In de Krantentuin
^53033$^
Zón club
Het knutselhoekje
HET HONDENPARADIJS
ZATERDAG 27 JANUARI 1962
DE LEIDSE COURANT
PAGINA II
BLOEDWRAAK
Ik ken. een geoloog, die drie jaar in
Nieuw Guinea gewerkt heeft. Daar moest
hij grote terreinen onderzoeken, of er
wellicht petroleum onder de bodem ver
borgen was. Hij heeft er gezworven door
rivierdalen, door de kustvlakten, door
moerassige gebieden, maar 't meest door
uitgestrekte oerwouden. Dat hij op die
tochten van alles en nog wat heeft mee
gemaakt, kunnen jullie je zeker wel
voorstellen. Een van de naarste avontu
ren, die hij er beleefd heeft, ga ik jullie
vertellen.
Hij was met z'n 20 dragers in tenten
gelegerd in 't hartje van 'n uitgestrekt
oerwoud. Zijn tent stond altijd een 50 m
van die der Papoea-dragers verwijderd,
want die kerels dansten en zongen vaak
tot diep in de nacht. Om dus niet uit zijn
slaap gehouden te worden, liet hij zijn
tent dus een eindje bij hen vandaan op
slaan. Ze bleven gewoonlijk niet langer
dan hooguit een paar weken op dezelfde
plaats.
Op een dag kwamen een viertal dood
vermoeide en uitgehongerde inlanders bij
hun kamp aanlopen. Ze hadden dagen
lang door het oerwoud gezworven zon
der levensmiddelen. Behalve enkele
boomkikkers en wat bessen hadden ze
niets buit kunnen maken om hun hon
ger te stillen. Ze smeekten de geoloog
om wat eten en tevens of ze enkele da
gen in zijn kamp mochten blijven, tot
ze weer wat aangesterkt waren. Gaarne
wilden ze daarvoor werken, voor zover
hun krachten het toelieten. De vier man
nen waren er zo ellendig aan toe, dat de
geoloog hun verzoek onmiddellijk toe
stond, hoewel zijn kamp op dat ogenblik
ook niet ruim in z'n mondvoorraad zat..
Na een dag of vier moest het kamp
opgebroken worden en verplaatst naar 'n
terrein dat 'n 40 km verderop lag. De
aanlopers zouden meetrekken, daar de
stam, waartoe zij behoorden, ook onge
veer dezelfde richting uit woonden. Na
dat de bagage op de ruggen gebonden
was, zette de stoet zich in beweging.
Daar de 4 gasten er nog steeds niet best
aan toe waren, behoefden zij nog geen
last te dragen. Alleen moesten zij om
beurten met 'n scherpe bijl gewapend
„koplopen" en hier en daar wat al te
lastige takken van 't maar half gebaande
smalle pad weegkappen. Achter deze
„voorloper" liep de geweerdrager van de
geoloog, die 't schietklare wapen snel aan
de „baas" moest aanreiken, als er een
stuk wild hun weg kruiste. Ik zei snel,
maar dat moest eigenlijk bliksemsnel
zijn, want je kreeg het dier slechts een
moment te zien en 't geschiedde dan ook
maar vrij zelden, dat zich een voldoende
trèfkrans voordeed. Maar als t' zo af en
toe eens „raak" was, dan was 't ook feest,
want ieder snakte naar 'n lekker hapje
vers vlees. Zelfs de ingewanden werden
door de Papoea's zo nodig rauw ver
slonden.
Gewoonlijk bestond de buit uit één of
meer kroonduiven, soms ook uit 'n wild
zwijn, een casuaris of 'n kangeroe. Op
laatste had men alleen maar kans, als
men eens 'n stuk open terrein passeerde.
Dat er maar zelden een schot behoefde
gelost te worden, was bovendien vaak
de schuld van de dragers. Want ondanks
de vochtige hitte en de last van 20 a 25
kilo op hun ruggen, zongen ze ritmisch
liederen. Daarvoor werd 't wild dus ge
waarschuwd en kon zich tijdig uit de
buurt maken.
