Patricia's Kleuterschool
IS 'N KLEINE BESTELAUTO
de leidse Courant
Een halve dag per
week is beter
dan niets
Schijnt de zon,
dan naar buiten,
regent het,
dan naar binnen.
(Bijzondere medewerking)
PATRICIA HUCK is een jeugdige inwoonster
van de Australische hoofdstad Canberra.
Zij woont in een der buitenwijken. Zij is drie
jaren oud, ruim drie jaren, als wij haar recht
willen doen. Patricia vindt de vrijdag de pret
tigste dag van de week. Waarom? Iedere vrij
dagochtend om negen uur komt, wat voor
weer het ook is, haar kleuterschool aangereden.
De „school" wordt dan geparkeerd op een
grasveld aan het einde van de straat, waar Pa
tricia's ouders een huis hebben.
Die kleuterschool is eigenlijk een keurige
kleine bestelwagen! Zodra de auto geparkeerd
is, stappen de twee onderwijzeressen (die om
beurten de auto rijden) uit en beginnen zij
onmiddellijk uit de wagen een fikse hoeveel
heid blokken, tekengerei, stoeltjes, tafeltjes,
grondzeilen en speelgoed van allerlei soort te
halen. De inmiddels gearriveerde Patricia en
haar leeftijdsgenootjes kijken opgetogen toe.
Ze zijn met zijn negentienen, deze drie-,
vier- en vijfjarige leerlingetjes van de „Be
stelwagen-Kleuterschool". Van negen uur tot
half twaalf is deze jeugdige schare volledig
verdiept in het schoolwerk en de schoolspelen.
Heel veel dingen doen ze in die twee-en-een-
half uur: Tekenen, zingen, thee schenken, spel
letjes, gymnastiek en luisteren naar verhaal
tjes.
Het stoort de kinderen niet in het minst en
ze vinden het ook helemaal niet gek, dat hun
schooltje een openluchtschool is. De koude in
de wintermaanden deert hen evenmin als de
warmte in de zomer. Het vrij drukke verkeer
leidt him aandacht niet af. Dicht bij het
„schoolgrasveld" ligt een „echte" kleuterschool
met stenen muren, klaslokalen en een dak.
Maar Patricia en haar schoolkameraadjes gaan
zo op in hun „schoolspel", dat ze geen ogenblik
acht slaan op de spelende kinderen van de
„echte" kleuterschool!
OPZET EN BEGIN
De „Mobiele Kleuterschool" bestaat al lan
ger dan een dozijn jaren. In die tijd heeft hij
vele Pietjes, Jantjes, Marietjes, Henkjes en
Elsjes evenveel vreugde en „echt spelen" ge
bracht als hij thans aan Patricia Huck en haar
schoolkameraadjes brengt.
Aanvankelijk - het begon in 1950 - was de
„Kleuterschool-op-Wielen" uitsluitend bestemd
om te dienen als kleuterschool voor kinderen,
die buiten Canberra wonen. De jonge kinde
ren, die in de omstreken van de hoofdstad wo
nen - hun vaders zijn boeren, houthakkers en
de sterrekundigen van het observatorium op
de berg Stromlo - zijn te klein om dagelijks
vijf tot tien kilometer naar de kleuterschool
in de stad af leggen.
De „Kleuterschool-op-Wielen" verzorgt die
buitenkinderen nog steeds. Toen de bevolking
van Canberra in snel tempo steeg - van 31.000
tot 62.000 in slechts acht jaar tijds! - en het
aantal kleuters dus ook, besloot men, de „Mo
biele Kleuterschool" tevens in dienst te stellen
van de in de buitenwijken van Canberra wo
nende kleuters. En dat was nodig!
Op het ogenblik zijn er in Canberra twin
tig permanente („echte", zeggen de kinderen)
kleuterscholen met in totaal zestienhonderd
leerlingen. Er zijn echter veel meer dan zes
tienhonderd gegadigden voor kleuteronderwijs.
De wachtlijsten zijn reeds lang en worden ie
dere maand langer. „Geen plaats" krijgen veel
ouders te horen, die hun kinderen naar een
kleuterschool willen sturen.
Er is in Canberra - dit heeft de Austra
lische hoofdstad met vele andere steden
op aarde gemeen - een nijpend tekort aan
kleuterschoolruimte. De wachtlijsten van
adspirant-leerlingetjes zijn lang. Om
enigszins in het tekort te voorzien na
men de Canberranen een „Kleuterschodl-
op-wielen" in gebruik.
De „Mobiele Kleuterschool" brengt enigs
zins uitkomst. Dank zij deze „Bestelwagen-
school" kunnen namelijk ongeveer honderdveer
tig kinderen iedere week althans een halve dag
kleuteronderwijs volgen en aldus enige „prae-
schoolervaring" opdoen vóór ze met hun zesde
jaar naar de (verplichte) lagere school gaan.
Buiten Canberra zorgt de „Mobiele Kleuter
school" voor leerlingen van twee-en-een-half
tot vijf jaar, in Canberra voor peuters van drie
tot vijf jaar. De ouders betalen geen cent
schoolgeld. Wel betalen zij een kleinigheid als
hun kinderen lees- en prentenboeken lenen uit
de zorg samengesteld kinderbibliotheek, die
zich in de bestelwagen bevindt.
Iedere „zitting" van de school duurt twee-en-
een-half uur. Zodra de schooltijd om is, pakken
de onderwijzeressen het leer- en speelmateriaal
weer in de auto. En dan rijdt de school naar de
volgende standplaats op een paar kilometer af
stand van „Patricia's School" gelegen. Iedere
week legt de „Bestelwagenschool" ongeveer
honderdzestig kilometer af.
De „Kleuterschool-op-Wielen" wordt bij alle
weersgesteldheden gehouden in de openlucht,
maar in Canberra zoeken de onderwijzeressen
toch steeds een plekje uit in de buurt van een
gebouw, waar het klasje onderdak kan vinden
als het zou gaan regenen. Gelukkig komt dat
zelden voor. Nooit sturen de onderwijzeressen
Patricia Huck en de andere leerlingetjes naar
huis. Dat zou een te grote teleurstelling voor de
kleuters zijn!
Canberra heeft met zijn „Kleuterschool-op-
Wielen", „Bestelwagenschool", „Mobiele Kleu
terschool" of hoe men de instelling ook wil noe
men stellig een aardig initiatief genomen, dat
ook buiten Australië de aandacht verdient.
BIJ DE FOTO'S:
Boven: In de pauze wordt er door de
kinderen thee geschonken, althans zij
spelen het. Een lapje stof op een boom
moet de 'kamer' mooier maken.
Midden: Patricia Huck komt 'op school'
met haar moeder. Andere kleuters zijn
al druk bezig met papier en schaar
en de onderwijzeres Miss Mary Con-
sidine zet een ezel op voor 'de tekenles.
Links onder: Muziekles! Patricia Huck
(voorgrond links) hanteert twee halve
kokosnotendoppen om voor wat extra
lawaai te zorgen.
Rechts onder: Na de 'zitting' pakken de
onderwijzeressen - Miss Mary Considine
(links) en Miss Hilary Colvin (rechts) -
alle materiaal weer in de bestelwagen
en dan rijden ze naar de volgende
'pleisterplaats'.
