Bij de derde „Kroningsdag" van Johannes XXIII
als herder van de wereld
Echtpaar Duivenvoorden-Borst bezocht
hinderen in Canada
Welverzorgd
ZATERDAG 4 NOVEMBER 1961
DE LE1DSE COURANT
PAGINA 9
waarheid, .vanneer men zegt, dat
de energieke en snelle aanpak het
gevolg is van de persoonlijke deel
neming en levendige stimulansen van
de Paus.
Pat hij de commissies zo nu en dan
bezoekt en zich persoonlijk van haar
werk op de hoogte stelt, is slechts
een uiterlijk teken van zijn belang
stelling. Men weet ook, dat hij de
meer dan 2000 dikwijls zeer uitvoeri
ge voorstellen van het wereldepisco
paat, van de universiteiten en gene
rale oversten enz. zelf heeft doorge
werkt. En dat naast de „sollicitudo
omnium ecclesiarum'het bestuur
der wereldkerk.
Menigeen zou kunnen denken, dat
bij een dergelijk werktempo het er
nogal koortsachtig aan toe moet
gaan.
Maar dat is niet zo.
Het is typerend voor Paus Johan
nes, dat hij gezegd heeft: men moet
niet denken, dat ik tot alle prijs het
Concilie wil meemaken. Daarom gaat
het hem niet. Het is voor hem vol
doende te weten, dat hij zijn geluk
kige ingeving heeft gevolgd en dat
hij ook thans bereid is alles te doen
en te durven voor het welslagen van
het Concilie.
Ook hier blijft hij trouw aan zijn
wapenspreuk „gehoorzaamheid en
vrede". Daarbij betekent gehoor
zaamheid niet alleen maar de opvol
ging van die ingeving, maar ook het
oplettend luisteren naar de stem
Gods, die zich openbaart in de be
sprekingen, in de situaties, in de ze
gen, welke op zijn werk rust.
Bijzonder typerend voor de H. Va
der is tenslotte ook de manier, waar
op hij niet allen de bisschoppen maar
ook alle gelovigen, dus de hele Kerk
tot medewerking aan het concilie
heeft opgeroepen. Het concilie is een
zaak van geheel de Kerk. Daarom
vraagt hij van de gehele Kerk de hulp
van het gebed, offer en lijden van de
zieken en bedroefden en van de
TOEN PAUS JOHANNES zijn besluit bekend maakte een concilie bijeen
te roepen, was dat zo iets groots, dat de gewone man er aanvankelijk de
draagwijdte niet van begreep. Maar zelfs wanneer men er iets van begint
te begrijpen, bestaat steeds weer het gevaar, dat men het concilie eigenlijk
iets gewoons gaat vinden, iets vanzelfsprekends. Toch is het besluit van
Joannes XXIII iets groots op zich.
Het is een feit, dat ook Pius XI en Pius XII aan een concilie hebben
gedacht, maar hen was het niet vergund"'hun gedachten in werkelijkheid
om te zetten. Ja, in de periode van ruim 90 jaar, die achter ons liggen,
was het aan geen paus gegeven een concilie bijeen te roepen, ofschoon
het toch werkelijk grote pausen waren.
Deze gedachte op zich zal het Paus Johannes XXIII beslist niet makke
lijker gemaakt hebben tot zijn besluit te komen.
ken, dat nog niet voldoende overal
doorgedrongen is en dat hier om zijn
schoonheid en diepte woordelijk her
haald moge worden: Wij durven ge
rust te bekennen, dat Ons zwoegen
en Onze ijver om het concilie tot een
grote gebeurtenis te maken, een slag
in de lucht kunnen blijven, als niet
het streven van allen naar heiligheid
eensgezind en beslist is".
Welk een diep inzicht spreekt hier
uit in de gemeenschap der heiligen
in Christus en in de uitwerking van
hun heiligheid op de gehele mystie
ke Christus, op de hele Kerk! Aan
ons de opdracht deze diep boven
natuurlijke en toch zo moderne geest
te delen, het concilie tot een zaak
van ons diepste zelf te maken, daar
voor uit alle kracht te bidden, ons
daarvoor op te offeren, ons daarvoor
te heiligen.
De 59-jarige landbouwer F. W.
Kuttschruiter uit Leesten (gem
Warns veld) kwam gisteen met
zijn bromfiets uit de richting
Vorden en stak, waarschijnlijk zon
der voldoende op het verkeer te let
ten, de rijksweg Warnsveld-Zutphen
over. Enkele uren later overleed hij
in het ziekenhuis. De man was ge
huwd en vader van negen kinderen.
