VOOR 'N SLIPPERTJE'
NAAR
AMSTERDAM
Niet zo snel, maar zo veilig mogelijk
AUTO GEMAN
ZATERDAG 30 JULI 1960
DE LEIDSE COURANT
PAGINA 4
begint de cursus met theorie
''pussen de bedde Schellingwouderbruggen op een
eilandje in het IJ ligt een stukje weg, dat iedere
dag de aanblik biedt van een, voor weggebruikers zo
beruchte, spiegelgladde straat. Minstens honderd maal
per dag glijdt daar een auto van de ene kant van de
weg naar de andere en belandt vervolgens in de berm.
Een gevreesd stukje rijweg dus voor het verkeer, waar
iedereen de adem inhoudt van de schrik en waar auto
wrakken de weg markeren?
Integendeel, op dit spekgladde stukje wég is
hoe vreemd het ook klinkt nog nimmer een onge
luk gebeurd. Sterker nog, de automobilist wordt juist
hier geleerd zo veilig mogelijk zijn weg door het ver
keer te zoeken, óók als de wegen weer zo gevaarlijk
glad zijn. Dit stukje weg is daarom slechts een na
bootsing van de werkelijkheid, waar de KNAC Anti
slipschool reeds honderden automobilisten geleerd
heeft hoe te handelen, wanneer ze eens in de practijk
in een slip geraken en de weg niet is afgezet met oude
autobanden en andere rubber producten, zoals dat hier
het geval is.
l"\e idee van een anti-slipschool is van de heer Peter
U Gijswijt, die net zo lang aan het zoeken en pro
beren is geweest, tot hij een verantwoorde en doel
treffende methode vond om een auto, die in de slip
geraakt is de baas te blijven. Acht jaar geleden is
hij geheel alleen met zijn school begonnen. Hij wist
echter snel anderen voor zijn idee warm te krijgen en
dit jaar werd ook de belangstelling van de KNAC ge
wekt, die de school van de heer Gijswijt overnam. De
heer Gijswijt zelf werd tot direkteur van alle scholen
in Nederland aangesteld, d.w.z. op het ogenblik is er
behalve de school in Amsterdam alleen nog een mo
gelijkheid voor het volgen van een anti-slipcursus in
Zandvoort, die evenwel niet in vol bedrijf is. De be
doeling is echter, om in totaal tot vijf scholen in Ne
derland te komen. Aan de mogelijkheid om chauffeurs
van autobussen ook een opleiding te geven, is reeds
gedacht.
Op een speciaal daarvoor aangelegde weg: een bitum-
wegdek met rubber bovenlaag, die drijfnat gehouden
wordt, gaat de cursist de verworven kennis in prak
tijk brengen in een auto van de school(!) - men heeft
er zo acht in Amsterdam staan op bovendien nog
afgesleten banden. Kunt u zich erger indenken? Glad
is het, dat hebben wij beproefd! De werkelijkheid
moet dus altijd wel meevallen.
De eerste onbeholpen pogingen in de lesauto lijken
nog verdacht veel op de vreemde wendingen, die de
botsautootjes op de kermis maken. Dat zal echter geen
verwondering wekken, wanneer wij u vertellen, dat
de instructeur op de achterbank door middel van een
gepatenteerd systeem een slip opwekt, die zo echt is
als een werkelijke. Volkomen onverwacht maakt de
wagen een schuiver en eer men de nieuwe kennis in
praktijk kan brengen, glijdt de auto over de baan als
of een onzichtbare reuzehand er een tik tegenaan heeft
gegeven. Niet zelden staat de wagen dan met twee
wielen tussen de rubberafzetting, waaruit hij met ver
eende krachten weer op de baan wordt geduwd. Tien
tallen malen achtereen wordt het stukje weg weer
„genomen" en even zo vele keren slingert de automo
bilist als een „onder-invloed-ve^kerende" over de weg.
Tot hij het in zijn vingers begint te voelen. En dat
dat „het" dan wel is? Dat probeerde een van de cur
sisten ons tijdens de middagpauze duidelijk te maken.
Met woorden heeft hij ons niet veel wijzer kunnen
maken, maar eenmaal op de baan, hebben we het ge
zien.
Dezelfde man, die 's ochtends dacht het nooit te zul
len leren, was 's middags nadat er nog gedurende
een uurtje theorie was verwerkt ineens een ander
geworden op de slipbaan. 's Ochtends nog zigzaggend
over de baan en onvermijdelijk in de berm belan
dend, was hij 's middags niet meer te verschalken
door de instructeur. Iedere ingezette slip ving hij keu
rig op en vrijwel rechtdoor bereikte hij telkens het
eind van de baan.
naar de cursus. Doch 's middags zijn ze het er allen
roerend over eens, dat ze bijzonder veel van de anti
slipcursus hebben opgestoken en er zeker geen spijt
van hebben. Zo zenden vele bedrijven, die de nood
zaak van een veilig verkeer inzien, al hun chaufeurs
naar de cursus, doch daarnaast vindt men er even goed
de zondagsrijders. Die willen naast het plezier, dat ze
aan hun autotochtje beleven, ook zoveel- mogelijk de
veiligheid op de weg in acht nemen" En veiligheid is
nummer één bij de KNAC anti-silpschool. Er wordt
geleerd zo veilig mogelijk te rijden en niet zo snel
mogelijk. Dit devies zal de KNAC altijd in haar vlag
voeren. Het opmerkelijke is, dat vele oud-cursisten,
die vroeger nog wel eens wat roekeloos op de weg
waren, voortaan deze spreuk tot de hunne hebben ge
maakt en heel wat veiliger zijn gaan rijden.
