HET tmMM Ei
„DE TREFFERS" KWAMEN MET
19 PRIJZEN UIT DEN HAAG
ZATERDAG 27 MAART 1965
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 13
Na afloop kregen we nog een ver
rassing. Weet je wat dat was?
Nou ik zal het maar verklappen
anders raad je het toch nooit. Het
was een reep chocolade en ieder
kind kreeg nog een speeltje mee naar
huis. Ik had een armband gehad. Wat
was dat toch een leuke morgen. Ik
kom er niet over uitgepraat.
Leo van Cleef, Leiden
ONS GROTE FEEST
Op 27 februari was het voor onze
school groot feest. We gingen eerst
naar de kerk en toen naar het feest.
Er was een goochelaar. Hij had een
soort beker en er moesten drie kin
deren bij hem komen. Ze kregen
ieder een doekje, de kleuren waren
rood, groen en blauw. Hij deed de
doekjes in de beker en gooide er
wat watjes op. Hij stak die watjes
aan en deed de deksel er op. Even
later toen hij de deksel er weer af
deed, kregen de kinderen ieder een
glaasje. Wie een rood doekje had ge
had kreeg rode limonade, de ander
groene limonade en nummer drie
blauwe limonade. Er werden foto's
gemaakt. Ook de vijfde klas heeft
mooi gezongen. Er werd ook nog
poppenkast gespeeld, dat ging zo:
Er was een aap gevlucht en Jan
Klaassen had hem gevangen. Daar
voor kreeg hij duizend gulden.
Het was wel een leuke morgen
hoor! We kregen allemaal limonade
en toen we naar huis gingen ook
nog een reep chocolade.
Er liggen nog meer verhaaltjes
over het grote feest. Ik zoek er de
beste uit en dan maar in de krant
kijken.
Wie van de jongens komt met een
verhaaltje over: „Mijn leventje".
Jullie hebben toch wel eens iets be
leefd met hondjes, poesjes of duiven?
Dag allemaal.
TANTE JO EN OOM TOON
Jeugdige
onbezonnenheid
Drie Franse militairen werden tij
dens een veldtocht ingekwartierd bij
'n: oude dame in de Elzas. Toen ze
zich meldden aan haar woning, toon
den zij hun inkwartieringsbiljet. De
oude vrouw bekeek het even, zei 'n
paar woorden in het Duits en ging
vervolgens de 3 nog jeugdige jon
gens voor. Deze hadden niets begre
pen van wat 't oudje zegde, alleen
't woordje „witwe" (weduwe) had.
den ze van haar gemompel opgevan
gen. „Zeg Jean, weet jij wat dat is?"
„Nooit van gehoord, ik weet niet of
't poes gf koe betekent". Gelach na
tuurlijk.
Intussen bracht de oude dame hen
in een grote kamer en beduidde hun
met 'n simpel handgebaar, dat zij
om 'n grote, ronde tafel konden plaats
nemen. Ze deden terstond of ze zich
mpeds meer dan thuis voelden. Zon
der iets te vragen begonnen ze te
roken en luid te praten en te lachen.
De weduwe deed geen poging om
nog een gesprek met hen aan te
knopen, omdat ze al begrepen had,
dat ze toch niet verstaan, maar mis
schien eerder uitgelachen zou wor
den. Ze opende een linnenkast, haal
de er schone lakens uit voor de bed
den en ging ermee naar boven. In
geen der drie hoofden kwam de ge
dachte op haar te helpen het vracht,
je voor haar de trap op te dragen.
Eèn hunner was zelfs zo vrijpostig
het buffet te openen en er 3 wijn
glazen uit te halen. Zij vulden ze uit
hun veldflessen en begonnen te druï
den. Al gauw werden ze toen steeds
luidruchtiger.
Toen de oude dame weer binnen
kwam, droeg zij een grote kan hete
koffie en zette die op een klein ta
feltje. „Ha, koffie, dat valt mee van
die ouwe". Ze hieven hun glazen op
en een der „lieve" jongens riep: „Ge
zondheid toverheks!" Heerlijk, als je
niet verstaan wordt, dan kun je je
zulke geestigheden veroorloven! Het
oudje glimlachte en trachtte enkele
woorden in 't midden te brengen.
