ij kraambed hoort
een deskundige hulp
UIT DE WEEKBLADEN
iHMHI
van CLIFF RICHARD
de bazuin
Haagse Post
Beperking en verdienste
Goede en
slechte jazz
-una 6
de leidse courant
ZATERDAG 8 JANUARI 1966
Wijzigingen in
subsidiebeleid
„Een schrille wanhoopskreet ver
scheurde de avondstilte, die hing om
het onde ziekenhuis i vóór het open
raam van de bovenverdieping zat een
jonge man, die bij het horen van de
ze angstkreet Ineenkromp van smart
en In machteloze vertwijfeling zijn
vuisten balde". Neen, lezers, dit Is
geen episode uit een „25-cts-roman",
evenmin een gedeelte van een „to
neeldraak". Het Is nuchtere ik zou
bijna zeggen bittere werkelijkheid,
al ligt deze werkelijkheid ook jaren
en jaren achter ons.
Het was ln 1847, dat Semmehveis
(later beroemd geworden om zijn
boek over de kraamvrouwenkoorts)
als assistent aan de verloskundige
kliniek van het Weense ziekenhuis
werkzaam was. Hij was de jonge
man, die de angstkreet hoorde, en...
hij wist de betekenis daarvan. In de
verloskundige kliniek waren twee af
delingen. In de ene afdeling kregen
de a.s. vroedvrouwen haar opleiding,
in de andere afdeling de a.s. artsen.
Het was bekend geworden, dat de
sterfte onder de kraamvrouwen van
de „vroedvrouwenafdeling" ongeveer
3 procent bedroeg, terwijl dit procent
in de „doktersafdeling" opliep tot 20
k 30 procent.
Wanneer er nu een vrouw voor haar
bevalling het ziekenhuis wert bin
nengebracht en zij hoorde dan, dat
zij geplaatst zou worden in de „dok
tersafdeling", dan was dat voor haar
een onbegrijpelijke schrik... vandaar
de wanhoopskreet. Telkens wanneer
Semmelweis een dergelijke kreet
hoorde, drong het tot hem door, hoe
machteloos hij Btond tegen deze gro
te sterfte onder zijn kraamvrouwen
en ook tegenover het feit, dat er een
zo groot verschil in sterftepercenta
ge was in de belde afdelingen van de
kliniekvandaar zijn smart en
zijn vertwijfeling.
Dag en nacht was Semmelweis met
deze vraagstukken bezig, totdat een
onverwachte gebeurtenis een licht
bij hem deed opgaan. Hij kreeg na
melijk bericht, dat zijn vriend, die
hoogleraar was in de gerechtelijke
geneeskunde, binnen enkele dagen
overleden waa, nadat hij zich bij
het ontleden van een lijk in de vin
ger had gesneden. Toen Semmelweis
vernam, onder welke verschijnselen
zijn vriend was overleden, ging het
als een flits door zijn gedachten, dat
deze verschijnselen (hoge koorts,
hoge pols, verwardheid, droge tong,
enz.) dezelfde waren, die hij zo vaak
bij zijn stervende kraamvrouwen
constateerde. De conclusie lag voor
de hand: de zogenaamde kraamvrou
wenkoorts was niet uitsluitend een
ziekte van kraamvrouwen, maar ook
van niet-zwangere vrouwen, ja zelfs
mannen konden ten offer vallen aan.
deze vreselijke ziekte. En toen Sem
melweis zich realiseerde, dat de me
dische studenten, die in de verlos
kundige afdeling hun opleiding kre
gen, tevens werkzaam waren bij de
secties op lijken (zoals zijn gestor
ven vriend dit ook gedaan had), toen
werd hem duidelijk, dat de oorzaak
van de kraamvrouwenkoorts gezocht
moest worden in het lijkengif, dat
door de medische studenten via hun
„onderzoekende vingers" bij de
kraamvrouw werd ingebracht en oor
zaak werd van de dodelijke ziekte.
