HET KNUTSELHOEKJE
ZATERDAG 10 JUNI 1961
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 11
hardlopers wensten hem geluk met de
overwinning..
Hij ging gauw naar huis om alles
aan zijn vrouw te vertellen en de siga
ren te laten zien. De dieven durfden
nu toch niets meer te doen, tegen zó'n
hardloper. Toch was het een aardige
vergissing.
Marian v. d. Weyden, Nieuwkoop.
Leuk Marian dat je voor de eerste keer
al dadelijk een verhaaltje instuurde.
HET EERSTE KIEVITSEI
Ton is een jongen van ongeveer 11 jaar.
Zijn liefste wens was een nieuwe pols
stok te mogen kopen, om over brede
sloten te springen, maar dat kon nu een
maal niet, want zijn ouders waren arm
en zijn moeder was heel zwak, die
Koos Meyer, Hazerswoude stuurde: moest iedere morgen een ei hebben.
Op een dag had Ton een plan. Hij zou
ZICH VERGIST kievitseieren gaan zoeken. Op een za
terdagmorgen was hij vroeg opgestaan
De burgemeester van Rommeldam en om half zeven was hij al buiten. Hij
i— *->-en ging
uur later
zware last weer naar buiten en zette
het toen op een lopen.
Natuurlijk hoorden de schildwachten
het galopperen. De wacht werd gewaar
schuwd en toen na onderzoek de tent
van de gevangen officier leeg bleek te was jarig. De mensen zongen en spron- nam zijn oude polsstok mee en
PAARDENVERHAAL
van de gevangen officier leeg bleek te was jarig. De mensen zongen en spron-
zijn werd onmiddellijk de achtervolging gen van: „Lang zal hij leven." toen op weg. Ongeveer
ingezet. Gelukkig had het vluchtende Er stonden in het dorpje drie tentjes; kwam hij thuis.
- paard intussen een flinke vorsprong en een met koeken, en een met limonade. „Vader! Veder!" riep Ton. „Kijk eens
mensen waardevolle diensten bewijzen was een sterk en snel rasdier. Maar De mensen kregen allemaal ieder een wat ik hier heb. Een kievitsei",
en er zijn er, die je uit de weg moet ^et was heej wa^ moeilijker een man koek en een flesje limonade. In het „Jongen die vondst is geld waard" zei
gaan, omdat ze niet te vertrouwen zyn. jn zjjn ^ek te dragen dan op zijn rug. derde tentje stonden de prijzen, die vader.
Tot de eerste groep behoort zeker het en toe legde het dier zijn last je kon winnen met hardlopen, ver- „Zou ik de eerste zijn vader?"
paard, dat hoewel t vroeger ook wild even neer> maar ais het dan het nade- springen, hoogspringen en boogschieten. „Ik geloof het wel. Kom mee naar de
en gevaarlijk was, al sinds mensenheu- rend hoefgetrappel van zijn achtervol- Tussen al die vrolijke mensen liep burgemeester, die zal ons wel' helpen",
gems getemd werd en sedertdien voor gers hoorde, nam het zijn meester, die de veldwachter met een ernstig gezicht Ton kreeg er aardig wat geld voor. En
van ontzaglijke waarde ge- niet ophield het dier tedere woorden te kijken of er soms dieven rondliepen, wat kocht hij er voor? 3 jonge kippen,
weest is. wog neoen ten aage is net toe voegeni weer op en ijlde voort. Daar kwam zijn zoontje Pietertje, dan had moeder iedere dag een vers
ndbouw^gebieden een onmisbaar Hijgend en met schuim overdekt torste „Papa ik heb een prijs gewonnen met eitje.
het zijn dierbare last verder uren ach- hoogspringen!"
weest is. Nog heden ten dage is
in de landbouwgebieden een onmisb
trekdier, al wordt het in vele delen
der wereld als trekkracht reeds ver- tereen, zonder dat het de vijanden ge- „Wat voor een prijs Pietertje?'
vangen door de motor. Ook als rijdier lukte 'hem In halen jen zakmea mik maar."
moov o Toen eindelijk het eigen kamp in „Zo, dat is een mooie. Ik kan nergens
zicht kwam, keerden de achtervolgers aan meedoen. Ik moet maar naar die-
strijd. De rijdende artillerie en de ca-
valerle waren door het paard dikwijls köme™leBde'Tet"^tobde"dier"iij:n
r-t ivv last voor het laatst neer voor de voeten
„Vader kan ik helpen kijken?"
En Ton vond het helemaal niet erg,
dat hij nog geen nieuwe polsstok kon
kopen.
