Een gouden bruidspaar in Sassenheim
AASTOBBERACES
in 't schilderachtige De Heije J
Aan de Lisserdijk speelt een volwassen
haas met katten
VRJIDAG 4 AUGUSTUS 1961
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 1«
if. J. WITTEMAN-ROTT1ER
50 JAAR GETROUWD
Vandaag zijn voor het echtpaar H. J. Witteman-Rottier, Kastanjelaan
11 in Sassenheim, de „gouden" bruidsdagen ingegaan.
Vijftig jaar geleden heeft de heer Witteman („Ik ben een geboren en
getogen Sassenheimer"het ja-woord gegeven aan zijn Zeeuwse
bruid, („met Zeeuwen, die de Burcht in Leiden hadden gepacht naar
Leiden gekomen, toen ik 16 jaar was en daar mijn man leren ken-
Het bruidspaar - „ik 73 en mijn vrouw 71 jaar" - verkeert nog in een
uitstekende gezondheid. „In de crisisjaren hebben we moeilijke tijden
gehad, wie eigenlijk niet? Negen kinderen opvoeden is ook geen
kleinigheid, maar we zijn er steeds doorgekomen en nu hebben we
een heerlijke oude dag."
Negen kinderen zijn dus uit dit huwelijk voortgekomen, waarvan er
nog acht in leven zijn - „een van de dochters is op haar 27e jaar
gestorven" - namelijk 5 jongens en drie meisjes, van wie alleen één
jongen niet getrouwd is.
De heer Witteman heeft tot zijn 65e jaar zijn boterham verdiend in
de tuinderijen - „van 1921 tot 1923 ben ik echter met een aannemer
meegegaan naar Scheveningen, daar kon ik toen het dubbele ver
dienen."
Op 24 augustus a.s. wordt de gouden bruiloft gevierd, 's Morgens
een gezongen H. Mis in de parochiekerk van de H. Pancratius en
daarna met de hele familie - „we hebben 31 kleinkinderen" - in de
„Oude Post" feest vieren. Voor de belangstellenden is er 's middags
receptie van 3 tot half 5 in de „Oude Post".
Prins nodigde
president van
Mexico uit
Naar Associated Press bericht heeft
prins Bernhaxd de president van
Mexico, Adolfo Lopez Mateos, uitge
nodigd namens H.M. de Koningin
voor een bezoek aan ons land. De uit
nodiging gold ook echtgenote en kin
deren van de president. De prins no
digde de president uit vóór hij met
het toestel van de president van Me
xico naar de Mexicaanse stad Aca-
pulco vloog. Hij was onderweg om
zijn dochter geluk te wensen met
haar 22e verjaardag.
Officieel is van deze uitnodiging in
Den Haag nog niets bekend.
De hoop op het nog levend aan
treffen van de zeven mijnwerkers,
die in een mijn nabij Metz zijn inge
sloten, is opgegeven.
spanningsleiding gevlogen en had 'n
gebroken vleugel. De heer Coster-
mans, de Lissese dierenarts, die kort
geleden naar Sassenheim ging, spalk
te de vleugel, maar het dier wilde
niet eten ook al spitte mevrouw Ent
hoven de lekkerste wormen uit de
grond. Teneinde raad vroeg zij aan
een andere dierenvriend in Lisse, de
heer Arie de Wit, of hij zich over de
scholekster wilde ontfermen. Daar
voelde' de vogel zich blijkbaar met
een op zijn gemak, at flink en ver
orberde o.m. in vrij korte tijd voor
15.rauwe gehakt. De vleugel ge
nas spoedig en op een dag is men
naar de stille Van Lijndenweg vlak
bij de befaanmde bloemen tuin „Keu
kenhof" gegaan om hem vrij te la
ten. Dokter Costermans had best
werk gedaan: de ekster vloog alsof
er nog nooit iets aan de hand was
geweest.
Daarentegen gaat het met
egels uitstekend. Die komen 's avonds
uit de poezenbakken eten, die mevr.
Enthoven speciaal voor deze diertjes
gereed zet. In het najaar komen de
jonge egeltjes wel eens binnen spe
len. Ze kunnen het dan ook met de
poezen best vinden
Een toevluchtsoord voor dieren, dat
bescheiden huisje daar aan de Lis-
serdijk. En wat de mensen ook zeg
gen en welke spottende opmerkin
gen er ook worden gemaakt, het laat
mevrouw Enthoven koud. Ze houdt
veel van dieren. Mensen, zo zegt ze,
kunnen teleurstellen, maar dieren
nóóit!
In het ziekenhuis te Siegburg bij
Bonn is gisteren overleden de zestig
jarige Dirk Imming uit Amsterdam.
Hij was een van de vier Nederlan
ders, die waren betrokken bij een
verkeersongeval in de omgeving van
Uckerath in Nordrhein-Westfalen.
„Geeft rheumazieken meer klinie
ken". Onder dit motto zal de heer
A. M. Bergers uit Rotterdam, die
reeds tientallen lande.ijke acties ge
voerd heeft voor diverse doeleinden,
ditmaal een grote nationale rheuma-
actie op touw zetten ten bate van
het Nationaal Rheumafonds.
