KABINET STOND OP DE
RAND VAN DE AFGROND
MARIA
€sso) PETROLEUM
Behaaglijk warm!
Na minister Zijlstra's „onaanvaardbaar"
achtte KVP crisis nu niet verantwoord
P. M. PERQUIN
Overval Rotterdams speelhol
na negen jaar vlot bekend
Kunstschilder
tegen wil en dank
Zes ton van Amsterdamse bank
door politie achterhaald
Eerste prijzen
door oplichting?
VRIJDAG 10 NOVEMBER 1961
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 5
Natuurlijk
een oliehaard
gestookt met...
MEER WARMTE
MINDER ROET
ZUINIGER
Hoge Morsweg 78 - Tel. 21S84-21351
OEGSTGEEST
Op vrijdagavond 18 juli 1952 was
een zekere V. E. een speelhol te Rot
terdam met twee kornuiten met
pistolen in de hand - twee echte en
een alarmpistool - binnengedrongen,
terwijl een vierde man buiten op de
uitkijk was gaan staan. Ir de kamer,
waar de hazardspelers rond een tafel
zaten, wisten zij r 9.000 buit te ma
ken en ermee vandoor te gaan. Drie
van de overvallers, twee Hagenaars
en een inwoner van Breda, konden al
gauw worden gepakt, maai van V.
E. was er geen spooi.
Tot op 22 april j.l. de politie in
Rotterdam een telefoontje kreeg van
de rechercheur van de vreemdelin
genpolitie te Arnhem, die vertelde,
dat Van E. in Parijs moest zitten.
De ANWB heeft Rijkswaterstaat
voor de derde maal verzocht een
goede verlichting ^an te brengen op
rijksweg 12 (Den Haag- -Utrecht)
nabij het verkeersplein buiten Voor
burg. De bond, die zich reeds in
1957 en nadien in 1960 daarover tot de
overheid Achtte, is van mening, dat
ernstige ongelukken verwacht kun
nen worden, indien deze verlichting
nog langer uitblijft. Bovendien acht
de bond het noodzakelijk, dat ter
plaatse pijlmarkeringen op het weg
dek worden aangebracht.
Een trekker met tankauto is
gisteravond jp de Zuiderzeestraatweg
in Ermelo in de berm van de weg ge
raakt en gekanteld. De innoud van
de tank - een vloeibaar wasmiddel -
kwam op de weg terecht en maakte
deze spiegelglad. De brandweer
heeft het verkeersgevaar lij kf goed
je van het wegdek gespoten. Per
soonlijke ongelukken deden zich niet
voor.
De uitlevering van V. E. werd ge
vraagd, doch deze moest eerst een
straf in Frankrijk uitzitten voor zijn
illegaal verblijf daar. Op 28 oktober
j.l. werd hij aan de rijkspolitie te
Roosendaal uitgeleverd en de vol
gende dag in het huis van bewaring
opgesloten. Bij zijn verhoor bekende
hij vlot een belangrijk aandeel te
hebben gehad in de overval.
In Engeland zou hij na zijn vlucht
tot oktober '52 bij kennisen gebleven
zijn en vandaar naar Frankrijk zijn
overgestoken. In Parijs zou hij aan
vankelijk door het verkopen van
kranten en 't doe van kleine karwei
tjes in zijn onderhoud hebben kunnen
voorzien en daar tevens no? geld van
hebben overgehouden om een studie
aan de academie van beeldende
kunsten te bekostigen. Hij zou er
een opleiding tot kunstschilder heb
ben, gevolgd en er later dooi het uit
oefenen van dit metier zich een be
hoorlijk bestaan hebben opgebouwd.
Gezin van repatriant moet
contactpension ontruimen
De vrouw en acht kinderen van de
36-jarige metaalslijper C. J. Uyle-
man - dit gezin repatrieerde in 1955
uit Indonesië - moeten binnen een
week het constractpension,, d'Rus-
tenburgh" in Hilversum ontruimen.
