A-
a
=0
V
ook
Q65 SLUITSTUK
VAN LEIDERDORPS
BEATFESTIJN
öe kR^ntentuin
A
VOOR
JOU
Vis
netten
aan
flarden
IS HET AFGELOPEN
MET DE BEAT?
Een )aar in de 5e met PIET HEIN
3
ZATERDAG 6 MEI 1967
De Haagse beatgroep Q 65
zorgde op Koninginnedag
voor het sluitstuk van het
beatfestijn dat gedurende drie
dagen aan de Persant Snoep-
weg in Leiderdorp werd ge
houden. Daar was een tent
opgesteld, die echter zo klein
was dat velen teleurgesteld
moesten worden en buiten de
zang van Q 65 moesten
volgen. Om 8 uur zouden de
Hagenaars hun optreden be
ginnen, maar het was onmo
gelijk om rustig en snel de
instrumenten te plaatsen.
Daarvoor was de krijsende en
hossende menigte, die op ge
ringe afstand van hen stond,
te opdringerig. De tent was
opgefleurd met gekleurde
lichtjes en visnetten die, aan
flarden gescheurd tijdens de
optredens van o.m. de Shoes
en Nou boven de hoofden
van de jongelui hingen.
Onder hel
zeil door
Het was werkelijk een toer om on
der deze omstandigheden ongeschon
den te blijven en toch een goed uit
zicht op de zangers te houden. Af
en toe konden sigaretten die achte
loos voor Je gezicht gehouden werden,
ternauwernood ontweken worden. De
hoge prijzen waren voor de beat-
lustlgen geen bezwaar geweest om
In grote getale naar de tent te ko
men. Anderen, die de prijzen wel de-
gelQk hoog vonden, verschaften zich
toegang door onder het tentzeil door
te kruipen.
Het moest
Engels zijn
Naarmate de tijd verstreek werd
de menigte ongeduldiger. Het begon
op te dringen en slechts met moeite
kon organisator Henk Verhoog, ma
nager van Nou met behulp van
z|Jn makkers de massa ln bedwang
houden. Eindelek vertoonden de san-
Kers tekenen dat zty zouden beginnen.
Na een langdurig stemmen, wat een
hoongelach aan de Ueners ontlokte,
zetten dan de Hagenaars hun mu
ziek ln. Het betekende het begin van
een zenuwtest, waarbQ de trommel
vliezen zwaar op de proef werden ge
steld. De tekst waa moeilijk te ver
staan, maar we wisten dat het En
gels moest zijn.
Tent hield
wonderwel stand
Het was allemaal geen bezwaar
voor de Jongelui die heerlQk „mee-
krijsten" en sommigen begonnen
reeds de kwaliteit van de tent te
controleren. Ieder moment verwacht
ten we dan ook onder het tentzeil
bedolven te worden, maar hoe raar
het ook moge klinken, de tent bleef
overeind.
Al met ad een prijzenswaardig Ini
tiatief van H. Verhoog die ons toe
vertrouwde dat hij zeker een grotere
ruimte tot sfln beschikking wilde heb
ben, maar dat hij daarvoor helaas
te weinig medewerking krijgt. Zoiets
als het Casino ln NoordwtJk ls hier
blijkbaar onmogelijk.
Relderelderel
in Alphense
hippe club 66
De Alphense Jeugdsociëteit Club
66 doet nog Immer in verhevigde ma
te van zich spreken. Een van de
nieuwste Initiatieven is de organisa
tie van een cabaretavond op 11 mei
ln gebouw Nabij, waarvoor het Lu-
relel-cabaret kon worden geënga
geerd. „The hippiest club in town"
pakt daarmee iets aan. wat risico's ln
zich bergt. Want de eerste avond,
die de sociëteit buiten de beatsfeer
organiseerde, een Jazzconcert met
Pim Jacobs en Rita Reys, werd een
grote financiële strop.
Toch voelt Club 66 zich min of
meer verantwoordelijk voor het cul
turele leven in het stadje aan de
Rijn. Om herhaling van een financi
eel debacle te voorkomen heeft een
plaatselijke lakindustrie zich tot een
bepaald bedrag garant willen stel
len. Deze vriendelijke geste werd ge
daan door Varossleau. Club 66 ver
trouwt erop, dat mensen, die niet in
het bezit zijn van lange tenen, dit
hoofdstedelijk cabaret zullen bezoe
ken. Onthouden dus: „Relderelderel"
op 11 mei in Alphen.
