'n Selvera gaat in Musical
„The Sound of Music»
in het klooster
OUD-LEIDEN VERTELT VAN TOEN
ZATERDAG 8 FEBRUARI 1964
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 9
„NON WORDEN IS EEN TIJDJE
MIJN IDEAAL GEWEEST
STA JE DAN, met je vinger op de bel van een geriefelijke woning
in een van Amsterdams nieuwste buurten en het flitst nog even door
je heen: „Hóe zou ze zijn, die Mieke Bos, die straks de Nederlandse Maria
von Trapp moet zijn?"
De meesten van de medespelenden uit de musical „Sound of music" zijn
een begrip. Via Toneel, Radio, T.V., Film, maar Mieke Bos? O ja, natuur
lijk, je weet, ze was een van de twee Selvera's, die zingende zusjes uit Lim
burg, die zich een weg baanden naar de top der gouden platen. Maar wie
van die twee lieve meisjes me»t welluidende stemmetje was zij nu ook
weer? In je herinnering is er een onverbrekelijk bij elkaar horend duo.
Maar dan, voor dat de deur goed en wel open is hoor je al een hartelijk
„Kom erin...." en dan staat er plotseling in het warme volle ganglicht
een klein blond vrouwtje en je eerste gedachte is:
„Och heden, wat is ze nog jong" en dan onmiddellijk daarop „maar na
tuurlijk.
Natuurlijk, dit is ze, Maria von Trapp, zo heb je je maar voorgesteld,
toen je het secnario las, natuurlijk!
Ontwapenend spontaan, warm en van een zeer direkte charme zonder
een zweem van coquetterie. Precies dat wat er nodig is om waar te kunnen
maken, dat 7 kleine duvels, die alle vorige gouvernantes hebben wegge-
sard, deze Maria direkt in hun hart sluiten.
ALS ZE ME omstandig heeft geïnstalleerd zegt ze guitig: „Waar moet
ik beginnen?"
Vertel maar hoe het begon allemaal; en dan kabbelt er een verhaal van
Weert en de lagere school daar, met natuurlijk het hoogste cijfer van de
klas voor zingen; hoe ze thuis allemaal zongen en in het vak zaten. Hoe
de hele familie samen een eigen showt je had opgebouwd waarmee men
feestavonden in de omgeving opluisterde. En hoe ze tenslotte ze heeft
er toen ze dertien was ernstig over nagedacht om in het klooster te gaan,
o vreemde toevalligheid toch ook met de familie ie gaan meewerken,
haast vanzelf.
Ja, wél eerst huishudschool, want dat moest van m'n vader na de Mulo.
Hoe uit dat familie-optreden het duo met haar zusje ontstond, dat zo ver
zou uitgroeien naar een nationale top. Negen jaar werkten ze samen in
de beste harmonie en met steeds stijgend succes.
Even schrik je op van het snel noteren van alle bijzonderheden en je
vraagt in gemoede, of ze dan al in de box begonnen is. Als je haar zo ziet
zitten immers, opgerold als een poesje op de grote couch geef je haar
met moeite 18 jaar.
EVEN GRINNIKT ze, toch wel gevleid en vervolgt dan haar verhaal: hoe
groots het was van vader, dat hij de zusjes los kon laten, toen hij
merkte dat ze samen meer succes hadden, als ze alleen gingen optreden
en niet meer met de hele familie erbij. Hoe vermoeiend het vaak was en
hoe heerlijk toch ook weer, als de mensen je zo kennelijk graag wilden
horen.
Natuurlijk ging het wel eens vervelen, altijd weer diezelfde liedjes, de
successen van de plaat. Ook als ze niet op ons programma stonden, riepen
de mensen net zo lang tot we ze toch als toegift gaven. Dat doe je nu een
maal, daar kwamen ze toch voor.
