John F. Kennedy: Rijkste man
die ooit in Witte Huis woonde
Bruto inkomen vanp, esident
bedraagt miljoen perjaar.
Vader Kennedy was al vroeg
met miljoenen vertrouwd
Menselijk hart kreeg
ingenieuze hulpmotor
PRESIDENTEN VAN VROEGER
KWAMEN MET MOEITE ROND
Handige zakenman durfde risico's te nemen
ROOSEVELT KREEG STEUN
VAN GEWIEKSTE MILJONAIR
55
Ofschoon de Amerikaanse president John
Fitzgerald Kennedy de rykste man is, die ooit
zijn intrek heeft genomen op het Witte Huis,
is hij vastbesloten zijn enorm vermogen niet te
verspelen maar te leven van het salaris, dat h)
als president ontvangt. Het salaris van de pre
sident bedraagt f 375.000.- per jaar. Het wordt
in maandelijkse termynen uitbetaald en hy
moet als ieder ander van dit bedrag inkomsten
belasting betalen. Na aftrek van deze belas
ting blijft er een bedrag van f 131.250.- over.
Verder ontvangt hy nog een bedrag van
f 150.000.- per jaar belastingvrij om er zjjn
uitgaven mee te dekken voor reizen en voor
het betalen van kosten, die het organiseren
van officiële ontvangsten met zich meebren
gen. Hy moet hiervoor echter een rekening
indienen. Als toetje ontvangt de Amerikaanse
president verder nog een extraatje van
f 187.500.- per jaar om er verschillende andere
uitgaven mee te dekken. Ook van dit bedrag
moet hij belasting betalen maar hij behoeft dit
bedrag niet door middel van rekeningen te
verantwoorden. Aan bruto-salaris ontvangt
Kennedy dus ruim f 700.000.-. Dit lijkt een zeer
hoog bedrag maar de geschiedenis heeft ge
leerd, dat vroegere Amerikaanse presidenten
altijd moeite hadden met het bedrag rond te
komen.
Kennedy behoert geen huur te beta
len voor liet Witte Huis. Voorts staat
hem een vloot van 18 kostbare limou
sines ter beschikking alsmede twee
vliegtuigen. Op elk ogenblik van de
dag kan hij voorts beschikken over
twee marine-vaartuigen, vier helikop
ters, legerpaarden om er een ritje
mee te maken alsmede over een Pull
man-auto, die gepantserd is en kogel
vrij.
Zolang hij gebruik maakt van le
ger- en marine-ziekenhuizen behoeft hij
ook geen dokterskosten e.d. te betalen.
In het Witte Huis, waarvan de
bouw bijna een miljard gulden heeft
gekost, staan de president niet min
der dan 72 bedienden ter beschikking,
die het overigens druk genoeg hebben
want het komt nogal eens voor, dat
#r in het Witte Huis theevisites en re
cepties worden gehouden waarvoor
honderden autoriteiten worden uitgeno
digd.
10.000 brieven
Er zijr zes koks, vijf portiers en 11
telefonistes, die 7000 telefoontjes per
dag moeten behandelen en verder is er
nog'een postkamer, waar gemiddeld
10.000 brieven per dag worden ver
werkt.
Teneinde het herenhuis in Pennsyl
vania Avenue met alles wat daarbij
behoort in goede staat te houden moe
ten de belastingbetalers elk jaar vijf
miljoen dollar opbrengen.
Wat het huishoud-budget van mevr.
Kennedy betreft moet zij er rekening
mee houden, dat zij behalve cnorma-
le uitgaven in 'n huishouding voor eten
e.d. ook het salaris voor twee be
dienden moet betalen, t.w. een huis-
- knecht en een kinderverzorgster. Bo
vendien moeten de pri zé-telefoonge
sprekken worden afgerekend en de be
dragen hiervan zijn nogal hoog want
de Kennedy's hebben de gewoonte elk
lid van hun familie minstens eenmaal
per week te bellen.
Kennedy zelf besteedt vry veel aan
zyn kleding. Zijn costuums worden op
bestelling gemaakt naar maat en kos
ten f 500,- tot f 1000,- per costuum.