(Wordt vervolgd).
CORRESPONDENTIE
Nog liggen er goede oplossingen van:
Hans Cornelisse, Zoeterwonde, Lenie van
Leeuwen, Warmond, Lida van Leeuwen,
Hoogmade, Gonnie en Paula v. d. Post,
Hoogmade, Theodoor v. d. Poed, Zoeter-
woude, Truus Disseldorp, Rijpwetering,
Sjaak de Jong, Zoeterwoude, John de
Jong, Leiderdorp, Corrie v. d. Meer, Ber-
kel, Joke v. d. Zalm, Hoogmade, Adrie
Straathof, Benthuizen, Fred, de Rijk,
Nieuwveen, Ella en Willie Olierook, Ha-
zerswoude, Maria Bunnik, Aarlanderveen,
Greet Haagen, Zoeterwoude, Plonie en
Stiena Haagen, Zoeterwoude, Bep van
Rijn, Warmond, Margriet v. d. Meyden,
Leiden, Piet Boessen, Zoeterwoude, Gé
Wassenburg, Langeraar, Trudie Leenen,
Warmond, Trees Droog, Stompwijk, Thea
Boers, Abbenes, Lusia Schouten, R.A.-
veen, Sophietje Moons, Zoeterwoude, Ma
rijke Neyenhuis, Zoeterwoude H. R. Cor
rie v. d. Kamp, Lisse, (Bedankt voor de
mooie kaart). Marian Hoogerwerf,
Nieuwkoop, Joke v. d. Kamp, Lisse (Ook
bedankt voor de mooie kaart). Magda
Neyenhuis, Zoeterwoude, Hen de Prie,
R.A.veen, Gerda Vink, Alphen (Blijven
meedoen Gerda). Margo Mooyekind, Lis
se, Astrid van Duin, Leiden, Trudie v.
d. Burg, Voorschoten, Cilia Lieverse,
vriend en had al menig ziek diertje ge
nezen.
Op een dag toen Krulbaard op een
stoel voor zijn boom zat en een pijpje
rookte, kwam er een konijntje aan ge
huppeld en bleef voor Krulbaard staan.
„Krulbaard, mijn zoontje is ziek. Wil
je even meekomen om hem beter te ma
ken? Je hebt al zoveel dieren beter ge
maakt", zei hij.
„Ja hoor, ik kom al", zei Krulbaard.
Hij ging op de rug van langoor zitten
en hield zich stevig vast aan de lange
oren.
Zo, daar waren ze er al. Tegen een
dikke eik zat moeder langoor al te wach
ten. Ze gingen binnen in de stam van de
eik waar de familie konijn woonde. Daar
lag het zieke konijnekind. HU zag wat
bleek om zijn neusje. Krulbaard ging
Hoogmade, Trees Zwetsloot, Warmond, hadden brood meegenomen. Het was druk naar hem pakte zijn dokterstas, die
Gonny v. Schie, Leiderdorp, Frits v. d. op de Vliet. We waren al een heel eind hij had meegenomen en onderzocht
Geer, Voorhout, Willy de Groot, Hazers- op streek, toen we plotseling een harde Springer, zo heette het zieke konijntje,
woude, Jan Stolwijk, Leiden, Wim v. d. gil hoorden. We keken om. En wat we tjk weet al wat je hebt", zei Krul-
Meer, Oegstgeest, Fia van Rijn, War- toen zagen? Er lag een kinderwagen in baard en uit zijn tas pakte hij'een drank-
mond, Riet van Ruiten, N.w.hout, Ciska het water, en het nare was, de kinder- je en een doosje pillen.
Vroonhof, Voorhout, Sjaak van Velsen, wagen lag ondersteboven. Ik was ik mijn „Een keer per dag een theelepeltje
Hazerswoude, Cora v. Klink, R.A.veen, zwembroek. Eerst wist ik niet wat ik van dit drankje en 's morgens en 'sa-
Ria van Wieringen, R.A.veen, Ria Dob- doen moest, maar na enkele ogenblikken vonds een pil, dan ben je zeker vlug
ben, R.A.veen, Joke Duivenvoorden, Rijp- sprong ik in het water en zwom er naar beter",
wetering, Cobie Zwetsloot, Warmond, toe. Ik probeerde de kinderwagen om te
Frans Schaper, Alphen, Willy Menken, keren, maar dat lukte niet.
