<- IN DE KRANTENTUIN
Voor de verzamelaars
B. en W. Amsterdam
over discriminatie
in dancings
Wachtlijst
telefoon
groeit nog steeds
ZATERDAG 5 SEPTEMBER 1964
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 13
Een noodlottig schot
Dè voetstappen kwamen dichterbij
maar zwaarder en langzamer. Dan
bleven de mannen staan en één hun
ner klopte aan
Trillend van angst en nieuwsgierig
heid gluurde Wilhelm de stroper door
één der vele spleten van de schuur
naar de keuken. Hij kon door het
raam zien, dat vrouw Thun zich naar
de deur begaf, maar één der mannen
had die reeds opengedaan. Wilhelm
herkende Lange, één der boswach
ters. Hij stond daar bedremmeld voor
de vrouw en 't scheen of zijn woor
den niet over zijn lippen wilden.
„Nu, wat is er, Lange?" vroeg
vrouw Thun.
„Ik wou u even spreken, maar ik
heb heel slecht nieuws voor u" Het
gezicht der vrouw werd spierwit en
stamelend vroeg zij: „Wat, wat....
is er iets met Johann?"
i „Ja, hij is daar buiten, vrouw
Thun". Zij wilde meteen naar buiten
maar Lange hield haar tegen.
„Luistert u eerst even Aan
de overkant van het bos is het ge
beurd. Uw zoon liep met mij, de twee
broers Binzen en oude Krot op, toen
we opeens een kerel zagen, die blijk
baar aan het stropen was. Toen we
de struiken opzij deden om te zien,
wie het was, schoot de onverlaat
Hier zweeg de manhij kon
zijè verhaal niet verder afmaken.
lTom zei vrouw Thun en
voordat de boswachter haar tegen
kon houden, was ze al buiten. De an
dere mannen hadden blijkbaar ge-
wacht op een teken; nu traden ze
nader met een draagbaar van takken,
die ze op de keukenvloer neerzetten.
„Is hij dood?" vroeg vrouw Thun
zonder te schreien. Zwijgend knik
ten de mannen slechts. De man in de
schuur verstijfde van schrik, want
hij begreep, dat er nu geen hoop
meer was voor hem. Hij kon niet ver-
wach en, dat Johanns moeder haar
plan om hem te helpen, gestand zou
doen. Daar had hij geen recht meer
op, zijn leven lag in haar hand.
De mannen trachtten haar te troos
ten. „Het is een zware dag vóór u,
een verschrikkelijke dag. We moeten
maar denken, dat het Gods wil is.
Maar de kerel die het gedaan heeft
zullen we wel krijgen. We weten ta
melijk zeker, wie het geweest is en
hangen zal hij. Zijn gezicht hebben
we wel niet gezien, maar zijn geweer
hebben we gevonden en we durven
er haast op zweren, dat het van Wil
helm is, die kerel heeft trouwens
nooit gedeugd. Hij zal natuurlijk wel
niet geweten hebben, dat het Johann
was, daarvoor was het een te goede
vriend van hem.
De stroper zag de moeder opstaan
en kijken in het gezicht van de dode.
Vervolgens zag hij haar de hand in
de zak van haar schort steken, waar
ze de sleutel van 't schuurtje in had.
„De Binzen zijn achter Wilhelm
aan", zei Lange, „ze dachten wel hem
hier aan te treffen, maar hij is hier
zeker niet geweest. Heeft u hem
soms gezien, vrouw Thun?"
Even aarzelde deze, alsof ze hem
niet goed verstaan had. Dan vroeg ze:
„Wilhelm gezien?" En toen Lange
knikte, antwoordde ze: „Ja, dinsdag!"
Meteen haalde ze de hand uit d'r
schortzak.
„Nou, vrouw Thun, dan gaan we
maar; we zullen uw buurvrouw vra
gen bij u te komen om u te helpen".
Zij knikte. „Maar wilt u hem eerst
daarin dragen?" Ze wees naar de
slaapkamerdeur. De mannen droegen
de dode daar binnen, drukten haar
vervolgens de hand als bewijs van
deelneming en gingen heen.
