IS GEEN
TWEEDE STALIN
Mens-erger-je-niet in Panmoenjon
Lin Piao: „Sla de mensen niet''
COMMUNISME
WORDT TOT
MAOTISCHE
GODSDIENST
ZINLOZE
CONFLICTEN
TUSSEN
2 KOREA'S
ZATERDAG 26 NOVEMBER 1966
DE LEEDSE COURANT
PAGINA U
z.g. „Voornaamste Vier' ontwikkeld, die nu in ere
kwamen. Deze „Voornaamste Vier" lulden:
1. Van mens en wapen komt de mens de eerste plaats toe.
2. Van politieke en andere arbeid komt de politieke op
de eerste plaats.
3. Van ideologische en routine-opdrachten komen de
ideologische op de eerste plaats.
4. Van levende ideeën, zoals ze ln de geest van een volk
leven, en ideeën uit boeken, verdienen de levende
ideeën de eerste plaats.
GEESTELIJKE A-BOM
Mao met zijn „kroonprins" Lin Piao worden altijd samen gezien in het openbaar.
(Van een medewerker)
Wat wij nu in China meemaken is, ondanks be
paalde overeenkomst, geen herhaling van het
Russische stalinisme. Mao is geen tweede Stalin,
hoeveel hij ook van hem geleerd mag hebben. Het
begrip „stalinisme" is ontoereikend om de beteke
nis aan te geven van wat zich momenteel op het
politieke toneel van Peking afspeelt. Het stalinis
me was een brute, koude terreur, die zich hand
haafde door vernietiging van alle werkelijke
of vermeende weerspannigeir, en door het
zaaien van grote angst. Het_ was Stalin te doen
om het handhaven van een gevestigde macht. Hij
heeft bijna zijn gehele Centrale Comité laten ar
resteren en doodschieten. Het aantal van zijn
slachtoffers loopt in de honderdduizenden.
Mao tse-Toeng heeft bijna twintig jaar lang met een
zelfde Centraal Comité gewerkt. Terwijl Stalin een man
als Trotzkl nog in het verre Mexico liet vermoorden, heeft
Over massamoorden en-het bestaan- van concentratie
kampen. zoals de Siberische werkkampen, bestaan geen
betrouwbare berichten. Wel bestaan in China werkkam
pen voor „non-conformistische" studenten, en ook zijn er
enkele gevallen van executies bekend. Maar schijnproces
sen ln de stijl van de Russische zijn er tot nu toe nog
niet geweest. Wel is het bij de recente stormloop van de
Rode Garde tot schermutselingen gekomen, die waar
schijnlijk mensenlevens hebben geëist.
ENKEL HUN HUID
Toen de terreur van de „Rode Garde" de partijleiding uit
de handen dreigde te glippen en het klaarblijkelijk tot
gewelddadigheden was gekomen, riep Lin Piao op een
massademonstratie te Peking de fanatieke jonge Chinezen
toe: „Sla de mensen niet. Geweld kan enkel hun huid
raken. Alleen door te overtuigen is het mogellijk, ook hun
harten te beroeren."
Een dergelijke uitspraak heeft men van Stalin nimmer
gehoord. Daarom zou het een onderschatting zijn van de
gebeurtenissen in China, indien men daarin enkel een
herhaling van het stalinisme zou zien. Het is in China
piet de bedoeling om door enkele terechtstellingen angst
te zaaien, maar een volk van 700 miljoen zielen moet
geestelijk hervormd worden, totdat iedere eenling zich
dermate geïdentificeerd heeft met dedenkbeelden van
Mao, dat iedere verdere terreur overbodig wordt. (Waarbij
het inderdaad hoogst onwaarschijnlijk is. dat dit doel
zelfs met de door de Rode Garde toegepaste methodes
ooit bereikt kan worden).
Nog op een tweede doorslaggevend punt onderscheiden de
gebeurtenissen in China zich van het Russische stalinisme.
