JORIS IVENS WIL „VLIEGENDE
HOLLANDER" GAAN VERFILMEN
DONDERDAG 13 FEBRUARI 1984
PAG. 4
De op 18 november 65
jaar geworden Nederland
se cineast, Joris Ivens, die
in 1936 ons land verliet en
sindsdien met talrijke do
cumentaires internationale
vermaardheid heeft ver
worven, wil in ons land
fraag een film komen ma
ken, een documentaire of
een speelfilm. Op een gis
teravond in Amsterdam
gehouden persconferentie,
kort voordat hij als gast
van het Nederlands film
museum werd gehuldigd
wegens zijn 65ste verjaar
dag, zei Joris Ivens dat hij
voor zijn politieke over
tuiging veel heeft opge
offerd. Artiest en ideo
logie zijn één, meent de
cineast, die hoopt dat de
hemel in ons land 'n beet
je is opgeklaard nu Theun
de Vries ook de P.C.-Hooft-
prijs heeft gekregen.
Een opdracht o<m 'n Mim
te maken over de Delta
werken zag hij vorig jaar
zijn neus voorbijgaan. Een
reden weet Ivens niet,
maar aangezien de Rotter
damse producent Landre
naar zijn zeggen enthousi
ast was, gelooft hij dat zijn
.^links-revoLurtiionaire sym
pathieën'' bij de overheid
die doorslag hebben gege
ven. Ivens hoorde van de
afwijzing toen hij zijn 65-
ste verjaardag vdea-d'e in
Leipzig waar hij een ere
doctoraat kreeg aangebo
den. Lakoiüek reageerde
hij gisteravond: „Wat Ne
derland later ootk zal wor
den, kapitalistisch of so
cialistisch, helt Deltaplan
zal worden verwezenlijkt,
want dat is een stuk ge
schiedschrijving".
V LlJCiGEiiN l)E
HOLLANDER
Ivens die thans bezig is
met een film over de Zuid-
Franse mistral („Ik imi
teer er in feite Van Gogh
in, want in 80 procent van
zijn laatste schilderijen zit
het licht van de mistral")
noemt de wereldgeschie
denis zijn beste scenario
schrijver. Hij zou hier
graag een film willen ma
ken over de „Vliegende
Hollander", waarin de bfj
ons land horende wolken
een belangrijke rol zouden
moeten spelen. „Maar het
woord een budget als van
Ben Hur", zei de cineast
lachend. Voor ©en Neder
landse speelfilm voelt hij
ook wel, hoewel hij als do
cumentaire-maker eerlijk
bekende dat daarin 't neo
realisme toch 'n voorname
rol zal spelen.
„Ik ben een Legende ge
worden en geen reëel per
soon", gaf Ivens te ken
nen, nadat hem talrijke
vragen waren gesteld over
de barrière, die hij in ons
land heeft ontmoet ki ver
band meit zijn progressie
ve denkbeelden. „Of ik
communist ben? Kijk naar
mijn werk. Een kunste
naar kan niet neutroall zijn,
hij kan een thema alleen
goed uitwerken met een
overtuiging". Ivens ont
kendie ooit in Nederland
met opgave van redenen te
zijn geweigerd. Hij blijft
hier enkele dagen als gast
van het Filmmuseum dat
gisteravond een jubiieuim-
programma uit het om
vangrijke documentaire
ouevre van Ivens vertoon
de. De cineast, die thans in
Parijs woont, zaïl ook nog
enkele lezingen houden op
de Film Akademie.
Nadat woensdagmiddag op de werf van der Giessen-de Noord N.V. in Alblasserdam, mevrouw F. J. D. Dooren-
bos-Reerink, de doopplechtigheid had verricht van het loods-afhaalvaartuig „Albatros", werd dit geheel uit ge
wapend polyester bestaande vaartuig door een drijvende bok in het water getild (foto). De „Albatros" is het
eerste van de twee loodsafhaalvaartuigen, die door bovengenoemde werf en de Amsterdamse scheepswerf G. de
Vries Lentsch jr. gezamenlijk worden gebouwd.
