J?
«- IN DE KRANTENTUIN
Het knutselhoekje
ZATERDAG 24 APRIL 1965
DE LEIDSE COURANT
PAGT*'\ 13
EEN VAKANTIE
met spanning
Oh, oh, wat een theetafel! Natuur
lijk een grote theepot op een sierlijk
lichtje. Maar dan verder: aardbeien
met room, brood met gouden room
boter van eigen boerderij, heerlijke
gebalkjes, ook al van eigen maaksel
en dan nog drie soorten cake. Ik hoef
jullie natuurlijk niet te vertellen, dat
de jongelui de tafel alle eer aan
deden!
Toen moeder Sinclair even met
welbehagen naar de eetlust der jon
gelui gekeken had, trok ze zich met
haar dochtertje Bunty terug, om sa
men verdere huiselijke plichten te
gaan vervullen. „Jongens, laat het
jullie maar goed smaken, wij hebben
nog een en ander te doen. Vader
blijft jullie intussen wel gezelschap
houden".
Voorlopig beperkte papa zich, on
der het roken van een goede sigaar,
voornamelijk tot toezien. Maar toen
hij zag, dat bij de jongelui messen en
vorken tot rust waren gekomen, nam
hij als volgt het woord: „Beste jon
gens. ik sta in leeftijd zo ver boven
jullie, dat ik jullie zeker wel een
voorstel mag doen, een advies mag
geven en wel het volgende: willen
jullie van je vakantie zoveel moge
lijk profijt (voordeel) trekken, dan
zou ik jullie aanraden daarbij een
bepaald doel voor ogen te houden:
niet alileen gezelligheid zoeken tij
dens jullie vakantie op de Rode Hoe
ve, maar ook trachten iets te doen,
dat werkelijk de moeite waard is.
„Ja, papa, maar nu spreekt u wel
een beetje in raadselen. Wat bedoelt
u eigenlijk met: iets te doen wat de
moeite waard is?"
„Ik heb niet de bedoeling jullie te
binden aan een bepaald leidraad.
Jullie zijn volkomen vrij de ideeën
te volgen, die in je leven. Ik heb
jullie alleen maar in overweging wil
len geven, of men in z'n vakantie be
halve prettige dingen, ook niet eens
nuttige en mooie zou kunnen doen,
die je aan 't eind van het verblijf op
onze boerderij zelf tot tevredenheid
en misschien zelfs wel tot een zekere
trots kunnen stemmen. Wellicht wil
len jullie over mijn woorden naden
ken, maar de beslissing hoe en wat
jullie doen willen is helemaal aan
jullie zelf overgelaten hoor!"
Met een vriendelijke hoofdknik en
een milde glimlach stond vader Sin
clair op en verwijderde zich over het
grasperk. Inderdaad liet hij 5 knapen
nadenkend over zijn woorden achter.
„Iets dat de moeite waard is", her
haalde Jerry nog eenmaal, „wat zou
vader bedoelen?" Niemand antwoord
de, maar op ieders gezicht stond de
zelfde vraag te lezen: „Hoe kunnen
wij aan dat voorstel beantwoorden?"
Dat ze op deze grote boerderij van
alles zouden kunnen doen en bij aller
lei karweitjes de helpende hand uit
steken, dat was hun volkomen duide
lijk en vanzelfsprekend waren ze
daartoe stuk voor stuk ook bereid.
Maar zij begrepen best, dat mijnheer
Sinclair daaraan zeker het allerlaatst
gedacht had en daarom bleef voor
lopig zijn suggestie (aansporing) nog
als een vraagteken voor hun geest
•taan.
Enfin, voorlopig was er alvast een
en ander te doen: koffers uitpakken,
even een kaart of brief naar huis
schrijven om hun goede aankomst te
melden en dan boerderij met schu
ren en stallen bezien. Om 7 uur, zo
had mevrouw gezegd, zou in de grote
huiskamer het souper opgediend wor
den. daarna nog een gezellig samen
zijn onder het genot van een kopje
koffie of een ander drankje en dan
bedtijd.
Met het bezichtigen van de boer
derij was nog al enige tijd gemoeid,
want dat was voor de gasten heel in
teressant omdaf ze als stadsjongens
weinig of niet gelegenheid gekregen
hadden om met het boerenleven en
het boerenbedrijf kennis te maken.
