De dans van
sergeant Musgrave
(Te) veel goede
voornemens
Statische voorstelling met te weinig visie
Veel goede
rollen
De film van
vanavond
PAGINA 2
DE I.ETDSE COURANT
DINSDAG 28 MAART 1967
starring ten onder gaat. moet zich anno
1967 wel gelukkig prijzen. Het hele bedrijf
la om zo te zeggen ln beweging,
niet alleen wordt er binnen de confessio
nele partijen ernst gemaakt met het zoe
ken naar nieuwe structuur, ook liberalen
en socialisten doen moeite de Nederlandse
burgers ervan te overtuigen dat zij niet
op de plaats rust willen houden.
Bovendien lopen dan dwars door deze
stromingen andere heen. die door middel
van staatkundige hervormingen het poli
tiek bedrijf ln Nederland willen vernieu
wen; de voorstellen tot wijziging van de
kieswet zijn ln dit verband wel de meest
spectaculaire, maar niet de enige.
Zo kan het gebeuren dat terwijl een
paar Jaar geleden niemand wist hoe de
zaak ln beweging gebracht worden kon,
nu door de vele bomen het bos bijna niet
Zijn er alles bij elkaar niet te veel goede
voornemens?
|\EZE vraag Is naar onze mening geen
overbodige. Want wanneer belde her
vormingspogingen doorgezet worden, valt
zelfs bij benadering niet meer te overzien,
waar het met de Nederlandse politiek
naar toe gaat.
In theorie kunnen belde pogingen op
elkaar een stimulerende Invloed hebben.
Wanneer op drastische wijzigingen van
het kiesstelsel blijft aangestuurd worden,
kunnen verschillende politieke partijen
inderdaad niet blijven stil zitten om de
eenvoudige reden dat ze anders hun onder,
gang nabijkomen.
Andersom zullen Ingrijpende verande
ringen ln ons partijstelsel het risico ver
minderen dat overschakelen op een ander
kiesstelsel een zeer groot aantal stem
men, zoals die nu worden uitgebracht.
waardeloos maakt. Het verzet tegen zulke
wijzigingen zou op die manier dus kunnen
afzwakken.
Maar dat Is allemaal theorie; het kan
evengoed dat de vele ondernomen pogin
gen elkaar gaan tegenwerken in plaats
van de situatie te verbeteren. Het zou niet
de eerste maal zijn, wanneer stilstand het
resultaat blijft van te veel divergent ge
richte bewegingen.
wie moet kiezen, de
ten te geven?
Bij medewerking van alle betrokkenen
lijkt de weg van een hervorming van
bovenaf, dus van door het parlement goed
te keuren grondwettelijke veranderingen,
de minst moeizame. Maar juist de mede
werking van de betrokkenen is een onze
kere zaak; dit zelfs om begrijpelijke rede
nen. daar de consequenties zowel direct
als op langere termijn heel Ingrijpend
kunnen zijn.
Dat een hergroepering van onze politieke
partijen geen gemakkelijke zaak is, weet
heel Nederland Intussen al ten eerste uit
het maar betrekkelijk gebleven succes van
de Partij van de Arbeid en uit het moei
zame proces van Integratie van de confes
sionele partijen.
Toch heeft die hergroepering ergens
meer onze sympathie dan een plompver
loren kieswetwijziging die Nederland moet
omschakelen op een systeem als dat van
Engeland of Amerika met dezelfde risico's,
ar dan ln heel andere omstandigheden
tegen een heel andere historische ach
tergrond.
Bij hergroepering van partijen kan men
uitmonden ln een vernieuwing die berust
beweging van beneden af: ideeën
zoals D'66 voorstaat, lelden tot reorgani
saties van bovenaf: ze kunnen de burger
ln feite zelfs dwingen te kiezen tussen
twee wegen die hij geen van belde zou
willen bewandelen
Bepaalde staatkundige wijzigingen zijn
ln Nederland op de dag van vandaag
noodzakelijk, maar laat men daarbij niet
al te fel uit zijn op hervormingen die
beter door hergroepering van partijen
kunnen worden nagestreefd.
De thematiek van „De dans van sergeant Hungrave"
heeft door uiterst effectvolle toneelmiddelen indruk
wekkend gestalte gekregen. Het verhaal van vier
gedeserteerde soldaten, die in een mijnwerkersdorp
een soort actie tegen het geweld gaan voeren (op een
zeer gewelddadige wijze overigens), is behandeld op
een wijze die het verhaal ver uittilt boven zijn directe
aanleiding. Een wonderlijk mengsel van realisme,
symboliek, poëzie, muziek, dramatische en kluchtige
scenes, maakt van het stuk een Brechtiaans geheel,
waarin echter, anders dan bij veel al te trouwe Brecht-
adepten, een volstrekt authentiek geluid te horen is.
