<- IN DE KRANTENTUIN
ONS KNUTSELHOEKJE
SÜSKE WISKE
■DAG 17 JULI 1965
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 15
'N VAKANTIE
MET SPANNINGEN
Jan aarzelde. Zou hij 't hun ver-
lellen? 'n Ogenblik kwam hij in de
verleiding om de hele geschiedenis
op te biechten, maar hij hield zich
bijtijds nog in. Tenslotte waren de
jongens zijn gasten en het was zijn
plicht hun een zo prettig mogelijk
verblijf te verschaffen. „Nou, goed
dan, als jullie er zo dol op schijnen
te zijn, zullen we er morgen aan be
ginnen, mits jullie met de reparatie
willen helpen. We starten dan direct
na het ontbijt."
Daarna veranderde hij terstond van
onderwerp door zich te verdiepen in
de serie inbraken, waarmee de poli
tie van Thaneborough zich momen
teel bezig hield en in 'n ogenblik was
het gesprek in volle gang, want het
„thema inbraken" was de geliefde
Oof voor discussies van de jongelui.
De snelheid en de vaardigheid, waar
mee de diefstallen van de laatste tijd
gepleegd waren, hadden in hoge ma
te hun aandacht getrokken en ze
wachtten dan ook met spanning op
elk bericht over de resultaten, die
de politie bij haar nasporingen be
reikt had.
Tot nu toe waren binnen 'n straal
van 22 mijl van Thaneborough 3 in
braken in villa's gepleegd en on
danks ijverige nasporingen van de
politie waren er nog geen aanwijzin
gen binnengekomen omtrent de iden
titeit van de dieven. De vraag was
nu: waar zal de volgende slag val
len? Een volle week had de bende
zich koest gehouden, wellicht om zich
voor te bereiden op 'n nieuwe en
wellicht grotere slag, misschien hun
grootste als finale (slot) van hun
campagne in de Thanewater-vallei.
„Zeg", zei Sjaak met een lachje,
„zou het geen grap zijn als wij op hun
lijst stonden? Of zou dat karwei hun
te riskant toeschijnen?"
„Waarom?" vroeg Jan. „Ik ben
daar niet zo zeker van. Vader gaat
morgen voor zaken naar Londen en
komt pas na twee of drie dagen te
rug. Maar er is niet zo veel te vin
den hier. Ik stel me voor dat ze op
groter wild jagen, dan wij kunnen
leveren. „Iemand vertelde mij giste
ren, dat sir George 3 extra-bedien
den heeft gehuurd om voortdurend
de ronde te doen om zijn huis", zei
Joost, „en wel 3 grote kerels van
Thaneborough kasteel."
„Een wijs idee", zei Jan. „Sir
George heeft een goed stel hersens,
al is hij een slechte golfspeler." Met
een sprong hij op en liep naar de
radio om de weerberichten enz. te
horen. De regen kletterde juist te
gen de ruiten en windvlagen gier
den om het oude huis. De klok in de
hal sloeg kwart over zes.
Even was het stil in de kamer, al
leen het knetteren van 't vuur en 'n
zachte melodie van de radio was te
horen. Dan zei Piet opeens: „Om op
sir George terug te komen: heeft al
iemand ontdekt aan wie die Renault
behoorde, die we de vorige week bij
de groene deur zagen?"
„Nee, maar toevallig zag ik haar
gisteren tegen de avond in het dorp",
zei Sjaak. „Ik was in het postkantoor
en zag juist nog een glimp van haar,
voor ze de hoek omschuurde. Ik
haastte me naar de deur om ze na te
kijken maar ze was al om een bocht
verdwenen."
„Welke weg nam de auto?" wilde
Piet weten.
„Ja, als jij 't mij zegt, zal ik 't jou
vertellen. De weg vertakt zich daar
juist, hij kan dan de weg over de
brug hebben genomen, of de zijweg
naar kasteel Hill."
„Nee, dat kan niet", zei Lex
prompt. De zijweg links is een dood
lopende weg, die loopt tot aan de
kasteelhekken en niet verder."
„Hoe weet jij dat?" vroeg Piet.
„Omdat ik zondagavond na de kerk
daar wat heb rondgezworven", grin
nikte Lex. „Ik moet zeggen, dat er
niet veel te zien is. Voordat ik 'n
100 meter gelopen had, kwam er een
blijkbaar slecht gehumeurde kerel
naar buiten, die me vertelde, dat ik
rechtsomkeer moest maken. Ik meen
de me te herinneren, dat 't de voor
man was, waar Jan ons van vertel
de."
Op dat ogenblik draaide deze de
radio harder en ineens vulde de har
de stem van de omroeper de kamer
„Krachtige, aanhoudende wind, af en
toe regen, afgewisseld met opklarin
gen; vooruitzichten onzeker".
