Eerste prijs voor Deens danswijsje
Kabouters van de „Kruisverheffing" in
Zoeterwoude vierden feest
HET RIJMENDE PAARD
mmmm
1iet geheim
blauwe trein
MAANDAG 25 MAART 1963
DE LEIDSCHE COURANT
PAGINA 2
noten", een aardig zangspel waarvan tolking. mede dank zij regisseur Th.
het jammer was dat het mooie dicht- van Wijk, die op zijn beurt in niet wei.
werk dat wel van de hand van Joost" nige mate bijdroeg tot hèt succes rond-
zal zijn, niet zo goed te verstaan was. om die behangende „bobbel".
De onthulling van een standbeeld Dans en zang op de planeten Venus
van een monumentale groep met als en Mars, de Grote Beer en Maan
hoofdfiguur de aalmoezenier met aan kwamen voor de vele aanwezigen niet
zijn voeten een kabouter en een welp, .geheel tot hun recht, mede omdat,
was een kostelijk nummer. Begrijpen- wegens niet bepaald sympathiek op-
de, dat dit het eigen werk van de treden van jeugdige bezoekers aan St.
gidsen is geweest, een origenele ge- Joris, de teksten niet ieders oor be
dachte en uitwerking van dit gebeu- reikten. Vergeten we tenslotte niet
ren voor „De Weekender", hebben wij het optreden van Rhijnenburchs ma-
vooral veel waardering tot dit num. nipulator Jacques Le Grand met nog-
mer. Om „technische" redenen moest al opzienbarende verrassingen met
de sluiting geschieden, vóórdat de kaarten, doekjes, kranten en wat dies
Staf zou optreden. Deze sluiting was meer zij. Als de gewone Jacques de
een grandioos „tableau de la troupe" Groot praatte hij op „heerlijke" wijze
een daverend nummer van alle leden de diverse programmapunten aan el-
1 de jeugbeweging, beëindigd met het kaar, iets dat regisseur Van Wijk, die
zingen van het „Wilhelmus'
Na enige minuten wachten kwam als
een briljant vuurwerk de staf met 'n
waarlijk artistiek nummer, een slede
vaart. bewonderendswaardig geestig,
de jongeren tot goed werken stimu
leerde, bij tussenpozen eveneens waar
nam. Enfin, de bezoekers aan dit jon
gerenprogramma hebben zich een ge-
zellig avondje zien voorgeschoteld, en
kleurig en fleurig in scène gezet. Dat daar toc^1 om'
was nu weer eens een echt staaltje
van de goede geest die er heerst in de
topleiding. Een oude arreslede was van
boerenzolder gehaald en stond nu
prachtig opgeflikt op het toneel voor
gespannen met twee paarden, waarvan
de benen onder de kleurige dekens,
uitkomende dameskuiten in nylons ge
stoken bleken te zijn. De gestyleerde
paardenkoppen waren, ook a'lweer
door de aalmoezenier, kunstig en grap
pig getekend Met een grote knallende
rijzweep verscheen de aalmoezenier ten
tonele als een deftige koetsier, wach-
Vermelden we nog, dat pater Eligius
zaterdagavond de amateurcabaretiers
een woord van lof toezwaaien en dat
de tienermuziek ten gehore brengen
de The Rebels onder leiding van
Klaas Kuilenburg tijdens deze caba
retavond hun debuut binnen eigen
gemeente pleegden.
HOOGMADE
De Deense Grethe Ingmann, die door haar echgenoot Jörgen Ingmann op de gitaar werd begeleid, heeft in
Londen het Eurovisie liedjesfestival gewonnen. Op de foto vrnl: Jörgen en Grethe Ingmann, de Israëlische
bther Ofarim, die voor Zwitserland zong en de Italiaan Emilio Pericoli. Zij eindigden resp. op de eerste, tweede
en derde plaats.
IN VROLIJKE UITVOERING BLEEK WELSLAGEN
VAN AALMOEZENIERS-TOEWIJDING
effect mogen de kabouters graag nog
eens en dan beter overdoen. De Tango-
dans (gidsen) was in alles, behalve in
de belichting, goed verzorgd.
