HET ïfë&tm El'
Het knutselhoekje
ZATERDAG 3 APRIL 1965
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 13
Jeugdige
onbezonnenheid
Dat duurde net zo lang tot èèn
hunner riep: „Zo, kameraad, nu heb
ben wij je lang genoeg gezien". Dit
zeggende nam hij het portret op en
zette het met 't gezicht naar de muur.
Vervolgens gingen ze rustig zitten,
babbelden en lachten nog wat en
deden verder net of ze de oude hele
maal vergeten waren.
Na een poosje echter keerde de
spreker van zo net zich toevallig om
en zag haar toen weer zitten maar
nu in een houding, die geen spot
meer bij hem opwekte. Ze zat nog
voorover gebogen bij het fornuis, de
ogen star naar de grond gericht.
„Hé, jongens, kijk die ouwe nou
eens!" Maar niemand lachte, want
wat ze zagen was werkelijk deernis
wekkend. Heel 't lichaam van 't oud
je beefde, vooral haar handen, er.
tranen biggelden van haar dorre, ge
rimpelde wangen op de vloer.
Dat gaf de „dappere" soldaten toch
wel een onbehaaglijk gevoel. Ze zei
den geen woord meer en bleven al
leen maar rustig zitten roken. Op
hun gezichten stond niets vrolijks of
spottends meer te lezen.
Toen het oudje merkte, dat 't zo
stil geworden was, wendde zij even
haar hoofd naar het drietal door
welke beweging haar stoel lichtelijk
kraakte. Er ging even een rilling
door de drie „dapperen". Zij konden
zich niet weerhouden om naar haar
om te zien en nu zagen zij in het
zielig gezicht de dorre lippen bewe
gen en zij hoorden mompelend twee
woorden zeggen: „Mijn zoon". Een
hunner had die paar woorden zeker
al eens meer gehoord en hij fluis
terde tegen de andere twee: „Het is
haar zoon". En daar die woorden
als een stille klacht geklonken had
den, begrepen zij, dat haar zoon dood
en wellicht gesneuveld was.
De betraande blik, die nog steeds*
op hen gericht was, konden zij niet
meer verdragen en alle drie lieten
zij het hoofd zakken. Er was iets in
hen wakker geroepen. Hun gedach
ten waren afgedwaald, wellicht naar
de dorpen en de gezinnen ergens
ver in Frankrijk, waar zij uit afkom
stig waren. Als in een film kwamen
hun -ouders en andere bloedverwan
ten aan hun geèst voorbij. Oh, als
zij eens gezien en gehoord hadden,
wat zij tegenover die arme vrouw
en het portret van haar zoon heden
misdreven hadden! Wat zouden ze
diep beschaamd geweest zijn!
Minuten lang bleef het stil. Ein
delijk stond de ergste raddraaier op
en zei: „We moesten maar naar bed
gaan". Ze stonden op, bleven nog
wat rond staan draaien zonder het
oudje nog te durven aanzien. Als om
zich enigszins te willen verontschul
digen, zei een hunner: „Tja, we had
den eigenlijk ook teveel gedronken".
Alsof deze bekentenis 't enigszins
bij hen en bij 't oudje als ze 't
tenminste verstaan had had goed
gemaakt, grepen zij hun veldflessen
en ransels om naar boven te gaan.
Maar ze werden even nog door iets
weerhouden. Als bij gelijke ingeving
stapten zij naar het hoektafeltje toe
en zetten het portret van de zoon
weer zoals 't gestaan had. 't Was,
alsof er een zwakke toegeeflijke glim
lach om de mond van de oude vrouw
verscheen, een zwak gebaar van ver
geving.
Maar de bruten van daar straks
gevoelden blijkbaar nog te veel
schuld op zich rusten. Ze staken hun
armen door elkander en terwijl zij
ernstig en eerbiedig een buiging voor
't miskende moedertje maakten, zei
degeen, die zich 't ergst misdragen
had: „Welterusten opoe".
OPLOSSING VAN DE VORIGE
RAADSELS
I Rotterdam
II Marie - Arie
III room - moor
Na loting kreeg Annie van Teylin-
gen, Zuidbuurtseweg 49a, Zoeter-
woude het boek.
Nog kwamen goede oplossingen in
van: José de Wit, Alphen; Ria Roe
leven, Zoeterwoude; Ria Wesselman,
R.A.Veen; Gerard Onderwater, Voor
hout; Lia Timmermans, Hazerswoude;
Carla v. d. Poel, Zoeterwoude; Ada
van Schie, Warmond.
