ook
BEAT OP LEIDATO
VOOR
JOU
KORT
DANSEN
BIJ
FLITSLICHT
FLYING BIRDS
--3IEÏHEIN
öe kRAntentuin
op de ionen
van de
OPROEP
AAN
SCHOLEN
LOPEND VUURTJE....
OVER POSTZEGELS
NIEUWE
RAADSELS
PENNEVRUCHTEN VAR JONGE LEZERTJES
PAGINA 8
DE LEIDSE COURANT
ZATERDAG 25 FEBRUARI 196
Vrijdag 3 maart zorgt Foto Mieloo uit
Lisse voor een spectaculair evenement in
de beatwereld. Wanneer daar in het patro
naatsgebouw „The Flying Birds" voor de
pop-muziek zorgen, krijgen zo'n 75 tot
100 „paartjes" de gelegenheid met door
genoemd bedrijf uitgeleend filmmateriaal
foto's te schieten in de zaal. Inschrijven
moeten de beat- en foto-minnenden even
wel in de winkel van Foto Mieloo in Lisse.
Per persoon krijgt men twaalf lampjes
aangeboden om daarmee in de zaal te
flitsen. De beste foto, die op vrijdagavond
Davy Jones' ..You go your way" ook
al een bestseller. Na uitzending In Moef
Ga Ga vlogen de platen over de toon
banken.
David (Mrs. Applebee) Garrick ls op
11 en 12 maart in ons land voor tv-op-
namen en optredens.
Johnny Lion speelt met Ko van Dijk,
Linda van Dijk en stunter Hans Blaauw
een rol in gangsterfilm van Pim de la
Parra. Deze zomer nog in première, deze
rolprent.
Rob de Nijs hoopt zo gauw mogelijk
een geweldige carrière op te bouwen in
Duitsland.
3 maart wordt gemaakt, wordt bekroond.
Materiaal na afloop uiteraard inleveren
Op maandag 6 maart zijn alle foto's ont
wikkeld, zo wordt verwacht.
Foto Mieloo uit Lisse en „The Flying
Birds" onderhouden in zekere zin connec
ties, wanneer je 't goed beschouwt. Immers,
basgitarist Hans de Koker van The Flying
Birds is werkzaam bij dit fotobedrijf! Voor
wie het nog niet wist: de andere vogels
zijn Ko van Berkel (orgel-zang), Ben de
Bruyn (solo-zang) en Kees de Bruyn
(drums)
De plaat van The Flying Birds is opge
nomen, dat wel, maar is nog niet in de
handel. „Plaat is niet commercieel en daar
gaat het tegenwoordig maar om", aldus
Birds-manager Co de Bruyn, die zich ook
wat meer gaat bemoeien met de fanclub
van de (bijna) Veense groep.
Of The Flying Birds in bovenstaande
samenstelling blijven optreden, is ook al
niet meer zo zeker. Immers, oud-Motion
Rob van Leeuwen is op zoek naar een
pianist voor de door hem samen te stellen
nieuwe combo. Of Ko van Berkel die pia
nist wordt, was bij het ter perse gaan van
deze rubriek nog niet helemaal in kannen
en kruiken.
Herman Batelaan, vorige week door de
jongens uit zijn stal in het hemd gezet en
in de steek gelaten, schijnt overigens ook
weer eens zijn voelhorens in de Veen te
hebben uitgestoken.
En dan is er van die samenwerking tus
sen The Flying Birds en Tony Light, de
Leidse zanger, op het allerlaatste moment
toch niets terecht gekomen. Financiën schij
nen wel een heel belangrijke rol te hebben
gespeeld.
Wanneer van 3 tot en met 11 maart in de Leidse Stadsgehoorzaal
middenstandstentoonstelling LEIDATO wordt gehouden, komen tien
en twens in de avonduren in het nabij de gehoorzaal te verrazen b<
paleis evenefens aan hun trekken. Immers, niet minder dan zeven p*
groepen zullen hiervoor zorg dragen, The Namby Pambys, de Mo
piepers, The Keystones, Vijf voor half zes, All or Nothing en Nou
houden de Leidse kleuren hoog, terwijl The Blue Birds uit Den Hj
de vreemde eenden in de tentoonstellingsbijt zullen z(jn.
