ook
VOOR
JOU
Drie jeugdorganisaties
werkten samen op VEB0
c IN DE KRANTENTÜIN
een vakantie met spanning
ONS KNUTSELHOEKJE
KPJ, CPJO en HML
PAGINA 10
DE LEIDSE
COURANT
ZATERDAG 18 SEPTEMBER 1965
Correspondentie
Westen, loeiden.
Ze keerden zich om, daar ze een mo
tor hoorden op de weg en ze waren juiat
op tijd om een zwaar beladen vrachtauto
te zien. die de hoofdstraat doorreed. De
auto was hoog opgeladen met schragen
en planken en losjes toegedekt met een
dekkleed van geteerd zeildoek. Alles leek
heel onschuldig, maar de jongens wis
ten wel beter. De auto passeerde met
grote snelheid en enige ogenblikken la
ter was hij reeds, uit het oog verdwenen,
een grote stofwolk achterlatend.
„Oh, wat kunnen we doen jam
merde Jan. we kunnen nooit de inspec
teur bereiken. Ze zullen al kilometers
ver weg zijn. voordat wij alarm kunnen
geven. Oh, was mijn vader maar hier!"
Plotseling stiet Joost een kreet uit.
„De zeilwagen", schreeuwde hy, „we
hebben toch onze zeilwagen nog!"
„Ach wat!" zei Jan, ,,ik heb Je toch
al eens verteld, dat alle wegen hier van
daan smal en bochtig zijn; in twee mi
nuten ligt - hij in puin!"
„Maar over het strand dan", zei
Joost, „het strand kerel; 6km hard,
droog zand en de wind in de rug!"
„En als we eenmaal 't kuststation be
reikt hebben, kunnen we daar naar
„Partious-point" telegraveren", zei
Peter.
„Goed zo!", stemde Joost met deze
vertwijfeld.
Jan maakte een sprong in de lucht.
„Vooruit jongens, dat gaan we probe
ren!" En zij renden naar de zeeweg, de
zeilwagen met zich trekkend.
HOOFDSTUK IX
Toch gelukt!
„Alles hangt van het gety af", hijgde
Jan. terwyi ze voortholden, „als het hoog-
ty is, (vloed dus) moeten wij ons plan
opgeven, want 20 minuten vóór en na
hoogty is het strand geheel bedekt met
alle mogelijke obstakels hindernis
sen). De zee komt van heel ver over
het vlakke strand recht op de voet van
de rotsen af. Luister, je kunt de golven
horen breken op de kust."
'n Paar minuten later kwam de zee
in zicht. Hoog, met witte toppen rolde
zy op het strand toe. Maar ook een lan
ge strook goudgeel zand kwam in zicht.
De jongens sprongen in de lucht, toen zy
dat zagen; alleen Jan keek angstig en
v.ertwyfeld.
„Er is lang niet genoeg ruimte voor
de zeilwagen", mompelde hy. „Het gety
komst vast op. we zullen het nooit op
tyd klaarspelen". Hij wees naar een
plek van de kust, waar een langgerekte
het water tot op 20 m. van de kustiyn
genaderd op dat-punL «ii~»ünuut--na-mi
nuut zou de nauwe doorgang nog smal
ler worden.
Maar de jongens hadden intussen de
kust bereikt en hesen snel het zeil. „Aan
boord!", gilde Jan. „We zullen alle bal-
NAAR DE KERMIS
In de vakantie ben ik uit logeren
geweest en daar was ook kermis. Ik
ben met mijn oom en nichtje Marian in
het spookhuis geweest. O, wat hebben
we daar gelachen. Weet je hoe dat ging'
Eerst moest je een kaartje kopen en
toen door de ingang naar binnen. Er
stonden autootjes klaar. We gingen in
een van de autootjes zitten en die ging
rijden. Ineens gingen er twee deuren
open en dicht en toen werd 't heel erg
donker. Er ging op zij een lampje aan
en daar zag je het spook, dat voor ons
uit ging. We waren toch blij weer op
zijn. Daarna gingen
daar hfbben
last nodig hebben, die we kunnen dra
gen met deze harde wind". Joost en Lex
gingen achterin zitten. Jan nam het
stuurwiel. Piet en Sjaak zaten ineenge
doken naast hem.
