Gedachtetjes van een niksend gelaarsd katje
krententuin
öe
VOOR
HANDIGE
BREISTERS
EERSTE CONTRACT
PERFECTIONERING
.V
■V
-V
Een jaap in de 5e met PIET HEIN
ZATERDAG 1 APRIL 1M7
Four Tops
staan niet
langer
meer in de
schaduw
„Standing in the shadows
of love" en „Since you've
heen gone", „Reach out
I'll he there" en „Until
you love someone„It's
the same old song" en „Ba
by I need your loving", „If
I had a hammer" en The
girl from Ipanema". Nou
ja, het zijn nog maar een
paar titels van de Four
Tops-LP „Live", die des
tijds de Amerik. maat
schappij - met - de - eigen
- sound Motownuit De
troit op de markt bracht.
Typisch Amerikaans, die carrière, die The Four Tops in
enkele jaren tijds opbouwden. Levi Stubbs jr, Renaldo Ben
son, Lawrence Payton en Abdul Fakir vonden zo'n zeven
jaar geleden, toen ze hun middelbare schooldiploma op zak
hadden, dat ze maar moesten doorgaan in de muziek. Brui
loften en partijen, schoolfuifjes, och hoe gaat dat, wanneer
je onderaan de ladder staat? Totdat ze eens deelnemen aan
een talentenjacht en ze hun eerste contract kregen aan
geboden
Platenmaatschappij Motown bood hen dat was in '64
een platencontract aan. Resultaat: „Baby l need your loving"
werd een bestseller. „I can't help myself" werd een jaar
later uitgeroepen tot de best verkochte singel. Ondertussen
werkten de jongens, die alleszins hun naam eer aandeden,
ook aan perfectionering van hun act op de Bühne. En toen
was hun bedje gespreid: optreden in Amerika's luxueuze
uitgaanscentra, toernees met Billy Eckstine, frequente tele
visie-uitzendingen. Was het wonder, dat de rhythm and
blues-fans in ons land hen met open armen zij het nog
niet letterlijk ontvingen
■v
Hebben jullie dat ook wel eens,
dat gekke gevoel als de zon
schijnt en Je hebt een vrije
dag? Lekker banjeren door
de stad en nu en dan eens
neervallen op een bankje in het
park. Af en toe wil ik me zo
vrij als een vogeltje voelen, en
dan doe ik ook de hele dag
gegarandeerd niks.
Dat niksen bestaat dan door
gaans uit lang uitslapen, uit
gebreid ontbijten en langzaam,
heel langzaam beginnen te le
ven. In zo'n zweeftoestand kun
Je inwendig plezier hebben om
die anderen, die wel werken.
Op kantoor zullen ze nu wel
aan de eerste koffie toe zijn.
Ik benijd ze er niks om, al heb
ik zelf nog niets gedronken.
Kom, ik moest maar eens wat
leuks aantrekken vandaag.
Dan de stad in. Winkelen.
Luisteren naar de nieuwste
pop-songs in de platenbar.
Op onderzoek uit naar wat ori
gineels in dat boetiekje waar
ze zo'n gekke kleren verko
pen.
En dan. eigenlijk was ik van
plan vandaag maar te niksen,
maar daar komt niks van, dat
zie ik nu wel. Dan naar de
film. zo'n realistische, zo
noemen ze dat. Tja, die film
mensen hebben het tenslotte
ook niet gemakkelijk, steeds
weer nieuwe termen uit te vin
den om het publiek aan te
trekken. Maar de film. waar
ik naar toe ga, is écht goed.
Daar ken je me toch goed ge
noeg voor dacht ik zo. En van
avond. dat vertel ik Je lie
ver niet. Maar ik kan je wel
vertellen, dat het iets met een
hippe tent te maken heeft.
Waar, moet maar in het duis
ter verborgen blijven, 't Is ar
trouwens toch al zo donker in
dat zaaltje. En de Jongens die
er komen, hou er over op.
Enfin, we zullen het wel mer
ken. Voorlopig blijf ik nog lek
ker in het zonnetje zitten op
m'n bank. Tot dan.