Leiden, Willy Oostdam, Katwijk, Ton Ondertussen was mijn broer er ook rug weg, want het was een heef eind
Duindam, Leiden, Greet en Hennie Berg, bij gekomen en toen lukte het wel. Het en het begon al donker te worden.
Zoeterwoude, Dat was alvast een goed kindje lag te huilen en de moeder, die Toen Krulbaard 's avonds in zijn bedje
begin in t' nieuwe jaar, om met ons mee aan de kant stond, huide ook. lag, dacht hij blij dat hij weer een dier-
te doen. Nu maar trouw schrijven, dan Wij duwden de wagen naar de kant, tje geholpen had en zo viel hij in slaap,
winnen jullie vast wel eens een boek waar ook een paar vissers zaten. Deze
Ansje Heemskerk, R.A.veen, Alles was trokken de wagen op de kant. De moeder
goed meiske. Heb je nog veel geschaatst? pakte gelijk het kindje uit de wagen.
Bep van Rijn, Warmond. Fijn dat je het Ze werden samen naar huis gebracht in
gewonnen boek zr
een echte bofster. broer en ik gingen naar huis. geworden. Toen'had hij die "step gehad.
Nog diezelfde avond kwam de vader Ook had hij een hondje gehad van een
Dick Wessendorp, Leiden vertelt ons van het kind, ons ieder een tientje bren- óverbuurjongen. Hij noemde het hondje
iets over: gen. Daarvoor konden we onze kano een Rakker. Daar rijdt Hendrie op zijn step,
ROVERTJE SPELEN goede beurt geven. Dat hebben we in de door de straat, terwijl Rakker voor hem
Het was woensdagmiddag en ik zat me vakantie gedaan. We verfden hem mooi uit holt. Hij let niet op het verkeer. Een
te vervelen. Ineens dacht ik: Laat ik °P en ook teerden we hem. We timmer- auto komt aan en Hendrie komt er on
naar Wijnand gaan, misschien weet hij den een nieuwe vlonder en verfden die der. De auto remde nog krachtig maar 't
wat. zwart. -
Ik bedacht me geen ogenblik en ging Tegen Kerstmis zijn we met de kano
Ik was bijna bij hem of daar kwam hij naar de Leidse Hout gevaren om kerst-
Moeder konijn bedankte Krulbaard en
vader konijn bracht hem weer op zijn
Hoera voor de Shell Junior Club,
die in 1962 vijf jaar bestaatl
Er staan de tienduizenden jongens
en meisjes die al lid zijn (of worden 0
heel wat plezierige verrassingen te wachten.
Laat ook Ciw kinderen, kleinkinderen,
nichtjes, neefjes of kleine buprtjes
genieten en profiteren.
Vul nu onderstaande bon In.
U kunt ook een folder met inschrijfkaart
bij een Shelhverkooppunt afhalenI
Anneke Verhagen, Leiden.
HET ONGELUK
Hendrie reed met zijn step op straat.
gewonnen boek zo mooi vindt. Je was de auto van één van de vissers. Mijn Hij was pas jarig geweest, hij was 5 jaar
Verzend de bon in open enveloppe (waarop een 4-cents
postzegel) aan: Shell Junior Club, Postbus 333, Den
Haag.
was te laat. Iemand belde een ziekenauto
en ook de politie komt aanrijden. Hendrie
v ...j - wordt naar het ziekenhuis gebracht,
al aan. Hij vroeg of ik meeging en na- spulletjes te halen voor een kerststukje, maar toen hij beter was, keek hij toch
tuurlijk ging ik mee.
„We gaan vanmiddag voetballen", zei
hij.