Dan zette 't vaartuig zich, door de
wind en de helling geholpen, in bewe
ging en toen het zeil strak bolde vlo
gen ze met 'n vaartje van jewelste over
het strand. Jan's adem stokte haast in
z'n keel. Wie had ook zulk een snelheid
verwacht. De wind gierde in de touwen
en de lange wimpel dreigde tegen de
mast aan draadjes te slaan. Een ogen- straat
blik twijfelde Jan er aan, of hy stuur- draaimolen
manskunst, genoeg bezat om het wild lachen. We gingen ook nog
geworden „monster" in zijn macht te kermis wandelen en kregen onderweg e
houden bij zo'n felle zeilbries. Kramp- zuurstok en twee ysjes. Later heb ik
achtlg omknelde hij het stuur en wist I de stad nog twee boeken gekocht,
het vaartuig op de vlakke zandstrook te
houden. Maar opeens gilde Joost: „Kyk Annemleke Jacobs. Leiden,
uit. een rots voor ons!" Op een haar- DE VAKANTIE
tje miste Jan een van een rots losgeraak- Wy zijn in de vakantie
te kei met daarachter een diepe poel. geweest. Daar hebben
Met een snelle wending wist hy een bot
sing te voorkomen en dat gaf hem nieuw
vertrouwen. Hy kreeg nu het gevoel,
dat hy de wagen in de hand had en «lat
hij op de reacties van het stuur ook
reageerde.
Reeds hadden zij byna 2 km. afgelegd,
toen de gevreesde rotsformatie in zicht
kwam.
„Jongens, nu moeten wy verstandig
zijn en gïea risico (wat gewaagd is) no
men. We mindiven zeil en remmen de
snelheid zo mogelijk helemaal af, stap
pen uit en dragen de boot met z'n vij- moeder zijn
ven over de niet al te hoge hindernis myn moeder en toen maakte mijn vader ^en
heen. Denkt aan onze4 eerste ervaring een dia. Toen mijn vader ging maakte liem
met de „Rode renner"! Zo gezegd, zo myn moeder een dia. We hebben
len, want ik durfde niet. Myn moeder
Het me dan wel eens huilen, want lk
moest het nog leren. Toen ik goed kon
lopen, mocht ik mee wandelen langs de
Braaasemermeer. Met myn vierde Jaar
ging ik naar de kleuterschool en kwam
by juffrouw Joke. Ik vond het daar wel
fyn. Later kwam ik by zuster Cordilo.
Ik ging altyd met myn zusje naar school,
die een Jaar ouder is dan ik. In de
eerste klas kwam ik by zuster Petra te
zitten en daar vond ik het ook leuk.
Ik ben ieder jaar overgegaan en n
ik in de vyfde klas. Af en toe moet ik
myn moeder helpen of mijn vader op het
land, maar daar heb lk niet veel zin in.
(„Foei, foei", zegt tante Jo).
Marian Buters, Warmond komt ons ve
rassen met een versje.
DE CHINEES
Oeleboele is een Chinees
Met een hele lange vlecht.
Maar 't gekste van 't geval dat is.
Zyn oogjes staan niet recht.
aar Ny verdal
ire heel veel
midget-golf-
poos, doch ik bos
Om zes uur staat "t Chineesje klaar
Hy gaat op jacht, op haas,
Die eet hij voor zyn eten op,
Lekker met geraspte kaas.
Maar eens toen Oeleboele sliep
Hoorde hy een gegil.
Toen hy naar buiten wilde gaan,
Was het allang weer stil.
