In de Krantentuin
DEMOSTHENES
Het knutselhoekje
ZATERDAG 20 OKTOBER 1962
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 15
Hij was een der grootste redenaars
onder de Grieken. Nauwelijks 7 jaar oud,
verloor hij reeds zijn vader. Als knaap
hoorde hij eens een spreker, die een ge
weldige indruk op hem maakte. Vanaf
dat ogenblik ontstond in hem een mach
tig verlangen om ook eenmaal zo'n groot
redenaar te worden. Dat deed hem zijn
spelen vaarwel zeggen om zich geheel te
kunnen wijden aan lezen, schrijven en
spreken,.
Volwassen geworden, zette hij naar
zijn mening een prachtig redevoering in
elkaar en hield die voor een grote' volk-
verzameling. Maar bij werd uitgefloten
en ad zijn moeite en zijn opofferingen
schenen vergeefs te zijn. Bedroefd ging
hij door de stilste straten naar huis.
Maar een vriend kwam hem de vol
gende dag bezoeken en om hem weer
wat otp te monteren en hem tevens nan
te sporen het nog eens te proberen.
Ditmaal bereidde hij zijn rede veel
zorgvuldiger voor dan de eerste en
zorgde daarbij vooral, dat ze veel vloei
ender werd voorgedragen. Maar helaas,
hij werd weer uitgelachen in plaats van
bejubeld. Van schaamte verborg hij zijn
gezicht achter zijn mantel en sloop stil
letjes naar huis.
Na enige dagen kwam een andere
vriend bij hem op bezoek en deze
maakte hem opmerkzaam op de drie
voornaamste fouten bij zijn redevoerin
gen.
„Je spreekt te zacht, je spreekt ondui
delijk en je hebt de rare gewoonte om
na elke zin je schouders op te halen?"
Van z'n zachte stem was zijn zwakke
borst de oorzaak. Zijn voordracht was
onduidelijk, omdat hij met enkele klan
ken moeite had en de r b.v. helemaal
niet kon uitspreken. Zou het mogelijk
zijn al die fouten te verhelpen?
Demosthenes had de moed om het te
proberen en is daardoor een prachtig
voorbeeld voor ons allen geworden, als
we moeite hebben met het een of ander.
Hij ging van het standpunt uit, dat een
mens elk doel kan bereiken, mits hij er
met een sterke wil naar streeft.
Om zijn borst krachtiger te maken
ging hij dagelijks bergen beklimmen of
hij ging naar het strand van de zee en
trachtte met zijn stem het gebruis der
golven te overstemmen. Om de r te leren
uitspreken en enkele klanken te verbe
teren, nam hij kiezelsteentjes onder zijn
tong om haar zo te dwingen de juiste
houding aan te nemen bij de uitspraak.
Om het hatelijke schokschouderen af
te leren, hing hij een scherp zwaard
boven zijn schouders, dat hem telkens
tot bloedens toe verwondde, wanneer
zijn schouder de hoogte in kwam. Om
zich alleen maar aan zijn kunst te wij
den, lie.t hij zijn haren heel kort afsche
ren, zodat de mensen hem zouden heb
ben uitgelachen,, als hij zich buitenshuis
vertoonde.
Na al deze voorbereidingen trad hij
eindelijk weer op en hield zulk een
schitterende rede. dat het Griekse volk
zo begeesterd werd, dat hij zijn oren
nauwelijks kon geloven. Van nu af aan
werd hij met lofprijzingen en bijvalsbe
tuigingen overladen en daardoor weer
blijmoedig gestemd, ging hij als het kon
met nog grotere ijver op de ingeslagen
weg voort. Hij heeft zodoende meer ge
werkt en bereikt dan de beste veld
heer.
Zijn leven van volhouden leert ons de
waarheid van het leuke spreekwoord:
De gestage drup holt ten laatste de
steen uit, of wel, de aanhouder wint.
Denkt in jullie leven dikwijls aan dit
spreekwoord en aan de moed van De
mosthenes.
MISKEND!
Dat kleine kinderen zich al diep ge
krenkt kunnen voelen, als hun goede be
doelingen verkeerd begrepen worden,
kan jullie een voorvalletje uit mijn ei
gen jeugd leren.