Teken aan de wand
|\E plotselinge dood van mgr. De Vet
l' is een teken aan de wand. HQ is
al de derde jonge bisschop, die ons bin
nen het tijdsbestek van enkele jaren ls
ontvallen. En er zijn alle aanwijzingen,
dat hy bezweken is aan de te grote in
spanningen die zijn beroep van hem
hebben gevraagd. Dat kan en dat mag
zo niet doorgaan. Het bestuur van de
Nederlandse Kerk heeft zeker in onze
dagen behoefte aan continuïteit. Een
man die op 45-jarige leeftijd tot bisschop
wordt gewijd moet met een bestuurs
periode van minstens twintig Jaar kun
nen rekenen. De nog geen vijf jaar, die
mgr. De Vet beschoren zijn geweest,
waren veel te kort om een echt beleid
uit de verf te laten komen.
Waar zit de fout? Voor een deel gaat
het hier om onvermijdelijke factoren.
De Immense verantwoordelijkheid die een
bisschop draagt ln een tijd van revolu
tionaire ontwikkelingen, de geestelijke
druk waaraan hy bloot staat, de zwaar
te van het persoonlijke leed dat door
priesters en leken op zijn schouders
wordt afgewenteld. Hij la een bisschop,
hy staat ervoor, hij heeft het maar op te
knappen. Daarbij komt als verzwarende
factor de dikwijls onredelijke kritiek, die
op zijn beleid wordt uitgeoefend door
rechts en door links, door mensen die
vinden dat hy te ver en door mensen die
▼Inden dat hy niet ver genoeg gaat. Je
moet wel een yzeren constitutie hebben
om by dat alles overeind te biyven en
gewoon te zyn die Je denkt te moeten
zyn, zonder wyken of wankelen.
Maar dat zyn factoren, waaraan niet
veel te verhelpen valt. Het enige wat je
eraan kunt doen is voor de eer bedanken.
Helaas zyn er echter ook factoren,
waaraan wel Iets te verhelpen valt. En
dat is vooral het achterbiyven var
administratieve apparaat onzer bisdom
men en van de hele organisatorische
opzet der Nederlandse kerkprovincie.
Financiën, kerkenbouw, personeelsbeleid,
public relations, concilies, buitenlandse
betrekkingen: het zyn evenzovele minis
teries die met gespecialiseerde krachten
bezet zouden moeten zyn. En wat zien
we ln feite Onze hele Nederlandse kerk
provincie heeft, bisschoppen en vicaris
sen meegerekend, maar een handjevol
secretarissen, economen, archivarissen,
visitatoren en rechters. De diocesane
curies zijn hopeloos onderbezet, zy zyn
berekend op de oude kleine bedrijfjes
van rond de eeuwwisseling en niet op het
grootbedryf waraan een bisschop ln deze
tijd leiding moet geven.
De dood van mgr. De Vet kan by alk
tragiek die hy In rich draagt toch min
stens deze positieve betekenis hebben,
dat het ons ernstig doet nadenken over
de noodzaak van een meer efficiënte en
meer moderne kerkeUJke bedrijfsvoering.
De offers die wy daarvoor moeten bren
gen, mogen zwaar wegen, ze wegen altyd
minder zwaar dan het verlies aan men
senlevens.
Mooi en nuttig, maar wie betaalt de rekening?
GELIJK met de onderwysmoderniserlng
volgens de „mammoet" trekt in
Nederland 't streven naar modernisering
van het onderricht ln de vreemde talen
op-
In volle gang ia het voorbereidend
werk om tot betere examenstof te
komen; op verschillende scholen wordt
tevens geëxperimenteerd met methodes
om de vreemde taal volgens een directe
methode te leren, dus zonder de
omzetting van een begrip via de
moedertaal.
Hiervoor zyn technische hulpmiddelen
nodig: op de meeat bescheiden schaal
voor elke docent een bandrecorder met
veel materiaal, ln „luxe editie" een
talenpracticum dat per Ingerichte klas
▼ele duizenden guldens kost.
Deze modernisering van 't taalonderwys
is mooi en nuttig, maar wie betaalt de
rekeningen van het aan te schaffen
drukken kan discriminatie van de
drukken ,kan discriminatie van de
school ten opzichte van een andere
geven en dat ln een tyd, die de mond vol
heeft van „geiyke kansen" voor leder
kind.
