Op het middenveld zie je de renners
niet alleen, je kunt ze ook nog ruiken
dampend mengsel van
Vlaamse leut en Romeinse wreedheid
Overwinnaar
is bekend:
hij komt
post restante
Katapult-demarrages
gaven raketten-Peter
van Lykke
veel werk
Reputatie op spel en Scholte
maakte partij in 2 beurten uit
VRijjjAG 16 DECEMBER 1966
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 7
Accu-keizer Kurt:
zonnevorst in rijk
van zes dolle dagen
AMSTERDAM De vierde dag schept accukeizer Kurt
de Korte opnieuw een pandemonium vol zweet, warme
worst en bier en ziet, dat het goed is. Met zijn gevolg
van onderdanige scherprechters schrijdt hij nu door
zijn kleine rijk: een ijdele zonnevorst in civiel, die het
gejuich der tienduizenden getrouwen als warme groc
opslurpt. Zijn vierkant, vlezig hoofd fraai exempel
van industriële vormgeving is fier geheven, zijn
slimme, haaks observerende ogen inventariseren on
afgebroken de lof, die hem wordt toegezwaaid. Het is
duidelijk, dat hij hier, onder het betonnen dak van de
Amsterdamse R.A.I. een voldongen Vyth is. In de
diepte zwoegen de renners door hun vijfenzeventigste
uur. Een kleine karavaan van clowns en krachtpatsers,
die in hun houten dwangbuis rondtollen voor een
gouden horloge, een premie van vijftig gulden, een
parketvloer, een Porsche-sportauto, een luxe-caravan,
een elektrisch scheerapparaat. De vette kluiven wor
den door de spreekstalmeester met overslaande stem
aangekondigd: elke tien minuten houdt hij de dravende
meute een aanlokkelijk brok voor. Dan worden de ruggen opnieuw gekromd en schuren de
glimmende dijen in razend tempo langs de zadels. Zwitsers en Italianen, Nederlanders,
Belgen en Duitsers kruipen tegen de steile wand omhoog en laten zich vandaar als een steen
vallen; ze zuigen zich vast aan het glinsterend tricot van de concurrent, passeren hem in
de bocht met een snelle demarrage en laten zich na twee, drie ronden weer door de zwerm
overmeesteren. Als torren in een versnelde film verzamelen ze zo de aureolen voor hun on
verzadigbare eerzucht.
In het lunapark achter het palenwoud
Terwijl de renners in de steile piste
de aureolen voor hun eerzucht bij
elkaar fietsen, wordt op het midden
terrein 't domein van de kenners
druk gediscussieerd over de
Zesdaagse in 1986. De bier pomp
geeft hierbij sissend commentaar.
ieke man moederziel alleen ln een
kanariegeel botsautootje. De poffertjes-
bakker in de hoek heeft zijn heilig vuur
gedoofd en staart verbitterd naar het
lege vermaaksplein. De man van de
schiettent bekent, dat hy nog geen
stuiver verdiend heeft.
Een geweldige man knijpt uit alle
macht in een zwart metalen handrem:
als het rode licht gaat branden, mag hij
kiezen tussen een nogablok en een
doos rumbonen. Zijn gezicht is purper
gekleurd, de aderen op zijn wangen staan
op barsten.
Tien meter verder wordt op de pedalen
gestampt voor de 800 gulden van de
Potato Chips.
De overwinnaar is bij voorbaat be
kend. Het wordt weer Post restante.
De filosofie van keizer Kurt heeft de
poen als eerste axioma: het gaat om de
knikkers en pas daarna komt 't slopend
spel van kruip door sluip door over de
zestien kilometer vurenhout van de
140-meterbaan. Peter Post ferm uit
de kluiten gewassen idool van het
publiek heeft een startgeld bedongen,
waarvoor drie bouwvakarbeiders een
jaar lang op de steigers moeten staan.
Daarnaast jaagt hij met paladijn
Pfenninger op de vette trofeeën, die als
spek voor de bek in deze zesdaagse
hangen. „Dat gouden klokkie met 17
ankerstenen," zeggen ze op de tribune,
,,is voor hem geen aardigheid. Dat laat
hij over aan de kleinere broers. Hij
heeft thuis een kast vol horloges en heeft
een aparte vent moeten huren om ze op
te winden."
