momIee;t KARTING
Boze ploegleiders en boze renners zullen van
titelstrijd een heel ernstige zaak maken
OP SCHOUDERS
VAN
WIM RUSKA
RUST
ZWARE TAAK
REUMATISCHE
PELLENAARS
ZIT NOG
BOORDEVOL
WROK
....En
vanaf
dat
i®
DEN HAAG Op de schouders
van Wlm Ruska, tweevoudig Euro
pees kampioen in het zwaarge
wicht, rust een zware taak. Want
nu Anton Geesink, die judohislorie
schreef door driemaal de Japan
ners van de wereldtitel af te hou
den, tweemaal in de klasse ,,alle
categorieën" en eenmaal in het
zwaargewicht, zich heeft terugge
trokken, zal de blonde Amsterdam
mer wat gestalte betreft min
stens even Indrukwekkend als Gee
sink volgende maand In Salt La
ke City het hoofd moeten bieden
aan de nog steeds op revanche be
luste Japanners. Of Ruska er 10, 11
en 12 augustus In zal slagen de rol
van Geesink over te nemen, is een
open vraag. Bovendien zai de 26-
jarlge Amsterdammer In Salt Lake
City niet alleen de strijd met de
Aziaten moeten aanbinden. Tot de
kanshebbers voor Geeslnks titel be
horen ook de Russen Ouslk en
Kibrosatsjvlli, terwijl de Oostduitser
Hennlg eveneens een niet te onder
schatten tegenstander is.
Het felst belust op de titel zijn ech
ter zonder twijfel de Japanners. Zij
hopen (en rekenen, ondanks het
feit dat het Japanse judo een ma
gere" periode doormaakt) erop. dat
Matsuzaka en Maejima in Salt Lake
City zullen bewijzen dat het land
van de rijzende zon zich heeft her
steld van de slagen die het in het
jongste verleden heeft moeten in
casseren. De le slag bracht Gee
sink de Japanners in Parijs toe,
toen hij in 1961 wie herinnert 't
zich niet In de finale Sone ver
sloeg. De revanche bleef in 1964
tijdens de Olympische Spelen in
Tokio uit, want ook toen versloeg
de Utrechter 'n Japanner (Kamina-
ga) en werd daardoor naast Olym
pisch ook wereldkampioen. Op
nieuw moest de Japanse judowe
reld de wonden likken, maar een
speciaal opgeleide jonge garde zou
het jaar daarop alle blaam naar de
vergetelheid verwijzen. In 't Mara-
canazlnhostadion In Rio de Janeiro
bewees Geesink echter voor 18.000
toeschouwers voor de derde maal
de sterkste te zijn.
Naast Wim Ruska zal Nederland in
Salt Lake City op het tweede we
reldkampioenschap met gewichts
klassen vertegenwoordigd zijn door
Eddie van der Pol (halfmiddenge-
wicht), Martin Poglajen (midden
gewicht) en Peter Snijders en
Ernst Eugster (halfzwaargewicht).
Geheel kansloos zijn de Nederlan
ders nlett in de 2 lichtste klassen
zullen de Japanners waarschijnlijk
niet al te veel moeite hebben, maar
Peter Snijders in Japan niet de
mindere van Okana kan in zijn
klasse ver komen. Ook Ernst Eug
ster, die ln Japan sterk vooruit ge
gaan ls, kan misschien een belang
rijke rol gaan spelen.
De strijd zal in deze klasse beslist
geen Aziatische aangelegenheid zijn
want ook Albertini (Frankrijk),
Hermann (W-Dld), Ross (G.B.), en
Michenko (Rusl.) zijn sterke judo
ka's.