Honderd vragen werden gesteld en
dioor Jerry of z'n vader beantwoord.
Toen hun belangstelling voldoende
bevredigd was. had Jimmy nog iets
op z'n lever. „Weten jullie nog, dat
ik verteld heb van mijn plan om een
zeilwagen te bouwen?" „Zeilwagen",
zei Jordan, „je bedoelt toch een wa
gen op wielen? Ja. dat herinner ik
me". „Nou, ik heb hem net vanmor
gen afgekregen, maar daar hebben
we het vanavond op de slaapkamer
verder wel over, want ik denk, dat
moeder ons onder de hand wel aan
tafel verwacht".
(Wordt vervolgd)
CORRESPONDENTIE
Greetje Zwetsloot, Hoogmade.
MIJN LEVENTJE
Toen ik geboren werd woog ik 6'/i
pond en toen was het half negen
's morgens. Toen ik 17 maanden was
stond ik in de box onder de ringen
en ik hing al aan de ringen. Ook
kon ik al wat praten. Op de kleuter
school tekende ik heel goed en ook
heel graag en nog heb ik steeds een
negen voor tekenen op mijn rapport.
(Dan doe jij vast en zeker mee aan
onze tekenpaaswedstrijd. Je weet wel
op een briefkaart een flink paasei
tekenen en dan kleuren net zo mooi
als je maar wilt. Doe het dan vlug,
nog deze week, anders loot je niet
mee. Tante Jo).
In de eerste klas zat ik bij juffrouw
Larsen. In die klas werd ik vrien
dinnetje met Cobie Salm en in de
tweede klas met Adrie van Leyden.
In de tweede klas had ik een heel
Aardige meester, mijnheer Henne-
man. Cobie en Adrie zyn nog steeds
mijn vriendinnetjes hoor. In het der
de lokaal was geen plaats meer en
daarom moesten wij apart les heb
ben met nog drie jongens. Nu zit ik
in de vierde klas alweer met mijn
vriendinnetjes en nog drie jongens in
een afzonderlijk lokaal.
Het hoofd van de school zegt dat
wij op de opleiding voor de mulo mo
gen. Nu verder hoef ik nu nog niet
te schrijven want ik zit nog niet in
de vijfde klas.
Yvonne Kwakkenbos, Alphen.
PASEN
In het bos van de haasjes en ko
nijntjes woonde een Paashaas, die elk
jaar de paaseieren rond bracht
Nu, dit jaar, kon hij dart niet doen,
want hij had zijn pootje gebroken en
nu ligt hij met zijn pootje in 't gips
in bed. Hij is heel erg verdrietig om
dat hij niemand weet die de eieren
kan rondbrengen.
Opeens wordt er zachtjes op zijn
deur geklopt.
„Binnen!" roept de Paashaas.
En weet je wie daar aankwam?
Het was Huppeltje, het jongste ko
nijntje.
„Dag Huppeltje", zei de Paashaas.
„Dag Paashaas", zei Huppeltje.
„En wat is er aan de hand?" vroeg
de Paashaas.
„U bent ziek en niemand kan de
eieren rondbrengen", zei Huppeltje.
„Ja, dat is zo".
„Nu kom ik vragen of ik de eieren
mag rondbrengen".
„Goed", zei de Paashaas, „maar
voorzichtig hoor".
En zo ging Huppeltje met zijn
vriendjes de eieren verven. Het wa
ren er honderden, maar ze vonden
het leuk werk.
Er ging een week voorbij en Hup-
pel'tje liet de paaseieren aan de Paas
haas zien.
„Nou, dat hebben jullie keurig ge
daan", zei hij.
Het liep tegen Pasen en Huppeltje
bracht alle eieren weg, vooral naar
zieke kinderen en oude mensen. Toen
hij klaar was, ging hij weer naar de
Paashaas en zei:
„Paashaas, ik heb alle eieren weg
gebracht".
„Voortaan mag jij elk jaar de eie
ren rondbrengen. Je hebt het keurig
gedaan".
Ria Jans, Leiden. Jammer dat je
oplossing te laat binnenkwam Nu
heb je niet meegeloot Alles was goed.
Je doet toch zeker ook mee met de
tekenwedstrijd? Vraag het ook eens
aan je vriendinnetjes Dag Ria
Erik van Dorp. Hier komt het derde
deel van:
DE AVONTUREN
Ze gingen naar de spoorbrug.