In de afgelopen jaren heeft de school vele enthousi-
aste dankbetuigingen van oud-cursisten gekregen en
velen geven nog blijk van hun belangstelling door
een kijkje op het eiland te komen nemen.
Een groepje artiesten? die op een winteravond voor
de spiegelgladde Afsluitdijk stonden en beslist naar
de andere kant mooesten, waagden in het besef,
dat hun chauffeur een anti-slipcursu£ van de KNAC
had gevolgd de „oversteek" en kwamen zonder
brokken aan de overkant. Ze waren hier' zo opgetogen
over dat ze er later naar Amsterdam over hebben
opgebeld.
Opgetogen zullen ook ongetwijfeld al diegenen zijn,
die in de toekomst een anti-silpcursus gaan volgen.
Een telefoontje naar Den Haag (nummer 184130) en
u maakt een afspraak voor de dag, die u het beste
uitkomt (ook 's zaterdags). Over de verdere bijzon
derheden zal men u daar gaarne inlichten. En weest
u ervan overtuigd, dat u welkom bent. Het is juist
de wens van de KNAC, dat zoveel mogelijk automo
bilisten deze cursus volgen, opdat het wegverkeer in
ons drukke land zo veilig mogelijk wordt gehouden
en steeds meer weggebruikers tot die categorie gaan
behoren, die vóór alles aan veilig rijden denken.
jl/Iaar is dat nu wel mogelijk: in één dag een volledige
anti-slipcursus te volgen, zult u zich afvragen.
Voor de beantwoording van die vraag zijn we dezer
dagen, gewapend met camera en notitiebloc, naar het
eiland gegaan, zoals de Amsterdammers dit plekje in
het LJ noemen.
Om half tien begint de cursus met een deel van de
theorie in een tot leslokaaltje omgebouwde caravan
wat primitief, maar reuze gezellig en zeker niet
schools.
De vier cursisten, die zo iedere dag worden „af
gehandeld", wordt eerst terdege uitgelegd wat nu pre
cies een slip is en hoe te handelen bij dit even on
verwachte als gevaarlijke voorval op de weg. De
vreemdste theorieën worden dan veelal door de cur
sisten ten beste gegeven. De een wil gas geven, de
ander wil remmen en een volgende wil eerst terug
schakelen. En behalve dat de adspirant-anti-slippers
niet weten hoe het nu precies moet en hun ver
meende kennis van zaken veelal op de sterke ver
halen van sommige automobilisten berust weet zelfs
bijna niemand wat nu eigenlijk een slip is en waar
die precies begint.
De twee instructeurs van de Amsterdamse school,
de heren R. Jager en J. Gemser, vertellen dan, dat
de slip bij de aangedreven wielen, bij de meeste auto's
dus de achterwielen, begint. Een van deze wielen
blokkeert b.v. en de wagen schiet als een slee over
de weg. Met behulp van een miniatuur-raceauto, waar
in zelfs een differentieel is aangebracht, wordt dit
duidelijk gemaakt. Met alle oude begrippen, die er
omtrent het reageren bij een slip bestaan, wordt hier
definitief afgerekend.
llfanneer de cursist dan weet tenminste hij meent
dat wat nu de manier is de wagen in bedwang
te houden, verplaatst de les zich naar de slipbaan.
TPoen wij nog een extra plaatje wilden schieten, vroe-
gen we de cursist nog eens lekker een schuiver
over de baan te maken en de wagen met zijn neus in
de afzetting te duwen. Hoe de man, die ons met alle
plezier van dienst wilde zijn, dit ook poogde, het
lukte hem niet meer. Hij was een volleerd anti-slipper
geworden en kon zich nu tot die bestuurders rekenen,
die tijdens dit gevaarlijk moment precies weet hoe te
reageren.
Aan het eind van de middag wordt de cursist bo
vendien nog geleerd hoe hij het veiligst kan remmen
op een gladde weg, dus zonder in een slip te geraken.
Het is de cursisten, die op zo'n dag heel wat uurtjes
in de auto hebben doorgebracht, nu snel geleerd hoe
ze in „cadans" moeten remmen om de wagen recht
op de weg te houden.
Vóór de cursisten de school verlaten, krijgen ze nog
een leskaart, waarop in code staat aangegeven met
welk gevolg ze de cursus hebben beëindigd. Met deze
kaart dient men na vijf weken een keertje terug te
komen om de nieuw verworven kennis nog eens op
te frissen en de ruwe kantjes wat bij te slijpen. Deze
extra les is bij de cursus inbegrepen.