Ik was 5 jaar en mijn jongste zusje
1'/» jaar. Op een morgen moest ik met
haar een boodschap doen bij de kruide
nier, die enkel j minuten bij ons van
daan woonde. Het had vreselijk geregend
en aan de buitenzijde van de weg ston
den overal plassen en ik deed mijn uiter
ste best om mijn zusje met droge voet
jes daarlangs te leiden. Maar opeens
kwam ons een paardekar tegemoet op
de toch al zo smalle weg. We moesten
wel zo ver uitwijken, dat zusje, die aan
de binnenkant aan mijn handje liep,
even door een plas moest lopen en toen
begon te huilen. Dat was natuurlijk min
der erg, dan dat we in botsing kwamen
met de kar. Maar een oud boertje, die
achter de kar kwam aansloffen, werd
daar boos over en gaf me .een draai om
mijn oren.
„Jij lomperd, kun je niet beter op je
zusje passen!"
Ik werd zo woedend, dat ik een paar
paardemoppen, die het beest net had la
ten vallen, opraapte en ze die oude boer
in zijn gezicht slingerde. Mijn zusje
achter mij aanslepend maakte ik me
haastig uit de voeten. Even omkijkend
zag ik, dat de oude zijn gezicht afwaste
in een plas en ik hoorde de voerman
nog schaterlachen om mijn spontane re
actie van mijn goede zorg voor mijn
zusje.
CORRESPONDENTIE
We gaan vandaag weer verder met de
verhaaltjes van de kinderen, diie niu ein
delijk eens aan de beurt komen.
Loek Meijs, Leiden.
NAAR TEXEL
Het was vroeg in de morgen op dins
dag na Pasen. Het plan was dat we naar
Texel gingen. Om zeven uur vertrokken
we uit Leiden. Tegen twee uur waren
we in Giethoorn en reden toen verder
naar het noorden naar Den Helder. De
boten naar Texel gaan om de drie uur.
Gelukkig konden we die van 4.30 uur
nog halen.
Na drie kwartier waren we in Texel
en reden naar het hotel in Coxdorp. We
waren er om half acht.
De volgende morgen stonden we vroeg
op, want we gingen een groot stuk
van het eiland bekijken. We gingen eerst
naar de Slufter, een grote eenzame vlak
te, met veel vogels. Toen reden we
naar Den Burg en De Koog, dit zijn twee
dorpjes en vandaar naar de wadden. De
wadden zijn ontzettend grote stukken
land met gras bedekt. Heel veel schapen
grazen hier. 's Avonds in het hotel gingen
we vroeg naar bed.
De volgende morgen gingen we naar
de vuurtoren en naar he strand. Ik heb
nog nooit zo'n breed strand gezien. Texel
met z'n bossen, z'n vogels en schapen
is toch wel heel mooi, al was het er, om
deze tijd van het jaar wel eenzaam.
Om kwart over drie vertrokken we en
om 4 uur waren we weer in Texel. Na
goed 4 uur waren we weer thuis. Het
was een fijn vakantiereisje.
Piet-Nan Haastrert, Leiden.
EEN LEUKE VAKANTIE
Ik was bij kennissen op vakantie. Ik
kom er elk jaar en ik heb het er altijd
even leuk. De eerste dag ging ik met
mijn neefje vissen in de sloten tussen
de weilanden. Mijn neefje viste heel dik
wijls. Na een possje ving hij een klein
visje. Hij zei tegen mij: „Dat visje doe
ik aan mijn hengel en dan ga ik er mee
snoeken." Zelf ging ik vissen met een
stukje deeg en na een poosje ving ik een
heel grote voorn. Dat was me een knaap.
We gingen door met vissen, maar we
kregen helemaal 'geen beet. Toen opeens
-had mijn-neefje beet. Hij had een werp
hengel én daar had hij het visje aange
daan. Ineens waren zijn dobbertjes weg
en toen sloeg hij dadelijk op. Ik zat met
^ote nieuwsgierigheid te kijken. Met
een grote zwaai slingerde hij z'n hengel
op en floep, het beest lag op de kant.
We hadden moeite hem op de graskant
te houden. Het was een knaap van een
snoek en ontzettend wild. We maakten
hem meteen dood. Toen zijn we naar huis
gegaan. Zijn moeder keek op van de gro
te vangst, 's Avonds bakte ze de snoek
en we hebben er heerlijk van gesmuld.
