„DE HOND DIE VIS WERD"
Als dank troetelhond van de „Cerberus"
HOOFDPIJNPOEDERS
GESLAAGDE CONFER/ NCE
VAN FONS JANSEN TE LEIDEN
ROOFOVERVAL
Leidse fysioloog en Helderse marine-arts laten „Snibby"
half uur onder water leven
IN ROTTERDAM
ZATERDAG 25 JANUARI 1964 DE LEIDSE COURANT PAGINA 6
Langs de haven van Den Helder of op het deinende dek van een
marineschuit op de Noordzee dartelt soms een hond rond, die mis
schien ooit de geschiedenis zal ingaan als de eerste hond, die een
vis werd. Daarom is Snibby, zo heet het trouwe dier, dan ook een
bijzondere scheepshond, die door de bemanning van Hr. Ms. Duik-
werkschip „Cerberus" wordt vertroeteld. Snibby heeft gefungeerd
als proefdier van de Leidse fysioloog dr. J. A. Kylstra en diens
assistent, de marine-arts M. O. Tissing uit Den Helder bij hun on
derzoekingen naar mogelijkheden van minder verdrinkingsgeval-
len in zoetwaterzwembaden. De hond heeft het daarbij gepresteerd
een half uur te leven onder water als een vis, onder omstandig
heden die gelden bij een diepte van veertig meter.
Duikerziekten
Dr. Kylstra, die op het ogenblik in
Amerika vertoeft en daarvandaan
eerst rond augustus weer denkt te
rug te keren, kwam reeds eerder in
de nieuwskolommen van ons blad.
In 1062 namelijk maakten wij
reeds melding van door dr. Kyl
stra in het laboratorium van het
Academisch Ziekenhuis te Leiden ge
nomen proeven met muizen. Deze
kleine dieren boden echter weinig
weerstand en men meende dan ook
meer succes met honden te hebben.
Deze opname werd gemaakt door de
patrijspoort van de hogedruktank.
Dokter Tissing bij het zoutwaterbad,
waarin de hond verblijft.
Het onderzoek heeft zich echter nu
niet meer beperkt tot „verdrinking
in zwembaden", maar heeft zich nu
ook uitgestrekt tot een heel ander
terrein.
Dokter M. O. Tissing, die duiker
arts is bij de Mij nendienst in Den
Helder, werd door de marine een jaar
„uitgeleend" aan dr. Kylstra om de
mogelijkheid te bestuderen ter voor
koming van duikerziekten, zoals de
beruchte caissonziekte. Dr. Kylstra
en arts Tissing 1 tebben grote be-
langstelünig voor de invloeden, die
zich voordoen wanneer een duiker
enkele tientallen meters onder water
werkt. Komt zo'n duiker te snel aan
de oppervlakte, dan vormen zich
gasbellen in zijn bloed en kunnen
bloedvaten worden afgesloten. Ver
lammingen of zelfs de dood kunnen
daarvan het gevolg zijn. Een ander
De tank waarin Snibby op de
voorgrond een half uur onder wa
ter leefde. De inzet in het middel
van de foto, toont het schakelbord,
waarop de druk geregeld werd.
verschijnsel is de diepzeedronken-
schap, die wordt veroorzaakt door
inademing van stikstof onder hoge
druk. Onder die omstandigheden
werkt de stikstof n.l: als een ver
dovend middel.
Dr. Kylstra nu, gaat bij zijn onder
zoekingen ervan uit, dat alle dierlij
ke leven op aarde in oorsprong uit
het water is voortgekomen. Goed be
schouwd, en dit vertelde dokter Tis
sing, is er niet veel verschil tussen
de ademhaling van vissen en van
zoogdieren. Vissen onttrekken zuur
stof aan het milieu waarin ze leven,
i.e. het water, en geven er koolzuur
aan af. Zoogdieren en andere op het
land iev'ende wezens doen hetzelfde
in him milieu, de lucht.