Een merkwaardigheid is, dat mevr.
Kennedy voor het bekostigen van haar
kleding eventueel een beroep kan doen
..op een fonds, dat een miljonair uit
Philadelphia in 1917 heeft vastgezet en
dat speciaal bestemd is voor de First
Ladies van Amerika. Het fonds levert
een rent van ongeveer 12.000 dollar
per jaar op maar geen enkele First
Lady heeft er tot nu toe ooit gebruik
van gemaakt
Eenvoudige smaak
Dat Kennedy een betrekkelijk een
voudige smaak heeft, moet worden
toegeschreven aan de eigenschap, dat
zijn opvoeding er steeds op gericht is
geweest hem telkens met de werke
lijkheid te confronteren. De vader vau
de president heeft eens gezegd over
zijn kinderen:
,,Ik heb ze allemaal op een plaats
neergezet waarbij ze m'; konden zien
en waarby ik ze ook in het oog kon
houden. Ze konden alle kanten uit.
Niets weerhield hen om rijk te worden
maar ook niets om te lanterfanten.
JACKY KENNEDY
geen zorgen over
de huur
Gelukkig gingen ze die laatsgenoemde
kant echter niet uit!"
Om de financiële draagkracht van
zijn kinderen voor de toekomst re
waarborgen heeft de vader van Kenne
d., in de jaren 1926,1936 en 1949 ver
schillende trustfondsen aangekocht
Van vele miljoenen dollars! Het ver
mogen van hem wordt geschat op vier
honderd miljoen dollar en hij is zeker
een der rykste mannen van Amerika.-
Volgens de perschef van president
Kennedy, Pierre Salinger, garande
ren de fondsen elk jaar een inkomen
van byna f 400.000,- per jaar na af
trek van de belastingen, voor de pre
sident e voor elk van zijn twee broers
en vier zusters Ze hebben alle
maal een gelijk aandeel maar de kin
deren hebben geen stem in het kapit
tel wat de trust zelf betreft. Deze za
ken worden behartigd door hun vader,
Joseph P. Kennedy, en door zijn ad
viseurs. De totale waarde van de
trusts wordt op ongeveer honderd mil
joen dollar geschat.
De president heeft persoonlek ook
nog enkele beleggingen, die ongeveer
een mil joel. dollar vertegenwoordigen.
Per jaar leveren deze beleggingen
hem, na aftrek an de belastingen,
ongeveer f 675.000,- op
ln deze artikelen wordt uitvoerig verteld over
de ruime financiële middelen waarover de Ame
rikaanse president de beschikking heeft. Een
feit, dat vooral te danken is aan zijn vader, die in
zijn leven een enorm fortuin heeft verworven en
zijn kinderen in ruime mate laat profiteren van
zijn bezittingen.
Hoe de vader van Kennedy er in slaagde zo'n enorm fortuin
te vergaren, is een geschiedenis, die in 1914 begon toen hij 25
jaar oud was en de jongste Bankdirecteur van de Ver. Staten
kon worden genoemd. Nadat hij was afgestudeerd aan de Har
vard universiteit en in zaken ging, verdiende hij reeds 6000
per jaar. Hij kocht toen wat aandelen bij een kleine bank. De
zaken op deze bank gingen echter niet best en de bank dreigde
opgeslokt te worden door een grotere bankonderneming. Ken
nedy's vader leende toen een flink bedrag van vrienden en ken
nissen en kocht zoveel aandelen op totdat hij genoeg had om
zijn zoon te laten benoemen tot directeur van de bank. Voorts
interesseerde hij zich voor een scheepsbouw-maatschappij, die
eigendom was van Bethlehem Steel.
