Liefdesbekentenissen",
Burenprovocerend stuk dat
dieper graaft dan zwart en wit
Discriminatie
onder het
ontleedmes
w
rink-
er
een langgerekte driehoék
PAGINA 2
RE LEIDSE COURANT
DONDERDAG 23 FEBRUARI 1987
Nota's en
standpunten
TOEN bij prof. Zyistra de nota's
van verschillende pressiegroepen
binnenstroomden,
de nota's van de pressiegroepen
onverbiddelijk door in het geding zijnde
partijen aan de publieke opinie als
„onverantwoordelijk progressief" of
„verstokt conservatief" zal worden
voorgesteld.
Ergens blijkt juist op dit punt, dat de
toekomst van een Stichting van de
Arbeid er nog een met weinig perspectief
3 zijn memorandum
over de hoofdpunten in feite al onderweg
naar de voorzitters van de „grote"
Kamerfracties.
Daarmee is het leven van die nota's
niet geëindigd: in de Kamerfracties j onderneming betrof, speelt in elk geval
zullen ze een rol van betekenis deze belangrijke kwestie bij de formatie
kunnen spelen; bij de omzetting zelf een rol van betekenis. Het
Tv-spel met Els van Rooden en Donald lones
van memorandum-Zijlstra
regeringsprogramma zullen ze op
hoofdpunten en details van invloed
kunnen zijn en zit er weer een nieuwe
regering in het zadel, dan zullen de
pressiegroepen zeker niet nalaten om
welke politieke samenstelling 't kabinet
ook krijgt zijn beleid te toetsen aan
de inzichten zoals die in hun nota's van
21 of 22 februari werden vastgelegd.
Met alle respect voor andere nota's:
de twee belangrijkste zijn toch wel die
van de vakcentrales en van de
gezamenlijke werkgeversvèrbonden. In
deze twee stukken valt één verschil
direct op: terwijl de werkgevers voorop
stellen het stimuleren van economische
groei met vermijding van inflatie,
beschouwen de vakcentrales dit kennelijk
als een vanzelfsprekendheid, zij leggen
veel nadruk op belangrijke structurele
wijzigingen in de onderneming en op
verdere verbeteringen van de positie
van de werknemers na het weer stabiel
maken van de werkgelegenheid.
JAmmer vinden we het, dat de beide
belangrijkste competenten er niet in
geslaagd zijn één gezamenlijk stuk voor
(in)formateur en politieke partijen te
ontwerpen. Zo'n stuk zou natuurlijk een
groot aantal tegenstrijdige wensen
onaangeraakt moeten laten. Maar het
zou de instanties, die straks moeten
beslissen over het beleid een inzicht
gegeven hebben over de mate waarin
het bedrijfsleven gezamenlijk, of in grote
lijnen eensgezind, de oplossing van
bepaalde economische vraagstukken en
sociale wensen ziet.
Nu is het gevaar groot, dat de nieuwe
regering hoe ze ook samengesteld
moge worden aan de hand van
memorandum raakt trouwens ook andere
in een of meer van de nota's uitgewerkte
punten aan.
Naar onze mening begint de nieuwe
regering niet goed, wanneer ze in haar
algemene programmering een aantal
andere zaken waarover dezer dagen bij
voorbaat reeds haar aandacht gevraagd
is, onvermeld zou laten.
We denken dan bijvoorbeeld naar
aanleiding van' de nota van de
vakcentrales aan: meer harmonisatie
in de financieel-economische en sociaal-
economische politiek van de Euromarkt-
landen, maatregelen tegen grond-
speculatie, vereenvoudiging van het
stelsel van de sociale verzekeringen,
verbetering van pensioenstelsels, reële
maatregelen voor de bezitsvorming. Uit
de werkgeversnota springen direct naar
voren de herstructurering van Neder
lands bedrijfsleven; het investerings
probleem; de omvang van het beroep
van dè overheid op de kapitaalmarkt
de prijspolitiek in haar relatie tot de
loonmaatregelen.
Deze greep blijft enigszins willekeurig.