Ook mensen
Aan de hand van deze proef me
nen de onderzoekers, dat het in be
ginsel mogelijk is, dat de mens enige
tijd onderwater kan leven. De zuur
stof, die de vissen inademen, is op
gelost in water, de zuurstof, die de
landdieren inademen is opgelost in
stikstof. De vissen leven in een zee
van waiter, de landdieren en de mens
in een zee van stikstof.
Het behoeft echter ook na deze
natuurlijk sumiere uiteenzetting
geen betoog, dat het onderzoek nog in
een pril stadium verkeert en dat er
nog veel water naar de zee zal stro
men, of, om geheel in de sfeer van
dit experiment te blijven, veel stik-
De minister van Maatschappelijk werk, mevr. drs. J. F. Schouwenaar-
Franssen, heeft donderdagmiddag aan de Kaapstraat in Rotterdam-zuid
de opening verricht van het zevende clubhuis van het instituut voor de
rijpere jeugd. Foto boven: in een door de kinderen bespeelde poppenkast
zag de minister aan het begin van de plechtigheid, hoe een vrouwelijk
minister het clubhuis opende. Zij dankt hier de poppen voor hun prestatie.
Foto onder: na afloop van de voorstelling bood een van de jongste kinde
ren. de zevenjarige Bennie van Til, de mmisterspop uit het spel
aan mevrouw Schouwenaar aan.
stof om onze planeet zal wervelen,
voor men zover is, dat men er in het
praktische leven iets aan heeft.
Er is nu een pauze. Dr. Kylstra
oriënteert zich op het ogenblik in
Amerika. Dokter Tissing aanhoort
weer dagelijks de klachten van mari
nemannen in de Helderse Mijnen-
dienstkazerne. Maar als dr. Kylstra
terugkomt hopen beiden met het een
maal begonnen onderzoek door te
gaan.
(Advertentie)
DE KERK LACHT
Tank
De onderzoekers gebruikten voor
hun proeven een grote druktank.
Snibby werd eerst onder narcose ge
bracht en ondergekoeld, aldus dokter
Tissing. Als hij ondergekoeld is heeft
hij minder zuurstof nodig dan bij
normale lichaamstemperatuur. Het
inademen van water, waar de zuur
stof uitgehaald wordt, is echter een
veel zwaarder werk dan met lucht
en daarom kreeg de hond van tevo
ren zuurstof toegediend. Hierna werd
hij in een zoutbad gedompeld; negen
gram zout op een liter water geeft
een drenkeling veel meer kans om te
blijven leven. De tank, waarin dok-»
ber Tissing en de hond zaten, werd
onder een druk gebracht, die gelijk
staat met de druk van water op een
diepte van veertig meter. Onder de
ze omstandigheden gedroeg Snibby
zich als een vis, de hond was een vis
geworden.
Beter leven
De onderzoekers waren van oor
deel, dat Snibby, als eerste op land
levend zoogdier, dat een half uur wa
ter had in. en uitgeademd en dit
experiment had overleefd, een beter
lot verdiende dan dat van proefdier
in een Laboratorium. En waar hoort
een „onderwaterhond" beter thuis
dan op een duikvaartuig? Snibby is
dan ook heel protocolair overgedra
gen aan de commandant van Hr. Ms
„Cerberus", mèt Snibby's getuig
schrift over zijn bijzonder gedrag.
Snibby slijt nu zijn verdere leven on
der de matrozen.
Fons Jansen (van G3) heeft gis
teravond in de foyer van de Stads
gehoorzaal bewezen, dat grapjes
maken over de heilige zaken, die
ons toch wel echt dierbaar zijn, niet
zo'n hachelijke zaak is als het
schijnt. Men spreekt wel van gaven
van „geest en hart" als men bij
voorbeeld bij een jubileum spreekt.
Het is aan gaven van hart en geest
te danken, dat Fons Jansen er in
slaagt stompen uit te delen zonder te
kwetsen of ongezellig te zijn.
Hij schopt wel tegen heilige huis
jes, maar de huisjes die hij uitzoekt
zijn sterk genoeg om die weelde te
kunnen verdragen. Het is in hem te
prijzen, dat zijn voordracht diepgang
heeft. Een liedje als „Sentimen
teel" verbergt een wereld in zich,
en dit geldt voor vele uitspraken die
hij zo tussen neus en lippen doet.
