rT
n
In de Krantentuin
%tdefumjeiUj(L
Avonturen
Tcw
I
HET KNUTSELHOEKJE
1H
V
'l
AO
\cX
J
T1
i
V;
ii
S)te Zingende Zwammen
FRANKUN EN DE NOORDWEST-DOORVAART
ZATERDAG 26 NOVEMBER 1960
DE LETDSE COURANT
PAGINA 12
kijken en toen ging mijn broer maar. kwam de grote doos aan de beurt: Jan,
Er stond een grote mand met pakjes in en toen verder dat Riet moest zoeken.
de gang. De mand
zó zwaar, dat Ze vond een kool, ze zocht zocht ver-
VAN
BAMBO
door oom Toon
Op een avond stond de Hollander met Sint de hele dag veel kinderen om zich
Bambo samen aan dek, toen deze zijn heen. Sint "Nicolaas is al heel oud en
meester opmerkzaam maakte op een daar kan Hij dus niet zo goed tegen, dus
lichte driemaster, die een paar mijlen komt hij altijd 's nachts. Tegen moeder
verder op zee ook voor anker lag. had de Sint gezegd, dat hij meer dan
Blijkbaar lag hij daar niet met de be- honderd twintig jaar is.
doeling om handelszaken te doen. Op een dag wou Jantje toch Sinter-*
„Wat zou dat schip toch van zins zijn? klaas zijn. Hij dacht na. En opeens wist
't Ligt daar nu al dagen lang maar rus- hij het. Hij zou wakker blijven 's nachts
tig te wachten", merkte de matroos op. en naar buiten kijken. De hele nacht
De matrozen lieten de hangladder neer ..Ja, dat vraag ik me ook al al", ant- keek hij zijn ogen uit maar hij zag niets,
en het drietal daalde met prikkers ge- woordde zijn meester Ol toch? Hoorde hij met het rammelen
wapend op het ijs neer en begaven zich ..Het vreemde is aldus Bambo. „dat van een kar. „Wat gek dacht hy.^ „zou
in de richting van de ijsberen. Deze ditzelfde schip ons reeds meer dan een Sinterklaas met een kar rijden? Ja
•tonden hen reeds grimmig van verre maand als een Schaduw van verre ge- toch. dat kon wel, want hij moest toch
gade te slaan en wachtten niet lang, al- volgd is. Het is net, of het spionnen- alle cadeautjes dragen. Dat was het
vorens hen teeemoet te eaan dienst doet". Hij drukte zyn neusje plat tegen het
„Nu je het zegt, heb ik 't ook al eer raam, maar het was buiten zó donker,
„Laten we de bajonet op de geweren opgemerkt, maar ik heb me nooit afge- dat hij niets zag. Jan kreeg erge slaap,
zetten, dat is altijd veiliger", zei Bambo. vraagd of het steeds hetzelfde schip Zijn ogen vielen toe en hij sliep als een
Ze hadden er nog al de tijd voor, want was". roos.
slechts langzaam en bedachtzaam na- >txic aanvankelijk ook niet, maar nu Toen hU 's morgens wakker werd, riep
derden de dieren. Ze liepen een eindje jk het daar zo van dichtbij zie liggen, hij gauw zijn moeder.
Uit elkaar als wilden ze een aanval van twijfel ik er niet aan, of het is dezelfde ..Moeder, ik heb vannacht Sinterklaas
twee zijden proberen. Bambo begreep driemaster, die ons steeds maar al we- gehoord, alleen zag ik hem niet. Het was
de bedoeling en uit vrees, dat Elsa iets ken gevolgd is. We zullen goed doen op zo donker buiten".
zou overkomen, nam hij haar naast zich Dnze hoede te zijn en de bemanning te Moeder lachte: „Maar Jan, dat was
èn gezamenlijk wachtten zij de ene beer waarschuwen om de gedragingen van Sinterklaas niet".
