Ontstellende documenten
ADOLF
EICHMANN
OVER DE JEUGDJAREN VAN
ALS JONGEN TIRANISEERDE EICHMANN REEDS OP SCHOOL
Gehele waarheid over
de Nazi-beul Eichmann
TEL AVIV Met een vaart van 100 km. per uur snorde mijn auto over de
weg van Haifa naar Tel Aviv. Naast mij zat Yossif Ben P. een reus met een
tanige huid en een massief voorhoofd, een overlevende uit de kampen van de
dood tijdens de laatste oorlog. In 1945 in Israël aangekomen werd deze Poolse
man één van hen, die in Jeruzalem het hotel Koning David - in die tijd het
hoofdkwartier van de Engelsen in het Midden-Oosten - in de lucht lieten
vliegen. Op zijn gespierde onderarm tea ren de zes getatoueerde cijfers te zien,
die het onuitwisbare kenmerk zijn van degenen, die de concentratiekampen
hebben gekend„Auschwitz?" vroeg ik. „Nee, Belsen", mompelde hij.
Yossif Ben P.is thans lid van de Veiligheidsdienst in Israël. Ik trachtte van
hem inlichtingen te verkrijgen over Adolf Eichmann. „Want hij kent de dos
siers", zo was mij toegefluisterd. Yossif Ben P. was echter niet bereid wat te
vertellen. Hij zei gebonden te zijn aan de grootst mogelijke geheimhouding,
doch hij wilde mij wel in contact brengen met zijn vrienden der zogenaamde
„vrijwilligers-groepen", die zich tot taak hebben gesteld, ondergedoken Nazi-
misdadigers op te sporen in de gehele we reld. Groepen, die ook de arrestatie van
de Nazi-beulAdolf Eichmann" hebben bewerkstelligd!
Mede-scholier tot
zelfmoord gebracht
cumenten, waaruit biykt, dat Eich
mann op 13-jarige leeftijd naar Oos-
tenrflk verhuisde, waar hy het gym
nasium aldaar bezocht.
Het dossier vermeldt daarover het
volgende: ,,Meer dan enige andere
stad voorzag Linz, sinds 1923, zijn
buurman van jonge nazis. Vanuit al
le hoeken van Oostenrijk overschreed
een leeglopende jeugd de grens om
De contacten, die Yossif mij bezorgde, stelden me niet teleur.
De ontmoeting bijvoorbeeld met een zekere Dov ZDeze oude
banneling, die tot de Stern-groep had behoord en gevochten,
had voor de onafhankelijkheid van Israël, was Oostenrijker van
geboorte. Na in 1945 in 't kamp Auschwitz te zijn bevrijd, werkte
hij als „vrijwilliger" in de sector München-Wenen om bewijs
materiaal te verzamelen over Nazi-misdadigers. Hij toonde mij
een uitgebreid dossier. Op de omslag stond „Ostubaf E", afkor
ting van „Obersturmbannführer Eichmann" en op 't schutblad
een foto van Eichmann in SS-uniform met een handtekening
van Eichmann. In het dossier viel mjjn oog direct op een wat
vergeeld papier, een beschrijving van Eichmann. Het was ont
dekt in de archieven van de Hauptverwaltung van de SS. Het
geschrift was gedateerd op januari 1936 toen Eichmann tot
Hauptsturmbannführer werd bevorderd en op dit document
werd het volgende van Eichmann gezegd
„Krachtig en impulsief persoon, die opmerkelijke
kwaliteiten bezit. Hij kwijt zich op bijzonder uitmun
tende wijze van de taken van organisatie en onderhan
deling. Wat zijn werkterrein betreft: Bekend specialist"
Wanneer men weet, dat het werkterrein van Eichmann de
uitroeiing van de Joden ging worden, openbaart dit oordeel
genoeg. Ontstellender waren echter nog de vele andere docu
menten, die ik ter inzage kreeg.