Dit heeft de president van de recht
bank in Amsterdam beslist in het
korte geding, dat de eigenaar van het
contractpension tegpn de repatriant
had aangespannen. Nadat op 10
augustus j.l. de staat de betalingen
voor de vrouw en de acht kinderen
aan het pension had gestaakt, om
dat de metaalslijper had geweigerd
een hem aangeboden woning in Voor
schoten te aanvaarden, was het ge
zin in het pension blyven wonen en
had de metaalslijper verder alleen
voor zichzelf de pensionprijs be
taald. De heer Uyleman wenste niet
te verhuizen omdat hij moeilijk op
nieuw in een andere omgeving zou
kunnen wennen.
Tweemaal schorsing
in stormachtige
vergadering
Het zou een kabinetscrisis zijn ge
worden, indien de fractieleider van
de KVP «n de I*eede Kamer gister
middag niet met de verlossende me
dedeling was gefeomen, dat zijn frac
tie in verband met de gespannen
wereldsituatie, waarvan net probleem
Nieuw-Guinea een onderdeel is, geen
kabinetscrisis wil riskeien. „Wij
zullen dan ook de minister steunen,
maar verplichten ons tot niets in de
komende maanden".
Even daarvoor had minister Zijlstra
ten aanzien van de belastingontw er-
pen gezegd: „onaanvaardbaar voor
mij en het gehele kabinet, indien één
van de belastingontwerpen wordt
verworpen.
Naast de langverwachte verlaging
van de loon- en inkomstenbelas
ting, waartegen de Kamer uiteraard
geen bezwaren ontwikkelde, waren
daar de omstreden ontwerpen: be
lasting op de invoer van minerale
oliën, behalve voor huisbrand, en ver
hoging van de vennootschapsbelas
ting op 1 januari 1963.
Zoals men zich zal herinneren
maakte met name dr. Lucas ernstig
bezwaar tegen deze belastingverho
ging, omdat men voor een onbedui
dend postje van 60 miljoen (ODbe-
duiden gezien in het kader van een
miljardenbegroting) geen ruimte
weet te vinden en belasting moet
verhogen. Stel je voor, dat straks in
de loop van de zitting nieuwe wen
sen, bijv. van veertig miljoen voor
de kinderbijslagwet gevraagd wor
den, dient dat dan ook gezocht te
worden in een belastingverhoging?
Kan men daar geen ruimte voor vin
den in de begroting?
Ook de VVD en de CHU ontwik
kelden ernstige bedenkingen, maar
zij legden onder het onaanvaard
baar van de minister het honfd in
de schoot. De AR steunde de minis
ter door te zwijgen, terwijl de P. v.
d. A. verklaarde, dat zij onder deze
omstandigheden geen winst zag in
tegenstemmen.
Vooral de heren Van de Wetering
CHU) en Van Leeuwen (VVD) had
den ernstige bezwaren gemaakt,
naast dr. Lucas.
Schorsing.
Dr. De Kort heeft aan het begin van
de vergadering om schorsing van de
beraadslagingen gevraagd, waar het
de verhoging van de vennootschaps
belasting betrof. Hij vroeg of het niet
in overweging genomen kon worden
de zaak in handen te geven van de
vaste commissie van financiën. Deze
zou dan met de minister kunnen
overleggen over de vraag of deze in
overleg met de minister van finan
ciën niet zou kunnen besluiten de
beslissing over deze belastingverho
ging uit tet stellen tot september
van het volgend jaar. Zijn reddings
plank was echter al te ingewikkeld.
De voorzitter snapte het niet en ook
de minister niet, die vroeg naar de
betekenis van het voorstel.
Prof. Oud: „De heer De Kort wil
kennelijk schorsing van de beraad
slagingen."
Dr De Kort: „Ja, ja".