Op de foto: Gerard Cox, Marjan
Berk, Erie Herfst en Jasperlna de
Jong.
Lady Jane So nice
de daken verkondigd: z(J houdt
ontzettend veel van enige ongehuwde
Beetle Paul McCartney. „Ik geloof
niet, dat een van ons beiden naar
Iemand anders omgezien heeft sinds
wU elkaar voor de eerste maal ont
moetten", zo vertelde actrice Jane
aan de pers. Volgens Jane wordt het
dit Jaar nog trouwen.
verschijnt binnenkort weer zo'n fan
tastische plaat van de Leiderdorpse
beatgroep Nou De titel van de
plaatf „8o nice!"
O reetje Zwetsloot, Hoogmade: Van
daag komen Je versjes aan de beurt.
Knap gedaan hoor melske!
Een geluk en een ongeluk
Ik was gisteren ln Luilekkerland.
Maar och, Je moest eens weten.
Al de rijstebrij was aangebrand!
Qewoon niet om te eten.
Ik wilde die berg wel door,
Want daarachter was pudding en koek.
En iemand zei: er is nog een sleutel
Maar dat ding was al Jaren zoek.
Toen begon ik maar te eten.
Er zat niets anders op.
Maar onderweg kreeg lk buikpijn
moet Je weten.
En dat was een reuze strop.
Want toen ik kwam aan de andere
Lustte ik geen koek of pudding meer.
Dus lk zag alleen Luilekkerland.
Om te eten deed m'n buik te zeer.
En vandaag staat er in de krant
„Kees van GrotendiJken.
Heeft gevonden: de sleutel van Lui
lekkerland."
Heb ik daarvoor met buikpijn lopen
kijken.
Het elfje en zUn flull
Ken je elfje Pingel al
En z'n mooie pingelf luit?
Hij houdt Je heel graag voor de mal.
Maar dat ia vandaag wel uit.
Omdat hy z'n fluit heeft verloren.
Iedereen zocht het bos door.
Van achteren naar voren.
Maar ze vonden niets hoor!
En 's nachts kon Pingel niet slapen.
Hy dacht maar aan z'n fluit,
Steeds lag hy maar te gapen.
Toen schrok hy door een bekend ge
luld.
„Zou dat hem wezen?" dacht hy.
En Ja daar kwam een elfje met de
fluit.
Wat was die Pingel biy.
Want hy blies er meteen een mooi
liedje uit,
IJesbetli Dlsseldorp, Hoogmade.
De Olifant zonder slurf
verdrietig
Die olifant was verdrietig omdat hij
geen slurf had. Nu weet je de reden
van zijn groot verdriet. Op een dag
kwam er een jongen naar zijn kool ge
lopen. „Ha - ha!" lachte de jongen, „die
olifant heeft niet eens een slurf".
En hy liep gauw door. Een eindje ver
der vertelde hij het aan iedereen en nie
mand keek meer naar Peplta. zo heette
de olifant.
Op een keer kwam er een vreemde
olifant en die vroeg wat er aan de hand
was. Peplta vertelde alles. De vreemde
olifant troostte hem en raadde hem aan
naar de olifantendokter te gaan.
..Maar lk kan niet weg. Ik zit in een
kool." zei Pepita. De vreemde olifant
maakte de kooi open en samen gingen ze
naar de olifantendokter, die een nieuwe
slurf voor hem had. Nu werd Pepita
nooit meer uitgelachen.
m: Van Jou ligt er nog
Iets uit mUn leventje
Ik ben wel eens naar de Efteling ge
weest. Daar was heel veel te zien. Er
waren paarden en daar ben ik op ge
weest. Dat was leuk. Er was een groot
sprookjesbos met veel sprookjes: de
dansende schoentjes, roodkapje, sneeuw
witje, de papegaal die praten kon, Hans
en Grietje, de reus enz. Er was ook een
speeltuin met treintjes, waarin Je echt
kon ryden.
Ook ben lk wel eens ln Oostenryk ge
weest. Daar waren veel hoge bergen. In
de Zwarte Zee heb ik vaak gezwommen.
Ik moest nog met de band, want lk kon
nog niet goed zwemmen. Nu gaat het al
veel beter, wy zyn ook naar Duitsland
geweest. Daar was een kabelbaan, waar
mee Je naar een hoge berg ging.
Ik zit nu weer op een nieuwe school
want ik woon hier pas.
Elsje Ruil:
DE WINTER
het raam.
„Kom eens kyken. Els. het heeft ge
sneeuwd!" riep Hans.