Want leest men beide nota's na, dan
frappeert het hoeveel punten impliciet
of expliciet toch in beide nota's worden
aangevoerd. En dan rijst nogmaals de
vraag waarom een gezamenlijk stuk
uitgebleven is.
Of komt dat toch, omdat het bedrijfs
leven toch te veel raakpunten met de
politiek heeft?
Maar hoe dan ook: we voelen ons
gesterkt in onze overtuiging, dat de
manier waarop Nederland aan zijn
parlement of minister-president komt
voor de naaste toekomst niet de meest
belangrijke kwestie voor ons aller wel
zijn is.
Soekarno buitenspel, maar nog niet uitgespeeld
a! is hij van alle feitelijke macht beroofd;
hij is tenslotte toch president gebleven.
Het is denkbaar dat hij ook deze titel
verliest, als het Volkscongres volgende
maand bijeenkomt. Soekarno is iemand
die het spel kent en het ook volkomen
beheerst. Hij weet hoever hij kan gaan.
Hij beseft dat hij niet van de ene dag op
de andere van „vader <^es vaderlands" tot
„landverrader" gedegradeerd kan wor
den en hij is ervan op de hoogte dat hij
in grote groepen van de Indonesische be
volking openlijke en geheime steun ge
niet. JDat \yeten zijj^ tegenspelers ook.
Dit zijn de elementen gèweest vkn het
spel, dat nu als resultaat heeft, dat hy
alle feitelijke macht aan Soeharto heeft
overgedragen met behoud van de titel
president en waarschijnlijk van het
recht om uiteenzetting van de stand van
zaken te verlangen. Soekarno is, zoals ge
zegd, nog niet uitgespeeld. Hij kan zich
zoals de zaken nu staan, terugtrekken in
de toren van zijn presidentschap en daar
de kansen berekenen om terug te keren:
hij kan het spel in beperkte vorm blijven
spelen.
Op Soeharto en de zynen rust de zeer
zware taak om voorlopig orde te stellen
op 's lands zaken. Daartoe zullen z«
popolaire maatregelen moeten neme:
zich dus aan allerlei kritiek bloot kunnen
stellen. Men moet zich afvragen of dit
een ideaal vooruitzicht is voor een rege
ring, waarop zulk een zwaar militair
stempel gedrukt is. Het leger is, dat mag
tenminste aangenomen worden, opgetre
den als redder van het land. Dat houdt
bepaald niet in, dat het leger daarom
ook een permanente bydrage in het re
geringswerk moet blijven leveren: dat is
namelijk zijn taak niet.
In het algemeen kan gezegd worden dat
ook voor tal van Indonesiërs een blijvend
miltiair Yégihie geen" 'kaïTókkelijk 'foe-
komstbeeld is, zonder dat zij evenwel
een onmiddellijk alternatief- weten. De
demooratie in zijn westprse vorm wordt
in het algemeen minder geschikt geacht.
De voorkeur van sommigen gaat uit naar
een regime zoals dat van Ajoeb Khan
Pakistan (democratische ontwikkeling
van onderaf), anderen bepleiten een „In-
donesiche oplossing", wat dat dan ook
zijn moge. In ieder geval zijn er onder
de oude en jonge generatie voldoende ci
viele specialisten om het land in regeer-
bare staat te houden.
GEEN MOOI
WEER MET
3100 GULDEN
GESPEELD
(Van o
e correspondent)
TERNEUZEN Gisteren lag in Ter-
neuzen (althans aan de Van Steenber
genlaan) het geld voor het oprapen,
's Morgens om acht uur vond de heer H.
uit de Geraniumstraat een bedrag van
582,50 gulden aan bankbiljetten.
Hij bracht het naar het politiebureau
en onmiddellijk werd een onderzoek in
gesteld naar een eventuele diefstal. Het
eerste resultaat van dit onderzoek was
een „buit" van 625 gulden, die de agent
op straat vond. De man kon voor de wa
gen van de gemeentelijke reiniging nog
net een briefje van tien gulden weggris
sen en toen men in de wagen zelf ging
I kijken, vond men er nog enkele ge-
j scheurde bankbiljetten.