Daar komt bij, dat hij als artiest
van niveau feeling heeft voor „wat
leuk is en wat niet" en „hoe je het
voor een intelligent publiek leuk kan
houden". Net als de groten van het
cabaret heeft hij gevoel voor de
pointe van de aardigheden, die hij
debiteert.
We spraken in de pauze met Fons
Jansen en zijn acoompagnateur aan
de piano: Michel Plemper. „Dit ca
baret onder de titel „de lachende
kerk", slaat goed aan" vertellen zij.
Men begon met voorstellingen om de
veertien dagen. Het Is nu uit
barre noodzaak tweemaal per
week geworden, maar „wij hebben
soms wel vier aanvragen voor één
dag". De vaste klanten zijn semina
ria, katholieke verenigingen, oecume
nische groepen, die zich eens geza
menlijk willen amuseren. Kortom
een avondje uit voor de „happy few"
onder de gelovigen.
„We gaan nu langzamerhand naar
één voorstelling op iedere werkdag",
zegt Fons Jansen. Hij vertelt ook
hoe hij anderhalf jaar geleden tot
dit cabaret is gekomen. Hij hield
toen al in G3-verband veel lezingen
voor verloofden en gehuwden en ver
zamelde aardigheden voor zulke
avonden om de mensen niet met
pakketten vol ernst te belasten,
maar het waren juist de Roomse
mopjes en aardigheidjes die het on
gemeen goed deden, en die hem de
gedachten ingaven een boekje te
schrijven over de lachende kerk.
„Maar zulke dingen moet je niet op
papier zetten", zegt Jansen, „die
moet je zéggen".
Het heeft dan ook gen zin grapjes
van Fons Jansen op papier te herha
len. Het publiek in de zaal (circa
250 „zielen") heeft lachorkanen ten
beste gegeven. Pastoors, kapelaans
en paters lachten even hard mee.
Het was een gezellige avond. „Zo
iets moet je niet voor de televisie
brengen", zegt de heer Jansen, maar
„Roomsen onder elkaar".
Dat was het dan ook. En iedereen
voelde er zich lekker bij.
Foto: Fons Jansen in de geslaagde
slotcreatie van „werkengel".
Tweejarig jongetje
gevallen en gestikt
Het tweejarige zoontje van hef ge
zin J. Borg, dart; tijd'eüdjk woonachtig
Is iin de pastorie van die Gerefor
meerde kerk te Weite in de gemeen
te V-lagtwedide (Gr.) is gistermiddag
door een ongeval om het leven ge
komen.
In de sohuur achter de pastorie
was men bezig met bouwwerkzaam
heden. Daartoe waren enkele vrij
diepe gaten geboord. Het jongetje is
in een van de gaten gevallen en ge
stikt.
De 62-jarige opkoper J. van Ber-
kel uit Rotterdam is gistermiddag in
het kantoortje van zijn pakhuis aan
de Brielselaan in de Maasstad door
twee onbekende mannen met een
stuk hout neergeslagen. Toen hij
tot bewustzijn kwam miste hij uit
zijn kantoortje een portefeuille met
700.—.
Het slachtoffer heeft de politie
een vrij nauwkeurig signalement van
de aanvallers kunnen geven.
De opkoper moest met verwondin
gen aan het hoofd en enige gekneus
de ribben voor behandeling worden
overgebracht naar het Zuideraieken-
hufc.
onbeveiligde overweg
Vrij'dagavond omstreeks half ze
ven is op de nief-beveiiligde overweg
tussen Wezep en Haibbemerbroek een
personenauto, bestuurd door de 34-
jariige heer G. v. Oene uit Wezep,
door de V.A.M. trein, die het Haagse
stadsvuil vervoert, gegrepen en 600
meiter meegesleurd. De heer v. Oene
werd uit zijn wagen geslingerd en
was op slag dood. Het treinverkeer
ondervond veel vertraging, omdat
affile treinen op deze drukke spoor
weg over één spoor moesten worden
geleid.
Dodelijk ongeluk op
