met
nieuu/e zangers
V/ogel-opera uitgebreid
Waarop moeten wij letten bij het aanschaffen
van een tweedehands auto
DAAROM MAAKT MEN KINDERFOTO'S
GEESTDRIFTIG ONTHAAL BIJ
NATUURVRIENDEN
APRIL 1963
DE LEIDSCHE COURANT
PAGINA
Zo'n goedkoop oud beestje kan heus ivel aardig zijn
TVE VOORNAAMSTE rede-
nen waarom men zo
graag kinderfoto's maakt zijn
Eenvoudigwegde kinderen
zelf. Iedereen vindt ze leuk.
Als het ouders betreft, gaat
deze voorkeur samen met een
verlangen snel opeenvolgende
groeifasen voor altijd vast te
feggen. Voor ouders vormen
kinderfoto's levenslange ge-
heugenopfrissers, levendige
terugblikken, die het later zo
plezierig maken gebeurtenis
sen van vroeger fijn op te ha
len. Natuurlijk komt hun ster
ke verlangen de kinderen te
fotograferen ook voort uit de
trots, die zij ten aanzien van
hun grut aan de dag leggen.
Maar er zijn ook veel men
sen, die graag kinderen foto
graferen louter en alleen om
dat zij enthousiast zijn voor
en geïnteresseerd zijn in het
geen kinderen doen. Zij we
ten, dat kinderen maar zelden
met hun figuur verlegen zyn,
dat zij spontaan reageren op
plezier en verdriet, dat zij pit
tig, eenvoudig en argeloos
zjjjn-
Dit gefascineerd zijn door
k^euterbezigheden komt zowel
ïjlj jonge mensen als bij vol
wassenen voor. Tussen twaalf
en twintig, als men zich zelf
net bewust wordt van de
heerlijke simpelheid van nóg
jóngere jeugd, is deze belang
stelling bijzonder groot.
t>e hierbij geplaatste foto's la
ten zien, hoe gemakkelijk het
is goede kinderfoto's te ma
ken. Ze werden genomen door
amateurs met vrij eenvoudi
ge, laaggeprijsde camera's. Ze
bewijzen wat autoriteiten op
fbtogebied dikwijls beweren:
„voor amateurs is motieven-
keuze belangrijker dan came
ratechniek". Zelfs Henri Car-
tier-Bresson, een beroemd
Frans fotograaf, merkte eens
óp, dat „iedereen foto's kan
maken". Deze foto's tonen
wat een amateur kan berei
ken als hij levendige belang
stelling voor zijn omgeving
heeft.
rekeningen, bandenrekeningen en rekeningen voor
dure onderdelen. Een wagen die achteraf te klein blijkt,
is weer op óndere wijze een ergernis. Hij kan de cara
van niet trekken, die u zo graag mee wilde nemen en
is zó traag, dat elke inhaal-manoeuvre op een twee-
baansweg er levensgevaarlijk door wordt, zodat u ge
doemd bent, u de rest van uw automobilistencarrière
tegen de laadbak van onpasseerbare vrachtauto's aan
te kijken. Als u getweeën of gedrieën buitenlandse va-
kantietochten van zo'n drie- tot vijfduizend kilometer
denkt te ondernemen, moet u naar onze smaak toch
wel een motor van 1000 a 1200 cc tot uw beschikking
hebben. Maar smaken verschillen.
TV7AT u in de gretige hand van de verkoper neertelt,
is lang niet altijd het hele bedrag dat u uit uw
spaarpot moet zien te toveren. Bij de officiële koop
som komen de bedragen voor de „kleinigheden", die
de ANWB-expert nodig blijkt te vinden om uw bui
tenkansje werkelijk rijvaardig te maken. En neem van
ons aan: wat hij nodig vindt, is werkelijk nodig! Mocht
hij u onverhoopt vertellen, dat dit uiterlijk zo fonkelen
de en glanzende wagentje blijkbaar een stevige aan
rijding heeft gehad, zie er dan onmiddellijk en met
overtuiging van af. Een nieuw leven kunt u nergens
kopen.
Vijf nieuwe buitenbanden plus vijf nieuwe binnenban
den vertegenwoordigen een kapitaal. Zult u dit bedrag
voor uw goedkope oude beestje binnenkort moeten
neertellen? Ook zonder heel veel technische kennis
kunt u dat toch wel zo'n beetje schatten. Gladde of ge
deeltelijk gladde banden zijn niet alleen „op", maar al
een hele tijd een gevaar in het verkeer. Als de groe
ven in het loopvlak een diepte van één millimeter heb
ben, is daarmee het toelaatbare minimum bereikt. Een
splinternieuwe buitenband heeft een loopvlak-profiel
van ongeveer 10 mm. Een gemiddelde voor de levens
duur van banden waarover u niet mopperen mag, is
40.000 km. Aan de hand van de toestand waarop het
loopvlak zich bevindt, kunt u nu wel zo'n beetje na
gaan, hoeveel kilometers u van de oude banden waar
schijnlijk te goed hebt.