NIEUWE OPGAVE
Hieronder volgen 5 zinnen, waar
van de woorden aardig door elkaar
staan. Zetten jullie de woorden op
goede volgorde, zodat er 5 goede zin
nen ontstaan. Het eerste woordje
staat al op de goede plaats.
Die tol jongen vlieger heeft voor
zijn geruild een.
Het sleutel slot roestige toen om
gedraaid piepte de werd.
Wanneer is wensen hem iemand
beterschap ziek wij.
Wie verlangt moe is, rust naar.
Een afhankelijk wind de zeilvaar-
tuig is van.
Oplossingen insturen aan: Tante Jo
en oom Toon, Krantentuin Leidse
Courant, Papengracht, Leiden.
Omdat deze opgave niet zo gemak
kelijk is, verloten we deze keer twee
boeken.
CORRESPONDENTIE
Ada van Schie, Warmond. Je hebt
gelijk Ada, de room die op de vette
melk zit, ziet eel, maar de slagroom
die we van j melkboer krijgen in
een flesje, die ziet wit. We hebben
dus alle twee gelijk. Wat leuk dat
je mama een plakboek heeft, waarin
ze alle aardige dingen uit het gezin
bewaart of opplakt. Dit briefje gaat
er zeker ook in. Maak eens een ver
haaltje over je „leventje". Je mama
weet heus nog wel leuke momentjes
over je baby- en kleutertijd. Ook dat
verhaaltje komt dan weer in het
plakboek met foto's er bij. Dag Ada,
groeten aan mama.
Arnoud Verhagen, Leiden heeft ge
probeerd zijn verhaaltje over het
schoolfeest op rijm te zetten, 't Lukte
niet altijd even best maar alia, hij
heeft z'n best gedaan. Bravo Arnoud!
ONS SCHOOLFEEST
Wij ?ijn naar de Royal Mac Bee
geweest
Daar was een heel groot feest
Wij gingen nog wel briefjes loten
Dat deden we met de groten.
We kregen daar ook poppekast
Toen had de juffrouw aan ons
geen last
Oom Wim ging voor ons goochelen
Maar dat is nog geen toveren.
Juffrouw Chorus ging met de
klas zingen
We kregen een heleboel dingen
Wij kregen nog chocolade
En ook nog limonade.
Ik vond dat alles heel erg leuk
Al ben ik maar een kleine peuk
Wij gingen ook nog paardje rijden
Mét een ballon aan elke zijde.
De kinderen moesten heel hard
wippen
Terwijl ze moesten blijven zitten
Juffrouw Detrie had gewonnen
Die wedstrijd met de balonnen.
Het was op die dag geen mooi weer
En thuis vertelde ik alles nog 'n keer.
Greetje Zwetsloot, Hoogmade stuur
de ons twee verhaaltjes. Vandaag
komt er één in de krant en het an
dere bewaren we nog even. Is 't zo
goed Greetje?
EEN SLECHT RAPPORT?
Klaas kwam thuis met een slecht
rapport, dat dacht hij tenminste. Hij
durfde het niet te laten zien en hij
maakte een plan. Hij zou aan vader
vragen of hij zijn handtekening kon
zetten met de ogen dicht. Dan zou
hij het overtrekken met carbonpapier
in zijn rapport en niemand zou er
iets van merken.
Zo gezegd, zo gedaan. Klaas ging
naar vader en vroeg of hij zijn hand
tekening kon zetten met de ogen
dicht. Vader merkte het wel, maar
deed alsof hij er niets van begreep
en zette zijn handtekening. Klaas
ging nu aan het werk op zijn kamer*
tje. Toen hij bijna klaar was, hoorde
hij voetstappen. „Oei", dacht hij „dat
mogen ze niet zien". En vlug stopte
hij alles weg. Net had hij zijn rap
port in de handen of de deur ging
open en vader stapte binnen.
„Klaas laat je rapport eens zien,
ik moet mijn handtekening nog zet
ten".
Klaas gaf met een vuurrood hoofd
z'n rapport aan vader. Vader keek
het in en zei toen: „Nou Klaas je
hebt je best gedaan, jongen. Maar
dit mag niet meer gebeuren".
„Gelukkig dat u niet boos op me
bent", zei Klaas met een zucht. „Ik
zal dit echt nooit meer doen".
Wim van Zijp, Leiden
MIJN LEVENTJE
Ik ben op 16 september, vrijdags
avonds half twaalf geboren. Ik woog
7Va pond en had heel lang haar. De
eerste nacht heb ik veel gehuild tot
dat de zuster me 's morgens waste
en bij mama bracht om te drinken.
Toen ging ik heerlijk slapen, 's Mid.
dags om 4 uur gingen ze met me
naar de kerk om gedoopt te worden.
