In de Krantentuin
llbbelfje/
Het knutselhoekje
REMI
DE LEIDSE COURANT
PAGINA J
Later kwam er nog een meneer onder
dak vragen, dat was een joodse tand
arts. De familie Frank vond het natuur
lijk goed. Die meneer bracht veel
nieuws mee van buiten en Anne vroeg,
hoe haar vriendinnen het maakten. De
tandarts moest het droeve nieuws vertel
len, dat ze in concentratiekampen waren
opgepakt en dan volgde zo goed als ze
ker de dood. Anne begon te huilen. Ook
moeder vroeg naar vrienden, maar die
waren ook allemaal weg. Het was een
trieste dag voor de familie.
Iedere morgen moesten ze de schoe
nen uitdoen, geen kranen mochten die
dag meer lopen, want in dat zelfde huis
werkten nog andere mensen. Het moest
doodstil zijn. 's Avonds na zessen, als
de kantoren gesloten waren, werden de
schoenen aangetrokken en konden ze
weer rumoer maken. Eens lieten ze per
v. d. Hoeven, Voorhout; Leo Rijkelijk- Broertje moest op zijn versierde stoel ongeluk iets vallen, een hond in de
huizen, Leimuiden; Toos v. dl. Star. gaan zitten en toen begon hij in zijn buurt begon te blaffen en iedereen
Toosje hier komt het vervolg van je brabbeltaaltje te vertellen: „stoute me- w: chtte lijkbleek af wat er gebeuren
verhaal over: neren hebben mü meegenomen en ik zou. O. wee, als ge gesnapt werden, dan
lolly gehad". gingen ze ook naar een concentratie-
EEN DAGJE UIT MET 'N AKELIG Vader zei gauw dat hij er niet meer kamp. 't Bleef gelukkig doodstil en ze
EINDE over wlide horen en dat ze maar lekker durfden zich weer te vei roeren.
Opeens hoorden ze allemaal geritsel h.,. ,™;n. Op een keer was het een joodse feest-
Kleermaker Georg Schulz
In het dorp Kippenheim in Baden
leefde in het midden der vorige eeuw
het echtpaar Schulz; eenvoudige, recht
schapen mensen, die in hun hart het
woord van God droegen: „Wandel voor opeens nooraen ze anemaai gemsei 0 10 h nanr YaccöT*
mij in vroomheid". Ze hadden één zoon- en ja hoor, daar zagen ze een klein o binnen 5 minuten «die sen ze al- ^al\, V uni? denken,
tje, een leuk kroeskopje, maar erg ten- eekhoornje. Vader beduidde dat ze stil iemaaj ais rozen maar dat kon ook niet va!r a Anne heel stilletjes voor
ger gebouwd. Ieder die hem kende, be- moesten zijn, maar het eekhoorntje had ^aal hadden de voriee nacht ca1ea^e Slaakt.
weerde, dat hij met zijn fijne gestalte hen al gehoord en .sprong weg. Toen ^^o/diPht ^aan6
i lapjes, plaatjes of restjes wol. Voor
alleen maar geschikt konTijn voor 't gingen ze weer verdei- en om half zes ftond°hlt berichMn^e krantèfme't «S m^S.WaS ZeilE een s'aal en v00r
kleemakersvak. 't Leek wel of de Lieve waren ze weer terug. Ze gingen nu de met 66,1 moeder een broche.
hrnndips ptpn pn dp klpinp Siannip zat ae veremgae lamme Op een andere keer, zou Peter
Heer hem daartoe het stempel had op- broodjes eten en de kleine Sjannie zat
gedrukt. Het werd het echtpaar Schulz al volop te geeuwen van de slaap. Ze
lamp uitblazen, nij viel van de stoel
gedrukt. Het werd het echtpaar bchulz 9» vuiup ie geeuwen van ae siaap. z.e Annette PieDenbosch Leiden Daar or ïTionir I™"a aiuc'
zo dikwijls gezegd en verzekerd, dat zij bleven na het eten nog even rustig zit- voncj nog onder in m'n lade een ver- 7n H-ft zo^o,, f S-ag' schrok
het ten laatste als een soort evangelie *en want ze zouden straks naar nuis te- haaltje van jou Je vertelt daarin iets lepff mnpct^ e"»°? ïvai? ge'
gingen beschouwen. ruggaan. Tegen zeven uur zei Vader: over: 3
kom we vertrekken. Vlug werden de uvei' {?afr benedeneen 2las water voor Anne
,i.,n.n wHi-fit sPullen bÜ elkaar gezocht en ingepakt HET DAGBOEK VAN ANNE FRANK maar iefereen hield hem tegen.
