mm
Leids Zolder Cabaret:
6e kRAntentuin
VOOR
JOU
Cabaret Artistique
Première nieuw programma
vrijdag de dertiende!
Annemarie
bang voor
zwarte kat
DE DRIE
OP VAKANTIE
CORRESPONDENTIE
ZATERDAG 7 OKTOBER 1967
De humor en de stekelige grap zijn de
laatste jaren in Nederland ,,in". Niet
alleen de erkende grootheden trekken
in alle steden van cabaretminnend Ne
derland volle zalen, maar ook de kleine
gezelschappen hebben niet te klagen
over belangstelling. Radio-program-
ma s, speciaal aan het Nederlandse ca
baret gewijd, trekken honderdduizen
den trouwe luisteraars. Satirische tekst
schrijvers vinden een goed belegde
boterham of worden onregelmatig ge
citeerd in een kolom in de ochtend
bladen, waarin de laatste ontwikkelin
gen van mogelijke schandalen in de
cabaretwereld of in de omroepen even
tueel vet worden uiteengezet.
Iedere stad boven de honderdduizend
inwoners in ons land stelt er tegen
woordig prijs op een groepje te bezit
ten, dat als „cultureel ambassadeur"
de gemeente onofficieel op cabaret
zaken kan vertegenwoordigen. Ook
de Sleutelstad kan zich verheugen in
representanten op cabaretgebied. Voor
al dankzij de studenten, die binnen of
buiten de gezelligheidsverenigingen het
initiatief ontwikkelen naast de lood
zware lasten der studie een luchtiger
taak op zich te nemen tot vermaak
van collega's ep de burgerij. Enkele
weken geleden mocht de Leidse bevol
king kennis maken met de jongste
cabaretiers van de stad: het Wiege-
waaicabaret. Ook het Leids Studenten
Corps stelt er prijs op, dat het binnen
de muren van zijn sociëteit kan be
schikken over eigen mensen, die de
lichte muze op geestige wijze dienen.
Deze gezelschappen genieten echter
buiten de wallen van de Sleutelstad
geen grote bekendheid. Toch is Leiden
naast Amsterdam en Utrecht een van
de steden, die als een vette stip op
de kaart van impressario's en platen-,
TV- en radioproducers staan aange
geven. Ruim een jaar schitteren in de
wereld van het cabaret en het café-
chantant de sterren van het Leids Zol
der Cabaret: Appie Verwaijen, Ad
Vaessen, Annemarie Beulink en Cris
van der Klugt.
Het Leidse Zolder Cabaret, dat binnen
twee jaar omhoog ia geschoten en via
de grammofoonplaat, radioprogramma's
en TV-optreden ai een ruimer publiek
trekt dan het ooit had durven hopen.
Volgende week vrydag vindt de première
plaata van het tweede programma van
deze groep, die al weken Iedere avond
trouw repeteert op de zolder, waar alles
luldsinstallatle direct wel gaan verko
pen", grapt Annemarie Beulink (22). de
enige vrouw in de groep, die dit jaar
met bassist Ton de Goey (20) en Rob
Goudzwaard (27) is uitgebreid.
„Tien nieuwe nummers brengen wfl
dit Jaar", zegt Apple Verwaijen (24)
vanachter zijn piano, waarop hij de
nieuwe melodieën uitprobeert.
„Toch nemen w(j ook een gedeelte van
het oude programma erin op. Dit be
vordert de kontaktmogelijkheden met
het publiek, dat hierdoor waarschijnlijk
gemakkelijker ons herkent en feeling
krijgt". Ondertussen schaaft tekstschrij
ver Ad Vaessen (25) aan de liedjes en
conferences.
studie
Ten opzichte van het Leids Zolder Ca
baret bestaat nog wel eens het misver
stand. dat de leden in naam nog wel
student zijn, maar in feite het beroep
van cabaretier al hebben gekozen. Dit
misverstand is misschien gewekt, door
dat het groepje dikwijls „en route" is en
de radio wel eens een plaatje van hen
draalt. Een recent TV-optreden zou dit
vermoeden hebben kunnen wekken. Het
tegendeel is echter waar: Ad Vaessen
studeert Duits, geeft 's morgens aan drie
liedjes en conferences, waarin compo
nist en tekstdichter mikken op een zeker
artistiek niveau.