Met Stalin is, zoals bekend, een weerzinwekkende per
soonsverering bedreven. Maar hetgeen nu met de persoon
van Mao geschiedt, gaat ver boven de stanilistische per
soonsverering uit. De authentieke berichten daaromtrent
zijn zo onwaarschijnlijk en zo ongeloofwaardig, dat er
maar één verklaring voor gegeven kan worden: men
tracht van Mao een God te maken of zo geen God, dan
toch minstens een godsdienststichter van gelijke grootheid
als Confucius
Wanneer men nu weet, dat ook de Chinese communisti
sche party op haar partydag van 1956 de „vergoddelijking
van persoonlijkheden" heeft veroordeeld, dan kan men de
huidige „verafgodingscampagne" alleen zo uitleggen, dat
Mao blijkbaar in de omvorming van het communisme tot
een „MaotïSche" godsdienst de enige waarborg ziet, dat
China na zijn dood voortgaat op de ingeslagen weg. zyn
weg van de permanente revolutie, en niet zoals de
Sovjet-Unie revolutionair zal afzakken tot een burger
lijke voldoening in verworven zaken.
OORLOG MET AMERIKA
Nog afgezien van het verzwakken van de wil tot revolutie
schijnt Mao nog iets anders te vrezen: een aanval van de
Verenigde Staten op China. De vraag, wat China te doen
staat bij een eventuele Amerikaanse aanval, hangt ten
nauwste samen met de „grote proletarische culturele re
volutie". In China bestonden sedert lang spanningen tus
sen de partij en het leger. Toen ln 1965 door de ontwik
keling in Vietnam de mogelijkheid van een Amerikaanse
„aanval" op Vietnam meer op de voorgrond kwam. schijnt
een deel van de militaire leiding van mening te zijn ge
weest, dat China zich omstrategische redenen weer met
Rusland moest verbinden," daar alleen het Russische nu
cleaire potentieel de Verenigde Staten van een aanval met
atoomwapens op China zou kunnen afschrikken. Boven
dien schijnen deze militairen voorgesteld te hebben een
Amerikaanse invasie te land met een conventionele mill-
taite verdediging eh niét friet een guerfllaStrijd' te
beantwoorden. Beide voorstéllen strandden op de catego
rische tegenstand van de partij of in leder geval van Mao.
Blijkbaar was Mao er zelfs bang voor, dat het leger sterker
zou kunnen worden dan de partij of zelfs na zijn
dood? de macht in de staat zou kunnen grijpen, want
de hem onvoorwaardelijk toegewijde Lin Piao sprak in
september 1965 van de noodzakelijke „garantie, dat ons
leger nimmer ontrouw zal worden".
Nu had men. na heftige geschillen met het leger, reeds ln
1958 het leger ondergeschikt geqiaakt aan de partij met
het parool: „De partij beveelt het geweer", en het tege
lijkertijd verplicht tot Maos strategie van de guerilla-
oorlog of revolutionaire volks
oorlog. In 1959 werd het leger
gezuiverd van weerspannige 1
hoge militairen. In mei 1965
voerde de partij tenslotte de
beslissende slag tegen het le
ger, toen de minister van De- -
fensie Lin Piao de titels en
rangen van de hogere officie
ren afschafte en alle officie
ren ertoe verplichtte elk jaar
eenmaal als eenvoudige sol
daat dienst te doen. Tegelij
kertijd kregen de kaders van
de partij binnen het leger
bepaalde privileges en aan
vullende soldij.
Onder verwijzing naar de oor
log in Vietnam begon men
nu met een verscherpte in
doctrinatie van het leger met
de guerillastelllngen van Mao.
De gronthese van Mao luidt,
dat de mens belangrijker Is
dan het wapen, wat in de na
bije oorlog in Vietnam steeds
weer bewezen zou worden.
Dit was nog niet genoeg, er
werd zelfs een met het leger
concurrerende organisatie op
gericht, n.l. onder het motto
van „Iedereen soldaat" werd
een volksmilitie van „ama
teurs" samengesteld, die in
een eventuele oorlog een be
langrijker rol zou krijgen toe
bedeeld dan het leger.
Deze voorrang, die ln militair opzicht werd gegeven aan
de mens, de politiek en de ideologie, en die de grondslag
vormt van Mao's guerlllatactiek en -strategie, werd ln
Chinese artikelen bestempeld als een „geestelijke en mo
rele atoombom". Met deze „geestelijke atoombom" hoopt
Mao dus de atoombom van de Amerikaanse „paper-tigers"
te kunnen overwinnen. (Waarbij men zich ln China ter
dege rekenschap geeft van de massale vernietigingen van
een atoomoorlog. Maar Mao is van mening, dat de beslis
sing later in een landoorlog zal vallen).