Neen, Peter de Grote krijgt pas weer
interesse als tegen half elf de parketvloer
wordt ingezet. Dan stuift hij met de
massageolie dik op kuit en scheenbeen
naar voren; hij neemt veertig, vijftig
meter, wrikt net zolang, totdat er
tussen hem en de rest een levensgroc
gat gaapt. Het publiek schreeuwt
gescandeerd zijn naam. Peter Post, Peter
Post. Een blonde vrouw in één van de
dure loges (dertig gulden per avond)
werpt telkens bij het langskotnen van
de renner een donkerbruine aster op de
WULPSE BLIKKEN
De zesdaagse van Kurt Vyth is een
mengsel van Romeinse wreedheid en
Vlaamse leut. Het zijn de sterksten, die
aan de vleespotten mogen zitten, die het
applaus krijgen en de wulpse blikken
van verdwaalde schonen. Zij geven het
tempo aan en maken onder elkaar uit
voor wie de keukenmachine is en voor
wie de Opel Sportcoupé van ne?en mille.
Zij maken nonchalant hun snelle akt en
verdwijnen daarna weer in de
strandtentjes, die de organisatoren aan
de vloedlijn van het spektakel hebben
opgetrokken. Achter de oranje gordijnen
worden de moegestreden benen weer in
vorm gekneed door corpulente masseurs;
op de plank boven de krappe rustbedden
staan batterijen fl?ss?n en potten als
in de ziekenkamer van een maagpatiënt.
Daarachter verdringt zich het minver
mogend public'; het middeni^M Is het
domein van de A.O W.-ers en burgers,
die in het zie'tenfonds zitten, /-ü dromen
rondom het orkest van beloerde belmat-
boys. die hun zoveelste ..hand in hand
kameraden" aor> het glimmend koper onl-
wrlgnen. Zfl discussiëren met groteske
gebaren over de superieure kracht van de
favorieten en prikken met één door
rookte vinger elke voze ballon van in
triges aan stukken. Ze hebben in 1936
ook op het middenveld gestaan in de
ouwe R.A.I.
Hier. in het klokhuis van de kuip,
hebben de kenners hun forum: zij zien
de renners niet alleen, ze ruiken hen
ook en dat is een privilege, waaraan ze
hun autoriteit ontlenen. Voor een gouden
horloge onderbreken ze hun conversatie
niet meer. „Die is voor Sercu," zegt een
gebrilde dwerg honend, ..die is nou aan
de beurt." Even later valt de naam van
Sercu uit de luidspreker. „Winnaar van
het gouden uurwerk, beschikbaar gesteld
door de firma Bonewlt."
Auto van 21 mille
voor zes minuten
(Van onze sportredactie)
AMSTERDAM. Peter Post,
Fritz Pfenninger, Palle Lykke en
Freddy Eugen hebben er de zweep
over gelegd. In een sensationele
ploegkoers over onbepaalde af
stand dreven ze hun concurrenten
op tot idiote snelheden. Hijgend
en snakkend naar adem arriveer
den de rivalen tenslotte in de
cabines. Moe, afgebeuld door de
twee koppels die 10.000 mensen
fietskunst van de eerste orde
demonstreerden. Vooral de kleine
Palle Lykke stal de show met zijn
katapultdemarrages die raketten-
Peter handenvol werk opleverden.
Het beste bewijs van de temposlag
leverde de uitslag die vertelde dat
Schulze-Peffgen op twee ronden
gereden werden en Deloof-Seeuws
en Sercu-Janssen op drie ronden.
Deze koppels waren al eerder op de
dag in de aanval gegaan en geslaagd in
hun opzet. Alle drie kwamen ze op ge
lijke hoogte met Post en bleven een
ronde van de Deense sneltrein Lykke-
Eugen. Maar nu, in die opwindende
ploegkoers, was er geen houden aan.
Vlak voor deze race had Peter Post
zich met Fritz Pfenninger naast Lykke
en Eugen gesleurd om samen de rest
van het veld enige ronden achterstand
te bezorgen.
Het werd een gekke avond ln de
R.A.I.waar Kurt Vyth geen plaats
meer overhield. Tienduizend mensen be
volkten de tribunes en trapten op het
middenterrein eikaars schoenen stuk.
Wfeer schetterden de trompetten van het
grote orkest, weer vloeide het bier als
water, weer deden de kermisexploitan
ten goede zaken, weer spanden de ren
ners zich tot het uiterste in. Tussen
alle bedrijven door kreeg Johnny Brou
wer de Zilveren-Stuurprijs uitgereikt,
omdat hij het afgelopen wlelerseizoen
de meest regelmatige amateur in klas
siekers was Het lawaai van toeters en
stemmen verstomde pas om 5 uur van
morgen. Toen gingen de deuren van het
R.A.I.-gebouw dicht en veegden grote
vegers alle terreinen schoon.