Hennie Vork, Nieuwkoop. Je hebt
Jantje goed geholpen met de getallen
Hennie. Het was heel best.
RU Meiman, Lisse. Ook jouw oplos-
ia„ voo_ net neer voor Qe voeien Juist zag de veldwachter op de hoek «ing was uitstekend. Maar.geen prij:
En bij verkenningsdiensten op grotere Ye commtndant In stlrtte dS drie mannen wegrennen. Dat zijn vast Jammer? Volgende keer maar weer pro
afstand was het als rijdier bepaald on- dISd ter gde Het Idlle Sd dieven en hij rende ze achterna. Daar beren. Een antwoordje m de krant is
misbaar en met alleen om zijn snel- met zijn dood j^t jeven van zyn Re_ haalde hij de eerste al in en toen de ook aardig.
M a-K* ge -"«ede ^ak voor de mndstreep haalde Rlntkt LeldaD. Ban iu
W in naam. der wet, ik neem jul- »,n?_oUebo°» totenrekjnenJ^mee.;
CORRESPONDENTIE
J. - II1CI X.1JI1 UUUU liet IC'
heid en uithoudingsvermogen, maar liefde meester gered
vooral ook zijn heel bijzondere eigen- lieiae meester gerea-
schappen.
Het bezit een uitstekend gehoor, waar
door het op veel grotere afstand dan
de mens geluiden hoort en herkent.
Ook zijn reuk is zeer goed ontwikkeld.
Maar van nog grotere waarde is zijn
bijzonder sterk geheugen, waar het in
staat is soms na lange tijd een weg
weer terug te vinden welke het slechts
eenmaal heeft afgelegd.
Naast deze belangrijke eigenschappen kantie. Een hele maand hoeven de kin-
bezit het paard ook nog prettige en deren dan niet naar school. Maar wat
hoogst waardevolle deugden. Zijn aan- je in zo'n hele maand doen? Nu
hankelijkheid, moed en trouw maakten £at is voor Jan en Ans zo moeilijk niet.
het voor de mens nog meer tot een Moeder heeft beloofd dat ze twee we-
onschatbaar bezit. Veel strijders heb- ke" naar de Veluwe gaan. Daar huurt
ben in oorlogen overwinning op een vader een zomerhuisje en wonen we
tegenstander of redding van hun leven heerlijk in de bossen. Vader zegt dat
juist aan deze deugden van het dier te er wel eens herten en eekhoorntjes
danken gehad. Van de vele treffende tegen komt. We zijn al aan het nootjes
lie gevangen!" riep hij ipgewonden. ''•"deren vonden het rekenraadsel
Daar begonnen de mensen ineens te moeilijk.
lachen. De burgemeester kwam op hem
toegelopen en sprak: „Veldwachter je Rlta de Langeraar. Vandaag
hebt de wedstrijd gewonnen. Hier is Jouw verhaaltje Rita,
een kist met dikke sigaren." waar madurodam
Nu begreep de veldwachter het. De NAAE madurodam
mannen die hij achterna had gelopen, Mies, Jan en Kees zouden met vader
Over een paar weken begint de va- waxen geen dieven maar hardlopers. De en moeder naar Madurodam gaan. Ze
Hannle Wolvers, Lelden:
VAKANTIE
waren 's morgens al vroeg opgestaan.
Moeder ging met Mies de boterhammen
klaar maken en Jan en Kees hielpen va
der met het inpakken van de auto. Toen
alles klaar was vertrokken ze naar Den
Haag. Ze stopten bij Madurodam en
vader ging de auto stallen. Ze gingen de
poort door en daar zagen ze het stadje,
alles in het klein. Kerken en poorten en
torens, alles heel klein. Ook een bruids
paar. Daar waren winkels en warenhui
zen, grachten, waarin kleine scheepjes
voeren. Bij een paar huisjes maakte va
der een foto waar Jan, Mies en Kees
ook bij stonden. Ze kwamen bij een
draaiorgel en als je daar een dubbeltje
ingooide, dan begon het mannetje aan
het wiel te draaien. Kees mocht er een
dubbeltje ingooien en ze luisterden alle
maal naar de muziek. Ze zagen ook een
groep soldaten, die keurig in een rij
stonden. Ze liepen weer verder, tot ze
bij een spoorlijn kwamen. Er reden
kleine treintjes over. Over een weg re
den ook auto's en autobussen. Er was zo
veel te zien. Later gingen ze naar de
auto om hun brood op te eten en de
kinderen kregen ieder een ijsje. Toen
gingen ze weer rijden. Het was een
heerlijke dag geweest.
