BETERE BEAT UIT OUDE-PEKELA
RO-D-YS
öe kpantentuin
ook
BELGIË
NIET
BEATBEWUST?
DANKZIJ DE RO-D-YS GAAT
HET NOORDEN MEETELLEN
VOOR
JOU
LEIDSE TOP TIEN
Drankmisbruik, zoekgeraakte
meisjes en over het
paard getilde sterren E
Tina: meisjesweekblad in Europese tienertaal
Een jaar in de 5e met PIET HEIN
ZATERDAG 20 MEI If -
Harry Rijnsbergen
slaggitaar
Toen wfl enkele weken geleden de plaat „Take her
home" hoorden, waren wij er onmiddellijk „weg van".
Joost de Draayer, de zender was namelijk Radio Vero
nica, kondigde deze nieuwe groep, de RO-D-YS, aan
als een der betere groepen, afkomstig uit Arnhem.
Dat de jongens echter woonachtig zijn in Oude-Pekela
wist de draaierd waarschijnlijk ook niet, anders had
hij deze slipper, evenals wij vorige week, niet gemaakt.
De fout zal ontstaan zyn door het feit, dat manager
Wim Zomer in de Gelderse hoofdstad woont. Bij zyn
andere opmerking, dat de Groningers voor betere beat
zorgen, willen wij ons zonder te twijfelen aansluiten.
De zangkwaliteit en de muziek, die overigens door één
der leden, Harry Rijnsbergen, zelf is geschreven, steken
duidelijk uit boven het Nederlandse gemiddelde.
trompet
oefenen dan ook bijzonder vaak. Sinds oktober '66 zijn
ze tot de rijen der full-profs overgegaan, maar bekend
heid hebben ze tot voor enkele weken niet gehad,
ofschoon reeds 50 eigen nummers zijn gemaakt, waar
van „You better take care fore yourself op de plaat
is gezet. Toch kunnen ze met de opbrengst van hun
optredens aardig rondkomen, want ze bewonen een
geweldige boerderij in Oude-Pekela, waar zij voldoen
de gelegenheid hebben om aan hun sportieve ver
langens te voldoen, met name gymnastiek. Naar de
plannen voor de toekomst zijn we altijd bijzonder be
nieuwd. Wat gaan Wim Zomer en zyn jongens doen?
Wel, er zijn plannen voor t.v.-opnamen in een beat-
club in Bremen, de AVRO zal in de boerderij een
experimentele film maken en als tweede Nederlandse
plaat zal „Take her home" in Amerika worden uit
gegeven, een land waaraan de leden zelf ook een be
zoek zullen brengen.
De opvolger van de plaats, die hen zo bekend heeft
Eindelijk gaat dus ook het Noorden een woordje mee
spreken in de beatwereld. Wat Cuby The Blizzards
niet is gelukt lijkt deze groep wel te zullen lukken:
doordringen tot de Nederlandse Top-Tien. Ook in onze
stad „loopt de plaat lekker". Reeds enkele dagen na
uitgave moesten de muziekhandelaren de kopers teleur
stellen. Ze waren uitverkocht en het wachten was op
nieuwe aanvoer.
Mocht je behoren tot de categorie der teleurgestelden,
aarzel dan niet en doe opnieuw een poging: Neem
„haar" mee naar huis.
DONSJE
Donsje was een klein geel poesje met
een mooie rode strik. Elke morgen
werd ze door moeder Dons geroepen.
„Mi-auw" zei moeder Dons dan, „nu
moet je je eerst gaan wassen. Daar is
je tongetje speciaal voor gemaakt.
Donsje. Het is zo ruw als een haar
borstel en als je jezelf daarmee likt,
worden de haartjes van Je vacht
prachtig glanzend."
Donsje vond dat helemaal niet leuk.
