ook
VOOR
JOU
In de Krantentuin
Een en ander over
ONZE RIJNVAART
Jonge Alphenaar fyielp
mee aan Kerkebouw
Drijf veen idealisme, geen zucht naar avontuur
LOPEND VUURTJE
i LEIDSE
PAGINA 10
DE LEIDSE COURANT
ZATERDAG 13 NOVEMBER 1963
plaatsje
n wandelden door
Volendam. Daar zag
bracht en werd daar by andere boeven
gezet. Tot aan zijn dood moest hij daar
blijven. Maar hij werd niet plechtig be
graven, nee hoor. hij werd in een oude
kist gelegd en zo in het zand begraven.
De meneer van het postkantoor was
heel gelukkig. Hij kreeg een plaats op
een groot postkantoor in de stad. Ook
kreeg hij van de burgemeester 'n mooi,
modern huis. Toen ging hij trouwen en
leefde nog lang en gelukkig.
Rlno Devllé, Lelden.
EEN ROVERVERHAAL
Er was eens een rover, die op een
zonnige dag een overval pleegde. Hij
wist dat langs een eenzame weg een
wagen met kisten goud en zilver zou
komen. Dat goud en zilver was van de
koning. De rover wist niet dat er een
spion van de koning de wfigen op
afstand volgde. De J
zat achter de
DE VIJANDELIJKE BROEDERS
de straatjes
papa voor een winkel een bordje han- struiken langs de
gen. waarop stond dat je daar een kos- ten tot de koets langs kwam. Daar
tuumpje kon huren. kwam de koeta al dichtbij en de rover
..Nou dat Is leuk", zei papa, ..dat gaan sprong op de wagen
ve doen". Maar de spion, die alles gezien had.
We gingen naar binnen en vroegen begon te vechten. Hij nam een dolk en
dersloten en een blijvende herinnering aan de mevrouw 0f we een Volendams j overwon de boef.
werd aan de bloedige vete, tussen twee pakje konden huren. We mochten bin- De koning kwam de koets al tegemoet
Nog dezelfde dag meldde Ronald zich broeders. nen komen en toen werden we aange- om zijn geld te halen, maar daar hoorde
aan kasteel Sternberg, maar de slotbrug Reeds weinige dagen na de 'terugkeer kleed Eerst mijn zusje, toen ik en ook hij van de spion wat er gebeurd was. De
was opgehaald, terwijl Helnrich aan de van ridder Konrad nam Angela afscheid nog mama en oma We hadden heel spion kreeg maar liefst ƒ9000.belo-
overzijde stond, liet hij zijn broeder we- van sternberg. Enkele uren van 't slot mooie mutsjes op en een prachtige ket- ning en de rover kwam achter slot en
ten, dat hij hem, de trouweloze, die je- verwijderd lag het klooster Mariënberg. j ting om. Papa ging dadelijk foto's ma- grendel. Het gezin van de spion leefde
gens zijn verloofde woordbreuk had ge- waar Angela vergetelheid en zielerust ken en toen we klaar waren deden we nog lang en gelukkig,
pleegd, slechts wilde zien met 't zwaard ging zoeken na al het leed, dat zij op de pakjes weer uit.
in de vuist. Dat was een uitdaging tot oude slot ondervonden had. Heinrich We gingen nog even wandelen en nat
een duel (tweegevecht) Was er niet in geslaagd om haar door de bootjes kijken en toen was het z<
De brug werd neergehaald en weinig liefdevolle smekingen van deze stap te uur. tijd om naar huis te gaan. Het wij
ogenblikken later stonden de vijandige weerhouden. Zo bleef hij als een een- een heel gezellige dag geweest,
broeders tegenover elkaar op het gras- zame. treurende ridder op het sombere i Zeg Joke, zijn die foto's goed uitge- minuten
veld, dat de scheiding vormde tussen de 8i0t achter. Het trieste verblijf tussen vallen?" tante Jo).
twee kastelen. De haat, die in de plaats de hoge, koude muren knaagde zozeer
■ÉHtij -j—- z{jn eertijds zo krachtige gestel, dat Kok Janson, Ijlden.
hij besloot de ouderlijke burcht te ver
laten. Aan de voet van de berg waarop
i getreden van de vroegere broeder
liefde, flikkerde uit hun ogen. terwijl zij
de zwaarden kruisten. Wat een ver
schrikkelijke tweestrijd zou dat worden
tussen twee jonge ridders van gelijke
kracht!