K.A.V. In verband met een drie
tal bestuursvacatures in de plaatse-
lijke afdeling van de KAV is door
tend totdat het bruidspaar met de ou- de interdiocesaan leidster van de
ders instapte Een prachtige tafereel KAV, mej. D. J. Segboer uit Rotter-
met veel dansende hupse bruidsmeisjes, dam, een bijeenkomst voorgeschre-
bovendien een aardig zangstuk als een ven op dinsdag 26 maart a.s. Ver-
j.~ 1---' 1 wacht wordt, dat alle leden aanwezig
zullen zijn om te komen tot vorming
van een voltallig bestuur. Deze bij
eenkomst wordt gehouden om 8 uur
in café v. d. Ploeg.
HAZERSWOUDE
CONFETTI STROOIEN IN
„ST. JORIS".
Zaterdag- en zondagavond hebben
En toen verschenen de Pierrots. Voor KAJ-ers uit 't Zwaantje, met verster-
degenen, die het to<t dusver, met on6, king van Groenendijkse en „dorpse"
niet wisten, zij bekend gemaakt, dat die- jongeren, het parochiehuis St. Joris
ze meisjes na hum gidsentijdperk nog kwistig met confettig gestrooid. Con-
een poosje als Pierrots door het leven fetti in de vorm van liedjes, sketches,
gaam totdat zij hoe het zij, hun op- ballètjes en muziek; een regen van
fleurig feest gegeven bewijzen vw dankbaarheid, zelfs nog tred™. leuk. Omdat het eigen serpentines overigens die de toehoor-
„.j.» ,„,v„werk is des te meer te waarderen. Het ders gelaten over zich heen lieten
haar volle jarenlang nadat de taakvervulling be-
omvang van de parochie van de H. eindiigd is, duidt op een opvatting van
gaat nu d« grote meisjes' nog om beter gaan,
Kruisverheffing, ter viering van het vrijwilligheid, niet tot gedwongen plicht, afwerking, goed declameren enz. n Aar.
12V, -jarig bestaan van de kabouter ij. Ten bewijze hiervan: vele reeds lang vonés} was V001: de kabouters de beschaafde wijze over het voetlicht
was ten onrechte aangekondigd met de gehuwde leidsters waren ook op deze ballonparade. De grote verrassing was werden gebracht.
,ond. soms van verre, gekomen. de aanbieding van een prachtige vlag Sinds het vorige optreden van deze
De algemeen erkende pedagogische geschonken door de gidsen, een zeer jongerengroep, die zich de naam van
dorre naam van ouderavond, want het is avond, soms van verre, gekomen,
•en heerlijk familiefeest geworden.
Het was er, vergeef ons de simpele eigenschappen en uitgebreide kennis v
vergelijking, als bij krijgen van
de methodiek van het moderne jeugd-
spoor treint je door de jongens waarvan werk, in al zijn vormen, geven deze zal zijn"
kunstzinnige uitvoering, waaraan de aal- Confetti-cabaret heeft aangemeten,
moezenier als ontwerper wel niet vreemd viel er alleszins een vooruitgang te
Songfestival in Londen.
bespeuren. En dit dan niet alleen wat
de vader soms het meeste geniet; nog priester een groot gezag in de leiding,
sterker, want hier was het zaterdagavond Bovendden maken diens veelzijde kunst-
Mevrouw M. Pardekooper-Molenkamp het brengen van de
mocht voor haar vele verdiensten, voor- doch ook wat de inhoud aangaat. Ove-
in het parochiehuis aan de Schenkelweg zinnige eigenschappen het medewerken al in de weken toen zij als echtgerfote rigens: wij zouden het in de toekomst
een wisselwerking. De ouden genoten aantrekkelijk en leerzaam voor het ver- van de penningmeester, die sinds Kerst- gaarne eens zien, wanneer het paro-
van het spel van hun kinderen nog meer dere leven. De leidsters vooral weten, mis (hoewel gelukkig van de gevolgen dieren of persifleren op bepaalde toe-
dan de jongens en meisjes, dde glunder- dat zij later in de opvoeding van.een van een ongeval herstellepde) niet in standen c.q. programa's eens in re
den omdat vader en moeder het zo mooi gezin rijke profijten kunnen trekken uit staat was zijn taak te vervullen zorgde gionale sfeer zou worden getrokken. aiivuva
vonden. Zo werd het een ongekende alles wat zij van deze aalmoezenier heb- dat de administratie en formaliteiten Nu we het toch over persiflage en ^ant^Aniiie^had zwaar ^gestudeetd'
Om maar meteen met de deur in
hAtroft km3 te vallen: Annie Palmen heeft
it Ovp.' met pieter Goeman's liedje „Een
speeldoos" op het achtste Eurovisie
songfestival, in het BBC.-gebouw te
Londen gehouden, geen enkel punt
gehaald. Even slecht waren de Scan
dinavische landen Finland, Noorwe
gen en Zweden er aan toe. Jammer,
blijde familieavond.