Toen de eerste wereldoorlog was afgelopen, zat de maatschappij
waarvan hij intussen een der leidende figuren was geworden,
met verscheidene schepen, waarvoor geen kopers meer waren te
vinden. Kennedy probeerde een bankier uit Boston, die zelf
betrokken was geweest bij een scheepvaartmaatschappij, voor
de schepen te interesseren maar de man wilde Kennedy niet
eens te woord staan. Kennedy kwam er echer achter, dat de
bankier, Stone genaamd, elke morgen op een bepaald tijdstip
per trein reisde. Hjj pakte op zekere morgen deze trein en
zorgde er voor naast hem een zitplaats te verkrijgen. Zo kreeg
hij toch het gewenste gesprek met Stone. Stone weigerde echter
op zijn aanbod in te gaan maar hij vond, dat de jongeman goede
ideeën had en bood hem een betrekking aan bijn zjjn eigen
maatschappij.
Het geluk was op zyn hand en wel
op een zeer merkwaardige manier. In
het holst van de nacht werd hij na
melijk op een zekere dag wakker ge
maakt door een aandeelhouder van
de Yellow Cab Compagny van de
aandelen op de beurs. Kennedy be
loofde de man een onderzoek ln te
stellen en besloot naar New York te
gaan. H\j was er echter nog maar
nauwelijks gearriveerd of hy kreeg
last van een hlnderiyke zenuwontste
king. Hij moest tengevolge daarvan
op de kamer van zyn hotel biyven en
kon zelfs niet lopen.
Hy liet een klok by zyn bed zet
ten alsmede een telefoon en hij wist
toen ln betrekkeiyk korte tyd een
bedrag van vyf miljoen dollar van
verschillende mensen te lenen, die
die geïnteresseerd waren in aande
len van de Yellow Cab Company.
Telegrafisch gaf hy opdracht tot
aankoop van deze aandelen in het
gehele land.
Zeven weken bleef hy aan zijn bed
gekluisterd maar intussen waren de
aandelen van zyn opdrachtgevers
sterk ln prys gestegen en gelukte het
hem bovendien het kapitaal van vyf
miljoen dollar in tact te houden. Daar
mede was zyn naam als handelaar
in aandelen gemaakt!
Van het geld, dat hy by deze trans
acties verdiend had, kocht hy een aan
tal bioscopen in New Engeland. Hij
ondervond toen vry spoedig, dat de
filmkantoren in Amerika, die eigen
dom waren van een Engelse maat-
schappy, er financieel slecht voor
stonden. De maatschappy was niet
alleen een verhuurkantoor maar pro
duceerde zelf ook films in Hollywood.
Kennedy ging naar Londen om
eens met de eigenaars te praten en
hy slaagde er toen in de onderneming
voor een miljoen dollar te kopen. Ken
nedy begon onmiddeliyk de kosten
van de maatschappy te drukken en
liet alleen goedkope cowboy-films ma
ken. Vry spoedig kreeg hy Bteun van
een geldmagnaat, die er nok wel iets
in zag.
Op zekere dag verkocht Kennedy
een deel van zyn aandelen aan de
president van de Radio Corporation
of Amerika. Kennedy verkocht ook
een deel aan de eigenaar van een thea
terconcern, dat vry spoedig daarna
werd opgenomen in het KRO-film-
maatschappy. Kennedy verdiende
aan deze transacties het lieve som
metje van vijf miljoen dollar naar hg
later vertelde.
Kort voor de crisis ln 1929 liet Ken
nedy zyn schoenen poetsen in Wall-
street, de beurswgk van New York.
De schoenpoetser vertelde Kennedy
toen nauwkeurig wat er de volgende
dag met verschillende aandelen zou ge
«beuren. Kennedy dacht er nog eens
over na en vond, dat wanneer een
schoenpoetser evenveel afwist van de
aandelenmarkt als hijzelf, dat er dan
voor hem geen plaats meer was in
zo'n handel. Hij keerde terug naar
zyn kantoor en verkocht binnen >en
paar uur al zijn hebben en houden.
Hij bezat toen in een kort ogenblik
vyftien miljoen dollar. Hy was toen
41 jaar oud.
In 1932 dook hij weer op tydens de
verkiezingscampagne van Roosevelt
die hij niet alleen financierde maar
ook ondersteunde. Hy verwachtte dat
Roosevelt de drankwetten zou veran
deren en begon alvast enorme hoe
veelheden whiskey en genever op te
kopen, Gie hy in warenhuizen liet op
slaan als voorraden voor zgn. medi
sche doeleinden. Dit was namelyk by
de wet nog toegestaan.