•f, terwijl de oud-kapitein zonder enige_ het schip en zijn opvarenden scherp in „Wie dan?" vroeg Jan verwonderd,
vrees de andere voor zijn rekening nam. de gaten te houden" „Dat was boer Krelis, die naar de nacht
^Toen de ongure beesten voldoende dicht „Ho, ho, waarvoor zulke voorzorgen?"
genaderd waren, riep Bambo „vuur!" en „Wel, omdat die gehate Engelsman
tegelijk klonken 3 schoten. Maar geen me weer opeens voor de geest staat",
der beide aanvallers stortte neer. In een „Kom, kom. hoe kan hij toch weten, dat
oogwenk werden de karabijnen herla- wij ons op dit schip bevinden?"
den, maar voordat het drietal in staat „ik zou 't u niet kunnen zeggen, maar
was opnieuw te vuren, hadden de beren een voorgevoel zegt me, dat ons weer
zich reeds op hen geworpen. Het werd wat van hem te wachten staat",
dus een lijf aan lijfgevecht, waarbij
nog een grote doos. Toen alles binnen briefje. Op het eerste stond: „Mis poes-
was, deed vader de televisie uit. Dat en op het tweede stond waar ze precies
vond ik erg jammer want er was juist moest zoeken. Ze ging er heen en kwam
een tekenfiimpje. Met nieuwsgierigheid terug met een klein pakje. En daar
bekeek ik de pakjes. Ik verlangde zo zat in een horloge. We hadden alle-
naar een 3-delige schooletui. Het be- maal iets naar onze zin gekregen, doch
gon bij mijn zusje Rietje, haar naam het was al zowathalf elf geworden,
stond op het pakje, maar toen ze het dus vlug naar bed. Wat was dat een
uitpakte was het voor Henny. Ze kreeg gezellige avond geweest. Vonden jullie
een kerkboek. Toen Hennie aan de het toen geen bedtijd,
beurt was. zat er een pakje voor mij Dag kmders volgende week verder
in. Het voelde heel erg zwaar aan, maar met de verhaaltjes,
er zat drie keer papier omheen. Einde
lijk was het zo ver. Het was een
EEN SCHATTIG SCHORTJE
TANTE JO EN OOM TOON
de enige
echte
vm.
Sedert 1912
veiling ging".
Frans de Wekker, Leiden wil ook wat
vertellen. Goed Frans begin maar.
SINT NICOLAAS
op list en kracht aankomt. Bij de plot
selinge aanval had Bambo als \»anzelf
uit zucht tot zelfbehoud een achter
waartse beweging gemaakt en daarbij
ongewild Elsa onbeschermd gelaten. On
middellijk wierp de beer zich op haar en
drukte haar in zijn voorpoten om haar
te verstikken. Maar het gevaar,
CORRESPONDENTIE
DE ADVENTSKRANS
Ik stond aan de oever van de Maas in
Rotterdam. Ik heb daar wel een uur
staan wachten. Eindelijk, daar kwam
de boot van Sint Nicolaas aan. Er stond
een zwarte Piet boven op de top van
de „Drommedaris", zo heette de boot.
De boot kwam nader. De zwarte Pie
ten wuifden en dansten op het dek. Bij-
de boot aan de wal, toen er een
<e versiiKKen. maar nex gevaar, waarin ff
*ii verkeerde ziende, sprong Bambo toe vent een voorber5d£«tM is voor het &etsnat van de spatten, maar die zwarte
en loste een revolverschot in het oor van KeratSSt» Hebben luSie de advents- Piet Was, natuurllJ'k ook nat Een sterke
de aanvaller. De greep van het ont- w-nral kïaar^ NeenDan L Van de man trok hem uit het water" EindelÜk
spande zich en het volgende ogenblik slag Zoek llug een hoepel op of maak la,g ?e hoo\ stil lan?s kant" De loop-
stortte het dood ter aarde. Ademloos j}fh^pl van takk^ Omwikk^ de plank werd neergelegd en daar stapte
u tti.„j een noepei van taKKen. umwiKKei ae Sint van unnt Alio tinHoron
»i«t gelukkig geweest. Zijn tegenstander er - ikt en 3 o{ 4 e Unlen
had hem met een slag van ztjn klauw de krans t hangen,
het gezicht opengescheurd, maar toen Zondagir
hij hem vervolgens wilde omvatten, aa
•tiet hij hem met kracht zijn jachtmes in
het hart. waarna aanvaller en jager over -
hoepel met groen
I OOK ai Nu nog 4 VaarenT
Sint Nicolaas van de boot. Alle kinderen
zongen en
bleef nog even kijken, maar toen moest
ik naar huis, dus kon ik de optocht niet
meer zien.