„Bah, er is veel storing in de ra
dio", zei Jan en boog zich over het
toestel, „het zal aan het onweer te
wijten zijn, luister maar": krak, krak,
krak.
„Zet dat ding dan asjeblief af",
smeekte Joost met zijn handen om
de oren.
,,'n Ogenblikje nog, er komt nog
een nieuwsbulletin. Lieve hemel, wat
maakt die wind 'n kabaal. Maar tuia-
tert nu". Jan luisterde aandachtig.
(Wordt vervolgd)
DE VLAG UIT!!
voor de derde klas van de Sint Anto-
hiusschool, omdat ze met z'n allen
Zo'n aardig gedicht gemaakt hebben.
Arnaud Verhagen kwam het ons
brengen en hij deed z'n boodschap
wat keurig! Met een grote bos bloe
men ïn de ene hand, het gedicht in
de andere, z'n zondagse bloesje aan,
•o gtond Arnaud voor ons.
Alle kinderen die de Krantentuin
geregeld lezen, willen toch zeker eens
horen, wat die klas gemaakt heeft:
Nog één keer willen wij in de krant
Met onze hele oude derde.
Wij staan hier voor U, heel parmant
En gaan nu naar de vierde.
Het is een heel leuk jaar geweest
Voor ons, maar ook voor onze Juf
We willen wel heel eerlijk bekennen
Al maakten we haar wel eens suf.
Voor alles wat U heeft gedaan
Juffrouw de Leeuw van harte
onze dank.
Al moeten we bij U vandaan
Wij zullen U toch nóóit vergeten.
Wij hebben dit jaar heel hard
gewerkt
En daarom gaan we nu
En zeker niet beperkt
Met z'n allen naar de vierde.
Dit alles hebben wij te danken
Aan de zorgen van Juffrouw
de Leeuw.
En daarom hopen wy
Dat zij wordt een eeuw.
Natuurlijk is ook deze dank
Voor onze Mijnheer Duym.
En daarom voor alle zorgen van
dit jaar
Voor hem een hoed met een pluim.
En nu voor al 't personeel van de
Sint Antoniusschool
Een driewerf luid: hoera! hoera!
hoera!
En hier komen dan de namen .van
de kinderen, die meegeholpen heb
ben aan dit gedicht. Ook van Oom
Toon van harte proficiat, omdat jul
lie allemaal overgaan. Maar we
horen toch zeker nog wel eens wat
vai\, jullie, ook al zitten jullie in de
vierde klas. Ik reken vast op een
verhaaltje over een prettige vakan
tiedag.
Lenneke Fielmich, Charles Leidel-
meyer, Joop Vorst, Leo Hoogduin,
Henneke Wessendorp, Wil Kuiters,
Marja Janmaat, Rino Beugelsdijk,
Ans Righart van Gelder, Leo v. d.
Westen, Marian Verhoogt, Ingrid Le
lieveld, Rino Devilee, Peter v. Am
sterdam, Ronald v. Eygen, Thomas
v. Iersel, Willy Peterse, Pieter Tuit-
liof, Thecla v. Heugten, Pierre Fris
sen, Marjo Berendsen, Theo Luykx,
Heidi Bosman, Jos de Heiden, Greet-
je v. d. Poel, Willy Regter, Kees Ser
iier, Ria Jans, Marga Steenbergen,
Wim v. Zijp, Els v. Kalkeren, Leo
v. Cleef, Yvonne v. Mourik, Arnaud
Verhagen, Bram Bavelaar, Monique
Post.
Allemaal een prettige en zonnige
vakantie. Juffrouw de Leeuw, harte
lijk dank vobr de mooie bloemen.
Correspondentie
Weer lag er een echte verrassing
op ons te wachten toen we van een
veertiendaagse vakantie weer thuis
kwamen. Van de derde klas van de
Don Boscoschool lag er een dikke
map met opstelletjes. Leuk hoor! Ik
ga er dadelijk de aardigste uitzoeken
en die krijgen dan naturlijk een
plaatsje in de courant. Nu maar niet
ongeduldig worden als je verhaaltje
wat later een beurt krijgt, want jul
lie begrijpen best, dat ik ze niet alle
veertig op één keer een plaatsje kan
geven. Dus jongens en meisjes, nu
maar iedere week eens neuzen of je
er bij bent. Een pluim hoor, voor
jullie allemaal en de groetjes aan de
juffrouw.
bekeken hadden zijn we weer naar
huis gegaan. Het was een erge leuke
dag geweest.
Joke Verhoogt:
KABOUTER PIM
Kabouter Pim is al 89 jaar. Dat is
voor een kabouter heel erg oud. Hij
werkt allang niet meer. De meeste
tijd zit hij in de kamer te slapen.