Mr. Burger (P. v. d. A.): „Ik wil
eerst horen wat de minister zegt ever
het plan van dr. De Kort.
Er ontstond verwarring in de Ka
mer, niet ongelijk aan tafereeltjes
in wat warmbloediger parlementen
van de wereld.
Voorzitter Kortenhorst wilde de be
sprekingen schorsen, maar dr. Bruins
Slot (AR) rende naar voren, naar
het spreekgestoelte en riep buiten
adem: „Waarom mag de minister
niets zeggen?"
Luid ge. oei volgde, waarna voor
zitter Kortenhorst toch tot schorsing
der vergadering overgingvoor
anderhalf uur.
Persfotografen kwamen in deze
tijd naar de tribunes, klaar om een
gevallen kabinet te fotograferen. De
spanning was voelbaar. Na ander
half uur verklaarde dr. Lucas: „We
zijn niets verder gekomen". Beiden
waren op eigen standpunt blijven
staan. Mr Van Leeuwen meende nog
een gaatje te zien in de mededeling,
dat hij met het oog op de positie
van de scheepvaart de kwestie van
de oliebelasting nog eens aan een on
derzoek wilde onderwerpen. Hij vond
wèl, dat de Kamer het wijst moest
zijn en niet met de minister moest
blijven kibbelen over een zaak van ta
melijk ondergeschikte betekenis.
Uiteindelijk werd nog het „onaan
vaardbaar" uit minister Zijlstra ge
wrongen. Mr. Burger wilde n.l. we
ten, wat de consequentie zou zijn,
indien een van de belastingontwer
pen zou worden verworpen.
Min. Zijlstra: „We moeten aan ons
standpunt vasthouden".
Prof. Oud: „Nu wil ik graag toch
nóg een half uur schorsing".
De minister moet duidelijk antwoor
den wat de gevolgen van een ver
werping zijn.
Min. Zijlstra: „Onaanvaardbaar.
Maar ik had dit graag buiten 't over
leg gehouden."
Aan het slot van deze rumoerige
vergadering, waarin het kabinet door
het oog van een naald kroop kwam
dr. De Kort met zijn reeds eerder
vermelde verklaring: het vóórstem-
men van de KVP houdt geen goed
keuring van de beleidslijn van de
minister in. „Door onze steun van
middag", aldus dr. De Kort, „zijn wy
niet bij komende wetsontwerpen ge
bonden".
De wetsontwerpen werden zonder
hoofdelijke stemming goedgekeurd.
JAARLIJKSE MIS VAN REQUIEM
VAN NATIONAAL KATHOLIEK
THUISFRONT
Op zaterdag 18 november te 10
uur, zal in de Kathedrale Kerk te
Utrecht, in aanwezigheid van vele
kerkelijke militaire- en burgerlijke
autoriteiten, de jaarlijkse plechtige
H. Mis van Requiem worden opge
dragen voor alle militairen, die,
waar ter wereld ook, in en door de
dienst hun leven moesten laten. De
militaire erewacht wordt daarbij ge
vormd door militairen van de Kader-
school Technische Dienst.
De H. Mis wordt gecelebreerd door
de Hoofdlegeraalmoezenier mgr. H.
J. J. M. van Staelen, met als diaken
de rector J. Doesburg, geestelijk ad
viseur van Thuisfront en de Vloot-
aalmoezenier G. J. van Rijnsoever
C.M. als subdiaken. Majoor-aalmoe
ziener Ch. C. J. Gerritzen OFM Cap.
van de luchtmacht te Nijmegen houdt
de preek. De Katholieke Radio zendt
de plechtigheid uit.
Controle op geluid van
(Haagse) bromfietsen
Nu de Haagse politie gedurende
enkele weken de gelegenheid heeft
gegeven bromfietsen gratis te laten
keuren op de nieuwe eisen over het
maximaal toegestane geluid, zal zij
voortaan meteen bij het constateren
van een overtreding proces-verbaal
opmaken, zo heeft de politie mede
gedeeld. Constateert men, dat is ge
knoeid, b.v. aan de carburateur of de
uitlaat, dan zal de bromfiets in be
slag worden genomen.
