li
BISDOM WEIGERT
UITVAARTDIENST
VERLOOFD PAAR
rFons
pFons
rFons i
rFons
Fons
Jongen niet
katholiek,
meisje wel
Voorstellen
reorganisatie
Effectenbeurs
Oecumenische happening rond lieverdje -FonS
DONDERDAG 11 AUGUSTUS 1966
DE LEIDSE COURANT
Niet gezamenlijk
MAASTRICHT Eind juni heelt het bisdom Roermond toestemming geweigerd om
in de Sint-Martinuskerk van Wyk - Maastricht een gezamenlijke uitvaartdienst te
houden voor het verloofde paar Roswitha Jollroy uit Maastricht en Rinie Elsenaar
uit Vught, die bij een verkeersongeval te Pescantina bij Verona zijn omgekomen.
Roswitha was katholiek, Rinie Ned. hervormd.
Zowel pastoor Geuskens als dominee
Postma waren er niet van op de hoogte
of Rinie plannen had gemaakt om over
te gaan tot de Katholieke Kerk. Na de
weigering, die teleurstelling bij de fa
milies verwekte, werd de uitvaartdienst
op andere wijze geregeld. Het meisje
kreeg een plechtige uitvaartdienst in de
Sint-Martinuskerk; dominee Postma was
hierbij aanwezig. De rouwstoet vertrok
vervolgens naar de chapelle ardente In
het ziekenhuis Sint-Annadal, waar do
minee Postma voor beiden een rouwdienst
leidde. Op de katholieke begraafplaats
in Maastricht werden zij naast eik aar
begraven. Aan de groeve verrichtte een
kapelaan de absoute en vervolgens hield
dominee Postma een bewogen afscheids-
„Het ls jammer dat dit
weer wordt opgerakeld", zegt pastoor
Geuskens van de Slnt-Martinuskerk.
„Wij zijn er natuurlijk veel emotioneler
bij betrokken geweest dan het bisdom.
Maar om de jongeman een aspirant
katholiek te noemen, zoals een ochtend
blad vanmorgen heeft gedaan, verdraait
de zaak. De uitvaartdienst, zoals die nu
plaatsgevonden heeft, werd door belde
families als goed ervaren."
Het secretariaat van het bisdom Roer
mond zegt voorts in een verklaring:
„De vraag naar de mogelijkheid van
een gezamenlijke dienst werd aan het
bisdom voorgelegd door de pastoor van
de Sint-Martinusparochie te Wijk -
Maastricht. Dooi- de vicaris-generaal zijn
twee vragen gesteld, die een grond zouden
C AMSTERDAM (ANP) - In een cir-
culaire geeft het bestuur van de Ver-
eenlging voor den Effectenhandel de le
den kennis van de conclusies, waartoe
zijn beraad over wenselijke maatregelen
betreffende de beursorganisatie heeft ge
leid.
Deze conclusies zijn aan het minis
terie van Financiën voorgelegd en voorts
behandeled met de besturen van de Bond
voor den Geld- en Effectenhandel in
de provincie te 's-Gravenhage en de Ver-
eeniglng van Effectenhandelaren te Rot
terdam.
De conclusies hebben betrekking op de
volgende punten, de beursuren. de no
teringen. de afwikkeling van compenseer
bare orders, de financiering van door de
maatschappelijke ontwikkeling noodzake-
j lijk geworden werkzaamheden van het
I beursapparaat. De provlsietarieven en de
noodzakelijke controle.
Ten aanzien van deze punten worden
de volgende wijzigingen voorgestld: de
beurs zal aanvangen om 11 uur en eindi
gen om 12.30 uur. Ten aanzien van de
tapefondsen ontstaan geen belangrijke
wijzigigen: slechts zal de beurstijd in zes
tijdvakken van elk een kwartier worden
verdeeld. De beurstijd zal worden ver
deeld in twee perioden, de eerste durende
van 11 uur tot 11.45 uur. de tweede du
rende van 12 uur tot 12.30 uur.