Ja, nu zag Els het ook. Ze gingen zich
vlug aankleden.
„We gaan fijn sneeuwballen gooien".
Toen ze klaar waren gingen ze naar
buiten en keken eens rond.
„Zullen we moeder vragen of we de
slee mogen?" vroeg Hans.
Ze gingen weer naar binnen. Moeder
vond het goed.
„Maar jullie moeten me even helpen,
hoor", zei ze. Dat deden Hans en Els
wel en ze gingen mee naar boven, de
slee halen.
„Eerst een beetje schoonmaken, want
hy ls vuil" zei moeder. De slee had al
een jaar daar boven op de zolder ge-
Martien
En om nog wat goed te maken: de foto die we vorige week van de Baker Street
Jan Band plaatsten, waa niet al te best Daarom na nog eens deze groep, die
ongetwijfeld een goede toekomst tegemoet gaat
Siij. finale 03>taöem-cancau>cA
in de Veen tee& de utaay:
De finale van het Brasem-con
cours in de Pancratiuszaal te Roe-
lofarendsveen vormde de spannende
eindstryd van negen deelnemers.
Vier beatbands. drie solistes, een trio
en een dixieland-orkest dongen naar
de hoogste eer.
Het enthousiasme van het publiek
viel elgeniyk wat tegen, misschien
door het matige gehalte van de beat-
muziek, misschien ook door de ontoe
reikendheid van de geluidsinstalla
tie by het solistische gedeelte. Het
mag toch niet voorkomen, dat een
zanger of zangeres achterin niet
wordt verstaan?
Een opleving viel te bemerken by
het optreden van de Leldse Baker
Street Jazz Band, die o.m. door goed
solowerk het publiek herhaaldeiyk
applaus ontlokte. Dit dixieland-or
kest eindigde op de derde plaats, ze
ker geen onverdiensteiyk resultaat
voor de Baker Streetmen, die nog
geen half jaar in deze formatie op
treden.
De Hilversumse folksinger Johan
Bereschot vormde met drie zelfge
schreven liedjes een matig gewaar
deerd hoogtepunt op deze middag,
waarvan de Treffers de organisatie
hadden. Westend Sisters uit Noord-
wykerhout brachten met veel muzi
kaal gevoel drie Duitse Bchlagers
ten gehore en eindigden op de tweede
plaats. Merkwaardigerwy8 vielen de
beatbands niet zo in de smaak, zo
wel by Jury als publiek. Loopt het
met de beat ten einde?
LEIDSE TOP TIEN
1.
(2)
Puppet on a string
Sandy Shaw.
2.
(2)
This ls my song
Petula Clark en
Harry Secombe.
S.
(8)
Happy together
Turtles.
4.
(10)
Ha, ha, said the clown
Manfred Mann.
5.
(3)
Something stupid
Frank en Nancy
Sinatra.
Willy en
Willèke Albertl.
6.
(6;
Mr. Pleasant
The Kinks.
7.
(4)
Spicks and Specks
Beegees.
8.
In my house
Golden Earrings.
9.
(7)
Ben lk te min?
Arm and.
10.
(8)
It's all over
Cliff Richard.
Eindeiyk heeft Sandie Shaw j
dan haar zin gekregen. Zoals
reeds lang tevoren werd verwacht j
heeft haar poppetje de hoogste j
trede van de Leldse Topladder be-
reikt. Dat ging dan ten koste
van Petula Clark en Harry 8e- 1
combe, die naar de tweede plaats I
afzakten.
Een grote sprong maakte Man- j
fred Maun. Van 10 naar 4 ging
de sympathieke zanger met zyn j
doldwaze clown en ongetwijfeld
zal hy nog hoger komen. Mr. Plea-
sant van de Kinks bleef op de J
zesde plaats staan. De Turtles j
rukten op naar de derde plaats en j
je kunt je voorstellen hoe „hap- 2
py" deze Amerikanen, die op alle
hltiysten hoge ogen gooiden zul-
len z|jn. Al deze stijgingen gingen j
ten koste van o.m. de Beegees, j
die naar de zevende plaats afzak-
ten.
Voor deze toptien tippen we i
„Please call me" van de Delft se
Tee-Set en „Onder ons' van Bou- j
dewyn de Groot.