Over Eichmann's jeugd stond het
volgende in de documenten: Adolf
Eichmann, een bleke en puisterige jon
gen, met een ziekelijke gelaatskleur,
bracht zijn jeugd door in Solingen
waar het geweld regeerde zoals in het
gehele Ruhrgebied. Dagelijks barst
ten bloedige vechtpartijen uit tussen
de communisten en nationaal-socialis-
ten Op de netjes geschrobde trottoirs
speelde Adolf met andere armzalige
kinderen. Hij speelde oorlogje als hij
niet in de eindeloze rijen stond voor
de distributie van 100 gram margari
ne.
Het was het tweede jaar van de in
flatie: Solingen was somber en koud,
de huizen leken grijs, de mensen had
den ingevallen wangen en schenen on
der een zware last gebukt te gaan.
De winkels waren leeg, grote wagens
vol geallieerde officieren reden rond.
De buitenlanders, Nederlanders, Zwe
den, Amerikanen kochten alles, namen
alles mee, van fototoestellen tot fa
brieken toe. Duitsland scheen te koop
voor de meest biedende. Het was een
ware maalstroom van buitenlandse
geldmiddelen: guldens, francs, dollars
Ponden Sterling, maar de Duitse
Mark devalueerde van dag tot dag.
Een paar worstjes en een glas bier
kostten 's middags 15 miljard en 's
avond het dubbele. De arbeiders
schreeuwden, twistten en dreigden
niet terug te komen. De vader van
Eichmann was genoodzaakt zijn klei
ne fabriek van electro-mechanische
toestellen te sluiten en weldra verge
zelde de jonge Adolf hem gedurende
het urenlang in de rij staan om de
paar Marken van de werklozenuitke-
ring te innen. De familie voedde zich
met slappe soep en aardappelen.
IJZEREN DISCIPLINE
De ouders van Eichmann voedden
Adolf met militaire discipline op. Ook
groeide hü in een sfeer op, welke was
verzadigd van haat tegen de Repu
bliek Weimar, tegen de vreemdelin
gen, die deviezen hadden en tegen de
Joden, die „zijn vader hadden gerui-
neerd door hun oneerlijke concurren
tie", want „zij" beweerde vader Eich
mann „hadden deviezen om de arbei
ders en de grondstoffen te betalen"
„Toen gebeurde er iets geheel on
verwachts. Een oom van moederszij
de nodigde de familie Eichmann uit
om in Linz in Oostenrijk te komen
wonen, waar de economische toestan
den, naar het hem scheen, minder
hard waren dan in het Ruhrgebied.
De jonge Adolf vergezelde zijn ouders
en z^jn broers Maar zijn vader, die
van mening was, dat zijn opvoeding
kwade gevolgen zou kunnen ondervin
den van de Oostenrijkse slapheid, be
sloot hem naar een internaat te Wer-
nigrode in Thuringen te sturen. Het
was een eenvoudig instituut, dat ech
ter aanbevolen werd door een regi
mentsvriend van zijn vader, hetgeen
betekende, dat men er onder andere
respect voor de godsdienst en voor
de discipline leerde.
In het strenge landschap van Thu
ringen, tussen de geweldige pijnbo
men en de watervallen, maakte het
internaat deel uit van een grote vier
hoek van zwarte stenen, vroeger mili
tair hospitaal voor besmettelijke zie
ken. De school werd geleid door een
gepensioneerd officier en de met het
toezicht belast e gedemobiliseerde ex-
militairen sohreven de wet voor.
Een honderdtal van dergelijke institu
ten waren na de oorlog in Duitsland
opgedoken: Eichmann leefde in het
vervolg te midden van andere kost
schoolleerlingen met ingevallen wan
gen en ogen als uitgehongerde
jakhalzen. Met de leus „een nieuwe
moet eraan geloven" werd de jonge
Eichmann door zijn medeleerlingen
omringd, gegrepen en in de lucht ge
gooid. Zijn dag begon om half vijf
met het geblaf van een bewaker, ex-
Feldwebel. De schoenen moesten vijf
minuten later gepoetst zjjn en om tien
voor vijf waren de jongens op het ap
pèl voor de inspectie van de knopen
en knoopsgaten. Een ontbrekende
knoop betekende een pak slaag. Van
uit de martelkamer van de directeur
kwamen ieder uur van de dag kre
ten van leerlingen, die er hun straf
ondergingen. Voor het ontbijt en na
het avondeten moesten de jongens
ruim een uur in ganzepas het plein
rondlopen....