V.V.V.\\SV.V.V.vwnv«NV.^V.\\\\
niet eens gezien, dat ik mijn schoen
tje verloren had. Gelukkig hebben
we het weer teruggevonden.
Op mijn zesde verjaardag was ik
vroeg wakker. Ik liep naar mijn
moeders kamfr. Ze was nog maar
net wakker. Toen kreeg ik een fijne
verrassing, een grote autoped. Dat
was heel leuk. Ik kreeg hem van
allemaal, ze hadden er allemaal aan
betaald.
Op de kleuterschool zat ik bij juf
frouw v. d. Fluit. In de eerste klas
zat ik bij juffrouw Van Velzen. In
die klas deed ik mijn Eerste H. Com
munie, mijn peettante en peetoom
kwamen op bezoek. Ik kreeg toen
een mes, vork en lepel van het merk
Gero. Nu zit ik in de derde klas bij
juffrouw De Leeuw. Ik zi nu ook op
muziekles bij meneer Decker en ik
krijg blokfluitles van een juffrouw.
Karin Blekkingh:
ONZE POES
Wij hebben een klein cypers kater
tje. Toen we hem op de Jan van
Gooyenkade hadden gehaald was
Poekie nog pas 7 weken. Ik moest
hem in een mandje vast houden,
anders liep hij weg. Toen we thuis
kwamen, was hij erg bang, maar
toen hij ongeveer een weekje bij ons
was, was hij wel aan ons gewend.
Mijn moeder had hem geleerd om
te komen, als ze met zijn bakje eten
rammelde en ik had hem geleerd,
dat hij ons een heel eind naar school
bracht. Ik mag hem ook wel eens
zijn eten geven. Hij kreeg eerst kat-
tebrood en dat vond hij lekker, maar
toen hij wat anders geproefd had,
vond hij dat weer lekkerder en lustte
hij het andere niet meer.
Als ik op de grond een boek aan
het lezen ben gaat hij er bovenop
zitten, zodat ik niets kan lezen. Als
ik naar bed ga, mag Poekie altijd
op m'n deken slapen. Wanneer mijn
moeder in de leunstoel gaat zitten,
zit hij al te wachten, wanneer ze
er af gaat, want dan kan hij er in
liggen. We houden allemaal veel van
onze Poekie.
Wim Niesthoven:
VAN ALLES WAT
Mijn oma woont in Beverwijk, dat
is een heel eind hier vandaan. Je
moet dan door de Velsertunnel. De
omstreken van Beverwijk zijn erg
mooi. Mijn andere oma woont in
Middelburg, dan moet je ook door
een tunnel, de Maastunnel, die is
heel lang. Voorop staan grote torens,
met veel gaten er in. Op de markt
in Middelburg staat een kerk met
een hoge toren, de Lange Jan, waar
in een prachtig klokkenspel ieder uur
speelt. De man, die het klokkenspel
in de toren bespeelt, de beiaardier,
heet Joop Niesthoven. Toch is hei
geen familie van ons
Ik ben ook naar mijn nichtje Etna
geweest, die pas getrouwd is. Haar
man heet Jan, Toen ik er was. had
hij pas een nieuwe auto gekocht,
een Mercedes. Dat is een hele grote
auto met grote banken met een leu
ning. Ik ben gisteren naar de stad
geweest; daar kreeg ik een zak lek
kere patat en een croquet. Lekker
was dat. Ik heb ook al gezwommen,
onder water met een duikbril op.
Ook ben ik van de veerplank ge
sprongen, van de hoga en de lage
Die hoge was wel een beetje eng.
Mijn vader is een beetje bang, want
ik spetter hem wel eens nat en dan
begin ik te lachen. Myn moeder
zwemt ook een baantje en dan ik
haar achterna.
Volgende week oplossing van het
raadsel en weer nieuwe raadsels.
Dag Idnders, groetjes van
TANTE JO en OOM TOON.
.Martien Aniba, Leiden;
HET IS WINTER
Jan, Piet en Kees gaan fijn spelen,
het heeft flink gevroren. Jan gaat al
zijn schaatsen halen. „Kom Piet, haal
ook je schaatsen, dan gaan we rijden".