In januari 1966 vond plotseling een conferentie plaats van
het politieke kader in het leger, die twintig dagen duurde.
Het thema was de politieke arbeid in het leger en bij dit
congres hield Hsiao Hua, leider van dit politieke leger-
kader, een zeer belangrijke redevoering. Daarin ontwik
kelde hij op de eerste plaats een nieuw „vijfpuntenpro
gramma" van Lin Piao over het politieke werk ln het
leger: 1. De werken van Mao moeten grondig worden be
studeerd, scheppend toegepast worden en beschouwd wor
den als de opperste aanwijzing voor het totale werk in het
leger: 2. De richtlijnen van de „Voornaamste Vier" moeten
ln acht genomen worden; 3. Leidende kaders moeten naar
de grondeenheden gaan; 4. Bevordering van goede offi
cieren en soldaten op verantwoordelijke posten; 5. Harde
training in het handgemeen en in de nachtstrijd.
In de strijdbaarheid van het leger, aldus Hsiao Hua, komt
het principe „op de eerste plaats de politiek" de hoofdrol
toe. Dat ls de beste manier om het leger te sterken. „Het
verloop van de oorlog wordt door de mens en door de
politiek bepaald. Dat blijft ook waar. indien men zich ge
steld ziet tegenover een zo boosaardige vijand als de Ver
enigde StatenOorlog is de hoogste vorm van klassen
strijd en een voortzetting van de politiekEen over
winning is niet mogelijk, wanneer men de theorie aan
hangt dat wapens alles beslissen. Wij steunen ln onze
overwinningen steeds op de factor mens en op de factor
politiek. Dat is de morele atoombom, waarover alleen wij
beschikkenDe geschiedenis bewijst, dat mensen, die
primitieve wapens benutten triomferen over contra-revo
lutionairen met moderne wapens. Deze wet verandert niet,
ook niet onder moderne omstandigheden".
Uit dit alles blykt overduidelijk, dat een van de doelstel
lingen vajo de. „proletarische culturele revolutie" ls het
land voor te bereiden op een mogelijke Amerikaanse aan
val, en dat wil zeggen de voorbereiding op een guerilla-
oorlog, zoals Mao hem in China heeft gevoerd en gewon
nen en zoals hij op het ogenblik in Vietnam door de
Vietkong wordt gevoerd.
Wat het begrijpen van de gebeurtenissen ln China daarbij
bemoeilijkt is het feit. dat het leger nadat het zo ener
giek onder bevel van de partij was gesteld onder leiding
van de waarschijnlijke opvolger van Mao, Lin Piao, nu
na de doorgevoerde radicale partij dressuur tracht van
zijn kant de partij te revolutioneren en zich ontwikkeld
heeft tot een soort concurrentiepartij, die zich in zekere
Leerlingen van*eên kw«ekschöol in de provincie
Tsjekiang bordurèh een vlag met de woorden:
„Voorzitter Mao, wij wensen u een lang leven".
mate nog „partijdiger dan de partij" voordoet. Sedert enige
tijd verschijnen bijna alle belangrijke theoretische verhan
delingen eerst ln het „Blad van het volksbevrijdingsleger*,
en eerst daarna in het officiële partijblad, het Pekingse
„Volksblad". Het is echter principieel onjuist te spreken
van een overwinning van het leger op de partij, daar het
hier gaat om een leger, dat vooraf radicaal geïdeologiseerd,
d w z. ge-mao-iseerd werd.
Tijdens een grote demonstratie in Peking in verband met de voortzetting van de grote culturele revolutie, begaf Mao zich
temidden van de enthousiaste studenten, die uit alle delen van China naar Peking waren samengestroomd.
De verbondenheid met Mao
propagandateams brengen de
uitgedragen. Speciale
bevolking van Peking.
(Van onze correspondent)
Onlangs, tijdens het bezoek
van president Johnson aan
Korea, liepen fces Ameri
kaanse soldaten en een
Zuidkoreaan in een hinder
laag van Noordkoreanen in
het gebied ten zuiden van
de wapenstilstaiulslijn en
verloren het leven. Het was
wereldnieuws vanwege het
aantal doden en de nabij
heid van de president, maar
zulke hinderlagen zijn sche
ring en inslag in Korea, al
worden zij van de frontpa
gina's verdrongen door de
wapenfeiten van Vietnam.