Er komt 'n „Dever-tentoonstelling" in Lisse
14 TOT 23 MAART:
De stichting Dever te Lisse, die zich ten doel stelt de ruïne even ten zui
den van het dorp te restaureren en de herstelde burcht een waardige be
stemming te geven we hebben n daarover reeds eerder uitvoerig ver
teld gaat een expositie organiseren. En op deze tentoonstelling zal men
tal van voorwerpen kunnen zien die herinneren aan de oude glorie van
het jachtslot, dat grensde aan de Lisser Poel, een uitloper van het Haar
lemmermeer. Het staat vast dat er veel schilderijen van oude meesters,
waardevolle oude prenten en rariteiten, voorwerpen en gereedschappen
uit lang vervlogen tijden ten toon gesteld zullen worden. Men zal er niet
alleen het Dever van „toen" zien, maar ook dat van „straks". Een basis
plan voor restauratie is door architect P. v. d. Sterre uit Leiderdorp op
gesteld en aan de hand daarvan worden nu twee forse maquettes ver
vaardigd.
duurt van 14 tot 23 maart. Een week
lang heeft men het gebouw aan de
Bondstraat voor dit doel kunnen hu
ren. De enige ruimte in Lisse, die
zo lang beschikbaar was.
Stoel van Jacoba?
De voorzitter van het Stichtings
bestuur, de heer A. M. Hulkenberg
uit Lisse, die veel van de historie
van Dever afweet, vertelde ons, dat
er een uitstekende kans is dat ook de
stoel en de handboog van Jacoba
van Beieren op deze tentooonstelling
te kijk zullen staan.
Sterk de aandacht zullen ook trek
ken de attributen voor de valken
jacht: het draagtuig, de handschoe
nen, de kettinkjes en.... opgezette
valken. De valkenjacht is nog niet
geheel uitgestorven. En het is niet
uitgesloten dat men een heuse valke
nier uitnodigt om met levende val
ken een demonstratie te komen ge
ven. Dat zal uiteraard slechts en
kele uren kunnen gebeuren en niet
tijdens de gehele show. Want die
ARCHIEFSTUKKEN.
Over Jacoba van Beieren gespro
ken: op de tentoonstelling komt ook
een origineel waszegel van de schuts-
.patronesse van de Keukenhof. Daar
naast: vele archiefstukken, vergeelde
folianten en wat al niet uit het ar
chief van de oud-slotheer baron Hee
reman van Zuydtwijck (70) die thans
in Duitsland woont en met zijn echt
genote de opening zal bijwonen. Hij
zal voor deze expositie ook enkele
schilderijen uit zijn collectie af
staan.
De voorzitter van het Stichtings
bestuur weet, dat verschillende Lis-
sers voorwerpen, steentjes, e.d. in
hun bezit hebben, die vroeger in en
rond de ruïne zijn gevonden. Hoe
wel men natuurlijk eigenaar(e6se)
blijft, zou men het bijzonder op prijs
stellen, wanneer men deze voorwer
pen voor de duur van de tentoonstel
ling zou willen afstaan. Men wil n.I.
graag een zo volledig mogelijke ten
toonstelling opbouwen.
Aan de voorbereidingen van deze
expositie zit veel meer vast dan bui
tenstaanders wellicht denken. Ach
ter de schermen wordt nu dan ook
hard gewerkt om hen die straks wat
sfeer uit vroeger eeuwen willen
snuiven, volop waar voor hun geld te
bieden.
Slechts één diploma
voor de ondernemer?
Het bestuur van het hoofdbedrijf
schap Ambachten heeft in zijn gis
termiddag in Den Haag gehouden
vergadering besloten een werkgroep
in te stellen, die tot taak zal krijgen
na te gaan welke gevolgen voor het
ambacht te verwachten zijn van een
radicale koersveranderng van het
vestigingsbeleid voor de detailhan
del.
Deze koersverandering zou tot ge
volg kunnen hebben, dat wordt afge
zien van afzonderlijke vakdiploma's
als grondslagen voor het recht tot
vestiging en dat ook wordt afgezien
van het diploma algemene handels
kennis (middenstandsdiploma) als
bewijsstuk voor de door de wet ge
ëiste handelskennis van de adspirant-
ondernemer.
In de plaats daarvan zou kunnen
worden volstaan met één algemeen
diploma voor de detalihandel (de
tailhandelsbrevet). Dat diploma zou
dan overwegend steunen op bedrijfs
economische kennis, eventueel aan
gevuld met een zekere algemene wa
renkennis.
