Leidse Courant | 1961 | 8 april 1961 | pagina 9

Avonturen

WITTE KRUIS

Wilt U iets weten?

HET KNUTSELHOEKJE

n'

DE WOLKENETERS

ZATERDAG 8 APRIL 1961

DE LEIDSE COURANT

oma, oom en tante feliciteren. Om

Hennie van Zaal, Lopik. Heb je al

uur gingen de vriendjes weg maar dikwijls naar je verhaaltje uitgeke-
Kees mocht tot tien uur opblijven. Hij ken Hannie? Hu hier komt het:

had een fijne dag gehad.

Het verhaaltje van Anneke komt een
volgende keer aan de beurt.

Rita Witteman, Sassenheim. Maar 3^ ■'a^r* Ee .^ad een Sr°te buldoghond,

ELLIE EN HAAR HOND LUKIE

Ellie was een meisje van ongeveer

VAN

kind wat heerlijk om een half uur op die ZÜ Lukie noemde. Zij ging iedere
te mogen blijven, om ons een verhaal- da2 ean cind "ie"; ,m,wandelen op
tje te sturen. Mama was zeker bang, de srote weg. De hond liep altijd goed
dat Josje aan de tafel zou stoten, want uit te kijken of hij iets zag, waar hij
met inkt schrijven is voor zo'n klein °P af kon rennen. een zondagmid-
meisje een beetje gevaarlijk. Maar zag hy de poes van de buren lo-
wat zeg ik? Je bent een groot meisje Pen- ^rok zich los en holde naar de
dat zo helemaal alleen een verhaaltje Poes, die hevig schrok. Ellie riep:
„Kom hier Lukie, kom hier maar het
dier luisterde niet. De poes sprong in
een boom en Lukie sprong tegen de
stam en blafte hevig. De poes, angstig

DE echte, PIJNSTILLER

Een maand gaat snel voorbij! Neem
de angst voor nare dagen weg door
Witte Kruis in huis
te nemen.

tabletten, poeders
of cachets.

EEN DAGJE UIT

HET ONGELUK

Jan gaat met zijn vriendjes fietsen, zei papa 's morgens.

Het was vakantie en heel mooi geworden, ging iedere keer een stukje
veer. hoger in de boom. Ellie kwam naar

„Ik heb een verrassing voor jullie", Lukie toe en greep hem beet. De hond

(Advertentie)

moeilijk, maar de woordjes, die je

deze keer moet zoeken, ziin wat las- - 1S woensdagmiddag, dus vry.

wilde eerst niet mee, maar eindelijk

BAMBO Ser zTeeSi 'ÜL"meiski" wehebben lekker vrij. we

eroeties aan allemaal meiske, Wie gaat er mee fietsen?., had hy op Pa lachte en keek naar mama,

groetjes aan anemaai. het schoolplein geroepen. De jongens -Toe zeg het maar zei mama.

Ciska Pouw, Berekeweg 4, R'A.veen. hadden er ook wel zin in en ze spraken „Nou we gaan naar Madurodam'

„Wat dan papa, wat dan?" riepen ging hij toch mee, steeds

rond

kijkend of hij de poes nog zag. Ellie
hield hem goed vast en wandelde wat
heen en weer. Toenzag hij het
goed? Daar was die poes weer van zo
„Hoera!" riepen Ronnie, Josje en ik. net. Hij rende er op los. Ellie, die Lu-

frijzen vandaag, dat is helemaal niet Wie van de kinderen wil met Ciska a^ hoe laat ze zouden vertrekken. „We - - - -

aardig. Moet je soms ook een brande- corresponderen. Ze is negen jaar en £aan de lange weg op en fietsen de We hadden ook een logeetje. Marijke, kie goed yast had, viel op de grond
wijntje hebben om wat op te vrolij- haar adres staat hier Ze zou het we" °ude Wetering terug", spraken ze af. en die mocht ook mee en nog een en de hond. die nu los was, rende ach-

J _r. p u „4. vriAnrtinnptif» Fmpirp Wp crincrpn mpt ter de poes aan. Ze sprong over een

hek en weer in een boom, die er vlak
bij stond. Ze was net op tijd toen Lu-

ken?" Dat was niet aan dovemansoren erg fijn vinden, want ze heeft geen %e fietsten met drieën naast elkaar en ^iend^etje Fineke. We gingen met ter
gezegd, want de aap vertoonde nu op- zusje, alleen maar broertjes. Ciska hier achten met aan het verkeer.