Het is de 50ste actie die de heer
Bergers zal ieiden. Het totaal be
drag dat ondei zijn leiding voor
charitatieve sociale en culturele doel
einden is ingezameld bedraagt rond
40 miljoen gulden.
De actie „Geeft rheumazieken
meer klinieken" is de tweede grote
actie voor het rheumafonds. De eer
ste maal in 1955 werden 5 miljoen
loten geplaatst, één op iedere twee
Nederlanders. Thans wil men trach
ten twee miljoen loten te plaatsen.
Het doel van deze actie is geld
bijeen te brengen voor de uitbreiding
en voortzetting van het wetenschap
pelijk onderzoek naar de oorzaak en
de juiste wyze van bestrijding van
deze volksziekte en ook het aantal
behandelingscentra voor rheumapa-
tiënten uit te breiden. Ook ontvan
gen rheumaleiders in overleg en sa
menwerking net andere fondsen en
sociale diensten steun van het rheu
mafonds.
De rheuma-actie begint op 5 augus
tus en eindigt 29 september. Aan da
loterjj zijn prijzen verbonden voor
een waarde van 250.000 gulden,
waaronder 5 woonhuizen a 25.000
gulden.
Einde augustus zullen ook 3.200.000
kranten huis aan huis in Nederland
worden bezorgd. In een aantal zul
len bepaalde kenmerken zijn aange
bracht die door middel van de radio
bekend zullen worden gemaakt.
Autodief was te snel
voor politie
De politie, die toch ook wel weet
wat hard rijden is, had gisternacht
zowel in Rotterdam als in Dordrecht
het nakijken. Nadat een automobi
list in Rotterdam de argwaan van
de politie had opgewekt, werd hij
gesommeerd te stoppen. De bestuur
der van de auto (die zoals later bleek
in Tilburg was gestolen trapte het
gaspedaal in tot de plank en stoof er
met een vaart van meer dan honderd
vandoor. De agent kon ternauwer
nood voor de aanstormende auto
wegspringen. Tijdens de drieste
jacht, die de politie inzette door Rot
terdam-Zuid, behaalde de vluchten
de wagen een snelheid van 150 kro.
Toen men eenmaal de grote weg
naar Dordrecht had bereikt, had de
politie helemaal het nakijken.
De politie van Dordrecht, die hier
na door haar Rotterdamse collega's
werd gewaarschuwd, kwam nog net
op tijd bij de rijksweg aan om de
wagen als een raket te zien weg
schieten in de richting Tilburg.
Volgens het nummerbord, dat de
Rotterdamse politie nog wel had
kunnen registreren, moet de auto
in Tilburg gestolen zijn.
En geeft hazezoentjes aan de bazin
„ZE ZEGGEN NATUURLIJK meer
dan eens, dat ik op het gebied van
dierenverzorging en dierenbescher
ming overdreven doe. Maar ik laat
de mensen maar kletsen. Ik leef mijn
eigen leven. Ik behoef niemand te
vragen wat ik moet doen of laten en
ik ben dol op dieren". Dat zegt me
vrouw Enthoven van de Lisserdijk,
in de Haarlemmermeer, nabij Lisse,
wier huis een toevlucht is voor die
ren, die hulp behoeven, die dakloos
of verschopt zijn. Het gebeurt wel
eens dat er tien, twaalf katten in
huis zijn, die stuk voor stuk liefde
rijk worden verzorgd. Wie nu het
gastvrije huisje aan de dijk binnen
stapt, wordt verwelkomd door een
aantal welgedane poezen en in de
keuken treft ge een fris en proper
hok, waarin een volwassen haas zit.
Het is in ons goede vaderland nog
maar zeer zelden gebeurd dat men
een haas in gevangenschap in leven
kon houden, maar mevr. Enthoven
had er geen moeite mee. Ze maakte
hem bovendien tam, maar u moet
niet denken dat heer Haas een alle
mansvriendje is geworden. Verre
van dat! Hij is natuurlijk de beste
maatjes met mevrouw Enthoven, hij
speelt ook graag met de katten, maar
het dier heeft een uitgesproken he
kel aan mannen. Die kunnen bij de
haas geen goed doen. Ook de heer
Enthoven, die het beest toch dage
lijks ziet en het dier vele malen heeft
willen vertroetelen, kan by de haas
niet .in de gunst komen
HOE HET DIER aan de Lisserdijk
terecht kwam?Het is al weer
vele maanden geleden dat een man
aan de Hillegommerdijk bezig was
het gras te maaien. Plotseling raakte
hij iets met zijn zeis. Hij dacht eerst
dat het een rat was, maar bij nader
inzien bleek het een piepjong haasje.
Hij wilde het diertje, dat niet ge
wond was, de vrijheid geven, maar
het was nog zo hulpeloos. Het kon
niet voor zichzelf zorgen. Eerst hoop
te men nog dat het moederdier zich
weer over het jong zou ontfermen,
maar die hoop bleek ij del. Het jong
was in mensenhanden geweest en
werd niet meer geaccepterd.