Weer kijk je op van je notities, bij die laatste zin. Kennelijk is ze er zich
totaal niet van bewust, merk je, hoezeer ze zich juist met deze woorden
karakteriseert. Hoezeer ze blijk geeft een echte artieste in hart en nieren
te zijn, die er niet stond voor de roem, voor het geld, voor de glamour,
maar voor de mensen. En weer denk je, ja natuurlijk, Maria von Trapp.
JI/IAAR JA, op een gegeven moment wist ik, nu moet ik stoppen. Ik was
1** inmiddels ook getrouwd en voor mijn man was dat voortdurende rei
zen en trekken ook niet zo leuk. Soms moest ik al 's middags om vier uur
de deur uit en kwam ik diep in de nacht terug. En mijn man, die gewoon
overdag zijn werk had, zag me soms in tijden helemaal niet. Gelukkig heeft
m'n zusje het enorm goed opgenomen en het ook best begrepen.
En toen kwam deze kans voor mij, heus ik vind het echt de kans van
mijn leven. Tk dacht, laat ik maar eens gaan voorzingen. Niet dat ik een
moment gedacht heb. ik moest 't gewoon proberen. Toen mijnheer Slees-
wijk me vertelde dat ik 't zou worden dacht ik dat ik door de grond ging
van schrik. Oh, ik hoop zo dat het goed zal zijn, ik doe verschrikkelijk m'n
best. Maar het is ook allemaal zo fijn en het fijnste zijn de repetities en
nog fijner de lessen van mijnheer Lutz. Is hij niiet enorm? In drie weken
heeft hij m'n Limburgse G weggekregen, want dat kan natuurlijk niet hè.
zo'n ghh tussen al die Hollandse ch's.
Inderdaad, een indrukwekkende prestatie, maar ook van Mieke Bos,
want ook zij moet daar „enorm" hard aan gewerkt hebben.
Dan komt het gesprek op de baby, Karin, op 6 oktober 1963 geboren.
Blijven ze altijd zo lief als nu? vraagt ze, ernstig opeens. En dan weer zegt
ze me iets. dat de gedachte oproeptnatuurlijk, Maria von Trapp
„Ik dacht misschien dat ik nu de Maria nog veel beter zou kunnen spe
len, nu dat ik Karin heb".
T entoonstelling
jeugdaffiches
tegen het roken
ïn de Toonkerk Kunstkontakt
de vroegere St. Olofs kapel aan
de Zeedijk te Amsterdam heeft dr. L.
Meinsma leider der landelijke actie
tegen het jeugdroken, gistermiddag
een expositie geopend van 65 affi
ches tegen het jeugdroken getekend
door middelbare scholieren. Voor een
door 't weekblad voor medici „Pols"
georganiseerde affichewedstrijd wer
den meer dan 500 ontwerpen inge-
aonden. De 19-jarige John Stege-
„The Sound of Music:
triomf der romantiek
Ovaties voor ex-Selvera's
Het verhaal van de familie Trapp, 'n
ietwat week-romantisch,, ge-ideali-
seerd maar waar verhaal, zoals destijds
door Maria Augusta Trapp werd ver
teld, is voor het wereldberoemde keur-
schlager-tweetal Rodgers en Hammer-
stein (II) het gegeven geweest voor de
musical, die gisteravond in Nederland
in een Nederlandse bewerking in thea
ter Carré te Amsterdam in première
ging: The Sound of Music. Maria Trapp
vertelt, dat zij naar het klooster wilde,
maar dat moeder-overste meer voor
haar zag in het gouvernante zijn van de
zeven moederloze kinderen van de ka
pitein Von Trapp. Het ligt voor de hand,
dat er iets innigs_groeit tussen de kapi
tein en Maria.
