BLIJF
BIJ
ME
MARIANNE!
bisschop die in hemdsmouwen
bij president Soekarno aan de tafel zit
Sjeik El Ro-Jenbiet
VRIJDAG 20 DECEMBER 1963
DE LEIDSE COURANT
terreur van het nazi-systeem en de
onvoorstelbare moed van zoveel dui
zenden slachtoffers, niet het minst
de Joden onder hen. Tevoren was
geschreven, dat de vertoonde beelden
cru zouden zijn; tot even voor het ein
de is dat gelukkig nogal meegevallen.
Even, maar scherp heeft dr. De Jong
het Nederlandse Roode Kruis ver
oordeeld, dat in die dagen pakketten
naar de vaderlanders in de concentra
tiekampen kon sturen, maar het niet
deed. Op nader te bepalen dag zal
deze ontroerende aflevering van „De
bezetting" worden herhaald.
Komende uitzendingen. Vanavond
is de KRO in Treslong te Hillegom
met éen muzikaal kansspel, met on
der meer Jules de Corte en met Joe-
kie v. d. Valk als gastvrouw. We
krijgen opnieuw „Stadhuis op stel
ten" en hopen, dat de verbetering
van deze rubriek stand houdt. We
vragen verder aandacht voor een ge
sprek over communicatiemiddelen
binnen de Kerk. Zaterdag heeft de
AVRO enkele ontspannende program
ma's, waarvan we noemen: het
quiz-uur en „Kijk die Rijk", met
nieuwe gasten. Het zondagse pro
gramma van de NCRV is als van
ouds tevoren opgenomen; er komt
een kerstspel door aspirant-acteurs,
een herinnerig aan Pa v. d. Steur,
een optreden van de vermaarde
violist Yehudi Menuhin en vooraf
alweer de Sweet sixteen.
Aetherklaiiken
ZATERDAG 21 DECEMBER 1963
HILVERSUM L 402 m. 746 kc/s
7 00 VARA. 9.40 VPRO. 10.00-24.00
VARA.
VARA: 7.00 Nws. 7.10 Ochtend-
gymn. 7.20 Soc. strijdlied. 7.23 Lichte
gram. (Om 7.30 Van de voorpag.). 8.00
Nws en soc. strijdlied. 8.18 Lichte
gram. 9.00 Loon naar werken, uitz.
in samenwerking met het NVV. 9.10
Klass. gram. 9.35 Waterstanden. VP
RO: 9.40 Wijsheid en dwaasheid, lez.
9 55 De kerk en het nieuwe weekend,
lez. VARA: 10.00 Buitenl. overzicht.
10.15 Geknipt voor herh. 11.25 Pop.
wetenschapp. uitz.: Techniek en le
ven (3) - Verontreiniging v. h. wa
ter, discussie. 12.00 Musette-ork. 12.30
Meeled, t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33
Tussen start en finish: act. sportnws.
13.00 Nws. 13.15 VARA-Varia. 13.20
Lichte gram. voor de jeugd. 14.10
Progr. voor twintigers. 14.45 Artis
tieke Staalkaart. 15.15 Radio Jazz
club. 15.45 Van de wieg tot het graf,
vragenbeantwoording op het gebied
van de Soc. Wetgeving. 16.00 Opera-
progr. 17.10 Boekenwijsheid. 17.30
Salon-ork. en zangsol. 18.00 Nws en
comm. 18.20 Lichte gram. 18.30 Weer
klank: muz.revue. 19.00 Voor de kleu
ters. 19.10 Radioraad: beantwoording
van telefonische vragen van luiste
raars. 20.00 Nws. 20.05 En nuAm
sterdam, amus,progr. 21.00 Soc. com
mentaar. 21.15 Metropole ork. 22.00
Langs vergeten wegen, hoorspel (dl
6). 22.30 Nws. 22.40 Balans: hoofd
en bijzaken uit de act. 22.50 Te waar
om mooi te zijn. cabaretprogr. 23.20*
Lichte gram. 23.55-24.00 Nws.
HILVERSUM II. 298 m. 1007 kc/s.
7.00-24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nws. 7.10 Morgengebed.
7.15 Gram. 7.45 Geestel. liederen. 7.55
Overweging. 8.00 Nws. 8.15 Voor de
jeugd. 8.20 Djinn: gevar. progr. 12.00
Angelus. 12.04 Liedjes ov^r het verre
Westen. 12.25 Platennws. 12.30 Me-
ded. t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33
Licht instrum. kwartet en zangsol.