Zodra döor verandering van de
drankwetten de verkoop zou zyn toe
gestaan zou hy in staat zijn het ge
hele land van sterke drank te voor
zien. De drankwetten werden inder
daad gewyzigü en Kennedy verdien
de toen schatten Negen jaar later ver
kocht hy de zaak voor negen miljoen
dollar. Later benoemde Roosevelt
hem op een belangryke regerings
post.
By alle voorspoed in zaken kreeg
hy in zyn persooniyke leven nogal te
leurstellingen en verdriet te verwer
ken. Zyn oudste zoon Joseph jr. werd
in de oorlog gedood en over dat ver
lies kwam hy eigenlyk nooit heen.
zyn dochter Kathleen verongelukte tg
dens een vliegramp. Deze beide tra
gedies en het feit, dat zyn dochter Ro
semary invalide werd geboren, brach
ter hem er toe de liefdadigheid niet
te vergeten. Naar schatting hebben
de ouders van de Amerikaanse presi
dent minstens 43 miljoen dollar ge
schonken aan liefdadigheidsdoelein
den. Het geld werd in het bijzonder
besteed voor achterlyke kinderen.
Ofschoon de vader van de Ameri
kaanse president een van de rykste
mannen in de wereld is, vérmydt
Kennedy sr. het altijd over geld te
praten met zyn kinderen. Hy is er
trots op, dat zy zelf iets presteren.
Niettemin heeft hij er voor gezorgd,
dat zijn kinderen onder alle omstan
digheden financieel geen zorgen behoe
ven te hebben.
Wanneer zijn zoon John Kennedy,
bijvoorbeeld eens geen president meer
zal zyn, dan krijgt hy zyn leven lang
pensioen van bijna f. 10.000,- per jaar
terwyi hij daarnaast de beschikking
biyft houden over een gratis kantoor,
gratis personeel terwjjl hy geen
porto behoeft te betalen voor zyn
brieven. Na zyn dood krijgt zijn
vrouw eventueel nog elk jaar f 37.500
zolang zij leeft.
Hoe men het dus ook bekijkt, de
Kennedy's behoeven zich over hun
toekomst, althans financieel geen zor
gen te maken!
(Copyright OPERA MUNDI)
Een Amerikaanse vrouw die leed aan een hartkwaal die tot
voor kort als fataal werd beschouwd, leidt thans een normaal
leven dank zij een door General Electric USA gebouwde elec-
tronische gangmaker voor haar hart, die ln haar lichaam
werd „ingebouwd".
Dit apparaat dat werd ontwikkeld door ingenieurs van General
Electric in samenwerking met een New Yorkse chirurg, levert
kleine stroomstootjes die het hart in het juiste tempo doen
kloppen. Dit electronische apparaatje kan redding brengen in
die gevallen waarbij de hartslagregeling, die normaal geleverd
wordt door het zenuwstelsel, is aangetast door de ziekte van
Adams - Stokes.
De ontwikkeling van dergeiyke ap
paraten begon ongeveer twee jaar ge
leden, toen Jerome J. Suran, hoofd van
een afdeling van General Electric's
laboratorium voor electronica, 'n ont
moeting had met dr. Adrian Kantro-
witz, hoofdchirurg van de afdeling
hart- en vaatziekten van het Maimoni-
des ziekenhuis te Brooklyn, New York
die op het gebied van medische elec
tronica veel had gedaan. Dr. Kantro-
witz was zeer verheugd met de tech
nische steun van een dergeiyk kaliber,
zodat de ontmoeting het begin werd
van een nauwe en vruchtbare samen
werking.
Jerome Suran toog direct aan het
werk en vormde een groep ingenieurs
en technici die zich gingen speciali
seren in de problemen van de toepas
sing der electronica op medisch ge
bied.