De directeur regeerde als opper
machtig heerser. Hier was het Duits
land zonder zwakheid, hier regeerden
de woorden: gehoorzaamheid, respect
liefde voor het vaderland. Dergelijke
kweekscholen van het Derde Rijk be
stonden reeds dertien jaar voor de op
komst van het nationaal-socialisme.
De jonge Eichmann leefde daar on
der het regime van de concentratie
kampen de kampen welke hij, vijftien
jaar later zelf zou gaan leiden en al
deze ventjes met bleke wangetjes die
„Deutschland Uber Alles" zongen, die
het regime van Weimar verfoeiden en
de Joden haatten, zouden later de ziel
van de stormbataljon van de „brui
ne hemden en van de SS gaan vor
men"
„BEGAAFDHEDEN" VAN DE
JONGE EICHMANN
Over het gedrag vna Eichmann ver
klaarde het dossier het volgende: ,,Op
dertienjarige leeftijd had hij reeds nei
gingen tot martelen en enkele jaren
later toen hij op de school in Linz,
Oostenrijk, kwam, dreef hij een klein
Joods jongetje tot zelfmoord.
Op een dag kwam er een nieuwe
leerling op het internaat van Wernl-
gerode Hij heette Cohen en zijn va
der was koopman te Halle Cohen!
brulden de jongens, een Jood. Is Je
vader soldaat geweest? Natuurlijk
niet, zoals alle Joden".
Gedurende de volgende weken peins
den de leerlingen op middelen om de
nieuw aangekomene te plagen: Ze
besmeurden zijn kleren, ze lieten hem
op een vier meter hoog dak klimmen
en daagden hem uit eraf te springen.
„Spring Cohen, spring! Laat zien dat
Joden niet bang zijn!" De jongen
sprong, viel op zijn knie. en toen be
gon het van voren af aan.... De jonge
leerlingen, de toekomstige SS'ers dan
sten om hem heen terwijl ze krijgs
kreten uitstootten. Op zijn schriften
schreven ze: „Jood, zoon van een
Jood, zoon van een woekeraar".
De jonge Eichmann was onder de
aanvoerders. Hij was het, die net
had uitgevonden om in het bos sa
lamanders en slangen te zoeken, die
dan in het bed van de kleine Cohen
werden gestopt. Terwijl het kind, ge
sohrokken van de reptielen, die tus
sen zijn lakens kropen, uit het bed
sprong, trapten zijn medeleerlingen
hem, onder leiding van Eichmann.
Op aanraden van de directeur werd
de kleine Cohen van school genomen
Het kind stierf twintig jaar later in
een concentratiekamp, vermoord
door dezelfde mannen, die hem des
tijds op sohool hadden gemarteld...
De jonge Eichmann maakte, hoe
wel hij niet bepaald begaafd was voor
de studie, vorderingen op Wernige-
rode. Een van zjjn leraren, dr. Wera,
boeide hem vooral. Deze leraar haat-
«IIMUlMUilIHMBWilMIWiaillilBgBIIIMWiMlIlllll—■aillHlB—M»
Door:
PETER ALEXANDROV
te alles wat buitenlands was, -en ie
der, die niet Duits was. Bij wijze van
gebed liet hij 's morgens de leerlin
gen opzeggen, dat de machthebbers
van Berlijn, Joden en Marxisten wa
ren. Hij sprak van het grote Duits
land, van de verwoestende invloed
van 't Christendom van de mythe van
de twintigste eeuw over de superiori
teit van 't Germaanse ras. Voor hem
was 't het vertrouwen in een nieuw
Duitsland, dat de mensen uit de kete
nen van Versailles zou bevrijden.
Uit de tijd van de jeugd van Eich
mann was er in het dossier ook nog
een knipsel uit een socialistisch blad
uit Halle met een bericht dat ouders
klaagden over de methoden op de
school.