„Geen dikopgelegde grappen verkopen
wij: wij eisen van het publiek een zeker
niveau. Aan het begin van een voorstel
ling eerst even peilen en dan lukt het
wei. De laatste tijd treden wij op in
volksuniversiteiten, middelbare scholen,
ziekenhuizen en kazernes voor officie
ren. Een gemengd publiek is echter je
café-chantant
ware. Het kolderelement in onze liedjes
op levenssituaties spreekt de mensen het
meeste aan: en daarom komen zij nog
eens terug om ze voor een tweede keer
te beluisteren en ook om de speciale
sfeer in de „Auberge" op te snuiven. De
wijn en het kaarslicht zijn de entourage".
De leden van het Leids Zolder Caba
ret hebben tijdens de vakantie niet stil
gezeten: er moesten nieuwe ideëen wor
den geboren. Titels als „Wij beginnen bij
het begin", „Muziekje", „Vlooien" en „De
Dierenwinkel" zeggen misschien niet zo
veel. De lijn van het eerste programma
wordt echter voortgezet en dit betekent,
dat de cabaretfans kunnen rekenen op
een spits en luchtig programma van
praatjes en koldergedichten.
in begonnen: de LAK-zolder van het
l'rytaneum aan het Rapenburg. De „Au-
lierge Francaine" in de Kloksteeg zal 13
oktober weer het Zolder Cabaret ontvan
gen, waar z(j het gehele Jaar door Iedere
vrijdagavond optreden.
„Het is wel een griezelig idee een pre
mière te brengen op de dertiende van de
maand, die uitgerekend op vrijdag moet
vallen. Als een van ons die dag een zwar
te kat tegenkomt, kunnen wij onze ge
verschillende scholen les, 's middags
studeren en 's avonds repeteren. De pia
nist, bassist en drummer studeren rech
ten. Voor Ton de Goeij en Appie Verwa
ijen nadert het doctoraal examen en
het spook van de militaire dienst grijnst
ook al om de hoek. Annemarie Beulink
studeert culturele anthropologic en heeft
plannen om zangles te gaan nemen b(j
Bep Ogterop. De rechtenstudie heeft ook
Cris van der Klugt (29), met volle
ringbaard, in haar greep.
gemengd publiek
„Vanaf maart 1966 trekken wfl een
breder publiek dan studenten. In de „Au
berge Francaise" ontvingen wij allerlei
mensen. Zelfs uit Den Haag komen
auto's met cabaretfans. Het is zelfs op
vallend, dat vele mensen na maanden
op een vrijdagavond terugkomen om ons
een tweede keer te beluisteren", aldus
Appie Verwaijen, die het succes van het
Leids Zolder Cabaret wijdt aan de spitse
„Iedere dag zyn wjj wel één uur bezig,
tussen de studie door. Nog een week en
dan staan wj) dan. Geen kwestie van
duimen, maar gewoon hard werken",
verzucht Annemarie Beulink, die als
enige vrouw nu vjjf man de baas moet
blijven en met sterallures achter de plano
een SwIngle-Slngers-effectje zingt. Vrij
dag 13 oktober heeft de Sleutelstad weer
haar café-chantant terug, waarop andere
steden met recht gepast jaloers kunnen
Door neef TON
Jean Luc, die de hele middag had
paardgereden, kwam moe thuis en
ging onmiddellijk aan tafel, want hij
had afgesproken met zijn Paul en Ka-
rel. Paul, Jean-Luc en Karei vormden
een onafscheidelijk driemanschap. Zij
kenden elkaar al sinds de lagere school
en sindsdien was de een niet meer zon
der een van de anderen te zien. Met
z'n drieën waren ze naar de HBS ge
gaan en nu waren ze alle drie voor
hun examen geslaagd. En nu zouden
hun wegen uit elkaar gaan, want ze
hadden alle drie andere toekomstplan
nen. Jean-Luc, die technisch was aan
gelegd, ging in Delft studeren. Paul,
die meer voor de talen voelde, zou aan
de universiteit in Lelden gaan stude
ren. En Karei, die er niet veel voor