12.50 Reg. uitz.: Meer verstand.'min
der brand. 13.00 Nws. 13.15 Musice
rende dilettanten. 13.40 Franse les.
14.00 Voor de jeugd. 15.00 Prome-
nade-ork. en bariton: amus.muz. 15.40
Reisbureau Musica: lichte muz. 16 <00
Grensland, uitz. voor jonge mensen.
16.15 Jazzmuz. met comm. 16.40 De
Springplank. 17.00 Leiding geven, le
zing (11). 17.10 Muz. periodiek. 17.30
Boekbespr. 17.40 Instrum. octet. 18.00
Kunstkroniek. 18.30 Lichte ork.muz.
18.50 Lichtbaken, lez. 19.00 Nws.
19.10 Act. 19.22 Sportperiscoop. 19.30
Brabants ork.: klass. muz. 20.20 Ne
gro Spirituals gr. 20.30 Rieleksen:
amus.progi\ 21.30 Buurmans krant:
berichten van buitenl. corresponden
ten. 21.50 Bric a Brac, cabaret. 22.20
22.25 Boekbespr. 22.30 Nws. 22.40
Kruispunt, religieuze discussie. 23.10
Mod. kamermuz. 23.55-24.00 Nws.
TELEVISIEPROGRAMMA'S
AVRO: 15.00 Jazz scene USA. 15.30
Uit de voeten, gevar. progr. 16.30 In
het TV-lab: docum. progr. 17.00-17.45
Voor de kinderen. 19.30 Luipaard op
schoot, TV-film. 19.58 't Manneke.
NTS: 20.00 Journaal en weeroverz.
AVRO: 20.20 Pinky en Perky. 20.35
Dick van Dyke Show (5). 21.00 Avro's
quiz-uur. 22.00 Kijk die Rijk: amus.-
progr. 22.50 In AVRO's televizier.
NTS: 23.10-23.15 Journaal.
door Liselotte Appel;
geautoriseerde vertaling door Jane Roberts
U allen, natuurlijk, zei de arts
We zullen er een gezellige koffieta
fel van maken, ja? Mijn moeder zou
zich daarover ten zeerste verheugen.
Zijn moeder leefde dus nog steeds?
Acht, negen jaar geleden had ze Ma
rianne reeds stokoud geschenen.
Graag, neemt u me alstublieft
niet kwalijk. Ik was met mijn ge
dachten elders.
Dat hebben wij gemerkt, knikte
Veronika ironisch.
Toen dokter Grijssens afscheid
nam, drukte hij Marianne warn de
hand. Zij glimlachte vriendelijk te
gen hem, doch een beetje afwezig.
Je schijnt grote indruk op hem
te hebben gemaakt, meende Vero
nika toen ze de glazen opruimde.
Hoe kom je daarbij? informeer
de Marianne verwonderd.
Ik wil wedden dat hij alleen
maar om jou. gekomen is. En dan
die uitnodiging!
Marianne keek haar niet begrijpend
aan.
Veronika, je droomt, vond ze
lachend.
Boven in de villa gingen de lichten
uit. Het huis lag daar donker, en
in de vensters die overdag flonker
den in het zonlicht, glinsterde nu het
maanlicht. De droomvilla van haar
jeugd en haar meisjestijd. Vermoeid
viel ze op bed neer. Alle gezichten
die ze vandaag gezien had, trokken
aan haar geestesoog voorbij. Ze zag
de dikke bakkersvrouw, de postbode,
de apotheker, dokter Grijssens en ten
slotte weer Joachim Kortens, die haar
ernstig en een beetje bezorgd en.
bewonderend aankeek. Met de ge
dachte aan hen viel ze tenslotte in
slaap.
HOOFDSTUK Hl
De gehele ochtend had Klaas al be
zorgd naar de lucht gekeken en bü
het opkomen van elk wolkje van zijn
moeder en tante de verzekering ge-
eist dat er beslist niets te vrezen
viel. Hij was helemaal buiten zich
zelf van opwinding. Kleine Elly die
nog niet begreep dat ze. thuis moest
blijven, werd daardoor aangestoken
en trippelde achter haar broertje aan.