Een jonge leerling, Ulrich genaamd
die in Halle woonde, kon de lichame
lijke mishandelingen, die op het in
stituut zo in de smaak schenen te val
len, niet langer verdragen en liep weg
Er vloeide een schandaal uit voort en
de ouders van Ulrich dienden een aan
klacht in tegen enige leraren, schuldig
aan het gebruik van geweld. Tot sta
ving van hun woorden gaven zij ook
de namen van de jongens op aan wie
de directeur stelselmatig opdracht gaf
om het aantal klappen, dat werd uit
gedeeld, op te schrijven. Ook de naam
van de jonge Eichmann kwam op de
ze lijst voor. Hij was het, die de
„boekhouding" hield van de klappen,
die iedere jongen moest ontvangen.
Eichmann, die er om onbekende rede
nen niet van hield, dat men hem by
zijn voornaam noemde en van zijn
vrienden verlangde, dat ze hem met
zijn familienaam aanspraken, had
de bijnaam „Revolverschnauze" ge
kregen. De reden daarvan was waar
schijnlijk zijn hortende manier van
spreken.
Het verblijf van Eichmann op deze
school zou zeker onopgemerkt zijn
voorbijgegaan zonder die klacht wel
ke in het dagblad werd opgenomen.
Hetzelfde gebeurde met een tweede
klacht, afkomstig van de koopman
Max Cohen en gericht aan het Minis
terie van Nationale Opvoeding. Hij
verklaarde, dat zijn zoon van twaalf
jaar regelmatig mishandeld was en
dat men salamanders en slangen in
het bed van zijn kind had gestopt.
De geschriften in het dossier ver
tellen echter niet, wat er toen pre
cies is gebeurd maar wel zijn er do-
zicli in Duitsland naar het dichtbij-
zijnde centrum van de SA of SS te be
geven, waar men hun een kaart van
de nationaal-socialistische partij gaf.
De jonge recruten ontvingen een Mark
per dag, het bier was gratis en ze
werden gekleed. Adolf Eichmann ging
weldra dezelfde weg volgen, maar in
afwachting hiervan, vervolgde hij zijn
studies aan het lyceum van Linz".
KIND TOT ZELFMOORD
GEDREVEN
Op deze school werd zijn gezag ver
zekerd:.
Hier komt het dossier tot de tragi
sche gebeurtenis van de Joodse leer
ling van het gymnasium, die zelf
moord pleegde en waaraan de jonge
Eichmann niet vreemd was. De ge
beurtenis wordt in een apart document
bevestigd door een Israëlische burger
die medeleerling van Eichmann was
in Linz.
„Een mager jongetje, met dikke
brilleglazen, zoon van een Joodse han
delsvertegenwoordiger uit Linz, was
een voortdurend mikpunt voor de leer
lingen en leraren Geduldig onderging
hy gedurende lange tjjd de flauwe
grapjes waarmee hij werd overladen.
Op een dag joegen Eichmann en een
tiental jongens hem in een hoek van
de speelplaats en gingen hem te Ijjf.
Men verweet de jongen, dat hij een
socialistische vader had. Aangemoe
digd door de andere jongens sleepte
Eichmann de jongen over het plein,
verscheurde ztyn kleren en smeet hem
op de knieën. De jongen, gek van pyn
beet in de hand van zyn beul en niet
meer te houden stortte hij zich ver
volgens op zijn belagers, brullend als
een wild dier. Het schuim stond op
zijn vervormde mond: „Moordenaars"
brulde hy.
De jood is gek geworden, omsingel
hem!" schreeuwden de jongens. On
der geschreeuw en gelach van de leer
lingen, werd de arme in een cirkel ge
sloten. Als in een arena draaide hy
rond, blind door de tranen en het
bloed, op de rand van een flauwte.
Toen de bewaker tussen beide kwam
ademde de jongen nauwelijks, zo was
hy aan alle kanten getrapt. I$j werd
naar huis vervoerd en twee dagen la
ter vernam men op school, dat hij
zich in zijn kamer had opgehangen....