Naast het huis van mijn neefje was
een grote boerderij. Daar gingen we dik
wijls spelen. De boer ging met een trac
tor naar het weiland om hooi te halen
en dan mochten wij mee. We mochten
de knecht helpen om het hooi op te
laden. Ook mochten mijn neeffje en ik
de traktor eens sturen. We moesten een
heel eind rijden voor we thuis wa
ren. Dan mochten we weer meehelpen
om het hooi of te laden. Op de boer
derij waren ook lammetjes, kalfjes en
een veulen. Ik heb mij daar best ver
maakt.
Inge Maasscn, Leiden.
KONINGINNEDAG
We wonen in een burgemeesterswijk.
Daar wordt elk jaar van koninginnedag
een heel groot feest gemaakt.
Een week van te voren krijgt iedereen
een kaart, waarop 8 nummertjes staan.
Ook mochten we aan een wedstrijd mee
doen. Om 9 uur mocht iedereen ver
kleed aan de optocht meedoen. Miriam
mocht verkleed gaan als een chinees.
Mijn moeder had nog een Chinese peig
noir. Verder leende ze van de buurvrouw
een chinees hoedje met een vlecht er
aan. Toen ze haar gezicht ook een beetje
geel gemaakt had, zag ze er als een echte
chinee- uit.
Om 11 uur werd er omgeroepen dat
iedereen voor nummertje1 een stroop
wafel kon gaan halen en voor nummer
2 mocht je in de koets.
Om half 12 moesten de meisjes van 5
en 6 jaar aan een wedstrijd meedoen.
Annetje durfde niet, en stilletjes ging
ze in een hoekje zitten huilen. Na de
wedstrijd werden de prijzen uitgedeeld.
Miriam stond er toevallig bij te kijken.
„Annetje Maassen," werd er omgeroe
pen. Ze mocht toch een prijsje hebben,
al had ze niet meegedaan. Miriam bracht
het voor haar mee naar huis. Het was een
heel leuk fluitje.
Nu moest Kees meedoen. Hij moest
steppen en hij won een sterke baL Noor
tje heeft met de „aankleedTees" de derde
prijs gehaald. Dat was een grote opblaas-
bal Miriam won een armband en Jaap
won ook een bal.
Het feest duurde tot 's avonds 8 uur
en toen was het uit.
Jan Walter, Leiden.
AAR HANNOVER
We zouden naar Hannover gaan en ik
mocht mee. Eerst bracht pappa m'n
broertjes en zusjes naar een tante, die
op ze zou passen. Van mamma mocht ik
een zak lekkere koekjes halen voor on
derweg. Toen pappa thuis kwam was al
les in orde. We zetten alles in de wagen
en we reden weg. 't Was prachtig weer.
Het was ongeveer 10 uur en om 1 uur
waren we bij de grens. Daar zagen we al
mooie bergen. Soms gingen we kris-kras
naar beneden. De bergen leken wel of
ze van ijzer waren, maar pappa zei, dat
ze van steen waren. We kwamen om 8
uur in Hannover aan. 't Was een mooie
reis geweest. Ik ging gauw naar bed.
De volgende dag gingen we de stad
in. Pappa kocht een fototoestel. Oom
Hein zei: „Zullen we naar het raadhuis
gaan? Dan gaan we naar boven in de
toren en dan kunnen we mooi alles zien."
Zo gezegd, zo gedaan. We hadden bo
ven een prachtig uitzicht over de stad
en in de verte de bossen en bergen. Toen
we alles gezien hadden gingen we met de
lift naar beneden. We hadden trek ge
kregen en gingen naar een restaurant
om wat te eten. Ik vond het wel een
beetje gek eten, maar 't smaakte toch
heel lekker, 's Middags gingen we naar
een park. Daar was ook een doolhof.
Je mocht er zo maar in. We kwamen er
heel gemakkelijk uit. Op een bank in het
park hebben we wat gerust en daarna
weer terug om te slapen. Ik was erg
moe. De volgende morgen gingen we
eerst naar de Mis en daarna naar de
Harz; Wat waren daar veel auto's op
de weg. De Harz is heel mooi, prach
tige bossen met watervallen. Ik ging
op een grote steen staan, vlak bij een
waterval en pappa nam een foto. We
gingen weer verder. In een café langs
de weg, aten we onze boterhammen op.
Ik mocht door een verrekijker naar het
ijzeren gordijn kijken. We gingen weer
naar binnen en ik kreeg limonade met
een gebakje. We kwamen ook nog langs
een groot meer, waar ze een stuwdam
aan het maken waren. We hadden een
mooie reis en we hebben veel gezien.