Talrijk zijn de doden en ge
wonden van zinloze conflic
ten rond de 38ste parallel.
De oorlog in Korea is niet ten
einde. Eeu vredesverdrag is nooit
getekend na de wapenstilstand
van 1953. Aan beide zijden van de
demarcatielijn liggen de troepen
gevechtsklaar. Eveneens aan beide
zijden ontwikkelen de Koreaneu
zich tot twee volkeren, na meer
dan dertien eeuwen lang één ge
weest te zijn.
In het westen, iets ten zuiden van
de 38ste breedtegraad ligt. het dorp
Panmoenjon. De onderhandelin
gen. aangevangen in Kaesong,
werden hier in oktober 1951 voort
gezet en culmineerden ln de wa
penstilstand van 1953. Thans vin
den er de samenkomsten plaats
van de militaire wapenstilstands
commissie en van de commissie
van neutrale naties.
van neutrale naties
bestaat uit afgezanten van Polen.
Tsjecho-Slowakije. Zweden en
Zwitserland. Hun taak is het toe
zicht houden op de naleving van
de wapenstilstand en bemiddelen,
wanneer iets scheef dreigt te gaan.
Evenals hun collega's ln Vietnam,
beseffen zij hun onmacht en heb
ben geleerd niet onder hun taak
gebukt te gaan. Een zekere wel
willendheid en gemoedelijkheid
kenmerkt de conferenties van deze
commissie.
Anders ls het ges'eld met de mili
taire wapenstilstandscommissie
in 't gebouw ernaast. Hun samen
komsten behandelen meestal
klachten over overtredingen van
het verdrag. Beide partijen heb
ben het recht om binnen het
etmaal een bijeenkomst te eisen
om grieven te uiten.
Van alles kan hier gebeuren, maar
nooit iets prettigs. De vertegen
woordiger vijf van elke kant. zijn
getraind in zelfbeheersing, maar
het is geen uitzondering, dat be
schuldigingen ln staat van hevige
opwinding (al of niet van hoger
hand bevolen) worden geuit en
weerlegd. Soms zit men elkaar
slechts onvriendelijk aan te kij
ken, terwijl een woordvoerder ein
deloos voortratelt Andere keren
breken scheldpartijen uit of
stampt een van de delegaties nij
dig de deur uit.
De conferenties beginnen steeds
om elf uur 's morgens. De part Li
die haar geëist heeft, treedt eerst
binnen. De delegaties hebben hun
eigen deuren en zijde van d>> tafel,
die precies over de demarcatielijn
staat, zodat men op eigen grond
gebied zit.
De communisten hebben steeds de
meeste beschuldigingen. De Ame
rikanen bckennnen soms schuld,
maar zeggen dat na gewetensvol
le onderzoekingen bijna 99 pro
cent van de klachten ongegiond
blijken te zijn. De communisten
ontkennen uit principe alles.
Het Is duidelijk, dat de delegaties
erop uit zijn elkaar het leven zo
zuur mogelijk te maken. In het
begin waren de Noordkoreanen de
enige meesters op dit gebied, maar
nu hebben de Amerikanen het
spelletje aardig afgekeken. Het
is een akelig soort mens-erger-je-
niet.
Men doet alsof men eikaars taal
niet verstaat en laat alles uitvoe
rig in het Chinees. Engels of Ko-
reaans vertalen. Men doet alsof
men elkaar niet begrijpt en
verzoekt herhalingen. Urenlang
zaagt men door over één punt om
de ander te beletten aan 't woord
te komen of omdat hot voor hem
'n pijnlijk onderwerp is. Men wei
gert bewijsvoorwerpen van elkaar
aan te nemen en schuift ze heen
en weer over de tafel. Men ne
geert eikaars vragen en het ls
voorgekomen, dat koptelefoons op
tafel werden gelegd, zodat men de
tolk niet kon horen.
Veel resultaten leveren de bespre
kingen blijkbaar niet op. Toch is
het beter dat zfl plaatsvinden dan
dat elk onmiddellijk contact ver
broken wordt, want Indirect staan
duizenden mensenlevens op het
spel. Voor de meeste bezoekers die
de conferentie van de commissies
mogen bijwonen, is het een on
verkwikkelijk schouwspel en zij
hulvei
