BENNA
POORT
NIEUWS
UIT
HEIMAT
VOOR ALLE
DUITSE
BADGASTEN
<&v
PAGINA 8
DE LEEDSE COURANT
ZATERDAG 9 JUU
ITE
Om twaalf uur gaat de wekker en drie kwartier later is Benna Poort op Schiphol. Tot kwart
voor vier ligt ze in de inklaringsloods op haar knieën om kranten te sorteren.
Dan gaat het („veel te hard", geeft ze ernstig toe) de hele kuststrook
van Noord-Holland langs. Heen en terug. Bij elkaar 282 km.
De ochtend gloort als de eerste camping in zicht
zorgt kranten vai
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM Hij: „Op een
avond kom ik thuis en ik zeg
tegen mijn vrouw: meid, je
kunt wat bijverdienen door 's
nachts kranten rond te bren
gen". Zij (turfhoge, zes maan
den oude baby Marianne
kraaiend op schoot): „Ik was
meteen akkoord. Ja. Luister
even: als je niks wil, bereik je
ook niks. De meeste mensen
zijn te beroerd om te werken.
Dat komt volgens mij van die
prachtige sociale verzekerin
gen. Ik heb gisternacht mijn
duim tussen het portier gehad,
hier, kijk maar. Negen van de
tien gaan daarvoor toch in de
ziektewet? Ik niet. Ik rij van
nacht gewoon mijn route".
Sinds het besluit van die avond slaapt
de 25 jaar oude, In kittig rood mantel
pak gestoken hulsvrouw Benna Poort
maar vier uur per etmaal. Overdag
tript zij zeer hooggehakt door het
popperige sigarenwinkeltje „De Gou
den Spieghel" aan het Amsterdamse
Kattegat. Om half zeven sluit ze en
om acht uur legt ze haar in Liesbeth
List-haar verhulde hoofdje ter ruste.
Om twaalf uur gaat de wekker en om
kwart voor één is ze, na een razend
snelle rit door de slapende hoofdstad
present op Schiphol. Tot kwart voor
vier ligt ze vervolgens in de inkla
ringsloods op haar knieën om kranten
te sorteren dan gaat het („veel te
liard", geeft ze ernstig toe) via IJmui
den de hele kuststrook van Noord-Hol
land langs en vanaf keerpunt Den Hel
der weer terug. Alles bij elkaar 282
kilometer. Om half tien is ze terug in
Amsterdam. Wassen. Omkleden. KJok-
slag tien uur opent haar sigarenwin
keltje weer en staat ze monter en fris
te pronk voor haar (uiteraard) goed
deels mannelijke clientèle
Dit alles geschiedt ten behoeve van de
luidruchtige, maar vreedzame invasie
der Duitse toeristen, die bij het eer
ste schijnsel van
bierzwelgende sprinkhanenplaag op
op onze blonde stranden en belenden
de geestgronden pleegt neer te strij
ken. Tot nu toe was deze gemütliche
horde aangewezen op de accurate,
maar aan reis- en besteltijden gebon
den PTT, wilde men zwart op wit ver
nemen, hoe de Heimat in afwezigheid
van zoveel zoons en dochteren reilde.
Nu niet meer. Wanneer om acht uur
de kampwinkel opent, liggen de Bildzei-
tung, de Rheinische Post, De Fr nk-
furter Allgemeine, de Westfalische
Rundschau, de Kölnische Stadtanzei-
ger en het Hamburger Abendblatt geu
rend naar de drukinkt naast het gesne
den bruin. Erhard kan geen stap meer
verzetten, of zijn afbladderende kie
zersvolk volgt hem Grüsse aus Hol
land op de gesandaalde voet.
volhoudt, met die vier uur slaap per
etmaal voor een lichaam, dat ze zelf
geringschattend noemt „een zak vol
knoken, als ik hard loop, rammel ik".
Het blijkt een onuitroeibare, met haar
nog schrielere echtgenoot gedeelde
hartstocht voor het krantewezen te
zijn. „Ik doe 't niet voor de lok. Ik kan
het niet laten. Ik wilde altijd al iets in
kranten. Misschien verdienen we er
niks aan als het tegenloopt met de
auto is de winst weg maar dan heb
ben we in ieder geval de stunt gehad.
sel. Maar volgend jaar komen
chauffe j. Hoewel het moeten krai
tengekken zijn. Anders kun Je dit weil
niet aan".