Het was 's middags geen kleinigheid
haar ervan te overtuigen dat het bij
tante Veronika veel prettiger zou
zijn dan op het water. Marianne
hoorde het kleintje nog snikken, toen
ze reeds met Klaas naar het meer
liep en ze had een echt slecht gewe
ten, omdat ze zich desondanks op het
tochtje verheugde. Overigens was ze
niet minder opgewonden dan haar
zoontje, alleen mocht ze dit natuurlijk
niet laten merken. Ontelbare malen
had ze Veronika gevraagd, wat ze zou
aantrekken. Ze bezat een lange, fla
nellen grijze broek en een witte
blouse: die had ze dan ook aange
trokken, met daaronder natuurlijk
haar badpak, maar nu had ze het
warm in de zon en had ze er spijt
van dat ze niet iets luchtigers had
aangetrokken.
Daar lag het botenhuis. Ze hadden
de halve bocht om moeten lopen. Des
ondanks waren ze te vroeg. Marianne
ging langzarer lopen en deed haar
best het heftige kloppen van haar
hart te onderdruken en op adem te
komen. Maar Joachim was er reeds.
Geheel gekleed in het wit stond hij
op de veranda van het botenhuis,
een rijzige man, bij wiens aanblik
Mariannes domme hart nog sneller
ging kloppen.
Hallo, riep zij ademloos. We zijn
te vroeg. Ik heb de afstand verkeerd
berekend.
Fijn dat u er al bent. Hij bood
haar zijn smalle, lange hand en ze
voelde gedurende enkele seconden de
vaste druk van zijn vingers. Dan
wendde hij zich tot Klaas, die een
hele buiging maakte. Niet te begrij
pen, dat u al zo'n grote jongen hebt,
zei hij.
Voor het eerst betrad zij het grond
gebied van de Kortens. De ramen
van het botenhuis waren gesloten,
maar in de schaduw van het grote
zonnescherm stonden twee ligstoelen.
Op het kleine tafeltje lagen boeken
en tijdschriften. Op de grond stond
een mand, die met een servet was
afgedekt. Joachim tilde hem op.
Aan boord, kommandeerde hij
opgewekt. Zal ik even voorgaan?
Over de smalle loopplank betraden
zij de „Nimf". Alles was voor het
vertrek voorbereid. Een paar ge
oefende handgrepen nog en de zeilen
werden gehesen. De wind greep ze
en de elegante boot begon ongedul
dig als een renpaardje aan de tou
wen te trekken. Met glanzende ogen
en hoogrode wangen zat Klaas he
lemaal voorin en liet de zon in zijn
gezicht schijnen. Opgewonden wees
hij dan eens hierheen, dan weer daar
heen, om zijn moeder opmerkzaam
te maken op iedere bezienswaardig
heid.
Joachim keek iedere keer glim
lachend Marianne aan, zij glimlach
te terug en het scheen haar vreemd
dat hy geen vreemde meer voor
haar was, doch een reeds lang ver
trouwde, gt>ede vriend, die ze terug
gevonden had. Waaraan lag dat toch?
Ze was tweemaal in haar leven met
hem samen geweest. Ze wist eigen
lijk niets van hem af, en toch kon ze
hem niet als een vreemde beschou
wen. Haar ogen volgden hem als hij
zich bewoog. Hij deed niets overhaasts
of onzekers. Bij alles wat hij aanpak
te, toonde hij zich omzichtig, precies
en ordelijk. Hij had zijn witte pet
afgezet. Zijn bruine haar glansde in
de zon. Zijn armen waren stevig en
gebruind. Hij had een goedgetraind,
elastisch lichaam.
De boot had een flinke vaart. Het
was een heerlijke belevenis voor Ma
rianne de middag op het water te
kunnen doorbrengen. Ofschoon de
zon uit de st aalblauwe hemel naar
beneden brandde, werd het hier
niet heet. De lucht was verfrissend,
en het opspattende water werkte ver
frissend. Reeds lang waren ze langs
de badinrichting gezeild ze bereik
ten het dorp draaiden een eind van
het meer op en keerden langs de
andere kant van het meer terug.
In de schaduw van de oeroude bo
men gooide Joachom het anker uit.
Hier is het een mooi plekje voor
een picnick, vond hij. Wilt u eerst
gaan zwemmen? Hij hing een touw
ladder buiten boord.