THE KEYSTONES beat In eigen Sleutelstad
Ronnie Tober, net terug van
een optreden in Polen, is een
van de vele artiesten, die te
gast zullen zijn op de volgende
week te openen middenstands
tentoonstelling „Leidato" in de
Stadsgehoorzaal. Dat de bijna
22-jarige zanger als een ko
meet omhoog schoot in het Ne
derlandse lichte-muziek-firma-
ment is een ieder wel zo lang
zamerhand bekend. Zei Ronnie
n& zijn optreden in de „Vuist"
van Duys in 1963, n& de Slees-
wijk Revue, ni tal van radio-
en tv-concerten, shows met pu
bliek en grammofoonplaten
„Ik wist niet wat me over
kwam!" En: „Ik had in Ame
rika al een paar plaatjes ge
maakt en dacht: nou ja, leuk,
ook een opnametje maken in
Nederland".
De Ook-voor-Jou-redactie is voornemens een
keer in de maand een aflevering te brengen
voornamelijk samengesteld uit schoolbladen.
Wij verzoeken dan ook de schoolbladredacties
uit Leiden, Bollen- en Rijnstreek om regel
matig hun schoolbladen naar ons toe te sturen.
Adres: Ook-voor-Jou-redactie, Papengracht 32,
Leiden.
VAN NIETS naar zeventienInderdaad, de nieuwe
hit van The Shoes: „Na na na", stond binnen .een week
op de zeventiende plaats in Veronica's top veertig. Aan
die situatie is inmiddels vandaag al weer een wijziging
ten goede gekomen wanneer je deze rubriek leest. Is
dé hit van de maand. Althans, dat zeggen de Insiders
van deze nieuwe van The Shoes, die ook nog geweldige
verkoopcijfers haalden met „Standing and staring".
Prettig in een jaar waarin Je je eerste lustrum viert!
HET EERSTE LUSTRUM gaat met Pasen ook vieren
dancing „Groenendijk" in Hazerswoude. Op Eerste
Paasdag willen de bestuursleden van deze dancing een
groots festijn op stapel zetten.
„TOTAL LOSS" is de naam van een beatgroep uit Lei
den, die nog wel niet zo'n bekende klank heeft, maar
veel beloften in zich schijnt te verschuilen.
BEST VERKOCHTE platen in het lichte genre in de
Leidse grammofoonbiz waren de afgelopen week die
van de Rolling Stones, The Monkees en Boudewyn de
Leidse beatgroep Nou heeft bij Bovema een plaat
opname gemaakt. „Zal binnenkort op de markt komen"
aldus manager Henk Verhoogt.
w -J» ft
De hersenschudding van Kees van Haasteren beterde
voorspoedig en z'n gebroken been, dat in gips zat, moest
langzaamaan genezen. Om de beurt kwamen de jongens
van de „vijfde" hem opzoeken. Dan werd er gepraat over
het schoolwerk dat steeds moeilijker werd en natuurlijk
werden de kansen om over te gaan naar de „zesde" ook
besproken. Kees zelf had er een hard hoofd in. „Minstens
6 weken in de gips" hadden z'n medepatiënten gezegd.
Nou zeg, zes weken, geen lessen kunnen volgen dat zou
even een achterstand geven. De jongens boden al aan om
een reken- en taalboek mee te brengen, dan kon hij in
het ziekenhuis alvast wat oefenen. Maar dat ging niet.
„Voorlopig geen denken aan", had de zuster gezegd,
want eerlijk gezegd was z'n hoofd nog net een draaitol,
zelfs als hij een paar bladzijden probeerde te lezen. Dan
zat Kees diep in de put. Zou hij echt „de vijfde" nog eens
moeten overmaken?
PLANNETJE
Als mynheer v. d. Helm bij hem op bezoek kwam, dan
werd hy een beetje opgevrolijkt.
„Maar Kees, we hebben de paasvakantie nog helemaal
voor de boeg. Doe nu maar goed wat de zuster en de
dokter zegt, je zal zien, dan ben je in de vakantie vast
thuis en dan kom ik je elke dag bijwerken".
„Ja mijnheer, dat zou pas fijn zijn. Komen Plet en Hein
dan ook mee
„Nee, tenminste als de rapporten voldoende zijn mogen
ze naar „De Vernelsberg", een boerderij in Limburg".
„En als m'n been dan na de vakantie nog in het gips
zit, dan kan ik immers nog niet naar school".