Vanavond zullen ze weer komen, die
duizenden. Kurt Vyth zegt ervan over
tuigd te zijn dat zijn huis opnieuw uit
verkocht is. Hoogtepunt gaat dan be
slist de wedstrijd om een auto worden.
Vijftig temporonden met de laatste vijf
zonder aflossing, is de opgave van de
directie. Na deze hooguit zes minuten
durende race kan de winnaar een sport
wagen in ontvangst nemen. Waarde:
21 mille. Bovendien denken de kaarten-
kopers dat de vooravond van de finale
heel dikwijls de uiteindelijke beslissing
brengt. Daar wordt dan ook vurig op
gehoopt.
De stand bij het middernachtelijk uur
1. Post-Pfenninger 198 pnt.; 2. Lykke-
Eugen 128 pnt.; 3. op 2 ronden: Schulze-
Peffgen; 4. op 3 ronden: Deloof-Seeuws:
5. De Roo-Severeyna; 6. Sercu-Janssen;
7. op 8 ronden: Van der Lans-Lelangue
S op 9 ronden: Steevens-Koel; 9. op
27 ronden: Roncati-Raynal.
Bal zweeft nu ergens anders
SAO PAULO De politie van Sao
Paulo is momenteel naarstig aan het
speuren naar de dief van een door Pele
gemaakt „schilderij", dat onlangs uit een
kunstmuseum Is ontvreemd. „De Zwarte
Parel" had een voetbalscene op het doek
gezet, voorstellende een bal die ln de
doelmond zweeft. De opbrengst van het
schilderij zou aan de kankerbestrijding
worden geschonken.
Verrassende schaakkampioene
KIEW De 17-jarlge studente Nana
Alexandlrla uit Tblllssl is op verrassen
de wijze schaakkampioene van Rusland
geworden. ZIJ behaalde uit negentien par
tijen veertien punten. Op zesjarige leef
tijd leerde zij het schaakspel van haar
vader, hoogleraar ln natuur- en wiskunde
aan de universiteit van Tblllssl. Aan
dezelfde universiteit studeert de nieuwe
kampioene Westeuropese talen. Nana
Alexandria heeft zich met dit resultaat
geplaatst voor het kandidatentoernooi
om het wereldkampioenschap.
Op het podium, waar straks de
vedettes zullen optreden in een mui
van lawaai en stof, staat wijdbeens
Hendrik de Jong, 66 jaar, timmerman
in ruste. Hij heeft voor de vierde dag
zijn offer geplengd aan de kassa van de
R.A.I. en als hem gevraagd wordt uit
welke pot hy zijn peperdure excursies
naar Vyths glazen paleis financiert,
roept hij stralend: „Deze vader heeft
toevallig een heel fijne zoon. Is het
niet jongen?" Vervolgens gaat hy op zyn
tenen staan om op de schouders te
kunnen slaan van de reus naast hem.
Goeie Gerrit, die vanavond langs het
ouderiyk huis kwam en zei: „Pa, moet
jy niet naar de baan"" „Nou jongen, je
begrijpt het. Ik zat al op de punt van
mqn stoel. Het enige struikelblok was
moeder. Ik was de vorige dag ook al
met myn schoenen in de hand om half
drie 's nachts de slaapkamer binnen
gekomen en ik was dan ook vast van
plan een rustig avondje te bouwen. Ik
zat met mijn sloffen aan voor de buis,
helemaal in voor een paar gezellige
uren met moeder, maar Gerrit zei: „Ik
heb alles geregeld. Ik heb de kaarten
al" en toen kon ze niet weigeren, begrijp
je? Bij de R.A.I. merkte ik pas, dat
Gerrit niks geregeld had. Hij moest ge
woon kaartjes kopen."
Hendrik de Jong straalt. Gerrit de
Jong straalt. Ze hebben een fijne avond
tussen de sissende bierpomp en de
banden. Ze zien de makkers van vroeger
en praten over de 18-jarige Wimpie, de
zoon van Gerrit, die in de afgelopen
maanden een kast vol medailles bij
elkaar heeft gefietst. Opa zegt: ,g>at
is eo'n verschrikkelijk egoïstisch mens,
die Wimpie. Als hij de baan ingaat, ziet
hij niemand meer staan. Zijn vader niet,
mij niet. Alleen zichzelf. Dat is het ware
karakter voor een renner. Weet je, wat
hij me flikt T Hij komt op een zondag bij
me en zegt: „Nou heb ik twaalf me
dailles en een beker, maar ik heb geen
kassie." Opa was gelijk mooi de sigaar.