Het „Nederlandsch Belasting
museum" bestaat 25 jaar. Het is ge
vestigd te Rotterdam, aan de Park-
laan, in een pand naast de Rijksbe
lastingacademie. Begonnen is 25 jaar
geleden met een bescheiden verzame
ling uit particulier bezit.
Modern toasten 1 Van licht- tot
donkerbruin. Vla thermostaat
regelbaar. 2 sneden tegelijk.
Wippen eruit als ze bruin zijn.
Verbranden nooltl
Rowenta-perfectie!
(Advertentie)
G. en E. maakten ieder
een halve ton op
Hoofdinspecteur H. Postma van
de Amsterdamse centrale recherche
heeft zes ton van de 800.000, die de
47-jarige bankemployé *J. E. in sa
menwerking met de 57-jarige Franse
zakenman R. T. E. G. bij de Amster-
damsche Bank heeft verduisterd,
kunnen achterhalen. Daarbij is twee
ton van het aandeel, dat de vrijdag
jl. in Alicante gearresteerde Frans
man kreeg. De rest heeft hij in por
ties van ƒ5000 „i.v.m. de Franse de-
viezenbepalingen" over 30 Franse
banken verdeeld. Evenals E. heeft
hij een halve ton opgemaakt. Via de
civiele weg moet de Amsterdamsche
Bank nu de nog ontbrekende 150
duizend terug zien te krijgen.
De uitleveringsprocedure betref
fende G. begint morgen. Dan zal de
officier van Justitie mr. W. H. La
gerwaard de noodzakelijke stukken
naar Madrid zenden. Indien G. niets
heeft in te brengen tegen de be
schuldigingen,, is zijn uitlevering
spoedig te verwachten. Gaat hij er
niet mee akkoord, dan kan de pro
cedure maanden duren.
G. geen relatie
Volgens de heer Postma heeft G.
onder meer verklaard, dat hij de
bankemployé J. E. in mei 1960 voor
het eerst heeft ontmoet. De Franse
zakenman bracht toen een bezoek
aan de Amsterdamsche Bank, waar
volgens zijn kort tevoren overleden
vader een miljoen gulden voor hem
zou zijn gedeponeerd. Het bleek
slechts te gaan om een bedrag van
5000, om welke reden de Amster
damsche Bank G. liever geen „rela
tie" noemt, maar „een rechthebben
de op een boedel".
Uit dit contact groeide 'n vriend
schap tussen G. en E., althans zij
ontmoetten elkaar nog enkele ma
len, zowel bij E. thuis als in Am
sterdamse restaurants. „We hebben
redenen om aan te nemen, dat de
verklaring die E. heeft afgelegd wel
juist is" zei hoofdinspecteur Postma,
die voorts verklaarde dat G. over
weegt zijn volledige medewerking
aan het politieonderzoek te geven.
De over 30 Franse banken verdeelde
150.000 zal de Amsterdamsche Bank
via civiele wegen moeten zien te
achterhalen.
Laconiek relaas
„Hij voelde zich in Spanje lekker
en veilig" is de indruk, die hoofd
inspecteur Postma van G. heeft ge
kregen. Toen hij hem naar zijn be
roep vroeg, gaf hij op „journalist".
De posities, die op zijn visitekaartje
waren vermeld (o.m. president de la
Banco Franco Brittanica de Pays
Bas) bekleedt hij volgens zijn zeg
gen niet meer. „Die instellingen zijn
opgeheven", klonk het laconiek uit
de mond van deze man.