Lijdensweg
Het is aangrijpend in de levensbe
schrijving van deze mens kennis te
nemen van de tragiek, die dit leven
heeft gekenmerkt: men weigerde zijn
opvatting te aanvaarden, men werk
te hem op allerhande manieren te
gen, men hoonde en verguisde hem
en drong hem naar de achtergrond.
Toch is gebleken, dat Semmelweis
de grondlegger is van de doeltref
fende bestrijding van de kraamvrou
wenkoorts, al was het de grote Pas
teur, die in 1878 ontdekte, dat de
oorzaak van deze vreselijke ziekte
niet gezocht moest worden in de ont
bonden weefselbestanddelen, maar in
microscopisch-kleine levende ziek
tekiemen, die in een ontelbaar aan
tal in deze tot ontbinding overgega
ne substantie aanwezig waren, zich
daar „zeer prettig" voelden, zich op
grote schaal vermenigvuldigden en
giffen (toxinen) afscheidden.
Na deze ontdekking bouwde men de
infectieleer op: men leerde vele
soorten ziektekiemen (bacteries) ken-
bestudeerde hun eigen
schappen en hun werking op het men
selijk lichaam, men kweekte de ziek
tekiemen en leerde, hoe men ze het
beste kon bestrijden, men kreeg In
zicht in de natuurlijke afweer van
het lichaam tegen de ziektekiemen
en. enz. Naast al deze bestrijdings
middelen tegen de ziektekiemen bleef
echter het principe van „beter voor
komen dan genezen" overheersen, 't
Is ook bij de kraamzorg, dat dit
principe een bijzonder accent kreeg
en men begreep, dat er deskundige
krachten nodig waren om de voorbe
hoeding tegen infecties tot haar recht
te doen komen. Men leidde kraam
verpleegsters op en toen bleek, dat
deze kraamhulp voor veel gezinnen
te kostbaar was, kwnm men via de
bakeropleiding tot de opleiding van
kraamverzorgster, die niet alleen
moeder en kind verzorgen, maar ook
de moeder vervangen in het gezin.
Hoeden af
Hoeden af voor deze prachtmeisjes,
maar eveneens alle hulde voor de
bestuurders van de kraamcentra,
die met een bewonderenswaardig
idealisme en een grote voortvarend
heid de vele en grote moeilijkheden
in de kraam verzorging het hoofd
hebben geboden: men denke slechts
aan het tekort aan leerlingen in ver
band met een te lage bezoldiging,
aan de voor vele gezinnen nog te ho
ge dagtarieven, aan een onvoldoende
huisvesting, enz.
De overheid, die het belang van een
goede kraamverzorging steeds meer
ging inzien, breidde haar hulp (voor
al in de vorm van subsidies van rijk,
provincie en gemeente) steeds méér
uit en het ging er naar uitzien, dat
zich langzaam maar zeker in het ge
hele land een situatie ging ontwik
kelen, waarin de leuze „aan ieder
kraambed een deskundige hulp" tot
werkelijkheid zou gaan komen. Tot
in augustus van dit jaar een licht
„gerommel" een naderend onweer
aankondigde: men hoonde vage ge
ruchten over plannen om de rijkssub
sidie op de kostprijs van de kraam-
verzorgingsdagen (welke kostprijs in
de verschillende centra 32 tot 40 gul
den bedraagt) te vervangen door uit
keringen, te verstrekken door de zie
kenfondsen. Deze gang van zaken
leek zo onwezenlijk, dat het geruime
tijd heeft geduurd voordat de kraam
centra gingen begrijpen, dat het met
de betreffende plannen bittere ernst
Wat dreigt er nu te gaan gebeuren?
1. Inderdaad zal de subsidie op de
kostprijs van de verzorgingsdagen
niet meer verleend worden door het
rijk, maar „als deel van het "zie
kenfonds-pakket" door de zieken
fondsen worden versterkt. Per ver
zorgingsdag pal het ziekenfonds 27
gulden bijdragen. Betreffende dit
punt zou ik mij graag aansluiten bij
mej. Kessel en de heer De Vreeze
KVP-kamerledendie aan minister
Veldkamp hebben gevraagd hun me
de te delen „waarom tot een derge
lijke wijziging is besloten".