De opvoering in Amsterdam is een
succes geworden. Aan de ovaties aan
het slot van de voorstelling kwam geen
eind. Het enthousiasme van het publiek
was in de eerste plaats gericht op Mieke
Bos, voorheen een „Selvera", die de rol
van Maria Trapp op hartveroverende
wijze gestalte wist te geven. Zij zingt
en acteert goed. Johannes Heesters, na
tientallen Duitse doorluchte operette-
jaren weer terug op de planken van
Carré, speelde de rol van de Kapitein
Von Trapp. De jaren hebben een eer
biedwaardige patina op zijn stem ge
legd: hij is een ruime zestiger, maar hij
acteert nog met de flair van een Bela-
mi in volle bloei. De muziek kan be
koren en vooral het vlinderlichte „Din
gen waar ik dolveel van hou" en de
titelsong zijn typerend voor Rodgers
klare gevoel voor harmonie en modu
latie. De teksten van Hammerstein slui
ten daar goed bij aan. De vertaling was
niet overal even duidelijk. Het lied
„So long vaarwel" plaatste zelfs de
aandachtigste luisteraar voor woord
raadsels. Andere zeer Verdienstelijke
medewerkenden waren Teddy Scholten,
Maria Ballings, Harry Boda en Guus
Verstraete. De muzikale leiding was in
de deskundige handen van Co van der
Heide Wijma, De regie in de niet minder
volleerde en voor het detail gevoelige
vingers van Ton Lutz.
Passagiere gedood
bij uitstappen van bus
Bij het uitstappen van een bus is gis
termiddag de 76-jarige mevr. Coenders-
Bassi op de Bergweg in Rotterdam om
het leven gekomen. Mevrouw Coenders
struikelde op het moment dat de bus
zich weer in beweging zette, 't Slacht
offer viel half onder de bus en kreeg
een wiel over zich heen.
Utrechtse chirurg
verschijnt niet
voor afdelingsraad
De Utrechtse chirurg P. C. Koppert,
die door de afdelingsraad van de Maat
schappij tot Bevordering van de Genees
kunde te Utrecht was opgeroepen om
zijn beschuldigingen, geuit in een tele
visie-uitzending, waar te maken, is niet
verschenen. Voor de tv-camera's had
dr. Koppert gezegd, dat de ziekenfond
sen door artsen worden opgelicht (de
artsen zouden hun dianose wat aandik
ken teneinde de Juiste geneesmiddelen
te kunnen verkrijgen voor de patiën
ten).
Voor het feit zelf kan de chirurg door
de afdelingsraad gewaarschuwd of be
rispt worden. De afdelingsraad kan ook
voor één jaar schorsen of een boete op
leggen van ƒ5000.De afdelingsraad
BONT ALLERLEI
Met schaamrood op
die kaken moet Shenlock
u vandaag mededelen
dat Leiden ook zijn rose
buurt heeft gehad, zijn
walletjes, die in de
Vrouwenkamp waren
gelegen. De naam Vrou
wenkamp mag men in-
dit verband niet mis
verstaan, zij wijst terug
maar de O. L. Vrouwe-
kerk, dliie in 1365 reeds
tot parochiekerk werd
verheven en die lag aan
die Haarlemmerstraat
op die plaats ongeveer
waar nu de Kaïtih. Jon-
gens-ULO ligt, ingang
ongeveer tetr hoogte van
muziekhandel Hof enk.
Het treurige van de
zaak is, dat juist deze
buurt zoveel heilige na
men heeft zoals Cecilia,
Ursula, Agnes, die alle
stammen uit de tijd dlat
hier kloosters waren
gievestiigd. Ten aanzien
van dlit „rosé" kamp
kunnen we op gezag
van onze zegslieden
meedelen, dat er eerder
sprake was van namen
als „Schorre Need". Stu
denten trof men in de
ze buurt in nachtelijke
uren aan. De heer Bo-
drij gewaagde van een
fcoffiehuisje van een be
jaarde dame, waar de
boemelende studenten
tot in de morgenuren
een bakje koffie kon
dien halen. Voorts was
en- in deze buurt, be
grensd door Oude Vest,
Haard emmersitraat en
ten westen van de Har-
tebrug, dikwijls 'n tref
fen van mannen in
wapenrok van 4RI en
vijandige in of om Lei
den gelagerde vertegen
woordigers van de land
macht.