Felle zwaardslagen kletterden heen
en weer en al gauw kon men het bloed
van tussen de harnasplaten zien vloeien.
Maar daar opeens opent zich 't struik
gewas, dat het grasveld omgeeft en een
jonkvrouw met dodelijke angst op het
gelaat werpt zich met opgeheven armen
tussen de strijdenden. Het was Angela!
In de naam van God, die jullie ziet,
houdt op, en in de naam van Jullie
overleden vader, stuit deze broeder
moord. Weet, dat zij, om wie Jullie deze
onzalige strijd voeren, nog heden af-
Bcheid van de wereld gaat nemen om
God voor Jullie om vergeving te smeken
en Hem te bidden om Zijn zegen over
Jullie verdere leven, over jullie beider
leven".
Beide broeders lieten hun wapen zin
ken. Konrad bleef met gebogen hoofd
staan, terwijl hij zijn ogen met de hand
bedekte. Hij kon de gestalte, die daar
met verwijtende blik voor hem stond
niet aanzien. Heinrich echter greep de
hand der wenende jonkvrouw. „Kom
mfln lieve zuster, de trouweloze verdient
je tranen niet. Konrad zag hen met een
gevoel van schaamte en leedwezen tus
sen de schaduwen der bomen verdwy-
De verdere geschiedenis verhaalt niet,
wat jullie er misschien wel van ver
wachten. Alleen verrees er binnen een
paar weken een hoge muur, die voortaan
de scheiding vormde tussen de twee rid-
deze gelegen was, liet hij een klooster
bouwen en nam er als eerste klooster
ling zijn intrek In. De sage verhaalt ver
der. dat zijn gezondheid reeds zo ge
schokt wan, dat hij na slechts enkele
maanden stierf. Maar terwijl op Stern
berg de doodsklok voor hem luidde, ver
kondigde het kloosterklokje van Ma
riënberg op dezeifde dag het overlijden
van zuster Angela. Zo werden twee edele
zielen, die tijdens hun leven gescheiden
gebleven waren, In hun dood verenigd.
Op Llebensteln werd intussen het ene
feest na het andere gevierd alsof er
alleen maar geluk heerste. Maar de
Griekse prinses was al even ontrouw
als haar echtgenoot geweest was. Zij
ging er met een vriend van haar man
die een tijd lang als gast op 't nieuwe
slot vertoefd had. vandoor. Door smart
en schande
Konrad zich
Ik ben met de „speeltuin" mee ge
weest en daar hebben we fijne dagen
gehad. Eén dag was niet zo leuk ik
werd in een bunker geduwd. De laatste
dag was de fijnste. We zijn met z'n allen
naar de Ahoy-hallen geweest. Je kon
daar van alles doen: timmeren, metse
len, lezen, hoedjes maken en van alles
en nog wat. We hadden veel gesnoept en
gingen om 4 uur weg, maar nog niet
naar huis, want we gingen naar Meyen-
dael om ons brood op te eten en te spe
len. Toen gingen we naar huis. In Lei
den moesten we in een optocht lopen.
Die optocht was lang. We gingen nog
even naar de speeltuin en toen was het
afgelopen. We kregen nog een plastic
beker en een zakje snoep.
Mama stond ons op te wachten. We
•eldigd stortte ridder liepen vlug naar huis. Papa was nog
de tinnen van de hoge wakker. Hij moest van de vrijdag op de j Tk "acht "manden w
Peter Roemelé, Leiden.
MIJN LEVENTJE
Ik ben in het Elisabeth ziekenhuis In
Haarlem geboren. Het was toen tien
ier. Toen ik een paar we
ken oud was ging mijn moeder met me
I wandelen in de Haarlemse Hout. Ik was
anderhalf jaar toen ik los kon lopen. Ik
was twee jaar toen we naar Leiden ver
huisden. Daar vond ik het heel leuk. We
hadden daar een zandbakje, daar kon ik
fijn in spelen.