De dierenliefde van mevrouw Ent
hoven is wijd en zijd bekend en zo
belandde het jeugdige haasje in de
woning aan de Lisserdijk, waar het
met de fles werd gevoed. Het dier
groeide voorspoedig op en kreeg 'n
ruim, fris hok in de keuken. Het
bleef een grote voorliefde voor melk
koesteren en thans, nu het beest twee
en een half jaar oud is, klokt hij
iedere dag een halve liter naar bin
nen. Met melk meer mans.
Daarnaast peuzelt hij gezeefde ha
vermout, verorbert hij zijn dagelijkse
portie geroosterd brood en werkt per
week een half pond biscuits achter
de knaagtanden, 's Avonds wordt
er met hem gespeeld en men lief
koost het dier als een kat. Hij legt
Mevrouw Enthoven van de Lisser
dijk is dol op dieren. Ze heeft niet
alleen een aantal katten, maar ook
een haas. Het dier woont in
een fris en zindelijk hok dat in de
keuken staat. De poezen komen de
haas wel eens gezelschap houden.
De dieren spelen dan met elkaar.
Hier liefkoost de haas een poes, die
er niet over denkt het hazenpad te
kiezen.
zijn pootjes op de schouders van me
vrouw Enthoven en geeft haar (haze)
zoentjes. Hij heeft nog nooit een po
ging gedaan om weg te lopen.
Dit is trouwens niet de eerste haas,
die mevrouw Enthoven heeft groot
gebracht. Enkele jaren geleden had
ze er ook een en dat was helemaal
een bijzonder exemplaar. Die liep
frank en vrij door de kamer en nooit
had men iets van he mop te ruimen.
Hij had zijn eigen „poezenbak" en
's nachts ging hij in zijn slaaphok.
Op een goede liever gezegd: een
kwade dag besloot men hem een
nieuw hok te geven. Van die dag af
is het dier gaan kwijnen en binnen
enkele weken was hij dood.
POEZEN HEEFT mevrouw Entho
ven al tientallen verzorgd en met
veel succes. Al waren het nog zulke
miserabele beestjes, als zij bij haar
werden gebracht, knapten ze alle
maal op. Daarentegen heeft ze met
vogels nooit succes. Men bracht eens
een scholekster bij haar. De vogel
was tegen een draad van de hoog-
In De Meije heeft men, na vorig jaar, gistermiddag
voor de tweede keer tijdens de Oranjefeesten een
kaastobberace gehouden. Enkele honderden Meijen
aars, jong en oud, dromden samen op de kanten van
De Meije bij het feestterrein om de flinkerds een
„krooskoppie" te zien halen. Een massale zwempartij
als vorig jaar is het evenwel niet geworden.
„Ze hebben het nou door gekregen, hoe ze niet met
hun hoofd in de flap moeten duiken" mompelde een
oudere Meijenaar spijtig. Anderen lieten het niet bij
mompelen, maar gaven als de beste stuurlui aan
wal de nodige raadgevingen, die natuurlijk alle de
sensatie moesten brengen. De jongelui in de tobbes
lieten de raadgevingen voor wat ze waren en pro
beerden ijverig te winnen zonder een nat pak. Een
enkeling, die bleef staan in de tollende tonnetjes,
inplaats van te gaan zitten, en zijn evenwicht ver
loor, zorgde tenslotte nog voor de nodige schater
buien.
Hoe oud het kaastobbevaren eigenlijk is, kan nie
mand precies zeggen. Zo te oordelen moet het al
even oud zijn als men in dé kaasstreek van Neder
land kaas maakt. Het beeld van de gistermiddag
gehouden wedstrijd was bijna volmaakt. Blonde jon
gens- en meisjes - kaaskoppen zou men in het buiten
land zeggen - zwoegend in kaastobben in De Meije,
waarvan de oevers met een menigte knotwilgen be
groeid zijn. Het laatste treffende detail rond het
wedstrijdwater tenslotte waren de vele boeren, mét
pet en mét sigaar.
Overigens is ons oog weer gevallen op de werkelijk
wel bijzondere schoonheid van de buurtschap, veelal
bestaande uit boerderijen van het echte mooie Zuid-
Hollandse type, die zich met het groen van hoge en
lage bomen, langs de van de vele waterlelies „in
bloei staande" Meije slingert. Werkelijk schilder
achtig als weinig andere streken in Nederland.
(foto's: De Leidse Courant)
Met de finish in zicht duikelde de
jongeman op de bovenste foto nog
net in het kroos van De Meije. Hila
riteit onder de velen, die op de kant
stonden. Deze drenkeling was jam
mer genoeg een van de weinigen.
Het vergt nog heel wat moeite om
de tobbes een metertje of wat door
het water te werken. Peddelen opzij
van de „boot" is onmogelijk omdat
men dan met een geweldige vaart
gaat rondtollen. De bedoeling is, dat
men de wankele tobbes als het ware
door het water harkt.