Petula filmt
DE BRITSE, maar veelal ln Frank-
ryk vertoevende, internationale
zangeres Petula Clark maakt haar
filmdebuut ln „Finians Rainbow", 'n
Warner Bros-verfilmlng van de mu
sical die na „My Fair Lady" alle re
cords op Broadway brak. Petula
Clark speelt ln haar eerste film de
rol van Sharon, de dochter van Fi-
nian, gespeeld door Fred Astaire.
staan. Maar hy was weer gauw schoon.
Samen droegen ze hem naar beneden
en toen naar buiten.
José, een vriendinnetje van Els, was
al buiten. Ze mocht ook mee sleeën. Dat
ging leuk, met z'n drieën op de slee.
Wat gingen ze vlug. Na een hele poos
gingen ze naar huis en bleven toen bin
nen spelen.
„Willen jullie even een boodschap
doen?" vroeg moeder. Ja, dat was goed.
Ze gingen naar de winkel toe. Vlak voor
de winkel viel Els op de stoep. Ze deed
zich pyn. Jongens hadden voor de win
kel een giybaan gemaakt en dat had Els
niet gezien. Dat was wel gevaariyk.
Het kostte niet veel moei- een dikke laag stof op. By- naar
tè om ook het tweede plank- na geiyk begonnen de jon- Vlug naar het raam. Ze op".
rard, jy als oudste, vertel
Je los te krygen. Ademloos gens de stof
keken Piet en Hein toe, toen zen, wat
Gerard ook het derde plank-
af te bla- zagen het Jaartal 1654 staan
grote stof- een bos pyien en
wolk veroorzaakte. Hein be- 't Was allemaal
deiyk.
Wat moesten
donkere ruimte te voor- staan kyken. Daarna bogen die spullen?
de Jongens zich over het „Als
schyn kwam, heel stoffig e
Om de waarheid te be-
portret. vestigen, werd de vondst op
ondui- een tafel neergelegd:
sleutel, het beschreven kar-
iu met ton en de twee muntstukken.
„Ja, nu moet lk het wel
André thuis geloven, maar lk ga me on
vuil. Gerard voelde op de karton. Een aantal gebogen komt uit de stal, dan da- middeliyk overtuigen van
tast in de ruimte.
„Jongens
lk zie niets.
al zo duister op de zolder."
Plet en Hein gingen wat
achteruit
zy. Zouden ze een geheim sleutel op
ontdekt hebben? Als mul- stof vloog
zen zo stil wachtten
wat Gerard verder doen
Piet, altyd haantje de schuren", zei Piet.
voorste, stond nu ook be- „Nu eerst kyken of
duusd af te wachten.
rechte strepen stond
beetje op zy, op getekend, 't Was wel niet en lk zal het ook aan myn
Is hier toch zó duidelijk, maar toch wel vader vertellen".
zichtbaar. Ze bleven nog een poosje
Maar nu die sleutel! Met door schuren en nu met gro-
beetje op eerbied legde Gerard de te oplettendheid. Wie weet,
hand: Roestig
af. t Was een
prachtig bewerkte sleutel.
„Die zal lk
ook ln de kamer gekomen
en z^ ging mee naar boven,
naar de stoffige zolder. Ja
hoor, 't was waar. Oom An-
de kast werd grondig „Merkwaardig om zulke
ït, maar ze ontdekten onnozele dingen te verber
gen. Ik heb een idee, dat
hier meer achter gezeten
heeft. Dat de twee munt-
„Ik voel iets verschuiven ruimte verborgen zit", zei gens veegden hun handen stukken een overschot zyn
jongens", riep Gerard
even later had hy een stuk
karton ln z'n handen waar
aan een sleutel bengelde.
Gerard liep
Gerard. „We moeten
hun broek af en storm-
paar vuile handen den naar beneden.
het i
ter hem aan. Het karton voelen.
gens in het donkere hoekje, ren en keuren vertelden
„schat" die hier
verborgen heeft gezeten.
Jongens na het eten be-
ln geu- kijken we de boel nog eens
De Jongens ach- Ook Plet en Hein moesten alle drie tegeiyk wat z
„Ik voel Iets", zei Piet t
dekt hadden.
dan vertel ik, wat eens
ont- myn grootvader aan ons
jongens op een winteravond
hy bracht twee muntstukjes touw
„Jongens, ik kan er geen verhaalde".
MIJN LEVENTJE
Beste neefje6 en nichtjes
Alle inzenders en inzendsters van
de plaatjespuzzel hadden deze
goed opgelost op één na. Dank
voor de moeite. Bij loting viel
het boek toe aan Greetje Zwet
sloot uit Hoogmade.
Tot een volgende keer O. T.