Dese avond onderscheidde zich van beeld van de liefde voor de jeugd, zon-
sovele avonden op dit gebied omdat bet der enige sentiment getoond, zeer sterk
ben geleerd.
Boven alles spreekt het goede voor- aalmoezenier
vervuld werden, ep voordracht van de wat dies meer z« hebben: het zo ge- zoaIs we van haar wisten en de Bres-
hhimnooM.» het hoofdbestuur 1,1
ongewild, zelfs voor de leiding onbe
wust, een prachtige demonstratie is ge-
heten Top of Flop-programma achtten tatie viel toch heus niet tegen. Maar
zilveren vriendschapsteken ontvangen, we een van de meest geslaagde pro- er waren betere prestaties uit de zes-
1 J--'- J- -J tien deelnemende landen gekomen.
Na vijf dagen in een school voor de- spaarpottenactie had opgebracht.
worden van het hoge peil waar op de biele kinderen te Utrecht gewerkt
Jeugdbeweging van deze parochie staat, hebben, wijdt deze priester jaar in jaar
Zaterdagavond is het duidelijk gewor- uit het gehele weekend aam de jeugd
den hoe het jeugdwerk in het primitieve, van Zoeterwoude. De algemene erken-
zelfs in het naiëve van zijn vormen, toch mag en waardering voor zijn werk kon
nog artistiek, kleurig en fleurig kan zijn. dan ook niet uitblijven. Financiële steun
Dat onze teenagers biy en nobel, spon- van de parochianen en van de gemeente
taan, liefelijk en bekoorlijk kunnen zijn, is het bewijs. Aangestoken door de geest-
geleld kunnen worden in een prettige drift, waarbij voor de jeugd niets te
sfeer tot leiderschap dat zich kenmerkt veel is, verrees Ln de tuin achter het
door dadenliefde.
De vraag: hoe dit zo breikt is, waar
alom geklaagd wordt over te weinig
opofferende liefde tot leiderschap, over
te weinig belangstelling van de ouders
van de kinderen voor het jeugdy/erk,
kunnen wij, die de groei van de gehele
De pauze werd benut voor een lo- grammapunten, dank zij de vinding-
terij, een raadwedstrijd, hoeveel de rijke teksten en de wijze waarop deze
spaar]
naar voren werden gebracht. De sket-
De Pierrots gaven toen „Uitslag op ches kregen ai evenzeer een goede ver-
Toen de charmante en schatrijke
gastvrouw Catherine Boyle voor het
scorebord de landelijke jury's opriep,
Zo was er voor óeze jeugdavond veel
belangstelling. Aanwezig waren o.m.
jeugd/beweging al die jaren na de oor- pastoor Emmen OSC, prior Peters Weem,
log van terzijde hebben gadegeslagen, in pater Snabel, kapelaan Plan/ken, burge
meester Detmers en zeer vele ouders
van de jeugd.
De groeiende bekwaamheid vooral van
de leidsters, werd vooral bewezen door
de blijde en kleurige opvatting aan het
Beur- programma van deze avond gegeven.
één woord beantwoorden.