Marianna trok in de kajuit haar
lange broek en blouse uit. Voordat
ze weer naar boven ging, wierp ze
een vlugge blik in de spiegel, die tus
sen twee raampjes was aangebracht.
Haar ogen hadden een eigenaardige
glans en haar mond glimlachte, zon
der dat ze zich hieravn bewust was.
Haar hart klopte heftig. Ze kon er
niets aan doen, het geluk straalde
haar uit de ogen. Sinds lange tijd
ach, zo heel lange tijd was ze niet
zo gelukkig geweest.
weelde. In deze tegenstelling van wel
vaart van een kleine groep en armoede
van een grote groep i6 een gevaar ge
legen.
ROOSKLEURIG
En zo kom je weer over andere din
gen te praten. Er is een kleine katho
lieke minderheid op Java. Het bisdom
Bogor telt 5000 katholieken tussen de 5
miljoen Moslims. In 1948 waren er nog
maar 600 katholieken. Voor deze 5000
gelovigen zorgen 35 priesters. Een situ
atie, die we echt rooskleurig mogen noe
men. Verder is de toename van de In
donesische geestelijkheid zeer bevredi
gend voor zo'n kleine groep. Zo is het
ook met de religieuze roepingen gesteld.
„Wij zijn zeker niet ontevreden", zegt
mgr. Geise.
De katholieken hebben wegens de
waardering van het gouvernement, ge
stimuleerd door de houding van presi
dent Soekarno, een onevenredig grote
invloed op het maatschappelijk leven.
Nooit rijst er enig bezwaar tegen de
katholieke overtuiging bij kandidaten
voor een of andere functie.
KATHOLIEKE SCHOLEN
„President Soekarno ken ik zeer goed.
De zondag, dat ik naar Rome vloog, zat
ik in Boger nog bij hem aan tafel. Het
was warm. De president gaf het voor
beeld en al gauw zaten wij er waren
nog een paar heren aanwezig in ons
overhemd te eten. De kinderen van de
president zijn allen op katholieke scho
len in Bogor, omdat het zulke uitsteken
de scholen zijn. Voor meisjes is bijvoor
beeld ook de opvoeding bij de zusters
erg „safe" en de vrouwelijke eigen
schappen worden hier goed ontplooid.
Ook de regelmaat en tucht op de kath.
scholen vindt grote waardering. Op het
Canisius-college in Djakarta houdt men
steeds een bepaald percentage plaatsen
open voor de kinderen van (niet-katho-
lieke) hogere ambtenaren".
GRAAG spreekt de bisschop over pre
sident Soekarno, met wie hij vriend
schappelijke contacten onderhoudt. Soe
karno, zo zegt mgr. Geise, is de grote
factor, die het grote volk van Indonssië
bijeenhoudt. Men komt niet zo maar
langs de figuur van de president, die
een groot voorstander is van zijn denk
beeld over de vijf zuilen van de Indo
nesische staat. De eerste zuil is het ge
loof in God in volledige godsdienstvrij
heid. Tijdens een ontvangst van het In
donesisch episcopaat door de Paus zei
Paulus VI met nadruk: „Zeg tegen de
president, dat dit beginsel in Rome ten
hoogste gewaardeerd wordt en moet gel
den als een uiting van rijpheid in het
nationale denken". Grote pauselijke lof
voor een Moslim, wie het heil van zijn
volk op de eerste plaats komt. Mgr dr
Paternus Geise is de volgende week
weer thuis, waar hem ook maar één
doel voor ogen staat: het heil van hen,
die daarginds aan zijn zorgen zijn toe
vertrouwd.
Visio mm
op ypr
toiovisio
bü - SLt
Tweemaal duo-toneel. Zowel
donderdag- als dinsdagavond heeft
de kijker mogen kennis maken met
toneel, dat slechts door twee spelers
werd gevuld, in deze gevallen door
twee paren. De VARA bracht „De
onachtzame Adonis" van Jean Coc-
teau, de Franse schrijver, die onlangs
is gestorven, vlak na Edith Piaf, aan
wie hij de grote rol van de vrouw in
„De onachtzame Adonis" had opge
dragen. Gisteren heeft men onze
grote actrice Caro van Eyck in deze
opmerkelijke rol kunnen waarderen
en bewondreen. Ze speelde de naar
liefde en menselijk contact hunke
rende vrouw prachtig, samen met
Tom van Beek als de oppervlakkige
man die haar liefde niet waardig was.