GEEN „STILLE OMGANG"
VOOR VROUWEN
Naar aanleiding van het in de jaar
vergadering gedane verzoek ook de
deelname van vrouwen aan de Stille
Omgang toe te staan, deelt het bestuur
van het Gezelschap van de Stille Om
gang ons mede, dat men geen wijziging
wenst aan te brengen in de tot nu toe
gevolgde gedragslijn.
Artikel 4 van de statuten spreekt met
nadruk alleen over mannelijke deel
nemers aan de Stille Omgang.
De goede gewoonte, dat vrouwen en
meisjes de Stille Omgang des morgens
in de Mirakelweek doen, blijft het Ge
zelschap als voorheen toejuichen.
POSTE RESTANTE
Postwaardestukken hebben een grote
filatelistische en historische waarde
Het is voor mij als klasiek filatelist steeds een verkwikking, om me zo
af en toe geheel van al die nieuwe uitgiften te distanciëren. Toe
gegeven, dat vele nieuwe zegels fraai zijn en veelal in verband staan
met alle mogelijke facetten van het menselijk bestaan, de postale nood
zakelijkheid valt in zeer vele gevallen sterk te betwijfelen. Een postzegel
is tenslotte een stukje gebruiksgrafiek, een kwijtingsbewijs voor vooruit
betaald port en niet meer.
Daar vele van deze nieuwtjes bovendien speculatie in de hand werken,
is het niet te verwonderen dat serieuze filatelisten gaan zoeken naar
een gebied, waar deze speculatie ontbreekt of tot een minimum beperkt
ls en zich daarbij hoe langer hoe meer afwenden van de gigantische
stroom van nieuwe veelal „onnodige" uitgiften.
'J' '-- 'Sé-''" '•V.«S'
-jj'éfr- r 'Vy,. -
Mi
Eén van die reeds behandelde
gebiedden is dat van de
„postwaardestukken", d.w.z. brief
kaarten, enveloppen, kruisbanden
e.d. met ingedrukte zegels-of waar
destempels. Persoonlijk houd ik dan
nog extra van die oude „echt-ge-
bruikte" briefkaarten en envelop
pen. Ze zijn in mijn verzameling
hetzelfde wat een stukje antiek is
in een huiskamer met hedendaagse
meubels, ze geven sfeer, er gaat
iets fascinerends van uit.
Zo stuitte ik bij het snuffelen
in mijn verzamelingen op twee
doodgewone briefkaarten van om
streeks 1900, twee kaarten, die bo
vendien nog uit totaal verschillen
de hoeken van Europa afkomstig
zijn.
De ene kaart komt uit Warschau,
dat als hoofdstad van het toenma
lige grootvorstendom Polen deel
uitmaakte van het Russische cza-
renrijk. De Russen probeerden toen
Polen, evenals thans de Baltische
republieken Estland, Letland en
Litauen te russificeren. U ziet dat
heel duidelijk aan de Russissche
(Cyrillische) lettertekens op de
kaart en in de afstempeling, alsme
de aan de ingedrukte Russische
postzegeL In dit schrift is een
hoofdletter B immers een „w" en
een P een „r", terwijl het W-ach-
achtige cyrillische teken voor „sz"
staat De afstempeling luidt dus:
Warszawa, d.i. Warschau. De kaart
is aldaar op 30 oktober 1900 ver
zonden naar Beek bij Nijmegen. U
vindt dan ook de aankomststempel:
Nijmegen (onduidelijk) 13 nov. 00
tussen 10 en 12 uur namiddags en
de aankomststempel Beek (bij Nij
megen) bleek van 14 nov. 00 bassen
12 en 8 uur voormiddags.
Deze kaart heeft de afstand van
1200 km. ogenschijnlijk in 16 da
gen afgelegd, in werkelijkheid ech
ter in drie dagen, want de Russi
sche tijdrekening was toen nog 13
dagen bij de onze ten achter. De
Russen voerden de Gregoriaanse
tijdrekening immers eerst in 1918
in. De daar volgens onze tijdreke
ning op 7 november uitgebroken
bolsjewistische revolutie heet daar
Immers nog „Oktober-revolutie",
want volgens de Russische tijdreke
ning van toen was het op 25 okto
ber 1917.
