Leidse Courant | 1962 | 27 oktober 1962 | pagina 11

In de Krantentüin

Jbbelti

HUIBERS

Het knutselhoekje

REMI

ZATERDAG 27 OKTOBER 1962

DE LEIDSE COURANT

PAGINA 11

LUISTER NAAR\

Radio Luxemburg 208 meter
zondag 12 uur
g Radio Veronica 192 meter
u woensdag 13.45 uur

DE REUZESLANG

prachtig goud waren geworden, vielen niets. Hij moest mee. Hij werd in een
vam de bomen, 's Middags ging ik met hok gestopt en kreeg alleen brood met

Een Nederlandse officier, die een tijdje e?n groepje kinderen naar het bos. We water. Een vogel had alles gezien en ook

op Ceylon verbleef, vertelde me het vol- S^en paddestoelen zoeken. Ieder gin- gezien waar de sleutel gelegd had. De

gende: gen we een kant uit. Opeens riep Ria: vogel nam de sleutel in zijn snavel en

Ik woonde aan de buitenkant van een -O- een eekhoorntje!" Wij zagen bracht diie aan de moeder van Kees. Zo

der voornaamste steden van het eiland hem ook en volgden hem. Hü sprong van werd Kees gauw bevrijd,

en had uitzicht op een in de buurt be- de ene boom op de andere, maar na vijf

ginnend bos. Niet ver van mijn woning minuten waren we hem al kwijt. Toen

verhief zich een kleine heuvel, waarop gingen we weer door met zoeken. We

een viertal flinke bomen stonden, los vonden ook kastanjes en eikels. Tegen

van het bos. Iedere morgen keek ik daar 5 uur moesten we weer naar huis. Thuis

met veel genoegen naar. ging iedereen olies mooi in een doos

Irma Barendse, Leiden vertelt over:
EEN KABOUTERTJE

Er was eens een heel klein kabouter-

Toen lk op eeïi morgen vanaf myn bal- zetten en de' voï|K>ïde 'liSrgen namen'wê «dérenmoeSÏ'ta ren Md"
kon weer naar die bomen sitond te lcij- de dozen mee naar school De juffrouw - kk!
ken. viel mij iets heel bijzonders op. Een vond het mooi ^tw^'n fijne mid 2eSt°l midden® ?en groot bos. Op ze-
dikke tak. die verdord scheen, maakte al- d-ag geweest ke,re dog Ja£t,e aan het %vandelen-
lerei wonderlijke bewegingen: hij zwaai- helemaal alleen. Opeens hoorde hij men
de van de ene kant naar de andere, boog Jacaueline v. d. Hoeven. Voorhout. sen aankomen. Wat moest hij doen? O,
zich soms tot aan de grond, richtte zich Je hebt 't verhaaltje toch zeker be- %v*acht. hij wist het al, daar lag een groot
dan weer in de hoogte en verdween dan waard? Dn ben je alweer aan iets nieuws eikeblad. daar zou hjj onder kruipen.

Willie Olyhoek, Stompwijk.

MIJN VERJAARDAG

weer tussen de andere takken. Er waai- begonnen?
de geen wind en het was heel stil in de
natuur. Ik stond r.og over dat vreemde
verschijnsel na te denken, toen ik be
zoek kreeg van een bewoner van het
eiland. Terstond bracht ik hem naar het
balkon, want ik wilde graag van hem Hl

lljks had hi) die waargenomen of de Cey- w TJTJ

lonnees verbleekte en was van pure ^*7 f 5Ü memocht

«chrik bijna ter aarde gestort. Hij smeek- komen Ik- hcl Mn ""U"

Maar o wee. een grote mensenhand pak
te hem beet. En weet je wie dat was'
Het was de lelijke heks. Hij kreeg een

schok en toen lag hij vlak bij zijn

buisje in het gras. Gelukldg hij had ge
droomd.

Ada Dubbeldeman, Leiden.

EEN DAGJE UIT

T~ LCl "IJ anew- Jip Ai. wtl min geweest. uaar was net neei erg leux.

te mij terstond alle vensters en deuren {Jr8 Er wip, schommels, een draai-

te sliten en te grendelen, want. wat ik "*>1™ Hiü*» en nog veei meer din-

voor een boomtak hield, was een mon- 311 ,ar 1110 ,er moc.ht- ™l,:n moeder „..„1 wat v.0v.

voor een boomtak hield, was een mon
sterachtige slang, die zich met die be
wegingen vermaakte. Ik moest al spoe
dig bekennen, dat de man gelijk had.
want even later zag ik, dat ze plots een
klein dier van de grond vastgreep en
ermee tussen de boomtakken verdween.