De huidige exploitatievergoedingen
laten weinig ruimte om uit het
normale subsidie tot aanschaf te kunnen
overgaan. Een byzondere bydrage ïykt
onvermljdeiyk; maar zelfs wanneer die
etappegewljze zou kunnen worden
versterkt, blijft het grote probleem waar
Onderwijs het geld vandaan moet halen.
Van kleuterschool tot universiteit
wachten immers zo vele dringende
projecten op voldoende middelen om
gerealiseerd te kunnen worden.
Van het geldgebrek dat er ln de tv-
wereld heerst was tyden» de paasdagen
weinig te merken. De „Roverssymfonle"
die de VPRO zondagavond uitzond kost
te een slordige zeventig mille; Rossini's
„Barbier" waarop de KRO de kykers
gisteravond vergastte, zal ook wel een
flink gat In de tv-portefeulllc hebben
achtergelaten.
Hoewel geen uitgesproken operaliefheb
ber hebben wy toch geboeid gekeken en
geluisterd De KRO had kenneiyk niets
nagelaten om het charmante verhaal
van de graaf en zyn geliefde visueel en
muzikaal zo aantrekkelijk mogelijk op
te dienen. Zonder te kort te doen aan
de prestaties van Cora Canne Meyer en
Arjan Blanken moet gezegd dat de show
werd gestolen door de ln Duitsland
werkende bariton Jan Derksen. De
wijze waarop hU muzikaal en qua spel
de barbier Figaro ln de huiskamer
bracht was ronduit hart veroverend De
Nederlandse vertaling van Adriaan Mor-
rtên voor de rasechte operaman niets
minder dan een „doodzonde" droeg
Lo. ln niet geringe mate by tot een pro
longatie van het succes van de KRO-
opera- en operettetraditie.
Minder geboeid waren wij door de
..Roverssymfonle". Loet Steenbergen
had er al zyn krachten aan gegeven en
hoewel wy waardering hebben voor het
reuzenkarwel dat hU aan de enscenering
gehad moet hebben, verslapte de aan
dacht toch. De vele hoofd- en bijzaken,
de drukte op het scherm maakten het
geheel nogal onoverzichtelijk. Na een
vrij goed begin «akte het spel ln. om na
•en korte opleving toch aan het einde
een onbevredigend gevoel achter te
laten.
Vooraf aan da „Roveresymföato" vaa-
Het bezoek van de vier soldaten aan
het winterse dorpje, dat van de buiten
wereld is afgesloten, blijft gedurende
twee bedrijven een groot raadsel. De
dorpelingen geloven niet, dat zij komen
om soldaten te ronselen, hetgeen zij
voorwenden. Men brengt de aanwezig
heid van soldaten ln verband met de
relletjes en stakingen die plaatsheb
ben. Ook voor de toeschouwer blijven
de eigenlijke bedoelingen van de solda
ten lang verborgen. In het derde bedrijf
komt alles tot duidelijkheid; de lijnen
die door Arden getrokken zijn, maar door
de toeschouwer nog niet alle onderkend
werden, komen bijeen in een grote
noloog van Musgrave over oorlog, ge
weld. dood en militaire logica. Onder
het geraamte van een gesneuvelde dor
peling, die door de soldaten ls meege
bracht. voert hij een angstaanjagende
dans uit, die geweldloosheid, pacifisme
moet prediken. Maar Musgrave mislukt,
omdat hij met gewelddadige middelen
zijn doel wil bereiken. Uit de woorden
van de oude soldaat Attercliffe begrijpt
men dat er andere, vreedzamer vormen
van pacifisme bestaan, die te weinig
kans hebben ln deze maatschappij.
Ook andere problemen spelen eei
langrijke rol: Liefde, dood. leven. Ge
zag en vrijheid, een conflict dat beli
chaamd wordt ln enerzijds Musgrave
anderzijds het meisje Annie. Musgrave
erkent slechts de wetten van zijn ij;
ren militaire logica, een door God ge
geven systeem, waaraan de soldaat zich
te houden heeft en zonder welk slechts
anarchie zou bestaan. Het meisje
grijpt, dat deze levensvisie geen plaats
laat voor liefde, warmte en geluk.