Met toestemming van de commissaris
voor de notering zal in de eerste periode
meer dan één notering tot stand kunnen
komen. In dat geval zal in het desbe
treffende fonds ook tussen 11.45 uur en
12 uur de handel doorgang kunnen vin
den. De afrekeningen zullen kunnen ge
schieden op basis van de middenkoers
van de gehele beurstijd.
Chinezen volgen
Mao na
PEKING. (Reuter) Tienduizend vol
ledig bewapende Chinese militairen zijn,
..geïnspireerd door Mao Tse-Toeng", de
rivier de Jangtse overgezwommen, zo
meldt het Chinese persbureau Nieuw-
China. Zij hebben daarmee „uiting ge
geven aan hun afkeer van alle soorten
monsters in bimien- en buitenland". Toen
{- de zwemmers de andere oever hadden be
reikt. riepen zij allerlei leuzen, zoals
„Lang leve voorzitter Mao" en „Lang leve
1 de overwinning van het volk".
Extraatje voor
marechaussees
in Amsterdam
DEN HAAG (A.N.P.). De minister
van Defensie heeft bepaald, dat de mili
tairen van het wapen der Koninklijke
Marechaussee, die in het tijdvak van
14 juni tot 2 juli 1966 daadwerkelijk
hebben deelgenomen aan het verlenen
van militaire bijstand in Amsterdam,
aanspraak kunnen maken op een uit
kering boven hun bezoldiging van ƒ4,50
per dag. Over deze uitkering behoeft
geen belasting te worden betaald.
kunnen bieden om een eventuele toestem
ming te motiveren.
De eerste vraag luidde of de pro
testantse man enige relatie had tot de
I Katholieke Kerk, mogelijk zelfs plannen
I om in verband met zijn huwelijk katho-
liek te worden. Het antwoord van de
pastoor was ontkennend en desgevraagd
heeft de pastoor nogmaals verklaard dat
er geen enkele aanwijzing was dat de
man van plan was om katholiek te wor
den.
De tweede vraag luidde of het verloofde
paar samen op dezelfde begraafplaats
begraven zou worden. Ook deze vraag
werd ontkennend beantwoord. Het meisje
zou in Maastricht worden begraven, de
jongen zou overgebraoht worden naar
zijn woonplaats Vught. en daar begraven
worden.
Gezien deze gegevens heeft het bisdom
Roermond het standpunt ingenomen dat
er geen aanleiding was voor een geza
menlijke uitvaartdienst met eucharistie
viering voor beiden. Voor het meisje zou
de uitvaart in Maastricht plaatshebben,
voor de jongen zou een dienst gehouden
kunnen worden voorafgaand aan zijn be
grafenis te Vught.
Verder heeft het bisdom over deze zaak
niets meer gehoord, met name niet dat
achteraf toch tot een gezamenlijk be
graven van beiden is besloten
Wel heeft de vader van het katholieke
meisje na aanvankelijk verzet tegen de
beslissing van het bisdom, twee dagen
voor de begrafenis aan de vicaris-gene
raal medegedeeld dat hij bij nader in
zien het standpunt van het bisdom kon
begrijpen en akkoord ging met de voor
gestelde regeling."
ZWITSERS JEZUÏET MEENT:
Uitspraak over
geboorteregeling
nooit onfeilbaar
FREIBURG (KNP) De Zwitserse
socioloog, pater J. David S.J. heeft in
het tijdschrift Orientierung als zijn me
ning te kennen gegeven, dat kerkelijke
uitspraken over concrete punten van de
natuurwet onder het herderlijk ambt en
niet onder het leerambt vallen.