Maar een schaterend gelach was 't
antwoord.
Opeens begon een der soldaten
hartstochtelijk te tieren en te
schreeuwen: „Haar koffie is natuur
lijk1 vuiligheid, mogelijk wel vergif".
Een tweede antwoordde: „Ja, ze is
stellig een gifmengster". De laatste
vond, dat de maat nog niet vol was
en hij gooide een vol glas wijn over
de vloer uit. Daarop begonnen ze
met z'n drieën weer wijn te drinken
tot hun veldflessen leeg waren. En
toen maar weer schreeuwen en spot
ten, dat horen en zien verging.
Wat kon de oude vrouw daartegen
doen? Ze ging rustig bij het fornuis
zibten en deed verder, alsof al die
herrie haar niet aanging, 't Leek wel
wel of de aardigheid er nu voor de
vlegels af was.
Maar daar zag de grootste belha.
mei op een tafeltje in de hoek van
't vertrek een portret staan van een
jongeman, 't Leek wel of zijn ernstig
gezicht hen onvervaard aankeek, als
of hij zeggen wou: „Verbeelden jul
lie je maar niet, dat ik bang ben
voor jullie".
„Ha, dat heeft dat oude wijf zo'
neergezet om ons te pesten". Daarop
begon 't „leuke" stel daar hielden
ze zichzelf vast voor allerlei spot-
gebaren en hatelijke opmerkingen te
maken tegen 't portreten maar
lachen. Met hun vuisten sloegen ze
op de tafel, dat de glazen begonnen
te dansen en te rinkelen. Dat ver
hoogde hun pret nog meer en porde
hen op tot nog ruwer gelach en ge
schreeuw.
CORRESPONDENTIE
Erik van Dorp, Sassenheim heeft
zich gewaagd aan een vervolgver-
haaltje, tenminste het tweede deel
zou hij nog sturen. We wachten met
spanning hierop, Erik.
AVONTUREN (le deel)
We maken eerst kennis met de
drie vrienden Erik, Henk en Fred.
Ze vormen een clubje waarvan Henk
de voorzitter is.
„We motten de club een naam ge
ven", zei Erik. Dat vonden ze best
en na veel heen en weer gepraat
zouden ze de club noemen: „Bruno's
hoefijzer".
Nu willen jullie natuurlijk weten
wie Bruno was. Wel Bruno was een
veulen, wadr de jongens veel van
hielden maar jammer genoeg was
het een poosje geleden verkocht.
Op een dag zouden op de boerderij
de schapen gewassen worden.
„Mogen wij ze schoonmaken?"
vroeg Erik.
„Best", zei de boer, „daar staat de
kuip".
„Weet je wat we doen? We rollen
ze in de sloot. Veel gauwer klaar"
zei Henk, de voorzitter.
„Hoe doen we dat dan?" wilden
de jongens weten.
„Nou we gaan zelf ook in de sloot
staan". Fred durfde niet, maar ging
er toch in.
„Leuk hè?" riep Erik.
Ze vonden het wel erg leuk, maar
merkten niet, dat ze steeds verder
van de boerderij afgingen. Fred zag
het 't eerst en riep: „Jongens waar
gaan we heen?"
Dat horen jullie de volgende week
van Erik van Dorp.
Marian Opdam, Oude-Ade stuurde
ons:
HET GELD
De school ging uit. Joke en Nelly
kwamen samen uit school. Ze pak
ten haar fietsen en reden naar huis.
Onderweg zei Joke: „Nelly kom je
me om 4 uur halen, dan gaan we
spelen, achter bij ons".
„Goed, ik kom bij je", zei Nelly
dadelijk.
Toen Nelly thuis kwam zat de deur
op slot. Ze wist de sleutel wel te lig
gen. Moeder legde de sleutel altijd
in het raampje. Nelly vond de sleu
tel, deed de deur open, ging naar
binnen en zag op de tafel een briefje
liggen.