Cora v. d. Hulst, Alphen. Je moet wel
even geduld hebben Cora. Ik krijg zo
veel verhaaltjes, maar je krijgt zeker 'n
beurt. Daaag.
GOEDE OPLOSSINGEN VAN:
Corrle en Hennie Bierman, Noordwük
Binnen, Plonie den Haan, Carla Pouw,
Tini Hogenboom, De Kwakel, Corrle
Knijnenburg, Trudy Spruit, Jan Witte-
man, Fientje Arts, Voorschoten, Bertha
Homans, Sassenhelm, Ellle Brugman,
Hazerswoude, Carla v .d. Meer, Jan en
Beppie Turk, R.A. Veen, Jan van
Steyn, Rozemarle Coster, Leiden, Ad en
Beppie v. d. Helder, Noorden, Plet v. d.
Geest, Willemlen Ouwerkerk, Ria
Ouwerkerk, Ter Aar, Riet en Joke van
Tol, Alphen, Marrle en John Pletersen,
Nieuwveen, Adrle en Rla Lellveld, Nw.-
veen, Adrie Hogenboom, R.A. Veen, Lida
Mank, Gé Wassenburg, Lieza v. d. Boo
gaard, Langeraar, Gerard Onderwater,
Zoetermeer Jan van Schie, Noord wijk,
Tinie Lelieveld, Zoeterwoude, Nellie v.
Eeden, Nw. hout, Annemleke v. d. Lans
Sassenhelm, Helène Matze, Sassenheim,
Antoon v. Eyk, Ter Aar, Bert van Die-
men, N. Vennep.
Volgende week weer verder. Dag alle
maal.
TANTE JO EN OOM TOON
(Advertentie)
DE ENGEL DER GEVANGENIS
verhalen, die hierover in de geschie
denis te vinden zijn, zal ik jullie er
een vertellen.
opsparen om de eekhoorntjes te voeren.
Als Ans en Jan van de Veluwe te
rugkomen mogen ze nog een paar da
gen bi) oom Wim logeren. Die woont op
speelde zich af in Noord-Afrika. Er heerlijk spelen. Ja, dat wordt een leuke
woedde een hevige strijd tussen twee tijd voor de kinderen. Nog een paar
Arabische stammen. Op zekere dag weekjes naar school
werd een officier met een verkennings- ver.
patrouille uitgezonden. Hij moest in
lichtingen zien te verkrijgen over de
juiste ligging en de sterkte van de
vijandelijke troepen. De weg voerde
door een nauwe doorgang van een rots-
dan is het zo
Marian v.d. Poel, Lelden maakte:
DE DRIE DEUGNIETEN
Jan, Piet en Bram waren drie vriend-
HOOGSEIZOEN IN DE TUIN
Er is heel wat te zien in deze
tuin, waar de amateur-tuinier
blijkbaar zijn handen vol aan
heeftMaar er zijn acht
veranderingen aangebracht
waardoor beide plaatjes van
elkaar verschillen. Wie vindt
deze acht veranderingen? Op
lossing elders.
achtig gebergte met vele spelonken en 3es. maar ook echte deugnieten. Óp 'n
holen, waar de verkenners plotseling mooie zomerdag waren ze weer alle
door vijanden werden overvallen, die drie bij elkaar. Ze waren Iets aan het
voor en achter hen uit de holen te afspreken en het was natuurlijk weer
voorschijn kwamen. Hier was dapper- iets ondeugends. Ik zal het jullie ver
heid nutteloos, omdat de overmacht te tellen. Ze zeiden: we gaan naar de sloot
groot was en omdat tegenstand dus en zoeken wat hout en dan maken we
niet verantwoord was, gelastte de offi- een vlot. Zo gezeg, zo gedaan. Ze werk-
cier zijn manschappen om zich met hem ten er wel twee uur aan en en toen
over te geven. was het klaar. De tocht met het vlot
Hun wapens werden afgenomen en
daarna bond men hen aan handen en ^ïnt rillw
voeten op hun paarden. Zo werden ze J*™" Jw
overgebracht naar een groot tenten- A
kamn Dp mindprpri vnpvdp men hii e nepen om hulp want ze konden
reedf eerd.r gemaakte gevangenen, iZl ïanVmaar
maar dp nffiHpr irrppf ppn af7r»ndpr- jaar. Een man kwam langs maar
SS tent, waar hy aan handen en voe- Wde nieta. Daar ^am de vader
ten gebonden op een stroleger werd 'r°k„
neergelegd. Zijn paard werd wegge- g™aen vlua nfar hu s ïaar^kreeen ze
voerd naar een bij het kamp gelegen |eTflLke ®tS zl ztjn^lóit^le? zo
naar rechts te slaan. Zelfs kleine broer
kan op deze wijze vaders handen of die
van 'n grotere broer van elkander bren
gen.
schrale grasvlakte.