Vrouw Thun wachtte enige minu
ten en begaf zich naar het schuurtje.
De stroper trilde en beefde. Hoe zou
hij het nu nog kunnen dragen haar
in het gezicht te zien, nu zij alles
wist! Hij schreeuwde het bijna uit,
toen ze de sleutel in het slot om
draaide. Maar ze kwam niet binnen,
trok alleen de deur open, trad ver
volgens de keuken in en sloot zich
zonder een woord gezegd te hebben
in de kamer op, waar Johann lag.
Wilhelm begreep haar bedoéling
en stilletjes sloop hij weg, niet be
grijpend, dat er zulke edele mensen
bestaan!
Einde
Correspondentie
Liesbeth Huiberts, Oegstgeest, ^tuur
de ons een lang verhaal.
DE STROPERS
„Hé zeg, moet je kijken Han, weet
je wat er in de krant staat? Wacht
ik zal het eens voorlezen: stropers bij
Scheveningen. Gisteravond omstreeks
9 uur vermoedt men dat er twee stro
pers zijn gezien. Ze hadden ieder
acht konijnen in hun handen en ze
slopen door de duinen. De toren
wachter keek juist op dit ogenblik
die kant uit, waar de stropers liepen.
Hij belde het politiebureau op. Een
onderzoek is ingesteld".
„Bah, wat gemeen!" riep Han uit.
„Wat een dierenbeulen".
„Ja", zei Wim, „het is ook gemeen,
maar wat kunnen we er aan doen?"
„Er aan doen? Kom we gaan kij
ken. Vooruit pak je fiets". Even later
reden Han en Wim met een matig
gangetje naar de duinen.
„Zeg Wim, hoe laat zal het nu ei
genlijk zijn?"
„Het zal nu ongeveer 4 uur zijn".
„O hé, we zijn er. Wat is 't warm".
„Weet je wat, zullen we aan de to
renwachter vragen, waar en in welke
richting hij de stropers 't laatst ge
zien heeft?"
„Dat is een goed idee van je. Kom
mee". Ze liepen de wenteltrap op.
De torenwachter tuurde juist met z'n
kijker naar de zeé. „Gelukkig nie
mand te ver in zee", mompelde hij.
„Zo, wat komen jullie hier doen?"
„We wilden wat meer te weten ko
men over die stropers".
„Nou, ik zal het jullie vertellen:
„Ik tuurde met mijn kijker de duinen
af en wie zag ik daar lopen? Twee
stropers. Ze hadden ieder acht ko
nijnen. Ik belde vlug de politie
„Ja maar torenwachter, aan welke
kant zag u ze?"
„Aan die kant", en met een brede
armzwaai wees de torenwachter de
richting aan.
„Bedankt torenwachter".
Vlug liepen ze de trap af en reden
naar de plek die de torenwachter hen
gewezen had.
„Kijk, allemaal konijnenholen. Moet
je kijken zeg" „Hé, daar staat juist
een politieauto. Ze zijn zeker ook aan
zoeken naar de sporen. Kom mee jö,
je mag hier niet. Kijk maar naar dat
bordje. „Wat geeft dat eigenlijk. We
verstoppen ons achter die struik" Ze
zaten er nog maar net of er kwamen
twee agenten hun kant opgelopen.
„Jammer, we hebben geen spoor ge
vonden", zei er een. „Ja jammer,
maar nu iets anders. Ik krijg honger,
het loopt al tegen zessen. Kom we
gaan. De auto reed weg. Wat waren
Han en Wim blij. Ze wilden eerst ook
naar huis gaan, maar ze deden het
niet. Ze bleven nog wat. Wim had
knikkers in zijn zak, dus ze gingen
knikkeren. Na een poosje hadden ze
geen zin meer. Han keek hoe laat het
was en het was pas zeven uur.
„O, wat duurt dat wachten lang",
zei Han. „Wachten? Denk jij soms
dat ze weer op dezelfde tijd komen.