mar,o tot-onon «aI,, t tt-ttt, i.An,p 1u-4..Tilt. tilt. tut" tnptprHp ppn

eens tekenen van vreugde. Likkebek- komt je verhaaltje,

kend schoof hij naar de tafel toe, greep nir zit vprrwfitttw

het volle glas, dat voor Wolsey stond ZILVERSNEEUW

en ledigde het in één teug. Buiten sneeuwde het, vader zat thuis Jan was de laatste en werd door het daar druk. We gingen eerst even uit-

Dan greep hij de fles, schonk het glas met de kinderen en moeder was naar spatbord geraakt. Hij viel om, juist rusten en kregen daar limonade. O, o

weer boordevol en schoof het naar zijn de kerk. Treesje had al een poos naar aan de gevaarlijke kant. De auto reed wat hadden we een dorst Toen gingen

baas toe. Deze sloeg de inhoud ook met buiten staan kijken tot ze opeens zei: over hem heen. Met een gebroken been we rondlopen. Wat was alles verschrik-

één slok naar binnen. Onmiddellijk „Vader als al die sneeuwballen nu moest hij naar het ziekenhuis i i,em* ,.e zagen een vliegveldje

vulde Jack het opnieuw en andermaal eens dubbeltjes of kwartjes waren, dan Sjaak van Goozen, Hoogmade:

■poelde de Engelsman het zonder rust- waren alle mensen rijk en hoefden vrpMipn^r

pauze door zijn keel. Dan zei hij: „Jij niet meer te werken". ntj vü-kjaakuaü

bent eigenlijk een ondeugende aap, „Ja. dat moest eens waar zijn!" rie- Kees zou morgen jarig zijn. Hij

want je wilt me dronken maken. Ik pen ze allemaal, behalve vader. Die moest vroeg naar bed. Hij kon

zal je daarvoor eens flink je, oren zei: „Nee hoor, dat zou ik niet willen, niet in slaap komen. Ze zouden

waar kleine mensjes over heen liepen.

wassen". Hij sprong op om Jack te Ik zal jullie eens wat vertellen. Luis- genochtend om half zeven naar de H. Er ^al,fe£. muziektent je en als je er

grijpen, maar deze was hem te vlug tert maar eens....": Mis gaan. Gelukkig waren ze allemaal een dubbeltje in gooide, dan hoorde je

af en terwijl hij zich uit de voeten Bij de Engelse grens, midden tussen op tijd in de kerk. Toen ze thuis kwa- ,n!u?ie3[r Wat yas allfs. er leu!5 e.n

maakte, gaf hij met één poot een klap de hoge bergen, lag een dorpje, Nule- men stond er op zijn stoel een spoor- We maakten een foto van Josje

op de tafel, dat fles en glazen rinke- partië. Het was er haast iedere dag trein, een cadeau van vader en moe- ?n daar ,wa£ V ,.nog fr?ter dande

lend op de vloer terecht kwamen. mooi weer, altijd zon. De mensen slie- der. De zusjes en broertjes gaven ook Kerjf ?n, °S 1S Pf.s J,a?r"

„Jij ondeugende rakker, daar zul je pen er heel goed en 's winters, als 't allemaal wat: een kleurboek met er de "eJ,e dag W ifn- mijven, maar

voor boeten. Als ik je te pakken krijg, koud was, sliepen ze nog vaster. Maar kleurtjes, een bal, een autootje en van we moesten wel naar huis. We kregen

staat je een kwaad kwartiertje te op een avond sliepen ze niet. Het zijn jongste broertje kleine bootjes. n°£ een gevulde koek voor de honger

wachten". Vloekend en tierend als een sneeuwde en ze hoorden alleen maar: Op school mocht hij toffees trakte- en ee" v°2r.fl® dorst en toen weer

bezetene zette Wolsey het beest ach- rink, rink, rinkeldekinkel. Haast alle ren. 's Middags mochten er 5 vriend- *?aar de bus. Wat hebben we een fijne

terna, eerst een paar maal om de tafel mensen waren bang maar een paar jes komen en die brachten ook alle- "ag gehad.

heen, maar toen het de kans zag om helden gingen naar buiten. Ineens ile- maal cadeautjes mee. Ze deden veel Leuk hé Rita, dat je verhaaltje in de

afzijn meester pen ze: „geld! geld!, 't sneeuwt geld!" spelletjes en mr-J~

„Tut, tut, tut", toeterde - - - - - -

Eerst stoorden ze er zich niet aan, Pen °P de tram naar Scheveningen. kie kwam. Die gromde naar de poes.
maar op 't laatst weken ze uit. Maar Toen waren we er gauw. Wat was het Ellie, die nog huilde, greep hem bij

*- 1- """j *,s+ z'n halsband en toen gauw naar huis.