Elke zaak staat of valt met de
leiding
Van de aalmoezenier pa/ter S. -
den is wel eens gezegd, dat van hem, op Woekerend met het weinige beschikba-
een leidersstaf, een suggestieve werking re geld was de kostumering, allemaal
uitgaat. Dat kan waar zijn, doch de goe- van papier gemaakt, in vele taferelen
de geest dde van deze rustige, nuchtere alleraardigst,
priester uitgaat op zijn staf is te danken
aan de simpele eigenschap voor alles en Zo werd het dansje met zang van de
bij alles het persoonlijk leven van zijn kabouters een goed begin en het daarop
leiders belangstelling en steun te geven, volgend „Catootje" door de welpen een
ja zelfs, nog verder doorgevoerd-, zelfs aardig bedacht, geestig en VTolijk door
aan de failies waaruit deze komen, steeds de welpen uitgevoerd nummer. Het spijt
bij alle blijde en droevige gebeurtenissen ons van het turnen van de verkenners
attenties te geven en wel op een voor- te moeten schrijven, dat deze prestatie
zichtige nooit in het oog lopende wijze, een niet te vergelijken kwaliteit opriep
Het staat vast, dat alleen deze steeds van hetgeen sommige oudera van deze
ondervonden oprechte vriendschap de jongens, in de zaal aanwezig, als turners
leiders niet alleen, maar ook de families van de roemruchte gymnastiekclub ASC
noopt tot helpen bij het werken voor hebben gepresteerd,
de jeugd. Zijn steeds betoonde kleine Het bloemenstalletje mooi in kleuren -
bleek het al spoedig, dat het ging om
de prestaties van aanvankelijk Zwit
serland en Denemarken aan de kop,
gevolgd door Italië, Frankrijk en
Engeland en op het laatst zelfs Mo
naco waarvoor de-18-jarige Francoise
Hardy met een eigen geschreven en
gecomponeerd liedje was opgetreden.
Het Israëlische meisje Esther Ofarim,
die voor Zwitserland haar zeer fraaie
stem liet klinken, was in de prognose
van de leerzame Nederlandse com
mentator Willem Duys min of meer
gedoodverfd als winnares van het
festival, en daar kwambij, dat Alain
Barrière, de hoop van Frankrijk, ook
al met een eigen compositie stoer
voor de dag kwam. Toch heeft Dene
marken de erepalm behaald, de gou
den plaquette voor Grethe Ingmann,
met een aardig danswijsje dat haar
echtgenoot Jörgen op de gitaar bege
leidde. Enkele dingen rondom dit fes
tival zijn ons opgevallen. De laatste
jaren was deze gebeurtenis een wat
statische geschiedenis; maar nu was
daar in Londen een nieuwe gestalte
geschapen. Er waren slechts sobere
decors en van beide orkesten kreeg
men telkens maar even de dirigent
te zien. Dat kwam aan de optredende
personen stellig ten goede; slechts
vonden we, dat de belichting wel wat
fel was, zodat de kijker te zeer zwart
witte effecten op het scherm kreeg.
Tot slot nog iets over de deelnemers.
Annie Palmen had zich dus degelijk
voorbereid, mede door een bekend
Engels regiseur en zij had haar num
mer heel goed in haar macht, ondanks
de verhindering van Dolf van
der Linden als dirigent. Ze prijkte
in een beeldschone avondjurk en ach
ter haar zag men als enig decor twee
draaiende porseleinen poppen, als
uit een speeldoos. De teener Heidi
Brühl, pas hersteld van een zware
operatie op leven en dood, had voor
Duitsland geen kans; een Israëlische
juffrouw zong voor Oostenrijk
Engelse tekst; Emilio Pericoli voor
Italië had sinds San Remo veel stof
doen opwaaien; Finland had een om.
roepster gestuurd; de enige van ach
ter het ijzeren gordijn was een Joego-
slaafs student; Zweden had een jonge
secretaresse afgevaardigd die al in
Amerika was opgevallen; de Belg Jac.
Raymond had men daags te voren bij
de Avro kunnen zien en dan was er
de ongekunstelde Nana Mouskouri,
die verleden jaar in ons land was op
getreden. Al met al: het zit er weer
voor een jaar op en zal ons land zich
opnieuw aan risico's blootstellen?
Hoogtepunten.
Zondag had de Vara een korte
thriller „Diamanten bij het diner",
door de bewerker Jan Blokker in ons
eigen Amsterdam gesitueerd en ge
construeerd rondom de voorbeeldige
secretaresse van een vrij gezel-dia
manthandelaar. Het accent kwam te
liggen op het spel van Hetty Verhoogt
als de secretaresse, Guus Oster als de
diamantair en Bob Verstraete als de
rechercheur.
De NCRV had zaterdag twee opeen
volgende wel grappige nummers, on-
derscheidelijk toneel en film, alles
zonder veel inhoud, noch thans niet
onverdienstelijke kost voor de ont
spanningsavond. Tevoren had de
jeugd zich kunnen verpozen bij Swie-
bertje, alias Joop Doderer, die van
plan is, zijn creatie ook eens op een
avond voor de ouderen te brengen.