Regisseur was Herman Fortuin, die
eerder een stuk van Cocteau heeft
geleid en die in Caro van Eyck een
uitstekende veltolkster van de hoofd
rol heeft gevonden. Een ander stuk
voor twee spelers was „Praat tegen
mij als de regen" van de Amerikaan
Tennessee Williams, dinsdag even
eens door de VARA opgevoerd. Deze
eenacter was niet bepaald opwek
kend. Het acteursechtpaar Jules
CroisetSonja Brill figüreerde als
de troosteloos eenzamen, voor wie
het water veel te diep is. Maar
binnen een half uur was men door het
tweegesprek heen.
Rustige NCRV-avond. Hoogte
punt bij de NCRV was de rubriek
„Als U het mij vraagt", waarin Nico
van Vliet kans heeft gezien, het
jongste nieuws bij de KLM er bij te
halen. Daarbij maakte de publieke
opinie uit, dat onze luchtvaart ver
der op eigen benen moet staan. Jam
mer was, dat deze interessante ru
briek niet behoorlijk getimed was; ze
liep precies een half uur uit. Toen
kwam dan nog de ridder van Maison
Rouge en ter afsluiting dominee v. d.
Bosch, deze keer niet als dagsluiter,
maar op kerstviering in het gezin.
Op de twee alsmaar twistende Stief-
benen zijn we nu wel uitgekeken;
zelfs het invoeren van een derde fi
guur kon de zaak niet redden. Er
wordt in dit oppervlakkige spel te
veel gepraat en er is onvoldoende
actie.
De bezetting. Dr. L. de Jong
was bij de NTS toe aan zijn vijftiende
aflevering van „De bezetting" en niet
eerder heeft deze rubriek ons zo ge
boeid en geschokt tevens. Het meest
trof ons de bekentenis van mr. Van
Lanschot, een topfiguur uit het ver
zet, die haast bovenmenselijk leed
van de bezetter heeft ondergaan.
Thema van deze aflevering was de
kamer sloeg. „Ik ga nooit meer van
Java vandaan en ik zal heus wel onder
de palmen sterven".
Op 6 december kwam mgr Geise uit
Rome in ons land aan. Als Indonesisch
staatsburger mag hij weer in Nederland
komen. Vorig jaar trouwens al. Door
interventie van de nuntiatuur in Dja
karta bij president Soekarno was het
mogelijk geworden, dat bisschoppen
weer Nederland konden aandoen na ja
ren van verbod. Het was in Rome dit
jaar bij de tweede Conciliezitting een
verrukkelijk klimaat. Deze uitlating
sloeg het meest op het warme weer,
want tijdens de bijeenkomsten in de St.
Pieter kon het er wel eens warm toe
gaan. De bisschop wist ook wel, dat het
bijvoorbeeld kardinaal Ottaviani bij
voorbaat door de progressieve richting
toegedane persmensen zeer kwalijk ge
nomen werd als hij zelfs maar zijn mond
durfde open te doen om te spreken.
„Met een wat beperkter berichtgeving
was het thuisfront beter gediend ge
weest", vindt mgr Geise. „Bij elk in
tern beraad kunnen de meningen bot
sen en men kan de gelovigen net zo
goed van de Kerk vervreemden door tè
progressief te doen, evenals een tè con
servatieve houding een kwaad ding kan
zijn".
DE MIDDENWEG
Mgr Geise is een wijs en voorzichtig
man, die zijn weg door het midden
zoekt „Indonesië en Nederland moeten
beide de menselijke factoren laten over
wegen om nader tot elkaar te komen.
Bepaalde denkbeelden moet je niet al
te straf proberen door te voeren. Hoe
veel goed heeft het openen van de Ber-
lijnse muur die vele honderdduizenden
in de verdeelde stad niet gedaan!" Tus
sen de Soendanezen wil hij geen vreem
deling zijn die herinnert aan een kolo
niale geschiedenis. „Als ik een school
moet bouwen zou ik dat het meest eco
nomisch met steen kunnen doen. De
eerste 20 jaar heb je er dan geen om
kijken aan. Op Java bouwt men echter
grotendeels met hout. Het is goedkoper,
maar er is des te meer onderhoud aan.
Maar ook ik laat een stenen muurtje als
onderbouw neerzetten met daarop de
houten muren.
