Sicilië
achterlijkheid
van eeuwen
doorbreekt
lzï m i
AFWISSELING VAN SCHOON
EN SCHREEUWEND LELIJK
19i ü.kïïiJRDAG 13 NOVEMBER 1965
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 9
Rosalia Lombardo, geboren in 1918, was twee jaar toen
ze stierf. Olnder de glazen deksel van haar kistje ligt ze
nog alsof de dood haar net in haar slaap heeft verrast.
die met belangstelling vragen naar
de ontwikkelingen in de Nederland
se kerkprovincie. Ze hebben er iets
over gelezen in de krant naar aan
leiding van Mysterium Fidei. Wat
die pater Luchesius Smits (ze ver
haspelen de naam wel een beetje)
nu eigenlijk beweerd heeft en wat
ze met die nieuwigheid in Neder
land nu eigenlijk willen, dat moet
ik hun uitleggen. Ik heb het in een
vrij pover Italiaans geprobeerd en
stond al weer versteld, dat ze het
in grote lijnen begrepen. Deze
jongelui wisten iets van moderne
filosofie en waren bereid mij te
apeciale verslaggever)
3ALERM0 Wie in
Palermo uit het vlieg
tuig stapt, gaat met
zijn ogen meteen op
ek, of hij iets van de be-
ichte Mafia kan ontdek-
;en. En al heel gauw meent
ij het wild op het spoor te
:ijn. Kijkt die man aan de
ar niet een beetje donker
inder zijn haar uit? Zou die
lolitieagent misschien ook
in het complot zitten? En
lie dure meneer met zijn
ipgestreken snor, zou die
leen pistool onder zijn
estje hebben? En het
iannetje, dat probeert je
taxi aan te smeren?
komt Sicilië binnen als een
„.Jive, die Mafia, misdaad
moord hoopt te vinden. Je
acht ze overal te zullen
in bedekte en als je
Jeluk hebt misschien zelfs in
inlijke vormen. Maar wan-
je dan in een net hotel
komt, vriendelijke
nsen ontmoet, niet eens
lest wordt als je ergens
it eten, beginnen je ideeën
te wankelen. Misschien
K]falt het allemaal wel mee.
ischien is Sicilië toch nog
gen acceptabel eiland.
week ben lk inderdaad tot
ndere gedachten gekomen, ten
minste op he<t terrein, dat mij per-
oonlijk interesseerde, de beleving
de godsdienst. Zijn deze men-
op religieus terrein zo achter
en bijgelovig, zo bekrompen en
ïlddeleeuws ails wij ze ons voor
tellen? Ik kan 'verzekeren, dat
meevalt. Om maar één ding
loenien: in zo goed als alle
erken wordt de mis gelezen in het
tallaans met het gezicht naar het volgen. Het enige, dat ze niet kon-
de veren zit. Als ze het zich soms
te gemakkelijk maken, gaan ze zon-
der pardon naar een andere plaats.
De kardinaal houdt niet van zeu
ren en ook niet van soebatten".
Dopen
op zondag
De huilende kleine madonna, La Madonnina delle Lacrime,
van Syracuse. De foto zou gemaakt zijn tijdens het
wonderbaarlijke gebeuren
al met andere ogen te bekijken. Nu
het op tien doopjes per uur. dat is
zes minuten per dopeling. En dan
moest er op het hoogtepunt van de
plechtigheid, bij de begieting met
water, nog even gepauzeerd wor
den. opdat de fotograaf zijn plaatje
kon schieten.
De pater deed zijn werk snel. effec
tief en geroutineerd. Hij kende de
tekst ongeveer van buiten, prevelde
deze nu eens in de richting van de
dopeling dan weer naar het plafond
van de kerk of naar een hoek van
de doopkapel, keerde zo nu en dan
tot
franclsoanerkerk in Palermo bin
nenwandelde. De banken zaten vol
tot over de helft, als Je van achteraf
begon te rekenen: mannen, vrou
wen. kinderen. En maar kletsen. En
maar omkijken om te zien of ze
nog niet aan de beurt waren. Want
achter in een hoek speelde zich
het gebeuren af. waar het allemaal
om te doen was Daar werd door
een pater aan de lopende band ge
doopt. alle baby's die in de afge
lopen week geboren waren. En niet
gezamenlijk maar allemaal apart
vanaf de eerste woordenwisseling
met peter en meter tot aan het op
leggen van het witte kleed en het
toereiken van de doopkaars. Want
als je gedacht had. dat de Siclli-
anen bereid zouden zijn. om hun
nakroost zeif6 maar de kleinste rite
te laten delen met een ander, dan
ben je er naast. Ieder moest het
volle pond hebben en daarop werd
door vaders, moedeis. ooms en tan
tes nauwkeurig toegezien.
Familiegeest
Ik heb met zeer gemengde gevoe
lens naar 't optilden vai> de pater
staan kijken. Het tempo.' dat hij
ontwikkelde1,' tnocht 'er'rijn1 ïk' schaf-
Siciliaanse vissersvrouwen in de kerk: grote aandacht voor het liturgische gebeuren
van vorige baby's. Zeker niet wan
neer padre Antonio de zondagse
beurt had.
Toch was er in heel die doper}] Iets
dat me aantrok. De familiegeest, de
gezelligheid ln de kerk. het praten
ln groepjes, de trots van vader,
moeder en de hele nasleep, de han
digheid van de fotograaf die Ineens
een heel weekgeld bfj elkaar schoot
(niet alleen tijdens de doop maar
ook nog daarna, allemaal op een
rij. moeder met de baby ln het
midden, de pater met zijn menge
ling van routine en betrokkenheid)
allemaal dingen die je bfj ons niet
zo dicht bM de grimd. zo doordron-
der meer kunt veroordelen. Het was
moedertje, dat tussen haai" beide
priesterzonen bijna wordt wegge
drukt maai" er niettemin geen twij
fel aan laat bestaan, dat deze twee
mannen haai' zonen zijn.
Dodengalerij
In deze wonderlijke combinatie van
schande en schoonheid krijgt een
enkele maal de schande volledig
de overhand. Rij voorbeeld in de Ca
tacombe dei Cappuclni. waar In
lange onderaardse gangen de lijken
van honderden monniken, priesters
en leken langs de muren staan op
gesteld. Sommigen zijn al honder
den jaren dood. anderen nas enkele