amDer ziin school- en ze wilden weggaan toen ze merkten (Ook voor de kinderen die niet we- l ,ei ].eLV?^' als iemand hem zag. Ge-
amper zijn scriuoi H o,nnnip
over
Welnu, Georg moest dan maar kleer
maker worden. Maar zijn ouders warer
zo arm, dat zij maar amper zijn school- VVdggSSfi nHkwsfl v"ür ae Kinaeren aie niet we- lukkig het lïên laêa af*
geld konden betalen op de vakschool. dat sJannle was. ten wie Anne Frank is, nog even dit: mKlt,g net "eP sue" aI-
Daar maakte hij het zo goed, dat som- N°g 10 minuten geleden zat nij nog Ze was een joods meisje van ongeveer Miep, een vriendin van mevrouw
migen toch maar weer zeidén, dat 'n bÜ die grote boom en nu was het plaats- 15 jaar. Ze hield zich met haar ouders Frank, kwam af en toé wat levensmid-
jongen met zoveel vestand en goede wil je leeg. en enige vrienden schuil in een achter- delen brengen. 7oals boter, kaas, suiker,
toch wel wat betero zou kunnen worden Moeder zag wit van de schrik en va- huis van een herenhuis te Amsterdam kaarsen enz. Dat moest allemaal heel
dan 'n kleermaker Maar die mensen der begon te roepen. Maar er kwam 9™ aan He vervolging van de Duitsers, stiekum gaan. Op een ochtend kwam
begrepen niet dat ook een kleermaker, Seen Sjannie. Toen gingen vader. Mar- in de laatste wereldoorlog te ontkomen». Miep huilend van blijdschap vertellen
als t maai 'n goed vakman is en met zijn jan en Anneke overal zoeken maar om De oorlog was uitgebroken. De fami- dat de Engelsen aan de kust geland wa-
tijd weet mee te gaan heel wat worden acbt uur was er nog geen Sjannie. Va- lie Frank moest onderduiken. Het was ren en dat we nu gauw vrij zouden
kan. Georg bezat n.L Eigenschappen, die d« vond het 't beste dat moeder en de een droeve tijd. vooral voor de Joden, zijn
hem-niet alleen geschikt maakten voor twee meisjes eerst met een taxi naar De mensen zaten opgesloten in kleine „O riep Anne verheugd, „dan kun-
ziin vak maar hem ook hielpen om in huis gebracht werden, hij zelf zou de verborgen kamers, soms bijna zonder nnen we weer de buitenlucht zien",
de wereid tot eer en aanzien te komen Politie gaan waarschuwen. licht. De kinderen zaten zonder hun Moeder streek haar zeer vermagerd
Behalve leerzaam en gewillig tegenovel Op het politiebureau moest vader ïS.^efJ.5f^'e2fn>2ileS I"*1 d<?„hler«a over de haren-
zijn leermeesters, was hij rechtschapen precies vertellen wanneer hij Sjannie za^JH(f' 5! «IS ^?16Pj gmf, weer weg enf andfre"
en aangenaam in de omgang, eerlijk en voor 't laatst gezien had en waar. Nadat i familie Frank was ook deden de schoenen weer uit. Daar klonk mocht Anne de lucht zien en inademen,
deugdzaam. Al deze eigenschappen en een inspecteur alles goed opgeschreven *}?g hlgebo£? ?n Sestap op de gangen en deu- maar ze werden opgepakt en later dood-
deugden waren voor Georg als de sleu- had, belde hij alle posten op en binnen üen" Vader werd lijkwit. Hij moest open- geschoten, behalve de vader, die wist te
tels, die alle deuren voor hem openden. 5 minut enhoorde je zowat overal poli- f ^°6n gevY9ren beukten op de ontkomen.