2. Deze ziekenfondsbijdrage wordt al
leen gegeven aan de aangeslotenen
bij de ziekenfondsen (verplicht en
vrijwillig). Nemen we een gemid
delde kostprijs per verzorgingsdag
van 35 gulden, dan zal een zieken
fondslid 35 minus 27 gulden, dus 8
gulden per dag gaan betalen.
3. De nlet-ziekenfondsleden, dus de
zogenaamde „particulieren" (dit aan
tal wordt geschat op 25 tot 35 procent
van de kraamzorgaanvragen) zullen
van de verstrekking van deze 27
gulden verstoken blijven. Zij zullen
de totale kostprijs per dag (van 32
tot 40 gulden) moeten opbrengen.
Het zal ledereen wel duidelijk zijn,
dat een groot gedeelte van deze „par
ticulieren" (de kleine zelfstandigen
en de gezinnen met inkomens die
juist boven de weistandsgrens liggen)
deze bedragen niet kan opbrengen,
terwijl het de vraag is of de meer
welgestelde „particulieren" niet voor
deze exhorbitant hoge tarieven zul
len terugschrikken. Wat zijn dan de
gevolgen? Het aantal verzorgingsda
gen van een kraamcentrum zal be
langrijk gaan dalen, waardoor de
staf van het centrum en het aantal
kraamverzorgsters te groot worden,
hetgeen voor de centra grote (voor
al financiële) moeilijkheden zal
meebrengen.
Erger is echter nog dat een groot
aantal kraambedden (namelijk die
van de genoemde categorieën) niet
meer deskundig verzorgd zullen wor
den en dat het gevaar dreigt, dat we
naar de „buurvrouw" en de „wilde
baker" teruggaan.
4. Mochten er kraamcentra zijn, die
op een of andere wijze in staat zou
den zijn het zo hoge dagtarief voor
hun „particulieren" enigermate te
„drukken", dan staan deze kraam
centra ook in dit opzicht geheel mach
teloos door de bepaling, dat het dag
tarief van de „particulieren" niet la
ger mag zijn dan dat van de zieken
fondsverzekerden. In centra, waar
de kostprijs per verzorgingsdag laag
ligt, zullen de particulieren dus toch
altijd minstens 32 gulden per dag
moeten betalen, terwijl dit bedrag in
andere centra belangrijk hoger kan
komen te liggen. (De persberichten
over 50 gulden per dag lijken mij
sterk overdreven; 't is al erg ge
noeg!).
De bijdrage van 27 gulden per dag
aan de ziekenfondsleden mogen niet
langer dan tien dagen worden uitge
keerd. Als bij het optreden van com-,
plicatiea de kraamverzorgster lan
ger dan tien dagen moet blijven, zal
moeten worden uitgemaakt, wie de
27 gulden „schade" zal liiden (het
kraamcentrum of het gezin).
Te laat?
Zo liggen de kaarten momenteel op
tafel. Naar verluidt is men nog druk
doende de allerergste gevolgen van
bovengenoemde wijzigingen in het
kraamzorgbeleid ongedaan te ma
ken. Ik vraag mij af, of het hiervoor
al niet te laat is. Waarom hebben de
voor deze materie geëigende instan
ties (Wit-Gele-, Groene Kruis, die
toch een taak hebben bij de beharti
ging van de volksgezondheid in ons
landniet eerden en niet luider alarm
geslagen Moge er toch nog een weg
gevonden worden om uit de impasse
te geraken, opdat er géén onherstel
bare deuk zal ontstaan in de met zo
veel zorg en moeite opgebouwde
kraamverzorging.
Nadrukkelijk moet worden vastge
steld, dat de kraamcentra niet aan
sprakelijk gesteld mogen worden
voor de bovengeschetste gang van
zaken. Zij zijn in een hoek gedrukt en
de wijzigingen zijn hun opgedrongen.