De Kerk kan wel met onfeilbare ze
kerheid vaststellen, dat er een natuur
recht bestaat en of een bepaalde natuur
de inhoud van natuurrecht
verdere uitspraken doet, dan behoren
deze, ook al worden zij op plechtige wij
ze gedaan, eerder thuis in het herder
lijk ambt dan in het leerambt. Zij kun
nen geen aanspraak maken op onfeil
baarheid, tenzij de inhoud van deze na
tuurrechtelijke aanwijzingen tegelijker
tijd te vinden zou zijn in de goddelijke
openbaring.
Pater David erkent, dat de Kerk het
recht en de plicht heeft om dergelijke
concrete uitspraken te doen. Eveneens
dat zij daarbij op de bijstand van de
Geest mag rekenen. Maar dit betekent
nog geenszins, dat haar uitspraken op
politiek, sociaal of seksueel terrein on
feilbaar zouden zijn. Natuurlijk is de
gelovige verplicht concrete aanwijzin
gen van de Kerk op deze terreinen te
volgen, ook al weet hij dat het niet om
onfeilbare uitspraken gaat: hij is im
mers ondergeschikt aan het kerkelijke
herdersambt. Bezit de gelovige echter
genoeg vakkennis en inzicht, dan kan
hij door zwaarwegende tegenargumen
ten van deze volgzaamheid ontheven
worden. Hij kan zelfs verplicht zijn,
zijn eigen inzicht te volgen en daarvan,
hetzij privé, hetzij in het openbaar
getuigenis af te leggen.
Pater David hoopt, dat door genoemd
onderscheid tussen herdersambt en
leerambt de moraal-theologie, met na
me op sociaal politiek en seksueel ter
rein van veel ballast zal worden be-
Moordenaar eist
terechtstelling
McALESTER (Reuter) In de Ameri
kaanse plaats McAlester (Oklahoma) is
woensdagavond een man terechtgesteld
die niet voor zijn leven, maar tegen de
pogingen om hem gratie te verlenen,
heeft gevochten.
Het is de 30-jarige dubbele moordenaar
James Donald French, die tot levenslang
was veroordeeld omdat hij een chauffeur
die hem in 1958 een lift had gegeven, had
vennoord en in de gevangenis in oktober
1961 zijn celgenoot met een schoenveter
wurgde. Aan het Amerikaanse hoogge
rechtshof had French geschreven: „Heren,
ik ben schuldig, zo schuldig als lots of
Iemand ook maar aan een misdaad kan
zijn. Heren, verander dit vonnis en deee
straf alstublieft niet." Aan de vooravond
van zijn terechtstelling zei hij In een
vraaggesprek nog dat hij niet om gratie
zou vragen. Voordat hij op de elektrische
stoel zou plaatsnemen werd hem gevraagd
of hij nog Iets te zeggen had Hij haaide
zijn schouders op en zei: „Alles is a!
gezegd". Tien minuten later was hij
dood.
Meisje verweerde
zich tegen vijf
mannen
SALTA (U.P.I.). In het plaatsje
Juramento, Noord-Argentlnië, heeft een
meisje vijf mannen, die haar wilden be
lagen, van zich af weten te slaan, zo is
vernomen. Eén van de mannen moest
de aanval met zijn leven bekopen.
Het meisje liet, gewapend met een
kapmes, haar twee honden uit, toen vijf
mannen op haar afkwamen. Het meisje
begon met het kapmes op de mannen in
te hakken. Eén man werd in de hals ge
raakt en was op slag dood.
Om in een reeds lang gevoelde behoefte te
voorzien gaat Fons Jansen elke avond de
planken op. Nu weer tot en met 26 augustus
In Diligentia, waar hoe langer hoe meer
zielen troost komen halen op de pijnlijke
plekken, die geslagen zijn door het slopen
van heilige godshuisjes en taboes. Daar
komen pastoors, die ondanks de pogingen
van Jansen om de kerk weer aan het lachen
te krijgen er nog steeds geen vrede mee
hebben, dat zij bij het mislezen hun gezicht
moeten laten zien; en pastoors, die hun tijd
intussen alweer zover vooruit zijn, dat zij
rustig met hun rug naar de gelovigen staan te
prevelen en die bij het huisbezoek zonder
Als LUTHER
nu eens zanglessen
had genomen bij
BEP OGTEROP
omwegen naar het kindertal informeren. De
leken zitten er nog een beetje onwennig bij.