HOOIGRACHT 54
LEIDEN
PRINS BERNHARDSTR. 51
NOORDWIJK
De taak van de
Bossche hulpbisschop
mgr. Bluyssen
De benoeming van een hulpbis
schop, zo is gistermiddag op een
persconferentie in Den Bosch meege
deeld, is noodzakelijk geworden door
recente ontwikkelingen in het bisdom
's Hertogenbosch, waar de binding
tussen priesters en leken aanzienlijk
gegroeid is en vanuit het bisdom met
kracht de opbouw van een geheel
eigentijdse zielzorg ter hand wordt
genomen
Mgr. J. W. M. Bluyssen zal in de
eerste plaats tot taak krijgen het toe
dienen van de sacramenten van het
vormsel en het priesterschap en het
consacreren van kerken, die van de
bisschop ongeveer een-derde van zijn
tijd in beslag namen.
Hoewel nog geen concrete beslissin
gen genomen zijn is het de wens van
mgr. Bekkers, zijn hulpbisschop zelf
te wijden en dat bij voorkeur op 27
december op het feest van Sint Jan,
patroon van het bisdom en ook van
de nieuwe hulpbisschop.
Kaakbeen van
sabeltandtijger
bij Zierikzee gevonden
Een destijds te Zierikzee gevonden
kaakbeen dat niet gedetermineerd
kon worden, blijkt afkomstig te zyn
van de onderkaak van een sabeltand
tijger. Het gevonden been zou een
wereldzeldzaamheid zijn en is in ons
land nog nimmer aangetroffen. Dit
is gisteravond te Zierikzee meege
deeld op een bijeenkomst van de ver
eniging „Stad en Land" door drs G.
J. Kortenbout van der Sluys.
RIJPWETERING
,JHET WAS GEWOON EEN DROOMT
Het gaat echter nog dieper.
Hij heeft het grote woord gespro-
door
Z.Em. Kardinaal Bea
PÖEDER-ZALF-OLIE-ZEEP
(Advertentie)
wijls de vijand van het goede is.
Niet minder sne en energiek gaat
thans het werk der voorbereidende
commissies en secretariaten voort.
DE grootheid ligt echter niet alleen Al het materiaal bestaande uit voor
in het besluit als zodanig, maar stellen en adviezen van het wereld-
ook en misschien nog wel meer ,in de episcopaat en de andere gevraagden,
manier waarop Paus Johannes zijn is aan alle leden en consultoren der
besluit tot uitvoering brengt. Scepti- commissies en secretariaten ter be-
ci buiten Rome zullen ongetwijfeld schikking gesteld. Het omvat meer
hebben gedacht, dat het „eeuwige dan twaalf foliobanden. Nadat de
Rome" de voorbereidingen wel ein- subcommissies de eerste ontwerpen
deloos zou weten te rekken. Doch besproken en uitgewerkt hebben, ko-
reeds een paar maanden na de aan- men de commissies op geregelde tij- Ter hoogte van het viaduct over de
kondiging werden de eerste commis- den in voltallige vergadering bij el- Emmastraat in Eindhoven zijn van-
sies aan het werk gezet en gingen kaar. Deze vergaderingen duren dik- nacht om tien minuten voor drie zes
uitnodigingen uit aan alle bisschop- wijls dagenlang; de besprekingen ne- wagens van een goederentrein ont-
pen in de wereld, aan de katholieke men soms 6 tot 7 uur per dag in be- spoord, omdat één van de wagens
universtiteiten en faculteiten en aan slag. Het materiaal begint nu ook bij door zijn as is gezakt. Drie wissels
de oversten van orden en congrega- de Centrale Commissie binnen te ko- zijn beschadigd. Alle drie de sporen
ties om voorstellen voor het Concilie men, zodat thans ook deze commissie tussen Eindhoven en Boxtel waren
te doen. Terwijl voor het eerste Va- geregeld gaat vergaderen. geruime tijd versperd,
tikaanse Concilie in de vorige eeuw
slechts de inzichten van 64 bisschop
pen werden gevraagd, heeft Rome nu
het wereld-episcopaat geraadpleegd.
Deze raadpleging beperkte zich niet
tot het invullen van een vragenlijst;
integendeel, de bisschoppen werd uit
drukkelijk meegedeeld, dat zij geheel
vrij waren alles, letterlijk alles, voor
te stellen wat zij het dringendste
en belangrijkste achtten voor het wel
zijn der Kerk en der zielen.
Deze handelwijze typeert Paus
Johannes, die de medewerking van
allen wil en welke hij ook waardeert,
begrypt en aanmoedigt.
Hij toont daarbij zeer hoog respect
voor de bisschoppen te hebben. Toen
het eerste Vatikaanse Concilie het
dogma der pauselijke onfeilbaarheid
uitsprak, meenden velen, dat hier
door de concilies overbodig zouden
worden omdat een onfeilbare Paus
over alle zaken van geloof en zeden
alleen zou kunnen beslissen. Thans
echter wordt het gehele episcopaat
en daarmee de gehele Kerk niet
slechts opgeroepen om aan het Con
cilie deel te nemen, maar wordt het
van het begin af bij de voorbereidin
gen betrokken.