Men had geeri sehildwacht voor de ondeugend geweet.
tent van de gevangen officier gezet.
Alles, waarmee hij mogelijk zijn boeien
zou kunnen verbreken, had men hem
afgenomen. Dat vond men voldoende
zekerheid, dat hij niet zou ontvluchten.
Paul Verhoogt, Leiden komt met:
HET MUISJE
Er was eens een muisje, dat Snoe-
Tegen de avond werd hem behoorlijk pert je heette. Ze was al 6 jaar. Op een
eten en drinken gebracht. Nadat hij keer was ze in de kelder aan het snuf-
hiermee zijn honger en vooral zijn he- felen. Het rook er zo lekker naar kaas.
vige dorst had gestild, traden een paar Daar kwam moeder in de kelder, om
officieren zijn verblijf binnen om hem de broodtrommel weg te zetten. Snoe-
een verhoor af te nemen. In het begin pertje vloog naar haar holletje, achter
waren de heren vrij beleefd, maar toen in de kelder. Moeder liet de deur op 'n
het hun niet gelukte van de gevangene kiertje staan en het was weer stil. Nu
inlichtingen over zijn eigen kamp uit te kwam het muisje weer te voorschijn
vissen, werden ze ruw en dreigden hem en ze sprong op de plank bij de kaas.
met pijnigingen en dood. Toen dit niet Poes liep in de gang en rook de muis.
hielp gaf één der kerels hem een harde Ze duwde de deur open, zag de muis EEN ZWAAN, DIE ZWEMMEN KAN
schop, waarna ze met herhaalde drei- en sprong op de plank, maar Snoeper- De gevouwen zwaan (afb. 1) kan in 'n
Singen voor de volgende dag woedend tje was heel vlug weer weg. Heel stil schotel of in een strandpoeltje zwem- A, Laat een jongen - of zelfs een man
e tent verlieten. wachtte de poes en even later kwam men- - de gebalde vuisten zo houden als op
Daar de dag voor de gevangene zeer het muisje weer om de kaas verder op Man vouwt haar uit een vierkant de tekening A. Daarbij moet hij ze zo
vermoeiend en spannend geweest was, te eten. Nu sprong de poes omhoog stuk> tamelijk stevig papier. Vouw dit vast mogelijk tegen elkander drukken.
Ze heette Elisabeth Fry, maar ze kreeg
de welverdiende naam van Gevangenis
engel. Als ze gewild had, zou ze een rijk
en prettig leven hebben kunnen leiden.
Maar zij verkoos zich voor de mensheid
op te offeren, waar dat maar nodig was,
ja. zij gaf zich zelfs aan de alleronge-
lukkigsten n.l. aan de gevangenen in de
Londense gevangenissen en aan hen,
die naar de strafkoloniën van Australië
gezonden werden. Jullie wisten mis
schien nog niet, dat de oorspronkelijke
blanke bevolking van Australië groten
deels bestond uit zwaar gestraften, die
om hun misdaden naar dat werelddeel
verbannen waren.
Steeds wanneer Elisabeth gevangenen
wilde bezoeken werd ze door de direk-
teur en de bewaarders (bewakers) ge
waarschuwd om toch voorzichtig te zijn.
Maar onbevreesd trad ze zelfs bij de
grootste boosdoeners hun cellen bin
nen. En nooit heeft ook maar iemand
haar ook maar enig kwaad gedaan.
Zij sprak met de gevangenen en
trachtte hne te troosten. Met ongeloof
lijke wilskracht heeft zij gestreden voor
betere toestanden en mildere behande
ling in de gevangenissen. Tal van reizen
heeft Ze gemaakt om in Engeland en Jn
hot buitenland gevangenissen te bezoe
ken. Ze heeft haar tijdgenoten aan het
verstand gebracht, dat gevangenen Ook
mensen zijn, die ondanks hun slechte
daden, toch evengoed nog recht hebben
op een menswaardige behandeling en
dat hardheid een slechter middel is om
mensen te verbeteren dan edelmoedig
heid. Daardoor zijn onze tegenwoordige
gevangenissen niet enkel meer straf
plaatsen, maar ook verbeterings-inrich-
tingen geworden.
