ook
JURK
VOOR
JOU
öe jfkRAntentum
TOON TOPKOMIEK
LEIDSE TOP TIEN
Beatsnippers - Beatsnippers - Beatsnippers - Beatsnippers - Beat
PAPIEREN
Beatsnippers - Beatsnippers - Beatsnippers - Beatsnippers - Beat
Een jacu* in de 5e met Piel HEIN
ZATERDAG 3 JUNI 1967
Toon Hermans is
van de week
uitgeroepen tot
Europa's grootste
en dus eerste
televisie-komiek.
FRANSE TIENER
ZOEKT PENVRIEND
Van een jonge Francaise kregen we
het verzoek haar adres op te nemen
in onze rubriek. Ze wil corresponde
ren met een jongeman van rond de
18 jaar. Haar leeftijd: 15. Elle est si
charmante! Het adres: Marie Noêlle
Provost. AUée des Chateaux. Menne-
val, 27 Bernay, France.
(week van 27 me! t/m 8 juni)
De Haagse „Halgs" hebben enige we
ken terug een nieuwe plaat uitge
bracht: „Saterdaynlght" een aloud
succes van de helaas overleden Sam
Cooke. Over de eventuele hitkansen
van deze overigens zeer goede plaat,
durven w(j ons niet uit te laten. Im
mers, was hun vorige „From now
on" wat een formidabele sound!
ook niet bestemd om regelrecht de
top-10 van Nederland binnen te stui
ven! Het platenkopend publiek zal
waarschijnlijk nooit leren liet kaf van
het koren te scheiden en niet met het
kaf naar huls te gaan.
David Garrick gaat binnenkort met
het tien man sterke orkest „The Soul
Set" de vroegere begeleidings
groep van rhythm blueszanger Ja
mes Brown op tournee door Duits
land. Hij zal in dezelfde shows staan
als de weergaloze Amerikaanse
Beach Boys, die de tieners in Neder
land zullen moeten missen, omdat
hun in Duitsland een drlemEial zo
hoge gage werd geboden.
Met een wat kleine stem, la Stevie
Wonder, brengt Jimmy Ruff in op de
Tamla Motown GO 25.531 „Gonna
give her all the love I've got" en
„World so wide, nowhere to hide".
Mede door een goede orkestbegelei
ding, maar ook door een goede inter
pretatie van de twee nummers door
de zanger is het een fijn plaatje ge
worden, dat we ieder kunnen aanbe
velen. Van wat mindere kwaliteit is
de nieuwe single van Major Lance:
Epic 5-9926. Daarop zijn te vinden
„Ain't no soul" en „Investigate".
Cat Stevens kan de toekomst Inder
daad lachend tegemoet zien. Naast
zijn successen iu Engeland, Is zyn
naam ook In Nederland gevestigd.
Zeker na zyn laatste hit „I'm gonna
get me a gun" met „School Is out",
die werden opgenomen op de single
Deram DM 118.
Beschaafde, maar zeer elementaire
beat komt op naam van de Fallouts
(Funckler DW 25.532). En dat gaat
dan om de nummers „I'm sick of lo
ving" en I've been waiting". De af
wezigheid van emotie doet de presen
tatie geen goed.
De Walker Brothers sinds enkele
jaren van Amerika naar Engeland
geëmigreerd hebben besloten uit
elkaar te gaan. Een zeer wjjs besluit
want hun populariteit was zelfs
in Engeland danig aan het tanen.
Zanger Bob Dylan, die ruim negen
maanden terug levensgevaar! yk ge
wond werd bü een motorongeluk, is
grotendeels hersteld en hereidt zich
voor op nieuwe activiteiten. Dylan
vertelde in z(jn eerste interview na het
ongeluk, dat h\j in de tyd van zijn af
zondering alleen contact heeft gehad
niet enkele Intieme vrienden. Hij
heeft zijn baard en snor laten staaij
en draagt een blauwe zakdoek rond
zyn hoofd om de littekens te bedek-
Dat de Kinks met hun „Mr. Plea
sant" een plaats moesten prijsge
ven In de Sleutelstad zullen zjj al
lerminst betreuren. Hun nieuwste
hit, waarvoor zij de stof ontleen
den aan hun geschiedenisboeken,
is namelijk op de zesde plaats ge
komen en dat belooft voor deze
plaat een zeer goede toekomst te
zullen worden.