Ze pakte het briefje en las hardop:
„Nelly wil je bij de kruidenier een
busje vim. een doosje zwarte schoen
smeer en 2 ons toffees halen. Het
geld ligt op de tafel en het mandje
staat achter".
„Bah! Wat zal Joke wel denken
als ik niet op tijd bij haar ben",
dacht ze boos.
Ze pakte haar fiets en dacht op
eens: „Ik ga Joke halen, dan gaan
we samen de boodschappen doen".
Ze belde aan bij Joke's huis en Joke
deed open.
„Ik moet naar de kruidenier", ver.
telde Nelly. „Willen we samen gaan,
dan kunnen we daarna nog wel spe
len". Ze pakten de fietsen en reden
naar de kruidenier, 't Was bij de
kruidenier erg druk, ze moesten lang
wachten. Eindelijk waren ze dan toch
aan de beurt. Nelly gaf het briefje
aan het winkelmeisje en die maakte
alles klaar.
„Moet je het betalen of zal ik het
opschrijven?", vroeg de winkeljuf
frouw.
„Nee, ik betaal wel", zei Nelly en
ze zocht in haar mandje maar hoe
ze ook keek, ze vond het geld niet.
„Zeker verloren", zei Nelly.
„Dan schrijf ik het wel op. Zeg
maar aan moeder dat het f 2,78 is!
Ze kregen allebei een snoepje en
reden naar huis.
Moeder was thuisgekomen in die
tijd en hoorde het hele verhaal.
„Je had het geld op de tafel laten
liggen", zei moeder lachend en gaf
ze elk een toffee. Ze konden nu toch
nog heerlijk samen spelen.
Babs Lebens, Leiden
MIJN BROERTJE VAN
BABY TOT NU
Het was 4 oktober toen ik 's mid
dags om 4 uur geboren werd. Juist
op die dag was mijn broertje 4 jaar
geworden en daarom zijn we tege
lijk jarig. Bij mijn geboorte woog
ik 5>/2 pond en was 4'8 cm lang. Mijn
doopnamen waren Barbara Elizabeth.
Mijn eerste tandje kwam al heel
vroeg uit. De hele zomer zat ik in
de box. Als mijn moeder even naar
boven ging begon ik te gillen om een
koekje. Als er een klein vliegje op
de rand van de box zat begon ik ook
te huilen. Na 15 maanden deed ik
mijn eerste stapjes. Later werd nog
mijn zusje Xandra geboren.
Toen ik vier jaar was, ging ik naar
de kleuterschool, daar had ik veel
pret. Met mijn zesde jaar ging ik
naar de eerste klas en daar vond ik
het ook leuk. Toen ging ik over naar
de tweede klas en daar was het toch
wel een beetje moeilijk. Daarna ging
ik naar de derde klas, bij juffrou-v
De Leeuw en daar vind ik het het
fijnste. De verjaardagen vieren we
daar heel prettig. En nu hoop ik dat
ik vlug in de zesde klas kom.
TOEN IK KLEIN WAS
Ik werd in 1955 geboren in Cura
sao. Toen ik pas één jaar was, was
ik al heel ondeugend. Weet je wat
ik een keer heb gedaan? Ik was toen
net 2 jaar geworden. Ik ging naar de
kast. Langzaam lopend liep ik naar
de kast, maar halverwege stond ik
stil, want ik was er voorbij gelo.
pen, dus liep ik terug. Ik stond bij
de kast maar het was de verkeerde
kast, hij was dicht. Ik ging terug en
ging naar de andere kast en die ging
open. Ik zag drie hemden liggen, die
waren natuurlijk van papa, maar ik
wist amper of het wel of niet hem
den waren. Ik pakte met mijn kleine
handjes een hemd en deed het aan.
Had je mij eens moeten zien jö. Mijn
hoofd stak ik door het armsgat en
mijn arm door het hoofdgat. Mijn
moeder heeft er erg om gelachen.