Dik en bruin
Bungalows
Benna, het stoplicht van haar herte
ogen duidelijk op oranje, verklaart
haastig: „Het was me veel liever ge
weest, als ik Franse kranten had rond
kunnen brengen. Ja hoor, zet dat er
maar ln. Het laatste dorp, waar ik vóór
Den Helder kom, ls Julianadorp. Er
staan drie boerderijen nou ja, mis
schien vijf en de rest zijn allemaal
bungalows van zestig mille. Duitsers,
weet je wel. Je ziet er alleen maar
Duitse auto's.
En wij maar in een tentje koukleu
men. Ik vind het verschrikkelijk.
Voor mij hebben de Duitsers
de oorlog gewonnen. Maar je
kunt er niks meer aan doen. Het is
te groot geworden, je kunt ze niet meer
wegdenken. Zandvoort is van de Duit
sers. De hele kust is van de Duit
sers. We krijgen ze er nooit meer uit.
Goed: dan moeten we er maar een bo
terham aan verdienen. Dat doet toch
iedereen? Ik ken wel campings, waar
zelfs de bezoekers een kwartje moeten
betalen. Ik heb soms het gevoel, dat
we de Duitsers uitmelken. Kijk dat
yind ik nou onsympathiek van de Ne
derlanders, maar het is waarschijnlijk
de reactie. Hoe dan ook: dé Duit
sers komen hier hun geld uitgeven en
niet ergensanders* We verdienen«er
allemaal aan. Maar als ik op een an
dere manier rijk kon worden nou,
dan deed ik iets anders..."
Zak vol knoken
Overdag tript zij
zeer - hoog - gehakt
door haar popperig
sigarenwinkeltje
sigarenwinkeltje) kranten te gaan ver
kopen het liefst kranten die je ner
gens anders kunt krijgen. Ik wil graag
hard werken, rennen. Voordat ik hier
mee begon, was ik bij een advocaat.
Daar kan ik zo terug komen dan
krijg ik nog een kinderkamer voor Ma
rianne en een kindermeisje ook. Maar
ik wil iets doen, voel je. Niet steeds in
hetzelfde kringetje ronddraaien".-
De echtgenoot, reeds trotse bezitter
van een historisch pand aan de Nieuwe-
zijds Voorburgwal, valt bij: „Dit jaar
is het misschien onrendabel, maar we
werken voor de toekomst. We wachten,
tot we een graai kunnen doen. Tot nu
toe brengen we iedere dag ongeveer
3000 Duitse kranten naar 60 adressen
in vierentwintig plaatsen. Maar als
het seizoen goed begint, verdubbelen
we dè omzet en volgend jaar hoop ik
tien eigen lijndiensten op Duitsland te
hebben. Twee jaar heb ik met mijn
vrouw over het idee gepraat nu
komt het eindelijk.
Zelf kan ik het niet doen ik rij ie
dere nacht Nederlandse kranten naar
de Belgische badplaatsen en naar Brus- berichten.
Hij is jachtschipper geweest bij e;
miljonair. Zijn mooiste tijd was, to;
de eigenaar van de 19 meter lanj.
„Aquarius" (een ongelooflijk eigenwil
ze man5') het schip eigenhandig mi:
den in de Rijn op de kribben vot
Daar heeft het "even maanden lai
hulpeloos gelegen. „Srr idt uit Rotte
dam vroeg voor de berging een ton. D;
was te veel. Ik heb gewoon gewacl
tot het water hoog genoeg was om c
eigen kracht vlot te komen en eind:
lijk lukte het. Man ik ben nog noc
zo dik en bruin geweest. Ik lag de h-
le dag maar in het gangboord
dorpje in de buurt had helemaal nik
alleen zeven kroegen. Wat moet
dan?"
Die gedwongen rust deed een geweli
dadige dadendrang in zijn botten
ren. Terug van het avontuur richt
hij prompt „International newspapi
and magazine transport" op en
die dag heeft hij niets ander mi
daan dan met kranten heen ei
geraasd enige rustpunt het zieke
huis in Breda, toen hij op de beijzt
de weg het wereldrecord krantenbezo
gen trachtte te verbeteren.
Nu dus de Duitse kranten. Te veel ho
op eigen vork dan moeder de vrou
maar, die met een energie van
pend beton meteen inspringt. Berstei
van vitaliteit zit ze tegenover me in
optrekje achter de winkel. Baby M
rianne, die ze trouw meezeult
kunt zo'n kind toch moeilijk naar
ouders doen?") kraait niets ontberei
in de wieg. Klant na klant komt
gaat.