Nog een laatste woord voor alle
kraamhulpzoekenden
Voor de ziekenfondsverzekerden is
er zo goed als geen probleem. De
wélgestelde „particulieren" zullen
over hun begrijpelijke weerzin voor
de inderdaad zeer hoge dagtarieven
moeten heenstappen.
Het gaat om het welzijn van moeder
en kind. De kleine zelfstandigen (in
bepaalde streken van ons land een
vrij groot aantal) vormen de zwaarst
getroffen groep. Voor deze groep
móet een oplossing gevonden wor
den en... (ik durf het te zeggen) de
ze oplossing zal gevonden worden.
Mag ik een suggestie doen? Het is
bekend geworden, dat het rijk als
overgangsmaatregel gedurende 1966
en 1967 nog drie gulden per verzor-
ginsdag ter beschikking zal stellen.
Wanneer deze drie gulden per ver
zorgingsdag aan de kraamcentra zou
den worden uitgekeerd, met de be
paling dat de kraamcentra „naar
beste weten" over dat geld zouden
mogen beschikken, dan zou al heel
wat leed voor deze zwaarst getroffen
groep kunnen worden gekeerd. Bo
vendien kan in de komende twee jaar
naar andere oplossingen worden ge
zocht. Tenslotte wens ik de besturen
van alle kraamcentra de nodige
wijsheid en kracht om onverschrok
ken door te gaan op het door de
jongste wijzigingen in het kraam
zorgbeleid wel zeer doornig gewor
den pad, dat uiteindelijk toch zal
moeten leiden naar de verwezenlij
king van ons aller ideaal: „Aan ie
der kraambed een deskundige hulp".
Huisarts.
kaart in een „terzijde" van deze week
nog even na over de briefwisseling tussen
Huissen en de Maliebaan, die het ge
mengde huwelijk weer eens in het cen
trum van de belangstelling heeft'gesteld:
„Men hamert steeds weer op het aam
beeld van de opvoeding van de kinderen,
maai* is het, gezien de eisen van de
oecumenische situatie, en gezien het naar
elkaar toegroeien van de jongere theolo-
gieën, niet reëel om te zeggen dat over
tien jaar elke opvoeding een algemeen
oliristelijke oriëntatie zal hebben? De ge
loofsorlëntatie van de huwelijkspartners
in het gemengde huwelijk heeft nu inder
daad een eigen kleur, zolang als dit nog
duurt. Maar aanvaardt de huwelijks
liefde niet ook het anders zijn van de
partner? Tenslotte: het aantal gemengde
huwelijken neemt toe. Zou dit voor de
theoloog geen prikkel kunnen zijn, niet
om zich af te vragen of zijn houding en
theorieën wel van werkelijkheidszin ge
tuigen als het gelovige volk de door theo
logen verkondigde verschillen niet zo
serieus neemt".
„het opinieblad van de Beschaafde
Burger" waarschuwt natuurlijk tegen het
inflatiegevaar, dat volgens heel wat
stamverwante stuurlieden aan de wal
Km dreigen. Hei paradepaard van de
ondernemer, prof. dr. J. Zijlstra. wordt
van stal gehaald om in een „exclusief"
Elseviersinterview de huidige bewinds
lieden te kapittelen.
Het zal ook niemand verbazen dat
Elsevier kiest voor de kleurloosheid van
de AVRO. die nog meer dreigt te ver
wateren nu de TROS en de RTN zich
wellicht.in de ether zullen gaan roeren.
De TROS en de RTN zijn hard bezig
nieuwe leden te'werven. De TROS blijft
met haar aanhang rond 65 000 leden han
gen. De RTN blijkt meer succes te heb
ben Concurrentie is gezond in dit ge
val houdt zij grate gevaren in. De
AVRO. de TROS en de RTN zullen het
beide moeten hebben van dezelfde be
volkingsgroep. Het feit dat er nu drie
gegadigden in dit ledenresevoir zitten,
zou wel eens kunnen inhouden dat «ie
spoeling te dun wordt De TROS en de
RTN dienen wel te bedenken dat ook zij
er geen belang bij hebben dat de AVRO
zijn vooraanstaande plaats zou verliezen
Een bundeling van krachten lijkt ons een
betere benadering dan een versnippering.