Tante Annie en oom Wim waren
meter en peter. Ook papa en de
oma's waren er bij. Ik kreeg de na
men: Wilhelmus Johannes en ik was
de eerste stamhouder. Ik groeide als
baby flink en was een zoet kind (dat
zegt mama). Ik huilde niet veel, maar
was druk, er druk. Met negen maan
den liep ik al. Als kleuter was ik
graag buiten. Papa had een mooie
schommel gemaakt achter in de tuin.
Ook kreeg ik een grote zandbak,
waar ik taartjes in kon bakken, die
ik dan, tot schrik van mama, in de
kamer bracht. Toen ik vier jaar was,
ging ik naar de kleuterschool, die
was in de noodkerk, maar 't was er
erg leuk. Ik ging er graag heen. Het
eerste schooljaar ben ik veel zieK
geweest, mazelen, rode hond, rood
vonk en longontsteking.
Nu zit ik op de grote school en al
in de derde klas bij juffrouw De
Leeuw. Ik vind het daar heel gezel
lig met de vogels en de planten en
ik zou best willen dat deze juffrouw
meeging naar de vierde klas.
Ik werd geboren 2 augustus 1955
om half zes. Ik was een lieve baby
van zes pond. Ik had al een broertje
eri een zusje. Toen ik dertien maan
den was liep ik voor het eerst los. Ik
was lVs jaar oud, toen m'n moeder
naar het ziekenhuis moest en toen
mocht ik 3 weken naar tante Annie.
Met mijn vierde jaar ging ik naar de
kleuterschool. Ik kwam bij juffrouw
Joke, dat vond ik een aardige juf
frouw. Later kwam ik bij zuster Cor-
dulo. Ik mocht dikwijls in de poppen-
hoek spelen. Met mijn zesde jaar ging
ik naar de eerste klas en kwam bij
zuster Petra. In de tweede klas zat
ik bij juffrouw Wagenaar. Elke maan
dag en donderdag kregen we hand
werken van zuster Theodösia. Na de
grote vakantie ging ik naar de derde
klas en kwam bij juffrouw Van Cas-
sel te zitten. Daar vond ik het heel
fijn. Nu zit ik in de vierde klas bij
zuster Mathea en daar heb i'k het best
naar mijn zin.
Willy Regter, Leiden
ONS GROTE FEEST
Op school worden de verjaardagen
van de juffrouwen en meesters niet
gevierd, maar we vierden dit jaar
op 27 februari een groot feest voor
allemaal samen, in de grote kantine-
zaal van Royal Mc-Bee.
We gingen eerst 's morgens alle-
maad naar de H. Mis en daarna gin
gen we, in een lange rij, naar de zaal.
Het begon met een goochelvoorstel
ling van Sim-Sala-Bim. Daarna volg
den zangnummertjes van de vijfde
klas. We kregen een plaat te zien en
daarover zongen ze. Ook was er een
poppenkastvoorstelling. Jan Klaassen
was weer present. Hij moest een ont
snapte aap opsporen. Dat werd een
heel probleem, want de aap schoot
telkens voor zijn neus weg. Toch
kreeg hij hem te pakken en kreeg
van de koning duizend gulden belo
ning.
Onder de pauze kregen we limo
nade. We mochten ook nog lootjes
trekken. Daarna werd er een wed
strijd gehouden. Er kwamen twee
paarden op het podium (houten
paarden). In plaats van staarten had
den ze een ballonnetje. Een jongen
en een meisje moesten op de paarden
gaan zitten en steeds maar blijven
wippen tot de ballon knalde. Van wie
die het eerst klapte had gewonnen.
Ook meneer Montanus en juffrouw
Detrie namen op de paarden plaats
en juffrouw Detrie won.
Toen we naar huis gingen kregen
we nog iets. Een zakje waarin een
reep chocolade en een speelgoedje.
Na afloop gingen we in de stromen
de regen naar huis. Het was een fijne
traktatie geweest, de tijd ging veel
te vlug.
De volgende week komen er nog
een paar verhaaltjes over: „het grote
feest" en dan is 't uit. 't Zou voor de
andere kinderen te saai worden,
steeds maar over hetzelfde te lezen.
Dag allemaal! Kom, wie stuurt er
eens een gezellig verhaaltje over
„mijn leventje". De jongens vooral
hebben wel grappige dingen beleefd.
Tante Jo en oom Toon
ABSTRACTE KUNST
IN „TASTEVIN"
In „Tastevin" aan de Beestenmarkt
exposeert deze maand de Haagse
schilder-graficus H. v. d. Plas (van
wie ons overigens niets bekend) en
kele prenten en een olieverf.