Direct is het sluitingsuur.- Da
breekt de avondrust aan met
vredige, vollemaanse opkomst de
t.v.-schermen. Maar niet voo
Benna Poort. Die ligt om acht uua
onder de wol, want om midderl
nacht loopt de wekker af. Hel
Wirtschaftswunder bruinend iiJ
Castricum, Groet of Wijk aar
Zee, wacht immers op de beurs
hprio.ht.en
camping slaapt nog, wanneer mevrouw Poort de Bildzeitung, de Rheinische Post,
de Kölnische Stadsanzeiger en meer nieuws uit de Heimat bezorgt.
tesen
jèp/ elektrische
X liflaf
(Van onze correspondent
AMSTERDAM Meer dan tien procent
van de Nederlandse hulsvrouwen be
schikt momenteel over een tweede stof
zuiger. De ene gebruikt ze binnenshuis,
de tweede wordt benut voor het schoon
houden van bij voorbeeld de auto of het
trapportaal. Kortom: de markt voor de
normale elektrische huishoudelijke ap
paratuur (waaronder gerekend dienen
te worden zulke zaken als Ijskasten,
strijkijzers, radio's, t.v.'s, pick-ups,
broodroosters en noem maar op) heeft
zijn verzadigingspunt bereikt of Is er
royaal overheen. Het gevolg: de consu
ment koopt niet meer, wat hij nodig
heeft, maar wat hij mooi vindt, of lux
ueus, of grappig. Er is een hausse in
elektrische liflaf als haarkrullers, tafel
komfoor» en messenslijpers.
De industrie volgt deze ontwikkeling
zeer getrouw. Het accent verschuift
meer en meer van de totale kwaliteit
van het produkt naar de directe visuele
vormgeving. Beangstigend De Stich
ting Centrum voor Industriële Vormge
ving, huizend in de Koopmansbeurs te
Amsterdam, vindt kennelijk van wel.
Speciaal om de hulsvrouw met doel
treffende voorlichting te gerieven is een
zes weken durende tentoonstelling Inge
richt, die onder de noemer „Elektrisch
Huishouden" wil laten zien, wat a) goed
is om te gebruiken, b) goed gemaakt is,
c) goed van vorm is en d) veilig is
dit alles uiteraard in relatie tot de prijs.
De bedoeling ls, de consument op te
voeden in de gedachte, dat zijn aankoop
het gaat immers altijd om vele tiental
len guldens) niet emotioneel mag zijn,
niet impulsief, maar als enige basis
Expositie toont HUISHOUDELIJK gereedschap
moet hebben een juist begrip voor de to
tale kwaliteit van het betrokken produkt
Niemand minder dan de heer Van der
Put, hoofd afdeling vormgeving van
Philips, die de expositie opende, hield
een warm pleidooi voor deze visie. Hij
stelde vast, dat 80 percent van de con
sumenten een radio koopt om zijn uiter
lijk niet om zijn geluidskwaliteit.
„We hebben een goede voorlichting
nodig", waarschuwde hij, „opdat de
klant tot een eigen, bewuste keuze komt.
De consument moet tegen zichzelf be
schermd worden; het direct visuele mag van een typisch stuk huishoudelijk
niet doorslaggevend zjjn. Het wemelt reedschap verandert onder de invï
in onze maatschappij van voorlichtende van technis *»e en sociale ontwikke
en beschermende instanties. Laten die gen.
gezamenlijk een actie beginnen en hun
arbeid meer coördineren."
De tentoonstelling in de Koopmans
beurs laat een internationale selectie
zien van ruim vijftig elektrische huis
houdelijke apparaten, waaronder mixers,
keukenmachines, strijkijzers, naaima
chines, centrifuges en wasmachines. Ze
zijn allemaal in Nederland verkrijgbaar
en voldoen volgens het Centrum voor
Industriële Vormgeving aan hoge eisen
van technische, functionele en estheti
sche kwaliteit. Alle voorwerpen zijn na
mens de Raad voor Industriële Vorm
geving geselecteerd door een onafhan
kelijke commissie van deskundigen.
Naast deze eigentijdse voorbeelden
worden 2 historische reeksen getoond:
de ontwikkeling door de eeuwen heen
van het strijkijzer en die van de naai
machine. Aan de hand hiervan blijkt
duidelijk, hoe opzienbarend de vorm