Mijn eerste tandjes waren de twee
middelste en na één jaar deed ik
mijn eerste stapjes.
Ik was een lieve baby, maar wel
ondeugend. Ik ging met mijn vierde
jaar naar de kleuterschool en met
mijn zevende naar de grote school.
Nu zit ik in de derde klas bij juf
frouw De Leeuw en die is de liefste
De verjaardagen op school zijn altijd
erg leuk.
Joop Vorst, Leiden vertelt ons over
het fijne schoolfeest.
ONS GROTE FEEST
Het was op 27 februari Het begon
al op het schoolplein. Daar moesten
we allemaal in de rij gaan staan,
klas bij klas. We gingen eerst naar
de kerk en daarna in een lange rij
naar de grote zaal van Royal-Mac-
Bee. De fietsers en de auto's moesten
wachten tot we voorbij waren. We
waren er gauw en spoedig begon het
feest. Eerst kwam de goochelaar. Een
meisje mocht op het podium komen.
De goochelaar vroeg: „Ben jij ver
kouden?" Het meisje zei: „Ja me
neer".
En toen gebeurde het. De gooche
laar pakte een rond klein stokje en
een vierkant stokje en een doekje,
Hij bond alles bij elkaar. Toen mocht
er een jongen uit de tweede klas
komen. Hij mocht dokter zijn en
moest zeggen: „Sim, sala, bim".
De goochelaar maakte het doekje
los en er zat een reep en een rol
drop in.
Toen moesten juffrouw Detrie en
mijnheer Montanus op het podium
komen. Ze moesten op een houten
paard gaan zitten en springen. Er
achter hing een ballon. Juffrouw De
trie had het gewonnen. Nou we heb
ben heel erg gelachen. De tijd ging
veel te gauw om. Het is een leuke
morgen geweest.
Greetje v. d. Poel, Leiden vertelt
ook over dat mooie feest. Ze krijgt
van mij nog een pluim voor het keu
rige schrijven.
ONS GROTE FEEST
We hebben op 27 februari een heel
leuk schoolfeest gehad. Ik zal er eens
over vertellen.
We gingen eerst met z'n allen naar
de H. Mis om God te danken dat Hij
ons die dag, zo mooi, weer gegeven
had. Daarna gingen we naar de Roy-
al-Mac-Bee. Daar was het heel leuk.
We kregen eerst goochelen. De goo
chelaar moesten we oom Wim noe
men. Hij goochelde zó goed, dat we
niet konden zien hoe hij het deed.
We kregen een heel leuk nummer.
Het heette: knalpaardenrace. Enige
jongens en meisjes uit de zesde klas
moesten op het podium komen. Ze
moesten op een wippend paard gaan
zitten. Terwijl ze aan het wippen
waren, moesten ze een ballon opbla
zen. De ballonnen zaten achter aan
de paarden. De meisjes hadden ge
wonnen.
Ook moest er een jongen en een
meisje komen. De jongen was dok.
ter en het meisje was verkouden.
Ze kreeg een papiertje waarin een
houten blokje en een stok zat. De
jongen moest drie keer roepen: Sim-
Sala-Bim en toen hij dat gedaan had,
deed oom Wim het papiertje open
en er zat een reep chocolade en een
rol drop in.
Toen kwam juffrouw Chorus lied
jes zingen. Dat was ook erg mooi.
DE BAVIAAN-JONGEN LUKAS
BH
Velen van jullie kennen zeker de
sage (verhalen die al sinds oeroude
tijden van 't ene geslacht aan 't an
dere zijn overgeleverd (oververteld)
en waarvan niet meer te achterhalen
is, wat er van waar is) van de twee
lingbroeders Romulus en Remus, die
in de Tiber de rivier waaraan
Rome ligt werden geworpen, maar
die door een wolvin gered en door
haar grootgebracht werden. Eèn der
twee n.l. zou later de stichter van
Rome geworden zijn.
Er zijn nog tal van andere ver
halen van kinderen, die onder dieren
geleefd hebben. Zo b.v. zou Tarzan
te midden van apen opgegroeid zijn.