Nadat nog geen jaar later tweedui
zend adviezen van bisschoppen, uni
versiteiten en generale oversten wa
ren binnengekomen, werden de
twaalf voorbereidende commissies en
drie secretariaten in het leven ge
roepen. Daaronder bevond zich ook
het secretariaat voor de bevordering
der christelijke eenheid, hetgeen ook
door de niet-katholieke christenen
bijzonder werd gewaardeerd en met
vreugde begroet. Spoedig volgden
toen ook de aanstelling der leden.
In nauwelijks drie maanden waren
zij practisch allen aangewezen, en
dat in de zomermaanden, de tijd van
de vakanties! Daarbij komt dan nog
de internationale samenstelling der
commissies, waarin ook de missielan
den rijkelijk vertegenwoordigd zijn.
IN de Centrale Commissie, welker
taak het is de ontwerpen en
voorstellen, welke de verschillende,
commissies uitgewerkt hebben, aan
een laatste onderzoek te onderwer
pen, zijn behalve 15 Europese landen,
13 Aziatische landen, 18 landen van
Noord- en Zuid-Amerika, 10 landen
van Afrika en 3 gebiedsdelen van
Oeceanië vertegenwoordigd.
Met recht een getrouw beeld van de
katholiciteit der Kerk! Men heeft ge
zegd, dat niet alle benoemingen al
tijd even gelukkig geweest zijn. Maar
de Paus, die aan het geheel denkt,
beeft dit van te voren op de koop
toe genomen omdat het betere dik-
Sint Nicolaas op weg naar Nederland
„Wij hebben, mijn vrouw en ik,
een paar heerlijke maanden doorge
bracht bij onze kinderen in Canada.
Wij hebben volop genoten van een
voorspoedige en fantastisch mooie
bootreis, van een prachtig land, maar
bovenal hebben wij een dankbare
voldoening van het weerzien en het
gedurende enkele maanden samen
zijn met onze geëmigreerde kinderen
en de kennismaking met onze in dat
land geboren kleinkinderen. Dit alles
was voor ons gewoonweg 'n droom".
Aldus de 66-jarige heer H. Duiven
voorden, diepas met zijn 62-jarige
echtgenote, mevr. C. Duivenvoorden-
Borst, van een vakantie van 4 maan
den in Canada is teruggekeerd.
Door bemiddeling van de emigran
tenvereniging Leiden en Omstreken,
waar de heer Duivenvoorden lid van
is, vertrok het echtpaar op dinsdag
23 mei dit jaar uit Rotterdam, met
de „Rijndam" van de Holland-Ame-
rika lijn.
Na een prachtige en voorspoedige
boottocht arriveerde de Rijndam na
ruim 9 dagen in Montreal, waar het
echtpaar werd afgehaald door de 28-
jarige zoon Hugo en de eveneens van
Rijpwetering afkomstige Job. v. d.
Poel, de oudste zoon van wethouder
H. v. d. Poel.
Toen werd de 14 uur lange trein
reis gemaakt van Montreal naar Jac-
quet-River, een dorp in het noorden
van de provincie Nieuw-Brunswijk.
In dit plaatsje zijn de beide zoons
Gerard (36 jaar) en Antoon (34) met
hun gezinnen gevestigd. Beiden heb
ben daar na jarenlang hard werken
een eigen boerenbedrijf gesticht en
opgebouwd, waarin zij momenteel 'n
zeer behoorlijk bestaan vinden.
Afwisselend hebben de ouders ge-
Zoon Antoon met zijn echtgenote
Sophie en hun kinderen voor hun
woning in Jacquet-River.
De heer en mevr. Duivenvoorden,
ieder met een kleinkind op de arm.
voor de kapitale woning van zoon
Gerard. Naast hen, kleinzoon Benny
en op de achtergrond in de waranda,
Gerard zijn vrouw Sjaan.
durende 2 a 3 weken hun verblijf
doorgebracht bij de een en bij de an
der, genietend van hetmooie land
schap en het bijzonder prachtige
weer.
Vader Duivenvoorden bracht meest
al zijn tijd door met het opknappen
van kleine karweitjes, waarvoor de
zoons eigenijk geen tijd konden vin
den, zoals wat licht timmerwerk in
stallen en schuur en hekken maken,
terwijl moeder verlichting bracht in
de huishoudelijke werkzaamheden.
De oudste zoon Gerard, waar het
echtpaar de eerste weken te gast was,
is op Rijpwetering, evenals Antoon
en Hugo, altijd werkzaam geweest op
het landbouwbedrijf van zijn vader.