„Jongen, ik heb een plannetje. Als de dokter het dan
goedvindt, ry je elke dag met mij mee naar school. Je
VERRASSING
Na zo'n bezoek was Kees weer opgemonterd, maar
's avonds klaagde hij weer over die nare hoofdpijn,
't Leek wel of met het mooie voorjaarsweer ook de kwa
len van Kees opknapten. Hij begon er beter uit te zien,
had minder hoofdpijn en toen op een dag kwam de grote
verrassing. Het gips werd losgeknipt, het been werd
onderzocht en „ja heus", z'n been werd in een metalen
gleuf gelegd. Nu moest hij z'n knie af en toe buigen en
strekken. Dat was eerst pijnlijk maar het werd steeds
beter en toen was alles gauw bekeken. Kees mocht naar
Het nieuwtje werd spoedig in de klas bekend en als
mijnheer v. d. Helm de jongens niet had tegengehouden,
zouden ze warempel die middag allemaal op bezoek zjjn
gegaan. Maar dat ging nu eenmaal niet.
TEVREDEN
Thuis kreeg Kees een mooi plaatsje voor het raam en ja
hoor, daar kwam „de fietsende vijfde" luid bellend langs
het raam, zwaaiend met armen en benen.
,,'t Zou eeuwig jammer zijn als Kees niet met die jon
gens mee naar „de zesde" kon gaan", zei moeder Van
Haasteren, ook alsmaar terugzwaaiend.
De jongens van „de vijfde" en natuurlijk ook Piet-Hein
waren in die weken weer flink vooruitgegaan. Mijnheer
was tevreden, meer dan tevreden. Die slome Hein was
echt ijverig geweest en die slordige Piet stukken netter.
De rapporten waren zeer goed en voor bijna alle jongens
zat er een grote kans voor „overgaan" in. Behalve Kees
dan, die geen rapport gekregen had, maar blaakte van
ijver om de boel in te halen.
Piet en Hein mochten naar oom André en tante Joke
op „De Vernelsberg", dat hadden ze echt verdiend.
Heerlijk, twee weken geen sommen, taal, huiswerk,
franse woordjes. Nee fijn spelen, stoeien, draven, fietsen
en alles bekijken.
ALS]
zamelt, ben je zeker
al eens op enige zeer
prachtige postzegels uit
de vorige eeuw gestoten
en wel op die, waarop
de namen Thurn en Taxis
stonden. Indien jullie je
dan met verwondering
afgevraagd hebben,
waar deze heel vreemd
klinkende landen zich op
de landkaart bevinden,
dan zullen wij je hierbij
even uit de droom hei-
De beide „landen" be
staan n.l. niet. Thurn en
Taxis zijn namen van 'n
oud grafelijk geslacht
uit Italië. De graven
Thurn en Taxis waren
zeer zakelijke heren, die
vele postwegen hebben
opgericht. Reeds in 1460
opende graaf Roger de
postweg tussen Tirol
Italië. Dat ■Mfli
gin van een postbevorde-
rlngsmonopolie wat
een lang woord hè? dat meer dan
400 jaar lang de posterijen in Eropa be
heersen zou. (Een monopolie is 'n soort
alleenrecht, dus een recht, waar een an
der met z\jn vingers af heeft te blijven).
PAS de Franse Revolutie heeft aan
het einde der 18de eeuw die post-
macht verzwakt, doordat verschillende
Europese staten een eigen postwezen
gingen oprichten, zodat er ten laatste
nog slechts enkele staten overbleven,
die gebruik maakten van die grafelijke
Italiaanse postdienst. In 1850 maakte
<Oo<<)
het be-
het land Würtemberg zich los van
grafelijke posterij, maar moest daarvoor
aan de graaf één millioen mark betalen.
Pruissen was het laatste land, dat zich
vrijkocht van het Italiaanse postbedrijf.
Dat kostte dit land tussen de vijf en zes
millioen marken.
Die Italiaanse grafelijke famile heeft
dus gedurende honderden jaren een
hoogst winstgevend bedrijf uitgeoefend
in de geschiedenis van het Europese
postwezen.
In elk van de volgende regels is
een boom verstopt:
Jacob erkende zijn fout.
Er ligt veel rommel in de la.
Ik wil graag spelen.
De notenboom is omgewaaid.
Wel, staat dat boek u aan?
Waarom geven witte schapen
meer wol dan zwarte schapen?
Ik ben vijf letters groot,
Mijn laatste vier zijn rood
Soms ben ik lang, soms ben ik
Voor alle mensen steeds gezond.
