„TANTE POS" LEERT DE JEUGD
LEZEN SCHRIJVEN EN REKENEN
NOOIT TE LAAT
NOOIT STRAF....
Maar toch gratis en franco
de school aflopen!
Zelfs kinderen in
Afrika zitten
in Australische
correspondentie
klassen
DE LEIDSE COURANT
Bijna 20.000 Australische kin
deren genieten onderwijs per
post. In elk der zes Staten
houdt men namelijk een cor
respondentie-school op gang
voor leerlingen, die verder dan
5 km van de naastbij zijnde
school wonen of om gezond
heidsredenen verhinderd zijn,
een gewone school te bezoeken.
De grootste correspondentie-
school ter wereld is die van de
Australische Staat Nieuw-Zuid-
Wales.
In Victoria nam men 't ini
tiatief tot het correspondentie-
onderwijs. Dat was in 1914.
Thans bedraagt het aantal
„Fost-Leerlingen" in de Staten
Queensland ca. 5750; West-Aus-
♦ralië ca. 2250; Victoria ca.
1500, Zuid-Australië ca. 1250,
Tasmanië ca. 750, Nieuw-Zuid-
Wales ca. 7500.
de grenzen van Nieuw-Zuid-Wales
vindt Chippendale zijn „meest afge
legen" leerlingen in Tibooburra, in
het uiterste noordwesten van die
Staat, ruim 1600 km van Chippendale
per landpost en bijna 1000 km per
luchtpost.
Bill en Michael
*JVpische leerlingen van zo'n cor
respondentie-school zijn de 12-
jarige Bull Franklin en zijn broertje
9 jaar oud Michael. Als duizenden
J^e grootste correspondentie-school
ter wereld ligt in Chippendale,
een voorstad van Sydney. Hij werd
opgericht en wordt geleid door het
Departement van Opvoeding van de
Staat Nieuw-Zuid-Wales. Het aantal
der aan die school verbonden onder
wijskrachten bedraagt ruim driehon
derd. Ieder jaar brengen zij per post
aan ongeveer 7.500 kinderen de no
dige schoolkennis bij. De inschrijvin
gen bij het begin van een nieuwe
cursus bedragen gewoonlijk 9.000,
maar in de loop van het schooljaar
vallen er vrij veel leerlingen af door
verhuizing der ouders, door herstel
van gezondheid en door overzwaaien
naar de praktijk bij het einde van
de schoolplichtige leeftijd. De 7.500
„post-leerlingen" in Meuw-Zuid-Wa
les behoren tot ongeveer 4.000 ge
zinnen.
De correspondentie-school men
vindt dit schooltype in alle Austra
lische Staten vervangt de gewone
school ten volle. De kinderen volgen
hem van him zesde tot hun vijftiende
of zeventiende verjaardag, naar ge
lang de leerplichtige leeftijd in de
wet is vastgelegd. Alom in Nieuw-
Zuid-Wales vindt men de „Leerlin
gen van Chippendale", ja, zelfs ver
buiten Australië heeft de correspon
dentie-school leerlingen. Hoe is dit
mogelijk? Wel, alle burgers van N.-
Zuid-Wales waar ter wereld ze
ook wonen hebben recht op gratis
en franco onderwijs per post. Op het
Foto hiernaast: Terwijl zijn broer
tje Michael toekijkt, maakt Bill
Franklin de sommen, die zijn onder
wijzers in Chippendale hem ter op-
loosing hebben gestuurd.
ogenblik zendt Chippendale de les
sen en het gecorrigeerde werk naar
leerlingen, die op eilanden in de
Stille Zuidzee wonen, in Amerika, ja,
zelfs in het hart van Afrika. Binnen
Foto boven:
Nog snel een blik op de reeds gesloten enveloppe en dan aanvaardt het huiswerk
de lange weg naar Chippendale.
andere kinderen profiteren deze jon
gens van de goede zorgen van Tante
Pos om het nodige vooral lezen,
rekenen en schrijven te leren, 't
Gezin Franklin woont in Nieuw-Z.-
Wales in Brindabella. Voor Ball en
Michael bestaat er geen enkele nood
zaak om 's ochtends in grote haast
een paar boterhammen en een glas
melk naar binnen te werken, willen
zij niet te laat op school komen. In
de hoek worden zij nooit gezet. Straf
regels zijn er voor hen niet bij. Zij
bezitten geen schooltas en moeten
nooit nablijven. De postbode brengt
hun lessen bij hen thuis en zorgt,
dat het gemaakte huiswerk in Chip
pendale komt om nagekeken te wor
den. Ben enkele maal luisteren zij
ook wel naar de radio, als er bijzon
dere lessen „in de aether" worden
gegeven.
Eenmaal in de week zorgt Tan
te Pos, dat alles bij hen bezorgd
wordt en dat hun werk de on
derwijzers bereikt. Zij zijn ge
heel vrij om him werk te maken
op tijdstippen, die zij het pret
tigst vinden. Ja, niemand maakt
enige aanmerking, als ze hun
leesoefeningen combineren met
pogingen om forellen te verschal
ken. In sommige opzichten is dit
een ideaal school jongensbestaan,
maar anderzijds missen zij de
speelkameraden, die een „echte
school" de kinderen levert.
Strafwerk is er voor hen dus niet
bij, maar wel schrijven de onderwij
zers bij het gecorrigeerde werk aan
moedigingen of afkeurende opmer
kingen. Vaak ook zijn er een paar
woorden bij voor moeder of vader
om hen te bedanken voor de hulp,
die zij hun kinderen bij het huiswerk
geven.
Bill's en Michael's vader is scha-
penboer. Een eeuw geleden begon
de eerste in Australië gekomen
Franklin in het mooie Brindabella-
dal een station' (zo noemt men in
Australië een veeboerderij). Nog is
het daar eenzaam in de streek, want
meer dan vijf stations zijn er niet.
Toch zijn Bill en Michael beslist van
plan de familie-boerderij later voort
te zetten. Nu al helpen zij hun vader
bij het toezicht op de schapen, de
koeien en de moestuin. Bill deed on
langs toelatingsexamen voor een
landbouwschool in Yanco. Michael
zal over enige jaren dit voorbeeld
wel volgen. En vader Franklin is
hier erg tevreden over, zoals hij ook
tevreden is, omdat de corresponden
tie-school' zijr zoons genoeg tijd laat
om op het bedrijf de handen uit de
mouw te steken. Moeder Franklin
moedigt haar zoons vaak aan om fo
rellen te gaan vangen in de Good-
radigbee-rivier, die door het grasland
van het station stroomt. Dit d en de
jongens graag. Sommen en forellen
gaan best samen, vinden zij.
In één opzicht hebben de jongens
Franklin het gemakkelijker dan vrij
wel alle andere leerlingen van Chip
pendale. Hun vader is ramelijk post-
agent van de streek, zodat zij hun
huiswerk thui- kunnen posten.
Een onderwijzer zou waarschijnlijk bezwaren opperenmaar Michael vindt,
dat je best het leren van lessen kunt combineren met de hengel* voor
al als Moeder hem gevraagd heeft, wat verse vis te vangen voor haar.