voelde nog eens een lange opleiding te
volgen, zou een korte cursus jn Am
sterdam gaan volgen. Geen van "driéën
vonden ze het leuk uit elkaar te gaan
en om nog een keer voör het ISatst bij
elkaar te zijn hadden ze besloten sa
men op vakantie te gaan. Dit was ech
ter niet zo gemakkelijk, want ze wil
den alle drie iets anders; Jean-Luc
wilde gaan zeilen in Zeeland, Paul
wilde naar Parijs en Karei zou het
liefst een trektocht maken langs de
Rijn. Wat moesten ze doen, want ieder
een wilde aan zijn idee vasthouden en
ze begonnen al ruzie te maken toen de
vader van Jean-Luc plotseling op een
idee kwam. Hij zag namelijk de moge
lijkheid om de drie verschillende ideeën
samen te voegen tot een grote vakan
tiereis. Jean-Luc's vader, een rijke fa
brieksdirecteur, had een groot motor
jacht en daarmee zouden ze kunnen
weggaan. De drie jongens waren er
met de boot al vaak genoeg op uit
geweest, zodat er dus geen enkel ge
vaar was. Omdat het jacht zeewaardig
was konden ze via de Noordzee en het
Kanaal over de Seine naar Parijs gaan
en dan zouden ze via het Marne-RiJn-
kanaal over de Moezel en de Rijn weer
terug naar huls komen. De jongens
vonden het een prachtig plan, maar ze
wisten niet of de ouders van Paul en
Karei toestemming zouden geven en
bovendien zou het een nogal dure reis
worden. Na veel gepraat over en weer
kregen de jongens dan toch uiteinde
lijk toestemming. Ze waren tenslotte
alle drie enigst kind en het was mis
schien voor het laatst, dat ze samen
weg konden. Om het geld hoefden ze
het gelukkig ook niet te laten, want
hun vaders waren in goeden doen en
gunden hun zoons wel wat extra's nu
ze geslaagd waren voor hun eindexa-
AY. (VRAAG N
0
S (STEREO)
N.V PHONOGRAM
(ADVERTENTIE)
bleven die dag bij oom Cor en tante
Nel en 's avonds werden we thuis ge
bracht door oom Cor. Eindelijk waren
we na vier weken weer thuis. We be
dankten oom Cor voor de fijne vakan
tie en gingen naar binnen. Eerst moes
ten we alles van a tot z vertellen en
gingen toen gelijk naar bed. Mijn vrien
dinnetje mocht blijven slapen.
Ellen van Beek vertelt ons iets uit:
Mijn leventje
Het gebeurde toen ik twee jaar was.
We gingen eten en we aten appelmoes.
Ik kreeg ook een beetje op een bordje.
Ik nam een hapje en ik verslikte me.
Mama schrok en klopte me op mijn
rug. Gelijk klapte ik met mijn handje
in het bordje appelmoes, zodat alles
vol appelmoes zat. Dat was voor mama
niets leuk.
Op een andere keer zaten mun zusje
Karin en ik samen in een wieg. We
kregen ieder een banaan, maar Karin
pakte de mijne af. Natuurlijk kreeg ik
van mama een andere banaan, maar
die pakte Karin ook af. Toen dacht
mama: „Nou geef lk er geen meer, dan
moet ze hem maar beter vasthouden".
Op een dag liepen Karin en ik stie-
kum naar de speeltuin. We bleven een
poosje spelen en gingen weer terug. We
konden voor onze flat niet meer vin
den en stonden voor de verkéerde flat.
Mama zag ons staan, door het raam.
Wij stonden hand in hand te kijken.
Toen dacht mijn moeder: „Laat ik er
maar gauw naar toe gaan, anders
gaan ze huilen". We waren zó bltf, dat
moeder er aan kwam, dat we tranen
in de ogen kregen. We waren bang dat
we verdwaald waren.
kwam een prins op een paard, aange
reden. Ze vonden elkaar erg lief en
trouwden met elkaar. Toen was er
groot feest. Alle mensen van het land,
mochten op het feest komen. De kinde
ren zongen: „Lang zullen de prinses
en de prins leven!" en kregen dan
heerlijke snoepjes. Het bruidspaar
ging in het kasteel wonen.