Dat wil zoveel zeggen, dat iedereen tie-auto's. Bij het bas gekomen, werden Sooit ïen «n r«° moesten6 ze de^meï^rtatem Dag binders tot de volgende week.
TANTE JO EN OOM TOON
CL
De driehoekige poes
FIG a: Hier zien jullie een poes. die
enkel maar uit driehoeken getekend
is. Tel maar eens hoeveel 't er zijn. Als
je goed gekeken hebt, kom je tot 't ge
tal
SLAAPMIDDEL VOOR VISSEN
FIG. C: In Amerika geeft men aan
vissen die vanuit hun broedplaatsen naar
visarme meren en rivier-",! overgebracht
zul'en worden, een s'aapmiddel, voor
dat de reis daar naartoe een aanvang
neemt. Dan schijT en ze het overbren
gen beter te kunnen verdragen.
Natuurlijk slikken ze daartoe geen
slaaptabletten. Men str oit het slaapver
wekkend middel gewoonweg in het wa
ter, waarin zij rondzwemmen. Daarna
moet men er evenwel voor zorgen dat
andere vissen niet bU vergissing uit die
plas eten of drinken!, voordat het water
ververst wordt.
LUISTER NAAR^
een rü moesten ze de kamer verlaten.
Later ging het wat beter met die twee. Ze gingen nu ovej de straat en nu
graag met hem te doen had. de agenten in groepen verdeeld en toen
Toen zijn leertijd op de vakschool begonnen ze het bos grondig af te zoe-
om was, gevoelde de jonge kleermaker ken. Intussen werd vader met de auto
lust om de wereld in te trekken om te thuisgebracht, waar moeder alsmaar zat
trachten zich in het buitenland nog te huilen.
verder te bekwamen in zijn vak. Met Het werd 9 uur en nog geen bericht,
slechts een luttel bedragje aan geld, Het werd bedtijd voor Anneke en Mar-
maar met prachtige getuigschriften van jan. Maar wie kan er nu slapen als je
zijn leermeeester, van de burgemeester broertje vermist wordt? Ze haden geen
en van zijn pastoor trok hij allereerst van beiden fut om zich uit te kleden en
naar Zwitserland. Hier werkte hij in samen gingen ze op de rand van Anneke
tal van plaatsen, leerde overal weer haar bed zitten.
wat bij en iedere baas was zo tevreden Vader probeerde moeder te troosten,
over hem, dat hij hem maar node zag maar het hielp niets en daarom belde
vertrekken. Maar Georg w'lde verderop; vader de apotheek op en vroeg om ze-
hij moest de fijne Franse smaak leren nuwtabletten. Even 'ater werd er gebeld,
kennen, want daarmee kon hij meer Vader holde naar de deur, ook moeder
gaan bereiken. Al heel gauw verdien- liep naar voren en de twee meisjes
de hij hier een ruim loon en daar hij stonden onder aan de trap. Tot hun gro-
zijn geld niet opmaakte aan drank en te spijt was het geen boodschap van de
allerlei vermakelijkheden, bezat hij al politie, maar het was een mijnheer met
gauw eei, aardig spaarpotje. Daarvan sde zenuwtabletten. Vader gaf ieder een
zond hij zijn ouders regelmatig flinke tablet en de meisjes moesten naar bed.
geldelijke ondersteuningen. Maar' ook Die nacht werd er geen oog dicht ge
deelde hij ervan mee aan de armen, die daan. De volgende morgen was vader
er in zo'n g-ote stad zoveel zijn. Hij al om 7. uur op -iet politiebureau om te
wist zelf maar al te goed uit zijn jeugd, horen of er ook goed nieuws was.