Dat monster kon ook voor de mens ge
vaarlijk zijn. Daarom verzamelden we
een aantal goede schutters, reden

was intussen doorgereden. Ik was even
bij Marian thuis aangewipt. Toen ik
binnen kwam kreeg ilk een reep, *n arm

gen. Ik ben overal op geweest. Wat heb
ik daar gelachen. Er waren ook herten
en schapen. De herten zaten in hokken.

bandje en een kettinkje. We gingen vlug dubb!UJes,T

naar huis en daar begonnen ze allemaal SjrLm

-no? ^--zr^h^n

Een muzikaal verhaal van
Annie M. G. Schmidt en
Cor Lemalre, o.l.v, Wlm
lbo gespeeld door Hetty
Blok, Annemarie van Ees,
Joop Doderer en
Jan Oradi

chocolade hagel

gingen we aL Later gingen we weer in

een tram en wandelden verder naar Ma-
durodam. Wat was het daar mooi. Alles
was daar in het klein nagebouwd. Er
stond een kerktoren, die zo groot was
als ik. De schepen konden varen en de
poppetjes konden zelfs lopen. Dat zal
wel moeilijk werk geweest ziin, dat al
les in het klein na te maken. Er was een
hele stad met stations, bruggen, trams
en nog veel meer. Later zijn we nog de
stad in gegaan. Het was §1 laat toen we
naar huis gingen.

Sjaak Janson. Leiden.

VAN JIM EN JAM

Jim en Jam spelen heerlijk in het bos.
Ze spelen Indiaantje. Jam is een Indiaan
en Jim een eowhnv. Dat v'p'tan ze
reuze leuk. Nu begint het gevecht. Jim
schoot op Jam. Jam gaat vlug achter een
boom staan. „Oe! Oe!" roept Jim.

Zo ging het maar door. Opeens viel
Jim op de m-ond. Jam schrok .Tim kwam
kwam lachend overeind. Jam was er in
gelopen. Er kwam geen eind aan hun
snel tot Jim zei: „Ik schei er mee uit.
Ik ben zo moe, hè. hè. hè". Samen lie
pen ze naar huis terug.

Wim Boerman, Leiden.

NAAR HET CIRCUS

Het was 12 uur. De jongens stormden
uit de school. „Het circus! Naar het cir
cus!" riepen ze. Een groepje jongens van
drie: Louis. Antoin en Peter stonden
met elkaar te praten. „We gaan naar de
wilde dieren!" riepen ze en ze spraken
af, alvast oude kranten te gaan verko
pen voor een kaartje voor het circus,
dan hoefden ze hun spaarpot niet open
te maken. Toen Peter thuis de oude
kranten op wou zoeken was alles weg.
M:,der had ze juist die morgen wegge
geven aan de deur. Jammer was dat.
Moeder had ze juist die morgen wegge-

Religieuze Kunsthandel
Haarlemmerstraat 123
Leiden Tel. [phone]
Ook uw adres voor

Geboorte-aankondigingen

(Advertentie)

dat hij toch wel naar het circus mocht,
maar hij wilde het liefst dat kaartje zelf
verdienen.

's Middags ging Peter naar het circus-
terrein en vroeg aan één van de man
nen of hij zou mogen helpen met het
opbouwen.

„Goed, kom maar mee, dan mag je
me helpen de dieren te voederen".

„O. de wilde dierert?" vroeg hij bib
berend.

„Nee jo, begin maar met de honden
en de katten".

Ook mocht hij de kamelen voeren. Om
half zes was hij klaar. De baas was zó
tevreden dat hij een vrijkaartje kreeg.
Vol trots ging hij naar huis en toen hij
gegeten had ging hij om half acht naar
het circus. Wat heeft hij van de voor
stelling genoten.

Ziezo kmders, dat is het weer. Nog
liggen er wat opstelletjes te wachten,
maar die krijgen ook een beurt.

Dag allemaal.