Even later kwam mevrouw G., die
aan de Van Steenbergenlaan woont,
een bedrag van 110 gulden op het poli
tiebureau. Toen ging zo ongeveer de hele
straat zoeken. De schooljongen F. Schee-
Ie kwam met een bedrag van 1720 gul
den bij de politie aandragen, het werd
alles bij elkaar gescheurde biljetten
meegerekend, die Inmiddels op de bank
ter omwisseling zijn aangeboden
gulden.
Het politieonderzoek wees uit, dat
oude man 's avonds tevoren menings
verschil had gehad met zijn familiele
den. Hij had gezegd, dat zij met zijn
geld geen mooi weer zouden spelen
dat hij het dan nog liever op straat
gooide. Dat had hij dan ook prompt ge
daan. Of het gevonden geld het totale
bedrag is, dat de man heeft weggegooid
is nog niet bekend, want de oude baas
weigert een verklaring af te leggen.
NEDERLAND I
STER
Reclameuitzendingen
om 18.55, 19.56 en 20.1
uur)
NTS
18.45 uur:
Pipo de clown
18.50 uur:
Nieuws in het kort
'1.00 uur:
De Verrekijker, inter
nationaal jeugd jour -
Mensen in de sport
20.00 uur:
Journaal
KRO
20.20 uur:
Concert door het Am
sterdams Kunstmaand
Orkest
20.55 uur:
Over discriminatie in-,
leiding voor t.v.-spel
HILVERSUM I
AVRO
20.05—22.30 uur:
Concert door het Resi
dentie Orkest
22.5523.55 uur:
t Mag geen naam,
hebben, cabaretpro
gramma
21.00 uur:
Buren, t.v.-spel
22.00 uur:
Brandpunt, actualitei
tenrubriek
22.45 uur:
Tweede journaal
22.50 uur:
Pauze
TELEAC
23.00 uur:
Automatisering (3)
23.30 uur;
Sluiting
NEDERLAND II
STER
Rcclameui tzendingen
om 20.01 en 22.10 uur)
NTS
20.00 uur:
Journaal
AVRO
20.05 uur:
Run Buddy run, t.v.-
serie
20.30 uur:
Wij willen wel een:
weten, vraaggesprek
HILVERSUM II
NCRV
20.10—20.35 uur:
De familie Leenhouts.
serie-hoorspel
20.35—22.00 uur:
Operette-klanken
22.45—23.15 uur
Concert door Hongaar
se organist Endre Ko-
21.20 uur:
Wat la eer, wat le
ven?, film
NTS
Dichterbij, religieuze
rubriek
23.00 uur:
Sluiting
T.V. morgen
NEDERLAND I
NTS/NOT
10.20 uur:
wy gaan op reis (2)
10.45 uur:
Maatschappelijke oriën
tatie
11.10 uur:
Beeldverhaal van de
kerk (2)
11.35 uur:
Walter and Connie,
Engelse les
12.00 uur:
Sluiting
RADIONIEUWSDIENST
HILVERSUM I: 7.00,
8.00, 11.00. 13.00, 16.00.
18.00, 20.00, 22.30, 23.55
HILVERSUM H: 7.00
7.30. 8.00. 8.30. 12.30. 19.00.
22.30. 23.55
Radioprogramma
AVRO: 11.30 Opel
James Saunders.
HEDENAVOND
HILVERSUM I (402 1
gltari:
Zendtijd pollt. partijen, 18.30 moderne
J8 5g Gesproken Muzikale aanwinsten
19.05 Sitar: HILVERSUM II (298 m) KRO:
AVRO: 20.00 Nieuws,
Nieuws, actual., 22.55 Gram. 23.55 Nieuws.
HILVERSUM II (298 m) NCRV: 18.10 Sport-
(Van onze omroepcorrespondent)
HILVERSUM De auteur James
Saunders, stelt in zijn stuk .Buren"
(Neighbours), dat de KRO-televisie Spijkerhard
ik je de kamer uittrappen". De neger
antwoordt: „We staan nu quitte u
met uw vooruitstrevendheid en ik met
mijn impulsieve neigingen". De neger
verwijdert zich maar komt even later
terug en klopt weer aan de deur.