hoe hongerbrood smaakt. En daarom De inspecteur deelde mee, dat er een
kon hij geen honger of elende zien zon- spoor van twee mannen gevonden was
der te helpen. Hij dacht steeds aan de en dat ze het kin waarschijnlijk had
woorden van Christus: „Wat gij aan de den meegenomen. Zo gauw als er meer
minsten der mijnen gedaan hebt, dat nieuws was, zou de politie opbellen en
hebt gij aan mij gedaan". tot zolang moest vader ma r naar huis
Maar de leefwijze van de Parijzenaars gaan. Toen vader vertelde dat Sjannie
beviel hem niet. De degelijke jongeman mischien was meegenomen schrok moe-
zag er al te veel, dat hem tegen de der geweldig en er kwam een huilbui
borst stuitte. En omdat hij overtuigd waar geen eind aan kwam.
wat, dat hij met zijn grondige vakken- De meisjes hoefden niet naar school,
nis overal werk zou kunnen vinden en Ze zouden toch niet op kunnen letten,
vooral in een stad als Londen, stapte Om half twee werd er gebeld en
hen op 'n goede dag in Le Havre op de stond er een agent voor de deur en
boot, die hem naar Engeland bracht, die vertelde dat Sjannie terecht waj. Hij
Dit is een land, waar de mannen graag had een gebroken armpje en wat schaaf-
goed gekleed gaan gedachtig aan het wonden aan armen en benen. Maar voor
spreekwoord, dat ook wij kennen: de de rest kerngezond. De mannen hadden
kleren maken de man. De heien zien er ze te pakken en die zaten al opgeslo-
bovendien niet tegen op hun kleerma- ten op het bureau. Dat Vvcs dus goed
kers goed te betalen, wanneer zij cos- nieuws. Vader beg'* i zowaar te zingen
tuums met een goede snit weten te le- van blijdschap. Wanneer Sjannie thuis-
veren gebracht zou worden? De agent zei dat
(Wordt vervolgd), -vader en moeder dadelijk in de auto
moesten stappen dan zouden ze hun
rAnnronAAinrArmr kind °P het politiebureau zien. dat daar
CORRESPONDENTIE inmiddels was gear-iveerd.
Toen vader en moeder weg waren
Nog een paar weken en het heerlijke begonnen Marjan en Anneke het huis
feest van Sint Nicolaas is alweer daar. te versieren tot zelfs de deurlijst toe.
Op straat zie je al aan de etalages van zodat de buren kwamen .ragen wat er
de speelgoed en snoepzaken, dat het aan de hand was en toen de meisjes
grote feest in aantocht is. Wie zou er vertelden wat er gebeurd was, wLt bin-
over dit fijne feest een aardig verhaaltje nen 10 minuten de hele buurt het. Som-
kunen maken? Doe het dan bijtijds dan mige mensen stuurden alvast een boe
kan het ook tijdig in de krantetuin ko- ketje bloemen en op de stoep voor het
men. huis werd het steeds voller van de men
sen, die nieuwsgierig waren, hoe Sjan-
Er liggen nog goede oplossingen van: nie er uit zag.
Franciska Sikking, Warmond; Tineke Klokslag 3 uur kwam d auto, waar-
v. d. Akker, Zoeterwoude; Bernadette in vader en moeder met Sjannie aanrij-
Kortmann, Zoeterwoude; Cobie v. d. dan. De mensen begonnen te juichen
Zon, Nieuwkoop; Llda van Leeuwen, en kinderen duwden elkaar om toch u
Hoogmade; Ria Cosijn, N.w.-hout; Nico maar het mooiste plaatsje te hebben, boeken. Hiei laten we jullie zien een ge- nmtré*wiiinên 'ui.-.ic io ~iu ofw i
Plasmeijer,_ Hé™-, om alle, ,e Kunnen zien, aa'^eve?' en' Sen S
ken kun M aie maken uit karton en gens de beschik je by geiegonbeid over 'n aar-
Radio Luxemburg 208 meter
I zondag twaalf uur.
I Radio Veronica 192 meter
woensdag kwart voor twee.