De Ro-d-ys, de succesvolle groep
uit Oude Pekela, rukten verder
op naar de bovenste sport op
onze hitparade. Opnieuw namen
velen de plaat mee naar huls en
we geloven eens te meer dat op
korte termjjn Manfred Mann de
Groningers zal moeten laten pas-
De Shoes stellen tot dusver met
„Peace and privacy" teleur. Wel
iswaar bezetten zy een verdienste
lijke vierde plaats, maar voor de
beatgroep uit Lelden en omstre
ken moesten zy toch hoger kun
nen komen „op hun eigen hitpara
de".
Geheel overeenkomstig onze ver
wachtingen is „Pictures of Llly"
van de Who de top-tien binnenge
stapt en een 7de plaats houdt
perspectieven in. Minder hoge ogen
zal waarschyniyk gaan gooien de
nieuwste van Roek Williams and
the Fighting Cats. „A star" zoals
deze heet, ls redelijk te noemen,
maar of deze „slowplaat" zal in
slaan bij de Leidse tieners valt te
betwyfelen.
loopt niet in de papieren
De ervaringen met het
dragen van papieren jur
ken zijn sterk uiteen
lopend. Het hoedje van
papier heeft een vaste
plaats in onze nationale
feestgarderobe, maar we
zijn er nog niet direct
voor te vinden om één,
twee, drie, vier ons lijf te
omwikkelen met papier.
Voor je het weet sta je in
je hemmetje. En dan
mag Je nog biy zyn als
dat hemmetje toevallig
ook niet van papier is.
We hebben gelegenheids
mannequin Wilma (zie
foto) gevraagd om de
kust eens te verkennen
en haar ervaringen te
boek te stellen. Ten eer
ste vindt zy, dat ze door
de winkelier vreseiyk
leuk is ontvangen. Ze
mocht vryeiyk graaien
en grasduinen in de ba
len papier, dat door
vaardige coupeurshan
den op het lijf is gesne-
Zy vindt de papieren jurk
wel enigszins riskant.
Daarom heeft zy zeer
voorzichtig gepast. Even
trekken aan een klem
mende punt is er niet by.
De Jurk moet echt langs
het lichaam giyden. Maar
dan zlt-ie ook heeriyk
luchtig, al moet je thuis
eerst de vouwen voor
zichtig uitstrijken. Je
moet beheerst zyn In je
bewegingen, want de
„stof" scheurt snel. Een
voordeel is, dat hals,
armsgaten en zoom afge-
blest zyn met degeiyke
stroken katoen, zodat je
weinig gevaar loopt. De
jurk is meer geschikt
voor een rustig middag
je op een terras in de
zon dan voor een wild
feest met beatbal na. Te
gen 'een shake is het pa
pieren geval niet goed
bestand.
Wilma voegt aan dit ver
haal nog wat nuttige
tips toe: gebruik royaal
deodorant, want anders
ontstaan er weke plek
jes. Wees daarentegen
niet te gul met lotions en
dergelijke reukvochten,
want die hebben dezelfde
uitwerking als lichaams
vocht. Het laat vlekken
en zwakke plekken na.
Wees niet te nonchalant
met je sigaret, want dan
raak je (uit) in de
brand, te meer waar
snelle blussing met wa
ter of frisdrank leidt tot
het totale einde van de
jurk.
Neemt niet weg, dat de
papieren jurk het ver
dient om eens uitgepro
beerd te worden. Voor
de prijs van een gewoon
jurkje kun je er uiteinde
lijk tien van kopen. Een
papieren jurk loopt niet
in de papieren.