Mag dat allemaal nu zo maar wat die Jansen
zegt? Zij scharen zich als tieners bij deze
kerkorde verstorende happening rond het lie
verdje Fons en omhangen hem met de guir
landes van hun bevrijdende lach.
Jansen laat ons
er al zo weinig
lachen, omdat
te lachen is
Als Luther wat minder theoloog en
wat meer cabaretier geweest zou
zijn, had hij zijn stellingen niet met
een boos hoofd aangeslagen, maar
in de vorm van een lachertje over
het voetlicht gestrooid. Dan had de
wereld er nu anders uitgezien.
Luther had in zijn tijd heel wat min
der te klagen dan wij nu, want
Luther spuide met al zijn gram niet
meer dan 95 stellingen, terwijl
Fons in zijn programma meer dan
350 rotlachertjes heeft zitten. En re
ken maar, dat er in elke lach een
stukje hartzeer zit. Het is in Luther
zijn hoofd niet opgekomen om zang
lessen te nemen bij Bep Ogterop, to
neellessen van Henny Orri en mime-
lessen bij Rob van Reijm, dingen
die Fons Jansen nog doet om ver
starde zielen weer in het rechte spoor
te krijgen van een Kerk, die zo druk
met strijden bezig was dat ze aan
lachen niet toekwam.
Een hervormer wil Jansen niet zijn:
alles biyft binnen de Kerk verboden,
behalve wat mag en dat is verplicht.
Hij wil ook niet de clown uithangen:
de boertige klucht ligt hem niet. Hij
wil een nar zijn, die onder zijn hu
morreen filosofisch fundament je zet.
Hij wil de gelovige mens, de ge
scheiden christenen, de zwoegers op
weg naar het eeuwig heil bijbren
gen, dat er geen sterveling in de he
mel is en dat het geen doodzonde
is om je dood te lachen, maar dat
het integendeel doodzonde is om het
niet te doen. Zegt Jansen: „Het is
heel natuurlijk, dat het berouw na
de zonde komt. Ik heb eens een
keer berouw vóór de zonde gehad.
Daar heb ik nu nog spijt van".
De zonde, die Fons het meest heeft
gepleegd, is de zonde van het ver
zuim. Voor straf staat hij nu op de
planken. Als G-3-redacteur en als
gespreksleider begon hij destijds
steeds ernstiger te praten en te
schrijven over wat de jongeren
toen, nu en altijd zal bezighouden:
de Drie Grote G.'s -Geld, Geloof, Ge
slacht. Hij deed dit met zoveel
hartstocht, dat zijn vrouw avond
aan avond alleen thuis zat. Er was
toen al geen pastoor meer. die er
iets van durfde te zeggen, maar er
zijn er zeker, die er het hunne van
zullen hebben gedacht. Achteraf
valt de schade nogal mee, want hij
heeft nu vier kinderen. Maar die
zonde van het echteltjk verzuim
heeft hij zichzelf zwaar aangere
kend. Hij heeft toen gedacht: Het is
zinloos om elke avond honderd men
sen te vertellen, hoe je je huwelijk
mooi kunt maken, terwijl ik het mij
ne op een laag pitje houd. Het is
veel gemakkelijker om er een boek
over te schrijven. Dan kunnen de
gehuwden 's avonds samen uit één
boekje lezen, gezellig ipet de kop
pen dicht bij elkaar. Het kan zelfs
geen kwaad als ze hun koppen eens
aan elkaar stoten, want dat hoort
er helemaal bij in het huwelijk.
Afijn, Fons deed wat boekjes open
over tot dan toe geheime zaken. Hij
deed dat met zulk een gemak, dat hij
er steeds luchtiger over begon te
praten. Zijn hart was er ook zo heer
lijk vol van. Hij kreeg bekendheid
als Vrolijke Bedweter. die met het
badwater het kind weg liet spoelen.