Voor het eerst ging ik naar de kleu
terschool toen ik vier jaar was. Ik kwam
bij juffrouw Bruggen en later kwam ik
bij juffrouw Cras, een heel aardige juf
frouw. De laatste juffrouw op de kleu
terschool was jufrouw van der Fluit en
toen ging ik naar de grote school. Daar
was van alles te leren. In de eerste klas
zat ik bij jufrouw v. Velzen en in de
tweede klas was geen aardige juffrouw.
Toen kwam ik in de derde klas bij juf
frouw De Leeuw en daar vond ik het
fijn.
slottoren te pletter op de rotsen waarop zaterdag werken,
zijn burcht gebouwd was. I Ik mocht nog
Van de belde kastelen zijn nog slechts kijken en toen ns
de ruines over, maar het klooster staat j ik heel misselijk
er nog steeds evenals Mariënburg, dat
al sinds honderden jaren een druk be
zocht pelgrimsoord geworden is.
De sageverteller verhaalt, dat bij volle
maan van het grasveld dat de ruïnes
scheidt en waar eenmaal het broeder
duel plaats vond, nog het gekletter van
de ridderzwaarden weerklinkt. Maar ik
heb het niet gehoord, toen ik de twee
„broeders" voorbij voer!
Petra en Frans Vorst, Lelden.
ONS LEVENTJE
Ik heet Petra en mijn broertje heet
Frans. Wij zijn een tweeling. Wij zaten
altijd met ons tweetjes in de box. Toen
kon ik al staan.
Frans nog niet. Mama moest mij
Stiefbeen j altijd in de gaten houden, want ik ging
ichts was dikwijls op mijn broertjes hoofd staan
j en dat vond moeder niet goed. Toen
kwam de tijd dat we allebei konden
staan. Wij vonden het fijn om samen
te spelen. Wij waren bijna drie jaar toen
we buiten mochten spelen. Ik vond het
't fijnste om met zand te spelen, daarom
ging ik altijd achter de noodkerk spelen,
daar was een fijne zandberg. Mijn broer-
.^g tje bleef altijd rustig zitten, waar mama
waar het postkantoor staat en ga ik hem neerzette, maar ik was altijd ver-
proberen veel zilver en goud te stelen". dwenen totdat mijn moeder er genoeg
i tuigje aan een
Marian Verhoogt, Leiden.
DE OVERVAL OP HET
POSTKANTOOR
Op een dag zei een hoofdman van de
rovers: „We hebben nu al in vijftien
dagen geen overval gedaan. Daarom ga
Correspondentie
Vandaag vertellen de kinderen weer.
Ad van Nlekerk, Bodegraven
HET DROPPAPIERTJE
Dertig droppapiertjes zaten om de
rolletjes in de automaat van de firma
Peperduur. „Die papiertjes waren he
lemaal niet tevreden. Nummer één
klaagde dat ze veel te ruw werden
beetgepakt, nummer twee klaagde
over de ongezelligheid. Plotseling
daar rolde een dubbeltje voorbij. Der
tig keer klonk het: „Goede morgen!"
Daarna werd vlug besloten dat num
mer drie naar buiten moest gaan en
er werd gauw afscheid genomen.
Nummer drie werd door een hand
er uitgehaald en boem, daar scheurde
iemand het papier van de dropjes af.
Daar lag ons papiertje midden op de
straat. O! daar liep een grote man
nenschoen over hem heen. Au! daar
werd hij op de autoweg getrapt en
O. O! er reed een auto over hem heen.
Plotseling nam de wind het papiertje
op en slingerde het juist in de
pot van een schilder, die een deur aan
het verven was. De schilder zag niets
en schilderde het papiertje op de deur.