Ze gaan nu alle drie schaatsen.
Maar wat gebeurt daar? Verschrik
kelijk. Kees rijdt in een wak.
„Kom Jan," zegt Piet, „we halen
Kees er uit". Maar dat is een zwaar
werkje. Gelukkig komt Kees z'n
moeder er aan. Ze ziet wat er ge
beurd is en met de jongens samen,
haalt ze Kees er uit. Kees is ijskoud
en kletsnat. Moeder stopt hem in
bed, maar Kees werd heel ziek. Hij
moest nog naar het ziekenhuis ook.
Gelukkig is hij na een paar weken
weer helemaal beter. Thuis is het
groot feest. Na een paar dagen mag
Kees weer buiten en als het weer
gaat sneeuwen, doet hij weer mee
met sneeuwballengooien.
i met de letters op hun hoofden
DE MELKWEG
Jullie hebben hier allemaal wel
eens van gehoord en dan zullen
Jullie ook wel weten, dat Je hem
niet op aarde moet zoeken maar
aan de sterrenhemel. Het is de
witte (melkachtige) baan aan de
hemel, waarvan alleen de naam
en de lichte kleur aan melk doet
denken. Een weg is het ook al
niet, want heel die grote witach
tige vlek is niets anders dan een
enorm grote verzameling van
sterren. Vroeger wist men dat
niet, hoewel er toen ook heel
knappe sterrenkundigen waren,
vooral onder de Arabieren. Maar
onze tegenwoordige sterke kij
kers hebben ons onthuld,
dat de melkweg bestaat uit milli-
oenen losse sterren, die veel en
veel verder van ons afstaan, dan
de sterren, die wfl met het blote
oog kunnen zien. Door de enorme
afstand van ons lijken ze zo
dicht bij elkaar te staan, dat ze
van ons af te zien aan de hemel
een ontzaglijke melkachtige band
Je ziet ook hier en daar aan de
sterrenhemel kleinere witachtige
vlekken, die nevels worden ge
noemd. Sommige van deze op
damp lijkende „wolkjes" bestaan
echter ook uit een opeenhoping
van sterren, maar die door de
verre afstand niet meer als zo
danig te herkennen ztyn. Maar
sommige van die lichte „wolkjes"
zijn echte nevels.
werkt worden in bouwland.
de tweede maal de brood- Morgen moeten jullie
schaal vulde.
„Ja, dat komt van de bui
tenlucht. Jullie moeten lek
ker gezond hier vandaan
gaan", vond oom.
Na het avondeten gingen ze
- de zitkamer, waar een
heerlfjk haardvuur brand-
buiten gaan zien, dat boven makerij
de ingang, dus by de poort, Dat was
een gedenksteen ingemetseld hier is de foto
is, met de datum en de moeder
naam. Die steen is al zó de prinsessen Beatrix
oud, zeker uit 1430, dat de Irene staat afgebeeld. Dat rige leenheren in oorlog
mochten zien. Zo'n leenheer was een mach-
grote eer. En tig man, die zijn grondge-
de bied steeds trachtte te ver-
André met groten, vandaar dat ze
voortdurend met de nabu-
letters onduidelijk gewor- vonden de jongens toch
den zijn. In de laatste we- wel prachtig,
de en wMr ookTwê^ïê re""7">L.'"rf Bedeelte „Gaat u nu de kaas
van de boerderij door
V-2 verwoest, en dat deel je nieuwsgierig,
zaal jS verneuwd geworden, ook ..Nee, jongens,
het dak.
In de vijftiende eeuw h
een „honderdman", dat
een edelman of leenman, die brieken maken
baas is over honderd goede kaas".
,,'t Lijkt hier wel
riep Plet. „Nee,
seum", zei Hein, die al eens
in Delft in een museum ge
weest was en nu hier de
tinnen borden en kannen,
de antieke klok en grote leenmannen, dit huis laten
ken?" vroeg Piet een beet-
maken
boekvee c
kasten zag staan. Toch wa- bouwen, op
I de Jongens nog te Jong kelder
om al het waardevolle
van te begrijpen. Ze vroe
gen daarom al gauw
„Toe. oom, u zou de ge
schiedenis van dit huis ver
tellen'
rots. In de
e nog de rots-
de trap naar
de rotsen uitge-
„Kom, we gaan verder".