Goede oplossingen kwamen binnen
Johan Pots (keurig werk), Anton
Blokhuizen (wel goed, maar niet
netjes), Antoinette Kallenberg, Irma
Gloia, Ingrid Broeders, Marjolein Bey-
ersbergen, Hans Duindam, Hans Kal
lenberg; Rieneke Barendse, Hans Dub-
beldeman, Monique v. d. Westen, An-
nemarieke Wingelaar, Jolanda Phllip-
po, Robert Overein, Désirée Wernars,
Roosje van Krimpen, Ronny van Gle-
zen, Marianne van Amsterdam, Karin
van Beek, Dorien Lamboo, Hanny van
Schagen, Ellen van Beek, Jaap Rigter,
Anita Vorst, Mary Eyck, Marlies Bos
man, Ton Luycks, Henrlëtte Bakker,
Leonneke de Hey; Margriet Bavelaar,
Jan Beugelsdyk, Jos Baak; Tilda Bl-
zonni, Robert Jordens, Leontien Zwet
sloot, Steef Grootes, Johan Sandert,
Johnnie Hoogervorst, Rietje Devilee,
Paula Buters, Warmond; Rla v. d. Star,
Hoogmade; Nellie Kerkvliet, Roelof-
arendsveen; Simon Vroonhof, Voor
hout; Yvonne Wisse, Lelden; Margriet
Bavelaar, Ernle Teernstra, Sassen-
heim; N. Bykmeer, Llsse; Cora Smits,
Hazerswoode; Bart Teerstra, Sassen-
helm; Johan Pots, Lelden; Vincent
Montanus en Simon van Kins, Lelden.
Dag kinders, volgende week weer
verder. Niet ongeduldig worden.
TANTE JÓ EN NEEF TON
Oplossing van de
raadsels
3. autoband, armband, fietsband
4. een handschoen uittrekken
5. zonnebloem
Op de wagen liggen 31 pakken.
De gelukkige winnaars zijn deze keer
Steef Grootes, St.-Antoniusschool 3de
klas (h(j komt het boek even bij me
halen). Rla v. d. Star, Kerkstrat 64,
Hoogmade; Nellie Kerkvliet, Westein
de 37, Roelofarendsveen.
Nieuwe raadsels
Jan: mids
Piet: eikinpat
Agnes: sonijdrezewre
Ineke: geeprevetesl
Gerard: star
Tilly: aansiret
Oplossingen insturen aan: Tante Jo,
Krantentuin, Leidse Courant, Papen
gracht. Leiden. We verloten weer een
mooi boek!
Die avond dus hadden Jean-Luc,
Paul en Karei afgesproken om alle bij
zonderheden voor de reia verder te be
spreken. Ze zouden bij Paul thuis ko
men. En inderdaad stonden Jean-Luc
en Karei om 8. u bij Paul voor de deur.
Iedereen verbaasde zich hierover, want
Jean-Luc had de nare gewoonte om al
tijd een kwartier te laat te komen. Na
de koffie gingen ze naar Pauls kamer
om alles rustig te kunnen doornemen.
Jean-Luc had een hele stapel land
en zeekaarten meegenomen en boven
dien een platte grond van het jacht,
niet dat ze niet wisten hoe het jacht
er uit zag, maar voor zo'n lange reis
moet je nu eenmaal een heleboel mee
nemen en dan moet je alles zo nauw
keurig mogelijk indelen. De vader
Jean-Luc had speciaal voor deze reis I huurd.
een waterreservoir in de boot laten Maar nu komt het leukste. Tante
bouwen, want op zo'n lange reis kan Nel wist wie mijn vriendinnetje was
je tenslotte niet zonder zoet water. en nu heeft ze stiekum haar ook ge-
Vooral wat ze i/iee moesten nemen gaf vraagd om te komen logeren. Dat deed
nogal veel pn-blemen, want als je op I ze wat graag en zo kwam mijn vrieu-
zee bent, is het meestal fris en heb je 1 dinnetje op een middag naar ons toe.
warme kleren nodig, terwijl je, als je ik stond wat verbaasd te kijken en
in Parijs bent. niet in een dikke schip- vroeg wat ze kwam doen. Toen ver
perstrui kan rondlopen, dus moesten er telde ze het hele verhaal,
ook nette pakken meegenomen worden De volgende morgen stonden we
Verder maakten de Jongens grote lijs- al om zeven uur op. De koffers stonden
ten van wat ze aan etenswaren zouden I al klaar en we begonnen eerst de auto
meenemen. Dit was de taak van Karei, schoon te maken. Precies klokslag 8
want hij zou koken op reis. Hierna be- uur reden we weg. Het was prachtig
studeerden ze nauwkeurig alle kaar- weer. De koffers werden uitgeladen
ten en om half twaalf, toen ze einde- en toen had ik het zó warm, dat ik
lijk klaar waren gingen ze naar huls. i mijn badpak aandeed. Mijn vriendinne-
Ze konden geen van allen goed slapen, tje deed het ook,
Mijn vakantie
In de vakantie ben ik met oom Cor
en tante Nel een paar weken naar het
strand geweest, want oom Cor had
I dicht bij de zee een zomerhuisje ge-
Leontien Zwetsloot
Mijn leventje
Ik ben geboren op 26 mei 1959. M(jn
namen zijn Leontien Eleonore. Ik woog
8 pond. Ik groeide heel voorspoedig op
en wilde al vroeg de wieg en de box
uit. Met mijn eerste jaar kon ik al veel
woordjes zeggen. Ik kon ook al gauw
eten. Ik hield veel van pudding en als
mama met de pudding binnen kwam
gooide ik mijn bord met eten op de
grond. Ook mijn vork en lepel en riep
dan: „Ha, puna!" Mama moest er om
lachen en papa maakte er een foto van.