Thematiek en vormgeving komen
een groot deel voort uit Engelse tradi
ties: Het stuk speelt ln 1880, hetgeen de
-obleemstelling des te heviger maakt,
omdat ook het opkomend socialisme ln
een Victoriaanse maatschappij te vin
den is. Maar Arden noemt zijn stuk
onhistorische parabel, hij wil het laten
gelden voor onze tijd. Parallellen zijn
steeds te trekken.
Kundige vertaling
De voorstelling van de H.C. komt voor
een deel tegemoet aan de verplichtin
gen, die het spelen van Arden stelt. Het
stuk is niet afgezwakt in zijn rauwheid;
er is gezocht naar de bedoelingen van
Arden; de meeste acteurs zetten rich
persoonlijk in; de tekst heeft grote
kracht. Dit laatste is dan mede te dan
ken aan vertaler Bert Voeten, die het
eigenaardige taalgebruik, de beeldende
kracht van de afwisseling van poëzie
en realisme, het eigen idioom dat voor
Iedere toneelpersoon is ontworpen, heeft
kunnen handhaven in het Nederlands,
ook in de liedjes, die stijlvolle melodieën
kregen van Jurriaan Andriessen.
Paul Steenbergen heeft het stuk ge
regisseerd, in samenwerking met Gul-
do de Moor. Zij laten het spelen op
soort draaitoneel, waarop Hep van Delft
het algemeen aanvaardbare decors
heefd gebouwd. Soms hadden die sugges
tiever kunnen zijn, maar de techniek var
het draaitoneel scheen soms meer be
lemmeringen dan voordelen te brengen.
De laatste scene voor de pauze sprak
door de toneelbouw minder dan Arden
gewenst zal hebben; het derde bedrijf,
de aanwijzingen van Arden ook
niet ln acht werden genomen, was zeer
povertjes opgelost, zodat de structuur
ervan schade werd toegebracht.
Aanwijzingen niet gevolgd
De vrijheid ten opzichte van Ardens
toneelaanwijzingen (soms ook zijn tekst)
kenmerkte de regie ln meerdere op
zichten. Er bleken nogal wat passa
ges geschrapt, onder andere een aantal
toespelingen op de aanwezigheid van
het geraamte in een van de kisten. Dat
maakte het voor de toeschouwer moei
lijker dan nodig was. Het geklets van
soldaat Sparky was bekort; aanwijzin
gen over mise-en-scène, tekstbehande
ling, toneelmatige zaken, die Arden
zorgde de VPRO twee kleine program
ma's. resp. „Paaspoëzie" en „Een mens
ls maar een mens", die qua kwaliteit
beslist op het hoge VPRO-pell stonden.
Vooral het laatste, waarin Netty Rosen -
feld sprak met een nare predikant die
dansles gaf (of was het een nare dans-
leraar die predikte? bezorgde ons een
Interessant halfuurtje.
Gastvrouw Corry Brokken ontving in
biuir .how - waarin ril teU van hot rp
moderne repertoire niets beters wist te JL ClV U V CX
zingen dan de „tune" ,,Ja zuster, nee
zuster" de vieux-premier Johan Hees
ters, die het bestond om na een dave
rende play-back een staande ovatie ln
ontvangst te nemen. Bovendien werd hy
voor dit staaltje fameus lipwerk mid
dels een bos bloemen gehuldigd. Alles
om de Illusie als zou Johan zelf gezon
gen hebben te versterken.
ontwapening
soms expliciet geeft, waren in de wind
geslagen. Dat zou niet bezwaarlijk zijn,
wanneer de regie daar iets anders (iets
beters wellicht) voor in de plaats had
gesteld, maar dat bleek nergens het
geval. Veel scenes waren te statisch be
handeld, zodat de aandacht wel verslap
pen moest, juist op belangrijke momen
ten (de kerkhofscene). De prachtige op
lossing, die Arden geeft voor de confron
tatie van Annie met het geraamte van
haar vroegere minnaar, werd vervangen
door een niets zeggende mlse-en-scène,
die de betreffende actrice bepaald in
verlegenheid moet hebben gebracht.
Het slot, de dans rond het biervat, werd
in het geheel niet de dionysische uit
spatting, die Arden zich kennelijk heeft
voorgesteld, eenvoudig omdat zijn aan
wijzingen terzijde waren gelegd. De
voorstelling loste zich mede daardoor
slecht op.
Het is jammer te moeten constateren
dat er visie ontbreekt aan deze regie.