Tante Jo en oom Toon

(Advertentie)

een aanxai goecte scnutters. reden naar 7." ""s was net der zac ik haar bii een kraamnie staan

het bos en stelden ons op achter dichte P^ige dag. Midden in de week bracht „Vhuiiend Soeg „wïïSS u

struiken van waarachter wij de slang «3e krantenjongen een mooi boek. dot ik Ik „ne een zakte snoenieVen

konden waarnemen van dichtbij. Toen met de raadsels gewonnen had. Het is JJJ koekèn haïa Maar Uc dSht dat Ie

we evenwel de geweldige afmetingen van een heel mooi boek. Ik las het achter

het dier zagen, werden we door een elkaar uit. want ik houd erg veel van me zou z,en Kom

net tuer zagen, weraen we aoor een wtmx ik nouo erg veei van Het W(>rd n0£? jpukp

huivering van schrik aangegrepen. We lezen. Dus erg bedankt Ik was er echt

durfden geen van alle te schieten, want blii mee. Eerst een fijne verjaardag en T h

wat zou er gebeuren, als onze echoten toen een paar dagen later een mooi boek

misten, of haar slechts licht verwonden? gewonnen.

Alle Ceylonnezen, die bij me waren, ver
zekerden me, dat ze nog nooit zo'n mon- Pierre v. d. Lans. LIsse.
sterachtig grote slang hadden gezien. kaaiï wft nno
Haar lichaam was dikker dan het lijf naak het bos
van een magere man, hoewel zij toch We zijn met een paar vriendies op

Iersel, Leiden.

EEN FIJNE DAG

Op een woensdagmiddag gingen we

het strand gemaakt en toen hebben we

nog liggen zonnen. Bij het naar huis gaan
hebben we nog een ijsje gehad. Ook gin
gen we nog naar een speeltuin. Daar ..a-
ren wippen en schommels en een lange

glijbaan.

naar zee. Toen ik er was ging ik gauw
in de zee. Mijn broertjes kwamen er ook
gauw bij met een grote bal. Wij hebben

D. Holswilder, Leiden.

IN MADURODAM

VIER ZWARTE EN VIER WITTE

In de vakantie ging ik met mijn vader

«P.JI 1 Jm* vrn:nu,w <70 «n c f -4 ulJ-n »aar M^urodam Ito ginpn eerst naar Leg 8 knopen zo neer als bovenaan op

niet bepaald vet was en in vergelijking middag naar 't bos geweest Daar moch- ,he?rllJ,k ln het ,water gebald. Daarna het slation om kaartjes te kopen voor de tekening: één witte, één zwarte, weer
hebben we een lange wandeling langs óe trein. We stapten in de trein en daar een witte enz. Probeer nu uit te zoeken

met haar dikte was het serpent buiten- ten we stoeien zoveel als we wilden,

gewoon lang. Haar staart had ze om een Toen we uitgestoeid waren, gingen we

der bovenste takken van de boom ge- wegkruipertje spelen. Dat hebben we

slingerd en haar kop reikte tot aan de wel ruim een half uur gedaan. In een

grond. Zij was zeer vlug en lenig en in bos heb Je zulke fiine plekjes om weg

een ogenblik maakte zij de onmogelijkste te kruinen, achter een bosje of een dikke

wendingen. Even kwam zij helemaal naar boom. Tot dat Rudde zei: „ik doe het niet

beneden, wikkelde haar staart nu om de meer", en toen was het uit Wat nu?

stam van de boom en ging in haar volle „Jongens laten we rovertje gaan doen",

lengte op de bodem liggen. Dit alles „j lk ?a llt wee en 1ulIie miJ

was vnj mei gegaan, maar in nog veel opzoeken. Ik aal tot 20 tellen en don ko-

kortere tijd waa ze weer tussen de tak- juWe mij achtenia-

<terêVzor plotse'linge3 posftle-verandering? tx^nen^tee^ 'T^het^uur" «T,

merlrt. Ir wam orvMnns r»r> 71 in opmolr on.

merkt, kwam argeloos op zijn gemak on
der de boom door lopen. Als een blik
sem straal viel de slang op hem neer en
zodra ze overtuigd was. dat hij dood
was, legde zij zich gemakkelijk onder

Ada Keyzer, Leimuiden.