Toen ik drie jaar was, was ik eens
met klei aan het spelen en toen heb
ik de hele muur vol klei gesmeerd al
lemaal figuren. „Ik kan toveren!"
riep ik blij. Gelukkig lachte mama en
werd niet boos. Toen ik bijna vier
Jaar was, wou ik kraag naar school
maar ik mocht pas gaan. toen ik echt
vier jaar was. Die eerste dag op de
kleuterschool vond ik de fijnste dag
van mijn leven, maar later heb ik nog
veel fijnere dingen gedaan. Het school
feest op de kleuterschool was niet zo
leuk als ons schoolfeest op de grote
school. In de eerste klas heb ik veel
geleerd maar het fijnste vond ik, na
schooltijd dansen. In de tweede klas
was het bij juffrouw Van Velzen ook
leuk. Nu zit ik in de derde klas en
leer weer nieuwe vakken zoals: aard
rijkskunde, geschiedenis en natuur
kunde. Ik vind het fijn om te leren en
het is een fijne school.
Robert Guerain:
Maakte een heel klein verhaaltje
over zijn leventje. Robert, lees maar
eens goed de opstelletjes die in de
krant staan en dan maak je over een
poosje nog eens een verhaaltje maar
dan wat langer.
De egel op appelroof
hadden nog maar een week voordat ze
weggingen.
Maar alles kwam nog op tijd in orde
en eindelijk was het dan zover, de dag
van het vertrek was aangebroken.
„Jullie kunnen beter gaan
i Cor.
Mijn leventje
Mijn naam is Robert Guerain en ik
zit in de derde klas, bij juffrouw de
Leeuw. Ik vind het heel leuk op school
en lk heb veel vriendjes, waarmee ik
kan spelen. Na 4 uur ga ik vaak naar
het zwembad of vissen bij de speeltuin.
Myn vriendje heet Jos Baak. Ik heb
thuis 4 broers en 2 zusjes. Dat is wel
gezellig. Ik ben de jongste. Nu weet
ik niets meer.
Marlies Bosman
De koning en
4e prinses
In
Als er iets is, waar een egel dol op
is. dan z(jn dat wel appels en peren.
Daarom gaat hij graag op appelroof
en hoe hij dat doet is werkelijk beziens
waardig. Hij gebruikt nameljjk zijn
stekels om de oogst naar zijn gezin te
brengen.
Je moet wel ontzettend veel geluk
hebben wil je dit buitengewone schouw
spel meemaken. Daarom zijn er slechts
een paar verhalen van mensen die deze
fruitoogst van de egel gezien hebben.
Er is een verhaal dat van een egel ver
telt. die tegen de avond bezig was de
op de grond gevallen peren van een
wilde perenboom op te eten. Toen hij
zijn ergste honger gestild had, rolde
hij zich door het gras en prikte zo vijf
tien kleine vruchten aan zijn stekels.
Onmiddellijk toen de egel, die 50 nie
ter verder woonde, thuiskwam, maakte
hij een gemakkelijk te horen geluid.
)c doken 3 jongen op en de egel was al
hezig zich te schudden als een natte
hond. De peren vlogen haar alle kan
ten en de jongen vielen hongerig op
de avondmaaltijd aan. Zouden de
meeste tuinbezitters het niet leuk vin
den om op deze manier van hun fruit
bestolen te worden.
Ja. dat was een goed idee Na een
uurtje zwemmen kwam tante ons roe
pen voor het eten. Het was zo fijn, ie
dere dag zwemmen en de vier weken
veel te vlug om. Op
Wordt vervolgd, dag vertrokken we v
land stond een kasteel
en in dat kasteel woonde een koning.
Hij heette koning Biebel. Ook woonde
er een prinses. Zij heette prinses Ira
Het was een leuke prinses, die tegen
Iedereen aardig was, vooral voor de
koning. Op een mooie zomerdag wan-
heel vroeg. We delde de prinses in het bos. Daar