Het maken van prognoses is ech
ter een bijzonder moeilijke aangele
genheid, want over de kracht van
de Aziatische judoka's (bijvoorbeeld
de Koreanen) is weinig of niets be
kend. Onvoorbereid zullen de Ne
derlandse judoka's in Salt Lake City
niet op de mat komen. In het Zuid
franse Beauvallon heeft de Neder
landse ploeg enige tijd getraind,
terwijl de ploeg ook een week in
't zomerkamp van de NTTB ln
Limburg bijeen was. Vanuit Utrecht
vertrekt de ploeg, met de nieuwe
coach J. van der Horst, per auto
naar Frankfort, van waaruit samen
met de Duitsers, per vliegtuig de
reis naar Salt Lake City wordt ge
maakt. Tot 13 augustus blijft de
Nederlandse ploeg ln deze Ameri
kaanse stad, waarna zij nog in
wedstrijden in Chicago, Montreal en
New-York zal uitkomen. Op 22 au
gustus wordt de Nederlandse verte
genwoordiging terugverwacht in
Frankfort.
(Van onze sportredactie)
BEEK Het klonk op z\jn minst merkwaardig. Kees Pellenaars zei, dat hij niets speciaals kan
ondernemen om zondag op de Adsteeg te Beek een van zijn coureurs in de trui van nationaal
wegkampioen te helpen. Dan moet men daarbij weten dat de Pel en zijn Tclevizierploeg de
laatste jaren op de Adsteeg onderwerp waren van een heftige verontwaardiging. Bij tien
duizenden die zidh destijds rond de Limburgse heuvel geschaard hadden, ontstond grote wrevel
omdat de Pel telkens een listig spel in elkaar zette dat tenslotte, via vooral de overmacht van
zijn ploeg, leidde tot het doel. de titel. Het publiek, d at vele van zijn favorieten in de tang van
Pels Televizierploeg geklemd zag, kon voor dat strategisch spel geen waardering opbrengen.
Er ontstonden vechtpartijen, men floot de Pel en zijn alle overheersende mannen van de weg
en daarbij liepen de coureurs zelfs klappen op.
En nu zegt dan diezelfde Pellenaars, dat hij ditma al niets zal ondernemen. Hij zegt dat hij geen
plan zal smeden om zijn nu al drie jaar du rend succes op de Adsteeg (1964 De Roo. 1965 De
Roo, 1966 Karstens) te prolongeren. De Pel is de kritiek, het fluiten en de vechtpartijen zat. Bo
vendien: „Ik heb er ook geen mannen voor. Misschien dat Karstens kans maakt, maar die heeft
in de Tour een mentale klap gekregen". De Pel zei. dat hij altijd het kind van de rekening was.
dat hij nooit eens iets mocht ondernemen en dat anderen dat ongestraft wel konden doen. Hij
zei: „Let zondag op welk spel gespeeld wordt". Tenslotte klaagde hij over reumatiek die
hem de laatste weken doorgaans in huis hiel d.
GERBEN KARSTENS
Oevat-,fiimpson" spookt nog door zijn
hoofd.
Maar hij had toch favorieten. „Voor
mij zijn er zondag twee gevaarlijke
mannen, Post en Schepers. Schepers
vooral, die heeft het vorig jaar ook
al goed tegen de heuvel opgereden".
Hij kwam weer terug op Karstens:
„Dat geval Simpson spookt nog door
zijn hoofd. Pel, zei hij, als ik dertig
ben wil ik nog een gezonde kerel zijn.
Ik zei: Je hebt gelijk, maar het is
natuurlijk niet de beste mentale ge
steldheid om de titel te winnen". Pel
lenaars weet zelf ook niet of hij naar
de Adsteeg gaat. „Misschien wel,
maar dan pak ik een gemakkelijke
stoel en dan ga ik wat achteraf zit
ten zodat de coureurs me niet kunnen
zien".
De ploegleider van Willem II Ton Vis
sers formuleert het anders. Hij is op
timistisch. „Ik denk dat een van mijn
mannen kampioen wordt. Post of Ot-
tenbros. Misschien wel De Roo. De
andere rijden in hun dienst. Post
heeft een grote kans, maar publici
tair gezien zou ik liever Ottenbros als
kampioen hebben. Dat is een nieuwe
en daar schrijven ze dan veel over!"