Haar roze tongetje was maar heel
klein en bovendien had ze aan het
woord wassen een hekeL Het deed
haar denken aan water en oh.wat
had ze een hekel aan water. Ze had
daar drinkbakje eens omgegooid en
toen waren haar pootjes drijfnat ge
worden.... Bit, als ze daar nog aan
Op een morgen besloot ons stoute
Donsje om zich niet te wassen. Ze
verstopte zich achter de bezem en
deur open ging. Ze rende naar bui
ten, zo hard als' ze kon. Donsje had
zo'n vaart, dat ze uitgleed over de
stoep en plons, ze viel midden in
een modderplas. Ze kroop snel naar
de kant, want oh.wat had ze een
hekel aan water!
Maar toen ze uit de plas kwam, werd
ze nog veel natter, want het regende
dat het goot. Arme Donsje! In plaats
van een rozig geel poesje, zag ze er nu
uit als een modderige zeehond.
„Mi-auw!" riep moeder Dons van het
balkon. Donsje sloop nat en vies en
vol modder naar haar toe. Anneke, het
vrouwtje, liet haar binnen.
„Moet je die Donsje eens zien!", lach
te ze, „ik zal haar direct in bad moe
ten stoppen!"
Arme Donsje! Ze had toch zo'n hekel
aan water.
Anneke zette haar voorzichtig in de
wasteil en borstelde haar helemaal
schoon. Toen wreef Anneke haar met
een badhanddoek droog en zette haar
op het matje bij de kachel om te dro-
De volgende morgen stond Donsje heel
Dons haar moest komen roepen. Ze
ging bij het raam zitten en likte met
haar tongetje al het vuil uit haar
vachtje.
En sinds die dag is moeder Dons reuze
in haar schik, want als zij wakker
wordt, heeft Donsje zich al helemaal
gewassen.
riep. Toen wachtte ze tot de keuken- dat ze zich wilde wassen vóór moeder
Kleine Piet kreeg
op school in de
aardrijkskundeles
een heel moeilijke
opgave, nl. een
puntjesfiguur.
Daaruit moest hij
uitmaken wat dat
voor land kon we
zen. Pietje wist
er geen raad mee,
maar jullie, kun
nen hem daarbij
wel helpen. Jul
lie snappen wel
hoe. nietwaar? Je
verbindt alle num
mertjes met 1 ©p
te klimmen van
1 tot 't hoogste
getal en tot je
verbazing vind je
dan als oplossing
het land aan de
overzijde van de
Noordzee, nl.
EEN KLUWENTJE WOL
Als oma wollen kleertje breit,
Dan is het byna wintertijd,
Maar als de poes het kluwen ziet
Dan denkt ze: „kleertjes hoef ik niet.|
'k Speel liever met de wollen draad
Die telkens rond mijn pootjes gaat."
Het hele kluwen door elkaar!
De kleertjes komen nooit meer klaar!
Monique van de Ing, Hoogmade
HET KABOUTERTJE
Er was eens een kaboutertje, dat was
toch zo verdrietig. Het was ook een
heel knorrig kaboutertje.
Op een dag zat hy weer knorrig bij
een oom. Toen hoorde hij een lieve
stem. Dat was een aardige fee. De ka
bouter keek even om, maar hij zei
niets en keek weer voor zich. Daar
hoorde hij weer die lieve stem en toen
zag hij de fee staan. Ze had een tover
stok in de hand. Zij zag hoe verdrietig
de kabouter was.
„Wilt u me helpen?" vroeg hij.
„Maar natuurlijk. Wat wens je?"
„Ik kan het haast niet zeggen", ant
woordde de kabouter.
„Toe, zeg het maar", hield de fee aan.
En toen zei hij: „Ik ben altijd zo knor
rig en ik wil niet zo knorrig meer zijn.
Dat is mijn wens."
„Goed, dan zal het gebeuren. Hataie,
patsie, bom"
Ziezo, die wens was vervuld. De vol
gende dag was hij al niet meer zo
knorrig en de andere babouters von
den hem nu veel leuker.
Annie van Leyden, Hoogmade
HET ONGELUKJE
Op een dag was Truusje aan 't kopjes
wassen. Opeens viel er een kopje op
de grond. Het oortje was er af.
Truusje zocht de lijm en lijmde het
oortje er weer aan. Het zat nogal ste
vig vast. Eindelijk was ze klaar.