En s'morgens toen hy wakker werd
Was er een heel groot feest.
Oeleboele was jarig, dat was waar ook
En hij genoot het meest.
Marieke Ruigrok, Leiden.
Dat sprookje heb je zeker eens ho
ren vertellen of gelezen. Je hebt aardig
verteld Marieke, maar je hebt het niet
afgemaakt. Vertel het de volgende keer
eens verder.
Er
heb het verloren. Maar ik was ook de
kleinste. Wij zijn ook een keertje naar
Piet-bos geweest, dat is een dierenmu-
seum. We zagen daar een kalf met
twee koppen en ook een kalf met acht
poten. Ook zyn er opgezette dieren ach
ter glas, net echt. Er was ook een
sprookjesbos. Wat hebben we daar pret
gehad. Een heel grote speeltuin was er
bij met 8 schommels en 8 wippen en
een heel hoge glijbaan. Mijn vader en
op geweest. Eerst ging den. Ze~ wilden
HANS EN GRIETJE
oonde eens aan de rand
houthakker. Op i
n het
dag
vroegen de kinderen van de houthak
ker aan hun moeder of ze het bos ir
mochten. Moeder vond het goed.
„Maar ga niet te ver het bos in' ze
moeder.
Hans en Grietje gingen nu op weg
Al gauw zagen ze braambessen. Ze
plukten er een heleboel van en deden
ze in een mandje, dat ze meegenomen
hadden. Al plukkend liepen ze steeds
verder en het begon al donker
huis gaan
gedaan, en zonder schrammetje zwie- der
berden en 'jberden ze met 't vrij
broze voertuigje naar de overzyde. j
waar de felle wind het spoedig weer z'n
oude snelheid terug gaf.
Maar met de toenemende kracht van
de wind werd 't voor Jan steeds moei-
ïyker om alle hindernissen, die her en
der verspreid lagen, op tyd te ontwijken
en met de snelle wendingen, die daar-
by wel eens nodig waren, scheelde 't
soms maar 'n haartje of de „rode ren- schaatsen
heel prettige vakantie gehad.
Roemelé, Leiden vertelt ons al iets
over de winter.
DE WINTER
Als de winter begint en
gaat sneeuwen dan halen
voor de dag en dan gaan w
lekker hard. Ook gaan
maken en die zyn heel glad. Dan kun- pannen
lachen. Als het vriest gaan we de deur
rond, welk pad ze moesten
nemen. Ze wisten het niet meer. Grietje
begon te huilen. Opeens hoorden
vogel fluiten. Ze keken rond en zagen
de vogel zitten, vlak by een bruggetje.
Nu zagen ze in de verte een lichtje bran
den. Ze gingen over het bruggetje naar
het lichtje toe en daar zagen ze een
,rd klein huisje staan. Ze keken eerst goed
toen zagen ze dat het hele huisje
snoep was. Ze hadden erge honger
begonnen meteen te eten. De dak-
dikke pannekoeken en
chocolade. Wat smaakte
sleeën, heel
glijbanen
ner" had zyn vrachtje op 't strand ge- sneeuwballen gooien
lost. Eenmaal botsten ze bijna tegen een
hoop haringvaten, die daar biykbaar
aangespoeld waren, maar de wind nam,
misschien uit bewondering voor deze
koene strandridders, ineens in kracht af
en ze slaagden er nog net in, mede door
Jans groeiende stuurkunst, er veilig
langs heen te komen.
Ziezo, de ruim 6 kilometers zaten er
byna op en de rest van hun strandreis,
want ze hadden nog slechts een klein
eind zonder hindernissen te nemen, was
alleen maar een dol ritje met puur ge
not.
dat is ook erg leuk. Met dat ieRKer. Opeens ging de deur
wpop
maken, hebben we ook veel pret. We
gaan in de winter nog veel andere din
gen doen, maar dat vertel ik een vol
gende keer.