Daar heeft Trimbos toen de vinger
voorgestoken. Die begon heel serieus
en heel wetenschappelijk van voren
af aan en slaagde als voorlichter op
dat gebied heel wat beter dan Jan
sen, want Trimbos kon er zijn
lachen bij houden en dat is een
zaak, waar de meest voorlichters
zwak In zijn en stuk op lopen. Kort
om, Jansen verzuimde zijn lachen
in te houden en koos daarom een
ander onderwerp: dc Kerk. HQ vond
dat hij dat mocht, juist als leek.
want de 2500 vrijgezellen in Rome
bemoeien zich immers ook met het
huwelijk. Sterker nog: na lang ver
gaderen In grote geheimenis besloot
Rome het gebruik van ongeoorloofde
middelen niet toe te staan terwijl
wij nu allemaal zo graag zouden
zien. dat de geoorloofde middelen wel
zouden worden toegestaan. Dan zegt
Fons: „Goed, maar dan moeten ze
het niet verplichten, want dan is ge
lijk de lol eraf'.
Lachen
werd hij in do huiselijke kring de
erkende moppentapper. En vandaar
weer culturele clubs, kloosters voor
zusters en kloosters voor paters,
vrouwenverenigingen, avonden voor
mannen-onder-elkaar en als klap op
de vuurpijl bij Adelbert, waarvan de
voorzitter hem na een avondje lek
ker doorlachen zei: „Het was een
heerlijke avond. Jammer dat dit al
leen kan voor mensen, zoals wij!!.
In het zuiden dachten ze, dat het in
het noorden niet kon en omgekeerd,
maar intussen haalden steeds meer
verenigingen Fons naar de schouw
burg. De KRO was was voor zijn le
den met Fons zelfs royaler dan met
zijn lepeltjes en verzilverde klem
men voor luierbroekjes. Tenslotte
kwamen de schouwburgdirecties naar
hem toe. Tot eind 1967 zit hy vol.
Alle klusjes. bQklusjes, schnabbels en
ongeregelde inkomsten heeft hij laten
schieten om met steeds meer Helen de
Kerk aan het lachen te houden.
Maar u heeft het mis als u denkt,
dat deze gevierde satiricus van het
kerkelijk leven, deze grossier in re
ligieuze grollen liet eindelijk in dit
leven gevonden méént te hebben. Hij
zegt: „Het enige wat me nog ont
breekt ls een image, godzijdank,
want ik kan nog op een terrasje een
glas melk drinken zonder herkend te
worden". Op hetzelfde moment dat
hij dit zei, maakte een oudere dame
zich los van haar stoel: „Mijnheer
Jansen, ik zag u gisteravond voor
de tweede keer. Ik ben diep onder
de indruk. Wat doet u het goed. Mijn
complimenten".
Van dit publiek kan Fons Jansen
zeggen: „Dit is mijn publiek. Maar
hij zegt het niet. Want hij heeft zijn
publiek nog nooit gezien. Zegt hij:
„Elke avond sta ik van aangezicht
tot aangezicht met een volle zaal,
maar tegen het felle licht, zie ik nie
mand. Ik werk op het geluid. En de
lach ligt. lekker akoestisch in Dili
gentia. Daarom werk ik er graag.
Maar toch is het cabaretier-zijn 'n
rotberoep. Het maakt je zo een
zaam. Lieveling van het publiek, ja,
maar in de namiddag rijd ik dood-
moederziel alleen van Hilversum
naar Den Haag. Mijn eerste wer
ln Diligentia is mijn schoenen poet
sen, zie je, dan staat de woordspeel-
se jongleur heel prozaïsch zijn
schoenen te poetsen. En dan moeten
de tanden gepoetst worden. Alles
moet blinken. Er gaat al zoveel mis
op het toneel, licht dat er iets parelt.