„We gaan met de kuip hè?" vroeg
Erik.
„Tuurlijk" zei Henk, „maar tuimel
niet in de sloot hoor!"
Daar gingen ze. „Toeke, toeke" deed
Piet, een nieuw lid. Hij had geen
bewijs van lidmaatschap, maar dat
kwam pas als je liet zien. dat je geen
bangerd was. Hij is trouwens pas 7
jaar, Fred is 8. Henk 10 en Erik 10.
„Land in zicht!" gilde Fred en ze
landden.
„Zo. we zijn er!" zei Piet.
Ze klommen de spoordijk op.
„Kijk daar is nou de Klinkenber-
gerput. die is heel diep, wel 5 me
ter" zei Erik.
„Ohoe, hoi, niks diep!" deed Henk,
maar verder kwam hij niet, want daar
kwam de spoorwegwachter aan.
„Gaan jullie gauw weg, lummels",
riep hij.
Ze gingen naar de kuip terug.
„Kom op, dan gaam we naar de vil
la".
De „villa" noemden de jongens het
geheimzinnige huis dat eenzaam tus
sen de bomen stond midden in de
polder. (Wordt vervolgd)
Peter Baas, Noorden. Je verhaaltje
komt vandaag aan de beurt en nu ben
ik reuze benieuwd naar je vervolg
verhaal.
HET ONGELUK
Ik woon op een tuinderij, dus we
ten jullie meteen al dat mijn vader
een tuinder is. Op een dag was ik
mijn vader aan het helpen met de
tulpen. Ik was zo bezig toen vader
me riep. Hij vroeg of ik naar de tim
merman wilde gaan en ik ging op de
fiets. Alles ging goed tot ik op de te
rugweg bij Boxe kwam. De hond van
Boxe, Nestro genaamd, kwam met
grote sprangen de weg op. Ik week
uit naar het midden van de weg om
Nestro niet te raken. Juist kwam ach
ter mij een auto aan, die ik niet ge
zien had, want hij kwam achter een
andere auto vandaan. Ik werd op
de grond gesmeten. Gelukkig was het
niet zo heel erg: een gebroken been.
Ik was er dus nog goed afgekomen.
De ziekenauto kwam en ik werd naar
het ziekenhuis vervoerd. Ik ben Vh
maand in het ziekenhuis geweest Het
was erg gezellig op de zaal Na die
l1/* maand kwam ik weer thuis en
toen moest ik nog twee weken thuis
blijven en toen weer naar school.
Eliy v. d. Lans, Voorhout, heeft ook
een verhaaltje gemaakt:
DE INBREKER
In een slordig, vies steegje woonde
een man. Hij woonde er helemaal al
leen, want vrouw en kinderen had hij
niet. Op een donkere nacht sloop hij
het steegje uit, de stad in- De straten
waren verlicht en er waren nog maar
enkele mensen op straat. Hij liep naar
de westkant van de stad, daar wa&r
slechts hier en daar een lantaarn
brandde. De man liep regelrecht naar
het huis van een rijke meneer. Hij
wist daar geruisloos een ruit in te
drukken en zo kwam hij naar binnen
in het huis. Hij zocht de brandkast en
had die al gauw gevonden. De brand
kast was zó open, want de dief kende
de geheimen van de sluiting. Hij greep
een handvol bankbiljetten en sloot de
kast. Op dezelfde manier ging hij
weer naar buiten zoals hij binnen
gekomen was.
De rijke meneer had de diefstal op
gegeven aan de politie en tevens een
lijst gegeven met de nummers van de
bankbiljetten. Alle postkantoren kre
gen zo'n lijst met de nummers.
Een paar dagen later ging de in
breker een paar bankbiljetten inwis
selen aan het postkantoor. De post
ambtenaar bekeek de biljetten, ver
geleek de nummers met die van de
bj9t en jawel hoor, het klopte. De
biljetten waren gestolen. De politie
werd onmiddellijk gewaarschuwd en
de dief werd gevangen genomen.
Yolanda en Lydia Zandbergen, Zoe-
terwoude. Zo meiskes, jullie doen
voor het eerst met ons mee. Ik vind
het knap dat jullie al gelijk saampjes
een verhaaltje hebben gemaakt. Het
komt dan vandaag al in de krant.