Bandeh die vooral aan de buitenrand van het loopvlak,
vooral langs de binnenrand, of op onregelmatige plek
ken slijtage vertonen, verraden, dat de wielen niet
goed sporen en dat u daaraan nog wel onkosten krijgt.
Banden met bulten of barsten in het zijvlak zult u
hoogstwaarschijnlijk helemaal moeten afboeken. Het
ziet er naar uit, dat ze gevaarlijke canvasbreuken heb
ben of spoedig krijgen.
Ij1 EN nieuwe accu hangt u eveneens boven het arge-
loze hoofd. Zelfs deskundigen kunnen zelden zien,
of het ding u niet over een paar maanden plotseling
in steek zal laten. Eigenlijk diende u te weten, hoe
lang de vorige eigenaar met deze accu heeft rondge
reden. Hoeveel geloof wij ook in de mensheid hebben,
wij mogen niet verwachten, over de levensduur van de
accu waarheidsgetrouwe mededelingen te zullen ont
vangen. Een accu gaat gemiddeld twee, soms drie jaar
mee. Dat wéét u nu alvast. Een wagen van 4 of 5 jaar
oud staat in dit opzicht dus altijd onder verdenking
(waarmee van de overige kwaliteiten natuurlijk niets
kwaads wil zijn gezegd). Let in elk geval eens op het
oppervlak van de accu. Als dat begint „op te werken",
lichtelijk bol gaat staan of zelfs barsten in het zwarte
dichtingsmateriaal vertoont, moet u binnenkort zéker
betalen.
Handige jongens zien aan glimmende vlakjes op moe
ren, die anders met een dof laagje oxyde bedekt zijn, of
aan de abnormaal zindelijke staat van motorblok, ver
snellingsbak of differentieel, dat daar kortelings een
ingrijpende reparatie moet hebben plaatsgehad. Wat
daar wel mis was? U kunt er naar raden. Met meer
kans op succes inspecteert u zelf chroom en lak.
Chroomwerk dat kleine pukkeltjes vertoont en niet
volmaakt glad is, zal na elk motregentje vol roestplek-
ken komen. Het plaatwerk van de carrosserie roest
meestal het eerst door langs de onderrand van portie
ren en zijwanden. Ook daar geven ogenschijnlijk on
schuldige pukkels in de lak u een waarschuwingssein.
Sla het niet in de wind.
Ten slotte de raad: vraag een keuringsrapport bij de
ANWB, of een andere, even objectieve instelling. Héb
ben wij dat al in het begin van ons artikel gezegd? Het
kan niet dikwijls genoeg gezegd worden!
De oude volkswijsheid waarschuwt ons, dat
goedkoop duurkoop kan zijn. Dat blijkt elk
voorjaar opnieuw, als het grote automobilisten-
heir wordt uitgebreid via ontelbare „occasions".
(Bijzondere medewerking)
zal dan toch eindelijk voorjaar gaan worden!
En mèt dat voorjaar ontwaakt ons verlangen er op
uit te trekken. Naar buiten, naar het zonnige zuiden
Waarom kunnen de Jansens en de Pietersens en de
Gerritsens er allemaal zo'n aardig klein autootje op na
houden en waarom zouden we niet óók Zo'n goed
koop, oud beestje (voor onze bescheiden behoeften
goed genoeg om mee te beginnen) moeten wij toch
zeker wel uit de hoekjes van onze spaarpot bijeen kun
nen schrapen! En ja, wij zijn niet de enigen die op
deze inval komen. Geen jaargetijde ziet zoveel „occa
sions" verhandelen als het voorjaar.
De meeste tweedehands wagens worden aangekocht
door zondags- en vakantierijders, mensen met weinig
of geen ervaring op het gebied van motorvoertuigen.
Waarop moeten zij vooral letten, om niet aan den lijve
en aan de portemonnaie de oude volkswijsheid bewaar
heid te zien, dat goedkoop vaak duurkoop is? Wij zou
den onze goede raad kunnen samenvatten in dit éne:
koop geen gebruikte wagen zonder voorafgaande keu
ring door een werkelijk neutrale, onverdachte instantie.
Bij voorkeur de ANWB.
