Financieel debacle bedreigt
meeste Belgische voetbalclubs
Twee echte
sport
vrienden
WIE DE BESTE SPELERS KOOPT, KAN NOG MEE
Alleen Anderlecht en Standard
Luik hebben nog royale recettes
j|
I
MAAR PUBLIEK
KOMT STEEDS
MINDER NAAR
WEDSTRIJDEN
NOTEER BIJ RADIO
ZO ONTSTOND HET „LEGIOEN DER DUIZENDEN'
Han Hollander
(ENORM POPULAIR)
vertelde dat in
'n voetbalboek
ZATERDAG 18 SEPTEMBER 1965
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 13
(Van onze sportredactie
BRUSSEL. Vijf miljoen frank, dit is
zo'n slordige 360.000 gulden, heeft de
Belgische topvoetbalclub Anderlecht neer
geteld om de Feijenoorder Pummy Berg-
lioltz in haar superelftal te krijgen. Het
was de hoogste transfer op de Belgische
voetbalmarkt, maar Anderlecht acht het
een redelijke prijs, temeer omdat zij de
sterke rechtsbuiten van Feijenoord juist
kon engageren voor de tweede topclub
van het hedendaagse Belgische voetbal,
Standard Luik. Anderlecht heeft grote
ambities. Zij doet dit seizoen een gooi
t naar de titel in de Belgische voetbalcom
petitie, heeft belang op de beker van
België, de Europa Cup en wil op de koop
toe een toonaangevende rol spelen in de
strijd om de Wereldbeker. Om voor zulk
een zwaar seizoen stevig gewapend te zijn,
heeft Anderlecht zich een spelersinveste
ring getroost ter waarde van 10 miljoen
Bfr., zodanig dat de club voortdurend kan
putten uit een reserve van twee eminente
doelverdedigers, acht achterspelers, vier
halfs en acht voorspelers, waarbij dan
uiteraard nog de „gewone" reserve komt
van de tientallen toch nog altijd behoor
lijke elementen.
Het geval Anderlecht illustreert andermaal, dat
voetbal ook in België big business is geworden.
Dat commerciële karakter gaf aan vrijwel iedere
club in de hoogste afdelingen een nationale en
welhaast internationale dimensie. De tijd, toen
Antwerp voetballende jongens van de stad
Antwerpen op het veld bracht, Anderlecht knapen
met stevige kuiten uit de Brusselse randgemeenten
recruteerde en Luik haar geluk zocht bij de jeugd
van de Maasstad, is ver verleden tijd. In de
hoogste nationale afdeling spelen dit seizoen
41 buitenlanders van achttien nationaliteiten.' Van
de zestien eerste-klasseclubs zijn er maar twee
die hun kans gaan wagen zonder een enkele
buitenlander. Het zijn Antwerp en Beerschot.
Enkele clubs hebben zelfs zóveel talent ingevoerd,
dat zij deze spelers, wegens een reglements
voorschrift dat het opstellen van meer dan
twee vreemdelingen in één elftal verbiedt, niet
eens gelijktijdig op het veld kunnen brengen.
Kongo spant momenteel de kroon op de Belgische
velden, vóór Brazilië. Hongarije, vlak na de
oktoberrevolutie van 1956 zeer sterk vertegen
woordigd, is intussen alweer op de achtergrond
geraakt. In de Belgische eerste klasse spelen
thans tien Kongolezen, zes Brazilianen, drie
Nederlanders (Bergholtz en Mulder bij Ander
lecht, Debie bij Beringen), drie Luxemburgers,
drie Joego-Slaven, drie Italianen, twee Oosten
rijkers, twee Spanjaarden. Er is ook een Suri
namer, namelijk Zorgvliet, bij Lierse. Bovendien
hoort men in nagenoeg elke Vlaamse ploeg uit
de hoogste afdeling Waals praten, en Waalse
ploegen zoals Standard Luik danken een deel van
hun bijval aan Vlaamse spelers. De keuze van de
spelers wordt nog slechts bepaald door hun
kwaliteit, en door de prijs die de clubs willen
(en kunnen) betalen.