Naast het antisemitisme en het Na
tionaal Socialisme van de beul ver
meldt het dossier nog een andere bij
zondere trek va. ^Eichmannzijn
hartstocht voor paarden o.a. Hij hield
er zoveel van dat hy zjjn vrjje uren
doorbracht in de stal van baron
Von Hirsch, waar de stalknechten
hem soms toestonden de glanzende
ruggen van de volbloeden te strelen
Op een dag stond een neef van ba
ron Hirsch hem toe zelf een zwarte
merrie te bestijgen doch hjj gaf het
dier een tik met zjjn rjjzweep zodat
het steigerde. Eichmann maakte een
verschrikkeljjke val. Terwjjl men hem
terugbracht naar de stal, erbarmeljjk
en bloedend, met enkele gebroken vin
gers en een ontwrichte enkel, hoorde
een van de knech'en hem mompelen
„Ik haat baron Hirsch, ik haat alle
Joden, ik zal ze dit nog betaald zetten"
GEVLUCHT
Tussen 1925 en 1933, dat wil zeggen
tot het moment dat Hitier het bewind
in handen neemt, leidt Eichmann vol
gens het dossier een nogal chaotisch
leven. Hij moet werken om te verdie
nen en de recherche van de Duitse en
Oostenrijkse politie trachten te ontlo
pen, die hem achtervólgen in verband
met zjjn politieke activiteiten. Hjj is
een vurig aanhanger van Hitier en
een hartstochteljjk propagandist van
het nationaalsoci. 'isme. Gedurende
deze acht jaren treft men hem nu
eens aan in Solingen dan in Linz, in
Keulen en zelfs in Berljjn waar hjj
in een schandaal gewikkeld geraakte
door het verleiden van de zestienja
rige dochter van zjjn hospita. In 1932
toen hjj als vertegenwoordiger van de
Vacuum Oil Company op de motor
Oostenrjjk doorkruiste kreeg hjj een
ongeluk en liep een schedelbasisfrac-
tuur op. Hjj herstelde weer maar in
juni 1933 werd hjj door de maatschap-
pjj ontslagen, want zjjn politieke op
vattingen, die hjj openljjk naar voren
bracht, mishaagden een gedeelte van
zjjn clientèle.
Zo komen wij in augustus 1933. De
Oostenrijkse politie vervolgt hem.
Hij vlucht naar Duitsland en daar
heeft hij geen andere uitweg dan in
het Oostenrjjkse Nazi-legioen te gaan,
dat in Beieren ligt, in het kamp Lech-
feld bjj Passau. Hier oefende men de
toekomstige soldaten en de toekomsti
ge kolonne, die de Anschluss van Oos
tenrjjk met het Reich moet bespoedi-
gen.
Pruisische reserveofficieren maak
ten de Oostenrjjkse nazis vertrouwd
met het gebruik van het bajonet, de
knuppel, het mes en de revolver. Eich
mann verbleef drie maanden in dit op
leidingskamp waarna hjj werd over
geplaatst naar de staf van de SS in
Passau, afdeling verbinding. Daarna
in januari 1934 werd hjj naar de Oos
tenrijkse SS gezonden, welke in het
kamp van Dachau was gelegerd. Hjj
was er gedurende ongeveer vier en
een halve maand toen op een dag een
Mercedes kwam opdagen, bestuurd
door een chauffeur in zwart uniform
welke voor het hoofdgebouw van het
kamp stopte. Een uur later reed Eich
mann, begeleid door Kaltenbrunner,
richting Munchen. De twee mannen
stapten uit voor het beroemde „brui
ne huis" hart en ziel van de Natio-
naalSocialistische party. In de och
tendzon bedekten de hakenkruisvlag-
gen de voorgevel van het sombere ge
bouw. Kaltenbrunner en Eichmann
gingen snel tussen de twee rijen jon
ge mannen in bruine pakken door, die
groetten met gestrekte arm. Dan ver
wijderen Kaltenbrunner en zyn metge
zei zich voor een geheim onderhoud
in een kantoor.