OE NIEUWE
Nieuwe Linie schrijft behar-
tenswaardige dingen over het
L steeds meer omstreden „sta
tuut": „Steeds nadrukke
lijker wordt, ln Nederland en
overzee, de kwestie van de
onafhankelijkheid van de
rijksdelen in de west, met
name van Suriname, aan de
I IMIF orc*e gesteld. De koninkrijks-
Lllill" band is hier in Nederland
geen werkelijkheid en ginds
ln Suriname besbaat hij eigenlijk alleen
maar uit de zekerheid dat Nederland met
geld de schatkist aanvult. Verder stelt
deze band afgezien van nu en dan een
koninklijk bezoek niet veel voor. De
wederzijdse volken hebben niets eigen
lijks gemeen. En economisch, toeristisch
en uiteindelijk ook militair zijn Suriname
en ook de Antillen, op Zuid- en Noord-
Amerika aangewezen: Welke reëele in
houd heeft het statuut dat Nederland
metde rijksdelen ln de west verbindt
voor de toekomst? Als men alles od de
keper beschouwt zijn er alleen maar his
torische banden, die voor de tijd d:e
komt geen enkel reëel perspectief bieden.
Betekent dit dut we hals over kop de
west in de steek moeten laten?
Neen. maar we moeten te meer daar
het minder ontwikkelde natuurland van
Suriname, Brits-Guyana, in mei onaf
hankelijk wordt duidelijk onder ogen
zien dat de dagen van het rijksverband
zijn geteld. Hier en ginds moeten plan
nen worden gemaakt om dit verband te
staken, hopelijk met behoud van samen
werking op persoonlijke en zakelijke
basis. Het vasthouden aan verouderde
statuten kan niet lang voortduren. We
moeten naar de toekomst zien en daar
is geen plaats voor kunstmatig in stand
gehouden verbintenissen die uiteindelijk
aan weerskanten alleen maar frustraties
ten gevolge kunnen hebben".
ONAFHANKELIJK WEEKBLAD
het „onafhankelijke nieuwsweekblad",
is d« laatste tijd een grote rubriek „men-
Dit is Fontella Bass. Deze 24-jarige
Amerikaanse vocaliste is In Nederland
nog niet bekend. Haar plaatje met de
nummers Rescue me en Soul of the man
(Chess AR 45.188) kan daarin verande
ring brengen. Haar vocale kwaliteiten,
zowel als haar voordracht in beide songs
zijn namelijk uitstekend. Dan blijft het
nog de vraag of haar sound, die geen
nieuwe perspectieven opent, een groot
publiek zal weten te trekken.
Aan het einde van 1965 verscheen weer een nieuwe langspeelplaat van Cliff
Richard. De Engelse zanger, die definitief uit de hitlijsten verdwenen lijkt, heeft
voor zijn toch nog vele fans opnieuw een proeve van bekwaamheid afgelegd. Hij
is immers ook op de Columbia SCX3569 zichzelf. Voor de kritische luisteraar toont
Cliff Richard zijn beperkingen (nummers als My colouring book en Someday),
maar ook zijn charmante verdiensten: uitgesproken geschikt voor romantische
vertolkingen die aan het bereik van de stem geen al te hoge eisen stellen (en
daar waken de makers van de liedjes tegenwoordig wel voor). De hier besproken
plaat is in stereo uitgevoerd.