Als de man die u zo'n gemotoriseerd voordeeltje aan
biedt „beslist vóór vanavond acht uur" uw besluit moet
weten, omdat de gegadigden bij hem in de rij staan,
zijn er twee mogelijkheden. Of de brave man is er op
uit, u ter wille van uw mooie blauwe ogen dit gelegen
heidskoopje toe te schuiven voor duizend gulten min
der dan hij er elders voor maken kan, óf hij wil pressie
op u uitoefenen en een neutrale ANWB-keuring tot
elke prijs onmogelijk maken. U moet zelf maar beslis
sen, welke mogelijkheid u het waarschijnlijkst acht.
"I^OLSTA NIET met het advies van uw welwillende
buurman, die „al jaren rijdt''. Voor een expertise die
hout snijdt en die u later voor pijnlijke en kostbare
verrassingen behoedt, is een uitgebreid modern instru
mentarium en het geoefende oor van een in deze zaken
doorknede vakman nodig. Ongerechtigheden die aan de
buitenkant opvallen, zijn doorgaans de onbelangrijkste
en kunnen door de verkoper vaak met wat oppervlak
kige middelen aan het oog worden onttrokken. De beste
zekerheid hebt u, als u de hele geschiedenis van zo'n
auto van nabij kon volgen. Bijvoorbeeld als het om de
wagen van een goede kennis gaat, wiens zorgzame aard
en voorzichtige rijkunst in uw vriendenkring spreek
woordelijk zijn. Maar zelfs dit unicum heeft u vermoe
delijk nooit inzage gegeven van de reparatierekeningen
die hij zijn garage betaalde.
Een neutrale en vakkundige keuring dus. Maar dat ont
slaat u zelf niet van de plicht, uit te kijken waai' u
kunt. Niet' de ANWB, maar uzelf wilt met die wagen
straks naar Italië. Is hij groot genoeg voor uw gezin,
als u daar ook de bagage voor zoveel hoofden en voor
zoveel vakantieweken bij optelt? Ligt de wagen u
prettig in de hand, zodat het angstzweet u niet aan
stonds uitbreekt bij elke haarspeldbocht en elke hel
ling? Er is een proefrit van minstens een uur nodig, in
druk stadsverkeer èn op allerlei buitenwegen, om
daarvan een globale indruk te krijgen.
"TEN WAGEN die voor uw behoeften te groot is, im
poneert gedurende drie dagen uw buren en vreet
daarna aan uw portemonnaie met ijselijke benzine-
Gemeenschappelijk initiatief van de Ned. Ver. tot Bescherming van
Vogels, de Royal Society for the Protection of Birds en de Europese
Fono-Club vond haar bekroning in de completering van een unieke
platenreeks en in, een geluidsalbum van Nederlands eerste natuur-
reservaat, het Naardermeer.
RELDEN HEBBEN NATUURVRIENDEN in Nederland en in Engeland
zo geestdriftig gereageerd als toen zij, nu ruim een jaar geleden, door
een uiterst gelukkige samenwerking tussen de Nederlandse Vereniging tot
Bescherming van Vogels, de (Britse) Royal Society for the Protection of
Birds en de Europese Fono-Club de beschikking kregen over een waarlijk
upieke serie authentieke geluidsopnamen van vogels, op aantrekkelijk
uitgevoerde, ook wetenschappelijk in elk opzicht verantwoorde grammo
foonplaatjes. De waardering bleef overigens niet tot de beide genoemde
landen beperkt. Deze merkwaardige vogelplaten gingen heel Europa door.
En ze doen dat nóg.
Het meest trotse succes van een opera-diva als Joan Sutherland verbleekt
voor de betoverende, langgerekte tonen van de nachtegaal. En zelfs onze
populaire Tom („Dorus") Manders moet de vlag strijken voor een spontane
show van de spotvogel. De platenreeks „Listen the Birds" of „Hoor de
vogels" deed wat voordien in deze omvang nimmer mogelijk was geble
ken: ze ontsloot de magische vogelwereld voor ieder die de moeite wilde
nemen, een kleine, zwarte schijf op de draaitafel van zijn grammofoon te
leggen. Op hetzelfde ogenblik kwam de natuur de huiskamer binnen!
Tienduizenden werden op deze wijze in hun eigen woning tot geestdriftige,
nieuwe natuurliefhebbers. Tienduizenden ervaren vogelvrienden toetsten
en verrijkten hun kennis. Nu eindelijk konden zijn geluiden, die zij onder
„normale" omstandigheden voorheen met veel moeite en opofferingen wel
licht één- of tweemaal in een mensenleven hadden kunnen opvangen, zo
vaak beluisteren als zij zelf slechts wilden. Hoezeer op deze wijze het her
kennen van zeldzame vogels binnen het bereik van alle amateur-ornitholo
gen is gekomen, zal iedereen duidelijk zijn die in bos en veld zijn oren
heeft leren gebruiken. Men behoeft nu immers niets meer 'uitsluitend op
een vaak vluchtige visuele waarneming af te gaan, maar kan de geluiden
méé in het determineren betrekken. Nog geheel afgezien van het feit, dat
die geluiden op zichzelf van een zeldzame bekoring zijn.
