JOAN HAAN APPEL: Nederlandse
parel in Weens ijs-spektakel
IJSSTER BINNENKORT
ONDER HET MES
Op het slechte weggetje naar paviljoen Meerzicht bij Zuidlaren komt een auto
aanhobbelen. Achter het stuur zit een knap, slank en zwartharig meisje: Joan
Haanappel topster van de Wiener Eisrevue.
Netjes stopt Joan haar wagen naast de onze. „Waar ga je naar toe Joan?"
vraagt de heer Kersten, perschef van de Wiener Eisrevue door de twee neerge-
draaide raampjes. „Ik? Ik moet even wat inkopen doen in Zuidlaren. O ja en ik
moet het ziekenhuis in Groningen nog even bellen" zegt Joan. Haar stem is opge
wekt en helder. „Ga maar een kop koffie drinken. Ik ben zo terug".
Meteen trapt het sympathieke meisje de gaspedaal weer in en even later is
ze op weg naar Groningen.
„Ja", zegt perschef Kersten, „Joan heeft iets met haar hand. In het ziekenhuis
hebben ze foto's gemaakt. Vandaag kan ze horen wat er precies aan de hand is".
Een uurtje later zit het charmante meisje, dat voor haar leeftijd al heel wat van
de wereld heeft gezien, naast ons in café-restaurant Meerzicht in Zuidlaren.
,,Wat nebben ze gezegd?"
vraagt naar verloofde, de lange
Oostenrijkse yskampioen Nor-
bert Felslnger belangstellend.
,,Een gescheurde pees. Daar
ls later weer kraakbeen om
heen gegroeid. Ik zal geope
reerd moeten worden", ant
woordt de bruinogige Joan heel
nuchtei
„Dat moet tegen Kerstmis
maar gebeuren" voegt ze er
lachend aan toe.
Verder wordt niet over haar
blessure gesproken. Toch is
het duidelijk dat vooral het
paar-ryden pjjn zal opleveren.
Deze artiesten op de gladde
ijzers nebben een druk, maar
vooral vermoeiend leven. Het
is avond aan avond verkleden,
optreden, verkleden Het is
dan ook begrijpelijk dat ze tij
dens het verplaatsen van dit
ijsspektakel van de ene plaats
naar de andere, wat afleiding
en rust zoeken.
Talrijke artiesten hebben on
derdak gevonden in de verschil
lende hotels van Zuidlaren. Ze
nemen het er van, een paar
dagen.
Joan heeft het echter in een
andere richting gezocht. Ze
houdt ontzettend veel van het
water. Daarom heeft ze een
zomerhuisje gehuurd aan het
Zuidlaardermeer. Hier vindt
Joan haar rust en kan ze zich
volledig concentreren.
Af en toe huurt ze een boot om
verpozing te zoeken op het stil
le water. Zeilen kan Joan ook
als de beste. We hebben dat
ervaren toen we een tochtje
met haar over het Zuidlaarder
meer maakten.
DUIZENDEN GULDENS
Alles gaat Joan gemakkelijk
af. Ook het vertellen. „Toen ik
zes jaar was stond ik reeds op
een paar kunstschaatsen", zegt
ze „Dat kwam waarschijnlijk
doordat mijn vader kampioen
in het ijsdansen was. Op negen
jarige leeftijd mocht ik me
juniorkampioen noemen. Het
bleek dus, dat ik aanleg had
voor kunstrijden. Vervolgens
ging ik naar Engeland om te
trainen en later ook naar Zwit
serland. Het kunstrijden was
toen nog niet zo populair. We
moesten alles zelf betalen. Te
genwoordig worden ze gesteund,
geloof ik. Mijn vader en moe
der hebben duizenden guldens
voor mij moeten uitgeven en U
moet echt niet denken dat mijn
vader miljonair is. In 1960 ben
ik bij de Wiener Eisrevue ge
komen. Dat was nadat Sjoukje
Dijkstra en ik op de Olympische
Spelen in Squaw Valley zulke
hoge ogen hadden gegooid. De
heren van een ijsrevue uit We
nen boden me een fantastisch
honorarium. Ik stond toen voor
een zeer moeilijke beslissing.
Myn ouders waren er tegen dat
ik een prof-contract zou teke
nen. Zij vonden me nog te jong.
Als amateur had ik al heel wat
gereisd en gezien zodat ik heus
wel wist wat er in de wereld te
koop was. Ik heb toen tegen
mijn ouders gezegd, dat ik best
op me zelf kon passen. Over
een paar jaar wilde ik toch
professional worden. Bovendien
wilde ik geld verdienen! Uit
eindelijk hebben mijn ouders
toegegeven, gelukkig. Ja, zo ben
ik bij de Wiener Eisrevue te
recht gekomen. Ik ben nu dus
beroeps maar ik geloof dat het
amateur-zijn meer van je
vraagt, Als amateur moet je
intensief trainen omdat je te
maken krijgt met verplichte
figuren. Er worden hoge en
spectaculaire sprongen van je
gevraagd. Bovendien zit in het
amateurisme een wedstrijdele
ment. Het professionalisme
vraagt op een heel ander ge
bied iets van je. Een ijsballet is
in de eerste plaats een schouw
spel. Daarom zijn gratie en
:harme heel belangrijk. Ook
moet je behoorlijk kunnen acte
ren. De artistieke zijden van de
schaatssport komen in een re
vue meer tot uiting. Nee ik kan
niet zeggen, dat het me spijt
dat ik deze richting heb geko
zen. Dat wil natuurlijk niet zeg
gen dat ik altijd bij de revue
zal blijven. Over een paar jaar
hoop ik het wat rustiger aan
te kunnen doen.