Blijven julide trouw meedoen? Ook
met de tekenwedstrijd?
DE VISKOM
We hebben thuis een viskom. Ik
heb één visje en mijn zusje heeft er
ook één. Mijn visje heet Stippeltje en
dat van Lydia Stapeltje. Het zijn
goudvisjes en hele lieve beestjes. Ze
spelen en zwemmen de hele dag. Om
de dag krijgen ze een beetje voer uit
een busje. Bovenop de viskom zit een
kalx>utertje met een hengeltje in zijn
hand. Iedere zaterdag moet ik de vis
jes verschonen. Soms vergeet ik het
en dan doet mama het wel. Maar ei
genlijk is het mijn werk. Ze eten ook
graag van een klein groen takje, dat
ik er in laat drijven. Ze mogen niet
erg in het licht staan, anders wordt
het water gauw vuil. Dit is een ver
haaltje van onze eigen visjes.
Hier zijn nog enig-: goede oplossin
gen die te laat waren ingekomen:
Ank Buters, Warmond; Gerard On
derwater, Voorhout en Marian Bu
ters, Warmond.
PETER EN KLECKS
De ddnosauris, zoals deze reuze-
hagedds heet, is toch een lief diertje.
Van pure levensvreugde sprong hij
zo wonderlijk rond. Dat ziende kreeg
Peter een prachtige invaL Kijk maar
eens, hoe dapper hij is. Hy stapt op
de Dinosa toe tot vlak voor hem en
doet hem dan een voorstel!
N.B. Dinosaurissen waren voor-
KLEINE PAASHAZEN Vouw cfe halfcirkels tot tuitjes (punt
zakjes) en plak ze dicht. Nu knip je
We zijn nog in de Paastijd tot Be- uit gekleurde stof een rond lapje met
loken Pasen. Dus a.s. zondag kun je een doorsnee van 6'/* cm (rondom
de tafel best nog eens versieren met een kopje bijv.) en snij ook dit door
paashazen Laten we dus maar aan midden en je hebt 2 sjaaltjes, die je
de gang gaan. op de 2 tuitjes plakken kunt (2). Een
Knip haasjes van bruin pakpapier klein stoffen lapje lijm (of plak) je
en doe ze een sjaal en schortje aan op de buik als schortje. De bruine
van kleine bonte stofrestjes In de pootjes lijm je zo van voren aan, dat
pootjes op de buik steek je een paar de bloempjes ertussen kunnen ge-
frisse lentebloemen en voor staart stoken worden. De kop breng je over
gebruik je een katje (wilgekatje) op het bruin papier, kleur hem met
Maar hoe gaat dat allemaal? waterverf, knip hem uit en lijm de
Trek een cirkel om een schoteltje hals binnen in een tuitje vast. De
van circa 10 cm middellijn (in door- plaaits, waar 't aan elkaar gevoegd
snee), knip deze vervolgens midden- is maak je onzichtbaar door 'n strik,
door en je hebt 2 hazen kleedjes.
NIEUWS OVER POSTZEGELS
Veel postzegels zijn net kleine
boodschappers, dóe ons een boe) ver
tellen over de landen, waarin ze ont
staan zijn. Als men ze aardachtig be
studeert, leert men veel over aard
rijkskunde, bestuur, geschiedenis, we
tenschap, kunst en natuurgebeuren
der verschillende landen, waar ze
vandaan komen. Voor een echte post
zegelverzamelaar is dat alles interes
sant.
Op fig. b zien jullie een postzegel
van de USA (Ver. Staten van Ameri
ka), die ons de slag van Few Orleans
van 150 jaren geleden herinnert. Dat
zegt jullie natuurlijk niet veel,- maar
in een geschiedkundig woordenboek
kun je lezen, dat de Engelsen toen
probeerden deze stad, gelegen in de
staat Louisiana aan de Missisippi, te
veroveren. De aangrenzende staten
zonden troepen om de stad te ontzet
ten, maar de meeste waren zeer slecht
uitgerust. De Engelsen geraakten
echter in een hinderlaag en werden
ondanks hun aanmerkelijk grotere
getalssterkte met aanzienlijke verlie
zen teruggeslagen. Deze gebeurtenis
was zeer tragisch (jammerlijk), want
na afloop ervan bleek, dat reeds 14
dagen voor dóe vreselijke slachting
de wede gesloten was.