Over de medewerking die hoofd
inspecteur Postma op zijn reis heeft
ondervonden van zowel de Zwitserse
als de Spaanse politie, heeft hij alle
lof. „De Spaanse politie wist met
een, wie ze moest hebben" zei hoofd
inspecteur Postma. De Fransman in
zijn glanzenden Cadillac 1961 was
reeds opgevallen in Alicante. Alvo
rens hij in de gehuurde bungalow
zijn intrek nam, had hij in hotel
Carlton, waar ook de politieman en
de bankdirecteur logeerden, reeds
bekendheid verworven door zijn vrij
gevigheid en zijn „charmante" op
treden. Een verkeerd advies van
reisbureau was er oorzaak van, dat
de heren Postma en André de la
Porte pas zondag jl. naar Alicante
konden vliegen. Op het politiebureau
maakten ze kennis met G., die kort
tevoren uit de gevangenis was ge
haald, waar hij met zestig andere
mannen op één zaal was onderge
bracht. Er waren te weinig bedden,
zodat sommige gevangenen op de
gond moesten slapen, hetgeen G.
aanleiding gaf te vragen „of de he
ren goed geslapen hadden". En toen
volgde het verhaal over de weinige
bedden in de gevangenis. „Ja, ik ken
hotel Carlton goed, u zal wel heer
lijk hebben geslapen", liet hij er rus
tig op volgen. De arrestant maakte
een weloverwogen, rustige indruk.
„Laten we de zaak regelen"
Hij begon met een poging tot mo
rele chantage. „Ik bied u aan de
zaak onderhands te regelen", zei hij.
waarop G. de heer Postma voorstel
de, dat hij de beide Nederlanders in
zijn Cadillac naar Amsterdam zou
rijden. „Ik zal dan alles met de Am
sterdamsche Bank regelen, maar u
moet er voor zorgen, dat ik geen last
krijg met de Justitie".
Tijdens het eerste verhoor van de
Fransman heeft hoofdinspceteur Post
ma een verklaring van drie velletjes
opgesteld. Evenals bij het contact
met de Spaanse politie, fungeerde de
heer André de la Porte als tolk.
In het feit, dat twee Hagenaars een
eerste prijs wonnen in z.g.n. puzzel-
ritten, heeft de Haagse politie aan
leiding gevonden hen wegens oplich
ting aan te houden. Een van hen or
ganiseerde dit jaar de jaarlijkse puz-
zelrit voor het Juliana-kinderzieken-
huis, waarvan zijn medeverdachte de
eerste prijs won. De puzzelrit voor
het Koningin Wilhelminafonds werd
door de prijswinnaar georganiseerd
en toen werd de eerste prijs, een
t.v.-toestel, gewonnen door de orga
nisatoren van de Julianarit.
Toen kwamen de geruchten. Deze
leidden tot een onderzoek door de
Haagse politie en tenslotte tot arres
tatie van de twee „gewiekste" man
nen.
Gelukkig hebben de twee instel
lingen, waarvoor de puzzelritten
werden gereden, van de manipulaties
geen schade geleden, De oplichting
betreft nl. alleen de twee eerste prij
zen.
OOK JOH. ENSCHEDE KREEG
VORDERING OP INDONESIë
BETAALD
Na de KLM, die een groot bedrag
van een Indonesische bank uitbe
taald kreeg, heeft nóg een groot Ne
derlands bedrijf, nl. de Grafische
Industrie Joh. Enschedé en Zonen te
Haarlem, een belangrijke vordering
op Indonesië betaald gekregen. Het
ging hier om een bedrag van enkele
tonnen.
Enschedé had nog geen rekening
openstaan, die dateerde van vóór
1957, toen Soekarno een economische
boycot tegen ons land ondernam
met het doel ons te dwingen Nieuw-
Guinea af te staan.
ETS HAAR T1MMERMATS
door
HERMAN
HE MAN
37
Met zulke gedachten in zijn kop,
hoe komen ze er terecht bij een vent
gekropen uit de keet, zit hij avond
aan avond in „De Roos van Jericho".