Langzamerhand groeit nu een dialoog
naar het hoogtepunt.
de orde. Echter op een wijze, die
veel dieper graaft dan de .normale"
controverse tussen het blanke en zwar
te ras. Het is als het ware een bij
zonder provocerend stuk, waarin de
begaafde actrice Els van Rooden de
jonge blanke vrouw speelt en Donald
Jones de gekwetste neger. Beiden be
wonen kamers bouen elkaar (n een
moderne flpt en hebben elkaar nog
nimmer ontmoet.
Op een avond als de stille en terugge
trokken jonge vrouw verpozing zoekt
in een mooi boek treedt plotseling de
neger binnen. De jonge vrouw, die
voor zichzelf geen onderscheid maakt
tussen beide rassen, gaat echter spoe
dig beseffen, dat ze onwetend wel dis
crimineert. De neger daagt haar uit
door zijn tartende optreden en de boos
aardige vragen. Hij neemt plaats in
haar schommelstoel en eet al pratend
de koekjes op. Hij drijft als het ware
dit spelletje op de spits door de jon
ge vrouw zo uitdagend mogelijk toe
te spreken. Hij wil van haar de om
gangsregels van de blanken leren en
noemt de negers grote domme kinde
ren. De wereld is onrechtvaardig te
genover kleurlingen, zegt hij uitdagend
en vraagt terloops waarom zijn gast-
vrouwe haar deur niet open laat staan.
Dat deed de oude mevrouw Watson
(een blanke) beneden ook, maar daar
gruwt hij van, want ze kookt soep
van oude beenderen. Die lucht vindt
hij walgelijk.
Even verwijdert hij zich om een plaat
van Scarlatti te halen en onder de
klanken van deze prachtige muziek no
digt hij de jonge vrouw uit om met
hem naar bed te gaan. Immers zo zou
ze kunnen bewijzen geen vooroordelen
te hebben tegen het zwarte ras. De I
gastvrouwe, die met nauw verhulde
angst deze ontwikkeling heeft voor
voeld. wordt vreselijk boos en zegt I
gegriefd: ,,Als je
Het komt ons voor dat dit spijkerhar
de stuk van Saunders niet zal nalaten
een diepe indruk op de kijkers te ma
ken. Hier geen ontmoeting tussen twee
rassen, die in een goedkoop „gevalle
tje" eindigt, maar een tweespraak
waarin met een ontleedmes de discri
minatie in al haar verschijnselen tot
op het merg wordt blootgelegd. Els
van Rooden ontwikkelt in haar rol van
de jonge vrouw al haar talenten in
een scala van gevoelswaarden, die^ont-
roerend' is dank zijl Haar glanzend ac-
teervermogen. Ook haar tegenspeler
Donald Jones, dié1'door de eeiste maal
een grote rol in een dramaturgische
produktie speelt, verheft zich boven
het uitbeelden van zijn tekst. Met deer
niswekkende allure en een starre boos
aardigheid geeft hij een drastisch
beeld van de tot in zijn hart gekwetste
Opvallende regie
Opvallend is de regie van Paul Pou- rubriek,
wels, wiens tv-beélden en de mise-en- 19.10 Radio
scène meer betekenen, dan het plicht- r
matig registreren van hetgeen zich
tussen beide hoofdpersonen afspeelt.
Dank zij een weloverwogen dosering ^f^Grarn1' 23 M Nieuws3Cht C
van zijn bedoelingen, geeft hij de klj- veronica (192 m)": 18.00 Jukebox ver;
ker moed om zich tot het einde in te 19-°° Beatleshow, 19.15 Joost mag het
levmmdM.WMm.ituaH. PopilJÏ'maS^H-KToJ? aï°K
Als inleiding op dit tv-spel stelt de tot l.oo Voor dieren-' en andere llefht
pYaeses van het groot-seminarie War- BRUSSEL Ned. (324 m) I8.00 Niéuw-
mond W. de Graaff in een 5 minuten-
causerie de vraag aan de orde: „Ligt n
het allemaal niet zo zwart-wit?