HET BISDOM van mgr Geise beslaat
de residentie Bogor en de residentie
Bantam, het minst ontwikkelde gebied
op Java en zeer warm. Bogor ligt koel
in het gebergte. Het is het uitgaans-
oord van Djakarta, met veel bunga
lows, een uitstelling van goede sier en
MONSEIGNEUR Paternus (Nicolaas
Joannes Cornelius) Geise OFM
werd op 7 februari 1907 te Rotterdam
geboren. Hij studeerde in Leiden van
1932 tot 1938 Indonesische letteren. Met
dankbaarheid en liefde denkt mgr Geise
nog aan mensen als prof. Snouck Hur-
gronje en aan diens exclusieve colle
ges voor een man of 5. „Snouck nam
ons dan op de korrel op onze Arabische
kennis. Ik was toen al wat ouder en
dus niet zó bang voor Snouck. Op een
keer, toen ik aan de beurt was voor
responderen, moest ik de professor be
kennen, dat ik een week niet had kun
nen repeteren. „Wilt u zeggen, dat u
een hele week lang geen Arabisch heeft
gedaan?" was de reactie van prof.
Snouck. Dat had ik inderdaad willen
zeggen".
Mgr Geise geniet nog na als hij aan
die vervlogen tijd terugdenkt. Vlak voor
het overlijden van prof. Snouck had
pater Geise als katholiek priester te
gen de dochter van de hoogleraar ge
zegd, dat hij voor haar vader zou bid
den. Deze belofte kwam de professor
ter ore. „Het is prachtig, dat hij voor
me bidt, maar hij mag in geen geval zijn
MGR. DR. PATERNUS GEISE VAN BOGOR (JAVA):
MGR. DR. PATERNUS GEISE OFM, BISSCHOP VAN BOGOR:
blij, als ik straks weer thuis ben".
GEEN VREEMDELING TUSSEN ZIJN
SOENDANESE GELOVIGEN
„IK ZAL BLIJ ZIJN, als ik weer thuis hen," zei mgr. dr. Paternus
Geise, bisschop van Bogor (Buitenzorg) op 'West-Java, toen wij hem
gisteren een bezoek brachten in het klooster van de paters Francis
canen aan de Mariënpoelstraat te Leiden. Sinds 6 december verbleef
mgr. Geise in het klooster, dat hem zo vertrouwd is, want in de
zes jaren dat hij te Leiden Arabisch en Sanskrit studeerde, woonde
hij al temidden van de bouwaktiviteiten van de toen nieuwe school.
Vandaag stapt de bisschop van Bogor weer op het vliegtuig, dat hem
naar Java brengt. „Nog even een zaak afhandelen in Rome en dan
ben ik voor Nieuwjaar weer bij mijn mensen."
Dat mgr. Geise zo graag weer tussen zijn Soedanezen zit, wil hele
maal niet zeggen, dat hij het in Europa en Nederland in het bijzon
der niet naar zijn zin heeft gehad. Integendeel- Mgr. Geise vindt
het hier in zijn geboorteland een wonderlijk goed geregelde maat
schappij met een perfekte organisatie, maar ofschoon niemand
onmisbaar is, wacht er een massa werk op me en dat laat ik liever
niet te lang in de steek."
Mgr Geise, die een charmante per
soonlijkheid is, doch bovendien in meer
dan één opzicht zich doet kennen als
een efficiënt praktipus, bracht ons zelf
de koffie gisteren. In elke hand een
kloeke kop, heel onprotocolair, met goe
de franciscaanse koffie. „Franciscanen
houden niet zo erg veel van omslag en
zelf ben ik ook Franciscaan in hart en
nieren". Het liefst was hij na zijn pries
terwijding naar China gegaan, maar
zijn oversten hadden hem nodig op Ja
va, waar hij enthnologisch „field work"
heeft gedaan. „Heerlijk die warmte
daar", zegt mgr Geise, terwijl de hagel
tegen de ruiten van de kloosterspreek-
W=G
menen!
Arabisch vergeten!", liet prof Snouck
zijn leerling weten.
TIJDENS EEN VERLOF in Nederland
in januari 1951 promoveerde pater
Geise op een proefschrift over een
„stammetje ergens onder de rook van
Djakarta". Onder dit „stammetje", de
Badujs in Bantam, heeft mgr. Geise zijn
werk gehouden.
Een vervolgverhaal van Suske en Wiske