Nou dan heb ie het glad mis". Ze
zouden wel beter uitkijken. Het zou
eerste donker moeten zijn. „Ja, werd
het maar donker", zuchtte Han. „Ze
zullen wel niet bij daglicht komen",
meende Wim en ze gingen weer knik
keren. Toen hoorden ze opeens ge
ritsel in de struiken. De jongens ren
den naar hun schuilplaats en bleven
daar zitten. Ze hoorden zachtjes
zitten. Wacht stop eens even, eerst
m'n verrekijker achter uit de auto
halen. Ik zie twee mannen lopen,
maar ik weet niet of ze het wel zijn.
Kijk jij eens Wim?"
Wim keek. „Ja!" riep hij, „dat zijn
ze".
De politie startte de motor en al
spoedig hadden ze de boeven be
reikt. Ze zetten de auto op een ver
borgen plaatsje en slopen naderbij.
„Handen omhoog!" bulderde het
opeens. De boeven schrokken ge
weldig. Zo ging het in optocht naar
de auto en toen naar het politiebu
reau. Ze bekenden alles, ook waar
ze de diamanten hadden verstopt.
Ze hadden ze verstopt in een hol, dat
ze zelf gegraven hadden. De politie
vond alles en toen werden de die
ven opgesloten achter slot en gren
del.
Henk Keltjens, Leiden.
DE PAPEGAAI
We hebben een papegaai op school
Hij heet Lorre, maar kan nog niet
praten. Eerst mocht hij uit zijn kooi.
De ramen waren natuurlijk dicht,
anders zou hij weggevlogen zijn.
Toen het deurtje open ging, vloog
de papegaai dadelijk naar het raam.
Hij dacht natuurlijk dat hij de vrij
heid kreeg, maar dat was niet waar.
Dat had je gedacht papegaai? Toen
mijnheer hem wilde pakken, beet
hij in zijn vinger. Hij vloog telkens
weg. Toen gooide mijnheer een doek
over zijn kop en toen was hij gevan
gen en stopte hij hem in de kooi. De
papegaai stond nog te kijken of hij
er weer uit kon komen.
Ria Baak, Leiden.
KABOUTER TIERELAM
Kabouter Tierelam zat eens op zijn
paddestoel en zat erg na te denken.
Hij had gehoord dat ginds een
vrouwtje woonde, een heel oud
vrouwtje, dat bijna niet meer kon
lopen door de kramp in haar rug.
De koning van de kabouters wist het
ook nog niet. 's Nachts gingen de
kabouters er op uit om de mensen
te helpen. Kabouter Tierelam ging
naar zijn vriendje kabouter Piere-
laar en samen zouden ze die nacht
naar het oude vrouwtje toe gaan.
Toen ze er kwamen sliep het vrouw
tje, zodat ze rustig hun gang kon
den gaan. Ze hakten hout en maak
ten de kachel aan. Ze maakten ook
het kamertje keurig in orde en toen
ze daarmee klaar waren gingen ze
naar een ander huis. Daar stond de
vuile was nog. De kabouters gingen
wassen. Ze hingen de was op en gin
gen weer verder. Kabouter Spinne
wiel werkte die nacht ook heel hard
bij een zieke naaister, maar hij was
nog niet klaar toen ze om vijf uur
moesten uitscheiden.
Dicky de Wilde, Leiden.
NAAR HET STRAND
Ik mag met mijn vriendje mee
naar het strand. Lekker mee in de
auto. „We gaan op een zaterdag",
zei.Hans, zo heet mijn vriendje. Zijn
achternaam is Rozier. Zijn vader
heeft een blauwe auto met een roze
radiootje er in.
Hans en ik zijn goede maatjes met
elkaar. We stoeien wel eens met el
kaar, maar dat is dan voor de grap.
Jammer dat Hans op de Leonardus-
school zit en ik op de Sint Antonius-
school. Nog één nachtje slapen en
het is zo ver. Ik denk dat we ons
niet zullen vervelen. Hoe dik zal ik
wel niet zijn als ik thuis kom! Zeker
5 pond afgevallen, pardon bijgeko
men! Ze hebben ook een grote tent,
zeker twee maal zo groot als- de on
ze.
Dag allemaal. Volgende week
weer verder en uitslag van de raad
sels.