De reeks „Hoor de vogels" nam na een voorzichtig begin zulk een vlucht
(dit woord is hier om meer dan één reden op zijn plaats!), dat ze spoedig
zes plaatjes van 17 cm omvatte. Door een draaisnelheid van 33 toeren te
kiezen, in plaats van de voor EP's gebruikelijke 45, kon een maximum aan
vogelgeluiden op elk plaatje worden ondergebracht. Terecht mengden de
samenstellers de natuurgeluiden niet met een illusies verstorend, gespro
ken commentaar. Duidelijke toelichtingen en knappe tekeningen vonden
een plaats op de instructieve hoesjes en vaak blijken de omstandigheden
waaronder de opnamen werden gemaakt al even belangwekkend als de
geluiden zelf.
DE UNIEKE REEKS (waarvan* de plaatjes overigens ook afzonderlijk te
krijgen zijn) is thans afgerond met een bijzonder geslaagd drietal dat
volgens dezelfde, beproefde beginselen is samengesteld. Waren de eerste
opnamen het werk van de vogelkenner Hans A. Traber, deze nieuwe zijn
van de Engelsman John Kirby, maar overigens technisch van hetzelfde
voortreffelijke gehalte. De kostelijke vogel-opera, die ons uit al deze
zangers en zangertjes, piepers en kwetteraars tegenklinkt, is verrijkt met
een lange stoet nieuwe, gevederde artisten. En als een fascinerende ge-
luidén-puzzle zijn er ditmaal ook een paar „vogelkoren" opgenomen. Zo
bijvoorbeeld een boeiend lentekoor, waarin wulp, watersnip en kievit een
terzet zingen, en een oorverdovend muzikaal ensemble in een zeevogel
kolonie, met zilvermeeuw, mantelmeeuw en stormmeeuw als indrukwek
kende solisten.
De eerste zes plaatjes mogen wij bij vogelvrienden nu wel als bekend
veronderstellen. Aflevering no. 7 telt elf nieuwe geluidsbanden, die niet
alleen het fantasieloze tjilpen van de huismus tussen de heel wat muzika
ler uitingen van heggemus en ringmus plaatsen, maar onder meer ook
groenling, putter en kneu de ruimte geven en de hier anders alleen op
doorreis waarneembare frater doen horen.
Aflevering no. 8 opent met de karakteristieke geluiden van de in Neder
land maar zelden broedende oeverloper, laat ons nog andere vogels horen
die wij in Nederland maar een hoogst enkele "keer kunnen betrappen en
maakt met de roep van de tureluur begrijpelijk, waarom wij soms zeggen
ergens „tureluurs" van te worden. In aflevering no. 9 ten slotte regeren
allerlei soorten meeuwen, visdiefjes, oeverpieper en graspieper
DE KROON op dit grootse werk is echter stellig gezet met het twee plaat
jes omvattende album „Naardermeer", samengesteld uit kostelijke op
namen van F. Bloem, Eric J. Fuller, J. Ivangh, Peter Vaughap-en D de
Vries. Voor muziekliefhebbers moet het een ideaal zijn, de Griekse diva
Maria Callas als Medea een klassiek Grieks gegeven te horen zingen in
een echt Grieks theater. Zo krijgen deze onvervalste Nederlandse vogel
geluiden een extra dimensie doordat ze als kleurige stukjes in een leg
kaart samen de uitzonderlijke sfeer oproepen van Nederlands eerste na-
tuurreservaat. Alleen al om de fraaie vogelfoto's, vogeltekeningen en toe-
hchtmgen zijn de plaatjes een rijk bezit. Ze zijn het is wellicht niet
overbodig daarop de aandacht te vestigen niet te betrekken via de gram-
mofoonplatenhandelaarmaar te krijgen in de gewone boekwinkel Wie
?P het rekest mocht krijgen, of geen boekwinkel in
2® ,1.; kap zJch rechtstreeks wenden tot de Europese Fono-Club
Singel 262 te Amsterdam.
De platenserie „Listen the Birds" („Hoor de vogels") is uitgegroeid tot
S, f Vo*dpliüden waarvan geestdriftige natuurliefheb-
hi 5 doorlopend tot hun beschikking zullen willen hebben, om
ze by voorkomende gelegenheden te kunnen consulteren. De indeling der
™!LVCrWante ■SSrt>n1«n met duidelijke scheiding der geluid.-
stroken maakt ze voor zulk naslaan by uitstek geschikt.
ZELDZAME OPNAMEN BRENGEN DE
NATUUR IN ONZE HUISKAMER