Dit verschijnsel dreigt trouwens het open karakter
van de voetbalcompetities aan te tasten. Men
raakt verzeild in een fatale kringloop. Slechts
de succesvolle clubs kennen een sterke toeloop
van supporters en belangstellenden. Hun penning
meesters beheren een florisante zaak en be
schikken aan het einde van het seizoen over de
indrukwekkende bedragen, die nodig zijn voor de
aankoop van topspelers. Minder succesrijke clubs
daarentegen zijn soms zelfs gedwongen om goede
elementen te „lossen" om weer wat geld in het
A*
laatje te krijgen. De sterke clubs worden dus
sterker, de zwakkere nog zwakker.
Vandaar dat er slechts twee kandidaten zijn voor
de kampioenstitel, Anderlecht en Standard. De
overige clubs zullen naar alle waarschijnlijkheid
genoegen moeten nemen met een figurantenrol en
voor de meeste blijkt de grootste zorg zelfs te
zijn, de degradatie af te wenden. De overwegende
positie van Anderlecht blijkt al voldoende uit de
vaststelling, dat deze club in tweeënzestig com
petities elfmaal als overwinnaar uit de strijd is
gekomen, namelijk in 1947, 1949. 1950, 1951, 1954,
1955, 1956, 1959, 1962, 1964 en 1965: zoals men
ziet allemaal overwinningen na de jongste wereld
oorlog. Standard Luik werd eerste in 1958, 1961
en 1963.
Kieskeurig publiek
IS*! V*. - fe
r ook duurste club van België is Anderlecht.
Van jongemannen voor wie miljoenenbedragen
werden neergeteld, wordt vanzelfsprekend ver
wacht. dat ze ook renderen. En voor alle spelers
in de hogere afdelingen is voetbal een aan
gelegenheid geworden van bittere ernst, die de
volledige inzet eist van lichaam en geest. Zij
moeten zich plooien naar nieuwe tactische normen
en nieuwe spelopvattingen, ze moeten uitblinken
door hun fysieke paraatheid. Wie niet intensief
traint, kan niet langer mee. Zuiver talent is veel,
maar het volstaat met meer.
De wetenschappelijke benadering van het voetbal
heeft de kwaliteit in dé Belgische clubs, ook de
zwakkere, onbetwistbaar opgedreven. Maar para
doxaal genoeg nam de belangstelling van het
publiek voor de nationale competitie af naarmate
het spelniveau steeg. In het begin- en naseizoen
zitten veel penningmeesters met hun handen in
het haar en wanneer het weer in de winter niet
erg meegaand is, dan blijft ook in die periode
het merendeel van de stadionplaatsen leeg. Het
publiek heeft immers andere middelen tot ver
strooiing gevonden. Het eigen wagentje en de t.v.
zijn felle concurrenten en de internationale
voetbalwedstrijden, die geregeld door de t.v.
worden uitgezonden, hebben het publiek kies-
keurig gemaakt. Slechts voor het gewaarborgde
bovenste-beste willen ze zich nog interesseren.
Er zijn dus een aantal bescheiden Belgische clubs,
die in zware financiële moeilijkheden verkeren en
zelfs aan de rand staan van het bankroet. Om
het tij te doen keren wordt nu geëxperimenteerd
met nieuwe formules. Het nieywe voetbalseizoen
in België startte officieel op zondag 5 september,
maar die dag werden te San Sebastian de wereld
kampioenschappen wielrennen (uitgezonden door
de t.v.) verreden. Vele clubs oordeelden 't veiliger
hun eerste competitiematch zaterdagnamiddag of
zaterdagavond (bij kunstlicht) te spelen. Het
ziet ernaar uit, dat het zondagmiddagvoetbal zal
worden opgegeven ten gunste van zaterdag- en
zelfs door-de-weeks voetbal. Of hiermee weer
meer publiek naar de voetbalvelden zal worden
gelokt, moet nog worden bewezen.
Scheidsrechter nog vrij
Slechts één categorie van mensen, die zeer nauw
bij de voetbalsport betrokken zijn. heeft geen
financiële kopzorgen. Dat zijn de scheidsrechters.
België heeft er 2.984, een indrukwekkend getal,
John Thomas en Valerie Brumel
maar het zijn er nog te weinig. De scheidsrechter
in België is nog de enige waarachtige amateur
op het voetbalveld. Hij is misschien bediende, arts.
kapper of winkelier, maar hij mag geen café
exploiteren en evenmin hande! drijven in sport
artikelen. Voor zijn reizen krijgt hij de onkosten
vergoed, en voor de moeite van het fluiten ont
vangt hij een fooi. De scheidsrechter mag rekenen
op een vergoeding van 50 tot. 250 frank, naar
gelang hij een juniorenwedstryd dan wel een
interland fluit. Maar dan een interland buiten
zijn provincie, anders moet hij genoegen nemen
met 125 frank Het reglement schrijft ook voor
dat de arbiter zich moet verplaatsen op de voor
de voetbalbond goedkoopste manier.