Het stuk ls alleem maar in scene ge
zet, voor toneeltechnische problemen zijn
oplossingen gezocht, die niet creatief ge
noemd kunnen worden, omdat ze het
stuk eerder schade toebrengen dan ver-
Goed spel
Ondanks dit alles waren er veel mo
menten van indrukwekkend spel. Dat
geldt vooral voor de twee actrices: An
nie Leenders en Ingeborg Elzevier, de
kroeghoudster en het sletje Annie. Bei
den speelden met grote inzet en kwamen
tot opmerkelijke prestaties, waarin de
mengeling van hardheid en medelijden
(of liefde), sterk sprak. Frans van der
Lingen speelde een knappe rol als de
burgemeester, een man die uitsluitend
zijn persoonlijk voordeel ziet, met een
fraaie toespraak in het derde bedrijf.
Louis Borel die de dominee speelde had
zijn rol opgezet als een typeur, waar
door er een ongeloofwaardige figuur ont
stond. Ook de dominee heeft zijn gelijk
in het stuk, zoals alle figuren. Een der
gelijke kluchtige, cabareteske opbouw
van een rol ls voor dit stuk onverdraag-
LJk. Eric van Ingen speelde, soms wor
stelend met de mise-en-scène, Walsh, de
ernstige mijnwerker. Hij trof de toon heel
precies. Dat was ook het geval met
Jaques Luyer en Gerard de Groot, twee
andere mijnwerkera. Hoewel zij de
„dril"-scene vakkundig brachten, had
die een geheel ander effect, dan wat Ar
den beoogd heeft. Een heel opmerkelijke
rol was er van Kees Coolen, de gebochel
de schipper, een satanisch intrigerend
mannetje, dat zeer trefzeker gestalte
kreeg in een koboldachtige versie. Een
slimme, scheve schuiteboer zoals hij
ergens word genoemd.
De vier soldaten werden gespeeld door
Dolf de Vries, Wim van Roolj, Steye
DE HAAGSE
Soldaat Sparky
ordhoek Hegt
srgen (samen
ldo de Moor)
Frans v. d. Lingen
Ingeborg Elzevier
van Brandenberg en Ko van Dijk. Het
werden vier heel uiteenlopende typen,
een pluspunt van de voorstelling. De rol
van Dolf de Vries bleek echter een gro
te belemmering voor de kwaliteit van
de eerste twee bedrijven. Hij heeft als
praatjesmaker vrij veel tekst; soldaat
Sparky is een wauwelaar en kletser,
zeer tot ongenoegen van zijn collega's.
De belangrijkste plaats die hij moet in
nemen in zijn scenes, werd niet waar-
gemaakt in het spel van Dolf de Vries.
Hij speelde geheel van buitenaf, leek
nergens tot een indentificatie met de
figuur gekomen. Wim van Rooij speel
de de jonge, verbeten soldaat Hurst met
alle felheid die daarvoor nodig is. Steye
van Brandenberg kwam tot een formi
dabele prestatie als Attercliffe, de dode
lijk beangste oude soldaat, die alles in
het leven heeft tegengezeten. Een ge
weldig stuk werk, dat bijna door de he
le voorstelling heen de andere rollen
achter zich laat.
Ko van Dijk als Musgrave
Ko van Dijk speelt Sergeant Musgra
ve heel knap. De dans in het derde be
drijf lijkt een zware opgave voor hem,
maar als hij deze barrière op hartver-
overende wijze heeft genomen, kan hij
onbezwaard de grote slotscène gaan spe
len, waarin hij tot momenten van heel
groot spel komt. In de eerste twee be
drijven voelt men een bezwaar tegen
zijn positie tegenover de drie andere
soldaten. De afstand ls te groot; éen
sergeant is geen officier, maar een sol
daat belast met verantwoordelijkheden.
„Zonder mij zijn jullie een vette boer
en een hik" zegt Musgrave ergens tegen
zijn manschappen. Dat betekent niet dat
hij boven zijn collega's verheven is.
Deze voorstelling, die een belangrijk
auteur introduceert in het Nederlandse
toneel, kam hopelijk leiden tot verdere
aandacht voor John Arden, wiens overig
werk evenzeer boeiend genoeg is voor
nadere kennismaking.
Jan Verstappen.