Olagen doet in ieder geval elke cursist, wanneer men
tenminste over voldoende rij-ervaring en daar
wordt dan 'n 10.000 km achter 't stuur voor vereist
beschikt. De vrees, dat men er niet komt, is dus vol
komen overbodig en behoeft geen reden te zijn van
deelneming aan deze anti-slipcursus af te zien.
We vroegen de heer Jager nog wat voor mensen de
cursisten nu in doorsnee zijn. „Wel", vertelde hij ons
„we krijgen ze hier van de meest uiteenlopende plui
mage, hoewel het leeuwendeel van de cursisten toch
wel tot de zgn. beroepschauffeurs behoort. Veelal wor
den zij door hun werkgever naar de school gestuurd
en niet zelden komen ze met weinig enthousiasme
weer op de baan wordt geduwd
Zieke verstekeling blijft
voorlopig in Nederland
Het Zwitserse m.s. „Sils" vertrok
gistermiddag uit Rotterdam naar
Por Churchill in Canada zonder de
53-jarige Wit-Rus Dimitro Simeno-
vitsj Nedbairoff, die zoals men weet
jarenlang rondgeworven heeft om
zijn in China verworven paspoort,
dat hem tijdens internering afgeno
men was, terug te krijgen. Hij werd
te Rotterdam door de geneeskundige
dienst onderzocht, omdat hij beweer
de in Australië waarheen hij wilde
terugkeren, niet te worden toegela
ten omdat zijn longen niet in orde
zouden zijn, aan de waarheid waar
van hij twijfelde.
Inderdaad constateerde men ac
tieve tbc, hetgeen gevaar voor be
smetting meebracht voor zijn omge
ving. Werd hij weer op de „Sils" ge
plaatst, die hem als verstekeling te
Rotterdam aan de vreemdelingen
dienst overleverde, dan waren er
ten behoeve van de bemanning toch
speciale voorzorgsmaatregelen no
dig.
Maar als hij opnieuw aan boord
kwam, wat dan? In welk land zou
de zieke man worden geaccepteerd?
Kon men hem zonder meer aan zijn
lot overlaten?
Dit probleem zag de vreemdelin
gendienst te Rotterdam ook onder
ogen. Het hoofd daarvan nam daar
om contact op met een Zwitserse re
derij. Overleg heeft ten slotte toe
geleid, dat Nedbairoff voorlopig in
Nederland blijft en daar in een sa
natorium verpleegd zal worden. Het
financiële gedeelte neemt de Zwit
serse maatschappij voor haar reke
ning, maar ook de uitvoering van de
voorwaarde, dat na genezing de man
ons land weer zal moeten verlaten.
ONGEVAL MET SLIPPENDE AUTO
Bestuurder overleden
Op de weg Nijmegen-Arnhem is
de Nijmeegse expediteur, de 46-ja
rige gehuwde heer W. H. Kok met
zijn auto geslipt. Hierbij liep hij een
hersenschudding en zware inwendi
ge kneuzingen op. Hij werd overge
bracht naar het Canisiusziekenhuis
in Nijmegen, waar hij gisteren aan
zijn verwondingen is overleden.
In het Canisiusziekenhuis te
Nijmegen is overleden de 44-jarige
heer J. T. A. Hoekjan uit Nijmegen.
In de nacht van donderdag op vrij
dag kwam hij, gezeten op een mo
torfiets, is botsing met een vracht
auto. De heer Hoekjan werd van zijn
motor geslingerd en bleef bewuste
loos liggen.
17-JARIGE MATROOS VER
DRONKEN
De waterpolitie te Maasbracht
heeft gisteren het stoffelijk overschot
gevonden van de 17-jarige matroos
A. van Dinter uit Arnhem van het
schip „Beaume". Deze matroos was
uitgegleden, toen hij werkzaamhe
den verrichtte bij de sluis te Linne
en daarbij overboord geslagen.
maakt de wagen een schuiver
De 25-jarige ongehuwde bouw
vakarbeider J. R. Winkens uit Itter-
sum is bij het stellen van een beton
nen trap in een nieuwbouw project
in Venlo met zijn bovenlichaam be
kneld geraakt. Hij werd zo ernstig
gewond, dat hij kort na overbrenging
in het St. Josephziekenhuis in Venlo
is overleden.
Drie personen konden vrijwel ongedeerd dit wrak verlaten, nadat het tus
sen twee grote vrachtwagens als het ware „gemangeld", was. Het ongeluk
geschiedde dezer dagen op een autoweg nabij Le Havre in Frankrijk: me
vrouw Veran achter het stuur, met haar man en haar neef als passagiers,
passeerde een grote vrachtwagen met aanhanger, toen plotseling van de
tegenovergestelde kant een andere, tien-tons, vrachtauto aankwam Rem
men zou niet meer baten, dus stuurde mevrouw Veran op het nauwelijks
een meter brede gangetje tussen de beide auto's af. De personenwagen
werd aan de zijkanten gegrepen en vernield. Niet te geloven, dat de in
zittenden er zo goed afkwamen.