Het. lijken archaïsche voorschriften en men vraagt
zich af hoe de Koninklijke Belgische Voetbalhond
in deze tijd van materialisme en professionalisme
toch nog altijd bijna drieduizend mensen bereid
vindt voor het beoefenen van zo'n niet lonende
liefhebberij, die hen bovendien blootstelt aan de
hilariteit, de ergernis en de toorn van een opge
wonden publiek en aan de kritiek van de sport
journalisten.
Het is niet de eerste maal, dat een scheidsrechter
onder gewapend geleide een veilig heenkomen
moet zoeken. Daarover kan de in Vlaanderen
berucht geworden scheidsrechter Blavier een lang
verhaal vertellen. Maar hiermee zouden we meteen
in het domein van de Belgische taaltwisten
terecht komen
TOTOWEDSTRIJDEN
VeendamC'ambuur
FC Twenthe—AGOVV
Go AheadVitesse
FC Den Bosch—WV
MW—Sittardi»
P8VHelmondia '55
Willem n—NAC
Blauw WitDWS
FC ZaanstreekZFC
VolendamAlkmaar
VeloxGooiland
DHCHolland Sport
SVV—HDVS
OVERIGE BEKER.
WEDSTRIJDEN
HeerenveenGVAV
De GraafschapTubantia
ZwartemeerPEC
Zwolse BoysHeracles
NECWageningen
Fortuna '54Wilhelmina
Roda JOLiniburgia
De BaronieEindhoven
RBCNO AD
EDOHaarlem
AJaxVolewijckers
RCH—Telstar
Hilversum—DOS
ExcelsiorHVC
ElinkuijkXerxes
ADOFortuna VI.
SpartaDFC
(Van onze sportredactie)
DEN HAAG Kijk. zo was de stijl van Han Hollander, de eerste sportmedewerker
•van de AVRO en door zt)n enthousiaste voetbalreportages In de dertiger jaren
enorm populair: ,.Ja'. Ja! Nog een tikjeschiet dan tocheen knal
ja. néé, nééé. ja tochGOAL!!!! GOAL!!'.! Een schitterend doelpunt. Bravo
Oranje, bravo jongens!!!!" Interlandwedstrijden waren in die periode voor de
tweede oorlog kasstukken. Men moest smeken om een kaartje, men moest by alle
relaties in de voetbalbond aankloppen om ook door de poorten van het stadion te
mogen. Door de radioverslagen van Han Hollander werden de interlands dubbel zo
interessant. Honderdduizenden zaten een en al spanning in de huiskamers 1>U de
radiotoestellen of stonden voor grote krantengebouwen, waar men het gesproken
woord van Hollander nog verduidelijkte door op een groot bord. waarop een voet
stok.
ian op het eind een wit balletje
Han Hollander is bijna een kwart
eeuw geleden overleden. Zijn einde was
even triest als van zovelen van zijn
joodse lotgenoten. Slachtoffer van de
Duitse bezetting, de man, die eens heel
Nederland tot 'n enorme geestdrift wist
op te 'roepen. Begonnen als sportredac
teur van De Telegraaf werd hij door de
oprichter van de AVRO, Willem Vogt,
aangetrokken bij de nog piepjonge ra
dio Omroeper Guus Weitzel was popu
lair met zijn frisse „goede morgen"
gevolgd door het „Happy Days are he
re again" maakte hij iedereen meteen
klaarwakker Han Hollander deed
daarin niet voor hem onder, twee grote
en belangrijke pioniers in dc prille na
tionale radiowereld. Han Hollander was
van origine echter journalist en dat
heeft hij ook laten blijken door het
schrijven van een voetbalboek onder de
titel „Voetbalglorie". Ook daarin was
hij een pionier, want hij schreef dat
boekwerk in opdracht van de „stoom-
koffiebranderij en theehandel H. Smith
in Groningen" waarbij het de bedoe
ling uiteraard was dat de koper-lezer
het boek zelf kon illustreren met foto's,
die waren gestopt in de pakjes thee en
koffie van de heer Smith. In een voor
woord schrijft Han Hollander: „Dit
jaren en jaren later van de hand kwam
van de grote voetbalexpert ir. A. van
Emmenes. maar het verhaalt op vlotte
toon de opkomst van het Nederlandse
voetbal, en vooral de „periode Lotsy".