Eerst vond het papiertje dat wel leuk,
maar na een week had hij er genoeg
van en hij liet zich vallen. De winkel
baas zag de kale plek en hij liet het
door de schilder bijschilderen. De
schilder had nu ook een pot bij zich
met goudverf. Het papiertje vond dat
mooi, sprong er in, maar wipte er ook
weer uit. Daar lag het in het gras;
de zon droogde het en toen een kleine
jongen langs kwam, vond hij het gou
den papiertje zó mooi, dat hij 't mee
naar huis nam en in een mooi fluwe
len kistje legde en daar ligt het nu
'ond, tegen tienen, stapte de
I ver het postkantoor binnen. Nu zou je
I zeggen dat ieder postkantoor om zet
uur sluit, maar dit postkantoor ging om
de bel. Daar komt de meester al aan. 12 uur s nacht dicht en om 5 uur 't
^.e deur ppen en vi^aagL yWat j morgens open
doe jij hier, mijn Jantje? Wat is er ^et zyn masker op drong de rovei
aan de hand?" Jantje zegt: „Ik ben te naar binnen en riep met een bromstem
laat" en kijkt daarbij heel verlegen jk wh ai uw goud en zilver hebben!'
naar de grond. „Maar ik zal het nooit p>e meneer van het postkantoor ging 'n
meer doen." kamer binnen en deed net of hij het geld hoort bij elke leeftijd, zegt mama altyd.
De meester laat hem binnenkomen, Wude halen, maar heel zachtjes belde Nu zitten we in de derde klas by juf-
1 T J,~ aanspoort goed
boom vastzette.
We werden 4 jaar en toen gingen
naar de kleuterschool. Dat vonden i
heel fijn. Onze eerste juffrouw was juf-
frouw Nachtegaal, toen kwamëh bij
juffrouw Cras en later bij juffrouw v. d.
Fluit.
We hebben een fyne kleutertijd gehad.
ondeugend, r
maar tot Jan's grote verwondering hij de politie op. Na een paar minuten
hangen er geen jasjes aan de kapstok. kwam hij met handen vol goud- en zil-
In de klas is ook niemand te zien. j vergeld de kamer uit. De rover pakte
Jantje begrijpt er niets van. het aan. borg alles in zijn tas en wilde
De meester lacht en zegt: „Domme, weggaan. Maar opeens zag hy een groep
nog politieagenten achter zich staan. Deze i deren
grepen hem vast en duwden hem in de j gaan w-
frouw De Leeuw, die c
ons best te doen. Het valt
mee, maar ook daar zullen we wel aan
wennen.
Ziezo, vandaag hebben weer veel kin-
domme Jantje toch, de school is nog politieagenten achter zich staan. Deze deren een beurt gehad. Volgende week
niet aan." grepen hem vast en duwden hem in de gaan we weer verder.
Jantje schaamt zich en holt hard politiewagen, die buiten klaar stond. Nu Dag allemaal,
naar huis. j werd de boef naar de gevangenis ge-1 Tante Jo en oom Toon
[STENEN
Een klein Chineesje
stond eens voor de be-
Jackie Beyersbergen, Ijlden.
HET BELOOFDE UITSTAPJE
Het was op donderdag na het eten.
toen papa een plannetje bekend maakte U Cj V L L L
dat we zondag met z'n allen een ritje
zouden maken. Maar waarheen dat bleef
nog een verrassing. Die zondag waren
we allen vroeg op en om 11 uur vertrok
ken we. We reden over Lisse. door Haar
lem en Alkmaar naar Bergen. Daar wa
ren mooie bossen en daar hebben we
c I heeriyk gewandeld. Onder de bomen roemde „Chinese muur'
vonden we denneappels en paddestoelen ^ie vroeger 't land be-
Een eindje verder zagen
mooi stuk paarse heide.
daar een flinke bos van geplukt en die Iers. Hij koos
heb ik voor juffrouw de Leeuw 's maan
dags meegebracht.
De weg terug gingen we over IJmul-
den. Daar zagen we boten de haven
binnen varen. We gingen verder, nu
naar Beverwyk en daar trakte«—'e papa
ons op ys. Het was een heerlijk cn leuk
uitstapje geweest.
Gerrle Raak, Sassenheim
TE LAAT!
Kleine Jantje gaat naar school toe.
maar als hij bij de school komt, schrikt Papa zei dat we het Y
hij zich een hoedje, want de deur van ren. Nu hoefden we n!
Joke .Mathot, leiden.
EEN LEI KE VAKANTIEDAG
In de vakantie zyn we een dagje naar
Volendam geweest. Het was die dag erg
mooi weer. We reden eerst naar Amster
dam en gingen daar met de auto op de
pont. Er kwamen nog meer auto's op
de pont en toen hy vol was gingen we
varen. We voelden er bijna niets van en
heel gauw aan de overkant.
overgeva-
lang meer
hebben schermde togen .nval-
-.gkjg
begon het aantal
stenen te tellen, die er
in verwerkt waren (aan
de buitenkant, want de
muur was (is) meters
dik!). Doen jullie mee?