Ik heb een verrekt mooie kast van zuiver
eike'hout voor die jongen getimmerd'.
Hij verslikt zich in de laatste volzin,
want Post heeft op dat moment het sein
gegeven voor de grote vergeldingsslag.
De demies zyn in de baan gebracht,
stalen Insecten, die als knetterende
wegbereiders voor de renners fungeren.
Post hangt minuten lang achter Jo de
Roo en de Belg Sercu, zes, zeven keer
springt hij naar voren en wordt hij door
de twee koplopers afgeschud; dan ln de
laatste minuut geven de oorverdovende
aanmoedigingen hem vleugels en danst
hij vederlicht over zyn rivalen heen.
Gerrit de Jong knikt verzaligd: „Die
jongen kan alles," zegt hy, „als die een
premie wil pakken, hoeft hij alleen maar
zijn broekspyp op te halen."
BALLE GEHAKT
Aan de overkant maakt de Italiaan
Rancati zich ondertussen startklaar
voor zijn zoveelste desillusie. Met zijn
fraaie ploegmaat Rayna heeft hij reeds
tientallen ronden achterstand by elkaar
gespaard en het verschil tussen hun
fiets en die van het leidende koppel
komt overeen met de afstand Amsterdam
Den Bosch. Nochtans hysen ze zich elk
kwartier welgemoed op hun gezondheids
zadels, want in het circus van Vyth
Flitsend schiet de karavaan van
clowns en krachtpatsers over de
H0 meter lange piste van Kurt
Vyth. de vorst in het rumoerig rijk
wordt zelfs de sof nog duur betaald.
Boven hen troont de controleur van de
eretribune, die hoofdschuddend zegt:
„Die Italianen zyn ballen gehakt, die
bakken er niks van. Als-ie straks van
zijn fiets stapt, begint hij eerst zijn haar
op te poetsen. D'r zit geen greintje
vechtlust by. Voor mij zijn het jongens,
die 's zomers met noga op het strand
Als de dernies de aftocht blazen, stro
men de tribunes langzaam leeg. Het is
kwart voor één in de nacht, die nog
ellendig lang zal duren. Onder de trappen
staan mannen met verhitte gezichten,
waarin een gestadige stroom warme
worst, hamburgers en melige croquetten
verdwijnt. Nog steeds sist de bierpomp
op het middenveld en worden voor- en
nadelen van de zesdaagse in 1936 door
genomen.
Vorst Vyth zit uitgeteld tegen de
achterwand van één ran de renners
cabines als een preutse badgast, die aan
een zonnesteek toe is. De rimpels liggen
als winkelhaken onder zijn ogen. „Moe
maar intens tevreden," luidt zijn commu
niqué. Hij heeft weer vele gasten ont
vangen, hij heeft vriendschap gesloten
en ruzie gemaakt. Nu is hij toe aan de
grote verzoendag.
GEEN STUIVER
In het lunapark achter het palenwoud
van de wielerbaan rydt een melancho-
De Kleine eerst
glans, daarna
unre marteling
EMMELOORD. Henk <le Kleine
scheen er verlegen meeMet een se
rie vun 898 had hy in de derde ronde
van het toernooi om het Nederlands
kampioenschap ereklasse anker kader
47/2 zyn tegenstander, de Brabander
Bart van Hinthum, onder tafel gespeeld.
Op twee punten na miste hy het hegeer
de record hoogste serie, dat met 400 op
naam staat van Plet van der Pol. Tini
Wijnen en Henk Scholte. Beseheiden als
altijd nam hij de felicitaties voor zyn
prestatie In ontvangst.
Bart van Hinthum was een belangstel
lend toeschouwer bij de Kleines kracht
explosie, waaraan twee openingscaram
boles vooraf waren gegaan. De Kampe
naar zette de ballen in het gareel en met
een groeiend vertrouwen ln eigen kun
nen hield hij ze gevangen bij de kader-
lijnen. Met een ijzeren wil hield hy de
ballen ln zijn greep en wanneer deze
hem eens dreigden te ontsnappen, had
hij zo weer spoedig onder appèl. Door
zijn twee caramboles in de eerste beurt
bleef weliswaar het record voor hem on
bereikbaar, maar de prestatie had wel
het niveau om ln goud te worden gevat.