Tlnl Wesselman, R.A'veen.
MIJN LEVENTJE
Ik ben geboren 14 november 1954
's morgens om half negen. Ik woog 6%
pond. Eerst groeide ik niet hard maar
toen ik een half jaar was ben ik hard
gaan groeien. Myn eerste tandje kreeg
ik met negen maanden en toen lk an
derhalf jaar was, deed lk mijn eerste
stapjes. Als ik in de box stond en wou
gaan zitten begon ik heel hard te hui-
oude
„Wie knabbelt er aan myn huis?",
vroeg ze.
Hans vertelde dat ze verdwaald wa
ren en dat ze erge honger hadden.
„Kom dan maar binnen, dan zal ik
lekkere soep maken".
Hans en Grietje gingen naar binnen
en kregen een plaats aan de tafel. Even
later kwam de heks (want dat was de
oude vrouw) met een pan soejï terug.
„Mogen we hier ook slapen?", vroeg
Hans, die de soep wel lekker vond.
Dat vond de heks goed en al gauw
sliepen ze als een roos.
TANTE JO EN OOM TOON.
FAZANTENJONGEN
Hans' vader had gras
Semaaid om te hooien
e machine verstoorde
daarbij helaas een fa
zantennest. Enige eie
ren waren stuk, maar
enkele waren nog on
beschadigd. Daar de
broedende fazant niet
meer terugkwam, nam
Hans de nog hele eie
ren mee naar huis en
legde ze onder een
broedse kip. Na enkele
dagen zag hij, toen hij
's morgens buiten
kwam, de kip met 5
jonge fazantjes par
mantig over het erf
stappen. Alles leek
heel gewoon, maar
toen eens gevaar
dreigde en de kloek
haar „pleegkinderen"
onder haar vleugels
wilde verbergen door
angstig geroep, waren
deze plotseling in alle
richtingen verdwenen
De natuur had ze in
gegeven zich zo snel
mogelijk te verstoppen
onder een voorwerp
dat hun een schutkleur bood. stuk levendiger dan gewone kuiken-
Een soortgelijke ervaring heb ik tjes. 's Avonds zette moeder een grole
in mijn jeuga opgedaan met jonge pa- i petroleumlamp op de tafel, waar na-
trijsjes. Met 't maaien van rogge tuurlijk legio muggen en nachtvlin-
vloog op 't laatste nippertje 'n pa- j dertjes op afkwamen. Toen we de pa
trijs op van een nest met 21 eieren, i trijsjes er ook bijzetten, begon de ver-
Ik nam ze mee naar huis met 't nest makelijkste springjacht, die je maar
en legde ze in 't oventje van ons beleven kon. want muggen zoeken 't
stenen fornuis, waarvan t achterste jjcht en zo was er aan prooi voor de
deel als bakoven gebruikt werd Deze kleine sDringertjes geen gebrek,
werd praktisch nooit koud, omdat in
't voorste deel dagelijks gestookt Maar s anderdaags zei vader:
werd voor de maaltijden. Hooit eens kinderen. I zal jullie wel
1 spijten, maar ik neem die jonge din-
rin wij getjes mee naar de akker, waar we
werden, t nest gevonden hebben. Misschien,
aan 't dat de oude patrijzen zich 't lot van
iar wat de kleintjes nog wel aantrekken en
m moe- zij weten beter dan wij. hoc- ze moe
oorden (en groot gebracht worden."