NEDERLAND I
STER
Reel ameui t zendingen
om 18.55, 19.56 est 20.16
NTS
18.45 uur:
PI po de Clown
18.50 uur:
Nieuws ln het kort
NCRV
19.00 uur:
U ziet mai
magazine
WTS
20.00 uur;
Journaal
NCRV
20.20 uur;
Attentie, actualiteiten
rubriek
20.45 uur:
21.10 uur:
De moordzaak Glass,
t. v.-thriller
22.10 uur:
zyn wy op weg naar d<
ontwapening?, vraag
gesprek
ëtTS
22.30 uur:
Tweede journaal
22.35 uur:
Pauze
TELEAC
23.00 uur:
Kernfysica (24)
23.30 uur:
Sluiting
NEDERLAND II
STER
Reclameuitzendingen
om 20.01 en 21.56 uur)
NTS
20.00 uur:
Nieuws in het kort
20.05 uur:
Première, film
programma
20.35 uur:
L'Amèrique lnsolite.
film
22.00 uur:
Tweede journaal
22.15 uur:
Sluiting
T.V. morgen
NEDERLAND I
KRO
17.00 uur:
Wonderlijke nachten,
tekenfilm
17.10 uur:
SIM programma voor
jeugdige doe-'t-zelvers
17.30 uur:
Veilig Verkeer
17.35 uur:
Sluiting
HILVERSUM
AVRO
20.05—21.15 uur:
Showavond,
amusementsprogramma
21.15—22.00 uur:
U kunt verzekerd zyn.
hoorspel
22.50—23.55 uur:
Da capo, ernstige
muziek
KRO
20.00—21.30 uur:
Missa solemn ls,
ernstige muziek
22.45—23.20 uur:
Maandag begint alles
opnieuw, hoorspel
RADIONIEUWSDIENST
HILVERSUM I: 7.00, 8.00.
11.00, 13.00, 16.00, 18.00,
20.00, 22.30, 23.55
HILVERSUM H:
7.30, 8.00, 8.30, 12.30.
19.00, 22.30, 23.55
HILVERSUM III:
heel uur vanaf 9.00
Radioprogramma
>rkest en solisten;
gedachten wlsselln g.
.02 Voor de vrouw. 11.40 R«-
;t: oude en moderne Uede-
(gr). 12.22 Voor I
platteland. 12.27 Mededelingen t.b.v. lat
AVRO: 18.00 en tuinbouw. 12.30 Licht Instrumentaal
Promenade- semble. 13.00 Nieuws. 13.10 Actualiteiten en
muziek. 18.55 kalender. 13.25 Stereo: Instrumentaal t
de kamermuziek. 13.50 Gesproken portret.
Koor, orkest en solisten (opn.). klassieke
ïstmu- gewijde muziek. 14.50 Blokfluit-recital: oude
.muse- muziek. 15.00 Voor de Jeugd. <16.00—18.02
tekerd Nieuws). 17.00 Voor de zieken. 17.30 Militair
0 Da Capo (opn)
muziek: II. Ster
Splano:S°mo- 7.15 Stei
rsprogramma.
lUZlek. 23.55—24.00 Nieuws.
II (298 m) KRO: 18.00 Fan- 7.40 Radiokrant. 8.00 Nieuws. 8.10 Gewijde
de Koninklijke Marine (opn.): muziek. 8.30 Nieuws. 8.32 Stereo: Klassieke
icourswerken. 18.20 Uitzending orkestmuziek (gr). 9.00 Voor de zieken. 9.40
>arttj voor Vrijheid en Demo- Voor de vrouw. 10.30 De één zijn dood
studlodienst t.g.v. Paasweek. 11.00 Lichte
grammofoonmuziek. 12.27 Mededelingen t.b.v.
land- en tuinbouw. 12.30 Nieuws. 12.-in H -
ten. 19.30 ConcUlepostbus. 19.35 De zingende vormde kerkdienst. 13.30 Variant: actuall-
kerk: Inleiding op geestelijke gezangen. 19.45 telten, reportages en lichte grammofoon-
Zoekend geloven: nieuwe kathechlsmus voor muziek. 13.30 Stereo: Lichte orkestmuziek
20.00 Groot omroepkoor. NCRV- (opn). 14.00 De familie Leenhouts, hoorspel
t Concertgebouworkest c
muziek. 21.30
Voordracht. 21.45 Stère
gramma. 22.30 Nieuws. 22.40 Overweging. 22.45 17.00 Five o'clock: praatje.
Maandag begint alles opnieuw, hoorspel. 23.20 17.50 Overheidsvoorlichting: De vaste brug
Promenade orkest: klassieke en moderne van Willemstad. Spreker: Henk Denner*
Franse muziek. 23.55—24.00 Nieuws. •-
VERONICA (192 m) - 18.00 Ven
Hot 100 USA. 20.00 Cowboymi
Gevar. progr..
i gogo.
Jazzjóum., beidsvitaminen" (ïfix>^iL02 Nlë
12.02 Operette
Voor
slagen. 18.30 Franse les. 18.