—s f
Zondagm"iddaghasteken we de eerste meer zien" We gaan nu zoetjesaan aan Sint Nico-
en we zingen daarbij eenNu komt Corrie Kuipers, Leiden aan laas en Kerstmis denken en gaan din-
Nee hoor nu eens niet* het woord. gen maken, die voor die gelegenheid
net narx. waarna aanvaiier en jager over Daar ginds komt de stoomboot". Moe- va" Pas kunnen komen als verrassingen
elkaar heen tuimelden. De beer evenwel der of vader verteit aivast een stukje HET NIEUWE KNECHTJE VAN cadeautjes.
bleef ns een paar stuiptrekkingen roer- van het Iange kerstverhaal. De volgende SINTERKLAAS We maken eerst een „spartelbeer
loos liggen. De kapitein sprong overeind weck 20ndag gaan er 2 kaarsen aan en voor zusje of broertje,
f" "i Sf" ^.'SVTS1™..1v.ertelt moeder een stukje verder en we Sinterklaas had een nieuw knechtje, Men kan het maken uit stevig kar-
zingen een kerstliedje. Zo gaan we door een Spaanse jongen natuurlijk. Hij ton (bordpapier), maar als je goed met
tot Kerstmis en dan zijn alle vier de woonde hoog in de bergen, daar leidde een figuurzaag weet om te gaan. is na-
kaarsen aan. Het wordt dus steeds lich- i,ii de paarden langs de steile bergpa- tuurlijk een hansworst of harlekijn uit
de"- triplex nog mooier.
Toen Sinterklaas daar .van de zomer
op vakantie was, had hi/ gemerkt, hoe Teke"JeersLde afz°nde/?üke delen
goed hij voor de paarden zorgde en hij ^a" MafPu» vi£P
dacht: „Die jongen zou ik zeker goed V fiJtnr"
Wat hebben jullie je best gedaan. Ik kunnen gebruiken om voor mijn schim- loc
wou dat je de stapel verhaaltjes eens me^ te zorgen en hij zou me ook kun-
zag, die binnengekomen zijn. We zijn ?.en, helpen bij mijn werk in Nederland,
dan ook nog lang niet klaar met door- IkJ?e" \oc" al zo oud'-..
lezen, maar de volgende week komt de 'P' §m§ vragen of hij dat doen wou
uitslag. Ik hoop dat er veel verhaaltjes en de Jongen deed het wat graag,
hoewpl hii tranpn "van Hilrfwhan in de krant komen en de rest bewaar "Nu PT°,lk Je voortaan Pietje dat
SS hii hpn ?n"tin marh arP ik tot het volgend jaar. Vandaag komen ,s e^n Nederlandse naam. Je krijgt een
P toen nu hpn in ztin machttere ar- eerste aan dp beurt mooi pakje aan en dan mag je van de
winter mee naar Holland," zei Sint.
c
M 6-t»
Zo klaar! Neem een stuk katoenen
stof van 120 x 70 cm en zoom het,
waar nodig, om. Leg de lap vervolgens
netjes in vouwen, rijg ze in en naai
(Advertentie) met voorstuk cm van de kanten over
de vouwen. Vervolgens naai je aan de
bovenzijde een stuk of acht ringen en
trek er een bonte katoenband door.
Met nog een aardig borduurrandje
daaronder en je hebt een wat aardig
schortje!
N.B. De vouwen kun je natuurlijk
ook erin strijken!
KLEERHANGERS
EEN RECEPTENBOEK
en ook Elsa. die zich intussen weer her
steld hgd. bij het cadaver van hun be
lager stonden.
Het scheepsvolk, dat bij het zien van ter. hoc échter" we Kerstmis naderen,
het gevaar, dat de jagers gelopen had
den. was komen toesnellen, behoefden
gelukkig geen hulp meer te bieden. Ter
wijl de drie jagers terugkeerden naar
het schip, sleepten de mannen de enor
me ijsberen achter zich aan, hesen ze
aan dek. om ze daar van hun prachtige
pels te ontdoen.
Voor de zoveelste maal had vader van
Walden de hevigste angsten doorstaan
om zijn al te avontuurlijke „kinderen
stortte, toen hij hen in zijn machtige ar
men kon drtfkken, bezwoer hij hen niet
temin met een poging om boos te lijken,
d8t het nu maar eens voorgoed uit moest
zyn met die gevaarlijke ondernemingen.
Enige uren later gelukte het de be
kwame scheepskapitein om met allerlei
handige manoeuvres zijn vaartuig los te
kantjes van 3 cm neemt en de figuur
tjes naar verhouding ook 3 maal zo
groot maakt, krijg je een Teddy die
ongeveer 24 cm groot is. Dan breng je
de delen op het karton over, kleur ze
en boor er gaatjes in zoals op de teke
ning is aangegeven. Als je de delen dan
op elkaar voegt moet de rugzijde eruit boek
zien als qd figuur 2 is aangegeven.
