Paaseieren - Paashazen - Paaskippen
VIEREN GROTE TRIOMFEN IN CANADA
Gevulde cacaobonen,
Produkt van
een Paaskunstenaar
Zoete lekkernijen in de oude Egyptische grafkamers
ZATERDAG 1 APRIL 1961 DE LEIDSE COURANT PAGINA 11
(Bijzondere medewerking)
Het denkbeelcT om paaseieren van suiker en choco
lade te vervaardigen, werd nog niet zo heel lang ge
leden uitgebroed. Het motief, dat aan dat denkbeeld
ten gronslag lag, is echter heel wat ouder dan de weg
naar Rome! Immers, zolang de mensheid bestaat, zijn
er velen geweest, die een zoete smaak' hadden. En
dezulken zijn nog steeds talrijk, alom op aarde!
Wie enigermate thuis is in de bijbel, vertelde een
rasechte lekkersfabrikant' eens, kan er met enige goede
wil argumenten uit putten voor de stelling dat Noach's
zonen reeds de kunst verstonden om snoepgoed te ma
ken, ja, misschien wel de allereerste suikerbakkers ter
wereld zijn geweest.
Wie bladert in de boeiende geschiedboeken van het
oude Egypte der faraohs, ondekt, dat vier duizend
jaren geleden de Egyptische koks en snoepgoedvervaar
digers reeds dadels confijtten met honig. Toen men
enige tientallen jaren geleden de grafkamer van de
beroemde faraoh Toet-anchamon ontsloot en zag, wat
zich daar allemaal in bevond, kwam aan het licht, dat
de nabestaanden en onderdanen van Toet-anchamon
deze vorst als bagage voor zijn lange reis naar het
dodenrijk veel zoethout en dropachtige lekkernijen
hadden meegegeven, waarschijnlijk om hem de reis
letterlijk en figuurlijk te verzoeten.
Toen de Spaanse conquistadores omstreeks 1500 Ame
rika binnenvielen en begonnen met grote stukken van
dat werelddeel onderhorig te maken aan de Spaanse
Kroon, ontvingen de niets kwaad vermoedende Atzte-
ken hen vriendelijk. Ja, zij tracteerden de aanvallers
op een lekkernij, die de Spanjaarden niet kenden, maar
wel zeer waardeerden. Die lekkernij was chocolade met
vanille. Reeds kort nadien smulde men ook aan het
Spaanse hof van die smakelijke zoetigheid.
Zoals het vroeger was, is het thans nog. De eeuwen
door heeft de mens vooral de jonge mens een
neiging tot ,zoet' gehad. Hij moge dan al geen echte
.zoetekauw' zijn, van een flinke dosis ,zoet' is hij
geenszins afkerig.
Onder de Westerse volken staan de Engelsen aan de
spits wat betreft hun verorberingscapaciteit van zoetig-
De kleine Liss des Roches, twee jaar oud, is wel
erg onder de indruk van deie zeventig centi
meter hoge paashaas, die met een „stapel"
soortgenoten, verpakt in dozen, op het punt
staart de Canadese lekkersfabrieken te ver
laten.
Eetbare ,paasgebruiken' zijn in de loop der
vorige eeuw van Europa naar Canada geëmi
greerd en hebben in dat land een zeer gastvrij
onthaal gevonden. Zó gastvrij zelfs, dat er
thans een bloeiende ,paasindustrie' bestaat.