Oplossingen insturen aan Tan
te Jo en Oom Toon, Krantentiiiii,
Leidse Courant, Papengracht.
Denken jullie aan 15 cent post
zegels op een briefkaart?
gerangschikt door jullie oom Toon
Elleke Kwakkenbos, Nieuwkoop. Je
kaart met de goede oplossing kwam te
laat in ons bezit. We hopen dat je nog
vaak met ons meedoet. Afgesproken
Elleke!
Anja Visser, Leiden, vertelt ons een
sprookje:
„VINGERTJE LIK"
Weten jullie wie Vingertje Lik is?
Dat is een prinsesje.
Weten jullie, hoe het kwam dat het
prinsesje zo genoemd was?
Nee? Nee? Ik zal het jullie vertel-
Op een dag lag het prinsesje tn
haar bedje. Ze deed haar middagslaap
je. Maar slapen kon ze niet, want ze
dacht maar aan de kok, die in de keu
ken een taart aan het maken was.
Daar hoorde ze
„Knecht, ga jij t
en vraag wat voo
ben, dan
de kok zeggen:
ren naar de koning
taart hij wil heb-
die tijd even een
pak bakmeel halen".
Het prinsesje dacht: „Als die twee
weg zijn, krijg ik mooi de kans om
te kijken of er in de keuken nog iels
te snoepen valt".
Zo gezegd, zo gedaan. Toen de kok
en de knecht weg waren, kroop het
prinsesje uit bed; ze ging de kamer
uit, de keuken in en wat zag ze daar?
Een grote bak met deeg. Ze liep er
naar toe om er een likje van te nemen,
maar... pats daar viel ze in het deeg.
Onder de hand waren de kok en de
knecht weer teruggekomen en gingen
vlug aan de slag. helemaal niet mer
kende dat het prinsesje in het deeg
zat. Alles werd in een grote vorm ge
daan en in de oven gezet. De oven
stond gelukkig met een kleine vlam.
Toen de koningin na een uurtje het
prinsesje uit bed kwam halen, werd ze
wit van schrik, want wat zag ze?
Het bedje was leeg. Het droeve nieuws
was al gauw het hele paleis door be
kend. Iedereen ging aan het zoeken,
zelfs de gasten kropen over de vloer en
zochten in alle hoeken en gaten.
Eindelijk zei de kok: „Laten we
maar gezellig gaan zitten en er niet
meer aan denken, misschien komt ze
vanzelf terug of ls ze zich gaan ver
stoppen in de tuin. Voor de gasten heb
ik nog een verrassing. Ik kom zo te
rug".
Vlug ging hij naar de keuken en
haalde een reusactig grote taart te
voorschijn. Maar. wat hoorde hij
daar? Het leek wel huilen.
H(j bracht de taart naar de zitka
mer. Ook de gasten hoorden het huilen
en ook een stemmetje: „Laat mij er
uit".
Het was ineens doodstil in de kamer
toen de koning zei: „Maak voorzich
tig de taart open, dan zien we gauw
genoeg wat er in zit".
Het gebeurde en wie kwam er uit'
Het prinsesje, met rood betraEinde
wangen en vol tttart.
„Je hebt zeker weer gesnoept?"
vroeg de koningin. „Weet je wat? We
noemen je voortaan Vingertje Lik".
Leo van Schagen:
CARNAVAL
Op een morgen was ik vroeg wakker
eu dacht na, wat ik die dag zou doen.
Opeens wist ik het. Hoi! Carnaval! Ik
ging naar mijn kast en pakte een doos
met allerlei gekke spullen. Ik pakte
een masker en een lange jas, een heel
lange. Nu was ik verkleed als fakir
gekke dingen aan en
beneden, naar mijn zusje
mijn twee andere broer-
r vader en moeder. Wat
Het hele huis stond in-
op stelten. Het was pas half acht
We gingen eerst eten en toen naar
school. Toen ik uit school kwam ging
ik nog wat fietsen en met de boerderij
spelen. Mijn oma en tante waren er de
liele dag. We hebben fijn carnaval ge
vierd en ook nog een paar spelletjes
gedaan.
TANTETJE SPELEN
Ans, Els en Irene gingen tanteje spe
len. De poppekinderen liggen ieder in
hun eigen bedje en slapen vandaag
heel erg lekker.