Na verloop van enige tyd kwam van
het Maimonides ziekenhuis het bericht
dat men een patient had die leed aan
de ziekte van Adams-Stokeser moest
met spoed een apparaat worden ge
bouwd, dat de hartslag ,,op toeren"
zou kunnen houden, maar dat by voor
keur in het lichaam zou kunnen wor
den geinplanteerd. Een van de ver
schijnselen van de bedoelde hartziekte
is, dat de polsslag terugloop tot ca.
20 slagen per minuut - normaal is het
gemiddelde 72 per minuut - wat nau
welijks genoeg is om in leven te biy-
ven. De gebruikelyke procedure was
in zulke gevallen met de meeste spoed
twee stalen electroden in het hartweef-
sel aan te brengen die door middel van
een buiten het lichaam staande elec
tronische apparatuur de electrische
stroomstootjes ontvingen die het hart
op gang zouden kunnen houden. De pa
tient was evenwel altyd gebonden aan
deze electronische apparatuur, die
zelfs by gunstige omstandigheden een
ernstige belemmering vormt voor zijn
bewegingsvryheid. In het onderhavige
geval moest dus bereikt worden dat de
patient onafhankelijk werd van enig
hulpmiddel buiten het lichaam. Bo
vendien schreef dr. Kantrowitz Voor,
dat de hartslag moest kunnen worden
opgevoerd by inspannende werkzaam
heden. Dit van buitaf kunnen regelen
van de polsiag bij een apparatuur dat
in het lichaam zou worden ingebouwd,
vormde een probleem op zich.
Bij de foto: De chirurg toont de
door General Electric ontwikkel
de „gangmaker" van het hart, die
het leven kan redden van lijders
aan de ziekte van Adams-Stokes.
Eén overweging ging echter boven
alles: het apparatuur moest volkomen
betrouwbaar zyn, want er hing een
mensenleven af van de goede werking.
Voor de werkgroep van het labora
torium voor electronica was dit een
extra stimulans. Een gereed model
werd gedurende enige weken getest op
de juiste Impulsen voor deze speciale
patient. In deze proefperiode kwamen
de twee definitieve apparaten gereed
- een voor de inplantatie en een als
reserve - en werden ze in een plastic
massa ingegoten, waarvoor het li-
lichaam ongevoelig is.
KRITIEK MOMENT.
Drie ingenieurs van General Elec-
trie waren in de operatiekamer aan
wezig toen het kritieke moment aan
brak, het aanbrengen van het appa
raat in het lichaam van de patient.
Het waren Adam Klisz, de specialist
instrumentmaker die geheel nieuwe
technieken had ontwikkeld en gereed
schappen had ontworpen om de draad
verbindingen tot stand te brengen en
de plastic isolatie af te sluiten; Heinz
Raillard en John Schmidt, die nog tij
dens de operatie de laatste electrische
metingen konden verrichten.
De operatie werd met succes be
kroond. De patient leidt een normaal
leven en kan weer alles doen wat van
een vrouw van haar leeftyd verwacht
mag worden. De gangmaker voor haar
hart werkt op een paar batteryen die
pas over drie tot vijf jaar behoeven
te worden vervangen.
De gangmaker is afgesteld op 65
polsslagen per minuut. Daarnaast
heeft zy nog een tweede apparaatje,
dat uitwendig wordt gedragen wan
neer er om een of andere reden be
hoefte aan zou bestaan het tempo van
de hartslag te versnellen. Dit apparaat
heeft een gekalibreerde potentiometer
die kan worden afgesteld op iedere
polsslag tussen 70 en 125 slagen per
minuut. Dit apparaat heeft ongeveer
de afmetingen van een kleine transis
tor-radio en is voorzien van een kleine
cirkelvormige atenne; by het gebruik
van dit apparaat wordt het gedragen
op de plaats waar de gangmaker in
het lichaam is ingebouwd.
Dit succes is voor het General Elec
tric laboratorium een gerede aanlei
ding geweest de samenwerking met
medische specialisten breder op te
zetten, in de verwachting dat de nieu
we ontwikkelingen op het gebied der
electronica mogelijk kunnen worden
toegepast op een terrein dat anders
buiten het blikveld van de technische
en electronische deskundigen zou lig
gen.