VJ
De candy-makers zijn veeleer artiesten dan industrie
arbeiders. Natuurlijk staan hun veel moderne tech
nische hulpmiddelen ten dienste, maar toch komt het
veel voor, dat zij oude methodes prefereren boven die
hulpmiddelen. Zij werken met gietvormen en suiker-
spuiten. Zij moeten .klassieke' modellen maken, zeker,
maar toch mogen zij ook hun fantasie wel eens de
vrije loop laten. Zo'n paashaasje, zo'n paaskippetje,
och, zo op het oog zien ze er heel simpel uit. De bekij-
De Parijse dameskapper Roger Pas-
quier creëerde een kapsel voor de
paasdagen, compleet met vogelnest
en eieren
heden, van lekkers. Maar de Canadezen zijn, evenmin
als hun buren in de Verenigde Staten, allesbehalve
achterblijvers. Dit blijkt reeds hieruit, dat er in Canada
een kleine tweehonderd bedrijven zijn, die candy'
maken. Candy' is het Nederlandse woord kandij. Men
verstaat onder candy' zoetige chocolade, suikergoed,
bonbons en wat dies meer zij* In de Canadese .snoep
goedindustrie' vinden ongeveer tienduizend mensen
werk en brood. De jaarlijkse productie van die bedrij
ven brengt ongeveer een half miljard (500.000.000)
gulden op. De kleinhandel verdient ook op de lekker
nijen, laat ons zeggen 20%. De Canadezen besteden
dus jaarlijks zowat f 600.000.000, aan .lekkers". Dat
is geen kleinigheid. Zodra het Paasfeest in zicht komt,
begint voor de candy-industrie een heel drukke tijd,
want de paashaas, de paaskip en het paasei vieren jaar
lijks triomfen in Canada, zodat er grote aantallen van
moeten worden vervaardigd.
Dit product van Canadese paaseikunst mag er
wezen. De prijs is er ook naar, want kost in
de winkel bijna f50,
een der geslaagste paaskunststukjes op de lekkere
sector!
Evenmin als de paashazen, de paaskippen en de paas
eieren ontbreken in Canada de paaskuikentjes op het
jaarlijkse paastoneel. En natuurlijk zijn het ook in
Canada (als bij ons) vooral de kinderen, die verrast
en bedacht worden met al die eetbare paassymbolen.
De Canadezen verorberen per hoofd der bevolking elke
maand bijna een pond candy. Dit komt dus neer op
V/ kilogram snoepgoed per maand voor een gezin van
vader, moeder en drie kinderen. In de Paastijd ligt
het gebruik van zoetigheden natuurlijk nog aanmerke
lijk hoger, vooral onder de jeugd.
Of dit aan de kindergebitjes ten goede komt?
Deze vraag willen wij thans liever laten rusten,
want wij zijn niet van plan om de paasvreugde van
wie dan ook te gaan afremmen of misschien zelfs te
bederven.
kers en de opeters zijn echter vaak te zeer geneigd
om over het hoofd te zien, dat de vervaardiger van die
eetbare paassymbolen niet alleen ervaring moet hebben
en een vaste hand, maar dat zij bovendien over ver-
koops-psychologisch inzicht moeten beschikken. Waar
om vindt een kind het ene paashaasje wèl en een ander
paashaasje niet aardig? Waarom zegt een kind, dat
„dit ei er zo lekker uitziet" en „dat andere ei, daar vind
ik nou net niets aan"? Het antwoord op deze voor de
hand liggende vragen is niet zo heel gemakkelijk te
geven, maar de suikerbakkers, ,paas-ontwerpers' en
candy-fabrikanten moeten de antwoorden wel degelijk
kennen vóór ze met de serieproductie hunner paas-
artikelen beginnen.
Wie de uitvinding op zijn naam heeft staan, konden
wij niet te weten komen. Vast staat, dat jaren geleden
een Canadese .paaslekkernijenartiest' de inval kreeg,
cacaobonen te laten komen uit Ecuador, West-Afrika,
Trinidad en Mexico, vervolgens de cacaokern er uit te
halen en tenslotte de lege doppen na een .lekker
makende' bewerking te vullen met chocolade van
diverse smaken. De idee was misschien simpel, maar
het succes was groot en daarom is het ten volle ge
rechtvaardigd, die ,paascacaobonen' te kenschetsen als
Vrolijk Paasfeest!
Dat piepen de kuikentjes in Canada net als in
Nederland.