Een ander chapiter ls het
papieren badpak, dat
eclatant is van kleur
(oranje, paars, groen,
geel), maar waarvoor
we ons hart helemaal
vasthouden. Dit hoeft
niet, want ook al ls het
kletsnat, dan kan het
nog niet scheuren. Het
is n.I. geheel geplastifi
ceerd. Meneer kan er
shorts in krygen. Golf-
bermuda's zullen eerst
daags aan worden toe-
voegd, evenals blou-
sons om ln te zeilen. In
Israël heeft men iets an
ders van papier bedacht,
Tricot dat eruit ziet als
of het van parelgaren is
gebreid. Het is vry
sterk, licht en luchtig.
Het ls gesclilkt voor zo
merpantalons, vesten en
jasjes. Niet om in te
zwemmen, want dan sta
je ln meer (minder) dan
alleen in je hemd.
BEAT '67
MET SANDY
De allergrootste attractie op dit
tienerevenement is ongetwyfeld song
festivalwinnares Sandy Shaw, die
Jacques Senf, zoals hij enthousiast
meedeelde via Radio Veronica op
het laatste moment had weten te
„strikken".
Vanaf morgenmiddag 4 uur zal in
de Rotterdamse Energiehallen een
groot beatfestijn gehouden worden,
waarvoor organisator Jacq. Senf een
keur van beatgroepen, zangers en
zangeressen heeft weten te contrac
teren. Om enkele namen te noemen:
Spencer, Davis en zyn Groep, Whist
ling Jack Smit, de Small Faces en
alle vaderlandse topgroepen, waaron
der de Shoes, Outsiders, Golden Ear
rings, Tee Set en de Motions.
Dit non-stopprogramma, dat de
naam „Beat '67" heeft meegekregen,
zal duren tot middernacht en naar
verwacht wordt zullen ruim 15.000
tieners van de partij zyn.
We gaan weer verder met onze ver
haaltje en dan komt eerst Lizzy Pauls
aan de beurt met:
DE BUS KRIJGT EEN VRIENDJE
Het is al een poos geleden, dat er een
bus was, die kon praten, maar omdat
hij de enigste bus was, die kon pra
ten, hield hij meestal zijn mond.
Het was niet te vermijden, dat hij wel
eens een beetje brutaal naar een auto
schreeuwde: „Hé, mini-bus die voor
me rijdt, rij eens door!"
Auto's konden niet luisteren en pra
ten (zelfs nu nog niet) dusdie
reden er niet harder om.
Op een dag, toen hij aan het werken
was (hij bracht altijd mensen vanHip-
OPLOSSING: 2.55 UUR
peletipjesstad naar Hotteletotjesdorp
en omgekeerd, mensen uit Hotteletot
jesdorp naar de stad, en dat was wel
een afstand van drie kilometer, hoor
de hij iemand kreunen.
„Zucht kreun ikben
zo moe ik wil uit
rusten en ik
„Hé, riep de bus blij. „Sinds wanneer
kunnen fietsen praten?"
De fiets stond hem met open koplamp
aan te kijken. „O, allang, maar nie
mand hoort het, en niemand zegt wat
tegen mij."
„Ikke wel hoor", zei de bus, „dat komt
omdat ik kan praten en niemand an-
De fiets stond vlak naast de bus, om
dat z'n berijder was afgestapt. En de
bus stond naast de fiets, omdat ook
De koekoek is werke
lijk een lelijke klap
loper, zei Hans, hij
kan niet eens zijn eigen
eieren uitbroeden, maai
deponeert ze liever ir
de nestjes bij kleine
zangvogeltjes, die dan
alle zorgen te dragen
krijgen. Bovendien
schuift het koekoek
jong dan nog de eigen
jongen uit het nesi
Ja, dat is waar, zei va
der, maar zo is het
nu eenmaal; en de koe
koek heeft er genoeg
moeite mee, altijd
slechts één ei in ieder
vreemd nest te leggen.