Alie Zaal, Lopik maakte een versje.

"JE BIGGETJES

Acht leuke kleine biggetjes,
Die hadden zo'n plezier.

Ze liepen in de groene wei,

Het was een goed leven hier.

De zon lachte hen vrolijk toe.
't Was vrolijkheid en pret.

Met trots bekeek het varken.

Haar biggetjes, blank en vet.

Maar o, wat was me dat een schrik.
Daar zagen ze Bello gaan.

Die holae en blafte door de wei.
Achter de bigjes aan.

Die holden gauw naar moeder

varken toe.
Dat vond Bello niet best.
En blaffend sprong hij weg.

met kleine vliegtuigjes, een meertje
met een zeilbootje en kleine motor
bootjes. Ook waren er kerkjes en een
spaarbank. Ook was er een station
netje met treintjes en een spoorbrug je

Pissebedden. Een abonnee schrijft
ons: Deze week las ik een vraag
over een middel om pissebedden te
verwijderen. Wij hebben er ook veel
last van gehad dit voorj'aar, in an
dere jaren nooit. Wij zijn naar de
drogist gegaan en hebben daar een
doosje insectenpoedel gehaald en
dit in de flitsspuit gedaan en in alle
kieren flink hiermee gestoven. Het
resultaat was geweldig. Iedere dag
kon ik de dode beesten opruimen en
wij zien er nu prakt5 .ch niets meer
van. Na een dag of vijf hebben we
de behandeling nog eens herhaald.

de tuin in te vluchten, gaf'zijn

hijgend de jacht op. Hij zette zich Nu kwamen alle mensen naar buiten
weer in zijn leunstoel en begon zijn raapten met volle handen 't geld. Ze

aandacht weer te wijden aan de uit- deden het in zakken en dozen. Nu was

voering van het nachtelijk program- iedereen rijk en de volgende morgen

ma. had niemand zin om te werken, ze

Terwijl hij hiermee herig was, was Sadden, nu toch geld genoeg. De moe-

Elsa, in haar bidstoel geknield, in vu- de[? s'uurden hun kinderen naar de

rig gebed verzonken. Ze had zich reeds hakkers, maar de winkels bleven ge-
vroeg in haar slaapvertrek teruggetrok- ?lotan. De mensen stierven van de

ken en met betraande ogen deed zij t»,>

nu de hemel een heilig geweld aan. r *u™£nv£[fr«in'itofhS
Gebukt en gebroken onder de last van

haar leed smeekte zij God en Zijn lieve geen geld regende of sneeuwde Moe-

Moeder om uitkomst en redding uit vï ÏS wSwlm

het te zware lot dat op haar als jong lende gezichten van de kinderen,

meisje drukte, terwijl haar hart "Vader h,eeft 20 fljn verteId nepen

smachtte naar geluk. ze allemaal.

Haar vertrouwvol gebed scheen haar Marja Detmers, Zoeterwoude ver-

nochtans verlichting en hoop geschon- telt ons:

ken te hebben op de toekomst.- Met PECH GEHAD!

een energiek gebaar veegde ze haar „Marietje!" roept moeder, „wil je

tranen at en er kwam zelfs een flauwe even een mandje eieren naar de pas-

glimlach op haar lippen, alsof een torie brengen?

schimmetje geluk haar weer toewenk- „joekoe!" riep ze, want ze dacht, dan

te. Zij kleedde zich uit en nauwelijks ju-jjg jk misschien wel een appel, die

SS ze haaF zachte ledikfint of de krijg ik altijd als ik wat bij de pas_

Tich}en 2elde" en toor moet brengen. Marietje stommelde

ontfermde zich over haar in een diepe de trap af en st0nd weldra voor moe-

«laap. der

35ereir»nu.even naar haar Zul je ze voorzichtig dragen",

vader. De woorden van Elsa, waarmee Ja moeder"

ze haar vertrouwen hac uitgesproken "Daaaaag!"