Dan moeten de kreukels uit mijn
kostuums en de schmink op. En
achter het toneel is ook echt niks te
beleven. Ik wou vroeger op het to
neel, maar mijn vader wilde niet.
Het toneel was voor hem zoiets als
een stoeiplaats voor de duivels en
vooral voor de duivelinnen. Ik kan
nu op goede gronden waar maken,
dat mijn vader met alle respect ge
lijk had. Tegenwoordig durven ze
meer te zeggen op het toneel dan ze
vroeger achter het gordijn durfden.
En vieze woordjes zeg ik uit princi
pe nooit. Ik hou het maar bij piep
en poes. Diep ln de nacht rijd Ik
moederziel alleen naar huls. 's Mid
dags eten we thuis aan tafel warm.
Dan zijn alle kinderen thuis uit
school. Zonder dit gezin zou lk het
als eenmanscabaretler niet uithouden".
Fons Jansen mag dan eenzaam zijn
alleen is hij niet. Van Jongsaf ls het
imiteren een zwak voor hem. HIJ
kan het ook niet helpen, maar hij be
wondert de Grote Drie van het Cabaret
zozeer, dat ze elke avond als het
ware met hen» mee naar binnen
stappen In Diligentia. En flat moet
niet, want je moet je zelf zijn, Je
eigen kleinkunst brengen. Toch staat
hij soms een hele avond te worste
len tegen Toon Hermans, Wlm Kan
of Wlm Sonneveld. Jansen moet het
minstens zover in cabaret bren
gen als Toon, want met Toon heeft
hij gemeen, dat hij een zuster heeft.
Die zuster van Toon stoelt altijd met
een stoel. En Fons zuster speelt
harp. Heus waar. maar als hij het
vertelt, begint ledereen te lachen.
„Zeker net zoiets als die zuster van
Toon", zeggen ze dan. Zo gelooft ook
niemand, dat zijn vaste pianist
Frans Oudhoff werkelijk in Bergen
(N.-H.) woont. Iedereen denkt, dat
Fons hem er als quasi-inwoner van
Bergen alleen maar bij gehaald
heeft om met hem als Ned. her
vormd Bergenaar bij te dragen aan
de oecumenische sfeer van het pro
gramma.
Engeltjes
Hoe meer Fons over deze dingen na
dacht. hoe meer hij dacht dat het
beter Is om er helemaal niet over
na te denken. Tenzij je er heel diep
over doordenkt, want dan schiet Je
ln de lach. En telkens als Fons dit
deed lachte zijn omgeving mee. Zo
Zacht plekje als laatste service
van de engeltjes, die hem hopelijk
zouden vergezellen door de duister
nis van de bange nacht. Hij heeft
nooit geweten, dat hij bij wijze van
late roeping zo sterk verhoord zou
worden en dat In zijn wensen zo
zorgvuldig zou worden voorzien.
Want als hQ nu Diligentia betreedt
wordt hQ op de voet gevolgd door
zijn engeltjes, zijn typetjes, die hij
zich nwt bloed en del op het lijf ge
schreven heeft.
De oude snoeper: „Ik was altijd
te heet-tero"; het nonnetje: Non de
Dieu; de kapelaan: „Zondigde u al
leen of met zijn tweeën" de se-
nuwenlQer-van-de-grote-man: „Heb ik
mQn directiepakje al an?", de dood
graver: „Een lekker zacht plekje bied
lk als service aan mQn clientèle;
de elektricien: „Heeft u geen contact
mijnheer pastoor, als u op de preek
stoel staat?"
Hoe komt-ie eraan, vraagt het pu
bliek. gierend achter de hand, een
geluid dat Fons grof geschat nu al
7 tot 8 miljoen keer uit de verschil
lende zalen heeft horen opstijgen.