TWEE KRACHTPROEVEN
viel hij daarna spoedig in een diepe en
slaap. Midden in de nacht evenwel werd
hij wakker door een zacht gehinnik,
dat hij onmiddellijk herkende. Even la-
eerst van hoek tot hoek, leg het daarna Toch kan elkeen ze uit elkander slaan,
weer open en maak het weer glad (afb. zonder daarbij grote kracht te gebrui-
Rlnus, Bert en Drleltje Conijn, Oef- 2). Leg daarna de beide hoeken tegen- ken. Men behoeft slechts met de twee
feit. Ja m'n beste jongens, het heeft over de vouw op de vouwlijn tegen el- gestrekte wijsvingers de ene hand naar
ter kwam de kop van zijn geliefd paard weinig geholpen, dat jullie het boek kaar, dan krijg je afb. 3. Dan buig je de links en de andere met een flinke tik
door de nauwe tentopening steken. getekend hebben. Volhouden kerels, hoeken A en B naar de vouwlijn toe.
Hummerend van blijdschap, dat hij Het komt nog wel eens. Leg nu het gevouwen papier dubbel,
zijn meester gevonden had, wrong het zoals je in afb. 5 ziet. Knik nu de
dier zich verder naar bannen en boog Marie-Louse Stokman, Hazerswoude. schuine lijn van 5 om, zodat het spitse
zich over hem heen. De gevangene Je verhaaltje ligt zeker nog in de dik- deel naar boven wijst en tussen de beide
streelde met zijn geboeide handen de ke stapel. Ik hoop maar dat je gauw flanken komt, die de romp (lijf) voor
neusvleugels van het trouwe, edele aan de beurt komt. stellen. Dan buig je de spits zoveel no
dig naar voren, zodat het een passende
José van Anken, Voorschoten. Dat kop wordt (afb. 7). Nu nog de staart!
B. Druk je wijsvingers tegen elkaar
zoals op afb. B. Nodig een ander uit om
je bij de polsen te pakken en te pro
beren je vingers van elkander te trek
ken. Daarbij moet hij echter horizon
taal trekken, dus niet op- of beneden
waarts. Ook de sterkste zal het hierbij
moeten opgeven,
fig. c.
HERT EN JAGER.
Het hert heeft lucht gekregen van
de jager en kijkt om zich heen. Maar
hij kan de jager, die vlak bij hem in
de buurt is, niet ontdekken. Wie ziet
de jager wel? Oplossing elders.
dier en fluisterde: „Kom je me halen,
lieve jongen?" Dat behoefde hij niet
bij zijn ceintuur, wrong zich met zijn staan.
de zwaan is klaar om te gaan zwemmen.
DE JEUGD VAN
SPROOKJESDICHTER
H. C. ANDERSEN
Toch wilde Hans Christiaan liever
toneelspeler dan dichter worden. Eén
keer in het jaar ging hij met zijn ouders
naar de schouwburg in Odonzee.
Als oude man herinnerde hij zich nog
levendig, dat zulks voor de eerste maal
geschiedde. Extra schoongewassen en
gekamd stapte hij in een door moeder
zo goed mogelijk voor hem passend
gemaakt „afleggertje" van papa trots
naast zijn ouders voort.
Hans Christiaan had vriendschap ge
sloten met de man, die altijd de schouw
burg plakkaten moest verzorgen. Meest
al maakte hij, dat er eentje over was
voor zijn Jeugdig vriendje. Thuisgeko
men sloot Hans zich dan in zijn kamertje
op en dacht zich de verschillende rollen
van het te spelen stuk in, terwijl er toch
niets anders opstond dan de namen der
spelers.
Toen Hans Christiaan 11 jaar oud was,
stierf zijn vader, maar een paar Jaar la
ter hertrouwde zijn moeder. De jongen
was nu meestal aan zichzelf overgelaten,
want zijn moeder werkte bijna dagelijks
bij vreemde mensen als wasvrouw en
zijn tweede vader bemoeide zich hele
maal niet met zijn opvoeding.
Toen hij bevestigd (aangenomen)
werd, droeg hij de gekeerde en ingekorte
mantel van zijn gestorven vader en
voor het eerst van zijn leven een paar
gloednieuwe, mooie laarzen. Ze kraak
ten luid, toen hij naar het altaar schreed
en hij was zo opgewonden en in beslag
genomen door zijn nieuwe laarzen, dat
hij nauwelijks iets hoorde van de woor
den, die de dominee sprak. Doch toen
ze eindelijk tot hem doordrongen, kreeg
hij oprecht spijt van zijn verregaande
ijdelheid en smeekte God om vergeving.