Het vertelt ook de vondst van het „le
gioen wel leuk en lang een veel ge
bezigde term bij de verslagen van het
Nederlands elftal. Op 29 november '31
speelde het Nederlands elftal tegen
Frankrijk in Parijs. Han Hollander
schreef dit: „Nederland trok naar Pa
rijs. maar niet alleen het Nederlands
elftal. Want het was bij die gelegenheid,
dat het „legioen" zich formeerde, het
legioen der trouwe supporters, dat sinds
dien ons elftal nimmer in de steek liet,
en als het even kon, meetrok, de gren
zen over. om de Oranjemannen te steu
nen ln hun moeilijke strijd in de vreem
de. Daar in Parijs was het. dat voor het
eerst gesproken werd van het „legioen
der duizenden". Hoe men daartoe
kwam? Een simpele toevalligheid; een
Hollandse journalist, die na de wedstrijd
zo'n beetje liep te flaneren en peinsde
over een „Impressie-stukje", had de uit
gelaten Hollandse supporters uit het
Gare St. Lazaire zien komen - onbe
wust hadden zij de formatie van een le
gerschaar aangenomen: in rijen van
vier, achter elkaar, gulpte de stoet het
station uit. „Ah! La légion hollandaise",
riep een enthousiaste Parisienne uit,
die getroffen was door de uitbundige
en oprechte vreugde van de Hollanders.
De journalist ving het op. hij vond de
uitdrukking karakteristiek, en schreef
een geestdriftig stukje over „het legioen
I op de tribunes van ColombesSinds
dien had de supportersschare zich de
erenaam van „Het legioen der duizen
den" verworven en dat het Neder
lands elftal en zijn leiders die saamno-
righeid tussen de supporters onderling
«•n als geheel met het nationale team
waardeerden, en ervan doordrongen
sportalbum wil niet zijn een volledige j waren welk een grote morele steun
historie van Nederlands Internatiónale het bestaan van zo'n legioen voor het
voetbalwedstrijden. Ik heb slechts den team was, bleek wel uit een legerorder
draad ervan opgenomen en....als een aan het legioen, dip Karei Lolsv eens
snel draaiende film afgewikkeld. Torh voor een belangrijke wedstrijd liet pu-
niet zóó snel of men kan er gemakkelijk bliceren."
de verschillende tijdperken van onze Han Hollander gaat dan verder In op
internationale voetbalhistorie in herken- het vijfjarenplan van Karei Lotsy. Het
nen. tijdperken van wording, groei, j jaar 1934 brak aan, het jaar van de
bloei, verval en glorie. Vele tientallen wereldkampioenschappen. Iedereen
origineele foto's van op den voorgrond zong van „We gaan naar Rome", maar
tredende spelers uit verleden en heden we zijn niet naar Rome gegaan. Er
zullen dit album completeeren en het kwam wel over Nederland een voetbal
JOHN THOMAS en
Valerie Brumel twee
rivalen twee vrienden.
Terwijl op hoog niveau
de politieke leiders van
belde landen elkaar veel
vuldig in de haren zit
ten, bestaat er tussen
mensen, van wie er
één zelfs nog van een
- ras Is, een hand
die steunt op bewonde
ring voor eikaars pres
tatie* en sympathie. Van
af de tribunes en op de
televisieschermen l(jkt de
str(jd die beide topatle
ten bjj het hoogspringen
voeren, vaak meedogen
loos, waarhij alleen de
eerzucht en het record
tellen. Maar niets Is min-
der waar en het Is be-
paatd hartverwarmend te
lezen wat John Thomas
In het blad Life verhaalt
van zjjn bezoek aan het
huls van de fenomenale
Russische hoogspringer
tjjdens de laatste trip
van de Amerikaanse atle-
ttekploeg naar Moskou.
Rus rijdt in een
Amerikaanse auto
fiets en zelfs te voet naar Milaan. Jui
chend en zingend trok het legioen op
die gedenkwaardige 27ste mei 1934 Mi
laan binnen bij voorbaat al in een over
winningstemming. De Italianen, die
toch heus wel weten wat enthousias-
is. zagen lachend naar die Hollan
ders, die zo dol deden en zo zelfbewust.