Toen ik nog klein was, woonde ik In ga -B avonds om 8 uur naar bed.
Boskoop. Ik ben daar heel erg ziek ge- Vroeger, toen lk klein was, gooide ik
weest. Toen ik drie Jaar was gingen we veel asbakken kapot. Soms ben lk nog
verhulzen naar Lelden. Al gauw moest wei eena atout en kryg dan van myn
ik naar de kleuterschool en kwam bij moeder een pak slaag, dan moet ik
juffrouw Cras te zitten, dat was een vroeg naar bed. Dat is niet leuk hoor!
heel lieve juffrouw. Daarna kwam lk by Als myn vader en moeder op vakantie
juffrouw v. d. Fluit en toen moest ik gaan> ga ik naar tante Riet in BoskooD.
naar de grote school. Daar vind ik het altyd fyn. Ze hebben
Ik speel veel buiten, vooral als het daar vier kinderen, waar ik leuk mee
mooi weer is en anders speel ik thuis kan spelen,
met myn speelgoed, maar altyd eerst
huiswerk maken. Dag kinders, volgende week weer
Ik houd veel van beatmuziek. Op verder,
woensdagmiddag ga ik altijd naar tante
TANTE JO EN OOM TOON.
WAT HOORT ER NIET BIJ?
„Bij een ander eet
je altyd maar 't
lekkerst", denkt
i
j.
froscHj
In de 3 horizontale vakjes staat na elk figuur uit de
voorste vertikale rij één voorwerp, dat er niet by
hoort. Zoek dat eens uit!
HET STUNTWERK BIJ DE FILM
'n Filmster kan zowat
alles klaarspelen.
Hy springt b.v. vanaf
een rotspunt in 't zadel,
hy klimt op het dak van
een wagen, die met 'n
snelheid van 150 km per
uur voorbystuift en hy
bengelt aan het onder
stel van een vliegmachi
ne. Meestal echter is 't
niet de filmster zelf, die
zulke stunts (gevaarly-
ke toeren) in een film
verricht. Dat deel van
'n film laten de film
sterren over aan daar
voor opgeleid personeel,
die men in Hollywood
„stuntsmannen" noemt
Ze zyn aan de film
ondernemingen verbon
den om met hun hals
brekende (levensge
vaarlijke) toeren voor
de kamera hun brood
te verdienen. Hy krijgt
daartoe een langdurige,
zorgvuldige opleiding.
Zijn spieren oefenen en
beheersen, zich zonder
verwondingen op te lo
pen laten vallen onder allerlei omstandigheden, bij geen opgave, hoe moeilyk
ook zyn tegenwoordigheid van geest, dat alles behoort tot zijn opleiding.
Dat beroep is zeer zwaar, maar volstrekt niet onzinnig (dwaas). Wat voor ons
waaghalzerij toeschijnt is voor hem vakkennis, die hem na veel oefening
zekerheid en zelfvertrouwen heeft geschonken. En elke stunt, die in zyn op
dracht voorkomt, oefent hy net zo lang, tot hy de zekerheid heeft, dat hy ze
zonder gevaar voor zich zelf ten uitvoer kan brengen.
De filmster kan dus rustig toekijken, hoe zyn „dubbelganger" zich voor de
kamera gedraagt. Zyn baas, de producent, zal 't heus niet wagen de filmster
zelf aan die toeren (stunts) te wagen. Deed hy 't wel, dan zou de man, als
zyn filmster een been brak of een arm of hand verstuikte, de afwerking van
de opnamen gedurende kortere of langere tijd moeten onderbreken, wat een
grote schadepost voor hem zou opleveren.
Maar er zyn toch wel toneelspelers, die erop staan dat ze gevaarlijke momen
ten uit de film niet willen overlaten aan een stuntman, maar ze zelf wensen
uit te voeren. Tot hen behoren b.v. Burt Lancaster en Jean Paul Belmondo.
Omgekeerd is het ook wel voorgekomen, dat een „stuntman" op de duur de
stunts vaarwel zei voor de rol van toneelspeler. Dat kwam dan. omdat hy het
vak van toneelspeler toch wel edeler vond dan dat van stuntmaker. Het werk
van de geest stond dan in zyn oog hoger dan dat van het lichaam, hoe bewon
derenswaardig dat dan ook mocht getraind (geoefend) zyn. Tot dezen be
hoorde b.v. Jack Mahogny, die lange tyd de rol van Tarzan op het doek van
de film vertolkte (speelde).
Blf-47 CL