Blè
We ontkomen er niet
aan ook nog even een
overstapje te nemen
naar de aangrenzende
Paradijs-buurt, waar
volgens de laatste ge
gevens ook Oude Aag
woonde met d'r blè-bak.
Daar kon je voor 3-5
of 10 cent een stukje
blè, gekookt nixchter
kalfsvlees, kopen. Er
waren meer van die
blè-adrossen in Leiden,
maar ik geloof niet* dar
het ondier die naam nu
nog in Leiden verkocht
wordt. Typisch Leids is
ook de naam nu we
toch lekker aan 't eten
zijn van „herenbo-
nen" in het zout.
Aan de Paradijssteeg
woonden ook twee be-
kende Leidise peurders,
nl. Arie van Oosten en
Oude Elias Vermond. Zij gingen voor niet een deksel erop, welke deksel 't Bebloede meisje naast haar bis
dag en dauw met hun peur-schuitje de dikwijls werd gebruikt als beschut- moordenaar lag.
plassen op en kwamen met paling tinig tegen regen en kind.
meyer (Haarlem) won de eerste prijs
en de 16-jarige Eugenie Brands uit
Amsterdam de tweede prijs.
Op het affiche van de eerste prijs
winnaar is als een raket opstijgende
sigaret afgebeeld, die tegen een fel
rode achtergrond een zwarte scha
duw in de vorm van een omgekeerd
kruis werpt, met als tekst: „Tabak:
gif der ouderen". De voorzitter der
Stichting Kunstkontakt, Robert Roo-
zemond zei dat de stichting de affi
ches zal inlijsten en verzendklaar
maken zodat de kollektie op aan
vraag naar scholen, culturele centra
en dergelijke in ons land kan worden
gezonden ter expositie. In d» Toon
kerk blijven de affiches geëxposeerd
tot en met 20 februari.
Hilidiebrand gewaagt afl van dit 4.
süiag Leriid'enaren, die een drupje te- Ach zie niet 'Laag op de ongelukkige
i___ gen de kou meenamen en dikwijls neer,
van Beroen van rit» de 811 313111 koord opmaak- 'k Vraag meelij van u allien,
tp mvprorf ten, omdat bij een borrel nu een- En smeek aam onzen 'lieven Hemel
maai ook een hartig hapje hoort. De Heer,
vrouw dies huizes was daar later niet Aah Laat ons ook niet vallen,
over te spreken, zij noemde 't peuër- Ai wie zich zonder zonden kent,
vaartuig een „zoipsdhoat". Die werpt de eerste steen op hem.
Van mevr. Kiaüenberg-v. d. Bonn uit Beklaag met mij de vrouw en
Sassenihedm ontving ik imtenme- 't ouderhart,
diiiair een brief, waarin zij aar- Dat zoo doorwond werd doorbis
diiige jeugdherinneringen oprakelt en die diepe smart.
de tekst geeft van de moord in het
Goudwinkeltje aian die Donkers teeg. Dit laatste couplet vermeldt de
woorden welke de dominee sprak op
De gelieven het graf.
terug. Deze schuitjes hadden 'n kisi
te royeren.
Met het niet verschijnen heeft de chi
rurg zich bloot gesteld aan een waar
schuwing, een berisping of een boete.
Zij voegt er ook nog een ander ge
dicht aan toe over de moord door
Stammers (Groenesteeg) op Beitsy
Aallbersberge (4e Bininenvestgrachit)
op bet Zwarte Pad aan de Vliet, dat
daarna het moordienaarslaanitje werd
genoemd. Merkwaardig genoeg treft
men dit soort liederen in andere ge
meenten aan. Een gelijiksoortig ge
val behandelt Jöhan Fabricius (de
oude) in zijn „Asser jeugdherinnerin
gen". Hij vermeldt erbij, dat dit
soort liederen verspreid werd door
straatzangersdie met kaarten een
geïllustreerde toelichting gaven.