Zo triomfantelijk als de intocht was, zo
geslagen was de uittocht Met 32
brachten de Zwitsers al onze illusies om
zeep. Het boek van Hollander stopt bij
seizoen 1935—1936. Het Nederlands
elftal was toen op een hoogtepunt.
Frankrijk kreeg met 61 klop, België
met 80. Han Hollander, zo Intens po
pulair, werd yijf jaren later een der
slachtoffers van de gruwelijkste massa
moord in de historie. Het Nederlands
elftal heeft sindsdien nimmer meer zo
in de belangstelling gestaan.
Wijlen Hi
maken tot een kostbaar bezit voor jong
en oud, voor arm en rijk. Daarbij heeft
de uitgeefster er voor gezorgd, dat men
zich op uiterst gemakkelijke wijze in
het bezit van de foto's kan stellen."
Het is geen voetbaldocument, zoals
die bijna tot razernij werd. Er
waren velen, die meenden dat Nederland
gemakkelijk wereldkampioen kon wor
den. Oranje ging naar Milaan, voor de
wedartijd tegen Zwitserland. Het legi
oen trok met extra treinen, per auto, per
Valerie Brumel: hoog salaris, gratie studeren.
Thomas werd op het vliegveld verwel
komd door Valerie en zijn vrouw Man-
n tijdens de rit naar het comfor
tabele woonhuis van de Rus werd hij
al ingelicht over de leefgewoonten van
beroemde sportmensen achter het
IJzeren Gordijn. Zo zonden Valerie en
zijn vrouw bijvoorbeeld gemakkelijk
samen op stap gaan omdat er bij hun
zoon werd opgepast door een „kinder
meisje" dat door de staat was toege
wezen. Dit zijn meestal vrouwen van
boven de vijfenzestig, die niet meer in
het produktieapparaaat passen, maar
zich toch op deze wijze nog nuttig wil
len en misschien moeten nyiken
voor de staat. Marina heeft als turn
ster enige bekendheid genoten en voor
haar verdiensten in deze tak van sport
is zij dan ook benoemd tot „meester".
Zij geeft les aan de sporthogeschool,
die door Valerie als student wordt be
zocht Valerie staat echter ln de sport
als wereldkampioen hoger aangeschre
ven en hij mag voor de titel „mees
ter" ook nog de kwalificatie „interna
tionaal" voeren. Bovendien is de ver
houding man-vrouw, die in Rusland
nog zeer sterk is, ook doorgetrokken
ln het sociale vlak, want hoewel Va
lerie Brumel in tegenstelling tot zijn
vrouw niet werkt, is zijn inkomen toch
Nieuwe partner
IXIRECTEUREN van winterbanen
zijn belangrijke figuren. Vooral als
het gaat om zesdaagsen hebben zij 'n
belangrijke vinger in de pap bij het
samenstellen van de koppels en 't ge
beurt meer dan eens dat twee ren
ners die al jaren samen de winter
doorfietsen op bevel van een directeur
elkaar moeten laten vallen omdat hij
van oordeel is dat een andere combi
natie voor zijn wedstrijd aantrekke
lijker is Zo heeft Rudi Altig te ver
staan gekregen dat hij er maar vanaf
moet zien om de komende winter met
Junkermann in zee te gaan. Hij zal' nu
'•en aantal zesdaagsen rijden met de
Dortmunder Dieter Kemper.
boek
Geen rust
ROD Laver heeft in eet
boekje ópen gedaan ove.
«tapje van de amateurs naar de prof».
Dat overstapje maakte het Australi
sche tennisfenomeen op een moment
dat hij eenzaam aan de top van het
araateurtennls stond en zijn groot
slam het winnen van de titels in
Australië, Amerika. Frankrijk on
Wimbledon had voltooid. Een pres
tatie die tevoren alleen door Donald
Budge 11938) was geleverd. Laver
heeft in het eerste half jaar van zijn
(Hofbestaan niets kunnen maken en
hij voelde zich als een kleine jongen
die voor het eerst op de baan kwam.
Nu is hij uitgegroeid tot een van de
beste, zo niet dé beste speler ter we
reld. „Tennis kun je niet als hobby be
oefenen. tenminste niet als je aan de
top wilt komen", aldus Laver. ,.ln
mijn amateurtljd had ik mij het win
nen van de vier grote toernooien ten
doel gesteld en dat betekende., dat ik
elke week van toernooi naar toernooi
moest reizen om in vorm te blijven.