TANTE JO EN OOM TOON
KWALITEITSREGELING
CONSUMPTIE-AARDAPPELEN
Een binnenlandse kwaliteitsrege
ling voor consumptie-aardappelen, die
door het bestuur van het produkt-
schap voor aardappelen is vastge
steld, zaïl, als de ministeriële goed
keuring tijdig is verkregen, waar
schijnlijk omstreeks 1 oktober a.s.
in werking kunnen treden. De aard
appelen zullen aan de in deze rege
ling gestelde eisen moeten voldoen
bij aflevering aan de consument en
bij aflevering aan de kleinhandel.
De aardappelen zullen mogen wor
den geleverd in twee grootte-sorte
ringen: een met knollen van .ten
minste 35 millimeter en ten hoogste
50 millimeter vierkantsmaat, en een
met knollen van 40 millimeter vier
kantsmaat of groter, zonder begren
zing naar boven. Spelingen van ten
hoogste drie gewichtsprocenten aan
te grote en te kleine knollen zijn
toegestaan. In bepaalde perioden
men heeft hier het oog op perioden
met een over-aanbod van aardap
pelen kunnen ook aardappelen
tussen 35 en 40 millimeter van de
marlet worden geweerd.
Vroege aardappelen zijn tot 1 aug.
vrijgesteld van de eisen betreffende
de maat.
praten. Ze konden het niet goed ver
staan. Later begonnen ze harder te
praten.
„Piet jij blijft op wacht staan, ter
wijl ik de strikken zet. Zo, nu nog
een paar bij die struiken".
„Hé, wie zit daar? Piet kom vlug,
spionnen"
„Wat!!" Piets mond viel open van
verbazing. Jan, de andere stroper,
had een revolver bij zich. „Halt! Ik
heb jullie onder schot" De twee jon
gens bleven doodstil zitten.
„Zo, jullie waren ons aan het be
luisteren hè? Dat zal ik jullie betaald
zetten. Hier, zien jullie die boom? Ik
bind jullie daaraan vast met een stuk
touw. Maar pas op, als jullie schreeu
wen. Ik heb jullie onder schot. Als
wij weggaan krijgen jullie een prop
in je mond. Goed begrepen hè?"
„Ja", zeiden de jongens heel beve
rig.
„En we hebben nog veel meer ge
daan, meer dan jullie denken. We
hebben diamanten gesmokkeld. Dat
wisten jullie nog niet hè? Dat kun
nen jullie dan fijn aan de politie ver
tellen, maar die vindt ons toch niet.
Kom we moeten stil zijn, anders ko
men de konijntjes niet", grijnsde hij.
Daar' kwam juist een konijntje aan
gerend. „Zou ik een schreeuw ge
ven?", dacht Wim. „Nee of zal ik het
toch doen? Maar die man heeft me
onder schot. O! O! als het konijn er
maar niet intippelt". Het deed het
toch en zo kwamen er nog veel ande
re konijnen in de strikken.
„Zo voor elkaar". Piet bind jij de
jongens even aan die boom en doe
ze dan een prop in de mond. Ik pak
de konijnen".
Weg waren de stropers-. Na een
uurtje hoorden ze een auto rijden.
Ze wilden roepen maar door die
prop ging het niet. De auto reed
door. Toen hoorden ze mensen aan
komen. Warempel, 't was de politie.
Ze zagen de jongens en maakten ze
vlug los. Ze vertelden het hele ver
haal en ook welke kant de stropers
uitgegaan waren. Er volgde nu een
achtervolging en de jongens moch
ten mee. Onderweg vertelden ze ook
dat het diamantsmokkelaars waren.
„Ja dat klopt", zei de politie.
„Maar ik vraag me af, waar ze toch
Fig. a. Voor hen, die bloemen,
planten of plantaardige dingen ver
zamelen, wat zeer leerzaam is, wil
ik 't nu eens hebben over het bij
eenzoeken van algen, waartoe ook
zeegras en wier behoren. Dat ver
schaft niet alleen een slechts weinig
gezocht genoegen, maar is boven
dien zeer interessant. Wie niet te ver
van zee en in de nabijheid van ri
vieren, sloten en plassen woont, kan
zich een mooie verzameling algen
aanleggen.