Omdat hij veel eieren
legt en altijd alleen in
de nesten van die vo
gelsoorten. door wie hij
zelf is uitgebroed, is het
helemaal niet zo een-
voudig genoeg nesten B'9-&7
te vinden. Meestal zijn rietzangers, kwikstaartjes, mezen en andere zang
vogels de adoptie-ouders. Het koekoeksmannetje is in zijn dwarsge-
streepte, grijsblauwe verenkleed meer in het oog lopend dan het rood
bruine wijfje. En alleen het mannetje roept „koekoek", het wijfje stuit
eerder een helle lach uit.
„Waar ga je heen?" vroeg de bus.
„Ik? Ik ga naar Hotteletotjesdorp.
En jij?"
„Ik ook. Weet je, ik zal op je wach
ten bij de halte, maar dan moet jij
doorrijden, want ik kan niet te lang
wachten, anders haalt de chauffeur
me uit elkaar en dat vind ik altijd zo
griezelig."
„Goed, ik zal doorrijden", beloofde de
fiets.
Het knipperlicht je voor fietsers sprong
op groen en de fiets reed weg.
„Hé", dacht de fietser, toen hij opge
stapt was, „mijn karretje rijdt wel
hard" en van geluk begon hij 'n deun
tje te fluiten.
Nog geen vijf minuten later reed de
bus langs de fiets. Ze riepen hard:
„Daaaag!" naar elkaar en wanneer ze
armen hadden gehad, dan zouden ze
nog gezwaaid hebben ook; maar die
hadden ze nu eenmaal niet.
Op de brug, vlak bij Hotteletotjesdorp,
voelde de bus een erge pijn in zijn
buik. Hij liet een paar sputterende
geluidjes horen en stond toen stil. Hij
voelde zich misselijk en kon haast
niet meer op zijn wielen staan. Een
paar kleine traantjes druppelden op
de motorkap. Hij sloot zijn oogjes en
bleef een poosje zo staan. Opeens hoor
de hij het gekreun van de fiets weer.
..Hé", riep die al van verre, „hier is
toch geen bushalte."
„Nee", snikte de bus. „maar ik heb
zo'n pijn in mijn buik."
Daar schrok de fiets zó van, dat de
band van schrik leegliep.
De fietser pompte de band op en de
chauffeur wist wat er aan de bus man
keerde: er zat een vuiltje in de ben-
zine-doorlaat-pijp. Het vuiltje werd er
uitgehaald en de bus kon weer star
ten. Hij wachtte nog even tot de fiets
band opgepompt was en zei toen:
„Dag fiets, kom je morgen weer?"
„Ja. dag bus."
„Dag, dag fiets
„Dag bus, heb maar geen pijn in je
buik meer hoor", riep de fiets nog en
toen was de bus de hoek om.
De andere dag zagen ze elkaar weer.
Gerechtigheid
moet er zijn, vindt
Michel.
Anja Visser, jij bent vandaag de eer
ste met je versje, die aan de beurt is,
uit de grote map met opstelletjes van
de klas. Er zijn heel aardige verhaal
tjes bij; de minder goede gaan in de
prullemand.
DE DIEREN VAN LOTJE
Lotje heeft een mooi konyntje
De naam van hem is Heintje
Hij heeft een wit-zwart velletje
Om zijn hals hangt een belletje.
Zij heeft ook nog een poesje
Och, 't is zo'n aardig snoesje.
Haar naampje is Minet
Haar mand staat op 't karpet.
Ook heeft Lot nog een muisje Ted
Die vreeselijk bang is voor Minet.
Dan vliegt het muisje in z'n hol
En wat heeft Lotje dan 'n loL
Ook heeft ze nog een ezeltje
Die is bang als een wezeltje.
De naam van hem is Spruit
Het is toch zo'n leuke guit.
Als je Lotje op haar ezeltje ziet
rijden
Hier ergens in Leiden
Doe haar dan de groeten van mij
Dan ben lk heel erg blij.