Laura Oosten, Leiden.
IN DE DIERENTUIN
's Morgens, het was nog vroeg, gin
gen we naar de dierentuin. Het was er
erg druk. Alle mensen liepen zonder jas
of mantel, want het was heel erg warm.
We gingen eerst kaartjes kopen en moch
ten toen binnen. Het eerste wat we za
gen was een hyena en er naast een ijs
beer, dde op zijn achterpoten stond. Toen
liepen we weer wat verder en daar za
gen we een wild zwijn.
Wat was die dierentuin groot en mooi.
We liepen weer wat verder en kwamen
bij de vogels, papegaaien, parkieten,
grote vogels met geweldige snavels, te
veel om te noemen. Nu kwamen we bij
een grote speeltuin. Er waren daar meer
dan honderd kinderen. We zagen drie
glijbanen, één draaimolen, schommels
enz. We hebben er fijn gespeeld. Daar
na gingen we naar de anen, Wat konden
die kunsten maken. Vlak erbij waren
de hokken van de leeuwen en er naast
een tijger. Wat brulden die beesten vre
selijk. Bij de olifanten was het leuk. Ze
kregen pindas. We zagen ook'de giraf
fen met hun lange halzen en de zebra's
met de gestreepte vlekken. Nog waren
we niet aan het einde, neen hoor! We
kwamen bij de struisvogels, wat gro
te beesten, waren dat. Weer wat verder
zagen we de ezeltjes waar je op mocht
rijden. Dat was leuk zeg!
Nu waren we de hele dierentuin rond
geweest en we gingen weer met de bus
naar huis.
veel getel vertrokken we. We hadden
onderweg veel plezier. Eindelijk kwa
men we er aan en stapten we allemaal
uit We gingen bij onze eigen klas lo
pen. We werden weer geteld en gingen
toen binnen. Het eerst gingen we naar
de put van vrouw Holle. Met een paar
meisjes ging ik verder naar de andere
sprookjes, 't Was allemaal even mooi.
Ook was er een grote kano- en roei vij
ver. Daar bleven we een poos staan kij
ken. Een man gooide en trommel vol
stukjes brood- het water in. Even la
ter kwamen een heleboel grote vissen,
wel zo groot als een poes, aanzwemmen,
om het brood op te eten. Ook waren er
langs de kanten kleine eendjes. Ik riep
de eendjes. Ze kwamen aangezwommen,
ik wou er eentje pakken en toen gleed
ik met mijn voet in het water. Ik heb
mijn so'- 'tgedaan en voor we weg
gingen was die weer droog.
We kregen ijsjes en glaasjes limonade.
We hebben het reuze leuk gehad.
Dag kinders, volgende week weer ver
der.
TANTE JO EN OOM TOON
I'TuTsT"^ NAAR
Radio Luxemburg 208 meter
zondag 12 uur
Radio Veronica 192 meter
woensdag 13.45
JIllilifMtti
HOOIGRACHT 54
LEIOEN
PRINS BERNHARDSTR. 51
NOORDWIJK
(Advertentie)
GEEN BEZWAAR TEGEN
OPHEFFING VEERDIENST
STAVEREN—ENKHUIZEN.
Met zestien stemmen vóór en vjjf
tegen heeft de Kamer van Koophan
del en Fabrieken in Friesland gister
middag een voorstel van de commis
sie voor het verkeer aangenomen.
G.S. van Friesland zal worden gead
viseerd de Staatssecretaris van Ver
keer en Waterstaat te berichten, dat
er geen bezwaar bestaat tegen op
heffing van de NS-veerdienst Stave
renEnkhuizen.
VERBOND VOOR VEILIG VERKEER
Beweegbare broe
n woensdag 13.45 uur g
KLEINE EEKHOORNTJES
Een muzikaal verhaal van
Annie M. G. Schmidt en
Cor Lemaire, o.l.v. Wim
lbo gespeeld door Hetty
Blok, Annemarie van Ees,
Joop Doderer en
Jan Oradi
chocolade hagel
KERSTGROETEN VOOR
MILITAIREN OVER ZEE
De dienst Welzijnszorg Leger zal,
in samenwerking met de dienst Ont
wikkeling, Sport en Ontspanning der
Koninklijke Marine, evenals vorige
jaren weer een Kerstgroeten - actie
houden voor familieleden van die mi
litairen der zee- en landmacht, die
tijdens de Kerstdagen in Suriname
of de Nederlandse Antillen verblij
ven.