„Horen jullie *t?" Meteen zette ze de
deur wijd open en door 't hele huis £n merkwaardig! 1 Duurde nau-
weerklonk 't gepiep van jonge pa- welijks een.uur of de vader en moe-
trijsjes. 19 siuks! Slechts 2 eieren der hadden hun kleintjes reeds ge-
waren niet uitgekomen! Dat was me vonden en herkend en tot t najaar
een feest en een pret; 't krioelde al toe hebben we de patrijzenfamilie als
gauw door 't hele voorhuis van *t een grote ..vlucht" in haar doen en
kleine grut. Ze waren direkt al een laten min of meer kunnen volgen.
legd tussen Engeland en Frankrijk en
5 jaren later legde een Amerikaanse My.
een kabel tussen Amerika en New
foundland. Het was een ryke Ameri
kaan Cyril Field West, die deze laatste
onderneming financiëerde (het geld erin
stak). Zyn doel was de kabel door
te trekken naar Europa. Reeds in 1857
gelukte het Newfoundland en Ierland
te verbinden en de Amerikaan kon'zich
enkele weken verheugen in het welslagen
van dat werk. Doch slechts na korte
tijd, nadat dit werk klaar was. liet een
electriciën van de telegraaf per ongeluk
een stroom van duizenden volt door de
kabel gaan met het gevolg, dat deze ge
woonweg verpulverde.
Maar Cyrif Field West gaf niet op en
met anderen, die zijn nieuwe poging
mede ondersteunden, bracht hij een ka
pitaal by elkaar, dat 't mogelijk maak
te om in 1865 een tweede poging te on
dernemen. In de zomer van dat Jaar lag
de grootste stomer ter wereld gereed
om de honderden km. kabel in de zee te
laten zinken. Aanvankelijk ging alles
voorspoedig, maar het geluk bleef niet
trouw. Tot driemaal toe brak de zware
kabel. Tweemaal gelukte het deze nog
wéér op te vangen, maar de derde keer
brak hy in zulk diep water, dat toen
elke bergingspoging onmogeiyk was.
Maar wie zou verwachten, dat Cyril
Field West en zyn medewerkers hun
poging nu zouden opgeven, vergiste
zich. In "t volgende jaar begonnen ze op
nieuw en nu werd hun doorzettingsver
mogen met goede uitslag beloond. Op
27 juli 1866 was de verbinding tussen
Amerika en Europa tot stand gekomen
en tot heden toe is die telegraafkabel on
beschadigd gebleven (misschien behou
dens kleinigheden).
O
Door de oogstdrukte. w,
ook behoorlijk betrokken
dacht ik helemaal niet me
nest met patrijzeneieren. I
gebeurde? Op 'n morgen kv
kken met de
DE EERSTE TELEGRAAFKABEL
ONDER DE ATLANTISCHE OCEAAN
Tegenwoordig zit men in z'n kamer of
aan z'n bureau en spreekt door de tele
foon niet mensen, die soms wel aan de
overzyde van de aardbol leven. En men
draait de knop van de radio om en jc
hoort wat duizend en veel meer km ver
gesproken of gespeeld wordt. Da&rby kan
men dank zij de nieuwe satellieten in de
televisie zien en volgen, wat of er
op vreemde werelddelen plaats grijpt.
Maar nog voor betrekkelijk korte tyd
kwam men pas na lange tyd te weten,
wat ergens anders was geschied. *n Ge
beurtenis op 't ene werelddeel kwam
men op 'n ander pas te weten door een
brief of door 'n bode, die er vaak
een levensgevaarlijke reis voor had moe
ten maken. Nog geen 100 jaar geleden
waren er minstens een pRar weken nodig
om een bericht van Europa naar Ame
rika over te brengen.
Doch omstreeks 1860 ging men ern
stig proberen het kontakt tussen de
oude en de nieuwe wereld te verbeteren.
Men wilde een telegraafkabel aanleggen
onder see tuaaen Europa en Amerika.
Onderwaterkabels waren toen nog wat
heel nieuws. In 1850 werd da eerste ge-
Hoe" heet 't schip, waarvan de let -
ers van de naam natuurlijk alweer
•erwisseld zijn.