Dan moesten
leenmannen op ten strijde.
In zo'n oorlog waren de be
woners van de hoeve of
burcht, zoals vrouw, kinde
bedienden, in gevaar.
konden vluchten,
hier op de Ver-
nelsberg gangen onder de
Geul door, die in de Belgi-
i André. „By deze hoeve sche Ardehnen uitkwamen.
wanden
omlaag it
houwen.
„Mag ik even iets
kelder vertellen?"
tante Joke, die met
gemakkeiyk huis- te foto in haar hand," al grond w
t z'n warme pan- klaar zat om verder te gaan. op verbouwden
an en in z'n leun- „In die kelder maakten de hielden.
Toen ik nog 'n kleine jon
gen was, heeft m'n vader
woonden op de verschillende gangen met
i hun leenheer: ze cement dicht laten gooien,
klein huisje, In die gangen lagen ook de
zelf gebouwd hadden, cellen van de gevangenis,
omheen een stukje om oproerige leenmannen te
hun groente straffen. Die cellen waren
en wat vee in de rotsen uitgehouwen,
zoals ik al zei: alles
stoel gezeten begon, of lie- Ixierinnen van de Vernels- De meeste tyd moesten de is dichtgemetseld
gezegd, wilde hij be- berg de Limburgse kaas i
ginnen, toen tante Joke r
de koffie aankwam.
..Eerst m'n koffie en dan
de kaas van deze hoeve
zó beroemd, dat
mochten leveren i
goed ook. We gebruiken de
de leenheer werken. Dat kelders alleen nog
vensmiddelen
voor haar eigen
Se*'"-
Willen fulhe voor kleine broer of sua erg leuk haasje breien, waar zr
mg plezier van hebbent En ze zullen je er adnkbaar voor zijn.
dat als verjaarsgeschenk van grotelre) zus krijgen. Het
haasje wordt gebreid van een grauw t:grijs) restant (restje) Uriedradige
wol op naalden no. i oren, ogen en snuit maak je van vilt en 'I
- halsdoekje van rode wol.
Kop, lijf en benen breit men aan één stuk. Boven aan de kop begint
men. Dat wordt glad gebreid n.l. afunsselend een naald rechts (glad)
en één naald links. Sla SS steken aan en brei 50 naalden. Neem een
reserve breinaald, die 16 steken overneemt. Brei dan voor 't ene been
H naalden op deze 16 steken en hecht af. Brei dan 11, naalden mei 16
steken, die r<in de SS nog over eijn voor 't andere been en hecht weer
af. Het haasje wordt midden op de rug aanet n genauid. Naai eerst de
beide loodrechte tijden overhands ra» 'f opgezette t begin Ipunt tot aan
de plaats waar de benen beginnen aan elkaar. Haal dan een draad door
alle steken tmaten) ran de opzetzijde. knoop de einden en trek hem
stevig aan. zodat de zijden bij elkaar komen. Maak nu een tweede knoop
en stop de enden op de linkerzijde. Trek hm een tweede draad door
alle steken der He naald ra» 't beginpunt af geteld. Rol dan een bol
watten m vul de hazenkop daarmee. Trek dan de draad aan en knoop
hem, eodat de hals ontstaat.
Vul nu ook 't lijl van de haas met watten. Naai de zijden der benen
steeds twee aan twee aaneen, vul de benen en trek de steken onderaan
bijeen, net zoals jullie boven aan de kop gedaan hebt. Voor elk voor
been zet je 16 steken op en brei dan 16 naalden en sluit af. Naai de
rechtopstaande sijden aaneen, rimpel de opzetzijden en vul weer met
watten. Boven aan de schouders naai je de einden der voorbenen direct
aan t lijf vast, dus nu zonder te rimpelen (te kroetelen).