EEN TRUCJE
Vraag iemand, of hij op een open
gevouwen kramt twee personen kan
zetten, zonder dat ze elkaar kunnen
aanmaken. Natuurlijk vindthij dat
onzinnig en onmogelijk. Maar als je
- zoals fig. 3 laat zien, de helft van
de krant onder een deur door schuift,
dan zal die persoon toch moeten toe
geven, dat het wel degelijk kan.
SASSENHEIM
Voetbalcompetitie van
36 elftallen
Vader en tien zonen
in een elftal
Volgende week vrijdag 30 april
worden er op het Gem. Sportpark de
traditionele voetbalwedstrijden ge
speeld tussen verenigingen en be
drijven. Deze worden georganiseerd
door de oranjevereniging m.m.v. de
voetbalverenigingen Teylingen en
Ter Leede. Er wordt gespeeld in 12
poule's van 3 elftallen, telkens 2x10
I>e vogeltjes op 't plaatje zitten in
opperste verbazing door 't raam te
kijken naar 't vreemde vogelnestje
dat daarbinnen op dtie tafel staat!
minuten. De 12 ploegen die in de
eindronde komen, spelen op 5 mei
in 3 poules van 4 elftallen.
De wedstrijden beginnen om 1 uur.
Onder de 36 elftallen is er één die
bestaat uit het „voetbalgezin" P. v.
Nobelen met 10 zonen. De oudste
speler (59) is een oud-Teylingen-spe-
ler, de jongste Paul (13) speelt bij
de Cl-junioren. Hij is nu de aanvoer
der van het „gezinselftal". Om 1.25
uur zullen zij aantreden op het ter
rein aan de nieuwe wegkant; de te
genstander is „Duryco".
De opstelling is als volgt:
doel Nico v. Nobelen, r.-back Hans
v Nobelen, stopperspil Frans v. No
belen, l.-back Jos v. Nobelen, r.-half
Piet v. Nobelen, l.-half Gerard v. No
belen, r.-buiten Jan v. Nobelen, r.-
binnen Paul v. Nobelen, midvoor va
der Piet v. Nobelen, l.-buiten Alex
v. Nobelen en l.-binnen André v. No
belen.
Om 1.50 uur Zonneveld-v. Nobelen,
zelfde terrein.
KATWIJK
MISBRUIKTE GASTVRIJHEID
De officier van Justitie vond het
toch wel brutaal van de twee bui
tenlanders die terecht moesten staan
wegens mishandeling, dat zij de gast
vrijheid misbruikten om Nederlan
ders te mishandelen. Dat was dan
gebeurd op het strand in Katwijk,
waarop 27 augustus enkele inwoners
van Katwijk een strandcabine had
den gehuurd. Het tweetal had hun
kleding vlak voor die cabine gelegd
en weigerden die weg te halen, on
danks daartoe gedaan verzoek.
Toen een huurder aanstalten maak
te de kleding te verwijderen, kreeg
hij enkele stompen te incasseren en
een meisje ontving een klap in haar
gezicht. Volgens bewering van de
betrokken verdachte, was dit niet de
bedoeling geweest, doch bij 't arm
gezwaai, had hij het meisje per on
geluk geraakt.
De officier eiste tegen beide ver
dachten ieder f 50 boete, doch de
rechter vond geen opzet tot mishan
delen van het meisje aanwezig en
sprak die verdachte vrij, terwijl de
ander die nu in Canada verblijft
tot f 50 boete werd veroordeeld.
wereldlijke reuzehagedissendóe moe
ten geleefd hebben voor de geschie
denis der mensheid. Men heeft even
wel hun bestaan kunnen vaststellen
uit resten van hun lichamen, die aard-
onderzoekers gevonden hebben. Mei
behulp van deze resten en een hele
boel verbeelding hebben ze zulke
beesten weer trachten te reconstru
eren (uit te beelden).
LEIDEN
HERINDELING
TAKEN B. EN W.
B. en w. hebben in een schrijven
aan de Leidse raad te kennen gege
ven, dat zij de taakverdeling, zoals
die tot nu toe bestond onder de le
den van het College van Burgemees
ter en Wethouders hebben gewijzigd.