Natuurlijk had Ik er meer dan eens
genoeg van. maar ik kon mij eenvou
dig geen rust permitteren, omdat mijn
vorm dan onmiddellijk terugliep.
Daarom: wie de top wil bereiken zal
moeten tennissen week ln week uit".
aanzienlijk hoger dan dat van Mari
na. Brumel rijdt ln een Amerikaanse
auto. een Rambler. Het ls een luxe
die niet velen zich kunnen permitte
ren. te meer daar er vrijwel geen on
derdelen van deze wagen te verkrij
gen zijn Brumel heeft dan ook over
dit probleem zijn licht opgestoken bij
John Thomas, die hem uiteraard ook
niet direct een oplossing aan de hand
kon doen.
Natuurlijk zijn ook de sportbeoefening
en dè tralningsmogelijkfieaen onder
werpen van gesprek geweest, waarin
Brumel met enige trots verhaalde
over het prachtige kurort van de Rus
sische atleten aan de Zwarte Zee. De
opleidingen die Brumel aan de sport
hogeschool volgt worden voor hem be
taald waardoor hij zich dus zonder
zorgen aan zijn sprinttraining kan wij
den. Toch wordt Brumel in de burger
maatschappij behandeld als elke ge
wone burger.
Toen hij onlangs de maximumsnel
heid overschreed kreeg hij een forse
boete, terwijl bovendien zijn rijbewijs
voor een half jaar werd ingetrokken.
Thomas had voor hetzelfde „vergrijp"
in Amerika niet meer gekregen dan 'n
waarschuwing.
Valerie en Marina zijn pen bijzonder
gelukkig paar. Als zij niet aan Bport
doen dan spelen zij schaak of verdie
pen zij zich in puzzels.
De Brumels zijn namelijk van me
ning dat, als het lichaam niet werkt,
de geest dit maar moet doen, zodat
zij hun tijd yrijwel altijd nuttig be
steden. Uitgaa!n doet het echtpaar niet
veel. hoogstens gaan zij op bezoek bij
vrienden en ook dan komen vaak nog
db schaakstukken op tafel. Volgens
John Thomas bestaat er ook een groot
verschil in de wijze waarop de atleten
van belde landen zich verdiepen in hun
sport. Stellen de Amerikanen zich te
vreden met hun training en wat massa
ge, de Russen gaan veel verder met
hun voorbereidingen. Daarover heeft
Thomas uitvoerig gepraat met trainer
Vladimir Djatakov, die hem ook heeft
beloofd het oefenschema van Brumel
op te zenden.
Hard trainen
GARRINCHA traint zoals hij nog
nimmer heeft gedaan. De Brazili
aanse rechtsbuiten die al aan twee
wereldtoernooien heeft deelgenomen
wil ook de derde maal graag van de
partij zijn. Zijn ernstigp knieblessure
leek de plannen te verstoren, maar
na een geslaagde operatie heeft deze
populaire speler zijn plaats in het eer
ste elftal van Botafogo ny heroverd
Daarvoor heeft hij hard getraind. Hij
was als eerste op het veld en ging ais
laatste weg. „Als mijn tegenstander»
voortaan op de bar spelen en niet op
mijn benen, dan houdt Ik het nog wel
een poosje als voetballer uit" aldus
Garrinch.i, die vooral zo goed zijn best
doet omdat hij na de wereldkampi
oenschappen graag voor een Italiaan
se profclub wil gaan spelen. „Dan kan
ik in mijn laatste jaren nog goed wat
gel-I verdienen", zo redeneert de Bra
ziliaanse rechtsbuiten. Wie zijn favo
riet is voor de wereldtitel? Engeland'
Burgemeester
HOEWEL het met het betaalde
voetbal In Frankrijk nog steeds mi-
sere is zijn er nog altijd clubs die zich
geroepen voelen om hun spelers te
gaan betalen. Dit seizoen zijn er vijf
betalende verenigingen bijgekomen,
waaronder twee uit Corsica. Een ver
eniging komt uit Marignane. 'n plaats
je vlak bij Marseille. De trainer van
deze club is een zekere Delend, die
ook nog burgemeester ls van hd
plaatsje. Zijn broer speelt in het c r
ste elftal.