Soms zegt Maria, als haar jongen
weer zo stil is: „Willen we wat kuie
ren gaan, Chris?"
Maar dan vlamt er wat angstigs
door zijn ogen en zegt hij een woord,
om bij Gieleke en haar in „De Roos"
te kunen blijven. En mocht Gieleke
ooit even weg zijn, naar de stad of
maar in de tuin, dan is er schuwe
onrust in zyn wezen, alsof de duivel
zich heel speciaal maar met hèm be
zig hield. Maria heeft daar geen naam
voor, maar ze neemt het waar en 't
benauwt haar. Er broeit wat in dat
vreemde gemoed: wat zal het dit keer
wezen? Vreet dat oude verlangen
dan weer aan zyn wezen? Ze kan
het, na zovele uren van overgave tot
goedheid, haast niet meer geloven.
Gieleke zegt: Die stilheid van gun-
ter schijnt hem óók al aangeraakt te
hebben, Maria.
Zijn we hieromtrent zo niet al
lemaal, vader?
Jaat, het is; 't klooster reikt
wij er dan tot aan de muur.
Nooit is hij meer onstuimig. En in
't begin is zij daar zo bang voor ge
weest. Nu zou ze liever dat terug
hebben, dan het schrikachtig bedees
de van heden in die jongen. Maar ze
heeft er geen aard naar, om hem aan
te vuren. Er zijn van die krachten,
die wel aan te blazen, nooit meer te
remmen zijn, ze ziet dat soms-in de
gelagkamer. En zóveel inzicht heeft
ze wel in haar jongen, dat ze weet
hoezeer zijn bloed woelig is. Vele ma
len heeft zij hem daarvan vrijgepleit,
toen hij weer woest was geweest als
een kettinghond. Nu is er in zijn felle
ogen wat aan 't doven, of hij naar
binnen kijkt, zoals vader Gieleke
soms, als hij aan moeders denkt in
stilte.
Maar ze kan heel niet zeggen, dat
hij kouder is geworden voor haar.
Neen, dat niet. Als ze wat zegt, heeft
hij nooit een weerwoord, dat tegen
spraak inhoudt. Hij luistert graag
naar Maria's. Hij laat ook meer toe,
dat ze hem bereddert, wat zegt over
z'n lcleer die de laatste weken weer
heel niet in orde is. Ze stopt nog z'n
kousen, maar moet hem er om vra
gen. Wel een week lang loopt hij met
kapot goed rond. En of hij zich in de
abdij óók ale week verschoont, weet
ze zeker niet. Op deze dingen geeft
hij heel geen acht meer en ook op 't
scheren niet meer zo krek. Wat is
er toch, maar wat is er toch met
Chris. Wat groeit er onder z'n rom
melige kop met haar.
Op een avond komt hij de keuken
in, terwijl zij heur eigen staat te was
sen in haar sajetten borstrok. Chris
stamelt wat en, zowaar, hij kleurt.
Eer ze hem vragen kan even te gaan
zitten, is hij al weg. En niet zomaar
voor een hortje in de tuin, maar te
rug naar z'n kamer in 't hospitium.
Als ze op het gaanpad komt, klaar
en wel aangedaan, ziet ze hem juist
naast broeder portier staan en strari
verdwijnen door de hekkens. En al
die vreemdigheid ontstaat, groeit en
verdwijnt, komt weer op en dan fel
ler, in enkele weken.
Wil hij weg? Uit hun omgeving
weg? Terug, ievers de wereld in, God
weet waarheen? Ze is zo bang. Niet
dat ze hem verliezen zal, want als
hij maar naast haar aan de iepen
tafel zit, weet ze, zo een vrouw zulk
soort zaken weet, dat hij met snoe
ren aan haar verbonden is, altijd
maar vaster, 't Is haar soms, of er
nooit een tijd is geweest, dat Chris
nog niet in hun gezin was. Alsof hij
een broer was. Dat hij ooit weg zou
zijn, haar vergeten, ontzwerven, kan
ze niet geloven en daarom is ze er
heel gerust op.