Daar komen de tantetjes. Ze komen
kijken hoe het met de kindjes is, maar
de kindjes slapen nog. dus gaan ze
zachtjes naaï de kamer. Daar horen
ze een kindje huilen. Ze vlogen alle drie
op en Ansje haalde haar kindje uit
bed. De andere kinderen werden ook
wakker en riepen: „Mamma! Mam-
De kindjes werden nu aangekleed.
Wat hadden ze een plezier. Het kind
je van Irene zat maar treurig te kijken.
Ik deed nog s
ging zo na
Petra en n,
tjes. Ook
schrokken
Ze vond het akelig om aangekleed
te worden, dat wou ze zelf doen. De
moeder troostte haar.
„Je bent nog veel te klein. Je doet
alles verkeerd aan en dat is toch te
gek".
De kinderen waren klaar.
„Laten we nu thee gaan zetten, dat
smaakt lekker", vond Ans.
„Huuuuu! Daar gaat de fluit al".
Toen de thee op was zei Irene: „Wil
len we naar het bos gaan wandelen?"
„Goed, maar eerst nog een kopje
thee. Zeg, Els, suiker of geen suiker?
O, ik dacht dat jij nooit suiker in je
In het bos was het heerlijk.
„O, kijk een eekhoorntje, en daar
ook een vogelhuisje en hier is nog een
paddestoel".
Wat is het hier leuk.
Wlm Nietshoven:
IETS OVER MIJN LEVENTJE
Ik ben geboren in 1957. Toen ik één
jaar was. kon ik lopen. Als mijn moe
der in de keuken pannekoeken aan het
bakken was, dan liep ik achter haar
aan en kreeg dan af en toe een stukje.
;<f|
Hap! Hap! Was het gauw op.
Toen iknzes -jaar was-mocht lk if
myn oom en tante logeren. Ik ben
een week geweest. Dat was leuk. Mb
oom was jager en bracht wel eeu»
aan de muur en op de tafel en i
schoorsteen staan opgezette diere*
die hij zelf heeft geschoten, zoals ee
hermelijn, een das, een eekhoorn t
ook een wezel. Mijn tante helpt bij ht
opzetten van de dieren en ik moet
ook meehelpen.
Ze hebben een nest met acht Jong:*
jachthonden en de grote jachthond -v
de moeder.
Ik mocht wel eens mee op jactl
Dan jaagden we op hazen en konjjne:
Ik mocht ze dan in de weitas stoppe:
Toen ik acht jaar was, mocht ik lo
geren bij oom Piet, die bij de rijksp-
litie is. Ze hebben daar een zwemba-:
je in de tuin en als het mooi wee
was, mocht ik er de hele dag in bli j
ven. Lekker water was het!
's Avonds kregen we wel eens slaa:
jes met tomaten. Ook lekker!
In de tweede klas had ik een leuk
juffrouw. Ze is getrouwd en heeft ee:
baby gekregen. Ze komt eens een kee
op school met de baby.
Nu zit ik in de derde klas en das'
is het ook leuk. We krijgen ook hui?
werk en we hebben nieuwe schrifte:-.
gekregen voor huiswerk taal.
Ook ga ik dikwijls naar mijn omal
daar is het f(jn
HANS bezocht eens een rijstal.
Met grote belangstelling keek
hj) naar de prachtige, vurige rijpaar
den. „Ja, tegenwoordig ziet men bij
na alleen nog maar paarden op zulke
plaatsen. Immers, bjjna alle boeren
hebben hun trekpaarden verwisseld
voor traktoren. De paarden, die je
hier ziet zjjn niet alleen elegant
(mooi), ze zijn ook balletdansers".
„Hoezo?" vroeg Hans.
„117EL, ze staan immers net als
balletdansers op hun benen",
lachte vader „maar voor duizenden
en nog eens duizenden jaren terug,
toen de paarden nog zeldzamer
kwamen dan nu, leefden die dieren
veelal in moerassen, of liever i
vochtige, moerassige gebieden met
zeer drassige grond. En toen hadden
die dieren niet maar één teen, die
we nu hoef noemen, maar meerdere
tenen om niet in de moerassige bo
dem te verzinken, 't was toen dus
nog een veelhoevig dier. Maar veel
en veel later werd het een steppen-
dier. Z'n buitenste tenen schrompel
den in, totdat alleen de middelste
teen als hoef overbleef met een
stevige sterke nagel er om heen,
waarop 't eigenlijk loopt".