Hetty Blok, Annemarievan Ees,
Joop Doderer en Jan Oradi in J
Als de omslag uit karton gemaakt
wordt, dan moet Je de lijnen met de
rugzijde van een .nes langs de liniaal
inkrasen. Bij gewoon papier is het vol-
Ook de pers en een fotagraaf waren ken kun je die maken uit karton en vou^ hem vervolgen*
huizen, Leimuiden; Gerda Rijkelijkhui-
zen, Leimuiden; MarUke v. Ruiten,- Sas- aanwezig voor een paar woorden een voor je schoolboeken, keukenboek
senheim; Margreet van Winden, Voor- paar foto's. uit gewoon papier. Houd het boek,
schoten; Jeanette Varkevisser, Noord- Zodra de auto stopte holden de meis- voordat je met de omslag begint, zoals
wijk; Toni Lelieveld, Zoeterwoude; An- jes naar hun broertje. Er werden heel in afb. 1. Teken ongevei >/i cir. van de
nemieke Janson, Noordwijk; Ansje Pie- wat kiekjes genomen. Moeder huilde kanten van het boek af de hoeken van
ëte. Leiden, Ada Keijzer, Leimuiden; weer, maar nu was het van vreugde, het bock op het omslag papier en zet
Ria Borst Rijpwetering; Adrie Droogh, In huis werd Sjannie dcor zijn zusjes aan beide uiteinden 2 tekens voor de
Leiden; Marlies Moerkerk, Warmond; nog eens flink gezoend, zo blij waren dikte van het boek, dus van de rug.
Annle Mooren, Rijpwetering Javqueline ze. Leg dan het boek opzij en trek dan
Een muzikaal verhaal van
Annie M. G. Schmidt en
Cor Lemaire. Regie: Wlm lbo.
Een programma
"DE VRIEND
VAN ALLE KINDEREN"
LET OP!: De liedjes uit
"Ibbeltje" nu ook op de plaat.
Een fijn cadeau voor Sinter
klaas!
Zendt 5 Venz spaarzegels.
f 1,75 In postzegels aan
pellijnen.
dig, klein geschenk.
(Advertentie)
en zijn vrienden
(naar „het Weeskind" van H. Malot)
35
(Slot)
Toen de vreemde vertrokken was en
alles stil werd, haalden wij Erio, pak
ten onze zaken bij elkaar ~n liepen weg.
We hadden gehoord, dat mijn moeder
op een deftige markt in Londen woon
de en toen we daar aankwamen von
den wij ook al hee lgauw het huis met
de naam Beaumont op de deur. Een
bediende bracht ons terstond bij me
vrouw Beaumont, die juist in gesprek
was met haar oude advocaat Mr. Grey.
Zij ontving ons met open armen, maar
ik kon haar nauwelijks toefluisteren,
dat ik haar een geheim moest toever
trouwen. Daarom liet ik Carlo verder
vertellen, «vat wij in de oude 7.ige. .ner-
wagen beluisterd hadden. Toen hij ner-
haalde, wat haar zwager tegen mijn
„vader" gezegd had, riep zij: „Remi,
mijn zoon!" sloot ze mij nogmaals in
haar armen. Mr. Grey, die naar ons ver
haal geluisterd had, meende evenwel,
dat men eerst bewijzen moest zien te
krijgen, dat ii: mevr. Beaumonts zoon
was.
36. Ik twijfel geen ogenblik, zei mijn
moeder. „Ik vermoedde het reeds, toen
ik hem voor de eerste keer zag. Het is
mijn jongen, Charles, van wie ik ge
loofde, dat hij in de rivier 'was ver
dronken". Direkt liet men mijn pleeg
moeder Barbarin halen om van de
waarheid d,er hele geschiedenis te ko
men getuigen. En net blijde slot van al
onze avo.ituren was, dat ik nic alleen,
maar ook moeder Barbarin, Carloen
Brio bij mijn moeder mochten blijven
wonen. De man, die zich voor mijn va
der had uitgegeven, bekende zijn boze
opzet en kwam in de gevangenis te
recht
Mijn moeder wilae niet, dat de broer
var haar gestorven man, dus haar zwa
ger, die ook in het gemene complot
had gezeten gevangen werd genomen.
Maar van hem werd geëist, dat hij voor
altijd het land moest verlaten.
Carlo en ik hale., nog dikwijls onze
oude muziekinstrumenten voor de dag
en zingen dan daarbij het lied van een
ouderloze jongen. En dan voel ilf mij, o
zo gelukkig, omdat ik geen ouderloze
jongen meer ben.