De soorten, die in deze laatste wa
teren aangetroffen worden, kun je
makkelijk genoeg vinden en pluk
ken of opvissen. Maar voor de soor
ten uit diep water moet je naar de
zee toe, waar een grote verschei
denheid .door wind en golven op het
strand worden neergelegd. Neem bij
je speurtochten steeds een emmer
mee, zodat ze bij het overbrengen
onder water kunnen blijven. Als je
dan thuis komt, leg je telkens een
(of meer) planten in een platte scho
tel met water. Als ze zich daarin
goed uitgespreid heeft, schuif je er
een papier onder en til ze voorzich
tig uit het water en leg ze op een
paar kranten. Dan leg je er ook een
vel krantenpapier overheen, daarop
een houtplaat (of plankje) en be
zwaar het geval nog met een bak
steen. Na een paar dagen is de alg
dan mooi plat geperst. Enige soor
ten zijn kleverig b.v. de fraaie rode
alg (wier). Bij zulke soorten moet
men eerst een velletje gaas over het
plantje leggen, opdat het niet aan
het krantenpapier blijft kleven. Met
die fraai geperste algen versiert men
wel eens het briefpapier, z'n naam
kaartje of 't tafelmenu (de spijs
kaart).
Als je nu werkelijk een plantkun
dige algenverzameling wilt aanleg
gen, moet je de planten op even
grote vellen papier plakken. Ver
geet dan niet de namen der algen
(wieren), vindplaats en datum er
onder te schrijven.
In overleg tussen de Nederlandse
Radio Unie, de radionieuwsdienst en
het KNMI is een definitieve rege
ling getroffen om in uitzonderings
gevallen, waarin naar de mening
van het KNMI op zeer korte ter
mijn bijzonder slechte weersomstan
digheden te verwachten zijn (zoals
storm, ijzel enz.), een extra uitzen
ding van de radionieuwsdienst in te
lassen, waarin hiervoor gewaar
schuwd kan worden. De directies
van de omroepverenigingen hebben
zich met deze regeling geheel ak
koord verklaard.
VROUW~BEREIKT
E1GERTOP
Voor het eerst is een vrouw erin
geslaagd de moeilijke noordelijke
wand van de Eiger te beklimmen.
Het is de 26-jarige Daisy Voog uit
München. Zij was in gezelschap van
een 23-jarige stadgenoot. Donderdag
avond bereikten zij een plek vijftig
meter van de top verwijderd. Daar
moesten zij de nacht doorbrengen,
omdat de sneeuw op het laatste stuk
te los was. In de loop van de nacht
vroor zij vast en de vrijdagochtend
vroeg kon de top worden bereikt.
De terugtocht gaat via de westelij
ke wand, die veel gemakkelijker is.
De Eiger is een bergtop van 3975
meter hoogte in het Berner Oberland.
In het noorden van Nicaragua
zijn in één maand veertig mensen van
hanger omgekomen. Duizenden boe
ren zijn ondervoed, aldus een missie
van het Rode Kruis, die bij de rege
ring aandringt op spoedmaatregelen.
Mevr. Jacqueline Kennedy heeft
een regeringskantoor van vier kamers
in New York in gebruik genomen om
de brieven, die zij nog steeds naar
aanleiding van de moord op haar
echtgenoot ontvangt, te beantwoor
den. Tot dusver heeft zij meer dan
een miljoen brieven ontvangen.
Door brand is te Kielwinde-
weer de kapitale boerderij van de
heer L. Lambers gisteren in amper
één uur tijd verwoest. De brand die
vermoedelijk ontstaan is door von
ken uit de uitlaat van een tractor,
vond gretig voedsel in opgeslagen
strobalen. In korte tijd stond de boer
derij van voor tot achter in lichter
laaie. Enig landbouwgereedschap,
enige werktuigen en een personen
auto konden niet meer gered wor
den; ook de inboedel van de familie
Lambers ging vrijwel geheel verlo
ren. De boerderij was verzekerd..