KRITISCH
Ik mag graag in Nederland
optreden alhoewel het publiek
hier meer op je let dan in het
buitenland. Dat is ook lo
gisch natuurlijk. In de eerste
plaats ben je een landgenoot en
bovendien treed ik op als so
liste. Het Nederlandse publiek
verwacht van mij dus meer dan
van de buitenlandse collega's.
Je komt in vele landen en je
maakt veel mee als je deel
uitmaakt van een ijsrevue-
groep.
Toen we in West-Berlijn op
traden vroeg de directie mij
bloemen te overhandigen aan
de echtgenote van een Duitse
prins. Ze waren juist enkele
Bovenste rij van links naar rechts: Joan Haanappel met
haar verloofde Norbert Felsinger, de Oostenrijkse schaats
kampioen, in de boot. De huwelijksboot kan nog wel even
wachten, vertrouwde Joan ons toe. De prima ballerine
van de Wiener Eisrevue verwisselde op het Zuidlaarder
meer de gladde ijzers voor gladde planken. Met een
flinke vaart doorkliefde zy het water van het meer (foto 2)
De derde foto spreekt voor zichzelf. Onderste ry van
links naar rechts: Na het waterskiën ging Joan bijna
„koppie onder". Haar chef, die later de smalle latten
zou proberen, reikt haar de helpende hand.
Joan wacht op de dingen die gaan gebeuren. Even later
zou zij over het water van het Zuidlaardermeer scheren.
Rechts zien we enkele vrouwelijke collega's van onze
Nederlandse schaatsster (foto rechtsonder).
dagen geleden getrouwd. De na
men van deze adellijke toe
schouwers weet ik zo precies
niet meer. Er werd gezegd: ze
zitten daar en daar en dan moet
je zus en zo lopen. Nou, ik op
pad met een bos 'bloemen. Ik
kon natuurlijk niet gewoon lo
pen want dat zou myn schaat
sen grondig vernielen. Ik ging
dus, balancerend op de punten
van mijn schaatsen gangen door,
trappen op en trappen af. Toen
ik eindelijk bij het pas ge
trouwde paar aankwam moest
ik stevig hijgend, vanwege dat
lopen op die punten, myn
speechje afsteken.
Ik feliciteerde de dame en
daarna de heer die naast haar
zat. Laat dat nu de bruidegom
niet zijn zeg! Het was een me
neer uit het gevolg, hoorde ik
later. De prins zat juist aan
de andere kant van de dame.
Nou dan sta je er wel gekleurd
op! Ik geloof dat mijn kleur
wat aan de bleke kant was
In Eindhoven heb ik ook nog
zoiets meegemaakt.
Op zekere avond komt de
perschef bij me en zegt: Joan
vanavond komt de honderd
duizendste bezoeker. Daar ma
ken we een stunt van. Jij moet
de honderdduizendste iets aan
bieden en toespreken.
Ik had niet veel animo. Zo
iets haalt je helemaal uit je
concentratie. Maar ja het
moest doorgaan
Ik moest tijdens het rijden
zelf een speechje in elkaar
draaien en voor alle zekerheid
vroeg ik nog even naar de naam
van de bewuste persoon. Het
was een zekere Brouwer.
Ik stelde me dus helemaal in
op de naam Brouwer. Me
neer Brouwer dit meneer
Brouwer dat repeteerde
ik maar steeds.
Tijdens myn toespraak, in het
bijzijn van duizenden mensen,
zag ik hier en daar het publiek
glimlachen en gek doen. Ik wist
niet wat ik ervan moest denken.
Maar ja, doorgaan natuurlijk.
Na afloop van de show werd
heel lief tegen me gezegd
Stommeling, wist je niet dat
die beste meneer Tijssen heette.
Kijk, dat zijn zo van die din
gen die je meemaakt als je met
ïen ijsrevue door Europa trekt",
zegt de zwartharige prima bal
lerina van de beroemde Wiener
Eisrevue.
Gulden regels voor
bromfietsers
1. Brom niet onnodig op de
rijweg en maak in ieder geval
gebruik van het verplichte rij
wielpad.
2. Rijd als er geen verplicht
fietspad is zoveel mogelijk
rechts.
3. Brom als regel achter el
kaar, en alleen dè.n met z'n
tweeën naast elkaar als de
omstandigheden dat toelaten.
4. Als U wilt afslaan, kyk dan
eerst even achterom en steek
dan tijdig en duidelijk Uw arm
uit.
5. Maak de bocht naar rechts
klein -n naar links groot, en
matig tijdig Uw snelheid.
6. Laat bij het wachten voor
een verkeersagent of verkeers
licht de zebra voor de voet
gangers vrij en stel U op in het
goede voorsorteervak.
7. Zorg altyd voor een helder
wit achterspatbord en helder
rood achterlicht.
8. Geef op gewone kruispunten
voorrang aan è.1 het snelver
keer en aan langzaam verkeer
van rechts; onthoud ook dat
rechtdoorgaand verkeer op de
zelfde weg voorrang moet wor
den gegeven, als U links oi
rechts afslaat.
9. Houdt U aan de maximum
snelheid30 km per uur in,
en 40 km per uur buiten de
bebouwde kom.
L0. Duopassagiers van bromfiet
sers moeten net als de be
stuurder zelf altyd schrijlings
zitten en de voeten op voetsteu
nen laten rusten.