Zonder eigenlijk enige vooruitzichten,
emigreerde hij met zijn pas gehuwde
vrouw, Adriana van Schie van Oud-
Ade, naar Canada, waar hij zetbaas
is geworden op een flinke boerderij
van de paters van Dos Bosco. Onge
veer 2Vi jaar later heeft hij de wo
ning overgenomen en is hij zelf gaan
„boeren".
De resultaten zijn ernaar!
Een kapitaal bedrijf, uitgerust met
de modernste landbouwmachines,
40 stuks Fries stamboekvee (Hol-
stein), 160 ha land en bos, een grote
Chevrolet-truc om de melk te ver
voeren naar de fabriek is het resul
taat van zijn stoere en yverige werk
lust. Ook zijn gezin heeft in die 9
jaar een flinke uitbreiding onder
gaan. Er zijn 7 kinderen geboren, 3
meisjes en 4 jongens. De oudste Ben
ny (8) is al een ferme knaap, dan
volgt Trudy (7), Carry (6), Tjurry
(4), Nicy (Vit) en tenslotte de 2
maanden oude tweeling Paultje en
"^olina.
In dezelfde geest als het Gerard
erging, is het ook met Antoon ge-
aan. Hij emigreerde ruim een half
aar later dan zijn broer. Ook hij was
cort voor zijn vertrek gehuwd met
'ijn plaatsgenote Sophia Juffermans.
lok Antoon was een energieke en
mdernemende man. Om te beginnen
leeft hij bij verschillende bazen ge
vorkt en toen hij daarna nog 2 jaar
rijn krachten had beproefd in de ko
permijn, kon hij van zijn met hard
.verken en sparen bijeen gekregen
kapitaaltje een woning kopen in Jac
quet-River, vlak bij Gerard, waarop
hij toen ook voor zichzelf een boeren
bedrijf is begonnen.
Evenals zijn broer Gerard kan ook
ïij bogen op het bezit van de nieuw
ste machines, auto's, land en bos en
^en veestapel van 43 stuks echt Fries
Holsteins stamboekvee. Met zijn be
hulpzame vrouw en zijn vier in Ca
nada geboren kinderen, Jubert (8),
lacky (7), Tineke (5) en Marian
(3Vt) heeft in dat verre land een ge-
'ukkig bestaan gevonden.
De derde geëmigreerde zoon Hugo
vertrok op 25 mei 1954 naar Canada
met onbekende bestemming. Hij ver
koos niet het boerenbedrijf, doch is
werkzaam in de nikkelmijn in Sud-
burg, Ontario, waar hij een zeer be
hoorlijk loon verdient. Hij zit 20 uur
reizen ver bij zijn broers vandaan.
De laatste week van het verblijf
van het echtpaar Duivenvoorden in
Canada, nam Hugo vakantie, en heeft
hij in gezelschap van zijn ouders
doorgebracht bij zijn broers in Jac
quet-River.
Hartelijk was het afscheid, toen op
29 sept. 's avonds de terugreis werd
aanvaard. Uitgeleide gedaan en na
gewuifd door de gehele familie ver
trokken zij in gezelschap van zoon
Hugo met de trein naar Montreal,
waar zij de andere morgen om half
negen arriveerden. Daar de boot pas
's avonds laat zou vertrekken, werd
deze laatste dag op Canadese bodem
besloten met een laatste bezoek aan
Tob v. d. Poel. Om 10 uur in de avond
scheepten zij weer in op de „Rijn
dam" en werd de lange zeereis terug
naar Holland begonnen.
Enkele onvergetelijke maanden be
hoorden tot het verleden. Maanden,
welke dit echtpaar hun leven lang
in dankbare herinnering zullen blij
ven, omdat zij het genoegen hebben
gehad van zeer nabij getuigen te mo
gen zijn van het geluk en de wel
vaart van hun geëmigreerde kinde
ren, die in dat verre, vreemde land
zich met hard werken en sparen een
toekomst hebben opgebouwd, waar
in zij thans met hun echtgenoten en
kinderen een goed en gelukkig be
staan hebben gevonden.
Een nieuw in aanbouw zijnde reus
achtige stal van Antoon Duivenvoor
den .Vlak onder het koepelvormige
dak komt de hooizolder.
Sint-Nicolaas heeft gisteren met zijn knechten het paleis in Madrid ver
laten om de verre reis naar Nederland te aanvaarden. Vanuelfsprekend
trok de uittocht van de goedheiligman de belangstelling van duizenden
Spanjaarden. Het schip van de Sint lag al onder stoom en de kapitein liep
ongeduldig heen en weer op de brug om zijn meester te verwelkomen.
Foto: Sint-Nicolaas en zijn knechten hebben het paleis verlaten. Met bon
zende harten wachten we hun komst in Nederland af. (telefoto)