En van vele jongens en meisjes wordt
'N SOORT GEZELSCHAPS
SPELLETJE
Als jullie eens met z'n vijven of
zessen zijn, zou je, als je niets beters
weet, 't volgende spelletje kunnen
doen. Je gaat in een kringetje zitten
en begint met te nummeren tot 5 of
6. Nr 1 zegt b.v. „Ik zag eens een
enkele olifant". Nr 2 herhaalt dit en
voegt er b.v. bij -f „2 tweevoetige
tweelingen". Nr 3 herhaalt woorde--
lijk wat 1 en 2 gezien en opgenoemd
hebben -f b.v. ,een steigerend paard'.
Zo gaat 't door tot iemand wat ver
geet of wat verkeerds zegt of niet
meer mee wil doen. Wie tenslotte 't
laatst overblijft zonder vergissing is
winnaar.
Als er bij dit spelletje kleine prijs
jes beschikbaar gesteld worden, moe
digt dat de deelnemers aan om hun
geheugen goed in te spannen.
verteld, dat ze bij schapen en var
kens, ja zelfs bij vissen zijn groot
geworden en door hen werden ver
zorgd. Maar dat mogen jullie gerust
met een korreltje zout nemen d.w.z.
dat je het erg onwaarschijnlijk vindt.
Zo heeft een aantal jaren geleden
in tal van kranten het verhaal in 't
wereldnieuws de ronde gedaan van
een Baviaan-jongen Lukas. Deze zou
in Zuid-Afrika zo lang bij de Bavi
aan-apen hebben doorgebracht, dat
zijn gebroken Afrika-Hollands zich
zö vermengd had met allerlei aap
achtige keelgeluiden, dat zijn ver
haal over dat verblijf erg verward
en ongelooflijk aandeed.
Als hij merkte, dat men zijn ver
halen maar voor verzinsels hield, dan
toonde hij een groot litteken, dat hij
van een trap van 'n struisvogel had
overgehouden. Een ander maal at hij,
om te bewijzen dat hij echt dier-
achtig geleefd en gegeten had, 89
kaktussen op (ze zullen wel niet zo
heel groot geweest zijn!!).
Het onwaarschijnlijke verhaal heeft
echter nauwelijks een jaar de we
reld in spanning gehouden. Een gron
dig onderzoek wees n.l. uit, dat zijn
lange afwezigheid niet veroorzaakt
was door leven met de dieren in de
wildernis, maar door 'n straftijd in
de gevangenis. Daar had hij prachtig
de tijd gehad, om allerlei zotte din
gen te verzinnen en zich aan te le
ren. Toen bracht men hem maar
gauw naar een gesticht voor geeste
lijk gestoorden, waar men misschien
na verloop van tijd weer een gewone
jongeman van hem kon maken.
INDIA EN DE OLIFANT
Terwijl in Europa en ook in Ame
rika het paard als trekdier geen grote
rol meer speelt, ja hier en daar reeds
bijna geheel uit de tijd is, heeft in
India de olifant zich nog steeds als
levende traktor gehandhaafd. Hoe
komt dat toch? Wel, daarvoor heeft
de Indiër drie redenen:
1. omdat een goede olifant maar
het vierde deel kost van het bedrag,
dat je voor een traktor moet uit
leggen;
2. omdat hij bovendien aanmerke
lijk sterker is dan een traktor en
daarbij een veel langere levensduur
heeft;
3. omdat een olifant niet evenals
de traktor telkens weer buiten ge
bruik moet gesteld worden om gere
pareerd te worden.
De junioren-afdeling van De Tref
fers heeft op de afdelingskampioen
schappen van Den Haag ongekende
successen geboekt. Zowel in de jon
gens- als meisjesklas was „Ruiten
Troef". Mary van Ruiten won, na
met haar team afdelingskampioen te
zijn geworden, ook de individuele ti
tel, terwijl broer Herman na een
grandioze overwinning op Peter
Joëls in de finale ook zijn teamge
noot Kees Vesseur aan de zegekar
bond. In de dames-hoofdklas won
nen Marjan van Klink en Jeanne
Heemskerk de titel, door een twee
games overwinning op Ursula Artz-
v. d. Putten. De Treffers was zondag
bepaald goed in het teamwork: In
het meisjes-dubbel zegevierden Mary
Een vervolgverhaal van Suske en Wiske
1BEJZ
Alweer: „Waarheen gaat de reis?"
