te controleren.
Dat bezoek zal voor Adrl van Diepen
ongetwijfeld een prettige afwisseling
zijn, want, zo zegt hij.. „Ik ken Rusland
niet, noch de tual en de mensen, noch
de stad Moskou. Ik zal er totaal vreemd
zijn. En de contacten, die Je er legt,
zullen zuiver ln de zakelijke sfeer lig
gen. Dat mankt zo'n verblijf ln Mos
kou niet gema'-'^lijk".
Vnn Diepen wor
den het eenzume wintermaanden,
want ze Is ln onn land achtergebleven.
„Voor my zit er niets anders op", zegt ze,
„dan uit te kijken naar brieven vnn on
ze bollenman ln Moskou".