Bij de Avro traden Aart Brouwer
en Rijk de Gooyer samen op; we heb
ben wel eens betere humor beleefd
van dit tweetal dan deze keer. „Onze
vriend Higgins" herinnert aan onze
eigen Rob Milton en dat wil zeggen,
dat men hem niet te vaak in serie
moet zien.
Aanstaande uitzendingen
Vanavond draait de politiefilm „Het
gebeurde op klaarlichte dag", met de
gesel van het zedenbederf als onder
werp. Dinsdag bij de AVRO komt
weer eens het literair spel „Hou je
aan je woord, desondanks met God
fried Bomans. Kardinaal Alfrink
spreekt woensdag bij de KRO over
de vastenactie; daarna is er TV-dan-
sant, gevolgd door de afsluiting van
„De grenzen van het leven". Ditmaal
komt de dood aan bod. Het toneel
stuk van donderdag wordt verzorgd
door de AVRO en heet „De glimlach
van de Mona Lisa", met o.a. Myra
Ward en Jan Retèl. Daarna iets over
muziek met religieuze strekking.
Kamerdebat over reclame-t.v.
De NTS zal dinsdag een rechtstreek
se reportage verzorgen van de voort
zetting van het debat in de Tweede
Kamer over de Nota Reclame-Tele
visie. De uitzending begint om één
uur. Bovendien zal, zoals dit de af
gelopen dagen eveneens het geval
geweest is, om 20.20 uur in een extra
NTS-uitzending, volgende op 't jour
naal, een samenvattend verslag wor
den gegeven.
Er heerste een lange stilte Toen strek
te de miljonair over de tafel heen de
hand uit naar Poirot.
„Ik vermoed dat u beseft wat dit voor
mij betekent, mr. Poirot", zei hij schor.
„Ik zal u morgenochtend een chèque
«turen, maar geen chèque ter wereld
kan uitdrukking geven aan mijn dank
voor wat u gedaan hebt. U bent knap,
mr. Poirot, erg knap".
Poriot stond op, zijn borst zwoL
„Ik ben slechts Hercule Poirot", zei
hij bescheiden, „maar zoals u zegt, op
mijn terrein ben ik een groot man, zo
als u op het uwe een grot man is. Ik
ben gelukkig en blij dat ik u van dienst
heb kunnen zijn
In de hal van het hotel ontmoette hij
•en vriend, de eerwaardige heer Papo-
poulos, in gezelschap van zijn dochter
Zia.
Jk meende dat u Nice had verlaten,
monsieur Poirot", mompelde de Griek,
terwijl hij de detective de hand
schudde.
„Zaken hebben me genoodzaakt te
rug te keren, beste monsieur Papopou-
los."
„Zeiken?"
„Ja, zaken. En, over zaken gespro
ken, ik hoop dat het met uw gezond
heid beter gaat, beste vriend?"
„Veel beter. We gaan zelfs morgen
terug naar Parijs".
„Het doet me plezier, zulk goed
nieuws te horen. U hebt, naar ik hoop,
de Griekse ex-minister niet geheel ge
ruïneerd."
„Ik?"
„Ik heb gehoord dat u hem een zeer
schone robijn hebt verkocht, die nu door
mademoiselle Mirelle, de danseres, ge
dragen wordt."
„Ja", mompelde Papopoulos, Ja, dat
ie zo".
„Een robijn die veel lijkt op het be
roemde „Vurige Hart".
„Er zijn punten van overeenkomst,
zeker", zei de Griek.
„U hebt wonderbaarlijk veel verstand
van juwelen, monsieur Papopouloa. Ik
feliciteer u. Mademoiselle Zia, het apijt
me dat u zo spoedig naar Parijs terug
gaat. Ik had gehoopt u nog meermalen
te zien, nu mijn zaken afgedaan zijn."
„Zou ik onbescheiden zijn als ik vroeg
wat voor zaken dat waren
„O, volstrekt niet. Ik heb juist de
Markies in de val weten te lokken."
„De Markies?" mopelde de Griek:
„Wat komt me die naam bekend voor!
Neen, ik herinner me hem toch niet."
„Toch wel, wed ik. Ik spreek over
een bekende misdadiger en juwelen-
dief. Hij is zoeven gearresteerd wegens
de moord op de Engelse dame, madame
Kettering".