Op de andere tafel ging het te zelfder
tijd zyn tegenstander-van-het-eerste-uur,
Hans Vultink, minder vlot af. Het werd
de Aaltenaar zelfs benauwd om het hart,
toen Jacobs met een knappe serie van
194 een ruime voorsprong nam: 78240
na vier beurten. De strydlustige Vultink
is echter nimmer verslagen, eer het doek
is gevallen. Toen Vultink eenmaal de
cadans had gevonden, meester was ge
worden over het dode materiaal en over
zyn eigen ik, kwam de produktie snel op
toeren. Hy stopte niet eerder dan toen
de finish was bereikt. Met een reeks van
322 had hy de party en zyn naam gered.
Voor Joop Roodenburg was de party
tegen Lambert van Leur eveneens een
prestigekwestie. Het was voor hem zaak
iets van de goodwill, welke hy op de
eerste dag verspeelde, terug te winnen.
Hy deed het met een magnifieke, tech
nisch zeer bekwaam gespeelde serie van
248, waarmee hy Van Leur velde en uit
de top verdreef. Scholte handhaafde zich
op kop door een overwinning op de ver
geefs tegenspartelende Flip Beekman.
Grote indruk vermocht de kampioen ech
ter niet te maken.
Hans Vultink scheen in de avonduren
zyn wensdroom, om zich in de rij van
nationale recordhouders in het 47/2 te
scharen, te kunnen verwezeniyken. Op
de lange kaderiyn hield hy de ballen ln
een trosje byeen en met gevoelige hand
trok hy de punten er by tientallen uit.
Over een afstand van een meter scoorde
Vultink ruim 300 punten. Doch toen kwa
men de moeiiykheden. Aanvankelijk Wist
hy ze nog op te lossen, maar een te kor
te trekstoot brak Vultinks illusies ab
rupt af. Zijn sprong van acquit af naar
de recordlijst reikte juist niet ver ge
noeg. Met 376 punten had hij echter een
stelling opgetrokken, waar Van Leur
machteloos tegenover stond.
Roodenburg behaalde zyn tweede zege,
op Van Hinthum, ondanks een gaye se
rie van 207 van Van Hinthum ln de zes
de beurt, waarmee de Brabander een
voorsprong nam van byna 50 punten:
172219. In de eindfaze was Rooden
burg echter de sterkste.
Met de dreiging van Vultink en De
Kleine op de achtergrond zette Henk
Scholte er gisteravond tegen Jacobs alles
op om zyn reputatie te handhaven. Daar
door ging ook hij op jacht naar record-
cyfers. Ofschoon zijn weg lang niet over
rozen ging en hy diep ln zyn technisch
arsenaal moest putten om de obstakels
te overwinnen, kwam hy in zyn eerste
beurt tot 213 punten en met een reeks
van 187 maakte hij ln de tweede beurt
de party uit en gaf tevens zyn algemeen
gemiddelde een fikse stoot omhoog: van
66.66 naar 80.—.
Het zelfvertrouwen dat De Kleine ln
dit toernooi tot zo'n grote hoogte had
gebracht, liet hem ln de vierde ronde in
zyn party tegen Flip Beekman geheel
in de steek. Het werd een marteling in
een meer dan drle-en-een-half uur du
rend gevecht, waarin De Kleine ver
krampt speelde, en geen moment ln zyn
normale spel kon komen. Lang heeft het
er zelfs naar uitgezien dat Beekman de
overwinning zou behalen. Maar ook hij
kon ln de eindfaze niet op tegen de grote
spanning, die op de strijd drukte. Het
duel mondde tenslotte uit ln een remise.
De stand na de vierde ronde luidt:
matchp. h. aerle moy.
1. Scholte 8 213 80
2. Vultink 7 376 61.53
3. De Kleine 6 398 43,24
4. Roodenburg 4 248 36,44
5. Van Leur 4 94 27.46
6. Jacobs 2 194 28,73
7. Beekman 1 100 14.90
8. Van Hinthum 0 207 14.03
De uitslagen luidden:
Vultink—Jacobs 400—242 (5), Van
Hinthum—De Kleine 3—400 (2). Van
Leur—Roodenburg 43—400 (3), Beek
man—Scholte 99400 (7), Vultink—
Van Leur 400—36 (3), Roodenburg—
Van Hinthum 400—262 (10), Scholte—
Jacobs 400—30 (2), Beekman—De Klei
ne 400—400 (21).