OMSLAG VOOR SCHOOLBOEKEN
Je boeken Inkaften zal je niet moeilijk
meer vallen, als je 't op de volgende wij-
1+2 Snijd 't omslagpapier met 'n
brede rand uit en 3. vouw hem dan
naar binnen om. 4. schuif de omslag
van 't boek eerst in de lange vouw
van 't omslagpapier en dan in de
korte en ga me; duim en wijsvinger
stevig langs de vou-
■v-tf b
De VEBO-tentoonstelling. die zich woensdag jL op het Leidse veemarkt-
terrein heeft afgespeeld, is voor een groot gedeelte van het stadspubliek
niet of nauwelijks meer dan een „wel aardige" gebeurtenis, waaraan ver
der niet veel aandacht wordt geschpnken. Degenen, die deze onverschil
ligheid voor een keer terzijde hebben kunnen zetten, zullen hebben erva
ren, dat het levens- en werkpatroon van de plattelander minstens even
boeierid is als dat van de stadsmens, in vele opzichten zelfs levendiger en
aantrekkelijker. Een van de facetten van dit leven-op-het-platteland is
het onderwerp van een reportage, die wij maakten naar aanleiding van
het VEBO-gebeuren in de Sleutelstad: de jongerenorganisaties, samen
werkend in de „VEBO-jongerencommissie". Het is ons tot onze ver
bazing, moeten wij eerlijk toegeven gebleken, dat deze jeugdorgani
saties een bij andere vormen van jeugdbeweging schier ongekende bloei
tijd doormaken. Wat hiervan de oorzaak is, hoe de onderscheidene orga
nisaties werken en wat hun onderlinge verschillen zijn, kunt u in de hier
onder staande reportage lezen.
(Van een onzer verslaggevers)
Er zijn meer jeugdorganisaties in
ons land, dan alleen de de laatste
tijd zo veelbesproken „jeugdbewe
ging". Er zijn méér instanties, die
om het maar zo algemeen mogelijk
te zeggen de jeugd begeleiden op
v.eg naar de volwassenheid. En
vermoedelijk heeft een groot deel
van onze lezers hierbij nooit bewust
stilgestaan er zijn méér organisa
ties dan alleen die, welke zich bezig
houden met het „van de straat hou
den" van de stadsjeugd.
Zij, die jl, woensdag de VEBO-
tentoonstelling hebben aangegre
pen om ook eens die typische
„plattelandslucht" op te snuiven,
hebben die vorm van jeugdbewe
ging in volle aclie kunnen aan
schouwen: de in de „jongeren-
VEBO" samenwerkende Christe
lijke Plattelands Jongeren, de
jongeren van de Hollandse Maat
schappij voor Landbouw en de
Katholieke Plattelands Jongeren.
LEIDSE
TOP-TIEN
Het beeld is in vergelijking
met vorige week weer enigs
zins gewijzigd. The Beatles
hebben, althans in Leiden, hun
concurrenten. The Rolling Sto
nes, van de eerste plaats ver
dreven. De vorige week nog op
de zevende plaats prijkende
„Yarbirds" (met „Heart full of
soul'*) hebben hun succes niet
kunnen prolongeren, en zijn
van de Leidse hitlijst verdwe
nen. Bijna hetzelfde geldt voor
Sam the Sham and (he Pha
raoh's, die hun „Wolly Bully"
niet konden handhaven, en van
8 naar 10 zakten.
(2) 1. Help! The Beatles.
(1) 2. Satisfaction The Rol
ling Stones.
3. Unchained Melody
The Righteous Brothers.
(3) 4. I got you Babe Sonny
and Cher.
(4) 5. You've got your trou
bles The Fortunes.
(6) 6. Like a Rolling Stone
Bob Pylan.
(5) 7. This strange effect
Dave Berry.