Sport. 18.52
Platenprogramma
BRUSSEL NED (324 m) 18.00 Nieuws. 13.02 Actualiteit.
18.28 Paardesportult- (14.00 Nieuws) 15.00 Nieuws. 15.02 Llchti
- - Lichte mu- ziek voor een Hollands publiek. 18.
Grammofoonmuzlek. 19.00 Nieuws, weerbe
richt en actualiteiten. 19.40 Lichte muziek.
19.50 Lezing. 20.00 Volksdansmuzlek. 20.30 18.00 Country en western muziek.
Hoorspel. 21.38 Klassieke muziek. 22.00-22.15 veronica (192 m) 7.00 Ook goelemori
ïRül... I (402 m) VARA: 7.00 Nieuws
ochtendgymnastiek. 7.20 Socialistisch
grammofoonmuzlek en Muziekèxpi
k terwijl u werkt. 10.00 Koffietijd,
ii.uu riulsvrouwenverzoekprogramma, 12.00
Gezellige muziek, 14.00 Gevar. programma.
IS.00 Woensdagmiddag-speciaal, 16.00 Cowboy-
ik, 16.30 Tijd v. toppers, 17.00 Teenager
grammofo
(7.30—7.35 Van de voorpaglni
n alle markten tl
de hulsvrouw). 9.00 Romi
-rken (gr). (9.35—9.40 Waters
den). 10.00 Stereo: Klassieke en mod
orkestwerken (gr). 10.45 Voor de kleu
4.20 Koorzang, 14.3i
Koorzang. (15.00-15.0;
rsberichtcn. 16.09
Nadat de TROS een gooi had gedaan
op de brede laag van het kijkerspubliek
en o i. nog met succes ook ver
zorgde de KRO een reportage van de
paaswake in de benedictijnerabdij in
Oosterhout. De ln al zijn soberheid rijke
liturgie werd gevangen ln beelden van
een soms ontroerende schoonheid
Rudl Carrell tenslotte werkte vol
gens het geijkte recept ditmaal aan
grenspost. w.ar en Nefcr- AlHlCtte KOCO
In Genève ls de slepende ontwapenings
conferentie opnieuw actief. Het verdrag
tegen verdere spreiding van kernwapen-
bezit tussen de Sovjet-Unie. de Verenig
de Staten en andere landen ls te ver
wachten. Is dit de deflnilteve stap op
weg naar wereldvrede? Waarom gaat
dit zo moeizaam?
Hierover wordt vanavond gesproken ln
het NCRV-televisieprogramma ..zyn wij
op weg naar ontwapening?". Deelnemers
aan dit gesprek: dat geleid wordt door
de heer W L. Brugsma, zyn: dr. K. S.
Wlarda mr. M. van der Stoel. prof. mr.
P. H. Kooymans. mr E. M. J. A. Sas
sen en mr. J. A. Mommersteeg
Ned. I, 22.10 uur.
ANTENNE
landse artiesten passeerden en Iets (toe-
passelljksï deden. Plet Bambergen wil
de ook de grens over. Hem lukte het
niet. Hij kwam wel over de grens van
de lolbroekerij, stal de show met een
dwaas regenliedje en bewees daarmee
dat hy nog heel wat meer kan dan wat
hij af en toe op het vaderlandse tv-
echerm doet.
De taal waarin Rudl zijn show presen
teerde wai Duit» (nou Jamet een
(lichte) overdosering van Nederlandse
klanken. Onxe oosterburen kunnen dat
«tan charmant vinden; voor onxe oren
klonk bet «en beetje dom. VDM
zingt
een poging door te dringen tot het hart
van dit. vooral materieel dynamische volk.
Hiermede ia tevens de eenzijdigheid van
deze documentaire aangeduid. Men krijgt
eerst de uiterlijke manifestaties te zien en
het is dan door de close-ups van mensen
en dingen, dat de cineast poogt de achter
grond te tonen, waardoor deze uiteriykhe-
den duidelijk worden ln hun wezenlijke
samenhang. De toeschouwer treedt dus
binnen ln de spectaculaire sfeer, die de
feesten en de vrijetijdsbesteding aankle
ven. Men is dan geneigd over te hellen
tot de gedachte, dat al het uiterlijk ver
toon Iets te maken heeft met het (nog)
ontbreken van een in een eeuwenoude
Over de film „l'Amerlque lnsolite".