CAMOUFLAGE IN DE NATUUR
Fig. b. De natuur beschermt haar
wezpns op zeer veel manieren o.a.
door onzichtbaarmaking of door ver
momming en aanpassing van kleur
met de omgeving. Zo leeft er in
Australië een bijzonder soort zee
paardjes, die voorzien zijn van vele
lange huidlapjes, die maken, dat ze
van de algen, waartussen ze leven,
haast onmogelijk zijn te onderschei
den.
DE GEVANGENE IN DE
ENGELENBRUCHT
1. De Romeinse keizer Hadriaan,
die van 117 tot 138 regeerde, wilde
er zeker van zijn, dat-de wereld na
zijn dood zijn naam niet zou verge
ten. waarom hij zich nog tijdens zijn
leven een reusachtig grafmonument
deed oprichten op de rechteroever
van de Tiber.
Dit werd Hadriaans Mausoleum
genoemd en is opgebouwd uit steen
blokken als een torenachtig gebouw,
dat rust op een vierhoekige onder
bouw. Een geheime slingergang voert
in de diepte naar de grafkamer van
de keizer. Hadrianus liet het gebouw
met marmer bekleden en bekroonde
het met een bronzen vierspan.
2. Later -— jaren na des keizers
dood werd het gedenkteken tot
een vesting gemaakt. Een der Pau
sen liet er buitenwerken tegenaan
bouwen, een andere paus liet een
geheime tunnel aanleggen tussen
deze burcht en het Vatikaan. Paus
Benedictus de 14de liet het bronzen
vierspan vervangen door een bron
zen beeld, voorstellend de Aartsen
gel Michaël. Naar deze voorstelling
werd de burcht sinds die tijd de En
gelenburcht genaamd.
Als jullie ooit in Rome komen,
kunnen jullie niet alleen de burcht
bezichtigen, maar ook het museum
bezoeken, dat er thans in is inge
richt.
(Wordt vervold)
WIE HEEFT DE GORDIJNEN
UITGEVONDEN?
Zij werden al voor meer dan 50
miljoen jaren uitgevonden, maar
niet door mensen, maar door spin
nen. Zij sponnen de eerste gordijnen.
Merken leefden er toen nog lang en
lang niet.
Een Engelse natuuronderzoeker,
Bristowe, heeft n.L een Engelse
spinnensoort ontdekt, die zich een
buisvormig holletje in het zand
graaft. De binnenwanden van het
holletje bekleedt ze met haar weef
sel, dat bij de ingang van het hol
letje zo ingericht is, dat de spin het
zelf als een gordijn ervoor kan trek
ken. Schrikt zij enkel maar een
beetje, dan stelt zij zich tevreden,
het gordijn maar half ervoor te trek
ken, zodat er nog een kier open
blijft, waardoor zij naar buiten kan
kijken. Heeft zij echter het gevoel,
dat haar een werkelijk gevaar be
dreigt, dan trekt zij het gordijntje
helemaal dicht en gaat met haar
achterlijf, waarin haar spintepels zit
ten, naar de ingang toe zitten en
spint dan de twee delen van het gor
dijn netjes aan elkaar! Ja, er is veel
wonderlijks in de natuur, leer het
maar te ontdekken, 't is de moeite
waard.
Voorzitter van
Kruideniers
Vakcentrale
boos op minister
De totale loonkostenstijging die
voor het kruideniersbedrijf is gere
sulteerd uit de loonexplosie van 1964,
bedraagt na aftrek van de reële en
irreële omzetstijging dank zij- de ho
gere lonen, rond 54,5 miljoen gulden.
Dit heeft de voorzitter van de Krui
deniers Vakcentrale, de heer J. Lin-
deloo, gistermiddag - verklaard op
een persconferentie in Utrecht.
Hij zei, dat men het departement
van Economische Zaken dringend
heeft gevraagd om een compensatie
van deze kostenstijging. Aan de mi
nister is onder meer het voorstel
voorgelegd, het bedrag van 54,5 mil
joen gedeeltelijk te compenseren
door een verhoging van de suiker
en margarineprijs.