Je blijft met 't antwoord maar bin
nen onze grenzen.
v. Ruiten en Nelly Elstgeest, in de
overgangsklas Dick v. d. Meer en Jos
v. d. Veer en in de junioren 2e klas,
Alfons van Rijn en Bert Akerboom.
Weer in vorm
Herman van Ruiten, na de overscha
keling op sandwich rubber, weer op
dreef. Hij bewees dit reeds in de eer
ste partij tegen Stevens, welke hij in
de competitie verloor. Zijn spel groei
de in de halve finale tegen de kop
man van Sth. TSB naar een climax.
Door deze overwinning werd de jon
gens-finale een Treffers-aangelegen
heid. Boven alle verwachtingen klop
te Herman echter ook kampioen
Kees, waarmee hij een fantastische
revanche nam voor de clubkampioen
schappen. Nelly Elstgeest kreeg geen
kans op een finaleplaats, in de halve
finale moest zij in haar teamgenoot
Mary v. Ruiten de meerdere erken
nen. In de finale liep het in het be
gin niet zo vlot. Mary moest nog te
gen een 20-14 achterstand aankijken,
maar daarna was alle leed geleden,
zij zegevierde tenslotte met 22-20 en
21-12. Fons v. Rijn zorgde in de 2e
klas voor een verrassing, door Holt-
kamp uit te schakelen. In de finale
moest hij met 23-21 in de derde game
genoegen nemen met de 2e prijs. Elly
Klein Jd. verraste met een vlijm
scherpe back-hand vriend en tegen
stander en zag haar moeite beloond
met een 2e prijs. Ook in de hogere
regionen werd niet slecht gespeeld,
Jacques van Ruiten verloor de kwart
finale van v. Maarle en Ton L'Ami
van Wories. Samen wonnen zij de 2e
prijs in het dubbelspel. Het dubbel
Vesseur/v. Ruiten moest na felle te
genstand genoegen nemen met een
22-20 nederlaag in de derde game,
tevens met de 2e prijs. Kees Vesseur
won met Nelly Elstgeest eveneens de
2e prijs in het mixed-dubbel. Aan de
Haagse kampioenschappen namen in
totaal 38 leden deel.
Spanning
In de competities resten nu nog be
slissingswedstrijden. Nadat het meis
jesteam vorige week de afdelingsti
tel veroverde, heeft het jongensteam
de kans zaterdag in eigen hand. Wan
neer de laatste wedstrijd, tegen kop
loper StH/TSB gewonnen wordt, is
tevens de afdelingstitel veroverd. In
de eerste ontmoeting werd een ge
lijkspel behaald. De Treffers 1 van
de heren gaan zich opmaken voor de
gradatiewedstrijden. Zeker is, dat de
strijd dit jaar zwaarder zal zijn. Ge
speeld moet worden tegen Eendracht
(Rotterdam), Belcrum (Breda), ter
wijl dé winnaar van de beslissings
wedstrijd WGA-AMVJ 2 en de laat
ste kampioen van de hoofdklas
(Atoom of Batswingers) het vijftal
zullen completeren. Het 2e dames
team heeft een plaats veroverd in de
promotie-competitie.
LINNAEUSHOF TE BENNEBROEK
10 APRIL VOOR PUBLIEK OPEN
De directie van de Linnaeushof te
Bennebroek heeft besloten het bloe
men en recreatiepark vanaf zaterdag
10 april a.s. voor het publiek open
te stellen.
De officiële opening zal echter eerst
24 april worden verricht, ditmaal
door mr. Sayed Fahmi, de ambassa
deur van Egypte in ons land.