„Nee dat doe ik niet".
„Ja", „nee", „ja", „nee", zo ging het.
Wij kwamen bij zijn huis en hij ging baar<l heette. Hij was een echte dieren-
de bal halen. Daar hoorden we een jon
gen roepen. -
„Wijnand doe je mee?"
„Wat doen?" vroeg Wijnand terug.
„Rovertje spelen".
„Ja, ik kom. Even mijn geweer halen".
Ik kreeg een pistool en we kozen een
partij. Toen dat gedaan was begonnen we.
Wij liepen op, de anderen ons achterna.
We schoten en er gingen een paar dood.
We moesten de laatste jongen nog heb
ben, maar dat lukte niet Hij klom over
een schutting, doch op 't laatst moest hij
zich wel overgeven.
Het tweede potje begon, maar nu moes
ten ze wachten. We klommen in bomen
en één ging in de struiken. We speel-
len lang tot we er nog één moesten heb
ben die in de struiken zat. Hij werd on
der schot geenomen en gaf zich tenslotte
gewonnen. We hebben die middag nog
een fijne middag gehad.
Theo Mourik, Leiden.
KABOUTER SIK
Midden in het bos leven de kabouters
en één van die kabouters héét kabouter
Sik. Elke dag was hij aan het hout zoe
ken. Op een keer kwam hij de heks te
gen, die een groot touw bij zich had.
Het was geen gewone heks, maar een to
verheks. Wat gebeurde er nu? Ze tover
de kabouter Sik om in een rat. Maar dat
gaf niets, want er woonde in dat bos
ook een tovenaar en die was veel mach
tiger dan de heks. Daarom ging hij naar
de tovenaar en die toverde van hem
weer een kabouter. Zo gaat het bij de
kabouters. Kabouter Sik begon een huisje
te bouwen, Hij deed er wel lang
We zijn erg blij met onze keurige kano. wel beter uit.
Dag kinders. Er liggen nog een paar
verhaaltjes. Wie maakt er een nieuwe?
Er was eens een kabouter die Krul- Stuur ze dan maar gauw. Dag allemaal.
mi Ui f"TANTE JO EN OOM TOON
zocht de tweehonderd gevraagde
exemplaren uit zijn voorraad bijeen
en verzond ze naar kikkerland.
Kikkers voor
Kikkerland
De Israëlische Kamer van Koop- Opdracht HTM aan Duitse
handel in Tel Aviv geraakte dezer verkeersdeskundiffe
dagen plotseling in koortsachtige ac- »e
tiviteit door een telegram waarin ÏN F L
om toezending met spoed gevraagd 1/1* IT 1 LCllllCF
werd van tweehonderd levende groe
ne kikkers van 6 7 centimeter lang rapporteert OVCF HaagSe
aan dokter Goldbach inRotter-
dam. Hij had ze nodig voor dringen
de medische doeleinden en wilde el
ke gevraagde prijs ervoor betalen. De
secretaris van de Kamer van Koop-
openbare vervoer
De raad van beheer van de Haagse
Tramwegmij heeft donderdag be-
dr. ir. F. Leher te
oude stad Acreeen kikvorsex
porteur. Die nam de order kalm op,
DE OUDE EGYPTENAREN
MOOIE LAMPEN VOOR JE KAMER
munt met een stokpaardje erop.