Leenhouts, hoorspel, 20.35
22.00 Operettemuz., 22.15 y
Boekbespreking,
Nieuws, actual.,
mdprogr., 10.00 Niei
11.00 Voor de vrouw,
7 Voor land- en tuinb.,
14.00 Muziek kent geen
iekpl. Frans, 13.01
eten: pers. 13.05 Elpée,
22.00 de buitenl. pers
ilitelten, 17.
(192 m): 7.00 Gi
:kprogramma voor di
Lichte muziek. 16
Sorbet, 17.00 Nle
Pop-party.
Ned.
VRIJDAG
HILVERSUM I (420 VARA: 7.00 N
ochtendgymn., 7.23 Gram., 8.00 Nieuw
fl BÉT 9.35 Waterst:
21.50 Gitaarmuziek, Koffietijd, ll.oi
12.00 Lunchmuziek. 14.00 Matinee. 16.30 óevar.
progr., 17.00 Toppers van thuis, 17.30—18.00
itjplub.
0 Nieuw
13.20 Tafelm
Nws.
BRUSSEL Ned. (324 m):
Licht<
.02 Voor
:iek, 13.00 Ntei
Nieuws. 15.30 Liet
Lichte muziek, 17.00 Nieuws. 17.15 Lichte
ek, 17.30 Etnische muziek uit België.
(ADVERTENTIE)
1 blanke 1
EIGENLIJK zouden we hier iets over
de zes festivallledjes moeten schrijven
die,gisteren door Thérèse Stelnmetz wer
den gezongen. Maar we vinden dat niet
fair. In de opzet van dit jaar vormen
de kijkers, u allemaal dus, de jury en het
zou onbehoorlijk zijn om de jury te wil
len beïnvloeden.
Enkele losse opmerkingen: de keuze van
Thérèse lykt een goede. Zy maakt een
„fraai plaatje" en dat telt straks mee
in Wenen. Ze heeft bovendien een aan
trekkelijke stem en ze is voldoende
artieste om, welk liedje ook als eerste
uit de bus komt. voor een redelyke inter
pretatie te zorgen. Gisteren was dat er
nog niet helemaal, maar Wenen Is nog
betrekkelijk ver weg.
De „voorronde" leverde een aardige uit
zending op. ook al omdat Dolf v. d. Lin
den en zjjn mannen zo fyn muziek
maakten. Leo Nelissen (zonde van die
prachtige baard dat hij zo weinig op
t.v. komt) praatte de nummers vlot aan
elkaar.
Op „II" zagen we het NORV'se culturele
kykschrift „Kunstzinnigheden", gewijd
aan dezelfde pop-art die een paar uur
eerder op „I" ook al in Openbaar Kunst
bezit behandeld waren. Door deze unieke
coördinatie konden we de voor de
eeuwigheid geschapen meesterwerken
van Segal tweemaal zien. Heerlijk! In
„Kunstzinnigheden" werd o.m. Spoerri
nageaapt Het werk was niet bestemd
voor de eeuwigheid want het viel nog
tijdens de uitzending uiteen. Overigens
wel leuk, die pop, alleen moest Bemlef
er niet zo serieus over doen.
Res. Orkest voor
A VRO-microfoon
HILVERSUM Vanavond met een
onderbreking voor AVRO's kunstkro
niek „Land der muzen" onder redactie
van Johan van der Woude musiceert
in het radioprogramma van de AVRO
het Residentie Orkest onder leiding
van Willem van Otterloo met mede
werking van de beroemde violiste Ida
Haendel en het Groot Omroepkoor van
de NRU.
Het programma, dat ook stereofonisch
te beluisteren is, is de opname van het
concert dat op woensdag 22 februari
werd gegeven in het Kurhaus te Sche-
veningen. In tegenstelling tot hetgeen
in de omroepbladen is vermeld, wordt
niet Syntaxis II van Ton de Leeuw ten
gehore gebracht, doch wel als eerste
uitvoering in Nederland de Eerste
symfonie van Richard Rodney Bennett.