(10) 8. He's got no love The
(9) 9. II Silenzio NiniRos-
Overeenkomst
en verschil
Zo op het eerste gezicht lijkt het
misschien, alsof deze vorm van jeugd
organisatie maar bitter weinig ge
meen heeft met wat er gewoonlijk
onder verstaan wordt. Een blik aeh-
ler de schermen leert echter al spoe
dig, dat in feite niets minder waar
is. Ook hier wordt gewerkt aan de
toekomst. Ook Jiier neemt vooral
bij de KPJ en de HML de eigen-
geaarde „jongeren-ontspanning" een
bijzonder belangrijke plaats in.
Maar op één punt is er groot ver
schil: kennen de andere jeugdorga
nisaties in enkele gevallen een zorg
wekkende daling van de belangstel
ling. i.e. het ledental, hiervan is bij
de organisaties van de plattelands-
jongeren allerminst spyake. En dat,
terwijl de bevolkingsgroep, die de
leverancier" is van deze jongeren,
de laatste decennia sterk is uitge
dund. En dit verschijnsel wordt nog
markanter, als het gesteld wordt te
genover het feit, dat de andere vor
men van jeugdorganisatie dit pro
bleem niet of nauwelijks kennen.
Mej. A. Van LEEUWEN (HML)
Aanpassings
vermogen
dracht en muziek gedaan, en di
alles met een enthousiasme, dat blij
kens de uitlatingen van de hert
Goedhart en Boers, en mej. A. vi
Leeuwen (HML) en mej. A. v;
Swieten (KPJ) wel iets is terugge
lopen („vermoedelijk omdat
zoveel vormen van ontspanning be
staan", denken zij), maar nog steed
in vergelijking met de animo,
bij andere instellingen voor derge
lijke bezigheden bestaat, opmerke
lijk genoemd mag worden.
Wedstrijden
Mej. A. VAN SWIETEN (KPJ)
Daarvoor moet natuurlijk een oor
zaak bestaan, en die is al durven
de vertegenwoordigers van de drie
jongerenorganisaties, die wij jl.
woensdag naar aanleiding van hun
activiteiten op de VEBO-tentoonstel
ling spraken, dit niet volmondig toe
te geven te vinden in het frap
pante aanpassingsvermogen, dat een
lan de meest typische kenmerken is
van zowel CPJO, KPJ als HML.
„Was er", zo zette A. Boers, CPJO-
bestuur^lid en secretaris van de
VEBO-jongerencommissie. uiteen, ,,'n
tiental jaren geleden vrijwel uitslui
tend sprake van vak-technische cur
sussen, de plattelandsjongerenorgani
saties hebben sindsdien hun werk
terrein radicaal verplaatst en ver
groot. Dat is natuurlijk niet zo maar
ineens gebeurd: zoiets duurt jaren."
Het vak-technische gedeelte is van
de jongerenorganisaties overgenomen
door scholen en vakbladen, waardoor
KPJ, CPJO en HML (die haar leden
in Zuid- en Noordholland heeft; in
de andere provincies bestaan zuster
verenigingen) zich meer konden gaan
toeleggen op sociale, economische en
culturele vorming. Dat hierbij ont
spanning een niet te onderschatten
factor is. spreekt voor zichzelf.
Dansen.
of niet
Onder dit hoofdstuk „ontspanning"
is een verschil tussen CPJO ener
zijds en KPJ en HML anderzijds te
rangschikken: dansen wordt door de
protestantse jongeren niet of nauwe
lijks gedaan; dit op grond van over
wegingen van principieel-religieuze
aard. Bij de KPJ en HML bestaat
tegen het dansen geen enkel bezwaar,
en dit heeft tot gevolg, dat deze
vorm van ontspanning een belang
rijk deel van het (uitgebreide) pro
gramma beslaat.
Verschillen zijn er méér. KPJ en
CPJO hebben op grond van hun con
fessionele bindingen natuurlijk ook
„bezinning" in hun doelstellingen
boekje opgenomen. Dat dit bij de
HML niet het geval is, behoeft geen
nadere verklaring: de HML is im
mers een neutrale organisatie, waar
bij godsdienstige overtuiging geen
rol speelt.
