De eerste prijs in fotowedstrijd
tgnJpgs*a
SCHILDERIJEN. LITHO'S EN BEELDEN
IN HET L.A.K.
In Jean Cocteau verloor Frankrijk
een der veelzijdigste kunstenaars
KEES BUURMAN ZOCHT IN NIEUWE
RICHTING
,UDAG 12 OKTOBER 1963
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 3
Reumatiek T O G A L HELPT
Griep TOG AL HELPT
Migraine T O G A L HELPT
Menstruatiepijn T O G A L HELPT
Verkouden TOG AL HELPT
Hoofdpijn T O G A L HELPT
Spit T O G A L HELPT
(Advertentie)
MR. H. H. A. DE GRAAF
BIJZONDER LECTOR MILITAIR
STRAFRECHT
Bij K.B. is de Stichting Leidsch
Universiteits-Fonds bevoegd ver
klaard tot het vestigen van een bij
zonder lectoraat bij de faculteit der
rechtsgeleerdheid in het militair
straf- en tuchtrecht.
Krachtens besluit van de Universi
teitsraad van het Leidsch Universi
teits-Fonds is mr. H. H. A. de Graaff
te Arnhem benoemd tot bijzonder
lector in het militair straf- en tucht
recht aam de Rijksuniversiteit te Lei
den.
Mr. De Graaff, die in 1903 is gebo
ren, is thans privaat-docent aan de
Leidse Universiteit en lector aan de
Universiteit van Amsterdam in deze
leervakken. Voorts is hij president
van de Krijgsraad te Velde Oost ge
weest, in welke functie hij enige ja
ren geleden is gepensioneerd.
Behoud van Uw tanden. 75ct-f1r
Advertentie)
RUIM TWEE MAANDEN
BEWUSTELOOS.
Zonder tot bewustzijn te zijn geko
men is in het „Dijkzigt Ziekenhuis"
in Rotterdam overleden de heer L. L.
van de Velde uit Bruinisse. Op zon
dag 4 augustus was hij bij het over
steken van rijksweg 18 nabij Zijpe
door een auto gegrepen.
Eerste expositie
van Jan Maaskant
Vandaag de uitslag van de
fotowedstrijd. Op pagina 11
ziet u hier meer van. Bij
gaande foto is van de eer
ste prijswinnaar: prachtige
Wintersymphonie aan het
Rapenburg.
v.
Na genezing in
Lourdes uit dank
naar de missie
Een Belgisch meisje, dat vier jaar
geleden genezen uit Lourdes terug
keerde, vertrekt naar de Montforta-
nen-missie van Colombia als leken
missionaris. De 26-jarige Simone
Rams uit Lier, die in 1959 met onge
neeslijke beenkanker naar Lourdes
pelgrimeerde en daar plotseling ge
nas, heeft besloten uit dank daar
voor haar leven aan de missie te wij
den. Zij heeft haar verpleegstersdi
ploma gehaald en zal gaan werken
in het missie-vicariaat van Villave-
cio, dat wordt bestuurd door de Ne
derlandse missiebisschop mgr. F.
Bruis.
Vanaf haar 12e jaar leed Simone
Rams aan een beenkanker, die steeds
verergerde. In 1951 maakte zij haar
eerste bedevaart.
De genezing kwam plotseling te
Lourdes op Pinkstermaandag 1959.
Voor het eerst sinds jaren kon zij
opstaan en zichzelf kleden. Haar ge
val werd onmiddellijk uitvoerig
onderzocht door een groep interna
tionale geneesheren te Lourdes, die
na een week constateerden, dat van
de vroegere gezwellen nog slechts
een enkel litteken over was. Een jaar
later erkende het observatiebuneau
van Lourdes haar genezing als „me
disch onverklaarbaar".
ROND UTRECHTS STATION
De gemeenteraad van Utrecht heeft
gisteravond het plan Hoogcatharijne
met 41 tegen twee stemmen goed
gekeurd.