Daarna hoort men het Concert voor
viool en orkest opus 99 van Dmitri
Sjostakovitsj en psalm 100 voor koor
en orkest opus 106.
Ida Haendel, die soliste is in het viool
concert van Dmitri Sjostakovitsj be
haalde reeds op tienjarige leeftijd eer
gouden medaille als gevolg van haar
succesvolle studie aan het conservato
rium te Warschau. Nadat zij lessen
had gekregen van Simon Goldberg en
Carl Flesch, oogstte zij grote triomfen
op de concertpodia, in vrijwel alle lan
den van Europa en van Amerika
Hilversum I, 20.05 uur.
B. Buitendijk
stopt met
wikken en wegen'
HILVERSUM Maandagmiddag 27
februari om 14 uur zal het de laatst
keer zijn, dat de VARA-radio-consu
mentenrubrlek „Wikken en wegen'
door de heer B. Buitendijk zal worden
verzorgd. Deze begon ongeveer
ken geleden met z'n consumentenpraat
jes voor de VARA-radio en heeft sinds
dien ongeveer 700 consumentenonder-
werpen behandeld.
Nadat de heer Buitendijk, die ni
70 jaar is, in 1955 op verzoek 1
VARA met zijn consumentenrubriek
begon, groeide de Nederlandse Consu
mentenbond in ledental. Bij de oprich
ting van de bond in 1953 telde hij 143
leden, nu zijn het er 140.000 e
tal stijgt nog steeds.
De heer Buitendijk kwam via het mi
nisterie van Landbouw bij het departe
ment voor Overzeese Gebiedsdelen,
waar hij de belangen van de Consu
mentenbond ook kon dienen. Op 53-ja
rige leeftijd deed de heer Buitendijk
nog met succes
De rubriek „Wikken en wegen" wordt
na het afscheid van de heer Buitendijk
overgenomen door mejuffrouw drs.
Fransen, de tegenwoordige directrice
van de Nederlandse Consumentenbond.
Zij geeft in die functie leiding aai
mensen. Voordien verrichtte mejuf
frouw Fransen onderzoekingen vooi
gionale ontwikkelingsplannen in Noord-
Brabant. Zij was bovendien directrice
van de Nederlandse Huishoudraad.
HHMMRH
mÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊmÊmmÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊmÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊÊKmm
Technische sprong
Pim de la Par-
ra en Wim Ver
stappen hebben
elkaar In Scor-
piofilms gevon
den. Twee jon
ge cineasten,
die belden goed
„filmgek" zyn,
nu al een paar
jaar vrolijk
stoelen met de
camera en de
filmcritici tegen de haren instrijken, door
leder werkje dat ze afleveren meteen zelf
als een meesterwerk te betitelen. Alle
technische onvolkomenheden ten spyt.
Men kan er smalend zijn schouders over
ophalen, maar zij doen tenminste iets en
met de film, die de lange titel „De min
der gelukkige terugkeer van Josef Katus
naar het land van Rembrandt" draagt,
bew >es Wim Verstappen tenminste, dat
h(j meer Is dan een alleen een zo nu en
dan aanmatigende taal uitslaande speler
met de
Hun Jongste film: „Liefdesbekentenis
sen", die gisteren in het kader van de
Utrechtse filmweek, zyn wereldpremière
beleefde werd door het duo Pim en Wim
weer eens van een zeer provocerend
voorwoord voorzien. „Na Joris Ivens zyn
I wy de beste technici van de Nederland-
I se film", zeggen zy. „Techniek is voor
ons nooit een doel, altijd een middel ge
weest: goede techniek was niet iets waar
wij naar toe werkten, maar waar we mee
werkten. En omdat we geen slaven van
de techniek zijn, weten wij, wanneer we
er lak aan kunnen hebben. Veel mensen
i (ook filmcritici) biykt dit boven de pet
j te gaan; ze stoten zich aan de slechte
techniek van onze films. Om deze lieden
eens te plezieren hebben we ditmaal een
j „technisch perfecte film" gemaakt."