September
of my yeors'
een goede
Sinatra
Prank Sinatra bezingt
op zijn nieuwste lang
speelplaat Reprise
1014) de „September
of my years". We zul
len niet trachten nog
iets oorspronkelijks
toe te voegen aan de
WIM SONNEVELD Uit de show
Een avond met
ln deze krant al
ter sprake is gekomen, zijn twee klei
ne platen op de markt gebracht. Op
de ene (Philips PE 433322) staan Kro
ketten en Dag man achter het loket,
kostelijke praatprodukties. Nikkelen
Nelis en Ome Thijs vinden een plaats
op de Philips JF 327948.
KNUT KIESWETTER Wie hereti
wil hoe apart Paul McCartney's ver
tolking van zijn eigen Yesterday staat,
terecht bij Kimt Kiesewetter. Nadat al
verschillende goedklinkende vertol
kingen uit de diverse grammofoonpla-
tenmaatschappijenkokers (dank 1/1
zijn gekomen, laat Knut Kiesewetter
horen hoe 't niet moet (Polydor 525981.
Het is een eigen nummer geworden
met veel te zware accenten waar je
gauw op uitgeluisterd bent.
Lucille Starr Twee „old-timers" zijn
te vinden op de London FLX 3163.
Ohante encore dans la nult en La ronde
de l'amour worden gezongen door Lu
cille Stan*. Het zijn nummers die bij
zonder geschikt zijn voor haar stem-
type, waardoor het plaatje een ple
zierige aangelegenheid is geworden.
CHRIS ANDREWS Op Vogue HV
2044 brengt Chris Andrews Yesterday
man en Too bad you don't want me.
Het eerste is door een speciaal ge
luidje doorgedrongen tot de hitparade.
Too bad you don't want me brengt
Chris Andrews terug naar de midden
moot, waar hij blijkens zijn stemcapa-
citeiten thuis hoort.
SHAWN ELLIOT Na 't omstreden
succes van Shame andScandal in the
family komt Shawn Elliot, op de Rou
lette RL 21.19%, nu met Josephine en
King of the road proberen duidelijk te
maken dat het familieschandaal geen
eendagsvlieg is. Daar is hij maar voor
een deel in geslaagd. Dat deel is dan
King of the Road, een nummer dat hier
nooit die bekendheid kreeg als elders,
met name in de Verenigde Staten. Elli
ot komt tot een swingende vertolking.
THE WHO Een vorige keer hebben
wij bij een foto van The Who geno
teerd, dat we weinig plezier hebben be
leefd aan hun plaatje. Ook de Bruns
wick 05944 kon niet Imponeren, ook al
bracht My generation het ver ln de
hitparade.
Het trio van Ramsey Lewis heeft
met I'm in with de 'in' crowd een
internationale belangstelling ge
trokken. The 'in' crowd is dan ook
de titel van de Chess Internatio
nal MGAR9226, een langspeel
plaat. Ook met deze l.p. gokken
Ramsey Lewis en zijn mannen op
een breder publiek dan zij die
zich tot de jazz voelen aangetrok
ken. Deze zaalopnamen liegen er
dan ook niet om: op effect be
rekend spel getuige de forse en
onverwachte eindes. Daarnaast
vermoeiende inleidingen en „grap
jes" die de aandacht van het
thema afleiden. Het trio is ook
te vinden op de single Chess AR
45.191 in Hang on sloopy en
Something you got.
Beter kunnen jazzliefhebbers te
recht in de Limelight series, een
Vlercury-produkt. Tot nul toe zijn
verschenen langspeelplaten van
Art Blakey, Terry Gibbs, Chet
Baker, Gerry Mulligan, Dizzy Gil
lespie, Roland Kirk en Oscar Pe
terson, Een enkele hiervan heb
ben we beluisterd. Zij geven een
veelzijdig programma. We geloven
dan ook dat de technisch gave pla
ten voor de aanhangers v\n de
verschillende artiesten een fijn be
zit zal zijn.
,H eer lijk
duurt het langst'
Van de musical Heerlijk duurt het langst,
tekst Annie M. G. Schmidt, muziek Har
ry Bannink, hoofdrolvertolkster Conny
Stuart, is een langspeelplaat uitgebracht
Philips (PL127703). Een genoegen voor
velen, waaronder wij ons niet kunnen
rekenen.