„Werkelijk? Wat zijn die dingen toch
interessant,"
.Een beleefd afscheid volgde. Toen
Poirot verdwenen was, wendde d« heer
Papopoulos zich tot zijn dochter.
„Zia", sprak hij, „die man is «en dui
vel!"
„Ik mag hem graag".
„Ik ook", gaf mijnheer Papopouloa toe.
Maar een duivel is hij toch'.
HOOFDSTUK XXXIV
AAN ZEE.
Met de mimosa was het bijna gedaan.
De geur daarvan in de licht werd bijna
hinderlijk. Rondom de villa van Lady
Tamplin stonden rose geraniums en
massa's anjelieren zonden van beneden
hun zoete, zware geur omhoog. De
Middellandse Zee was blauwer dan
ooit. Poirot zat op het terras met Lenox.
Hij had haar juist het hele verhaal ver
teld dat hij twee dagen te voren aan mr
Van Aldin had gedaan. Lenox had met
aandacht naar hem geluisterd ,met ge
fronste wenkbrauwen.
Toen hij zweeg vroeg ze eenvoudig:
„En Derek?"
„Werd gisteren vrijgelaten."
„En waar is hij heengegaan?"
„Naar St. Mary Mead".
Beiden zwegen even.
„Ik heb me in Katherine vergist", zei
Lenox. „Ik dacht dat ze niets om hem
g«i."
„Ze is zeer gereseveerd. Ze ver
trouwt niemand".
„Ze had mij kunnen vertrouwen", zei
Lenox met een tikje bitterheid.
Ja", zei Poirot, „ze had u kunnen ver
trouwen. Maar Katherine heeft een
groet deel van haar leven doorgebracht
met toeluisteren, en zij die veel hebben
geluisterd vinden het niet gemakke
lijk te spreken. Zij houden hun zorgen
en hun vreugden voor zich alleen en
spreken er met niemand over."
„Ik ben dwaas geweest", zei Lenox.
„Ik dacht dat ze werkelijk van Knigh
ton hield. Ik had beter moeten weten.
Ik denk dat ik het dacht, omdat wel,
omdat ik het hoopte".
Poirot nam haar hand en drukte die
bemoedigend. „Moed houden, mademoi
selle", zei hij vriendelijk.
„Och', zei ze berustend, „het zou toch
niets geworden zijn. Ik ben te jong
voor Derek; hij is als een kind dat
nooit ouder wordt. Hij moet iemand
hebben met iets madonna-achtigs".
Het was lang stil; toen wendde Le
nox zich snel .en impusief tot Poirot:
„Maar ik hèb toch gehoLpen, mr. Poi
rot. ik hèb in ieder geval geholpen."
,Ja, mademoiselle, u was het die
het eerst een schemering van de waar
heid liet doorbreken, toen u zei dat de
moordenaar in het geheel niet in de
trein had behoeven te zitten. Daar
vóór had ik niet kunnen begrijpen hoe
de moord zich zou kunnen hebben toe
gedragen".
Lenox haalde diep adem
„Ik ben blü", zei ze, „het iS in ied«r
geval iets."
Uit de verte kwam de gil van een
stoomfluit.
„Dat is die akelige blauwe trein",
sprak Lenox. „Treinen zijn onbarm
hartige dingen, vindt u niet, mr. Poi
rot? Mensen worden erin vermoord en
sterven, doch zij snellen gewoon ver-
dera Ik praat onzin, maar u weet wel
wat ik bedoel."
,Ja, ja, dat weet ik. Het leven is
als een trein, mademoiselle. Het gaat
maar door. En het is goed dat het zo
is".
„Waarom?"
„Omdat de trein tenslotte aan het
eind van de reis komt, en daarover
bestaat een spreekwoord in uw taal,
mademoiselle."
„Journeys end in lovers meeting",
lachte Lenox. „Dat wordt aan mij niét
bewaarheid."
,Ja, ja, het is waar. U is jong, jon
ger dan u zelf weet. Vertrouw op de
trein, mademoiselle, want het is le bon
Dleu die hem bestuurt."
Weer kwam uit de verte het gefluit
van de trein.
„Vertrouw op de trein, mademoisel
le", mompelde Poirot nogmaals. „En
vertrouw op Hercule Poirot. Htf weet
alles".
EINDE.