Daar kwam visite. Moeder schonk een
kopje koffie in en ze pakte ook het
kopje met het gelijmde oortje. Dat
kopje gaf ze aan tante. Ze pakte het
kopje bij het oortje vast en toen
Ja, toen gebeurde het. Ze hield al
leen het oortje in haar hand. Geluk-
10. Poes heeft
genoeg van de
snelheidswedstrijd
met de auto's en
heeft zich met 'n
handig sprongetje
'n plaatsje in d«
taxi veroverd.
(week van 13 tot en met 19 met)
5. -) Take her home
The Ro-d-ys.
6. (5) This Is my song
Petula Clark en
Harry Secombe.
7. (9) World of birds
Q 65.
8. (7) Spicks and Specks
Beegees.
9. (10) The Happening
The Supremes.
10. -) M n opa
Hetty Blok en
Leen Jongewaard.
Op deze zelfde pagina vindt je 'n
groot stuk over de Groningse
beatgroep The Ro-d-ys, die vriend
en v\jand verrastte met hun fan
tastische „Take her home" en op
de Leidse hitparade nu reeds de
5de plaats innemen. Het is dus
best mogelyk dat eindelijk weer
eens een Nederlandse beatgroep
op de eerste plaats zal beslag leg
gen. Deze wordt op het ogenblik
ingenomen door Manfred en zijn
mannen. De lachende clown pas
seerde het poppetje van Sandle
Shaw, dat zelfs terugzakte naar
de derde plaats. Een andere
nieuwkomer is deze week de opa
van Hetty Blok en Leen Jonge
waard, die bijzonder veel succes
hebben geoogst met hun t.v.-pro-
gramrna „Ja zuster, nee zuster",
een vondst van Annie M. G.
Schmidt die ook voor de tekst van
de liedjes zorgdroeg.
Minder succesrijk was Boudewijn
de Groot, want na een week op de
10de plaats te hebben gestaan
verdween hij van de lijst, en dat
moet zonder meer een teleurstel
ling worden genoemd na de mee
zinger over Maas en Waal.
De Shoes, de populaire beatgroep
uit Zoeterwoude, hebben een
nieuwe plaat gemaakt. Het ls
„Peace and privacy" geworden en
deze plaat tippen wjj deze week
voor de Leidse Hitparade, teza
men met de nieuwste hit van Da
vid Garrick „A certain misunder
standing".
Vorige week lieten we muziekblad Toi-Toi stoom afblazen in deze jongerenrubriek. De stoomketel waf I
nog niet helemaal leeg. Hier volgt dan het restje beatsteam uit Toi-Toi. C
Nog steeds ls er geen oplossing ge
vonden voor een probleem dat de ge
moederen reeds geruime tijd bezig
houdt. De gages van orkesten en do
percentages die de organisatiebure-
au's er aan verdienen zijn nog lang
niet wat men noemt in kannen en
kruiken.
Het gehele probleem is opgehan
gen aan het feit dat zich alles af
speelt in een wereldje van tegenstrij
dige figuren. Een wereldje van nog
zeer Jeugdige, meestal zakelijk on
ervaren artiesten, die door de publi
citeit rond hun beslommeringen hele
maal over het paard worden getild.
Een wereldje van managers, lmpres-
sario's en organisatiebureaus, die al
lemaal maar één ding voor ogen
hebben: „poen". Of ze er nu omheen
draaien of niet, of ze een maniertje
hebben gevonden om de arbeidswet
te ontduiken of niet, ze bemiddelen
en niet voor niks!
Dan nog de zaalhouder. Een man
die ook graag wat wil verdienen en
waarom niet Maar ook vorig jaar
werkte er nog een echtpaar in Val
kenburg, voor een salaris van 110,-
per week. Ja, iedere avond met zijn
tweeën, voor totaal dat fooitje.
In Brabant ls het nog heel gewoon
dat men de musici het krankzinnige
bedrag van 5,- per uur uitbetaalt,
terwijl de kastelein een omzet heeft
van verscheidene duizenden gulden
tjes.