Maar wat wroet er dan..zal ze
't hem vragen? Maar ze durft niet.
Ze mag toch niet ongerust zijn, om
dat haar jongen nu zo rechtschapen
is in zijn omgang en z'n eigen zo
danig intoomt? Wie weet hoe hij
daarvoor vecht overdag en in de
nachten. Ze denkt dat hij wel zó ge
worden is, om haar te gerieven en
te tonen, dat hij geen rabauw meer
is uit de keet. Ja, zo zal het zijn, zo
is het zeker. D'r zit natuurlijk de
een of andere pater achter, die hem
het bedwang van de zinnen bijbrengt
om daarmee z'n hartelijkheid te to
nen aan haar. Ze heeft dan ook ver
nomen en 't een enkele keer van de
vrouwenkapel uit gezien ook, dat hij
trouw dag aan dag communiceert.
Neen, ze mag nu niet ongerust meer
zijn: het gaat zo goed met Chris zijn
ziel, die komt tot rust, raakt uitge-
vlaagd. En hij vloekt alleen nog maar
als hij 't een of ander heel bijzonder
meent en eerst lang gestaard heeft
in 't verlorene.
Op 't werk zijn ze uiteindelijk aan
de kapspanten van 't lompe foerage-
hol bezig. Broeder Winfridus heeft
eerbied gekregen voor zijn gezel.
Eerst als vakman zijnde. Want dat
was een lieve lust om te zien, hoe
hij de allergrootste maat nagels door
de balken dreef en hoe zuiver zijn
oog was. Maar ook is broeder Win
fridus, in een hoekje van zijn oud
bijna uitgedoofd hart, wat gaan hou
den van die gekke bok. Hij heeft er
de eerste tijden streken genoeg van
verduurd. Een nagel door z'n habijt
in de deurpost onderhand hij 't ge
hang stond te schroeven, een d! n.
gestopte schaak en een keer de bo
dem los van z'n timmerkist, maar
zulke dingen kan broeder Winfridus
wel verdragen. Omdat hij niets weer
om deed, raakte bij Chris daar ree
de aardigheid af. En 't jong is rech-
tevoort tammer, stiller en zingt zulke
vuile liefdesliederen niet meer. Sinds
een week bidt hij openlijk voor God
en de mensen het Angelus mee....
ja, ja, waar 't leven onder de man
nen van Bernardus al niet toe leidt.
En nu vindt broeder Winfridus het
soms zelf spijtig, dat hij alleen ont
slagen is van 't silentium, om aan
duidingen te geven over het werk.
Maar wat van bovenaf gezegd is, dat
is gezegd. Hij heeft zijn bevel van
pater magister, en de pater heeft het
van vader Amadeus. En vader Ama-
deus heeft het van God, Die hem tot
Vader over dit kleine koninkrijk ge
adeld heetf. En broeder Winfridus is
maar een simpel man, die wei-over
legd uit de wereld getrokken is, uit
sterke liefde Gods en vrees voor het
leven zonder dadelijke leidsman. Een
mens ademend op gehoorzaamheid,
gehoorzaamheid het kernpunt der
dienende liefde. Zou hij Gods wil
wederstaan? Hij, die bijna ten einde
is van zijn zwaar Cisterciënsersbe-
staan en die het verduurd heeft, al
tijd met een beminnelijke glimlach
om zijn mond? Nooit!
Maar 't zal toch niet tegen de wil
van Vader Amadeus zijn, dat hij die
Chris zo'n paar maal op een dag
vriendelijk toeknikt, met begrijpen
de ogen. En 's avonds hartelijk de
hand drukt, als waren ze broers.
(Wordt vervolgd)