Waarom Ottenbros? „Wel hij heeft on
der meer in een Ronde van Italië be
wezen dat hij in zware wedstrijden
uitstekend uit de voeten kan. In de
langste etappe, 253 km, werd hij met
miniem verschil geklopt door de Ita
liaanse kampioen Dancelli. Die had
veel moeite met hem".
Rijden je mannen alleen of heb je
helpers gearrangeerd? „Natuurlijk
heb ik 'n combine opgezet, maar ik ga
toch niet vertellen met wie. Dat ziet
men zondag wel". Heb je nog ande
re favorieten? „Zonder meer Harrie
Steevens, dat is een gevaarlijke klant.
Hij moet zich in Beek selecteren voor
de ploeg van het wereldkampioen
schap". Wat denk je van Janssen?
„Hij zal er niet speciaal voor rij
den. Als hij toevallig in die goede ont
snapping mee zit, dan wil hij vanzelf
sprekend kampioen worden. Maar hij
staat alleen. Het is mogelijk dat hij
een paar helpers koopt, maar de Ne
derlandse ploegen zullen tegen hem
rijden. Ik ben toch niet mal. Als een
renner van mij met Janssen voorop
zit, zeg ik: geen kopwerk doen. Ik
laat de jongens Jan niet naar de finish
brengen, dan zijn ze immers altijd ge
klopt".
Caballero schuift drie renners naar
voren: Schepers, Steevens, en Vianen.
„Wij spelen niet op één man, maar
op drie, dat is veiliger", zegt ploeglei
der Frans van den Ende. „We reke
nen erop dat Janssen en Karstens el
kaar gaan aankijken en dan is er een
van ons weg. Post vind ik ook nog
gevaarlijk. Schepers rijdt goed, als
hij in ae vluchtgroep rit, bijvoorbeeld.
Karstens of Janssen ga lk toch niet
tegen Steevens zeggen, dat hij niet
mag rijden. Schepers is immers niet
snel in de sprint, dan moet je zo'n
Steevens erfelj hebben, die ls rap".
Maar de sprint is toch bergop en vo
rig jaar won Schepers de sprint van
het peloton! Dat weet ik, maar ik zie
het succes van Schepers meer in een
Peter Post aan de telefoon. Je bent
de favoriet van Pellenaars en nog een
paar ploegleiders, wat zeg je daar
van? „Eerlijk? Ja, ik rijd de laatste
tijd ook goed. Ik begrijp er niets van,
maar als ze dat zeggen zullen ze na
tuurlijk wel weer op mijn wiel rij
den, dan wordt het toch wel lastig.
Mijn favoriet* is trouwens Schepers.
En dan mag je Steevens ook niet ver
geten. Ik heb de laatste weken een
paar criteria met hem gereden, hij
gaat hard. Weet Je wat 't is. als die
Limburgers voor eigen volk rijden zijn
ze heel anders. Onberekenbaar".
Outsider
De Tourrenners hebben natuurlijk
mee, dat zij vele kilometers gereden
hebben, maar terwijl de Tour alle aan
dacht opeiste hebben toch ook ande
ren zich in stilte voorbereid. Steevens
die de vorige week 'n wedstrijd van
220 km in België reed en daarna nog
60 km trainde. Beugcis die de laatste
weken zijn de wedstrijden op het kam
pioenschap heeft afgestemd en die in
uitstekende conditie is. Men rijdt zon
dag niet enkel voor de landstitel,
maar ook voor de selectie voor straks
in Heerlen.
Wereldtitel
Het Adsteegcircuit is daar uiterma
te geschikt voor. Het is iets zwaarder
dan het parcours in Heerlen. De wind
kan op het plateau te Oensel hard bla
zen en 30 klims tegen de Adsteeg op
mag men niet onderschatten. Aan het
rijk der favorieten zal men nog een
naam kunnen toevoegen, die van Jos
van der Vleuten. De Helmondenaar
heeft ln de Tour de indruk gewekt dit
Jaar sterker en vooral harder te zijn
dan ln voorgaande jaren. Bovendien,
en dat kan doorslaggevend zijn, hij
ie nooit bang met 'n vroegtijdige ont
snapping mee te gaan en daardoor
zouden de favorieten wel eens verrast
kunnen worden.