Algemene
vorming
Voor het overige hebben de drie
organisaties in feite alles gemeen.
Er wordt alles gedaan om de jonge
plattelander („Nog zo'n verschil met
vroeger, toen wij ons uitsluitend tot
de jonge boeren richtten; nu komen
ook de andere plattelanders aan bod",
vertelde CPJO-vertegenwoordiger J.
Goedhart uit Koudekerk aan den
Rijn) .een zo algemeen mogelijke vor
ming mee te geven. Dat „algemeen"
is inderdaad algemeen, en daarvan
nioge de volgende opsomming getui
gen: er zijn huishoudelijke, bedrijfs
economische, vak-technische, socio
logische en culturele cursussen in
grote aantallen.
Daarnaast wordt op het gebied van
ontspanning meer gedaan dan alleen
maar dansen: er zijn creatieve cur
sussen, er wordt aan toneel, voor-
Ter gelegenheid van de VEBC
hebben deze drie organisaties ove
rigens niet voor het eerst hun,
activiteiten gebundeld. Er werden,
wedstrijden georganiseerd in eerl
groot aantal onderdelen, die de ver I
schillende organisaties gemeenschap I
pelijk op het cursus- of bezigheden I
programma hebben staan. „CreativijJ
teit" is een vrij nieuw onderdeel, er I
dat is misschien de oorzaak van heil
feit, dat in verschillende opzichten
de resultaten woensdag j.l. nog i
het gewenste peil bereikten.
Met name „boetseren" stak tegen,
over b.v. het samenstellen van
teknipsels tot tableaus nogal schrie
af. Maar hiertegenover staat, d;
vooral het bij uitstek creatieve vir
gerverven, maar evenzeer de voc
de meisjes aantrekkelijke onderdi
len als slaatjes opmaken, bloeir
schikken en stofversieren, een nivea
hebben bereikt, waarop vele hobby:
isten jaloers kunnen zijn. Maar d;
is niet belangrijk.
Wat wel belangrijk is: het plezie:
waarmee de plattelandsjeugd zich
zelf op deze wedstrijden heeft ge
presenteerd, is(gen, duidelijke \ve<
spiegeling voor de gezonde geesl
die in de onderscheiden organisa
ties leeft!
A. GOEDHART (CPJO)
LOPEND
VUURTJE
De onlangs opgerichte „Jazz
Society Folk Beat 14" start
volgende week zaterdag met 'n
veelbelovend concert. Vanaf 20
uur zullen in 't Leidsche Volks
huis (Apothekcrsdijk 33) mu
siceren het Trio Louis v. Dijk,
gastsolist Toon van Vliet en het
Leidse Trio Kees Nix.
gaat vanavond het nieuwe
seizoen aansnijden. Om acht uur
begint in Janvossensteeg 18 'n
dansavond voor werkende jon
geren tussen 14 en 20 jaar,
waaraan muzikale medewerking
zal worden verleend door „The
Sunny Beats" Leden van het
clubhuis kunnen deelnemen aan
een tombola.
De Leidse afdeling van de
KWJ organiseert volgende
week een puzzelrit voor fiet
sers en bromfietsers. Startpunt
de Kleine Burcht te Warmond.
Aanvang: 12 uur voor de fiet
sers. 14 uur voor de bromfiet-
Jeugdsociëteit „Katwijk" opent
vanavond in het parochie
huis het derde seizoen. Dit gaat
met de nodige feestelijkheden
gepaard. Allereerst: vanavond
is er een dansavond met een
optreden van Johnny Right and
his Flying Rockers. Marijke
Polane en Theo Boogaards.
Ten tweede: morgenmiddag
voor jongens en meisjes van
914 jaar een optreden van
de Jeugd-variétégroep „Terpsi
chore" uit Den Haag.