Bernadette v. d. Wereld, Hoogmade
VAN EEN VROUWTJE DAT
EIGENLIJK NIET IN HET DORPJE
NAALD THUISHOORDE
Er was eens een dorpje, dat heette
Naald. Dat dorpje heette zo, omdat de
mensen die er woonden met de naald
de mooiste figuren borduurden. Ze
deden het vlug en net. Maar er was
één vrouwtje, vrouwtje Rijst, die het
niet kon. Ze had het al 100 maal, neen
1000 maal geprobeerd, maar het lukte
nooit en telkens als ze het weer pro
beerde, prikte ze zich in de hand. Als
ze zag. hoe mooi de andere vrouwtjes
het deden, werd ze heel bedroefd. Ze
vroeg aan de hoofdvrouw of die haar
wilde helpen. Deze wilde dat wel.
maar ze was bang, dat vrouwtje Rijst
het wel nooit zou leren. Elke dag hielp
ze haar wel drie uren.
Op een dag kreeg de hoofdvrouw een
belangrijke brief van de koningin.
Deze zou over twee weken het dorpje
Naald een bezoek brengen. De vrouw
tjes zouden samen een groot kussen
met bloemen maken, als verrassing
voor de koningin. De hoofdvrouw vond
dat vrouwtje Rijst ook er aan moest
meedoen. Ze moest het toch eindelijk
leren. En na een paar dagen ging
het al een beetje. Met veel yver werk
te iedereen aan het kussen. Toen
vrouwtje Rijst aan de bloemen be
gon, ging het mis. Ze verknoeide het
hele kussen. Ze begonnen opnieuw,
maar het kwam niet meer klaar. Het
werd een saai feest en vrouwtje Rijst
werd het dorp uitgestuurd. Ze stierf
in een groot bos van de honger en de
Irene Grootes
RIETJE EN TEDDY
Er was eens een meisje dat Riet heet
te. Ze was al op school en zat in de
eerste klas. Het was kwart voor twaalf.
Het laatste kwartier kreeg ze tekenen.
Rietje vond dat een fyn kwartier want
ze tekende graag en ze deed het goed.
Nu was het twaalf uur en Riet ging
naar huis. Ze huppelde over het gras.
Daar stond ze opeens voor een kuil.
Ze keek er in en zag dat er 'n hondje
in lag. Het was een wit hondje, maar
hij zat vol bloed en kreunde van pijn.
Rietje stond er naar te kijken. Wat
moest ze doen? Wacht, ze wist het al.
Ze holde naar huis en zocht in de
schuur een jutezak. Ze ging terug naar
de hond en legde hem voorzichtig op
de zak. Toen nam ze hem mee naar
huis. Thuis legde ze het zieke diertje
bij de warme kachel en gaf hem wat
te eten. De hond vond het fyn en was
heel gauw beter. Riet ging eens vra
gen aan de politie of er iemand was
geweest, die een hondje kwijt was,
maar er was niemand geweest. Toen
mocht ze de hond houden. Riet noem
de hem Teddy. Voortaan kwam hij
haar iedere dag uit school halen.
HOE LAAT IS HET?
Het is niet zo gemakkelijk te zeggen, als alle klokken ongelijk lopen.
Maar toch zijn er twee, die dezelfde tijd aangeven. Als je die gevonden
hebt, weet je ook het antwoord.
DE SCHOP IN HET
TENTENKAMP
Wie graag kampeert,
heeft een schop nodig.
Daarmee kan men een
gootje voor het neer
gutsende regenwater
maken, de slaapplaats
effenen en als de schop
scherp is, kan men er
ook twijgjes mee door-
De afvalkuil wordt
nooit diep genoeg als
men geen schop bij zich
heeft. Hij bewijst ook
goede diensten als er
een kampvuur gemaakt
moet worden; de gras
zoden kunnen er zorg
vuldig mee uitgestoken
worden. Tenslotte is de
schop een nuttige hel
per, als de kampeer
plaats moet worden op
geruimd en in zijn oor
spronkelijke staat moet
worden teruggebracht.