Nauwelijks bekomen van de enerve
rende Tour wacht de supporters In dit
wielerhoogselzoen een interessant kam
pioenschap. Het rood-wit-blauwe tri
cot, de huldigingsronden, het applaus
en de contracten wachten. Voor de ve
teraan Post? Voor de Tour-ontdekking
Schepers? Voor de vedette Janssen of
de grillige Karstens? Of toch voor da
outsider, voor Van der Vleuten?
De Tour heeft geen wonden ge
heeld. Opgepropte teleurstellin
gen van bepaalde renners, de
machteloze woede van de thuis-
gelaten ploegleiders en natuurlijk
de achteloos in de rennerszak ge
stoken briefjes van honderd zul
len het coursverloop bepalen*
Het „grijpspel" naar de nationale
titel zal ditmaal een serieuze
zaak zijn<
(Van onze sportredactie)
DEN HAAG „Zij" was een
meisje van ongeveer zeventien
jaar uit de omgeving van Vaals
en „hij" een Duitser van twintig
uit München. Ze hadden elkaar
ontmoet op de camping van mijn
heer Heydra (onder het tweede
viaduct vanaf Drievliet, gelijk
rechts en dan de pijltjes maar
volgen, daar zijn er veel van).
Daar was hun liefde ontstaan
voor de kartingsport. Ze konden
er samen uren over praten, in het
restaurant, bij het genot van een
koud glas bier. Met even diepe
teugen als van hun glas bier ge
noten zij van hun twee gesprek
ken over karting.
„Hij" kon hele bomen opzetten over
de 100, 125 of 200 cc motoren en „zij"
wist alles over de wereldkampioen
schappen. Twee keer per dag laten
zij de camping de camping, tellen 3,50
neer, laten door de kartodroom-elgena-
ren de buitenboordmotor aanslaan en
gieren weg. „Hij" zegt dan maar één
Duits woord: „Herrllch" en „zij" ver-
r
te nemen, is 'n open vroag.
taalt het: „Vurrukkulluk". Dan wil je
als toevallige toeschouwer, maar bo
venal als leek, wel eens weten, waar
om die twee er zo gek op zijn. Dat
kan, maar het is leerzamer om eerst
zelf even twee rondjes te draalen in
de „skelter", zoals de doorsnee-leek
het voertuig noemt.
Linksonder het rempedaal, rechts het
gas. Diep onderuit in de zitting, zodat
je knieën het halvemaanvormige stuur
niet raken. Inderdaad, je schiet weg,
precies zoals „hij" en „zij". Onder
weg verwend je de architect van het
circuit: „De bochten rijn veel te
scherp, man". Doorrijden roept ie
mand langs de kant. Die heeft makke
lijk praten, denk je dan bij jezelf.
Maar je gaat door. Je wilt 't beleven,
scherpe bochten of niet. Dan maar
vallen, je zit immers toch goed inge
pakt. Een warm pak, dat je het ge
voel geeft ln een bakkerij te vertoe
ven, een stofbril die al snel beslaat
door het „zweet des aanachljns", dik
ke leren handschoenen, waardoor je
handen nog klammer worden. Maar
vooral het dikke pak blijkt een prima
remedie tegen brandwonden of schroei
plekken. In de eerste de beste bocht
gaf je uit angst te veel gas, terwijl Je
weet, dat het rempedaal links zit. Tot
overmaat van ramp maak je daarbij
een onverhoedse schrikbeweging. De
schouder raakt de motor, die gloeiend
heet is. Bedankt dik pak. Met een beet
je goede wil kom je alle haakse boch
ten door.
Uitdagend
Mag je nu „karting" /.eggen? Neen,
want je skelter heeft drie keer de
autobanden geraakt, die op elke hoek
uitdagend liggen te wachten. Als je
zo'n band ziet, denk je: „Hoe deed
Guido Sala de wereldkampioen
het ook alweer. Vol gas op het rechte
stuk, tot vlak voor de bocht. Gaspe
daal minderen, lichaam de goede kant
op en de bocht ligt achter je. Zo doet
Guido Sala het". Maar weer vergis je
Je in gas- en rempedaal.