Voor ogen neem je twee blauwe rondjes van vilt, voor snuit sen
klein rood hartje. Je lijmt ze vast of naait ze eraan, leder oor maak je
uit twee viltetrookjes. Een grijs lapje knip je vervolgens naar de zwarte
hjn van fig. b en een rose naar de stippellijn. Naai se aaneen en lijm
de oren aan. Leg nu nog 5 of 6 rode woldraden van ongeveer 90 cm.
lang naaet elkaar, leg een knoop in de einden en je hebt al een ge
schikt halsdoekje.
Lizzy Pauls. Fijn dat het boek naar
je zin is. Je houdt zeker veel van
lezen. Je versjes krijgen vandaag een
plaatsje en het verhaal komt een
volgende keer aan de beurt.
STOUTE JONGETJES
Twee jongens uit de kleuterklas
Deden iets, wat niet zo prettig was.
Ze knipten met 'n grote schaar
Hard lachend, bij elkaar
De haartjes van 't hoofdje af.
Ze lachten hard, maar ik stond paf.
De jongens waren o zo kaal
Zo kaal, zo kaalals een garnaal!
ZO'N LEKKERBEK!
Een paling zei eens tegen mij:
„Ik heb zo'n zin in rijstebrij.
Het liefst met krentjes en rozijnen
Liever niet die erge kleine.
En veel suiker moet er op zijn.
Want dat vind ik o zo fijn.
En als jij er ook bij bent.
Mag jij van mij een hele krent".
Ik zei: „Ik dank je erg, maar
(Misschien vind je het wel raar).
Ik heb jou liever dan de krent
Dit is bedoeld als compliment.
Als ik jou heb. zo dik en rond.
(Je weegt misschien nog wel 3 pond)
Bak ik je bruin, thuis in de pan
Ik doe er ook een smaakje an.
Misschien wel zout of nootmuskaat.
Of boter, en als dat niet gaat.
Doe ik er peperkorrels bij.
En eet jou op met rijstebrij.
Met krenten en rozijnen.
En vooral niet van die kleine.
Ook gooi ik er veel suiker op
Misschien wel met een grote kop
Ik geloof dat ik nu maar zwijg.
Omdat ik er toch nog trek in krijg".
Wim van Niest. Ik heb je verhaaltje
over „Pietje Paling" een paar maal
overgelezen, maar ik begrijp er niet
veel van. Doe er nog eens je best
op Wim of stuur nog eens iets anders.
Perry Bosman:
EEN FIJNE WINTERDAG
Het was winter en het had flink
gesneeuwd. Toen Loesje en Piet die
morgen wakker werden, liep Piet
raam. „O. Loesje kom eens
kyken!" riep hij. „Hoe hard het ge
sneeuwd heeft. Kom vlug, we gaan
er een fijne dag van maken. We gaan
ons vlug aankleden en gauw eten".
Toen ze klaar waren met eten gin
gen ze naar buiten. Loesje ging eerst
haar vriendinnetje halen om te vra
gen of ze mee ging sleën. Nou, dat
wou ze wel. Ze gingen naar een hoge
heuvel en sleepten samen de slee
naar boven. Toen gingen ze er op
zitten en lieten zich naar beneden
glijden. Dat ging fijn! Na een poosje
gesleed te hebben, kregen ze zin om
te gaan glijden. Ze gingen een fijne
gladde glijbaan maken en maar glij
den jongens!
Het was etenstijd en ze gingen naar
huis, maar na het eten gingen ze
schaatsen. Piet nam een oude stoel
mee, want hij kon nog niet goed
schaatsen, maar Loesje en haar vrien
dinnetje schaatsten samen heel goed
Na een hele tijd kregen ze zin om
een sneeuwpop te maken. Het werd
een leuke pop. Ze gingen hem met
sneeuwballen bekogelen en toen lag
de sneeuwman gauw in elkaar. Ze
gingen die avond doodmoe naar bed.
Anton Blokhuizen:
MIJN LEVENTJE
Ik ben geboren op 21 april 1958 en
ik woog 8 pond. Op mijn verde verr
jaardag was ik heel blij met een
driewielertje. Op een dag was mijn
tante op bezoek, ik was op straat
met mijn driewielertje. Ik ging door
de Druivenstreat naar huis en had