speeltuig, dat op een geldstuk afgebeeld
wordt. Toen de veldheer Piccolomini na
w uvca Uit distilleerkolven, die men kopen de dertigjarige oorlog huiswaarts keer-
maar "tochwas het "eindelijk klaar "Hij kan en ook uit fraaie gevormde flessen de, werd hij door 1500 jongens, gezeten
stak een pijp op Daar ging de eerste kun ie nieuwe tempen knutselen. In lam- op stokpaarden, begroet. Tot dank daar-
rookwolk. Wat voelde hij zich gelukkig Penwhikels en kunstzaken kan men voor schonk hy elk van hen een zilveren
j ec unjvjg. ianiphouders kopen met stalen voeten f~
Lies ie* v Lelden geleidingsdraad, dat men dan gewoon
de kat door de ftessenhals steekt. Koop dan ook
rir, „rJt een draadmodel voor een lampekap. De
f r scbool, maar fles moet je eerst met een kurk siuiten
onderweö zag ik een lief poesje. Ik nam en vervolgens een gaatje in de kurk ma-
hem mee naar school. Toen ik met de kat ken, waardoor je dan de stalen beentjes
speelde kwam er een jongen naar me toe. kunt trekken
brfhtWzèg'HoThe'ét M'"heb S' Wynflessen met sierlyke etiketten zUn
Dat', wiet ik mc mi hoor Tk h h heel schilderachtig en kun je zó, ais ze
hp'm npt rvnnL l' z«n- gebruikt worden. Besluit men ech-
J.5 ?o ,0p J" weg ter liever voor doorzichtige flessen of
"ïv.hVm gevonden- distilleerkolven, dan gebruikt men een
r zei. dosis celluloselak met mooie kleur en 1
De schoolbel ging en toen we naar kg poederkrijt te halen in een verf win-
binnen gingen zei ik tegen de meester, kei. Giet een weinig celluloselak in kolf
dat ik dit lief poesje gevonden had. De of fles, sluit ze met een kurk, draai ze
kinderen gingen naar binnen. dan om en beweeg ze zachtjes tot de
„Neem hem naar mee naar de klas", kleurstof zich binnenin tot een gelijk-
zei meneer. „Zet hem naar in dit mandje matig dim laagje verdeeld heeft. Trek
en nou gaan we werken". dan de kurk eraf en laat de lak drogen.
Om 12 uur nam ik hem mee naar huis. Bij dit alles niet te dicht bij vlam of
„Wat is dat voor een mooi diertje, dat vuur komen! Als de lak volkomen droog
je daar bij je hebt?" vroeg moeder ver- is, vul je de fles of kolf met krijt, dan
wonderd. ziet ze eruit, alsof ze van het allerfijnste
„Die heb ik vanmorgen midden op de Porselein is.
weg gevonden".
„Hij mag hier wel blijven, ik zal hem
wat melk en brood op een schoteltje
doen".
De poes at alles op. Hij groeit goed en Het stokpaard, waarop alle kleine kin-
we noemen hem „Kriebel'. deren graag een ritje maken> is reeds -n
zeer oud speeltuig. Men zegt, dat Soera-
Kees Schouten, Leiden. tes, die zoals men weet, geleefd heeft
EEN KIND GERED van 409 tot 399 voor Christus, nu en dan
Het was zondag. Mijn broer en ik wa- van de kinderen een stokpaard leende en
ren op de Vliet aan het kanoën. We wa- daarop door de straten van Athene reed.
ren 's morgens vroeg al weggegaan en Bovendien is het stokpaard het enige
handel belde met dc gezondheids- si0ten
dienst van het district en deze ver- „ann0'ver opdracht ,e geven tot het
wees hem weer naar een weten- uitbrengen van een rapport over het
schappelyk proefstation. Daar hadden Haagse openbare vervoer_ in aan.
ze alleen maar komjnen en witte sllliling op het gehouden vervoers.
muizen. Nog veel meer telefoontjes en verkeersonderzoek. Dr Lehner
naar stad en dorp in het gehele land heeft de„ met instemmin van B en
volgden totdat men ten slotte te- w
f. TT.,. 0. W. gegeven opdracht aanvaard. Hij
recht kwam bij Hillel Sjamir bn de oI - -
„„at a™ „J 7M Z1J" visle OP de doelmatig-
heid van het lijnennet en de moge
lijkheden nagaan voor verbeteringen
in de vervoersbediening en in de ver
keersafwikkeling in het algemeen.
Zijn onderzoek zal zich event, ook
kunnen uitstrekken tot het vervoer
van buiten de gemeente 's-Graven-
hage wonende bevolkingsgroepen.
De HTM en Den Haag, zo vertelde
de directeur van de HTM, ir. A. C.