Siv«de-«?JUgSi?LJan^BKan?b0' hadd„en Welgemoed ging ze op weg. Onder-

hem goed gedaan. Och ja, men ge- weg moest ze langs een vijver waarin

k e "imA?iga+arne in Wat ™en VtU" eenden zwommen. De eenden zagen

8 Maar toen er maar geen le- het meisje ook. Maar!!! Ze kregen de

ge\ietd%¥n: lucht vai de eieren te pakken, ze

geling, kwamen twyfel, ontmoedigmg ZWommen hard naar de kant en wag-

fS, ^°°,PA W* da d«K «P-.Toer ze bü Marietje

spelletjes en moeder trakteerde op krant staat. Heb je een plakboek? Dan

verder. Dag alle-
TANTE JO EN OOM TOON

'N RONDE, GEBREIDE SNOER

Fig. d. Jullie hebben allemaal, net als
ik vroeger, wel eens zo'n snoer ge
breid op een garenklosje met 4 pen
netjes erop. Maar 't kan veel vlugger,
op de volgende wijze.

Neem 2 gewone breinaalden en dik
ke wol en we gaan gewoon breien. Zet
4 steken op en brei de eerste naald af.
In plaaJ van, zoals gebruikelijk is, de
naald te keren en weer terug te brei
en, schuif je eenvoudig het gebreide
op de andere kant van dezelfde naald,
waarop het reeds zit.

De draad, die van de kluwen af
komt, hangt nu dus helemaal links
(zie tekening 1 en 2). Trek nu de draad
naar rechts en brei weer 4 steken.
Schuif vervolgens het breiwerk weer
naar het andere einde der naald, trek
de wol naar rechts en brei verder.
Haal de draad steeds wat strakker
aan, als je :an 'n nieuwe naald be
gint. Als de snoer lang genoeg is, hecht
je hem af, zoals gebruikelijk is.

MOEILIJK MANOEUVREREN.

In welk stadje zal de luchtballon
terechtkomen? Het is wel erg oplet
ten!!! Oplossing elders.

Fig. a. Wanneer jullie

goed potlood van 't papier te nemen. Probeer

Hij hield zo van blijheid en gezellig- |ekomen waren," begonnen z"e in haar naar"dë'tékëningên 'kijkt, "behoeFik fëërët 'zlü ènTff't'ViëTmoeht "gaS

rokje te pikken in de hoop dat ze de eigenlijk aan deze opgaven niets tóe vind je de oplossing onder c. Bewaar

eieren zou neerzetten en wegrennen, te voegen. Ik geloof, dat een kind op 't figuurtje, dan kun je altijd nog eens

Marietje liet van de schrik de eieren de fröbelschool 't wel klaar zou spe- pronken met een kunstje, waar 'n an-

vallpn. Zo lion wee. maar de eenden l^rr nm rn'r, v«r.nr?o_ nf nnoroirAriA ii

heid om hem heen en nu leek z'n wo-

er

klopte 't alleen ma'ar van angst en vel" ïïlï"' £e„liep.„^.ma#» „JJPw °m i"?hd.e- of.poese'kopjë mor d*er"l^'"tenr'te™igeeïs "zftV'haa

de geluk van „zijn kinderen" en

.- liepen haar achterna. Ze rende het elkaar te knutselen. Als 't vouwwerk pelen.

flJ" hekje door en smeet het met een smak klaar is, heb je de kopjes alleen nog

mo5ie "park het nraehtirê uitricht on ?icht E!a.ar stond ze.nu' met gate.n in maar 'n gezichtje te geven. Wil je wat

de zïe met haar gPolvensp8el S le dan" en zonder eieren. „Arme kleur erbij.gebniiken, dan zoek je dat

HET ONGELUK

je even een boodschap

sende schfeepjes, wat had hij daar de
eerste dagen van genoten. Nu gaf hij
er geen acht meer op, ook niet op de
heerlijke geuren, die van uit het park

het huis binnendrongen. „Jan, wil

Oh, wat een tegenstelling! En hoe doen?"
broos is het menselijk geluk! En toch, „Ja, moe. Waar moet ik naar toe?"
ook hij was een te gelovig mens om „Naar de bakker. Ik heb geen brood
zich geheel aan de wanhoop over te ge- meer. Wil je even een wit brood ha
ven. In een hoekje van zijn hart leef- len?"
de toch nog enig vertrouwen, dat de „Goed moe",
goede God, die hij z'n leven lang met „Ga het nu even gauw halen",
liefde gediend had, te zijner tijd het Jan holt naar de keuken om de tas
bittere leed weer in vreugde zou doen te halen en rent dan de deur uit. Moe-
keren. Terwijl hij honderd en meer der tikt op het raam en Jan komt te-
malen in de kamer heen en weer liep, rug.