De andere kaart komt uit Con-
stantinopel thans Istanbul de
toemalige hoofdstad van het sul
tanaat Turkije. Het is een Oosten
rijkse briefkaart van 5 kreuzer met
de nieuwe waardeopdruk „20 Para
20" en bestemd voor Oostenrijkse
postkantoren in de Levant (het
kustgebied van Klein-Azië, Syrië
en -Egypte). In dit gebied hadden
verschillende van de toemalige
grote mogendheden eigen postkan
toren, om dat de Turkse posterijen
(de Levant was toen praktisch nog
geheel Turks) nog wel wat te wen
sen lieten. Al deze kantoren zijn
direct na het uitbreken van de „le
Wereldoorlog" gesloten; enkele er
van ontstonden na genoemde oor
log voor korte tijd opnieuw.
Deze kaart is blijkens de afstem
peling Canstantinople II/Oester-
reichische Post op 2 juni 1899 van
daar verzonden en gezien het aan
komst-stempel Terborg op 5 juni
1899 tussen 10 en 12 uur 's middags
aldaar aangekomen en de volgen
de morgen waarschijnlijk besteld.
Na vier dagen dus in het bezit van
de geadresseerde; de afstand Con-
stantinopelTerborg bedroeg ruim
het dubbele van de afstand War-
schau-Nijmegen.
Het is in beide gevallen maar 'n
prestatie vergeleken bij ons hui
dige postvervoer met zijn moderne
en geperfectioneerde hulpmiddelen.
Met recht: die goeie ouwe tijd.
De geldelijke waarde van deze
twee pretentieloze briefkaarten is
niet groot, maar ik zou ze niet
willen missen om hun „filatelisti
sche" en „historische" waarde. Een
stuk postgeschiedenis bij uitne
mendheid, een belangrijk onder
deel van onze filatelie, die door alle
rechtgeaarde filatelisten hoe lan
ger hoe meer wordt beoefend.
K. E. KÖNIG
mwsHïfdii (union pösim Lweasciiti
A PUIKISTRATKST 0'At'TBiCIWv
- c
De Russische chirurg dr. Anastas Labchinsky is hier gefotografeerd met
een verpleegster en de hond „Bratik". Hij heeft ruim een maand geleden
bij ,3ratik" een poot van een soortgenoot aangehecht en de operatie is zo
geslaagd, dat het dier nu nog een beetje hinkend op drie roodharige
en een zwartharige poot rondloopt. „Bratik" schijnt geen hinder van de
transplantatie te hebben.
Brigadier
Piet
en
de
semi-prof
8. Italianen zijn vreemde vogels. Dat
bleek ook nu weer. Ze hebben alleen
maar iets koels om zich heen, als
ze ijskanretjes voortduwen. Als ze
echter iets van je gedaan willen krij
gen, blijf dan uit hun buurt, want
ze weten niet van ophouden. Daarom
maakten de dikke tranen van broer
blokjas al gauw weer plaats voor een
stralende glimlach. Hij haalde een
gewichtig uitziend contract uit zijn
zak en schroefde de dop van zijn
vulpen. Toen trachtte hij papier en
schrijfbehoefte in de handen van de
eenvoudige Karei Kleuntjes te du
wen. „Signore Carolo!" smeekte hij
met grote aandrang. „Subscribo con-
tracto dd pedebailo professionalMe-
menite mille cente florini da puro ar-
gento!" Maar ach, had de man dat
maar niet gedaan, want Karei ge
raakte nu helemaal aan het eind van
zijn agrarisch geduld. Hij balde zijn
vuisten, zwaaide woest met zijn kof
fertje en brulde: „Nee! Ik doe'het
niet! Knap voor mijn part met je
stinkcenten en zak in de mesthoop
van mien pa! Hier! Flaoig! Daar! Pak
an! Wat denken jullie wel? Slaaf
wordien in een voze voetbalmaat
schappij? Nooit! Dan ga ik nog liever
korfballen!" Dat waren ongekend
veel woorden voor de brave Karei
Kleuntjes. Maar dat het niet alleen
woorden waren, blijkt wel uit het
fraaie plaatje. Karei, andiers de
zachtmoedigheid in persoon, schopte
en sloeg er flink op los. Zo wist hij
binnen enkele tellen zowel de twee
Italianen als hun contract en hun zak
geld op uiterst kundige wijze tegen
de grond te werken. Dit kon de goed
keuring blijkbaar wel wegdragen van
brigadier Piet. Die stond er tenminste
braaf bij te laohen.
(wordt vervolgd)