Pijl, vanmorgen in een persconferen
tie, zijn verontrust over de steeds
toenemende verliezen. Tegenover
hogere personeelsuitgaven e.d. staan
geen hogere inkomsten. Men hoopt
nu dat door het onderzoek middelen
zullen worden gevonden om de ver
liezen te beperken.
Dr. Lehner is lid van het bestuur
der onderneming voor openbaar ver
voer te Hannover. Na de oorlog heeft
hij de openbare vervoersnetten van
Keulen en van Graz (Oostenrijk) ge-
rationaliseserd.
Het waren niet slechts de lichamen ^r- vertelde nog, dat één Haag
van dode mensen die gebalsemd werden, se buslijn per 1 februari bij wijze
Meer dan 100 verschillende diersoorten van „voorlopige tijdelijke" maatre-
golden als heilig en vele duizenden er- gel zal worden opgeheven, namelijk
van werden na hun dood gebalsemd. üjn 32.
Dat was dikwijls een heel dure ge- Begin of midden van het volgend
schiedenis. Vogels als haviken en valken jaar zullen veertig nieuwe PCC-wa-
of vissen en kruipende dieren maakten gens, bestemd voor de tramlijnen 3
geen al te grote moeilijkheden; het was en 10 WOrden afgeleverd 7e rullen
veel moeilijker en kostbaarder, als wan-
neer b.v. een stier tot mummi moest wst breder zijn dan de nu m gebruik
gemaakt worden. Daarvoor waren ver- zlJnde PCC-wagens en een deel van
scheidene honderden meters linnen no- die winst zal worden gebruikt om
dig van V» meter breed, om het gestor- de passagiers wat ruimere zitplaatsen
ven heilige dier in te wikkelen. te geven.
HET ZINGENDE ZAND
1. Veel ontdekkingsreizigers, die door
de Arabische woestijn getrokken zijn,
vertellen, hoe verrast zij waren, toen zij
het zand hoorden zingen.
Eens hoorde een expeditie plotseling
een luid gebrom. Een inboorling wees
op een hoge zandheuvel en riep: „Hoort
u, het zand daarboven brult"?
Alles, wat men kon zien, was een
kleine zandwolk, die langs de helling
van de duinheuvel' naar boven waaide,
om zich hoog in delucht a.h.w. op te
lossen in een fijn poeder, dat wel op
damp geleek.
Een soortgelijk geruis ontstond van
tijd tot tijd, als de kamelen het zand be
traden. De inboorlingen, die aan de ex
peditie deelnamen, geloofden echter niet,
dat dit „geruis" een natuurlijke oorzaak
had; zij waren van mening, dat de gees
ten der zandduinen daarin spraken.
2. In andere streken hebben reizigers
soortgelijke vreemde verschijnselen be
leefd. Een Zwitser, die langs de Peru
aanse kust reed, viel op een avond op
een zandheuvel in slaap. In de loop van
de nacht werd hij meermalen wakker
door een geluid, dat hem aan trommelen
deed denken, of aan een motorboot op
een rivier.
De volgende morgen kwam hij tot de
ontdekking, dat hij op een Indiaanse
grafplaats had geslapen. De inboorlin
gen vroegen hem, of hij wat gehoord
had. En toen hij bevestigend antwoordde,
verklaarden ze hem, dat de geesten der
doden elke nacht op het ritme van dat
trommelen dansten. Ze wisten nog zo
veel geheimzinnige verhalen van die
plek te vertellen, dat hij ten-laatste maar
wat blij was nog levend van die plek te
zijn weggekomen.
Nog weet niemand precies te vertel
len, waar dat geruis vandaan komt. Men
weet alleen maar, dat het ontstaat, wan
neer de zandkorrels op een bepaalde
wijze en onder heel bijzondere omstan
digheden langs elkander schuren. Maar
clie manier en die omstandigheden heeft
nog steeds niemand kunnen uitvorsen.
7 Is mr fat A seen Isst fris met ^^/dhsnfmrnne/mmrmenr I
muitenmanks