Fons antwoordt: „Hersenwerk met
antennes, die je hebt uitgezet spe
ciaal voor dit werk. Het gekke is,
dat vrijwel ledereen een zintuig
heeft voor dubbelzinnigheid in het
seksuele. Zelfs als Je ln alle on
schuld iets zegt, wordt er soms om
gelachen. Op dit punt heeft vrijwel
iedereen het vermogen om te spe
len met woorden. Waarom zou dat
met andere woorden niet kunnen
Als Je dat eenmaal hebt ontdekt,
spits Je Je hersens toe op de woord
speling. Zo hoor lk mensen In alle
argeloosheid dingen zeggen, waarvan
ik op hetzelfde ogenblik het dubbel
zinnige, het woordspelige ontdek.
Dat schrijf lk op een kaartje, waar
van lk er altijd een paar in mijn zak
heb. Dat kaartje wordt genummerd
en verdwijnt thuis in mijn kaarten
bak met moppen. Net zo alH Max
Tailleur, die er een Wltzenstulling op
na houdt. Elke dag werk ik aan dat
kaartsysteem. Ik heb In de bak nu al
2000 kaartjes met 2000 moppen,
woordspelingen e.d., waaruit het vol
gende programma moet groeien.
Daar komen er nog meer bij. Maar
er gaan er ook weer een hoop af,
want het programma „Hoe meer zie
len" telt rond 380 lachertjes. Van die
2000 moeten er dus al 1650 weg. De
kunst van de cabaretier ls ln wezen
de kunst van het weggooien. Spon
taan geestig ben Ik niet. Ik zou me
geen raad weten als er ln de zaal
onverwachte dingen zouden gebeuren".
Er bestaat trouwens niets geesti
ge rs dan publiek. Er zijn er, die don
ken, dat hij als eenmanscabaretler
optreedt <»m alle verdiensten voor
zichzelf te houden. HIJ rekent dan voor,
dat voor muziek, reclame werk ach
ter de schermen etc. zeven mensen
nodig styn en dat hun gezinnen
meegerekend er van de verdiensten
21 monden opengehouden moeten
worden. Maar eerst moet de zaai er
af on etst een arme Vondeling een
vijfde deel. Een dame zei aan het
einde van de voorstelling, dat ze zich
zelf erg ouderwets vond, omdat ze de
hele avond op een moraal had zitten
wachten. In kloosters optredend ls het
altijd de kunst om moeder-overste
aan het lachen te krijgen of vadcr-
abt. Zo lang zij zich niet hebben la
ten horen, ligt bij de anderen de
lach gestorven' binnen de lippen. Op
verzoek van een suppoost begon Jan
sen na de pauze eens met de mede
deling dat or een briefje van tlon ge
vonden was on dat dit afgehaald
kon worden. De mensen hebben nog
nooit zo gelachen als toen. Een In
specteur van de vermakelijkheids
belasting vroeg aan de zaalbeheerder
tijdens het optreden van Fons wat
daarbinnen gebeurde. Toen de voor
zitter zei, dat er een lezing werd ge
houden over de Kerk, zei de inspec
teur: „Dat kan niet, want er wordt
gelachen".
Met zijn humor staat Kon* niet een
zaam op de plankon. Achter hem
staan Chesterton „Waar veel ge
loof is. daar zal ook voel gelachen
worden", Okke Jager: „Zon tie hu
mor nlot ren gave Gods zijn om kerk
scheuringen tegen te houden?; Voltaire
„Ik beschouw ernst nis een ziekte";
Moliën*: „Het In gemakkelijker de
mcnNeu te bedriegen dan aan het
lachen te maken". De Valekennere:
„Humor Is de glimlach van Iemand,
die weet hoe weinig er te lachen la".
En toen gaf zelfs de pastoor zich ge
wonnen. file voor zijn parochie het
Sterk verlangde avondje Fons tegen
hield. Nn hem elders te hebben be
luisterd zei hij: „Ik heb me vergist,
je moet zo gauw mogelijk bij ons
komen"
En dan moet Jansen lachen. Er
is al zo weinig te lachen, weet u.