1.
Hoont vrienden, grijsaard, jong'Liing,
man en vrouw,
't Is droevig om te hooren
Hier baat geen droefheid, klagen
of berouw.
Wat de rust hier kwam verstoren,
Een jonge maagd van 20 jaar
Beminde een man, hij minde haar,
Maar 't kwam voor beiden tot
een diepe druk
En bracht hen langzaam in hetbis
ongeluk
2.
Door de verboden omgang mat
elkaar
Kwam angst hun hart omklemmen,
Het leven werd hen zoo
Trini Lopez, de bekende Amerikaanse vocalist, is vrijdagavond op Schip
hol aangekomen. Hg trad gisteravond voor de Vara-tv op en zal zondag
avond in Den Haag en Amsterdam optreden.' Trmi werd op de luchthaven
ondermeer verwelkomd door Anushka, disc-jockey van radio Veronica
en een meisje in Volendams kostuum dat de zanger een muziekmolentje
heeft aangeboden.
zwaar,
Het was haast niet tie temmen.
In 't edmd bracht hij haar eenzaam
heen,
In t donker toen geen maanlicht
scheen,
Z vLeidcbe zich toen in 't groen
terneer
En hadden beiden geen bis
bezinning mieer.
3.
Toen kwam het drama dat ik hier
bezing,
Geen mems'liijk die 't hoorde,
Hoe hem de moordlust iin zijn hart
verging,
Gewebensstemmen smoorde.
Een dood'lijk schot op haar gericht,
Ontnam haar 't dierbaar levenslicht,
De morgen kwam en 't feit -
kwam aam de dag,
Van mevr. G. v. d. Aar-Obgaar uit
Alphen kreeg ik ook een aardige
brief. Ik hoop haar ter eer binnen
kort nog eens een foto te kunnen
plaatsen vam de oude Uïtetri9begraciht.
Ik heb nog niet zo lang geleden daar
al een afbeelding van gehad.
Wil Oud-Leidienaar uit Noodrwijk
nog even zijn adres bekend maken.
Ook veel dank voor uw bijdrage en
het „moordlied".
Foto's
Onze zwerftocht door het oude Lei
den voert ons vandaag over die oude
Doezastraait, waar het „Gimnazium"
lag, thans Arbeidsbureau. Geen en
kele Leidienaar zal gissen naar de
naam Douza.
Jan vam der Does of Douza, heer
van Noordwijk, geboren in Decem
ber 1545, lid van de Staten vam Hol
land, werd in 1574, na het sneuvelen
vam Andriies Allertsz, benoemd tot
bevelhebber van de bewapende bur
gerij gedurende het beleg.
De Douzastraat is ontstaan in 1884
door deanpimig van de voormalige
Koepoortsgracht. De naam Koepoort
is ontleend aan een ten westen van
de poort staande Korenmolen De
Koe, die in 1726 werd gesloopt. Dan
een foto vam een hele oude Stations
weg. De weg is een deel van de om
streeks 1395 aangelegde Rijnsburger-
weg, die zich uitstrekte van de Oude
Rijmisbungerpoort aan het eind van de
Haarlemmerstraat tot de Hoge Geest
gronden. Hier lag ook de Haverzak-
laan; eën vam mijn lezers vroeg of
ik iets wil vertellen van deze naam.
Welnu, volgens de overlevering zou
een aan deze laan gelegen groot stuk
land tijdens het beleg voor een zak
haver zijn verkocht. Waarschijnlijk
echter is de naam ontleend aan een
molen, genaamd De Haverzak, staan
de op een land ter grootte van 5
morgen in Oegsbgeest waarvan reeds
in 1555 melding wordt gemaakt.
Tenslotte nog de afbeelding van de
Oude Herengracht nuet de molen De
Stier". „SHERLOCK"