steeg er af en toe een gemompelde „je moet nog centen meenemen",

smeekbede uit zijn gekwelde ziel op, roept moeder.

speciaal voor „zijn kinderen" en hun Jan pakt het geld en: „Nou dan ga ik

geluk. Eindelijk was hij moe gedren- maar".

teld en zocht in de slaap tijdelijk ver- Hollend loopt Jan met de tas te slin-

getelheid voor alles, wat hem kwelde, geren en kijkt natuurlijk niet uit. Daar

Reeds half in slaap riep hij nog: „Bam- k0mt een auto om de hoek. Jan wil

ba, waar ben je toch, waarom kom je er nog voorbij rennen, maar struikelt

niet terug? Weet je dan niet, dat we en wordt overreden. Er komen vlug

zo naar je verlangen?" veel mensen .iemand belt de zieken
auto. Jan wordt naar het- ziekenhuis
gebracht. Hij moest er 7 weken blij
ven. Iemand gaat de boodschap aan
z'n moeder en vader brengen. Wat

José van Koert, Nieuwkoop. Leuk schrokken ze.

José, dat je ons voor de eerste keer Erik van Beek, R.veen. Zeg Erik, wil

zo'n gezellig briefje schreef. Gelukkig je voortaan je verhaaltje eerst lang-

dicht. Daar stond ze nu, met gaten in maar 'n gezichtje te geven. Wil je wat

kleur erbij gebruiken, dan zoek je dat EEN MEESTERWERK,
zelf ook wel uit.

Het is inderdaad een meester-
Deze kopjes zijn bijzonder aardig werk, maar het is toch niet af, want

om ze bij een feestje op papieren ser- de beide plaatjes verschillen met el-

vetten aan te brengen. kaar Qp acht punten Gaat uw gang

maar. Oplossing elders.

Marietje".

Carla van Beek, R'veen stuurde:

Correspondentie

106

dat jullie zo'n lieve poes hebben anders zaam overlezen

je het instuurt. Fig. b. stelt een figuur voor, die je

was je helemaal zo alleen. Strijk Rik- Ik wed, dat je dan zelf een heleboel moet proberen te maken, zonder je

Sprookje van de
12 dansende prinsessen

naar gebr. Grimm

De soldaat rende snel door de 3 la
nen en ging als eerste de trap op. De
12 prinsessen kwamen langzaam ach
ter nem aan, want ze waren o, zo moe
van het dansen. Toen ze boven in het
voorvertrek kwamen, lag de soldaat
reeds flink snurkend te bed. De oud
ste prinses zei dan ook: „Voor hem be
hoeven we geen vrees te hebben, hij

slaapt net zo vast als al de anderen".

Ze trokken haar mooie kleren uit,
hingen ze in de kasten en zetten haar
scheef gedanste schoenen onder de
bedden. Dan kropen ze haastig in de

zachte bedden en sliepensliepen

vast en lang, tot de koning ze kwam
wekken en daarbij alweer de scheefge-
danste balschoentjes zag.

De soldaat wist nu, hoe dit zo
kwam, maar hij had 3 dagen en nach
ten de tijd om het raadsel op te los
sen. Hij had zelf zo genoten, dat hij
besloot nog 2 dagen te wachten, om
nog wat te genieten van die wonder

schone lanen, het mooi gelegen meer,
het toverachtige kasteel en de gezel
lige dans. De eerstvolgende avond en
ook de derde herhaalde zich alles, zo
als hij het de eerste maal had meege
maakt en genoten. Doch de laatste
avond nam de soldaat een der fraaie
drinkbekers mee.

Toen tenslotte het ogenblik geko
men was, dat hij voor de koning moest
verschijnen om zijn verklaring te ge
ven, nam hij de 3 twijgen 'uit de lanen
en ook de wijnbeker uit het slot mee
en maakte een diepe buiging voor de
vorst.

.m tiktiitötn mmt m/Xi
temlkiNlMiirikmititts
nrkitrinlunMbminhttl
it urn rommelHonsin M

K HiïlBizlBit:, \Mw'j!trttiichi0!) M iltMhtburner nltmtt te kimit '1
|-Am A A i wfm. het brmkenMtn! Ikktf.iktril.ikwrimill
l zJf-jm'W'*-* rt; ,r7H C ten mik vin metmn kimt ml
WiM! Het uit snrtk/nt 't metem heetst!

mrtin1

nuntii