8CHOOLTJE SPELEN

Tony. Carta en Barrie gingen schooltje

de boom neer maar steeds nog me haar spelen Barrie rér de jKTÏ
staart om de stam Dan begon zij met Rerst rilimden ze al' t in d.
haar zwartachtige tong haar, prooi te be- kamer en toen ze daarmee klaar waren

likken om ze straks makkelijker te kun- begonnen ze

nenvei-zwelgen, Toen we dit een poosje Eersl h|rtjen.._ zci de iuffromv
hadden aangezien, losten wij enkele Na hof hiV^n »inno„ L i»i, n
schoten op haar kop. Onze schoten mis- ta krig ^mln 6 7" t
ten echter blijkbaar hun doel. want de °P en Tony'
slang bleef rustig met haar gelik door- fout pa^r son?men
gaan. Daar do avond begon te vallen, be- w! er ee\
sloten wij naar huis terug te keren om jelcenen Icwam het le
de volgende dag in groter aantal terug boeki* n?°Cbtpn elk in e^n
te kena De Ceylonnezen verzekerden de ^frouw moest de
me namelijk, dait een slang die een boom ljcen eii strepen onder het
tot haar verblijf heeft gekozen, deze etten. Toen dat gebeurd was. kre
niet zo gauw weer zal verlaten. fna1 rtef ,,r,5e
(Wordt vervolgd).

CORRESPONDENTIE

taal. Dat was heel gemakkelijk.
Zo speelden ze een heta tij^ tot ze er
geen zin meer In hadden. Ze ruimden
alles weer netjes op en gingen wat an
ders doen.

Vouw een vierkant stuk papier van de
ene hoek naar de andere. Vouw de rech-

Ria Borst, Rijpwetering. Leulke teke- Marian B„ Leiden vertelt 'n sprookje 'er" en linkerhoek naar de vouw toe

ninig van kabouter Wipneus stond er over (afb. 1). Afbeelding 2 toont jullie het

op je briefje. De oplossingen waren ook DE HEKS gevolg. Maak aan elke kant een msnij-

fSdveAarWer'k°mtOTOOkVani°U eenS ioSel^HPV"' een mitom en^l^fr'om^ m"

rywf ir n™ inboek te lezen dat x en Y precies de lijn A-B raken.

Joke Duivenvoorden, Aderpolderij, een heks. Hij dacht: „ik zou ook Knip de lijn C-D door beide papierlagen

RUpwetering. Joke schrijft: „Ik zou zo wel eens een heks willen zien". in. Ze moet precies zo breed zijn als de

graag een correspondtentievriendinnetje maakte het plan om de volgende afstand tussen de insnijdingen bij X-Y

willen hebben, liefst zo ver mogelijk vain d,a^) ,naar net bos te gaan en hij kon en evenzo wijd van A en B af. (afb. 3).

Rijpweterinig af. Ik ben 13 jaar". Ziezo, er Uiina niet van slapen. Buig de bovenste punt naar voren om en

wie er nu zin heeft, schrijft eens naar 's Morgens ging hij naar het bos. Het trek ze door de insnijding (afb. 4). Vouw

Joke. Haar adres staat er bij. was er heel stil tot hij opeens een raar de beide schuine zijden van de driehoek

Marlies Moerkerk, Warmond. Alles koor<i?' "eÜ w,"de ,hek!' di?.?p naar het midden toe (afb. 5) Draal het

goed Marlies. Aardig postpapier heb ]e! dMr bezemsteel «oor de lucht suisde, gevouwene oim Dan ziet het eruit als

Ze zag Kees en kwam naar hem toe. afb. 6. Vouw het naar achter bij de pu-

Annie Cosün, N'hout stuurde ons: Kees schrok een beetle. Hij vond het len, dan ontstaat fig 7. Nu behoef Je al-

wel een beetje griezelig. leen nog maar de gezichtstrekken en de

HERFaT 2,0 jongetje", zei de heks. „Wou je kleren te tekenen en in de onderste punt

Na de vaikantie begon al gauw de mij zo graag zien? Weet je wat? Ga een insnijding te maken ende clown

herfst. Toen we in de school zaten woei maar met me mee". is klaar. Buig de lange voeten een wei-

het heel hard. De bladeren, die nu Kees begon te huilen, maar het hielp nig ter zijde om.