Zoals bekend voorziet het plan
Hoogcatharijne in een geheel nieuwe
stationswijk van Utrecht. Een spec
taculair punt vormt de voetgangers
traverse, die zes meter boven straat
niveau de verbinding vormt met het
hart van de stad. Initiatiefneemsters
tot het plan is de N.V. Maatschappij
tot Projectontwikkeling „Empo", een
dochteronderneming van de Verenig
de Bouwbedrijven Bredero. De voor
lopige kosten zijn geraamd op 230
miljoen gulden.
Dood van Edith Piaf
versnelde het einde
De bekende Franse dich
ter, toneelschrijver en
beeldende kunstenaar Jean
Cocteau is gisteren overle
den. Hij was 74 jaar oud.
Om 13-00 uur vrijdagmid
dag, kort nadat hij had ver
nomen, dat Edith Piaf was
overleden, stierf Jean Coc
teau op zijn buitengoed in
de buurt van Fontainebleau,
waar hij sinds april j.l. ver
bleef om te herstellen van
een hartaanval die hem op
het randje van de dood had
gebracht. Vrijdagmorgen
was de wereldvermaarde
kunstenaar nog geïnter
viewd door een aantal jour
nalisten naar aanleiding
van de dood van Edith Piaf.
„Ik heb al de hele ochtend
koorts en ik moet zeggen,
dat de dood van Edith Piaf
mij nieuwe pijnen bij de
ademhaling bezorgd", zo
had Cocteau gezegd. Kort
daarna begaf zijn hart het.
Zijn tuinman en een keu
kenmeid waren bij hem
toen hij plotseling bewuste
loos in elkaar zakte. Een
haastig ontboden dokter en
priester kwamen te laat om
nog hulp te bieden.
Cocteau was onbetwist een
van de grootste „al-round"-
kunstenaars die er ooit geweest
zijn. Hij is eens „de man" met
de twintig hoofden" genoemd.
Hij beschouwde zichzelf voor
namelijk als dichter, maar hij
was ook schrijver van blijspe
len en drama's, maker van
films, recensent, romanschrij
ver, scenarioschrijver, acteur,
decorontwerper, illustrator, bal
letontwerper, tekenaar en ver
vaardiger van muurschilderin
gen voor kerken. Lange tijd
gold hij als „enfant terrible"
in de kunstenaarswereld, maar
in 1955 werd hij een geacht lid
van de „Academie Frangaise"
en het jaar daarop verleende
de universiteit van Oxford hem
het eredoctoraat in de letteren.
Cocteau was de zoon van een
advocaat. Hij is nooit getrouwd.
Onder het motto „kunst moet
alle negen muzen tevreden stel
len" heeft Jean Cocteau een
grote invloed uitgeoefend op
de Franse cultuur, eerst als
vernieuwer en leider van de
jonge opstandige kunstenaars,
later ondanks zijn ouder
worden als het „enfant ter
rible" van de moderne Franse
literatuur. Zijn persoonlijkheid
was uitermate boeiend. Uren
lang kon hij over zijn bezighe
den praten zonder zijn toehoor
ders ook maar een moment te
vervelen. Hij heeft samenge
werkt met tal van grote kun
stenaars, onder wie de compo
nisten Igor Strawinsky en Ca-
rius Milhaud, de schilder Pi-
oasso en de stichter van de Rus
sische balletten, Serge Diagi-
lev. Ook heeft hij vele talen
ten ontdekt, o.m. die van de
romanschrijver Radiguet, van
de decorontwerper Christian
Berard en van de theater- en
filmster Jean Marais. Ieder
vond bij hem een hartelijk ont
haal. Er ging geen dag voorbij,
of er werd hem verzocht, een
voorwoord voor een boek te
schrijven, op een tentoonstel
ling te verschijnen, het be
schermheerschap van een ver
eniging op zich te nemen, of
alleen maar iets te zeggen over
een bepaalde persoon, 'n werk
of een gebeurtenis. Als men
denkt aan alles wat Parijs aan
talent, geest, edelheid en ook
charme en luchtigheid verte
genwoordigt, kan gezegd wor
den, dat met Jean Cocteau 'n
stukje Parijs is heen gegaan.