De stemmen van meer dan vijf
honderd families zullen op de band
worden vastgelegd, waarna van elke
groet een grammofoonplaatje wordt
gesneden dat naar de militairen over
zee wordt verzonden.
De bedoeling is om deze grammo
foonplaten op de kerstdagen aan be
trokkenen uit te reiken.
Leuke dingen voor een verjaardags-
tafeL Als je er één klaar hebt. maak je
er meerdere in een vlot tempo. Je kunt
op de tekening alles zo goed zien, dat
uitleg me overbodig lijkt. En als ze
klaar zijn kun je met kleurtjes de dier
tjes nog lolliger maken, dan ze zo al
lijken.
OM BEURTEN RAAK!
Twee dichter-vrienden Dumas en Sou
met zaten op een avond in de schouw
burg. waar een toneelstuk van Soumet
gespeeld werd. Tijdens de voorstelling
merkte Dumas een toeschouwer op, die
krachtig snurkte.
„Hoor toch eens", fluisterde hij tegen
zijn vriend, „die nan bewijst wat je
stuk waard is, hij is van pure verveling
in slaap gevallen".
Soumet zv*eeg.
De volgende avond werd een stuk van
Dumas opgevoerd en de twee vrienden
zaten weer tussen de toeschouwers. Tot
zijn vreugde merktnu Soumet een sla
pende man op tussen het publiek. Ter
stond wendde hij zich tot Dumas cn
wees hem op de slaper.
„Heb je nu in de gaten dat niet alleen
mijn stukken de mensen in slaap maken"?
Maar Dumas bleef hem het antwoord
niet schuldig.
„Je vergist je, mijn goeie vriend, die
slapende man is nog dezelfde van gis
teravond. Men heeft eenvoudig vergeten
hem wakker te maken!"
Willie
m Rijzen, Leiden.
SCHOOLREISJE
De aanleg van de E3 weg in Bra
bant vordert snel. Het gedeelte tus
sen Geldrop en Veldhoven 13 km
lang zal in juli 1963 gereed zijn.
De aanlegkosten van deze dertien
km, waarin elf kunstwerken zijn
aangebracht, bedragen 13 miljoen
gulden, waarmee dit traject tot het
duurste van de gehele E3 weg zal
behoren.
De familie Van Egmond in wintertraining voor de „zomervakantie".
We zijn met ons schoolreisje naar de
Efteiing geweest. Om half negen kwam
ik met mijn zusje naar school. We had
den boterhammen van ons moeder mee-
gehad en mama zei nog tegen ons, als ik
de bus zie, dam kom ik even naar jullie
kijken, dan zwaai ik jullie na.
Eindelijk gingen we in de bus en na
'7(1 i
fieknulletieJJ T
REMl EN ZIJN
VRIENDEN
(naar het Weeskind) van H. Malot
geven. Er waren slechts weinig toeschou
wers met het gevolg, dat er ook maar
weinig op de schaal kwam, waar Brio
mee rondging. Vital is maakte een bui
ging voor het publiek en sprak: „Zoals
KHik zie, hebben enkele van u nog niet be-
29. Ik verpleegde de kleine Janko, die taald. Mogelijk heeft de voorstelling u
nog steeds zeer zwak was. Op 'n morgen niet bevallen. Daarom zal ik nog een
zei Vitalis: „We hebben al ons geld ver- paar liederen voor u zingen, terwijl Brio
bruikt. Als we morgen niet op straat nogmaals met de schaal rondgaat,
willen gezet worden, moeten we heden 30. Nog nooit had ik Vitalis zo mooi
een voorstelling grven". Met bezwaard horen zingen. De toehoorders raakten in
hart dekte we Janko toe en gingen naar geestdrift en ditmaal lag er zelfs een
de zaal, waar we de voorstelling zouden geldstuk op de schaal. We haastten ons
naar Janko terug, maarhet goud
stuk kwam te laat om hem nog te kun
nen helpen. Hij was dood. We zetten
ons aan zijn bedje en weenden allebei.
Korte tijd later verloor ik ook mijn
goede meester. Zelf werd ik ook ziek,
maar een vriendelijke tuindersfamilie
verzorgde mij en Brio. Van ny af trok ik
alleen verder, begeleid door mijn trou
we Brio. Op een goede dag echter ont
moette ik Carlo, een weesjongen net
als ik.
(Wordit vervolgd)