('n Steen is 2 x zo
lang als breed en half
zo dik als breed).
HANS
VLEERMUIS
„Kijk daar t
i pa.
hoe eigenaardig
kleine vogel vliegt!"
zei Hans. „Dat is
geen vogel". ant
woordde z'n vader,
„dat is een vleermuis,
een der zeldzame
zoogdieren. Door een
dunne, elastische huid
tussen zyn lange vin
gers teneni van de
voorste ledematen,
zijn lichaam, zyn ach
terste ledematen en
zyn staart is zy een
zeer behendige vlie
ger.
„Dan moet ze wel
goed kunnen zien, als
ze tussen takken heen
en weer vliegt zonder
er tegenaan te bot
sen" meent Hans.
„Neen, ze ziet hele
maal niet bijzonder
goed, maar ze heeft
een fyn ontwikkeld
gevoel ln haar vlleg-
huld. Daarom ook
gaat zy pas by zonsondergang op de stekend duimpje gebruikt
lnsectenjacht en overdag hangt zy met
de kop naar beneden en slaapt. Haar uit-
K1 SSKN OF TAS MET
RY A-KNOPEN
Fit een stuk grove jute of grof linnen
kan je met behulp van de Zweedse Rya-
techniek i vraag dit maar aan de hand
werkjuffrouw! i en een paar wolresten
een aardig kussen of een tas voor een
I groter meisje gemaakt worden.
Voor een kussen heb je een lap stof
van 38 bij 70 cm. nodig. Leg het goed
dubbel rechts op rechts en naai het met
de korte zyde aaneen; keer vervolgens
de rechterzijde naar buiten, strijk de
stof en begin dan de Rya-knopen te
naaien, de eersten zowat life cm. van
de boven kussenzijde.
Voor een schoudertas heb Je een lap
van 100 bij 38 cm. nodig en een even
groot stuk voor voering. Naai deze en
de jutelap aan drie zyden rechts tegen
rechts aaneen, keer dan de rechterzyde
naar buiten, strijk de naden, leg de
1 beide open zijden life cm. naar binnen
erhands
overhands i
Leg ze vervolgens een paar
dan een derde deel van de stof i
ven om en naai de
aan de kanten aaneen.
De Rya-knopen worden op de overslag
gemaakt, waarby je l'.fe cm. van de bo
venste vouw begint. Uit dezelfde wol
vlecht of wind Je een snoer, dat als
schouderriem daarna wordt vastgenaaid.
Voor de Rya-knopen gebruik je een
grove stop- of breinaald, een stukje
bordpapier of karton van 10 bij 2 cm. en
een paar wolresten, die natuurlijk in
kleur by elkaar moeten passen. Ze moe-
I ten echter liefst van verschillende kwa
liteit en sterkte zyn. Men kan daarby
met meerdere draden tegeiyk naaien. Is
de wol erg dun, dan naai Je b.v. met 4
j draden, is ze wat dikker dan met drie
draden; alleen als het heel dikke wol ls,
dan kan men volstaan met een enkele
K(atholiek) W(erknemende) J(ongere)-lid, vroeger Kajotter,
Wim Zirkzee (23) i* op zondag 31 oktober in Alphen aan den
Rijn, de woonplaats van zijn ouders, teruggekeerd uit het West-
Afrikaanse Haute-Volta. Twee jaar lang is de jonge metselaar
met nog twee Nederlandse jongelui en werklieden, gerekruteerd
uit de inheemse bevolking, doende geweest een kerk te bouwen
voor de R.K. bevolking van het 2500 inwoners tellende Diébou-
gou, een plaats, waar de Schiedamse Witte Pater Geerdes werk
zaam is. De uitzending van Wim Zirkzee en nog anderen werd
mogelijk gemaakt door de uurloonactie, die de WKJ'ers in ons
land sedert enige tijd voeren.