IN HET LËIDS Academisch kunst
centrum (L.A.K.) is gisteren 'n ten
toonstelling geopend van twee jonge
Leidse kunstenaars en wel Kees
Buurman, die we al van vorige ex
posities kennen met schilderijen en
litho's en van de beeldhouwer Jan
Maaskant, die voor de eerste maal
zijn werk op een openbare tentoon
stelling heeft geplaatst.
Het is het zij direct gezegd
een interessante expositie, al was het
alleen maar om de nieuwe ontwik
keling van de kunst van Kees Buur
man te zien, een kunst, die overigens
nog geheel „in ontwikkeling" is, en
bovendien, omdat we kennis kunnen
maken met het werk van een jonge
Leidse beeldhouwer, die nu eenmaal
niet zo dik zijn gezaaid.
KEES BUURMAN kenden vrij tot
nu toe hoofdzakelijk als tekenaar
van figuratief werk. Wel wees en
kele maanden geleden een enkele
schilderij reeds in een andere rich
ting. Het werk, dat hij nu toont is
van een bepaalde eigen opvatting.
Het figuratieve heeft hij niet geheel
losgelaten, maar hij bewerkt zijn
sujetten toch wel op een heel eigen
manier. Aan zijn tekenperiode heeft
hij zich nog niet geheel kunnen ont
worstelen, enkele kleuren gebruikt
hij nog slechts in hoofdzaak, veel
bruin en bruingroen, maar in een
enkel werk komt toch een poging
naar voren om zijn palet uit te brei
den met roden en blauwen, zoals in
„Landschap met vuurtoren" (no. 7)
en „Oeroeper" (6). Zijn werk getuigt
van liefde voor de mens, in zijn
werk, in zijn nood. Hij deformeert
zijn figuren soms tot, het bijna em
bryonale, vooral in enkele litho's
(een kunst, die hij eerst sedert een
jaar beoefent). Wij wijzen daarbij
op „Roepende vrouw" (2), op „zieke
vrouw (8 en 17) en op .Poppenspe
ler" (4 en 14). Visioenair zijn zijn
landschappen als het reeds genoemde
„Landschap met vuurtoren" en „Stad
aan het water" (1), naar onze smaak
het aantrekkelijkste van zijn schil
derijen. Wij weten vanzelf niet waar
heen de thans ingeslagen richting
Kees Buurman zal leiden. Naast zijn
ongetwijfeld reeds vergaande tech
nisch vaardigheid zien wij er belof
ten in, die het waard maken hem
in zijn werk te blijven volgen.
JAN MAASKANT is een geheel
andere figuur. Deze 24-jarige zoon
van ds. Maaskant heeft zich, na aan
vankelijk medicijnen gestudeerd te
hebben, geheel aan zijn kunst ge
wijd. Zijn opleiding genoot hij van
de Amsterdamse beeldhouwer André
Schalie.
In de verte doet zijn werk den
ken aan het welig-ronde van de
Fransman Maillot, hoewel veel min
der monumentaal. Sinds zijn eerste
beeldje „Nachtvogel" (18), dat hij
enkele jaren geleden eens exposeer
de op een tentoonstelling van een
kunstbroeder in De Boerhaavezaal,
is hij met zijn werk een geheel an
dere kant opgegaan. Zijn zware fi
guren geven toch een intieme sfeer,
vooral „Twee mensen II" (20), zijn
laatste beeld naar men ons vertelde.
Soms neigt hij naar het anecdotisohe
zoals in „Hond" (21) en zij het in
mindere mate in „Vogel en vis"
(22).
Zijn tekeningen zijn van veel min
der allure, zwakker in de soms wat
ver gezochte vormgeving, hoewel
„Zwangere vrouw" (24) toch wel 'n
prent is, waaraan in het kader van
zijn kunnen verdienste niet kan
worden ontzegd.
De tentoonstelling, die met enkele
woorden werd ingeleid door de he
ren C. Broost en Tj. Segaar, duurt
vanaf heden tot 30 oktober a.s. in
het Academiegebouw, Rapenburg 73.
Jan Maaskant, Twee mensen H