6 7 9 10

d

of je door slechts 4 verschuivingen, ter
wijl jullie telkens 2e buurknoopjes te
gelijk verschuiven, die 8 knopen zo te
liggen, dat de zwarte allemaal links en
de witte rechts (zie de onderste teke
ning). Heel eenvoudig is het niet en als
je er niet mee klaa-- komt. kijk je maar
naar de oplossing. Maar laat eerst je
vriendjes maar een poosje proberen, voor
je het hun tenslotte vóór doet.

Oplossing: Rechts naast knoop 8 zijn
nog 2 vrije plaatsen, die we 9 en 10 noe
men. Nu verschuif je de knopen aldus:
2e en 3e naar plaats 9 en 10 knopen 5
en 6 naar plaats 2 en 3 knopen van 8
en 9 naar plaats 5 en 6 en tenslotte
1 en 2 naar plaats 8 en 9.

LATEN WE EENS
EEN CLOWN VOUWEN

Lang voor Oost-Groenland in kaart ge
bracht werd, behielpen de vissers zich
met zelfvervaardigde „kaarten" gemaakt
uit drijfhout. Wanneer zij in hun zee
waardige kajaks op langere tochten gin
gen, sneden zij de kustlijn in hout uit,
zodat zij op de terugweg de bochten en
fjorden van de kust konden herkennen.

EEN JAPANSE BADKUIP

In Japan baden de mensen elke dag,
als ze van hun werk komen. De oude
badkuipen, die ook nu nog veelvuldig
gebruikt worden, zijn vervaardigd uit
een apart, grauw welriekend soort cy-
preshout. De kuipen zijn ovaal en hebben
hoge wanden en men zit dus als in een
hokje, als men een bad neemt. Aan de
ene zijde is een oventje ingebouwd, die
het badwater verwarmt. In Japan wordt
zeer veel haat verwerkt door het feit
dat haast de helft van het land met bos
sen bedekt is. Maar ook, omdat de Ja
panners menen, dat men het prettigst
woont in licht en luchtige huizen, die
vooral ook bi' aardbevingen, waarvan
het land zo vaak te lijden heeft, minder
gevaarlijk zijn dan stenen muren.

en zijn vrienden

(Naar „Het Weeskind") van H. Malot.

31. Carlo kon zingen en verschillende
instrumenten bespelen en bovendien ken
de hij een flink aantal acrobatische num
mers, zodat wij tamelijk goed verdien
den. We bevonden ons nu op de weg naar
de stad mijner kindsheid. Ik had een wei
nig geld gespaard en daarvan kocht ik
op een goede dag een koe, diie ik aan
mijn pleegmoeder wilde schenken. Toen
we haar huis bereikten, moest Carlo het
dier in de stal brengen, terwijl ik alleen

het huis binnenging. Mijn pleegmoeder
en ik weenden beide van vreugde en ik
moest haar alles vertellen, wat ik zoal
beleefd had. Plotseling begon te koe te
loeien, en ik zei:

dat we onze koe hebben moeten verko
pen"? Toen trok ik haar mee naar de
stal; toen het haar duidelijk werd, dat die
koe haar voortaan toebehoorde, weende
ze andermaal van vreugde. Van ontroe
ring kon ze geen woorden vinden om ons
te bedanken.

32. Later vertelde zij mij, dat mijn
ware ouders naar mij zochten en dat
Barbarin zelfs naar Parijs was gereisd
om mij daar op te zoeken. We namen dus
spoedig afsdheid en haastten ons naar

Parijs om mijn stiefvader daar te zoe
ken. Maar de waard, in wiens herberg
Barbarin gewoond had, vertelde ons, dat
hij dood en begraven was. Hij wist ech
ter, aat Barbarin bericht had ontvangen,
dat hij zich tot het bureau van Mr.
Greths te Londen moest wenden, zodra
hij mij gevonden had.

„Nou, dan gaan we eenvoudig naar
Engeland".

In een somber huis ontdekten we ein
delijk het bureau van Mr. Greths. Hier
trof ik nu mijn familie aan en werd
daarbij diep teleurgesteld. Mijn moeder
schoof zich van mij af. toen ik haar wil
de begroeten. Mijn zusters scheen ik niet
te bevallen en ik vond haar ook niet
aantrekkelijk.

(Wordt vervolgd).