We
ren dat deze plaat e
goede plaats
in zijn uitgebreid re
pertoire. Zeer precies
wordt alles neergezet,
waardoor zijn songs
nagenoeg woordeijlk
zijn te verstaan. Hier
en daar zou de luiste
raar willen dat de nu
50-jarige Sinatra het
eens andere probeerde,
maar dan dwingt hij
onmiddellijk weer tot
aandachtig luisteren.
sen. Dieren, Dingen" zoals die op de
achterpagina van dit blad belicht plegen
te worden. Je wordt er geen cent wijzer
van, maar het blijft hoe dan ook lollig
geleuter. Gestolen uit de societyroddel-
rubriek: „Helaas ziet het er naar uit, dat
Prins Philip van Engeland, die in 1964
gemiddeld niet meer dan een van de
twee dagen aan de zijde van zijn ko
ninklijke echtgenote doorbracht, dit in
'65 niet verbeterd heeft. Zorgeloos liet
hjj zijn echtgenote in haar eentje het
gewicht van de staatszaken torsen om er
zelf, vrij als een vogeltje, op uit te trek
ken Om hem ten minste op de avond
van het jaar, ouderjaarsavond, binnen de
veilige haven van het gezin te houden,
had koningin Elisabeth hun kasteel
Sandringham voor duizenden guldens
laten oplappen en een veertien dagen
lange jachtpartij gepland, waarvoor ze
alle vrienden van haar man had uitge
nodigd. Bovendien had ze in het woud,
waar de jacht gehouden zou worden,
fazanten, hazen, herten, vossen en zwij
nen laten uitzetten door haar jachtop
ziener Geen wonder dat ze van streek
was. toen Philip haar doodleuk mede
deelde dat hij de jaarwisseling ln Lich-
tenstein Skiënd hoopte door te brengen,
dit keer zelfs zonder de kinderen. Zei
een geletterde hofdame: „Ook zij zou een
boek kunnen schrijven onder de titel:
„eenzaam maar niet alleen"
brengt deze weck,
vlak onder VN's 7,et
tertje. „vredessoffen-
sief" zoals het onder
VRIJ NEDERLAND ™de
de corrector door
gleed: „Twee instan
ties beijveren zich vrij luidruchtig om
vrede in Vietnam te bereiken. Het
Vaticaan en de regering van de Verenig
de Staten. Voeling en coördinatie is er
tussen die beiden niet. Of toch mis
schien? Een bewijs uit het ongerijmde:
het Vatioaan zond boodschappen aan de
regering in Hanoi. Saigon. Peking en
Moskou. Washington was geen partij voor
de paus en al evenmin het nationale be-
vrijdlngsfront, in westerse terminologie de
communistische Vietkong geheten. Zou'
kardinaal Spellmann buiten alle open
bare vertoon een stille missie vervullen?
De Verenigde Staten zenden hun vredes
duiven met vlagvertoon naar alle plaat
sen. die geen basis hebben voor dit soort
dieren. Zo voldoet Johnson officieel aan
de steeds luidere roep naar beëindiging
van het bloedblad in Zuid-Oost-Azië en
de totale verwoesting van een kleine
speelbal die de kolossale Fransen en wij
len Foster Dulles hebben achtergelaten.
De mislukking is verzekerd en het argu
ment voor een nieuwe bewapeningsgolf
ligt klaar. Het Vaticaan kent de werke
lijke aggressor niet en houdt zich aan de
formele diplomatieke code. Dat is al meer
gebeurd in het verleden".
-f 11- -r, (r Een beschaafde bijdrage leveren de Renegades
Int KtNtijAUbb °P Artone PSMO S!,. De groep is echter niet
ontkomen aan een vlakke interpretatie van
verschillende nummers op deze langspeelplaat met als titel Have beat, wilt
trameU Kim Brown, ritmegitaar, leverde een eerlijke vocale bijdrage.