De bekende Franse journalist Victor Alexandrov heeft in Israël -
ontmoetingen gehad met groepen Israëliërs, die byna vijftien jaar
gezocht hebben naar Adolf Eichmann, de grote Nazi-beul, en hem
tenslotte arresteerden in Argentinië. Van hen kreeg hjj lnlich- 1
tingen en inzage in documenten over Eichmann, die Alexandrov
in staat stelden tal van bjjzonderheden over het leven en handelen
van deze beul te beschrjjven. Op deze pagina publiceren wjj thans -
een artikel van Alexandrov, dat in het byzonder over de E
jeugdjaren van Adolf Eichmann handelt, waarover tot nu toe
weinig is gepubliceerd.
TirriiTiiwuTTiiwirTTri
i»i •■"liiiK iiua-ii :l liirni"!;!. lil i l
OPDRACHT VAN
KALTENBRUNNER
Hij had hem opgemerkt, toen Eich
mann In 1932 de Nazi's voorzag van
een kaartsysteem van de inwoners
van Linz, die tegen de Anschluss wa
ren gekant: socialisten, joden en an-
ti-nazis. Een dergelijke yver kon niet
anders dan goed zijn voor de moeiiy-
ke opdracht, die Kaltenbrunner beslo
ten had hem uit te laten voeren, na
mely k medewerking verlenen aan de
beruchte „zuivering" van de party,
waarvan op 30 juni 1934 kapitein
Roehm, chef van de SA (Sturm Ab-
teilung) en een honderdtal van zjjn
aanhangers slachtoffer wérden. Daar
voor nam Eichmann, met een valse
introductiebrief en ge
kleed in een uniform van de SA, de
trein naar Beriy'n. Daar aangekomen
begaf hy zich dadelyk naar het huis
van een zekere Franz Stoessel.
kers geweest met wie hy uit Oosten
Franz was een van de dienstmak-
ryk vluchtte om zich in Duitsland in
het Oostenrijkse legioen te begeven.
Maar terwql Eichmann bij de SS was
gegaan, had Stoessel zqn strepen als
Sturmfuhrer verdiend by de SA van
Roehm. Na het uitwisselen van enkele
alledaagse opmerkingen overhandigde
Eichmann hem zpn brief. Stoessel
keek hem snel door en verscheurde
deze:
„Ik wist niet dat je aan onze kant
stond Adolf", zei Stoessel.
„Ik ga vanavond terug naar Mun
chen en ik heb de komplete lyst no
dig van de mannen waarop wij kun
nen rekenen in Brandenburg en in
Oost-Pruisen", antwoordde Eich
mann.
„DE volgende dag in Munchen over
handigdo Eichmann aan Kalten
brunner de lijst met de namen van
de mannen, waarvan Hitier en Goe-
ring zich enige dagen later gingen
ontdoen. Franz Stoessel werd een
van de eersten die werden vermoord
door de zwarte SS..
MUSEUMBEWAARDER.
Na dit blyk geven van goede wil
aan zqn meesters, had Eichmann
niets anders te doen dan zyn belo
ning af te wachten. Deze kwam spoe
dig in de vorm van een aanstelling
by de SD (Sicherheitsdienst) in okto
ber 1934 en van een mutatie, enige
tijd later by het „Joodse museum van
Himmler". (by de staf). Gedurende
twee jaar leefde Eichmann rustig te
midden van eredienst voorwerpen, die
uit de synagoges waren gestolen. Hy
soreerde ze svstematisch en hy
trachtte hier zelfs Hebreeuwse woor
den te leren.
Toen Heydrich in 1936 bij de SD een
departement van Joodse Zaken instel
de werd Eichmann daar op zyn ver
zoek, geplaatst als specialist van het
zionisme. Een jaar later, in 1937. nam
Heydrich het initiatief een specialist
naar Palestina en Egypte te zenden,
met de oodracht zich op de hoogte
te stellen van de zionistische kringen
en verder om contact op te nemen
met Haj Amine el Husseini, Moufti
van Jeruzalem. Eichmani werd hier
voor aangewezen en, voorzien van een
diplomatenpaspoort, geleverd door
Ernst Wilhelm Bohle van de NSDAP
te Hamburg, die hem voor deze ge
legenheid de titel verleende van vi
ce-consul met inspektieopdracht in
het buitenland, vertrok hy naar Pa
lestina.
COPYRIGHT OPERA MUNDI -