Armen en benen worden aan het lijf
Heb je soms te weinig plaats in de
kleerkast, dan kun je plaats uitsparen
met hangers als in fig. D. Neem daar-
Ben je verlegen om een recepten- ^stevige katoenen„bmd,—
moeder of grote zus.
Eerst begint Giel Albers, Leiden
STROOIAVOND
circa 3 cm breed en bijv. 50 cm lang;
de bovenzijde ongeveer 4 cm om,
Uit een doodgewoon schrift, zoals je zodat de bovenste hanger door het ont-
die op school wel hebt, kun je een stane oojj kan schuiven en^ naai ^nem
Piptip gnrnn0 pon oinH ;n Ho wM bevestigd, waarbij men door de binnen- cue op scnooi wei neoi, nun je een
fiinJ pd hf: Hii had nnir nnï?t ste gaatjes een stukje touw trekt met zeer aardig receptenboek knutselen. Zo dan goed vast. Ongeveer 10 cm lager
fl,n vond hn het H" had noe noo,t knopen aan het eind. De buitengaatjes nodig koop je in een papierwinkel een maak je weer een plooi, waarin de vol-
van de armen worden ook met touw- schrift met stijve omslag en losse bla- gende kan hangen enz. Op de tekening
de den en versier dan de omslag bijvoor- zie je alles heel duidelijk. Om het ge-
zo fijn vond hij het. Hij had nog nooit
de zee gezien en nog nooit het speel
goed van Nederland, dat de kinderen
nanaige manoeuvres zijn vaanuig los ie Verleden jaar, toen ik mijn schoen waar^Stte zat*0kon^lfiihem"vinrtpn benen en tenslotte maakt men het beelcT door hem te beplakken met een heel wat mooier te maken, geef je de
krygin u™™eep vïS dï üsberl had neergezet, had Zwarte Piet een S eentreintfe waarmee Mi zat tï touwtje, dat recht naar beneden hangt, stuk oud plastic tafellaken, met een hangers allemaal een verschillend verf-
Kbibfj. m mlin mei. een ixeinije, waarmee ny zat te hnri^nn. IphIc pphlnpmri katnpnlanip nfwpl mooi je.
de Grote Oceaan. Zonder verdere onge- stond op: „Ik kom op Sinterklaasavond nu helpen met inpakken?'
vallen bereikte men de Japanse zee, hij jullie strooien'Nou, dat vonden we Maar in Holland ging dat anders,
waar de Saint-Laurent in de Golf van allemaal leuk en we verlangden heel Geen dak was er te steil en geen
Yedo op een paar mijlen afstand van de erg naar de strooiavond. schoorsteen te hoog. Op een avond zei
kust voor anker ging. Op een vraag van Eindelijk was het zo ver. Om een uur Sint: „Het stormt zó hard, ik heb moei-
Bambo. waarom men niet de haven bin- of zeven kwamen Sint en Piet. te mijn mijter vast te houden. Hier heb
nen liep, antwoordde de kapitein, dat ..Wat wonen jullie lekker hoog", zei je de lijstjes van de kinderen, die braaf
men dan gevaar liep aan de grond te ra- en toen gingen ze binnen. zijn geweest."
ken, omdat de rivier die door de stad a maar beginnen met strooien?" Piet klom weer op de daken en prop-
stroomde, zoveel slik meevoerde, dat vroeg Piet. te het speelgoed in de schoorsteen,
schepen met een flinke diepgang liefst De Sint vond het best. Piet gooide zó Maar door- de storm hoorde hij niet,
maar buiten de haven bleven liggen. wild, dat we bijna blauwe plekken kre- dat de zak scheurde. Al het speelgoed
Al gauw kwam er een zwerm Japan- Sen. viel er uit. Ineens voelde Pietje, dat
se jonken op het schip af om te zien, of Nu kwam het grote boek. Sint bladerde de zak zo raar leeg werd. Hij keek eens
er wat te verdienen viel. De Hollander er wat in en zei: „Jullie zijn wel lief en zag dat al het speelgoed eruit was.