Kijk, hij wordt net wakker. „Ik voel
me helmaal niet lekker", zegt hij en
hij werd heel erg ziek. Zijn vriend
jes Pam en Pom komen dikwijls bij
hem kijken.
„Zouden we niet de fee gaan ha
len, Pam?" vroeg Pom.
„Ja, doe dat maar" en ze gingen
naar de fee.
„Morgen kom ik wel even kijken",
zegt ze.
De andere dag kwam de fee. Ze
bekeek Pim heel goed en zei: „De
dokter moet hier komen."
Gelukkig kwam de dokter gauw
en Pim kreeg een drankje. En ja
hoor, het hielp. Hij werd beter en
kan nu weer fijn buiten zitten. De
fee kwam nog dikwijls kijken. Ze
leefde altijd zo met de kabouters
mee. Toen kabouter Pim 99 jaar werd
ging hij dood en werd in de hof be
graven. Later was er weer feest,
want de fee was jarig. Er werd ge
danst en wijn gedronken. Een echt
feest was het. Later kwam de oorlog.
Iedereen ging dood en de kabouter
hof werd een eenzame plek.
Vera de Hey vertelt over de trouw- Dag
dag van Juffrouw Chorus en Mijn- week.
heer Broekhoven.
Jan Menken is het eerste aan de
beurt met:
FEEST IN VISLAND
Er was feest in Visland. Koning
Snoek was jarig, 's Morgens begon het
al met een optocht door de hoofd
stad en daarna was er een parade.
In de optocht reed de koning ook
mee en bij de parade was hij ook.
Toen ging hij naar zijn paleis terug.
Dat paleis heette: „De visburcht".
Hier en daar zag je in de stad mu
ziekkorpsen voorbij trekken en daar
achteraan liepen dan de viskinde-
ren. In de huizen was er ook feest.
In de middag waren er wedstrijden
om aardige prijzen en de kinderen
werden getrakteerd. In de avond be
gon het feest pas goed. De muziek
korpsen liepen nog steeds door de
stad tot om 10 uur het grote vuur
werk begon. De koning schoot een
paar luchtbommen af en de kinde
ren knalden met rotjes. Om elf uur
werd het stil en was alles afgelopen.
Jeroen de Rijk:
VOETBALLEN
Op een mooie woensdagmiddag
hadden we met de Durieuxschool af
gesproken om tegen ons te voetbal
len. 't Werd al gauw 1-0 voor ons
en wat later 1-1 voor de Durieux
school. Toen kwam Freddy, die een
keiharde loeier gaf en de keeper ving
hem op. Harrie had hem gehouden
en toen, na 5 minuten, was de stand
2-1 voor de Durieuxschool. Maar vlak
daarna schoot Devilee keihard in en
't werd 3-1. Jeroen gaf toen 'n schot,
die niet zat. Weer 5 minuten later
was het 4-1 en een half uur later
5-1 voor de Durieuxschool. We ble
ven doorspelen. Joop had de bal en
Freddie kwam in de aanval. Faas
maakte een doelpunt en toen was
het 6-1. Vóór de pauze was het 10-1
geworden voor de Durieuxschool. On
der de pauze gingen er een paar jon
gens naar huis; ze durfden niet meer.
We speelden nog wat door tot het
14-1 werd. Het was half zes gewor
den en toen was het afgelopen. De
Durieuxschool kreeg een beker en
wij een voetbalpoppetje. We hadden
zo fel gespeeld dat we geen van al- schiedenis van de kina, het zo be
ien haast meer konden lopen. langrijke geneesmiddel. Net als reeds
Van de Petrusschool hebben we% vaak gebeurt, waren het
Het was zaterdagochtend 10 juli;
we moesten om kwart voor tien bij
„Het honk" wezen, want om half elf
zou onze juffrouw met mijnheer
Broekhoven trouwen. Wij mochten
natuurlijk mee naar de kerk. Wat zag
onze juffrouw er mooi uit, helemaal
in het wit met een lange sluier.
Na de kerk gingen we naar huis,
maar 's middags mochten we op de
receptie komen. We moesten om half
twee weer op school zijn, dan gingen
we met een bus naar de receptie. In
de bus gingen we wat liedjes zingen.
Voor een mooi, groot huis stopte de
bus en wij stapten uit. We lieten on
ze jassen in de bus liggen, al was het
niet al te warm. We feliciteerden me
vrouw en mijnheer Broekhoven na
tuurlijk zeer hartelijk. Daarna zon
gen we een liedje dat bij het feest
hoorde. Het was er heel erg druk,
dus gingen we de tuin in waar een
dienstknecht voor ieder wel twee gla
zen prik volschonk. Er was veel lek
kers, koekjes en lekkere hapjes. Scha
len vol, zeg! We zaten gewoonweg
vol van al dat gesnoep.