IA, hoe ik ertoe gekomen ben om
twee jaar lang in dat Westafri-
kaanse land te gaan werken Nou, ik
in het vakblad een oproep, waar-
KAJ-ers werd verzocht zich te
melden als vrijwilliger, om te gaan
werken in onderontwikkelde lan-
Wim Zirkzee voelde er wel voor.
ram contact op met de desbetreffen-
h- instantie van de KAJ (nu: KWJ),
bezocht een paar instructieweekends,
sloeg in Frankrijk aan het werk om
de taal te leren, vertrok op 4 novem
ber 1963 vanaf Schiphol, landde ver
volgens in Parijs en bleef daar een
week, vloog daarna naar Ouagadou-
en reisde tenslotte met de „kip
pen en biggen"-trein naar het 365
kilometer verder gelegen Bobo Diou-
I oilasso. Vandaar was het nog een
„rukje" naar Diébougou.
Eerste tegenvallers
„IWJOU, dat Frans leren in
Frankrijk, daar is weinig
van terecht gekomen," aldus de
jonge Alphenaar, van wie we
tijdens ons gesprek duidelijk
konden vaststellen, dat hij niet
uit zucht naar avontuur naar
Haute-Volta trok, maar louter
uit idealisme. „Kijk. we zaten in
Noord-Frankrijk, werkten er
hard en hoorden er veel
En over de reis naar het land in de
tropen: „We (Wim Zirkzee uit Al
phen en zijn collega's-WJK'ers An
ion Boekema (23) uit Bolsward en
Jan Keulers (27) uit Meerssen) had-
Wim Zierkzee (23)
den al oponthoud bij het vertrek
vanaf Schiphol. In plaats van twee
vertrokken we om elf uur
Enfin, gearriveerd zijn ze in Dié
bougou, metselaar Wim, timmerman
Anton en metaalbewerker Jan. In
deze plaats immers zouden ze zich
gaan inspannen om tezamen met de
inheemse bevolking ten kerk te bou
wen voor de vierhonderd gedoopten
uit de plaats en voor anderen uit de
omgeving, voor wie pater Geerdes
uit Schiedam de geestelijke leider is.
Kermis in de kerk
OVER'de kerk gesproken: 'n Zwit
serse architect vervaardigde, ge
heel belangeloos, het ontwerp voor
het 23 meter brede, 38 meter lange
en vijfhonderd personen bevattende
bouwwerk. Onder zeer hoge tempe
raturen, na de regentijd in oktober
bijvoorbeeld vijf-en-veertig graden,
hebben de drie Nederlandse WKJ-
ers gebouwd, samen met de „zwar
ten", zoals Wim ze noemt. De kerk
is klaar, mede doordat via de op
brengst van de Vastenactie een be
drag van f 20.000,beschikbaar was.
„In de kerk, waarvan het hoogste
punt vijftien meter is, staan alleen
nog geen banken. Daar was nog geen
geld voor," aldus Wim Zirkzee.
Overigens hebben de drie jonge
Nederlanders zelf in Diégoubou er ook
aan meegewerkt, dat er wat geld in
liet laatje kwam. „We hebben in de
I kerk in aanouw een kermis georga-
I niseerd. En de burgemeester zelf
kwam het feest openen."
HET TIJDSCHRIFT „Tong Tong" organiseert op 22, 23, 24 en 25 juni
aanstaande in de Haagse Houtrusthallen een lichte muziekconcours.
Ieder orkest in het lichte genre kan meedoen, evenals koren, voca
listen enzovoort. De voorselecties worden vanaf december gehouden
in rolschaatsbaan Marathon in Den Haag en „De Bontekoe" op het
Kaageiland. Inlichtingen: Pasar Malam Tong Tong. Prins Maurits-
laan 36 te Den Haag, tel. 070-550749.
DINSDAG 16 NOVEMBER: optreden gitaarduo Ida Presti en Alex
andre Lagoya in de Stadsgehoorzaal, 's Middags voor ulo- en middel
bare scholieren; 's avonds voor andere belangstellenden.
MORGENMIDDAG in Hillegoms „Treslong": Stiefbeen Show. De op
brengst is voor de bestrijding van één van de gevreesde volksziek
ten: astma.
VANAVOND in Zoeterwoude-dorp dansen! Medewerking verlenen
de Kameleons. Apropos: tussen de bedrijven door speechjes over doel
en werk van de KVPü
.Yelping
Jackals.