Gelukkig, de autoband is groot en
zacht. Daar is de pit. De drie eigena
ren vsn het „kartodrome" Joop en
Ben Verbruggen en John Hankaart
bekijken je met een glimlach van su
perioriteit. Het laatste stuk naar de
pit Is kaarsrecht, dat moet geen moei
lijkheden opleveren. Rem links, gus
rechts. Met een gebaar alsof je zojuist
het ronderecord verbroken hebt, ruk je
de stofbril met de beslagen vensterrui
ten van je hoofd.
„Motorpech?" vragen ze in koor. Gek
op zo'n moment wil je de waarheid
niet onder ogen zien. „Neen, mijn
bril was beslagen". Ja, dat heeft'zijn
gevolgen. Het tweede rondje gaat be
ter. Nu raak Je maar twee keer de
banden en vliegt maar éénmaal uit de
baan. Na 650 meter doemt voor de
tweede keer de pit op. Als Je nu de
wagen gelijk wegzet, kunnen ze Je
niets meer vragen. Het hikt en hoe.
Nadat je je van alle overtollige kle
dij hebt ontdaan zegt Joop: „Nou dat
ging toch lekker". En van dat mo
ment af zeg je: „Karting".
Rijk man
„Als Je eenmaal ds eepsatts ran de
snelheid gaproeM heb*, kaa Je Je er
blijft de Italiaan Oiudo Snla
moeilijk van losmaken" zegt Ben Ver
bruggen. En Ben kan het weten, want
als eigenaar kent hij het „karto
drome", een geesteskindje van Ed
Swart, onder handen van geldmag
naat Zwolsman opgegroeid tot een
lastige knaap en via de opvoedkunde
van de volgende eigenaar bezig een
gedegen reputatie op te bouwen, want
het heet, dat het Leidschendamse kar
todrome het mooiste en het grootste ls
van Nederland.
Het geniale brein achter de kart was
een Amerikaan. Geen gewone Ameri
kaan, maar een arme uitvinder, die
op een dag zijn oog liet vallen op de
24 pk West Bend 750 motor van zijn
grasmachine. Art Ingels want zo
heet die Amerikaan vond een spe
ciaal frame uit (daar was hij tenslot
te uitvinder voor), zorgde voor de
juiste verbinding: de kart was gebo
ren. Binnen het Jaar was Art Ingels
een rijk man, want rijn „Caretta"
veroverde niet alleen Amerika, maar
ook d« oude wereld.
Kleine mannetjes met het gewicht
van een awaargewicht-jockey verplaat
sen zich het snelst in de kleine wa
gentjes, die, mita door een meester
hand gestuurd, snelheden kunnen be
reiken van meer dnn 170 kilometer per
uur. Een van die kleine mannetjes Is
de Italiaan Guido Sala, wereldkam
pioen en grootmeester op het gebied
van supersnelheden. In de nog kleine
wereld van de kartingsport hebben
Nederlandse coureurs als Van Staal
duinen, Boahuls, Hezemana en Nljs-
sen reeds een enorme reputatie opge-
En nog steed worden de karta geper
fectioneerd, de motoren opgevoerd en
blijft Guido Sala wereldkampioen.
John Kankaart, Joop en Ben Verbrug
gen zijn ala Inspiciënten op een groot
toneel: motor starten, foutgestuurde
karta uit het graa halen, benzine blj-
gteten en adviezen verstrekken. Aan
de pit gaat een zwart wit geblokte
vlag omhoog: „Einde" betekent dat.
Voor de Jongen uit Milnchen en voor
het meisje uit het Limburgse is dat
het sein om te vertrekken. Morgen ls
Als je eenmaal de
sensatie
van de snelheid
geproefd hebt,
kan je je er
moeilijk
van losmaken