Daarna gingen we liedjes zingen
in de tuin, liedjes die de juffrouw ons
in het hele jaar geleerd had. De tuin
liep vol met mensen, die kwamen
luisteren naar ons gezang. We kre
gen nog meer snoep en begonnen
maar opnieuw te eten. Toen 't ein
delijk tijd was, namen we afscheid
en gingen de bus in. Daar zongen
we weer en reden naar huis. We had
den een heerlijke dag gehad.
TIPS VOOR 'T TENTENKAMP
Maak je 't wassen makkelijk door
van 3 stokken een drievoet te ma
ken, waarop je de wasteil kunt zet
ten en daar een bakje voor de zeep
onder te maken.
allemaal. Tot de volgende
TANTE JO en OOM TOON
DE GENEZENDE. BOOM
Voor ruim 300 jaar begon de ge-
met 10-0 gewonnen en van de Op-
penheimschool met 12-10.
ONS SCHOOLREISJE
We hebben het heel fijn gehad met
het schoolreisje. We zijn naar Madu-
kleine
toevalligheden, die ons op 't spoor
van de grote kina-ontdekking brach
ten. In dit geval was het de Spaanse
gravin Cinchon, die met de onder
koning van Peru gehuwd was en
overvallen werd door de gevreesde
ziekte: de malaria.
Als door een wonder werd haar
leven gered, toen zij eens 'n bruine
rodam geweest. Daar waren heel leu- poeder innam. De vice-koning was
ke dingen. Er was een circus. We zo verrukt over deze wonderbare red-
zagen een bruid en een bruidegom ding van een ziekte, die tot nu toe
en dames met lange kleren en deftige steeds de dood tengevolge had gehad,
heren. Er reed ook een trein. Er was dat hij alles probeerde om uit te vor-
een strand met echt water en daar- sen, waar dat bruine poeder vandaan
op zat een moedereend met kleine kwam. 't Bleek, dat het gewonnen
eendjes. Ook was er een kanaal met werd van de bast van 'n boom, die
mooie schepen en in Den Haag stond groeide in het westelijke deel van
het huis, waar de koningin komt en Zuid-Amerika, nl. in de Andes. Hij
dat paleis heet. Ook was de gouden zond er een expeditie heen om het
koets er. Toen we alles bekeken had- waardevolle bast te gaan halen. Toen
den zijn we naar Avifauna gegaan en het echtpaar enkele jaren later naar
het was daar ook erg leuk. Je kon Europa terugkeerde, bracht de gra-
er paardje rijden en in een bootje vin een grote hoeveelheid van die
roeien. Ik ben er op de schommel ge- schors mee (chinarinde). Het hout,
weest en in de draaimolen en nog dat naar haar genoemd werd, kreeg
veel meer. Er was ook een aap in de haam Cinchona, waarvan weer de
een torentje, daar kon je echt mee naam chinin (kinine) werd afgeleid,
lachen, want hij deed heel leuk. Je De bereiding van kinine nam al meer
mocht hem niets geven. Er stond 'n toe en ze heeft talloze mensenlevens
bordje bij, dat het verboden was hem gered en doet dat nog steeds.' De ma-
iets te geven, want hij is gevaarlijk, laria vraagt thans veel minder slacht-
Er waren ook papegaaien. Er was offers door het geneesmiddel kinine,
een papegaai die gewoon los in een De malaria wordt veroorzaakt 6-rOr
boom zat. Toen we ook daar alles' de steek van muskieten, een kwaad-
Laat zien, hoe je voor de talloze
spulletjes, die je meezeult naar het
kamp, met drie paaltjes, wat latjes
aardige soort mug met vergiftige en wa^ touw of draad in weinig tijd
steek. Zij leeft vooral xn moerassige
streken. Tegenwoordig worden die een ordelpke bergplaats voor al deze
muskieten bestreden met vliegtuigen, dingen kunt maken.
die de broedplaatsen bestoken met
in sectendodende middelen,, o.a. DDT,
dat wij ook wel kennen.
i.de wmtfwmdum
ww
De letters, die het hoofd van de
reiziger sieren, kunnen alweer zo ge
rangschikt worden, dat je ontdekt,
waarheen de man onderweg is.
Peters moeder kan maar niet be- toverkunstenaar Spitshoed, die dal
grijpen, waar Pia gebleven is. Peter prachtige toverboek geschreven heeft!
wil graag helpen. Maar hoe? Na lang Die zal wel weten, welke toverfor-
peinzen krijgt hij 'n inval. Ha, naar mule haar weer terug kan brengen.