Tot zover Pim de la Parra en Wim
Verstappen over hun film „Liefdesbeken
tenissen".
Krasse taal, maar vergeleken bij hun
vorige films en ook „Katus" zijn zij in
technisch opzicht inderdaad met spron
gen vooruitgegaan. Mat van Heusbergen
zorgde voor heldere, muurvaste beelden
die logisch en overzichtelijk gemon
teerd worden gesteund door een duide-
ïyk verstaanbare lipsynchrone dialoog.
Waar het nog steeds aan schort is een
goed scenario. Het broodmagere gegeven
kan nauwelijks de aandacht van de toe
schouwer 83 minuten gevangen houden.
„Liefdesbekentenissen" is weinig meer
dan een langgerekte driehoek: het ver
haal van de Amsterdamse schrijver
Frank Jansen een bezadigd soort Jan
vooruit van
Pim en Wim
in Nederland wil schrijven
tijd moet kiezen tussen twee
(en er tussendoor nog enkelen versiert).
Is de vertaalster Mascha, die Frank al
corresponderend voor zich tracht te win
nen, de juiste vrouw voor hem of is het
de efficiënte Marina, die een boutique
drijft en juist alles is wat Frank niet is?
De meisjes gaan op Franks aandringen
samen naar Londen, wat op een fiasco
uitloopt. Frank heeft ondertussen een
telegram aan Marina onderschept, dat de
komst van een Engela vriendje, een ze
kere Peter, aankondigt. Het is tenslotte
Peter, die voor de beslissing zorgt als
Mascha aan Peter de voorkeur geeft en
Marina na. enkele ruzietjes zich met
Frank verzoent.
Stof voor een film van hooguit drie
kwartier, opgeblazen tot de dubbele leng
te. Want al weet Wim Verstappen met
Cremer - die een boek over da erotiekgeïmproviseerde dialogen sfeer te schep
pen en meer natuuriykheid te verkrygen
dan het bekende van buiten geleerde les
je ooit zou hebben bereikt, zo nu en dan
weet hij tevens geen maat te houden. Zo
ls de sfeer tijdens een Chinees etentje
snel bepaald. Marina voelt zich buiten
gesloten, omdat zy geen Engels verstaat,
maar er wordt daarna zo lang en niet
ter zake doende over Chinese gerech
ten geleuterd, dat iedere opgeroepen
spanning snel verdwijnt.
Als Frank Jansen is Ramses Shaffy
een filmpersooniykheid gebleken, die ge
makkelijk zijn dialogen improviseert, ter
wijl ook de langzamerhand tot Neder
landse „sterren" gebombardeerde Shi-
reen Strooker en Kittie (gangstermeisje)
Courbois hun treffende momenten heb-
j ben. Er zit echter te weinig handeling in
j de film om de lengte van sommige see-1
nes te motiveren. Michael York als Peter
is wel een prettige filmverschijning.
maar voelt zich toch in deze Nederlandse j
tegelijker- film een beetje als de bekende kat in het j
vreemde pakhuis. Diderot en Wim van
der Linden zorgden nog even voor een i
dwaas haremintermezzo Shaffy tot zijn
vijf vrouwen: „En meisjes hebben we het i
gezellig met z'n zesjes?"), waarbij de
diepste gedachten van de vrouwen kin
derrijmpjes blijken te zyn. Een drietal
blote scenes, die elke zichzelf respecte
rende Nederlandse speelfilm tegenwoor
dig schijnt te moeten bevatten, zijn ver
antwoord ingelast, maar een gaaf geheel
is „Liefdesbekentenissen" ondanks een
duidelijke technische vooruitgang toch
allerminst geworden. Het zou echter jam
mer zijn als deze Scorpiofilm niet „uit de
kosten" kwam, want in Pim en Wim
bezit Nederland twee enthousiaste fil
mers, die vèel moeten leren, maar verdie
nen met hun experimenteren door te
kunnen gaan.
i de trein op weg
film „Liefdesbekentenissen".