Er wordt gesjacherd met netto en
bruto prijzen. Er wordt „onder tafel"
betaald. Muziekbladen leggen er wat
by door een bepaalde hoeveelheid
bliciteit in hun uitgaven, als zijL^
een korting aan te voeren. Somim
zaalhouders vinden het nodig ork«
ten aan zich te binden door hen
paalde privileges toe te staan. Orke
ten komen te laat of in het gehi
niet opdagen, prijzen variëren
650,- tot 1300,- (niemand sch(|
te weten of dit netto dan wel bru
bedragen zijn), groepen worden ot
bonden, managers vliegen elkaar
de haren en processen worden ai
gespannen. Dit alles nog eens gel
centueerd door meisjes die 's nacb
zomaar zoekraken, L.S.D.-affairei
P.S.-schandaaltjes, wanbetaling*:
drankmisbruik, kontraktbreuk
meer van die dingen
land rijk is.
Het Europese meisjes
weekblad Tina, dat sinds
enige tijd in Engeland,
Duitsland, Frankrijk,
Italië, en binnenkort
ook in Zweden, Joego
slavië, Turkije, Finland
en Spanje verschijnt,
zal begin juni met een
Nederlandse editie uit
komen.
Tina, dat speciaal is af
gestemd op het jonge
meisje boven de tien
jaar, zal wekelijks uit
komen en bevat 32 pa
gina's in full colour ge
tekende stripverhalen
en de nodige rubrieken
en korte verhalen, die
binnen de interessesfeer
van de bedoelde leef
tijdsgroep vallen.
De abonnementsprijs
bedraagt veertig cent
per nummer of vijf gul
den twintig per kwar
taal (van dertien we
ken). De verkoopprijs
voor losse nummers is
bepaald op vijftig cent
per exemplaar.
De Engelse uitgave van 1 april: Tina lights
your way to happiness: Tina verlicht de weg
naar het geluk
barbiemode
Tina heeft als enig weekblad de
rechten verworven van een weke
lijks terugkerend stripverhaal over
Barbie, de tienerpop, die een inter
nationale rage werd. Bovendien zal
Tina elke week de nieuwste barbie
mode presenteren.
In Tina zullen verder onder meer de
volgende stripverhalen verschijnen:
„Jane Bond" (geheim, agente num
mer 1), „Jackie en de wild boys"
(winkelmeisje wordt pop-zangeres),
„De ruimtemeisjes" (drie stewardes
sen vliegen naar Venus), „Dick en
Dina" (Duiken naar schat in oud
galjoen), „Wagens koers west" (Glo-
prijsvraag
Om ervan verzekerd te zijn, dat Tina
bij het jonge meisje in de sma^k zal
vallen zal een prijsvraag worden
uitgeschreven, waarbij de lezeresjes
verzocht wordt, in hoogstens vijftig
woorden hun mening over Tina te
geven. Een jury, onder leiding van
Joop (Swiebertje) Doderer, zal uit
de binnengekomen brieven een se
lectie maken. Voor de origineelste
inzending zijn in totaal vijfhonderd
Barbie-poppen beschikbaar.
De beaters in België hebben het i
best. De Belgische beatgroep 1
Layabouts (De Doorzetters) hebt
daar bij een bezoek aan ons land
boekje over open gedaan. Be',
loopt erg achter wat beat betr;
Het heeft ln dit opzicht geen el;
gezicht. Het publiek ls gereservee
en met wilde beat moet je al hc
maal niet aankomen. Dat kan j
woon niet. In België moet het al
maal slow-beat wezen. Of rustl
rhythm and blues. Het mag 1
niets wilds zyn. Als 'n beatgTo
probeert de laatste hits te spel!
keert het publiek zich vol af gr Ij z
af. Als de Belgische tiener
tienerprogramma wil zien, moet
op Nederland afstemmen. Het
gische programma „Tlenerklanke
ls het aankijken niet waard. Als je
België met een paarse broek
loopt wordt je voor gek verklas
The Layabouts betalen het gelag.
The Layaboutman, die dit verte
voegde er aan toe, dat hij zijn le
haren heeft moeten laten afknip
omdat hy voor viezerik werd ui:
maakt. Dit vond hy nog het e
lichtpuntje van overeenkomst
Nederland.