en ziin dochter verkozen met een sloep geweest, maar je moet wel wat minder Droevig ging hij naar huis. Morgen
van de Saint-Laurent naar de wal ge- vechten met elkaar, denk er om". zou hij al het speelgoed gaan zoeken
bracht te worden en zich daar in een Nu begon hij de cadeautjes uit te de- en wat kapot was. zou hij maken,
hotel te installeren. Bambo. de kapitein len. Kees kreeg een bambinadoos en een Sinterklaas lag al op bed, toen hij
en een deel der bemanning lieten zich kleurboek met kleurtjes. Mama kreeg 'n thuis kwam. 's Morgens om 6 uur stond
door een paar jonken naar de wal roei- missaal en kousen. Papa 'n horloge en Pietje op en sloop weg. Hij vond nog
en. waar zij in een groot eebouw hun een doos sigaren en in kreeg een ne- heel wat speelgoed. Juist toen hij alles
intrek namen, waar van Walden han- cobadoos, dat is een ijzeren mecancr, en van het dak had opgeraapt, zag hij
delszaken hoopte te doen met behulp ook nog een kerkboek. Fik van de slager er met een marse
van zijn vertegenwoordiger in die stad. Toen de Sint en Zwarte Piet weg wa- peinen worst vandoor gaan. Nu had hij
Welnu, de zaken verliepen zeer voor- ren, hadden ze nog een hele zak peper- zowat alles bij elkaar. Hij nam de zak
spoedig. Er was in Japan veel vraag noten laten staan. Moeder zag het dade- en ging weer na;
naar de artikelen uit het hoge noorden lijk en verdeelde ze. Beneden ging Sint uurtje te slapen,
en omgekeerd kocht van Walden grote Nicolaas ook naar een buurmeisje, die
voorraden uit dat land aan, om ze elders een theeservies kreeg,
weer van de hand te kunnen doen. lede- Hans Franken, Leiden vertelt ons:
re avond liet hij zich met zijn dochter Jantje wou zo verschnkkelyk graag PAKJESAVOND
naar zijn schip brengen om er te over- Sinterklaas zijn, maar ja overdag kwam
nachten. Dat vonden ze prettiger dan in de Sint nooit iets in je schoen doen en Het was 5 december, s avonds acht
hun hotel te logeren. dat was natuurlijk zo, anders had de uur. We zaten allen vol spanning te
niet te sterk aantrekt. Probeer ze eerst band, dan kun je er afbeeldingen van N.B. Inplaats van de lussen of ogen,
dus voorzichtig uit, totdat het beertje keukengereedschap of van een dampen- kun je nog makkelijker ringen aan-
ook werkelijk schommelt en danst. de schotel op plakken. naaien, maar die moet je kopen!
huis om nog een
Corrie Bierman, Noordwyk:
Heel merkwaardig had Franklin, te
gen de gewoonte van de Poolonder-
zoekers, geen enkele mededeling ach
ter gelaten, toen hij het kamp op het
eiland Devon verliet, dat nog 500 mij
len verder naar het noorden lag dan
de Noordpoolcirkel. Men vond over
blijfselen van smeed- en timmerwerk-
Etaatsen en langs de kust delen van een
ampuitrusting o.a. een doos lucifers,
een paar handschoenen en een menigte
conservenblikjes. Toen de onderzoekin
gen waren afgelopen werd het intussen
tijd voor de terugtocht. Maar geheel
onverwacht vroor de zee dicht en eerst
negen maanden later in september 1851
bereikte de .Avance" New York en
bracht daar de eerste berichten over
de Franklin-expeditie.
Een der oudste Pool-onderzoekers,
dr. Rae, had reeds driemaal vergeefs
gepoogd om Franklin te vinden. In de
lente van 1854 op zijn vierde speurtocht
ontmoette dr. Rae eindelijk twee Eski
mo's die hem inlichtingen konden ver
schaffen. Ze vertelden hem, dat zij
voor enkele jaren talrijke „kablonnas"
- blanke mannen - gezien hadden be.
nevens twee schepen. Later was hun
ter ore gekomen, dat al de blanken ver
in het westen gestorven waren. Dr. Rae
wilde er natuurlijk meer van weten.
Hij trok met de Eskimo's naar hun
woonplaatsen en daar vond hij o.a. eni
ge zilveren borden en lepels, die aan
de deelnemers van Franklins expeditie
moesten toebehoord hebben. Hij ging
daarop alle Eskimo's afzonderlijk on
dervragen en kwam toen tot de ont
dekking, dat ze allemaal in het bezit
waren van één of ander voorwerp, dat
van de verdwenen expeditie afkomstig
was. Hij wist al die zaken in zijn bezit
te krijgen, maar moest ze met messen
en geweren duur betalen.