de NTS vanavond op de beeldbuis brengt, cultuur wortelende levenshouding, gelijk
schreef onze recensent destijds het vol- dit (nog) van het grootste deel van de
Voor de derde keer to «ucce.rie sende: Europe» beroUdng Kezegd kan worden,
maakte de jonge, talentvolle Neder- Als men tot deze conclusie gekomen ls en
landse zangeres Annette Roco een te- Er Is by „l'Amerlque lnsolite" (Het ver- zich verder overgeeft aan het beeld, dat
levisieprogramma. Ditmaal werd het borgen Amerika) sprake van een docu- de film toont, ontmoet men een vooral
programma opgenomen ln het Rotter- mentalre. doch een documentaire die vele by de blanken, gedisciplineerde levensge-
damse Piccolotheater, waar Annette elementen bevat, die haar plaatsen ln de woonte gedurende feest en vrije tyd. die
Roco, Nederlandse. Franje en jlddleche categorie van de boelende speelfilm. Deze slechts verkrijgbaar is door zich deze
liedjes zong, begeleid door een sextet kleurenfilm heeft haar wereldpremière be- elementen ln te denken als een industrie,
onder leiding van Enrico Neckhelm. leefd op het filmfestival van Cannes en De Fransman Francois Reichenbach heeft
Een aantal liedjea werd apeciaal voor ze betekende toen een verrassing Uit de met ..FAmerique lnsolite" een film ge-
Annette Roco geschreven. De NCRV 18.000 meter film. die Reichenbach heeft maakt waarin het Franse esprit ln de
zendt dit programma vanavond uit opgenomen, componeerde hy een opval- vormgeving wedijvert met de soms keihar-
Nederland I 10.4» au* lende viste op Amerikanen, namelijk door da stoer van de opnamen.
Joe Andy kreeg
sabel in zijn kin
DEN HAAG (ANP) De Nederlandse
circusartiest en Internationaal befaam
de jongleur en equilibrist Joe Andy,
heeft xaterdagmiddag bij zijn eerste
optreden In circus Boltlni een sabel in
sljn kin gekregen. Hij moest hevig
bloedend naar een ziekenhuis worden
gebracht, waar de diepe snijwond werd
gereinigd en gehecht.
Door wijzigingen ln het Nederlands-
Hongaarse programma, dat circus
Boltlni het komende seizoen in Neder
land en België brengt, was er ruimte
gekomen voor Joe Andy, de 39-jarige
Hagenaar, die met een dolk in zijn
mond op de punt ervan een sabel in
evenwicht houdt, terwijl hij 'n lood
rechte ladder beklimt en afdaalt. Bol
tlni contracteerde Joe Andy voor de
gehele tournee.
Zaterdagmiddag trad de artiest voor
het eerst op. Bij de afdaling van de
trap remde hij, naar hij meedeelde,
waarschijnlijk door de voor hem Afrika
Haagse
Comedie
maakt
ernst met
auteur
In het paasweek
einde heeft de
Haagse Comedie
de eerste voorstel
lingen gegeven van
„De Duns van Ser
geant Musgrave"
door John Arden,
de 37-jarige En
gelse architect
toneelschrijver, die
reeds een tiental
stukken op zijn
naam heeft, maar
in Nederland nog
niet werd gespeeld.
Dit stuk is ge
schreven in 1959,
het is in een Ne
derlandstalige ver
sie in Antwerpen gespeeld, met
onder anderen Shireen Strooker en
Lex Sell oor el; de rechten van het
stuk hebben een aantal jaren bij
toneelgroep Theater berust; nu is het
dan terechtgekomen bij de Haagse
Comedie, die daarmee de eer toe
komt ernst te maken met een auteur,
die alle serieuze aandacht waard is.
Het werk van Arden is immers van
hoge kwaliteit. Op de foto: Ko ran
Dijk in een scene met Annie Leen
ders (links) en Ingeborg Elsevier.
vreemde omgeving, te sterk af. Daar
bij schoot de vlijmscherpe sabel van
het puntje van de dolk. De artiest kon
door een snelle reactie voorkomen, dat
hij de sabel ln zijn ogen of in zijn hals
kreeg, 's Avonds voelde hij zich goed
en zeker genoeg om zijn nummer op
nieuw te brengen.
Joe Andy geniet internationale be
faamdheid met zijn nummer. Sommi
gen vinden zijn circusnummer te ge
vaarlijk. Zo werd zijn medewerking
aan programma's ln sommige steden
op de Philippijnen en in Japan gewei
gerd. Hij trad ook op in Portugal.
Engeland.