Zo erg liggen wy nu ook weer
achter op België, ondanks de gra
voorbeelden van Tromp en De Ru;
ter.
kig stond het kopje nog op het scho
teltje. Ze moesten er allemaal om
lachen. Moeder gaf tante gauw een
ander kopje en gooide_ het kapotte
Liesbeth Disseldorp, Hoogmade, ver
telt ook een sprookje.
DE FEE MET DE TOVERFLUIT
Er was eens een fee, die een mooie
toverfluit had. Iedereen mocht er eens
een keertje op fluiten, behalve de
heks, die in het bos woonde en vrese
lijk jaloers was, omdat de fee een
toverfluit had.
Eens toen de fee en de andere dieren
uit het bos sliepen, ging de heks zacht
jes naar het huis van de fee en ging
daar zoeken naar de toverfluit. Ze
vond hem en ging er gauw mee naar
huis. Wat was ze tevreden. Dadelijk
ging ze de fluit proberen en onmid
dellijk kwamen alle dieren uit het
bos toegesneld om te vragen wat ze
moesten doen.
De heks vroeg of er een slim konijn
was, die wilde gaan kijken waar de
fee was en of ze al aan het zoeken
was. Maar er was ook een ondeugend
konijntje die dacht: ik ga gauw aan
de fee vertellen wie de fluit heeft
meegenomen.
Toen hij in het bos kwam zag hij dat
de toverfee zat te huilen. Hij vroeg
wat er was en hij vertelde nu alles.
De fee stond met open mond te luis
teren. „Zo, zo, dat weet ik ook weer."
Ze veegde haar tranen weg.
„Blijf jij vannacht maar hier slapen,
dan gaan we samen proberen de tover
fluit terug te halen."
Voor de fee zelf naar bed ging, ging
ze eerst het konijntje toedekken.
Het was middernacht toen de fee op
stond en ook het konijntje ging roe
pen. Samen gingen ze, heel zacht,
naar het huis van de heks. Daar aan
gekomen gingen ze doodstil naar bin
nen en zochten naar de toverfluit.
Toen ze die gevonden hadden, gingen
ze samen naar huis. Het was al och
tend geworden toen de fee op haar
toverfluit blies. Dadelijk kwamen alle
dieren van het bos naar de fee toe en
vroegen wat ze moesten doen.
„Jullie moeten proberen om de heks
te vangen", zei de fee. En dat lukte.
Toen de heks gevangen was vierden
ze feest en ze leefden nog lang en
gelukkig.
TANTE JO en OOM TOON.
Wind - kikker - ei - handschoen.
Goede oplossingen kwamen binnen
van: Treesje Wessendorp, Wim Niest-
hoven, Leo v. Schagen, Anton Blok
huizen, Suzan Holswilder, Freddy van
Duyn, Martien Aniba, Paul Belt, Len
ny v. Buuren, Marieke Witkamp, Ka-
ris Blekhengh, Elsje v. d. Meel, Perry
Bosman, Suzan Braggaar, Marie-Loui-
se Steenbergen, Freddy Koree, John
ny Driesen, Anja v. Steenbergen, Mo
nique v. Cleef, Wilma v. d. Berg, Mur-
win Jong Atei, Annemieke Montanus,
Vinny Habraken, Cobie Bavelaar,
Frans Breedeveld, Hans Langezaal,
Irene Grootes, Cockey Ernst, Anja
Visser, Anja v. Hulst, Willo v. Eygen,
Guus v. Kalkeren, Elsje Buil, Marga
Flevig, Leiden; Gerard Onderwater,
Voorhout; Cootje Oomen, R.A.veen,
Lydia Bontje, Nieuwe Wetering; Ma
rian Brama, Voorhout; Annie Bax,
Voorhout; Petra Looyesteln, Hoog-
Deze keer heeft Gerard Onderwater,
Rijnsburgerweg 56, Voorhout, het boek
gewonnen.
'N LEVENDE
LICHTBRON
De natuur is toch i
wonderbaar. Ik denij
b.v. aan 'n kleine lichtj
vlieg, die in Zuid-Air,ej
rika voorkomt. Door c
inboorlingen wordt i
Europa genoemd.