Na een voorspoedige tocht
kwamen de vader en moe
der van Piet en Hein al
vóór de middag op de Ver-
nelsberg aar. Ze waren
verrukt over de prachtige
omgeving en de mooie uit
zichten in Zuid-Limburg.
„Maar dan zal ik jullie
-nog eens wat mooiers la
ten zien, vanmiddag", zei
oom André. „We gaan naar
Moresnet, het drielanden-
,,Ik weel welke landen
daar bij elkaar komen",
zei Piet.
„Vertel op."
„Nederland, België en
Duitsland."
„Goed zo. En nu maar goed
kijken vanmiddag."
Na het eten gingen ze zo
vlug mogelijk op weg. Oom
André met tante Joke en
de jongens in de eerste
auto en de ouders van Piet
en Hein in de tweede. Het
weer was schitterend. Een
niet te felle zon flikkerde
door het geboomte wan
neer ze over bospaden re
den en langs de weiden
en korenvelden waren de
uitzichten overweldigend.
Dikwijls bleven de auto's
even staan om de reizigers
de gelegenheid te geven te
genieten van de prachtige
vergezichten, 't Waren dan
ook de mooiste plekken van
Nederland.
Na vijf kwartier rijden
kwamen ze te Moresnet
aan, 'n klein dorpje, hoog
gelegen en alom bekend
om zijn bijzondere ligging
juist op de grens van de
drie landen.
Nadat de auto's geparkeerd
waren werd uitgestapt om
het plaatsje te bekijken.
Ze kwamen door een oud
straatje met souveniers-
winkeltjes.
„Dit dorpje is een bede
vaartsoord. Hier wordt
Maria heel bijzonder ver
eerd onder de titel: Onze
Lieve Vrouw van de zie
ken" wist oom André te
vertellen. „Kom we gaan
eens in die heel oude kerk
Terwijl ze opliepen naar
het kerkgebouw passeerde
hen een groep pelgrims,
hardop de rozenkrans bid
dend. Ook zij gingen de
kerk al biddend binnen.
Vooraan in de kerk stond,
op het met veel kaarsen
verlichte altaar, het be
kende Mariabeeldje. Oom
André wenkte de jongens
dat ze tot vlak bij het al
taar moesten komen, en
daar zagen ze heel goed
hoe het Mariabeeldie ge
kleed was in een goudkleu
rige wijde mantel. Ook het
Jezuskindie had een kleed
je aan. Mooie bloemen en
kaarsen versierden het ge
heel. De muren van de
kerk waren betegeld met
een groot aantal tegels,
waarop met letters de in
tentie stond aangegeven,
b.v. „Uit dankbaarheid
voor de genezing van een
ziek been", „Uit dankbaar
heid voor de genezing van
zieke ogen", enz. enz. De
tegels waren haast niet te
tellen.
„Kijk daar eens, oom An
dré, daar in die kast naast
het altaar", zei Hein, heel
zachtjes.
Ze keken er nu allemaal
naar. Daar in die kast hing
het vol zilveren armpjes,
beentjes, hartjes, als dank
baarheid voor de genezing
van die ledematen. Zilve
ren rozenkransen, gouden
armbanden en kettingen,
getuigden ook van de gro
te dankbaarheid. Ze kniel
den nog even eerbiedig
neer om tot Maria te bid-
„En nu gaan we nog iets
moois bekijken", wist oom
André weer en gelijk lie
pen ze een park in, toen
ze de kerk verlaten had
den.
Het was een prachtig aan
gelegd park, waarin veer
tien kleine kapelletjes op
enige afstand van elkaar
gebouwd waren en die de
veertien staties van de
kruisweg voorstelden.
Elk kapelletje was anders.
De mozaieken waren bij
zonder mooi en ook van
elke statie verschillend.
De pelgrims trokken bid
dend en zingend van de
ene statie naar de andere,
't Was allemaal zó mooi
en plechtig, dat de jon
gens echt onder de indruk