Dit zijn Bob Revvel
and the Yelping Jack
als uit Utrecht, de
stad waar ook de tri-
I omfen begonnen van
the Jets, voornamelijk
bekend geworden door
hun vertolking van
„Goldfinger".
Bob Revvel en zijn
jakhalzen treden ove
rigens meestal op in
Noordholland, maar je
weet nou eenmaal
nooit, waar de victo
rie kan beginnen.
Op de foto staand v.
I.n.r.: sologltarlnt K<>\
Smith, basgitarlst Al- j
bert Hol, rhythmgi- i
tarlst Tonny Beljaers
en zanger Boh Rev-
vel; knielend: Gerry
Hol (I.) en Fred Rn- j
rive.
\,0j
f
J TOPTIEN
1 (2) Yesterdag The Beat-
les.
2 (1) This strange effect
J Dave Berry.
3 (3 i Here i». comes again
J .The Fortunes.
4 (4) Dans van Zorba
Trio Hellenique.
5 Get off of my cloud
The Rolling Stones.
6 (10) Wasted Words The
Motions.
J 7 (5) Eve of destruction
Barry McGuire.
J 8 (6) Help! The Beatles. J
9 (9) The in-crowd Ram- 4
J sey Lewis Trio. J
10 (8) Satisfaction The
Rolling Stones.
Medewerking hebben de jongelui
overigens alleszins ontvangen van de
inheemse bevolking* Wim Zirkzee:
„In het begin waren ze wat wantrou
wig., Er waren er ook, die een blanke
vereenzelvigen met een pater; dus
was het eerst: dag, pater. Geleidelijk
aan konden we het beter vinden met
hen. Nou, ik vind die mensen gewel
dig. Opvallend was het meeleven,
dat we van de kant van de Muzel-
Mohammedanenonder-
j vonden." Wim verduidelijkt een en
ander: „We werden vaak bij de men-
I sen thuis uitgenodigd. Dan dronken
we vaak het door de vrouwen ge
brouwen bier."
Zestig gulden
IN HET DORP. waar Wim Zirkzee
twee jaar lang werkzaam was,
slond de ontwikkeling van de bevol
king, naar onze begrippen, nog op 'n
laag peil. „Alleen de mensen van het
bureau (het gemeentebestuur, red.)
hadden een bepaalde graad van ont
wikkeling," aldus de Alphenaar, die
het overigens in zijn tropentijd heeft
moeten stellen met een maandsalaris
van zestig gulden. „Maar ja, dat wist
ik vooruit."
„Met dat bedrag kon je echt geen
1 bokkesprongen maken. Toen in maart
WKJ-aalmoezenier Meyer en WKJ-
bestuurslid Gerard Gijzen bij ons op
bezoek kwamen, hebben we hen dat
oorgelegd. Toen is ons salaris ver
hoogd tot negentig gulden!" Of hi,i
1 toch wel weer terug zou willen? „Ja,
dat wel. maar op andere voorwaar-
n. Kijk. met weinig geld begin je
Haute-Volta al héél weinig. Om
lar een voorbeeldje te geven: een
I glaasje bier kost twee gulden vijf
tig. Bovendien: behalve de reis cn
e vereiste verzekeringen moet je
veral zelf voor opdraaien. Ik noem
laar iets: tropen (kleding.Weer 'n
cwys. dat idealisme echt wel de be-
nngrijkste factor voor de Nederland-
c WKJ-ers was een paar jaar van
hun jonge leven op te offeren ten
(.hoeve van mensen in onderontwik
kelde landen
Jongens van Luns
Dan hebben de jongelui van mi
nister Luns, zoals Wim Zirkzee
de leden van het Jongerenvrij-
willigerskorps noemt, het toch
wel stukken beter. „Wij zijn drie
dagen bij de Nederlandse jonge
lui aan de Ivoorkust geweest (af
stand vanaf Diébougou: 250 ki
lometer). Nou, die verdienen
f 525,per maand, krijgen bo
vendien hier in ons land nog
honderd gulden per maand op
de bank gezet en beschikken
over comfort als ijskast en air
conditioning. Ons WKJ-werk
wordt gesubsidieerd