Ze onderscheidt
van haar soortgenoterJ
dat zij de wereldrecord
houdster is als zelflicbj
tende vlieg.
Het licht, dat van haaij
uitstraalt is zo sterk,
dat 50 van die lichtvlie-
gen op een donkere
doek gezet, deze net ze
helder verlichten als 'z
elektrisch lampje. Et
zijn nog plaatsen it
Zuid-Amerika, waar dt
mensen een groot aarr
tal dezer diertjes in
inmaakglaasje opslui
ten, dat dan als zak'
lampje dienst doet bil
nachtelijke tochten door
het donkere woud.
De jaren gingen voorby.
De honderdman en zyn gezin
en vele trouwe bedienden
vielen als slachtoffers van
een zeer besmettelyke ziekte
de pest. Ook de meubelma
ker stierf achter de tralies
een vreseiyke dood.
Een nieuwe honderdman
kwam. Binnenlandse oorlo
gen woedden tussen de rid
ders en edelen. Ook hier ln
Zuid Limburg maar de Ver-
nelsberg met zyn muren
van een halve meter dikte
hield stand.
Vol ontzag keken de
jongens naar de diepe ven
sternissen. Uonge wat een
dikke muren. Als die stenen
eens konden spreken. Ook
de kast met z'n grote ge
heim hield stand. Een uit
stekende bergplaats voor de
paardenzadels.
Toch is de schat gestolen.
Op het eind van zyn leven
heeft de meubelmaker het
geheim aan zyn oppasser
verteld. Wie de dieven wa
ren, dat is nooit achterhaald
kunnen worden en vergeet
niet er kwamen telkens
andere bewoners op de Ver-
nelsberg, de mensen werden
door de oorlogen en besmet-
teiyke ziekten niet oud.
Ook de mannen die de
onderaardse gangen gegra
ven hebben, mochten nooit
meer met andere mensen
in aanraking komen en wer
den ook in cellen gezet in
de donkere kelder.
De jongens rilden al by
de gedachte dat ooit levende
wezens zulke strenge maat
regelen hadden meege-
Piet zuchtte diep. „Ge
lukkig leven we niet meer
in zo'n nare tyd.„
Oom André zei hierop niet
veel want hy wist maar al
te goed dat er in de laatste
wereldoorlog ook vreseiyke
dingen gebeurd waren.
"Mijn grootvader heeft al
die cellen met cement laten
dichtgooien. Hy vond het
zo'n vreseiyke gedachte om
herinnerd te worden aan de
wreedheden van die tijd."
„Zeg Gerard vertel jy nu
maar, van dat rooster dat
we gezien hebben aan de
overkant van de Geul", zei
Hein.
„Jongens ik zie en merk
wel. dat jullie op avontuur
zijn uitgeweest. Dat rooster
ken ik, dat was het einde
van een luchtkanaal, om de
gevangenen frisse lucht te
Je kon aan de gezichten
van de jongens zien, dat
deze simpele opmerking hun
avontuuriyke plannen een
beetje in de war stuurde. Ze
hadden al gedroomd van
onderzoekingstochten in het
duister ln holen en gangen.
„En nu naar bed!" kwam
tante Joke de kamer binnen
met drie heeriyke appelen.
„Morgen komen vader en
moeder jullie halen en
zit de paasvacantle er weer
op voor jullie". „Ja Jam
mer," zuchtte Piet.
In de grote vakantie
komen jullie maar weer
rug en dan met tenten. Op
het grasveldje aan
kromming van de Geul, is
het fyn kamperen, zwembad
naast Je.„
„Nou we komen vast, als
vader het tenminste góed
vindt enals we over
gaan", zei Piet een beetje
benauwd.
„Nog 2Vi maand flink
aanpoten", zei tante Joke
die altyd lerares geweest
was en dus de klappen van
de zweep kende.
„Gaan w& morgen nu
eerst de sleutel passen?"
wilden de Jongens nog we
ten, voor ze naar boven
gingen.
Dat beloofde oom André.