Het is mogelijk, dait de geringe
omvang van deze tentoonstelling
er hangen slechts zeven prenten en
één schilderij niet voldoende is
om een oordeel te vellen over de kwa
liteiten van v. d. Plas. Daar het werk,
zoals het in Tasbevin hangt, bijna
geen verschillen in opvatting, onder
werpen en gehalte vertoont, menen
wij te mogen aannemen (vooropge
steld dat de selectie een aAgemeen
beeld bedoelt te zijn) dat deze schil
der slechts beperkte mogelijkheden
bezit.
Hij geeft blijk van een bepaald
kleurgevoel met soms goede con
trastwerking, maar de motieven
beter gezegd „het" motief herhaalt
zich „in eindeloze deining". Zó zelfs,
dat we blij waren dat er maar zo
weinig werken hingen.
EEN KANONSCHOT IN DE
MORGEN
Fig. b.
De Zweedise koningin Christina
leefde in Rome, nadat ze in 1654 af
stand had gedaan van de Zweedse
troon. Zij was een zeer eigenzinnige
en humeurige vrouw.
Op een morgen zou ze eens, zo
gaat het verhaal, met een Franse
kardinaal een rijtoer gaan maken.
Deze bewoonde de villa der Medici's
in Rome. Maar wie er op de afge
sproken tijd verscheen, niet de kar
dinaal. Nu wiet Christina, dat hij de
gewoonte had lang te slapen en daar-
GIRO: 5850 UTRECHT
(Advertentie)
om besloot zij hem te wekken. Zij
reed naar de Engelenburcht en haal
de de commandant over om een ka
non te plaatsen tegen de poort van
de villa der Medicis. En prompt stak
zij zelf de lont aan, het schot ging af
en maakte een flinke peut in de muur
naast de poort. Die peut is heden
nog te zien rechts van de poort.
De kardinaal schrok wakker, maar
maakte zich niet boos over die rare
grap. Integendeel, hij liet zelfs ter
herinnering aan die gebeurtenis op
een pleintje voor de poort een fon
tein oprichten en boven op die fon
tein troonde de kanonskogel, die zijn
muur beschadigd had. Overigens ge
loofde koningin Christina dat alle
fonteinen van Rome slechts spoten
ter ere van haar en wel bij haar in
tocht in Rome, welk feit met grote
luister gevierd werd. Toen de feeste
lijkheden, waarmee die intocht ge
paard gingen, voorbij waren, schreef
zij aan de Paus: „Nu kan UwejHei
ligheid de fonteinen wel weer buiten
werking stellen, want ik zou niet
graag hebben dat de burgers door
mij gebrek aan water krijgen".
PETER EN KLEKS
1. De kapitein is vandaag aan land
gegaan. Nu gaan wij" lekker met z'n
tweetjes met zijn schip varen.
Erop los, wij enteren!
Zoiets noemen ze, meen ik, wind
kracht 10.
ALLERHANDE BONTE VOGELS
Stel je zo'n stelletje vogels in kleu
ren voor, dan krijg je vast lust om ze
na te maken.
En van 'n scheepsreis werd het 'n ifleurd
ïiirhtrpiq' bordpapier (karton) en wat kleurige
bladzijden uit een of ander tijdschrift.
Bovendien gekleurde plastik-strohal
men voor de benen en met bladtin
omwikkelde aardappelschijven voor
de voeten. Een stukje luciferstokje
druk je door de aardappelschijf en
aan de achterkant door een plastik-
strohalim.
Alle vogels op deze tekening zijn
volgens hetzelfde model, door de stip
pelfiguur aangegeven, uitgeknipt. Leg
't bordpapier dubbel, kleur tegen
kleur. De rugzijde (ruglijn) van het
model leg je tegen de vouw, teken
de omtrek na en knip de beide lagen
tegelijk uit, maar zonder de rugvouw
door te knippen. Lijm vervolgens de
twee lagen met een strohalm ertussen
op elkaar. De snavel knip je ook
dubbel uit en wel uit geel, zwart of
rood bordpapier, almaar 't nodig is.
De haan en het kuiken hebben bij
zondere koppen van 'n cirkelronde
schijf. De ogen worden gevormd door
'n witte ring, waarop dan 'n blauwe
of zwart ringetje (cirkeltje) wordt
geplakt. Je kunt vogels uit je fan
tasie uitknippen of wel modellen zo
als ze in je dierkundeboek voorko
men.
Fig. c. „Ze is als geschapen voor
babysit. Wij kunnen gerust naar de
dierentuin gaan".
Een vervolgverhaal van Suske en Wiske