Burgemeester Van der Willigen
zal zich belasten met de zaken, die
de politie, brandweer, Bescherming
Bevolking, militaire zaken, burger
lijke stand, bevolking, het Oud-Ar
chief, het Stedelijk Museum „De La
kenhal", de gemeentelijke voorlich
ting, de civiele verdediging en de
Leidsche Duinwater Maatschappij
betreffen. De laatste twee punten
zijn „nieuw".
Wethouder Menken is belast met
de behandeling van de zaken betref
fende de Sociale Zaken (waaronder
mede de gemeentelijke sociale werk
voorziening), de Gemeentelijke
Werkplaats, de Algemene Personeels
zaken, de Volksgezondheid (waaron
der Geneeskundige Dienst en Bad
huizen) en de Middenstandsbelangen
(waaronder winkelsluiting).
Wethouder Van Hoek is belast met
de behandeling van de zaken betref
fende het Openbaar Slachthuis, de
Inrichtingen „Endegeest" c.a., de Rei-
nigings- en Ontsmettingsdienst, de
Markt- en Havendienst, de Verdeling
van Woonruimte, de Woningstichting
en het Verkeer.
Wethouder Piena is belast met de
behandeling van de zaken betreffen
de de Gemeentewerken, het Bouw
en Woningtoezicht, de Volkshuisves
ting, de Stadsontwikkeling, de We
deropbouw, het Grondbedrijf en Sa-
neringsbedrijf en de Industriebelan-
gen.
Wethouder Sannes is belast met
de behandeling van de zaken betref
fende het Onderwijs, de Culturele
Zaken, de Sportbelangen (waaron
der zweminrichtingen), de Jeugdza
ken en het Vreemdelingenverkeer.
Wethouder Harmsen is belast met
de behandeling van de zaken betref
fende de Financiën, de Verzekerin
gen, de Belastingen, de Stedelijke
Fabrieken van Gas en Elektriciteit,
de Dienst voor Kasbeheer en Kre
dietwezen en de Accountan sdienst
(waaronder organisatie en efficien
cy).
voo^rwnTFN
BURGERAVOND
Donderdagavond vond in het Cul
tureel Centrum een biieenkomst
Dlaats van nieuwe ingezetenen van
Voorschoten, die zich in de periode
van 5 aug. 1964 tot en met 5 decem
ber 1964 te Voorschoten gevestigd
hadden. Burgemeester L. de Kool
heette de nieuwkomers hartelijk wel
kom en gaf een overzicht van het
gemeentelijk bestuursbeleid. Spreker
hoopte, dat de nieuwe bewoners van
Voorschoten zich in deze gemeente
„thuis" zouden voelen, dat zij spoedig
zouden acclimatiseren en dat zij ac
tief zouden deelnemen aan het Voor-
schotense gemeenschapsleven.
Wethouder G Schrama die wel
aanwezig was. doch net hersteld van
een bronchitis, liet zijn spreekbeurt
waarnemen door de burgemeester,
die nu ook een overzicht gaf van de
in Voorschoten aanwezige scholen en
welke culturele zaken er zo al in
Voorschoten plaats vinden. Na de
rede van de burgemeester trad het
jongenskoor „De Zangertjes van St.
Laurentius" en het mannenkoor van
de Laurentiuskerk op. O.l.v. dirigent
W. C. J. Schrama zong dit koor en
kele liedferen.
Wethouder Dekker besprak uitvoe
rig de uitbreidingsplannen van de
gemeente. Hij besprak ook de groen
voorziening, de nieuw aan te leggen
„forensenweg" tussen Leiden en Den
Haag en het aardgas. Voorschoten
telt nu 17.800 inwoners.
Nog geheel in Paasstemming zong
nu het jongens- en mannenkoor van
de Laurentiuskerk, met aan het har
monium de heer A. Mens. Het op
treden van het koor werd met ap
plaus beloond. Burgemeester L. de
Kool dankte in de dirigent het koor
voor zijn optreden. De zangers kre
gen een rokertje en de jongens van
het anti-rook comité een plak choco
lade. Hierna volgde pauze en kennis
making met het gemeentebestuur.
Afgevaardigden van wel 40 grote
plaatselijke verenigingen, organisa
ties en instellingen waren bereid de
nieuwe ingezetenen in te lichten over
hun vereniging, instelling of organi
satie.