Naar aanleiding van de jongste
verhoging van de suikerprijs met 3
cent, zei de heer Lindeloo, dat hij
ernstig bezwaar heeft tegen de mede
deling van de minister, dat deze prijs
verhoging dient om de landbouw
en de distribuanten tevreden te stel
len. De groot- en de kleinhandel
krijgen samen namelijk maar 45 cent
per 100 kilo suiker meer, hetgeen wil
zeggen dat de marge die zij dan nog
samen moeten delen, is verhoogd van
9,9 tot 10 procent. „Ik ben erg boos
op de minister", aldus de heer Lin
deloo.
Mocht in café's, dancings e.d., drank
wetinrichtingen) bij toelating van be
zoekers discriminatie louter op grond
van huidskleur worden toegepast, dan
zal hiertegen met de ten dienste
staande middelen worden opgetreden,
Dit delen B. en W. van Amsterdam
aan de raad mede in antwoord op
vragen hierover van drie raadsleden
(W. Polak, PvdA; J. Bovenkerk, PSP;
en A. A. Verhey, CPN). De eigenaar
van 2 dancings waar vorige maand
aan een aantal kleurlingen de toe
gang was geweigerd, had zijn por
tiers opdracht gegeven een selectie
toe te passen „ten einde lastige ele
menten te weren": dit gold zowel
voor blanken en kleurlingen. Kort
nadat een aantal kleurlingen de toe
gang was ontzegd, had de exploitant
opdracht gegeven iedereen weer tot
de dancings toe te laten.
B. en W. échten vooralsnog geen
bijzondere maatregelen nodig. Klach
ten over andere gevallen van discri
minatie louter op grond van huids
kleur hetgeen door B. en W. wordt
afgekeurd hebben het college niet
bereikt. Het ligt niet op de weg van
B. en W. te bevorderen dait de eige
naar van de dancings eventueel zijn
excuses aan de betrokkenen, in het
bijzonder aan de betrokken Surina-
mers aanbiedt, alsmede aan de gevol
machtigd minister voor het discrimi
natoire gezag tegenover de betrokken
Surinamers.
De steeds groeiende wachtlijst van
aanvragen voor een telefoonaanslui
ting is een sprekend voorbeeld van
de situatie, dat de vraag naar vrij
wel alle diensten van de PTT regel
matig blijft groeien en dat het vaak
onmogelijk is aan de vraag te vol
doen, zo staat in het PTT-,jaarver
slag over 1963. Het aantal wachten
den is gestegen tot over de 100.000.
De achterstand overschreed daarmee
de omvang van ongeveer één jaar
vol produktie.
Zelfs als de verwervingscapaciteit
van het bedrijf, van de toeleverende
industrie en van de bouwnijverheid
in de eerstkomende jaren zoveel als
fysiek mogelijk is zou kunnen wor
den opgevoerd zou bij de huidige
ontwikkeling van de vraag niet meer
voorkomen kunnen worden dat de
wachtlijst langer gaat worden en
dat het noggeruime tijd zal duren
voor er van enig inlopen op de ach
terstand sprake Kan zijn. Dit komt
omdat er steeds enige jaren verlo
pen tussen het ogenblik waarop met
de uitvoering van een investerings
plan wordt begonnen en dat waarop
het daaruit bestaande complex van
werken gereedkomt. Het is daarom
dringend gewenst meer jaren van te
voren zekerheid te hebben over de
financieringsmogelijkheden. Men
moet geen te grote verwachtingen
koesteren, aldus het verslag van het
effect, van een verhoging welke
wordt verkregen uit een suppletoir
begrotingskrediet voor de PTT zoals
de regering bij de Staten-Genefaal
heeft aangevraagd.
De politie in Djakarta heeft een
beroep op de jonge meisjes gedaan
om geen pantalons of dergelijke kle
ding te dragen, waarin hun figuur
geaccentueerd wordt.
Bij een aardbeving op vijf plaat
sen in het departement Santander
van de Zuidamerikaanse staat Co
lombia zijn talrijke mensen gewond
en een honderdtal huizen verwoest.
De 71-jarige Zwitser Leopold
Boissier is afgetreden als president
van het internationale comité van het
Rode Kruis. Zijn opvolger is de 68-
jarige Samuel A Gonard, eveneens
een Zwitser.
